ALENDRONIC ACID + COLECALCIFEROL SANDOZ

Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego ( Acidum a lendronicum ) w postaci sodu alendronianu trójwodnego i 140 mikrogramów cholekalcyferolu ( Cholecalciferolum ), co odpowiada 5600 IU witaminy D ₃ .

Substancja pomocnicza o znanym działaniu : sacharoza (9,8 mg)

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

® Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 

® Choroby przełyku i inne czynniki, które opóźniają jego opróżnianie (np. zwężenie lub achalazja).  ® Niemożność utrzymania pozycji pionowej (stania lub siedzenia) przez co najmniej 30 minut.  ® Hipokalcemia. 

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej występujące działania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego i są to m.in. ból brzucha, niestrawność, owrzodzenie błony śluzowej przełyku, zaburzenia połykania, rozdęcie brzucha i cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku (> 1%).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Podczas badań klinicznych i (lub) w okresie po wprowadzeniu alendronianu do obrotu zgłaszano niżej wymienione działania niepożądane.

Żadnych dodatkowych działań nie stwierdzono w odniesieniu do połączenia alendronianu z cholekalcyferolem.

Częstości określono następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Zalecaną dawką jest jedna tabletka przyjmowana raz w tygodniu.

Należy poinstruować pacjentki, że jeśli pominą dawkę produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz , jedną tabletkę powinny przyjąć rano w następnym dniu po przypomnieniu sobie. Nie należy przyjmować dwóch tabletek w tym samym dniu, lecz nadal przyjmować jedną tabletkę raz w tygodniu w wybranym uprzednio dniu.

Ze względu na charakter procesu chorobowego w osteoporozie, produkt leczniczy Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. 

Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia osteoporozy bisfosfonianami . U każdej pacjentki należy okresowo weryfikować konieczność dalszego leczenia na podstawie korzyści i ryzyka związanego ze stosowaniem produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz , zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.

Jeśli podaż wapnia w diecie jest niewystarczająca, pacjentki powinny przyjmować dodatkowo preparaty wapnia (patrz punkt 4.4). Nie zbadano, czy przyjmowanie raz w tygodniu 5600 IU witaminy

D ₃ zawartej w produkcie leczniczym Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz jest równoważne

z codziennym przyjmowaniem 800 IU witaminy D.

Pacjentki w podeszłym wieku

W badaniach klinicznych nie stwierdzono zależnej od wieku różnicy skuteczności lub bezpieczeństwa stosowania alendronianu . Dlatego modyfikacja dawki u kobiet w podeszłym wieku nie jest konieczna.

Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek i klirensem kreatyniny poniżej 35 ml/min ze względu na brak doświadczenia. U pacjentek z klirensem kreatyniny większym niż 35 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.

Dzieci i młodzież

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Alendronic acid +

Colecalciferol Sandoz u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 18 lat, ze względu na brak dostępnych danych dotyczących kwasu alendronowego w połączeniu z cholekalcyferolem. Obecnie dostępne dane dotyczące stosowania kwasu alendronowego u dzieci i młodzieży opisano w punkcie 5.1.

Sposób podawania

Podanie doustne.

W celu zapewnienia odpowiedniego wchłaniania alendronianu :

Produkt leczniczy Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy przyjmować popijając wyłącznie wodą (nie wodą mineralną), co najmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem, napojem lub zażyciem innego leku w danym dniu (w tym leków zobojętniających, preparatów wapnia i witamin). Inne napoje (także woda mineralna), pokarmy i niektóre leki mogą zmniejszać wchłanianie alendronianu (patrz punkty 4.5 i 4.8).

W celu zminimalizowania ryzyka podrażnienia przełyku i związanych z tym działań niepożądanych (patrz punkt 4.4) należy przestrzegać następujących zaleceń:

® Produkt leczniczy Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy przyjmować rano po wstaniu z łóżka, popijając pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml).

® Tabletki leku Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy połykać w całości. Nie należy ich rozgniatać lub żuć ani dopuścić do rozpuszczenia w ustach, ze względu na ryzyko owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła.

® Pacjentka nie powinna kłaść się przez co najmniej 30 minut od przyjęcia tabletki ani do czasu spożycia pierwszego posiłku w danym dniu.

® Produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz nie należy przyjmować przed snem ani przed rannym wstaniem z łóżka.

