Etopozyd Accord koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji | 20 mg/ml | 1 fiol. po 5 ml

1 ml roztworu zawiera 20 mg etopozydu.

Każda fiolka o pojemności 5 ml zawiera 100 mg etopozydu. Każda fiolka o pojemności 12,5 ml zawiera 250 g etopozydu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

• Nadwrażliwość na etopozyd, podofilotoksynę i jej pochodne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

• Ciężka niewydolność wątroby

• Ciężka mielosupresja

• Karmienie piersią (patrz punkt 4.6)

• Jednoczesne przyjęcie szczepionki przeciwko żółtej febrze lub innych żywych szczepionek jest przeciwwskazane u pacjentów z obniżoną odpornością (patrz punk 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji)

Następujące działania niepożądane były zgłaszane w związku z zastosowaniem etopozydu.

Częstość występowania określono następująco: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 i < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 i < 1/100), rzadko (> =1/10 000 i < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000) oraz częstość nieznana (częstość występowania nie mogła zostać ustalona na podstawie dostępnych danych)

Toksyczność hematologiczna

Ograniczające dawkę zahamowanie czynności szpiku kostnego jest jedną z reakcji związanych ze stosowaniem etopozydu. Całkowity powrót czynności szpiku następuje po 20 dniach, nie zgłaszano przypadków kumulowania się toksyczności. Nadir granulocytów i płytek krwi występuje zwykle po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia i zależy od sposobu podawania leku i zastosowanego schematu leczenia. W porównaniu do podawania doustnego nadir występuje wcześniej w przypadku dożylnej drogi podania.

Leukopenia występuje u 60-91% pacjentów, ciężka leukopenia (< 1000 limfocytów/pl) u 7-17%, trombocytopenia u 28-41%, a ciężka trombocytopenia (< 50 000 płytek/pl) u 4-20% pacjentów. U pacjentów z neutropenią leczonych etopozydem często zgłaszano występowanie gorączki i zakażenia.

Toksyczność układu pokarmowego

Nudności i wymioty są głównymi działaniami niepożądanym ze strony układu pokarmowego, występują u 31-43% pacjentów przyjmujących dożylnie etopozyd. Utratę apetytu zaobserwowano u 10-13% pacjentów.

Zapalenie jamy ustnej zaobserwowano u 1-6% pacjentów, 1-13% z nich miało biegunkę.

Łysienie

Przemijające łysienie, czasami rozwijające się w łysienie całkowite, obserwowano u 66% pacjentów.

Zmiany ciśnienia Niedociśnienie

Zgłaszano przypadki przemijającego niedociśnienia wskutek szybkiego dożylnego podania etopozydu, nie było ono związane z kardiotoksycznością lub zmianami w EKG. Zwykle skuteczne jest zaprzestanie wlewu i (lub) zastosowanie leczenia wspomagającego. W przypadku wystąpienia niedociśnienia w trakcie wlewu należy zmniejszyć jego szybkość.

Nadciśnienie

W badaniach klinicznych z zastosowaniem etopozydu zgłaszano przypadki nadciśnienia. Jeśli u pacjentów otrzymujących etopozyd wystąpi klinicznie istotne nadciśnienie tętnicze należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące.

Reakcje alergiczne

Zgłaszano przypadki wystąpienia reakcji anafilaktycznej w trakcie lub tuż po dożylnym podaniu etopozydu. Wpływ stężenia leku lub szybkości jego podania na rozwój reakcji anafilaktycznej nie jest potwierdzony. Ciśnienie zwykle stabilizuje się w ciągu kilku godzin po zaprzestaniu podawania leku. Reakcja anafilaktyczna może również wystąpić po podaniu dawki początkowej.

Zgłaszano powodujące zgon działania niepożądane związane ze skurczem oskrzeli. Zaczerwienienie twarzy oraz wysypka występowały odpowiednio u 2% i 3% pacjentów.

