RHESONATIV

Dawkowanie

Dawka immunoglobuliny anty-D powinna być dostosowana do poziomu kontaktu z krwinkami czerwonymi Rh (D) dodatnimi i ustalona na podstawie założenia, że około 10 mikrogramów (50 j.m.) immunoglobuliny anty-D neutralizuje 0,5 ml koncentratu krwinek czerwonych Rh (D) dodatnich lub 1 ml krwi Rh (D) dodatniej.

Na podstawie badań klinicznych preparatu Rhesonativ zaleca się następujące dawkowanie:

Zapobieganie immunizacji czynnikiem Rh (D) kobiet Rh (D) ujemnych

• Profilaktyka przed porodem Zgodnie z ogólnymi zaleceniami obecnie podawane dawki wahają się w granicach 50-330 mikrogramów lub 250-1650 j.m. Szczegółowe informacje z badań klinicznych, patrz punkt 5.1.

• Zaplanowana profilaktyka przed porodem:

Pojedyncza dawka (np. 250 g lub1250 j.m.) między 28 a 30 tygodniem ciąży lub dwie dawki w 28 i 34 tygodniu.

• Profilaktyka przed porodem zastosowana w następstwie komplikacji podczas ciąży:

• Pojedyncza dawka (np.125 g lub 625 j.m. przed 12 tygodniem ciąży) (np. 250

g lub 1250 j.m. po 12 tygodniu ciąży) powinna zostać podana jak najszybciej, w ciągu 72 godzin i w razie potrzeby powtarzana co 6-12 tygodni przez okres trwania ciąży.

W przypadku punkcji owodni i biopsji kosmówkowej po zabiegu należy podać pojedynczą dawkę leku (np. 250 g lub 1250 j.m.).

• Profilaktyka po porodzie Zgodnie z ogólnymi zaleceniami, obecnie podawane dawki wahają się w granicach 100-300 mikrogramów lub 500-1500 j.m. Szczegółowe informacje z badań klinicznych, patrz punkt 5.1. W przypadku podania mniejszej dawki (100 mikrogramów lub 500 j.m.) należy określić wielkość krwawienia płodowomatczynego.

Dawka standardowa: 1250 j.m. (250 g).

Przy zastosowaniu po porodzie produkt powinien zostać podany matce jak najszybciej w ciągu 72 godzin od porodu dziecka Rh dodatniego (D, D^słabe, D^częściowe). Jeśli minęło więcej niż 72 godziny, nie należy rezygnować z podania produktu i podać go jak najszybciej.

Dawkę poporodową należy podać nawet w przypadku, gdy zastosowano profilaktykę przed porodem i można zaobserwować jej działanie rezydualne w surowicy matki.

W przypadku podejrzenia rozległego krwawienia płodowo-matczynego (ponad 4 ml (0,7%0,8% kobiet)), np. przy niedokrwistości u płodu/noworodka lub wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, powinno się ocenić jego wielkość za pomocą odpowiedniej metody, np. test z wymywaniem kwaśnym buforem Kleihauer-Betke stosowany do wykrywania HbF lub cytometria przepływowa stosowana w szczególności do identyfikacji krwinek RhD dodatnich. Należy podać odpowiednio dodatkowe dawki immunoglobuliny anty-D (10 mikrogramów lub 50 j.m.) na 0,5 ml krwinek czerwonych płodu).

Przetoczenie niezgodnych krwinek czerwonych

Zalecana dawka wynosi 20 mikrogramów (100 j.m.) immunoglobuliny anty-D na 2 ml przetoczonej krwi Rh (D) dodatniej lub na 1 ml koncentratu krwinek czerwonych.

Odpowiednia dawka powinna zostać ustalona po konsultacji ze specjalistą w zakresie transfuzjologii. Należy przeprowadzać testy kontrolne na obecność krwinek czerwonych RhD dodatnich co 48 godzin i kontynuować podawanie immunoglobuliny anty-D do momentu, aż w krwioobiegu nie będzie krwinek czerwonych Rh D dodatnich. Maksymalna dawka 3000 mikrogramów (15000 j.m.) jest wystarczająca w przypadku przetoczenia większej ilości niezgodnej krwi, niezależnie od tego, czy ilość przetoczonych krwinek czerwonych Rh (D) dodatnich przekracza 300 ml.

Zaleca się użycie alternatywnego produktu w postaci dożylnej, ponieważ jego zastosowanie pozwoli natychmiast osiągnąć odpowiedni poziom osocza. Jeśli produkt w postaci dożylnej nie jest dostępny, należy podać zwiększoną dawkę domięśniowo przez okres kilku dni.