Alendronian

Działania niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego

Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ze względu na możliwość nasilenia objawów istniejącej choroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania alendronianu u pacjentek z czynnymi zaburzeniami dotyczącymi górnego odcinka przewodu pokarmowego (takimi jak trudności w połykaniu, choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej dwunastnicy, choroba wrzodowa) lub z przebytą ostatnio (w ciągu ostatniego roku) ciężką chorobą przewodu pokarmowego, taką jak wrzód trawienny, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego inny niż plastyka odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentek z rozpoznanym przełykiem Barretta lekarz powinien rozważyć indywidualnie korzyści i możliwe ryzyko stosowania alendronianu .

U osób przyjmujących alendronian opisywano objawy niepożądane dotyczące przełyku (czasami ciężkie i wymagające hospitalizacji), takie jak zapalenie przełyku, owrzodzenie i nadżerki przełyku, rzadko prowadzące do zwężenia przełyku. Dlatego należy zwracać szczególną uwagę, czy u pacjentki nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy wskazujące na wpływ produktu leczniczego na przełyk. Należy poinstruować pacjentkę, aby w razie wystąpienia objawów podrażnienia przełyku (takich jak trudności lub ból w czasie połykania, ból zamostkowy, wystąpienie po raz pierwszy lub nasilanie się zgagi) odstawiła alendronian i zwróciła się do lekarza (patrz punkt 4.8).

Wydaje się, że ryzyko ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku jest większe u pacjentek, które nie stosują alendronianu zgodnie z zaleceniami i (lub) przyjmują go nadal mimo wystąpienia objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Bardzo ważne, aby pacjentka otrzymała wszystkie zalecenia dotyczące dawkowania produktu leczniczego i zrozumiała je (patrz punkt 4.2). Pacjentki należy poinformować, że niestosowanie się do zaleceń może zwiększać ryzyko zaburzeń w obrębie przełyku.

Wprawdzie w obszernych badaniach klinicznych z zastosowaniem alendronianu nie stwierdzono zwiększonego ryzyka owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, ale po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano nieliczne przypadki owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, niekiedy o ciężkim przebiegu z powikłaniami (patrz punkt 4.8).

Martwica kości szczęki

U pacjentów z rakiem, u których schematy leczenia obejmowały bisfosfoniany podawane głównie drogą dożylną, opisywano występowanie martwicy kości szczęki, na ogół związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (włącznie z zapaleniem szpiku). U wielu z tych pacjentów stosowano również chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki opisywano również u pacjentów z osteoporozą, którzy otrzymywali bisfosfoniany doustnie.

Ocena indywidualnego ryzyka rozwoju martwicy kości szczęki powinna uwzględniać następujące czynniki:

® siła działania bisfosfonianu (największa w przypadku kwasu zoledronowego ), droga jego podania (patrz wyżej) i dawka skumulowana;

® choroba nowotworowa, chemioterapia, radioterapia, leczenie kortykosteroidami, przyjmowanie inhibitorów angiogenezy, palenie tytoniu;

® choroby zębów w wywiadzie, nieprawidłowa higiena jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne i źle dopasowane protezy zębowe.

Wykonanie badania stomatologicznego uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej należy rozważyć przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami u pacjentek ze złym stanem uzębienia.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjentek inwazyjnego leczenia stomatologicznego. U pacjentek, u których stwierdzono martwicę kości szczęki w trakcie leczenia bisfosfonianami , chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak dostępnych badań, które wskazywałyby, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami w razie konieczności wykonania zabiegu stomatologicznego zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdej pacjentki w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Podczas leczenia bisfosfonianami należy zachęcać wszystkie pacjentki do utrzymywania właściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty i zgłaszania wszelkich objawów dotyczących jamy ustnej, takich jak ruszający się ząb, ból lub obrzęk.

Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego

Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentek przyjmujących bisfosfoniany , u których występują objawy związane z uchem (takie jak ból lub wydzielina) albo przewlekłe zakażenia ucha.

Bóle mięśniowo-szkieletowe

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany zgłaszano bóle kości, stawów i (lub) mięśni. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu objawy te rzadko były ciężkie i (lub) powodujące niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Czas do wystąpienia objawów może wahać się od jednego dnia do kilku miesięcy od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po przerwaniu leczenia. U niektórych pacjentów miał miejsce nawrót objawów po ponownym podaniu tego samego produktu leczniczego lub zastosowaniu innego bisfosfonianu .