Powikłania metaboliczne

Zgłaszano przypadki wystąpienia zespołu rozpadu guza (czasami zakończonego zgonem) po podaniu etopozydu razem z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania

produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

wszelkie podejrzewane działania niepożądane do podmiotu odpowiedzialnego lub za pośrednictwem

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji

Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel:+ 48 22 49 21 301

Fax: +48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Leczenie z zastosowaniem etopozydu powinno zostać rozpoczęte przez lub po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w stosowaniu cytostatycznych produktów leczniczych. Produkt leczniczy Etopozyd Accord przeznaczony jest do podawania drogą powolnej infuzji dożylnej, produktu nie podawać w szybkich wstrzyknięciach dożylnych.

Dawkowanie: Dorośli

Zazwyczaj stosowana dawka etopozydu to 60 do 100 mg/m² pc., podawane w powolnym wlewie dożylnym przez 5 kolejnych dni. W związku z tym, że etopozyd powoduje mielosupresję, pomiędzy kolejnymi etapami leczenia należy zachować 10-20 dniowa przerwę.

Przy wskazaniach niehematologicznych etapy leczenia można powtarzać z zachowaniem co najmniej 21 dniowej przerwy. Powtarzające się etapy leczenia można kontynuować tylko wtedy, jeśli badania morfologii krwi przeprowadzone z uwzględnieniem objawów zahamowania czynności szpiku kostnego dadzą zadowalający wynik.

Często stosowany schemat dawkowania to 100 mg/m² przez 5 kolejnych dni, lub 120 mg/m² co drugi dzień przyjmowane w dniach 1, 3 i 5.

W celu uzyskania końcowego stężenia etopozydu 0,2-0,4 mg/ml należy dawkę rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (tj. 1 ml lub 2 ml koncentratu rozcieńczyć 100 ml rozcieńczalnika w celu uzyskania odpowiednio stężeń 0,2 mg/ml i 0,4 mg/ml. Roztwór podaje się we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 30 minut i nie dłuższym niż 2 godziny.

Środki ostrożności podczas podawania:

Zgłaszano przypadki nagłego zmniejszenia ciśnienia wskutek szybkiego podania dożylnego, dlatego też zaleca się podawanie etopozydu w powolnym wlewie trwającym od 30 do 60 minut. W zależności od tolerancji pacjenta na lek konieczny może być dłuższy czas infuzji. Tak jak w przypadku innych toksycznych związków należy zachować ostrożność podczas postępowania z lekiem i podczas przygotowywania roztworu. Wskutek niezamierzonego kontaktu z etopozydem mogą wystąpić reakcje skórne. Zaleca się stosowanie rękawiczek ochronnych. W przypadku kontaktu roztworu ze skórą, zanieczyszczone miejsce należy natychmiast przemyć wodą z mydłem.

Dostosowanie dawki:

Dawka należy dostosować biorąc pod uwagę skutki mielosupresyjnego działania leków stosowanych w terapii skojarzonej lub wcześniejszej radio- lub chemoterapii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia rezerwy szpiku kostnego. Nie należy rozpoczynać leczenia etopozydem jeśli liczba neutrofili jest mniejsza niż 1500 komórek/m³ lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 100 000 /m³ , chyba, że to zmniejszenie jest spowodowane chorobą nowotworową.

Jeśli po podaniu pierwszej dawki leku liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/m³ i utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy to zmniejszenie związane jest z wystąpieniem gorączki lub zakażenia dawka powinna zostać dostosowana. Należy tego dokonać również w przypadku jeśli liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/mm³ , jeśli wystąpią inne objawy toksyczności 3 lub 4 stopnia lub gdy klirens jest mniejszy niż 50 ml/min.

W przypadku terapii skojarzonej dawkowanie etopozydu powinno zostać ustalone zgodnie z odpowiednim planem leczenia.

Czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza z uwzględnieniem choroby podstawowej, zastosowanej terapii skojarzonej (jeśli dotyczy) a także indywidualnych okoliczności dotyczących pacjenta.

W przypadku progresji choroby, braku skuteczności leczenia guza oraz wystąpienia trudnych do zniesienia działań niepożądanych należy przerwać podawanie etopozydu.

Należy szczególnie unikać pozażylnego podania leku. Leku nie podawać dotętniczo oraz do jam ciała. Dzieci

Bezpieczeństwo oraz skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży nie została ustalona.

