Beriate 1000 proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 000 j.m. | 1 fiol.pr.

Jedna fiolka zawiera nominalnie:

1000 j.m. ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia (FVIII)

Po zrekonstytuowaniu przy pomocy 10 ml Beriate 1000 zawiera 100 j.m./ml czynnika VIII.

Moc (j.m.) jest określana przy użyciu metody chromogennej zgodnej z Farmakopeą Europejską. Średnia swoista aktywność Beriate wynosi około 270 j.m./mg białka.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Sód: około 100 mmol/l (2,3 mg/ml).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Następujące działania niepożądane odnotowano po wprowadzeniu produktu na rynek oraz na podstawie literatury naukowej. 

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Podczas leczenia preparatem Beriate u młodzieży i dorosłych mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Reakcje nadwrażliwości lub alergiczne oraz gorączka. Ponadto, u pacjentów może dojść do powstania inhibitorów FVIII.

Tabelaryczna lista działań niepożądanych

Działania niepożądane zostały przedstawione w tabeli poniżej zgodnie z systemem klasyfikacji układów i narządów MedDRA.

Działania niepożądane w zależności od częstości ich występowania: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często ( ≥ 1/1 000 do < 1/100) ; rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000); nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Opis wybranych reakcji niepożądanych

Zaburzenia układu immunologicznego

Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (wśród których może występować: obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłucie w miejscu podania, dreszcze, napady gorąca, uogólniona pokrzywka, ból głowy, pokrzywka, spadek ciśnienia tętniczego krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech) są obserwowane bardzo rzadko, i niekiedy mogą rozwinąć się w ciężką anafilaksję (ze wstrząsem włącznie). 

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Pacjenci z hemofilią typu A mogą w bardzo rzadkich przypadkach wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) czynnika VIII. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, stan taki będzie objawiał się niewystarczającą reakcjąklinicznąna leczenie. W takich przypadkach zalecany jest kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania 

W bardzo rzadkich przypadkach stwierdzono podwyższenie temperatury ciała.

Informacje na temat bezpieczeństwa stosowania pod względem możliwości przeniesienia wirusów.

Dzieci i młodzież

Częstość, rodzaj i nasilenie reakcji niepożądanych u dzieci są porównywalne, jak u dorosłych.

Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii.

Dawkowanie:

Dawkowanie i czas trwania terapii zastępczej zależą od stopnia ciężkości niedoboru VIII czynnika krzepnięcia, umiejscowienia i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta.

Liczba podawanych pacjentowi jednostek VIII czynnika wyrażona jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odnoszą się do aktualnych standardów WHO dla produktów VIII czynnika krzepnięcia. Aktywność VIII czynnika krzepnięcia w osoczu jest wyrażana jako odsetek (w odniesieniu do normalnego osocza ludzkiego) lub w j.m. (w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu zawartości czynnika VIII w osoczu).

Jedna jednostka międzynarodowa aktywności czynnika VIII jest równa aktywności czynnika VIII zawartego w 1 ml normalnego osocza ludzkiego.

Leczenie na żądanie

Przeliczanie wymaganego dawkowania czynnika VIII opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. czynnika VIII na kg masy ciała zwiększa aktywność osoczowego czynnika VIII o około 2% zwykłej aktywności (2 j.m./dl). Wymagane dawkowanie przeliczane jest przy użyciu następującego wzoru:

Wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] x pożądany wzrost poziomu VIII czynnika [% lub j.m./dl] x 0,5.

Dawka produktu oraz częstotliwość jego podawania powinna zawsze być indywidualnie dobrana w zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów.

W razie wystąpienia następujących przypadków krwawienia, aktywność czynnika VIII nie powinna spaść poniżej podanych wartości dla aktywności w osoczu (w % normy lub j.m./dl) w odpowiadającym okresie czasu. Poniższa tabela przedstawia możliwe dawkowanie w przypadkach krwawień i przy zabiegach chirurgicznych:

Profilaktyka

W długoterminowym postępowaniu profilaktycznym przeciw krwawieniom u chorych na ciężką postać hemofilii typu A, podaje się zwykle od 20 do 40 j.m. czynnika VIII na kilogram masy ciała w odstępach co 2 do 3 dni. W niektórych przypadkach, w szczególności u pacjentów w młodym wieku, konieczne jest częstsze podawanie tego czynnika lub zastosowanie większych dawek.