Dzieci i młodzież

Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci.

Sposób podawania

Rhesonativ powinien być podawany domięśniowo.

Jeżeli większe całkowite dawki (ponad 2 ml dla dzieci lub ponad 5 ml dla dorosłych) są wymagane, zaleca się podawanie ich w podzielonych dawkach w różne miejsca.

W przypadku zaburzeń krzepnięcia, gdy przeciwwskazane jest podawanie domięśniowe, Rhesonativ można podać podskórnie, jeśli produkt w postaci dożylnej nie jest dostępny. Wówczas powinno się zastosować delikatne uciśnięcie z zastosowaniem tamponu w miejscu wstrzyknięcia.

Z uwagi na ryzyko wystąpienia wstrząsu należy upewnić się, że Rhesonativ nie jest podawany do naczynia krwionośnego. Wstrzyknięcia muszą być wykonane domięśniowo. Przed wstrzyknięciem należy odciągnąć tłoczek strzykawki w celu upewnienia się, że igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym.

W przypadku podawania po porodzie produkt jest przeznaczony do podawania dla matki. Nie powinien być podawany noworodkowi.

Produkt nie jest wskazany do podawania ani u osób Rh (D) dodatnich, ani u osób po wcześniejszej immunizacji antygenem Rh (D).

Pacjentów powinno obserwować się przez co najmniej 20 minut po podaniu i przez co najmniej 1 godzinę po pomyłkowym podaniu dożylnym.

W rzadkich przypadkach podanie ludzkiej immunoglobuliny anty-D może spowodować spadek ciśnienia krwi z reakcją anafilaktyczną, nawet u tych pacjentów, którzy wcześniej tolerowali leczenie ludzką immunoglobuliną.

Podejrzenie wystąpienia reakcji alergicznej lub anafilaktycznej wymaga natychmiastowego przerwania podawania. W przypadku wstrząsu należy wdrożyć standardowe postępowanie medyczne.

Rzeczywiste reakcje nadwrażliwości są rzadkie, ale reakcje typu alergicznego na immunoglobulinę anty-D mogą wystąpić. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak wysypka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego i anafilaksja. Postępowanie zależy od rodzaju i nasilenia działań niepożądanych.

Rhesonativ zawiera małą ilość immunoglobuliny A. Chociaż immunoglobulina anty-D jest stosowana w stanach wybiórczych niedoborów IgA, u pacjentów z niedoborem IgA mogą powstawać przeciwciała anty IgA i mogą oni rozwijać reakcje anafilaktyczne po podaniu produktów krwiopochodnych zawierających IgA. Lekarz powinien zatem rozważyć korzyści z podawania produktu Rhesonativ wobec potencjalnego ryzyka wystąpienia reakcji nadwrażliwości.

Pacjenci po przetoczeniu niezgodnej krwi i którzy otrzymują duże dawki immunoglobuliny anty-D powinni być obserwowani w warunkach klinicznych i powinni mieć wykonywane badania laboratoryjne ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji hemolitycznej. Standardowe metody zapobiegania infekcjom wynikającym z leczenia produktami leczniczymi uzyskanymi z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie poszczególnych donacji oraz puli osocza na obecność swoistych markerów infekcji i włączenia skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w procesie wytwarzania. Pomimo to, w przypadku podawania produktów leczniczych uzyskanych z ludzkiej krwi lub osocza możliwość przeniesienia czynnika infekcyjnego nie może być całkowicie wyeliminowana. Dotyczy to także nieznanych lub nowych wirusów lub innych patogenów.

Uważa się, że zastosowane procedury są skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV i bezotoczkowego wirusa HAV.

Zastosowane procedury mogą mieć ograniczoną skuteczność w stosunku do wirusów bezotoczkowych takich parwowirus B19.

Istnieje uspokajające doświadczenie kliniczne wobec braku przeniesienia wirusa zapalenia wątroby typu A czy parwowirusa B19 poprzez immunoglobuliny i zakłada się również, że obecność przeciwciał ma znaczący wpływ na bezpieczeństwo wirusologiczne produktu.

Stanowczo zaleca się, aby za każdym razem podawania pacjentowi produktu Rhesonativ, zapisywać nazwę i numer serii produktu w celu zachowania łączności pomiędzy danym pacjentem a serią produktu.

Wpływ na testy serologiczne

Po wstrzyknięciu immunoglobuliny przejściowy wzrost biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjentów może dawać fałszywie dodatnie wyniki testów serologicznych.