Pacjenci w podeszłym wieku

Dawka leku nie musi być dostosowywana.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, początkowa dawka powinna być dostosowana do wartości klirensu kreatyniny w następujący sposób:

Wartości klirensu kreatyniny (ml/min) Dawka etopozydu

> 50 ml/min 100% dawki

15-50 ml/min 75% dawki

Kolejne dawki powinny być dostosowywane z uwzględnieniem skuteczności klinicznej i indywidualnej tolerancji pacjenta na lek. Szczegółowe dane dotyczące pacjentów z klirensem kreatyniny < 15 ml/min nie są dostępne. W takich przypadkach zaleca się dodatkowe zmniejszenie dawki.

Informacje dotyczące rozcieńczania koncentratu przed podaniem, patrz punk 6.6.

Etopozyd powinien być podawany wyłącznie pod ścisłym nadzorem wykwalifikowanego lekarza onkologa, doświadczonego w stosowaniu cytostatyków. Lekarz powinien być świadomy, że leczenie etopozydem może prowadzić do wystąpienia reakcji anafilaktycznej objawiającej się dreszczami, gorączką, uderzeniami gorąca, tachykardią, skurczem oskrzeli, dusznością i niedociśnieniem tętniczym, które mogą powodować zgon (patrz punkt 4.8). Leczenie jest objawowe. Wlew należy przerwać, a następnie podać środki o działaniu wazopresyjnym, kortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe lub środki zwiększające objętość osocza. W trakcie podawania leku mogą wystąpić reakcje alergiczne w miejscu podania.

W związku z tym, że etopozyd przeznaczony jest do podawania dożylnego należy szczególnie unikać innej drogi podania leku. Zaleca się uważne monitorowanie miejsca wkłucia na wypadek możliwego wynaczynienia w trakcie podawania leku. Specyficzne metody leczenia w przypadku wynaczynienia nie są znane.

Podawanie leku wiąże się z ryzykiem wystąpienia ciężkiej mielosupresji skutkującej zakażeniem lub krwawieniem. Zgłaszano przypadki zgonów wskutek mielosupresji po podaniu etopozydu. W trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu pacjenci leczeni etopozydem powinni być uważnie i często monitorowani czy nie występują u nich objawy mielosupresji. Ograniczające dawkę zahamowanie czynności szpiku kostnego jest najbardziej znaczącą reakcją toksyczności związaną z leczeniem etopozydem. Na początku leczenia i przed podaniem kolejnej dawki etopozydu należy dokonywać oznaczeń liczby płytek krwi, stężenia hemoglobiny, ogólnej liczby i różnicy ilości leukocytów. Jeżeli przed rozpoczęciem leczenia etopozydem stosowana jest radioterapia lub chemioterapia, należy zachować odpowiednią przerwę pomiędzy terapiami, aby umożliwić powrót prawidłowej czynności układu krwiotwórczego.

Jeśli po podaniu pierwszej dawki leku liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/mm³ i utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy to zmniejsznie związane jest z wystąpieniem gorączki lub zakażenia należy dostosować dawkę. Należy tego dokonać również w przypadku jeśli liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/mm³ , jeśli wystąpią inne objawy toksyczności 3 lub 4 stopnia lub gdy klirens jest mniejszy niż 50 ml/min. Dawkę należy dostosować biorąc pod uwagę skutki mielosupresyjnego działania leków stosowanych w terapii skojarzonej lub wcześniejszej radio- lub chemoterapii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia rezerwy szpiku kostnego.

Rzadko zgłaszano przypadki ostrej białaczki, która może występować z fazą przedbiałaczkową lub bez niej, u pacjentów jednocześnie leczonych produktami leczniczymi zawierającymi etopozyd i innymi produktami przeciwnowotworowymi.

Skumulowane ryzyko oraz czynniki predysponujące do rozwoju wtórnej białaczki nie są znane. Wskazuje się wpływ stosowanych schematów dawkowania oraz skumulowanych dawek etopozydu, jednak ich rola nie została jasno określona.