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej podczas leczenia bisfosfonianami , głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej, od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej . Złamania takie występują po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami , u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.

Pacjentkom należy zalecić, aby zgłaszały pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami , a każdą pacjentkę zgłaszającą się z takimi objawami należy zbadać pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.

Zaburzenia czynności nerek

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek, z klirensem kreatyniny mniejszym niż 35 ml/min. (patrz punkt 4.2).

Metabolizm kości i składników mineralnych Należy brać pod uwagę inne przyczyny osteoporozy niż niedobór estrogenów i wiek.

Przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3), a także skutecznie leczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobór witaminy D oraz niedoczynność przytarczyc). Witamina D zawarta w produkcie leczniczym Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz nie wystarczy do uzupełnienia niedoborów witaminy D. U pacjentek z niedoborem witaminy D otrzymujących produkt leczniczy Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy kontrolować stężenie wapnia i objawy hipokalcemii.

Ze względu na korzystne działanie alendronianu zwiększające mineralizację kości, może nastąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, zwłaszcza u pacjentek przyjmujących glikokortykosteroidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone. Zmiany te są zwykle niewielkie i bezobjawowe. Istnieją jednak doniesienia o rzadkich przypadkach objawowej hipokalcemii, które sporadycznie były ciężkie i często dotyczyły pacjentów z grupy ryzyka (np.

z niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D i złym wchłanianiem wapnia), patrz punkt 4.8.

Cholekalcyferol

Witamina D ₃ podawana pacjentom z chorobą wiążącą się z niewyrównanym nadmiernym wytwarzaniem kalcytriolu (taką jak białaczka, chłoniak, sarkoidoza) może nasilać hiperkalcemię i (lub) hiperkalciurię. U tych pacjentów należy kontrolować stężenie wapnia w moczu i w surowicy. Wchłanianie witaminy D może być niewystarczające u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera sacharozę. Pacjentki z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazyizomaltazy , nie powinny przyjmować produktu leczniczego. 

Alendronian

Działania niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego

Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ze względu na możliwość nasilenia objawów istniejącej choroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania alendronianu u pacjentek z czynnymi zaburzeniami dotyczącymi górnego odcinka przewodu pokarmowego (takimi jak trudności w połykaniu, choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej dwunastnicy, choroba wrzodowa) lub z przebytą ostatnio (w ciągu ostatniego roku) ciężką chorobą przewodu pokarmowego, taką jak wrzód trawienny, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego inny niż plastyka odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentek z rozpoznanym przełykiem Barretta lekarz powinien rozważyć indywidualnie korzyści i możliwe ryzyko stosowania alendronianu .

U osób przyjmujących alendronian opisywano objawy niepożądane dotyczące przełyku (czasami ciężkie i wymagające hospitalizacji), takie jak zapalenie przełyku, owrzodzenie i nadżerki przełyku, rzadko prowadzące do zwężenia przełyku. Dlatego należy zwracać szczególną uwagę, czy u pacjentki nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy wskazujące na wpływ produktu leczniczego na przełyk. Należy poinstruować pacjentkę, aby w razie wystąpienia objawów podrażnienia przełyku (takich jak trudności lub ból w czasie połykania, ból zamostkowy, wystąpienie po raz pierwszy lub nasilanie się zgagi) odstawiła alendronian i zwróciła się do lekarza (patrz punkt 4.8).

Wydaje się, że ryzyko ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku jest większe u pacjentek, które nie stosują alendronianu zgodnie z zaleceniami i (lub) przyjmują go nadal mimo wystąpienia objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Bardzo ważne, aby pacjentka otrzymała wszystkie zalecenia dotyczące dawkowania produktu leczniczego i zrozumiała je (patrz punkt 4.2). Pacjentki należy poinformować, że niestosowanie się do zaleceń może zwiększać ryzyko zaburzeń w obrębie przełyku.

Wprawdzie w obszernych badaniach klinicznych z zastosowaniem alendronianu nie stwierdzono zwiększonego ryzyka owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, ale po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano nieliczne przypadki owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, niekiedy o ciężkim przebiegu z powikłaniami (patrz punkt 4.8).

Martwica kości szczęki

U pacjentów z rakiem, u których schematy leczenia obejmowały bisfosfoniany podawane głównie drogą dożylną, opisywano występowanie martwicy kości szczęki, na ogół związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (włącznie z zapaleniem szpiku). U wielu z tych pacjentów stosowano również chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki opisywano również u pacjentów z osteoporozą, którzy otrzymywali bisfosfoniany doustnie.