Podczas leczenia wskazane jest odpowiednie oznaczenie poziomów czynnika VIII w celu ustalenia dawek oraz częstości wlewów. Szczególnie podczas dużych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez kontrolę procesu krzepnięcia (poziomu aktywności czynnika VIII w osoczu). Poszczególni pacjenci mogą różnie reagować na podawany czynnik VIII, którego poziomy odzysku in vivo oraz okresy półtrwania mogą się różnić.

Pacjenci powinni być monitorowani na wypadek wytworzenia inhibitorów czynnika VIII. 

Pacjenci uprzednio niepoddawani leczeniu

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania Beriate u pacjentów uprzednio niepoddawanych leczeniu nie zostały jak dotąd potwierdzone.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie u dzieci uzależnione jest od masy ciała, w związku z tym wielkość dawki ustalana jest na tej samej zasadzie, co u dorosłych. Częstość podawania powinna być zawsze ustalana indywidualnie, w zależności od efektywności klinicznej. Opisywane są przypadki leczenia dzieci młodszych niż w wieku 6 lat.

Sposób podawania:

Do stosowania dożylnego.

Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem. 

Preparat przed podaniem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Podawać powoli dożylnie, we wstrzyknięciu lub infuzji, z szybkością odpowiednią dla komfortu pacjenta. Szybkość wstrzyknięcia lub infuzji nie powinna przekraczać 2 ml na minutę.

Należy obserwować pacjenta w kierunku jakichkolwiek reakcji natychmiastowych. W przypadku wystąpienia reakcji, które mogą być związane z podawaniem Beriate, należy zmniejszyć szybkość infuzji lub wstrzymać podawanie, w zależności od stanu klinicznego pacjenta. 

Nadwrażliwość

Możliwe są reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. W razie wystąpienia takich objawów pacjenci powinni natychmiast odstawić produkt leczniczy i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Pacjenci powinni być poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi i anafilaksja. 

W razie wystąpienia wstrząsu należy przestrzegać aktualnych wytycznych dotyczących terapii wstrząsu.

Inhibitory

Wytwarzanie neutralizujących przeciwciał (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem podczas leczenia chorych na hemofilię typu A. Inhibitory te są zazwyczaj immunoglobulinami z grupy IgG skierowanymi przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII. Ich ilość oznacza się w jednostkach Bethesda (BU) na mililitr osocza, przy użyciu zmodyfikowanego testu. Ryzyko wytworzenia inhibitorów jest związane z ekspozycją na czynnik VIII i jest ono najwyższe w ciągu 20 pierwszych dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach wytworzenie inhibitorów może nastąpić po pierwszych 100 dniach ekspozycji. 

Nawracające przypadki występowania inhibitorów (o niskim mianie) obserwowano po zmianie produktu czynnika VIII na inny produkt go zawierający, u pacjentów uprzednio poddawanych terapii, po ponad 100 dniach ekspozycji, u których dochodziło już wcześniej do wytworzenia inhibitorów. Dlatego zaleca się uważną obserwację pod względem pojawiania się inhibitorów u wszystkich pacjentów, u których zmieniono stosowany preparat.

Wszyscy pacjenci leczeni ludzkim VIII czynnikiem krzepnięcia powinni być uważnie monitorowani pod kątem wytworzenia inhibitorów za pomocą odpowiednich testów laboratoryjnych oraz obserwacji klinicznej. W przypadku, gdy żądane poziomy aktywności czynnika VIII w osoczu nie mogą być osiągnięte lub gdy nie uzyskuje się odpowiedniej kontroli krwawienia po zastosowaniu właściwej dawki, należy wykonać badanie na obecność inhibitorów FVIII. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitorów leczenie czynnikiem VIII może być nieskuteczne, i należy rozważyć podjęcie innych działań terapeutycznych. Pacjenci tacy powinni być prowadzeni przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z hemofilią typu A oraz pacjentów, u których doszło do wytworzenia inhibitorów czynnika VIII.

Beriate zawiera do 28 mg sodu na 1000 j.m. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów będących na kontrolowanej diecie niskosodowej.