W niektórych przypadkach wtórnej białaczki u pacjentów otrzymujących epipodofilotoksyny zgłaszano przypadki aberracji chromosomu 11q23. Anomalia ta występuje również u pacjentów z wtórną białaczką, których schemat leczenia chemioterapeutycznego nie zawierał epipodofilotoksyn, jak również u pacjentów u których białaczka rozwinęła się de novo. Inną cechą charakterystyczną związaną z wystąpieniem wtórnej białaczki u pacjentów, którzy otrzymywali epipodofilotoksyny jest krótki okres utajenia ze średnią medianą do czasu rozwoju choroby około 32 miesięcy.

Lekarz powinien być świadomy, że leczenie etopozydem może prowadzić do wystąpienia reakcji anafilaktycznej objawiającej się dreszczami, gorączką, uderzeniami gorąca, tachykardią, skurczem oskrzeli, dusznością i niedociśnieniem tętniczym, które mogą spowodować zgon (patrz punkt 4.8). Leczenie jest objawowe. Wlew należy przerwać, a następnie podać środki o działaniu wazopresyjnym, kortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe lub środki zwiększające objętość osocza.

Przed rozpoczęciem podawania etopozydu należy wyleczyć zakażenia bakteryjne.

Wlew należy prowadzić powoli, od 30 do 60 minut, aby uniknąć nagłego zmniejszenia ciśnienia i skurczu oskrzeli.

We wszystkich przypadkach, kiedy rozważa się zastosowanie etopozydu w leczeniu chemioterapeutycznym lekarz musi ocenić potrzebę i korzyści płynące z zastosowania leku oraz ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Większość występujących działań niepożądanych jest przemijajaca jeśli zostaną wcześnie wykryte. Jeśli wystąpią ciężkie reakcje niepożądane należy zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie środki zaradcze zgodnie z oceną kliniczną lekarza. Wznowienie leczenia etopozydem należy prowadzić z dużą ostrożnością z uwzględnieniem dalszego zapotrzebowania pacjenta na lek oraz możliwością nawrotu objawów toksyczności.

U pacjentów z niższym poziomem albumin w surowicy ryzyko toksyczności spowodowanej podawaniem etopozydu może być podwyższone. Przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie jego trwania, a także przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu należy wykonać morfologię krwi (liczba białych krwinek, płytek krwi oraz stężenie hemoglobiny). Należy również ocenić czynność nerek, wątroby oraz funkcje neurologiczne. Leczenie etopozydem można rozpocząć tylko w sytuacji, gdy nerki i wątroba pacjenta funkcjonują prawidłowo. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby funkcje tych narządów powinny być regularnie monitorowane ze względu na ryzyko akumulacji. Ponadto leczenie etopozydem można prowadzić pod warunkiem prawidłowego funkcjonowania obwodowego układu nerwowego.

Etopozyd wykazuje właściwości mutagenne i rakotwórcze, należy wziąć to pod uwagę podczas długotrwałej terapii.

W związku z mutagennym działaniem etopozydu zarówno kobiety jak i mężczyźni powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Zaleca się, aby zasięgnąć porady genetycznej, jeśli para planuje mieć dziecko po zakończeniu leczenia. Ponieważ etopozyd może obniżać płodność u mężczyzn należy rozważyć przekazanie nasienia do przechowania (patrz punkt 4.6).

Dzieci

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u dzieci nie były systematycznie badane.

Zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznych u dzieci otrzymujących Etopozyd Accord.

Lekarz powinien być świadomy, że lek zawiera następujące składniki: Etanol

Etopozyd Accord zawiera 30,5% alkoholu (etanolu) co odpowiada 240,64 mg etanolu w przeliczeniu na ml koncentratu tj. do 1,2 mg etanolu we fiolce o objętości 5ml, ekwiwalent 30 ml piwa lub 12,55 ml wina i do 3 mg etanolu we fiolce o objętości 12,5 ml, ekwiwalent 75 ml piwa lub 31,4 ml wina. Jest to szkodliwe dla pacjentów z chorobą alkoholową, uszkodzeniem mózgu, kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, dzieci oraz pacjentów z grup ryzyka takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ponadto działanie innych leków może być wzmocnione lub osłabione.

Alkohol benzylowy

Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego leku Etopozyd Accord nie podawać wcześniakom lub noworodkom. Lek może powodować reakcje toksyczne i alergiczne u niemowląt i dzieci do lat 3.