Ocena indywidualnego ryzyka rozwoju martwicy kości szczęki powinna uwzględniać następujące czynniki:

® siła działania bisfosfonianu (największa w przypadku kwasu zoledronowego ), droga jego podania (patrz wyżej) i dawka skumulowana;

® choroba nowotworowa, chemioterapia, radioterapia, leczenie kortykosteroidami, przyjmowanie inhibitorów angiogenezy, palenie tytoniu;

® choroby zębów w wywiadzie, nieprawidłowa higiena jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne i źle dopasowane protezy zębowe.

Wykonanie badania stomatologicznego uwzględniającego zasady prawidłowej profilaktyki stomatologicznej należy rozważyć przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami u pacjentek ze złym stanem uzębienia.

Jeśli to możliwe, w trakcie leczenia należy unikać u tych pacjentek inwazyjnego leczenia stomatologicznego. U pacjentek, u których stwierdzono martwicę kości szczęki w trakcie leczenia bisfosfonianami , chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą zaostrzyć przebieg choroby. Brak dostępnych badań, które wskazywałyby, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami w razie konieczności wykonania zabiegu stomatologicznego zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki. Lekarz powinien ustalić indywidualny plan leczenia każdej pacjentki w oparciu o ocenę stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka terapii.

Podczas leczenia bisfosfonianami należy zachęcać wszystkie pacjentki do utrzymywania właściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty i zgłaszania wszelkich objawów dotyczących jamy ustnej, takich jak ruszający się ząb, ból lub obrzęk.

Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego

Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentek przyjmujących bisfosfoniany , u których występują objawy związane z uchem (takie jak ból lub wydzielina) albo przewlekłe zakażenia ucha.

Bóle mięśniowo-szkieletowe

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany zgłaszano bóle kości, stawów i (lub) mięśni. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu objawy te rzadko były ciężkie i (lub) powodujące niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Czas do wystąpienia objawów może wahać się od jednego dnia do kilku miesięcy od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po przerwaniu leczenia. U niektórych pacjentów miał miejsce nawrót objawów po ponownym podaniu tego samego produktu leczniczego lub zastosowaniu innego bisfosfonianu .

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej podczas leczenia bisfosfonianami , głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej, od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej . Złamania takie występują po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami , u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.

Pacjentkom należy zalecić, aby zgłaszały pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami , a każdą pacjentkę zgłaszającą się z takimi objawami należy zbadać pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.

Zaburzenia czynności nerek

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek, z klirensem kreatyniny mniejszym niż 35 ml/min. (patrz punkt 4.2).

Metabolizm kości i składników mineralnych Należy brać pod uwagę inne przyczyny osteoporozy niż niedobór estrogenów i wiek.

Przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3), a także skutecznie leczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobór witaminy D oraz niedoczynność przytarczyc). Witamina D zawarta w produkcie leczniczym Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz nie wystarczy do uzupełnienia niedoborów witaminy D. U pacjentek z niedoborem witaminy D otrzymujących produkt leczniczy Alendronic acid + Colecalciferol Sandoz należy kontrolować stężenie wapnia i objawy hipokalcemii.

Ze względu na korzystne działanie alendronianu zwiększające mineralizację kości, może nastąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, zwłaszcza u pacjentek przyjmujących glikokortykosteroidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone. Zmiany te są zwykle niewielkie i bezobjawowe. Istnieją jednak doniesienia o rzadkich przypadkach objawowej hipokalcemii, które sporadycznie były ciężkie i często dotyczyły pacjentów z grupy ryzyka (np.

z niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D i złym wchłanianiem wapnia), patrz punkt 4.8.

Cholekalcyferol

Witamina D ₃ podawana pacjentom z chorobą wiążącą się z niewyrównanym nadmiernym wytwarzaniem kalcytriolu (taką jak białaczka, chłoniak, sarkoidoza) może nasilać hiperkalcemię i (lub) hiperkalciurię. U tych pacjentów należy kontrolować stężenie wapnia w moczu i w surowicy. Wchłanianie witaminy D może być niewystarczające u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera sacharozę. Pacjentki z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazyizomaltazy , nie powinny przyjmować produktu leczniczego.