Bierne przeniesienie przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom erytrocytarnym, np. A, B, D może zakłócić przebieg pewnych testów serologicznych na obecność przeciwciał krwinek czerwonych, na przykład testu antyglobulinowego (test Coombsa), w szczególności w przypadku noworodków, których matki zostały poddane profilaktyce przed porodem.

Z uwagi na ryzyko wystąpienia wstrząsu należy upewnić się, że Rhesonativ nie jest podawany do naczynia krwionośnego. Wstrzyknięcia muszą być wykonane domięśniowo. Przed wstrzyknięciem należy odciągnąć tłoczek strzykawki w celu upewnienia się, że igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym.

W przypadku podawania po porodzie produkt jest przeznaczony do podawania dla matki. Nie powinien być podawany noworodkowi.

Produkt nie jest wskazany do podawania ani u osób Rh (D) dodatnich, ani u osób po wcześniejszej immunizacji antygenem Rh (D).

Pacjentów powinno obserwować się przez co najmniej 20 minut po podaniu i przez co najmniej 1 godzinę po pomyłkowym podaniu dożylnym.

W rzadkich przypadkach podanie ludzkiej immunoglobuliny anty-D może spowodować spadek ciśnienia krwi z reakcją anafilaktyczną, nawet u tych pacjentów, którzy wcześniej tolerowali leczenie ludzką immunoglobuliną.

Podejrzenie wystąpienia reakcji alergicznej lub anafilaktycznej wymaga natychmiastowego przerwania podawania. W przypadku wstrząsu należy wdrożyć standardowe postępowanie medyczne.

Rzeczywiste reakcje nadwrażliwości są rzadkie, ale reakcje typu alergicznego na immunoglobulinę anty-D mogą wystąpić. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak wysypka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego i anafilaksja. Postępowanie zależy od rodzaju i nasilenia działań niepożądanych.

Rhesonativ zawiera małą ilość immunoglobuliny A. Chociaż immunoglobulina anty-D jest stosowana w stanach wybiórczych niedoborów IgA, u pacjentów z niedoborem IgA mogą powstawać przeciwciała anty IgA i mogą oni rozwijać reakcje anafilaktyczne po podaniu produktów krwiopochodnych zawierających IgA. Lekarz powinien zatem rozważyć korzyści z podawania produktu Rhesonativ wobec potencjalnego ryzyka wystąpienia reakcji nadwrażliwości.

Pacjenci po przetoczeniu niezgodnej krwi i którzy otrzymują duże dawki immunoglobuliny anty-D powinni być obserwowani w warunkach klinicznych i powinni mieć wykonywane badania laboratoryjne ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji hemolitycznej. Standardowe metody zapobiegania infekcjom wynikającym z leczenia produktami leczniczymi uzyskanymi z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie poszczególnych donacji oraz puli osocza na obecność swoistych markerów infekcji i włączenia skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w procesie wytwarzania. Pomimo to, w przypadku podawania produktów leczniczych uzyskanych z ludzkiej krwi lub osocza możliwość przeniesienia czynnika infekcyjnego nie może być całkowicie wyeliminowana. Dotyczy to także nieznanych lub nowych wirusów lub innych patogenów.

Uważa się, że zastosowane procedury są skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV i bezotoczkowego wirusa HAV.

Zastosowane procedury mogą mieć ograniczoną skuteczność w stosunku do wirusów bezotoczkowych takich parwowirus B19.

Istnieje uspokajające doświadczenie kliniczne wobec braku przeniesienia wirusa zapalenia wątroby typu A czy parwowirusa B19 poprzez immunoglobuliny i zakłada się również, że obecność przeciwciał ma znaczący wpływ na bezpieczeństwo wirusologiczne produktu.

Stanowczo zaleca się, aby za każdym razem podawania pacjentowi produktu Rhesonativ, zapisywać nazwę i numer serii produktu w celu zachowania łączności pomiędzy danym pacjentem a serią produktu.

Wpływ na testy serologiczne

Po wstrzyknięciu immunoglobuliny przejściowy wzrost biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjentów może dawać fałszywie dodatnie wyniki testów serologicznych.

Bierne przeniesienie przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom erytrocytarnym, np. A, B, D może zakłócić przebieg pewnych testów serologicznych na obecność przeciwciał krwinek czerwonych, na przykład testu antyglobulinowego (test Coombsa), w szczególności w przypadku noworodków, których matki zostały poddane profilaktyce przed porodem.