Polisorbat 80

Etopozyd Accord zawiera polisorbat 80. Podawanie noworodkom iniekcji witaminy E zawierających polisorbat 80 związane było z występowaniem zagrażających życiu zaburzeń funkcjonowania wątroby i nerek, cholestazy, pogorszenia czynności płuc, małopłytkowości i wodobrzusza.

Etopozyd powinien być podawany wyłącznie pod ścisłym nadzorem wykwalifikowanego lekarza onkologa, doświadczonego w stosowaniu cytostatyków. Lekarz powinien być świadomy, że leczenie etopozydem może prowadzić do wystąpienia reakcji anafilaktycznej objawiającej się dreszczami, gorączką, uderzeniami gorąca, tachykardią, skurczem oskrzeli, dusznością i niedociśnieniem tętniczym, które mogą powodować zgon (patrz punkt 4.8). Leczenie jest objawowe. Wlew należy przerwać, a następnie podać środki o działaniu wazopresyjnym, kortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe lub środki zwiększające objętość osocza. W trakcie podawania leku mogą wystąpić reakcje alergiczne w miejscu podania.

W związku z tym, że etopozyd przeznaczony jest do podawania dożylnego należy szczególnie unikać innej drogi podania leku. Zaleca się uważne monitorowanie miejsca wkłucia na wypadek możliwego wynaczynienia w trakcie podawania leku. Specyficzne metody leczenia w przypadku wynaczynienia nie są znane.

Podawanie leku wiąże się z ryzykiem wystąpienia ciężkiej mielosupresji skutkującej zakażeniem lub krwawieniem. Zgłaszano przypadki zgonów wskutek mielosupresji po podaniu etopozydu. W trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu pacjenci leczeni etopozydem powinni być uważnie i często monitorowani czy nie występują u nich objawy mielosupresji. Ograniczające dawkę zahamowanie czynności szpiku kostnego jest najbardziej znaczącą reakcją toksyczności związaną z leczeniem etopozydem. Na początku leczenia i przed podaniem kolejnej dawki etopozydu należy dokonywać oznaczeń liczby płytek krwi, stężenia hemoglobiny, ogólnej liczby i różnicy ilości leukocytów. Jeżeli przed rozpoczęciem leczenia etopozydem stosowana jest radioterapia lub chemioterapia, należy zachować odpowiednią przerwę pomiędzy terapiami, aby umożliwić powrót prawidłowej czynności układu krwiotwórczego.

Jeśli po podaniu pierwszej dawki leku liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/mm³ i utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy to zmniejsznie związane jest z wystąpieniem gorączki lub zakażenia należy dostosować dawkę. Należy tego dokonać również w przypadku jeśli liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/mm³ , jeśli wystąpią inne objawy toksyczności 3 lub 4 stopnia lub gdy klirens jest mniejszy niż 50 ml/min. Dawkę należy dostosować biorąc pod uwagę skutki mielosupresyjnego działania leków stosowanych w terapii skojarzonej lub wcześniejszej radio- lub chemoterapii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia rezerwy szpiku kostnego.

Rzadko zgłaszano przypadki ostrej białaczki, która może występować z fazą przedbiałaczkową lub bez niej, u pacjentów jednocześnie leczonych produktami leczniczymi zawierającymi etopozyd i innymi produktami przeciwnowotworowymi.

Skumulowane ryzyko oraz czynniki predysponujące do rozwoju wtórnej białaczki nie są znane. Wskazuje się wpływ stosowanych schematów dawkowania oraz skumulowanych dawek etopozydu, jednak ich rola nie została jasno określona.

W niektórych przypadkach wtórnej białaczki u pacjentów otrzymujących epipodofilotoksyny zgłaszano przypadki aberracji chromosomu 11q23. Anomalia ta występuje również u pacjentów z wtórną białaczką, których schemat leczenia chemioterapeutycznego nie zawierał epipodofilotoksyn, jak również u pacjentów u których białaczka rozwinęła się de novo. Inną cechą charakterystyczną związaną z wystąpieniem wtórnej białaczki u pacjentów, którzy otrzymywali epipodofilotoksyny jest krótki okres utajenia ze średnią medianą do czasu rozwoju choroby około 32 miesięcy.

Lekarz powinien być świadomy, że leczenie etopozydem może prowadzić do wystąpienia reakcji anafilaktycznej objawiającej się dreszczami, gorączką, uderzeniami gorąca, tachykardią, skurczem oskrzeli, dusznością i niedociśnieniem tętniczym, które mogą spowodować zgon (patrz punkt 4.8). Leczenie jest objawowe. Wlew należy przerwać, a następnie podać środki o działaniu wazopresyjnym, kortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe lub środki zwiększające objętość osocza.

Przed rozpoczęciem podawania etopozydu należy wyleczyć zakażenia bakteryjne.

Wlew należy prowadzić powoli, od 30 do 60 minut, aby uniknąć nagłego zmniejszenia ciśnienia i skurczu oskrzeli.

We wszystkich przypadkach, kiedy rozważa się zastosowanie etopozydu w leczeniu chemioterapeutycznym lekarz musi ocenić potrzebę i korzyści płynące z zastosowania leku oraz ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Większość występujących działań niepożądanych jest przemijajaca jeśli zostaną wcześnie wykryte. Jeśli wystąpią ciężkie reakcje niepożądane należy zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie środki zaradcze zgodnie z oceną kliniczną lekarza. Wznowienie leczenia etopozydem należy prowadzić z dużą ostrożnością z uwzględnieniem dalszego zapotrzebowania pacjenta na lek oraz możliwością nawrotu objawów toksyczności.

U pacjentów z niższym poziomem albumin w surowicy ryzyko toksyczności spowodowanej podawaniem etopozydu może być podwyższone. Przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie jego trwania, a także przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu należy wykonać morfologię krwi (liczba białych krwinek, płytek krwi oraz stężenie hemoglobiny). Należy również ocenić czynność nerek, wątroby oraz funkcje neurologiczne. Leczenie etopozydem można rozpocząć tylko w sytuacji, gdy nerki i wątroba pacjenta funkcjonują prawidłowo. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby funkcje tych narządów powinny być regularnie monitorowane ze względu na ryzyko akumulacji. Ponadto leczenie etopozydem można prowadzić pod warunkiem prawidłowego funkcjonowania obwodowego układu nerwowego.

Etopozyd wykazuje właściwości mutagenne i rakotwórcze, należy wziąć to pod uwagę podczas długotrwałej terapii.

W związku z mutagennym działaniem etopozydu zarówno kobiety jak i mężczyźni powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Zaleca się, aby zasięgnąć porady genetycznej, jeśli para planuje mieć dziecko po zakończeniu leczenia. Ponieważ etopozyd może obniżać płodność u mężczyzn należy rozważyć przekazanie nasienia do przechowania (patrz punkt 4.6).

Dzieci

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u dzieci nie były systematycznie badane.

Zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznych u dzieci otrzymujących Etopozyd Accord.

Lekarz powinien być świadomy, że lek zawiera następujące składniki: Etanol

Etopozyd Accord zawiera 30,5% alkoholu (etanolu) co odpowiada 240,64 mg etanolu w przeliczeniu na ml koncentratu tj. do 1,2 mg etanolu we fiolce o objętości 5ml, ekwiwalent 30 ml piwa lub 12,55 ml wina i do 3 mg etanolu we fiolce o objętości 12,5 ml, ekwiwalent 75 ml piwa lub 31,4 ml wina. Jest to szkodliwe dla pacjentów z chorobą alkoholową, uszkodzeniem mózgu, kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, dzieci oraz pacjentów z grup ryzyka takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ponadto działanie innych leków może być wzmocnione lub osłabione.

Alkohol benzylowy

Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego leku Etopozyd Accord nie podawać wcześniakom lub noworodkom. Lek może powodować reakcje toksyczne i alergiczne u niemowląt i dzieci do lat 3.

Polisorbat 80

Etopozyd Accord zawiera polisorbat 80. Podawanie noworodkom iniekcji witaminy E zawierających polisorbat 80 związane było z występowaniem zagrażających życiu zaburzeń funkcjonowania wątroby i nerek, cholestazy, pogorszenia czynności płuc, małopłytkowości i wodobrzusza.