Bezpieczeństwo stosowania pod względem możliwości przeniesienia wirusów

Standardowe postępowanie zabezpieczające przed przenoszeniem zakażeń przez produkty lecznicze otrzymywane z krwi lub osocza ludzkiego obejmuje selekcję dawców, badanie przesiewowe pojedynczych donacji i pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz zastosowanie skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w czasie procesu wytwarzania. Pomimo tego, nie można całkowicie wykluczyć niebezpieczeństwa przeniesienia czynników zakaźnych po podaniu produktów leczniczych pochodzących z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów.

Stosowane środki zabezpieczające są uznawane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B19.

U pacjentów otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzalny produkty zawierające czynnik VIII pochodzący z osocza ludzkiego, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B.

Stanowczo zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi Beriate odnotować nazwę i numer serii produktu, w celu umożliwienia jej powiązania z pacjentem.

Dzieci i młodzież

Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Nadwrażliwość

Możliwe są reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. W razie wystąpienia takich objawów pacjenci powinni natychmiast odstawić produkt leczniczy i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Pacjenci powinni być poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi i anafilaksja. 

W razie wystąpienia wstrząsu należy przestrzegać aktualnych wytycznych dotyczących terapii wstrząsu.

Inhibitory

Wytwarzanie neutralizujących przeciwciał (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem podczas leczenia chorych na hemofilię typu A. Inhibitory te są zazwyczaj immunoglobulinami z grupy IgG skierowanymi przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII. Ich ilość oznacza się w jednostkach Bethesda (BU) na mililitr osocza, przy użyciu zmodyfikowanego testu. Ryzyko wytworzenia inhibitorów jest związane z ekspozycją na czynnik VIII i jest ono najwyższe w ciągu 20 pierwszych dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach wytworzenie inhibitorów może nastąpić po pierwszych 100 dniach ekspozycji. 

Nawracające przypadki występowania inhibitorów (o niskim mianie) obserwowano po zmianie produktu czynnika VIII na inny produkt go zawierający, u pacjentów uprzednio poddawanych terapii, po ponad 100 dniach ekspozycji, u których dochodziło już wcześniej do wytworzenia inhibitorów. Dlatego zaleca się uważną obserwację pod względem pojawiania się inhibitorów u wszystkich pacjentów, u których zmieniono stosowany preparat.

Wszyscy pacjenci leczeni ludzkim VIII czynnikiem krzepnięcia powinni być uważnie monitorowani pod kątem wytworzenia inhibitorów za pomocą odpowiednich testów laboratoryjnych oraz obserwacji klinicznej. W przypadku, gdy żądane poziomy aktywności czynnika VIII w osoczu nie mogą być osiągnięte lub gdy nie uzyskuje się odpowiedniej kontroli krwawienia po zastosowaniu właściwej dawki, należy wykonać badanie na obecność inhibitorów FVIII. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitorów leczenie czynnikiem VIII może być nieskuteczne, i należy rozważyć podjęcie innych działań terapeutycznych. Pacjenci tacy powinni być prowadzeni przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z hemofilią typu A oraz pacjentów, u których doszło do wytworzenia inhibitorów czynnika VIII.

Beriate zawiera do 28 mg sodu na 1000 j.m. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów będących na kontrolowanej diecie niskosodowej.

Bezpieczeństwo stosowania pod względem możliwości przeniesienia wirusów

Standardowe postępowanie zabezpieczające przed przenoszeniem zakażeń przez produkty lecznicze otrzymywane z krwi lub osocza ludzkiego obejmuje selekcję dawców, badanie przesiewowe pojedynczych donacji i pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz zastosowanie skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w czasie procesu wytwarzania. Pomimo tego, nie można całkowicie wykluczyć niebezpieczeństwa przeniesienia czynników zakaźnych po podaniu produktów leczniczych pochodzących z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów.

Stosowane środki zabezpieczające są uznawane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B19.

U pacjentów otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzalny produkty zawierające czynnik VIII pochodzący z osocza ludzkiego, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B.

Stanowczo zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi Beriate odnotować nazwę i numer serii produktu, w celu umożliwienia jej powiązania z pacjentem.

Dzieci i młodzież

Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci.