KWETIAPINA NEUROPHARMA

Jedna tabletka powlekana 25 mg zawiera 25 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Jedna tabletka powlekana 50 mg zawiera 50 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Jedna tabletka powlekana 100 mg zawiera 100 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Jedna tabletka powlekana 150 mg zawiera 150 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Jedna tabletka powlekana 200 mg zawiera 200 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Jedna tabletka powlekana 300 mg zawiera 300 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny)

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna i żółcień pomarańczowa (E110)

Jedna tabletka powlekana 25 mg zawiera 7,00 mg laktozy jednowodnej i 0,003 mg żółcieni pomarańczowej (E110)

Jedna tabletka powlekana 50 mg zawiera 14,00 mg laktozy jednowodnej.

Jedna tabletka powlekana 100 mg zawiera 28,00 mg laktozy jednowodnej

Jedna tabletka powlekana 150 mg zawiera 42,00 mg laktozy jednowodnej

Jedna tabletka powlekana 200 mg zawiera 56,00 mg laktozy jednowodnej

Jedna tabletka powlekana 300 mg zawiera 84,00 mg laktozy jednowodnej Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon (patrz także punkt 4.5).

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane kwetiapiny to senność, zawroty głowy, suchość w jamie ustnej, lekkie osłabienie, zaparcia, częstoskurcz, niedociśnienie ortostatyczne i dyspepsja.

Jak w przypadku wszystkich leków przeciwpsychotycznych, ze stosowaniem kwetiapiny wiąże się przyrost masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia i obrzęki obwodowe.

Dane na temat częstości występowania działań niepożądanych obserwowanych podczas stosowania kwetiapiny podano w poniższej tabeli zgodnie z formatem zalecanym przez Radę Międzynarodowych Organizacji ds. Nauk Medycznych (Council for International Organizations of Medical Sciences) (CIOMS III Working Group; 1995).

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często: nadwrażliwość (w tym uczuleniowe reakcje skórne)

Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna⁶

Zaburzenia endokrynologiczne

Często: hiperprolaktynemia¹⁶, zmniejszenie stężenia całkowitego T₄²⁵, zmniejszenie stężenia wolnej frakcji T₄²⁵, zmniejszenie stężenia całkowitego T₃²⁵, zwiększenie stężenia TSH²⁵

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: zapalenie błony śluzowej nosa, duszność²⁴

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: suchość w jamie ustnej

Często: zaparcia, dyspepsja, wymioty²⁶

Niezbyt często: dysfagia⁸

Rzadko: zapalenie trzustki¹

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (AlAT,

AspAT)³, zwiększenie aktywności GGTP³

Rzadko: żółtaczka⁶, zapalenie wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy⁶, zespół Stevensa-Johnsona⁶

Częstość nieznana: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko: rabdomioliza

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często: dysfunkcja seksualna

Rzadko: priapizm, mlekotok, obrzęk piersi, zaburzenia

miesiączkowania

Ciąża, połóg i okres okołoporodowy

Częstość nieznana: noworodkowy polekowy zespół odstawienia³²

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często: objawy odstawienne^1,10

Często: łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, drażliwość, gorączka

Rzadko: złośliwy zespół neuroleptyczny¹, hipotermia

Badania diagnostyczne

Rzadko: podwyższona aktywność kinazy fosfokreatynowej we krwi¹⁵

1. Patrz punkt 4.4.

2. Może wystąpić senność, zwykle w pierwszych dwóch tygodniach leczenia kwetiapiną, która zazwyczaj ustępuje w miarę dalszego podawania leku.

3. U niektórych pacjentów otrzymujących kwetiapinę obserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności (zwiększenie od wartości prawidłowych do wartości przekraczających trzykrotność górnej granicy normy) aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT) lub GGTP Zaburzenia te zwykle ustępowały w miarę kontynuowania leczenia kwetiapiną.

4. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych wykazujących działanie blokujące receptory alfa₁-adrenergiczne, kwetiapina często powoduje niedociśnienie ortostatyczne, któremu towarzyszą zawroty głowy, częstoskurcz oraz u niektórych pacjentów omdlenie, szczególnie w początkowej fazie zwiększania dawkowania (patrz punkt 4.4).

5. W bardzo rzadko występujących przypadkach obserwowano zaostrzenie wcześniej rozpoznanej cukrzycy.

6. Wyliczenie częstości występowania tych działań niepożądanych wykonano na danych po dopuszczeniu do obrotu.

7. Stężenie glukozy we krwi na czczo wynoszące ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l) lub przygodne stężenie glukozy we krwi wynoszące ≥ 200 mg/dl (≥11,1 mmol/l) stwierdzane przynajmniej raz.

8. Zwiększoną częstość występowania dysfagii u pacjentów leczonych kwetiapiną w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo stwierdzano wyłącznie w badaniach klinicznych dotyczących depresji w przebiegu.zaburzenia afektywnego dwubiegunowego

9. Na podstawie zwiększenia masy ciała o > 7% wartości wyjściowej. Występuje głównie w pierwszych tygodniach leczenia u dorosłych.

10. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii, w których oceniano objawy występujące po odstawieniu tego leku, najczęściej stwierdzanymi objawami odstawiennymi były: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość występowania tych objawów uległa znamiennemu obniżeniu po tygodniu od odstawienia leku.

11. Stężenie trójglicerydów ≥ 200 mg/dl (≥ 2,258 mmol/l) (u pacjentów w wieku ≥ 18 lat) lub ≥ 150 mg/dl (≥ 1,694 mmol/l) ( u pacjentów w wieku < 18 lat) stwierdzone przynajmniej jednorazowo.

12. Stężenie cholesterolu ≥ 240 mg/dl (≥ 6,2064 mmol/l) (u pacjentów w wieku ≥ 18 lat) lub

≥ 200 mg/dl (≥ 5,172 mmol/l) (u pacjentów w wieku < 18 lat) stwierdzone przynajmniej jednorazowo.

Bardzo często stwierdzano zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji LDL o ≥ 30 mg/dl

(≥ 0,769 mmol/l). Średnia zmiana wartości tego parametru wśród pacjentów, u których odnotowano takie zwiększenie stężenia, wyniosła 41,7 mg/dl (1,07 mmol/l).

13. Patrz tekst poniżej.

14. Liczba płytek krwi ≤ 100 × 10⁹/l stwierdzona przynajmniej jednokrotnie.

15. W oparciu o dokonywane w toku badań klinicznych zgłoszenia zdarzeń niepożądanych polegających na zwiększeniu aktywności kinazy kreatynowej we krwi niezwiązanym ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.

16. Stężenie prolaktyny (pacjenci > 18. roku życia): > 20 µg/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn i > 30 μg/l (> 1304,34 pmol/l) u kobiet w dowolnym momencie.

17. Może prowadzić do upadków.

18. Stężenie cholesterolu frakcji HDL: < 40 mg/dl (< 1,025 mmol/l) u mężczyzn i < 50 mg/dl (< 1,282 mmol/l) u kobiet w dowolnym momencie.

19. Częstość występowania przesunięcia wartości QTc z < 450 ms do ≥ 450 ms z wydłużeniem o ≥ 30 ms. W kontrolowanych placebo badaniach dotyczących stosowania kwetiapiny średnia zmiana i częstość występowania przesunięcia wartości QTc do klinicznie istotnej wielkości w grupie otrzymującej kwetiapinę i w grupie otrzymującej placebo były podobne.

20. Przynajmniej jednokrotnie stwierdzona zmiana wartości z > 132 mmol/l na ≤ 132 mmol/l.

21. Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych opisywano podczas leczenia kwetiapiną oraz we wczesnym okresie po odstawieniu tego leku (patrz punkty 4.4 i 5.1).

22. Patrz punkt 5,1.

23. Zmniejszenie stężenia hemoglobiny do wartości ≤ 13 g/dl (≤ 8,07 mmol/l) u mężczyzn i ≤ 12 g/dl (≤ 7,45 mmol/l) u kobiet stwierdzano co najmniej jednorazowo miał miejsce u 11% pacjentów otrzymujących kwetiapinę we wszystkich przeprowadzonych badaniach, w tym w otwartych badaniach kontynuacyjnych. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia hemoglobiny w dowolnym punkcie czasowym wyniosło -1,50 g/dl.

24. Odchyleniu temu często towarzyszył częstoskurcz, zawroty głowy, niedociśnienie ortostatyczne i (lub) współistniejące choroby serca, i (lub) układu oddechowego.

25. Na podstawie zmiany wartości z poziomu wyjściowego, który był prawidłowy, do poziomu potencjalnie istotnego klinicznie w dowolnym momencie we wszystkich badaniach. Zmianę wartości stężenia całkowitego T₄, stężenia wolnej frakcji T₄, stężenia całkowitego T₃ i stężenia wolnej frakcji T₃ definiowano jako zmniejszenie poniżej 0,8-krotności dolnej granicy normy (pmol/l), a zmianę wartości stężenia TSH definiowano jako zwiększenie powyżej 5 mj.m./l w dowolnym momencie.

26. Na podstawie zwiększenia częstości występowania wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku ≥ 65 lat).

27. Zmiana liczby neutrofili z ≥ 1,5 × 10⁹/l na początku leczenia do < 0,5 × 10⁹/l w dowolnym momencie w trakcie leczenia.

28. Na podstawie zmiany wartości z poziomu wyjściowego, który był prawidłowy, do poziomu potencjalnie istotnego klinicznie w dowolnym momencie we wszystkich badaniach. Zmiana wartości liczby eozynofili jest określona jako zmiana > 1 × 10⁹/l w dowolnym momencie.

29. Na podstawie zmiany wartości z poziomu wyjściowego, który był prawidłowy, do poziomu potencjalnie istotnego klinicznie w dowolnym momencie we wszystkich badaniach. Zmiana wartości liczby krwinek białych jest określona jako zmiana o ≤ 3 × 10⁹/l w dowolnym momencie.

30. Na podstawie zgłoszeń zdarzeń niepożądanych w postaci zespołu metabolicznego we wszystkich badaniach klinicznych nad kwetiapiną.

31. U niektórych pacjentów biorących udział w badaniach klinicznych stwierdzano pogorszenie w zakresie więcej niż jednego czynnika metabolicznego obejmującego masę ciała, stężenie glukozy we krwi i stężenie lipidów w surowicy (patrz punkt 4.4).

32. Patrz punkt 4.6.

Podczas stosowania leków neuroleptycznych opisuje się przypadki wydłużenia odstępu QT, komorowych zaburzeń rytmu serca, nagłych i niewyjaśnionych zgonów, zatrzymania akcji serca i torsade de pointes, przy czym powikłania te uważa się za typowe dla wszystkich leków z tej grupy.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Te same działania niepożądane co opisane powyżej u dorosłych, należy brać pod uwagę u dzieci i młodzieży. W poniższej tabeli podano działania niepożądane występujące z większą częstością u pacjentów zaliczanych do dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) niż w populacji osób dorosłych, bądź też działania niepożądane, których nie odnotowywano w populacji osób dorosłych.

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1 000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często: wzmożony apetyt

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: objawy pozapiramidowe³

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często: drażliwość⁴

Badania diagnostyczne

Bardzo często: podwyższone stężenie prolaktyny¹, skoki ciśnienia

tętniczego²

1. Stężenie prolaktyny (pacjenci w wieku < 18 lat): > 20 µg/l (> 869,56 pmol/l) u chłopców i > 26 μg/l (> 1130,428 pmol/l) u dziewcząt w dowolnym momencie. U mniej niż 1% pacjentów stwierdzano zwiększenie stężenia prolaktyny do wartości > 100 µg/l.

2. Na podstawie zwiększenia powyżej klinicznie istotnych wartości progowych (zmodyfikowanych na podstawie kryteriów amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia) lub zwiększenie o > 20 mm Hg w przypadku ciśnienia skurczowego lub > 10 mm Hg w przypadku ciśnienia rozkurczowego w dowolnym momencie w dwóch krótkotrwałych (3-6 tygodni) badaniach kontrolowanych placebo z udziałem dzieci i młodzieży.

3. Patrz punkt 5.1.

4. Uwaga! Częstość występowania tego objawu jest podobna do częstości występowania u dorosłych, lecz drażliwość może być związana z innymi następstwami klinicznymi u dzieci i młodzieży niż u dorosłych.

W każdym wskazaniu do stosowania obowiązuje inny schemat dawkowania. Należy zatem dopilnować, aby pacjent otrzymał zrozumiałe informacje o właściwym dawkowaniu w jego chorobie.

Produkt leczniczy Kwetiapina NEUROPHARMA może być stosowany niezależnie od posiłków.

Dorośli

Leczenie schizofrenii

W leczeniu schizofrenii kwetiapinę należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg w pierwszym dniu leczenia, 100 mg w drugim dniu leczenia, 200 mg w trzecim dniu leczenia i 300 mg w czwartym dniu leczenia.

Począwszy od czwartego dnia leczenia dawkę należy utrzymać lub zwiększać do zazwyczaj skutecznej dawki w zakresie od 300 do 450 mg/dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku dawkę można dostosować w zakresie od 150 do 750 mg/dobę.

Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego

W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego kwetiapinę należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 100 mg w pierwszym dniu leczenia, 200 mg w drugim dniu leczenia, 300 mg w trzecim dniu leczenia i 400 mg w czwartym dniu leczenia. Następnie, do szóstego dnia leczenia, dawka powinna być zwiększana do 800 mg/dobę, maksymalnie co 200 mg/dobę.

Dawkę można dostosowywać w zakresie od 200 do 800 mg/dobę w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku. Zazwyczaj skuteczna dawka mieści się w zakresie od 400 do 800 mg/dobę.

Leczenie epizodów depresyjnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego Kwetiapinę należy podawać raz na dobę na noc. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg w pierwszym dniu leczenia, 100 mg w drugim dniu leczenia, 200 mg w trzecim dniu leczenia i 300 mg w czwartym dniu leczenia. Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W badaniach klinicznych nie stwierdzono żadnych dodatkowych korzyści w grupie pacjentów otrzymujących dawkę 600 mg w porównaniu z grupą pacjentów otrzymujących dawkę 300 mg (patrz punkt 5.1). Indywidualni pacjenci mogą odnieść korzyści z przyjmowania dawki 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego. U indywidualnych pacjentów, w przypadku obaw o tolerancję leku, badania kliniczne wykazały, że można w takich wypadkach rozważyć zmniejszenie dawki do minimum 200 mg.

Zapobieganie nawrotom zaburzenia afektywnego dwubiegunowego

W celu zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych lub depresyjnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego pacjenci, którzy odpowiedzieli na kwetiapinę w ostrej fazie leczenia zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, powinni kontynuować przyjmowanie tego leku w tej samej dawce. Dawkę można dostosować w zakresie od 300 do 800 mg/dobę w dwóch dawkach podzielonych, w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku. Bardzo ważne jest stosowanie w leczeniu podtrzymującym najmniejszej skutecznej dawki.

Osoby w podeszłym wieku

Jak w przypadku wszystkich leków przeciwpsychotycznych, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie podawania. W zależności od odpowiedzi klinicznej poszczególnego pacjenta i tolerancji leku konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki leku oraz zastosowanie mniejszej leczniczej dobowej dawki niż u młodszych pacjentów. Średni klirens kwetiapiny z osocza u osób w podeszłym wieku był o 30-50% mniejszy niż u młodszych pacjentów.

Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego .

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku odpowiednich danych uzasadniających stosowanie tego leku w tej grupie wiekowej. Dostępne dane uzyskane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przedstawiono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek nie ma konieczności modyfikowania dawkowania.

Zaburzenie czynności wątroby

Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. W związku z tym kwetiapinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z udokumentowanym zaburzeniem czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie dawkowania. U pacjentów z udokumentowanym zaburzeniem czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg/dobę. Dawkowanie należy zwiększać codziennie o 25 lub 50 mg/dobę do osiągnięcia dawki skutecznej, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku przez poszczególnego pacjenta.

Ponieważ kwetiapina ma kilka wskazań do stosowania, profil bezpieczeństwa powinien być rozważany odpowiednio do rozpoznania postawionego u danego pacjenta oraz do stosowanej u niego dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku odpowiednich danych uzasadniających stosowanie tego leku w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne wykazały, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych (patrz punkt 4.8) pewne zdarzenia niepożądane występowały z większą częstością u dzieci i młodzieży niż u dorosłych (wzmożone łaknienie, podwyższone stężenie prolaktyny w surowicy oraz objawy pozapiramidowe), a jedno zdarzenie niepożądane nie zostało odnotowane nigdy wcześniej w badaniach z udziałem dorosłych (skoki ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży obserwowano odchylenia w parametrach czynnościowych tarczycy.

Ponadto, nie badano długoterminowych następstw leczenia kwetiapiną dotyczących wzrostu i dojrzewania, przez dłużej niż 26 tygodni. Nie są znane długoterminowe następstwa dla rozwoju poznawczego i behawioralnego.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży leczonych kwetiapiną, stosowanie kwetiapiny wiązało się z częstszym występowaniem objawów pozapiramidowych niż w grupie placebo u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii oraz z powodu manii w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (patrz punkt 4.8). Samobójstwo lub myśli samobójcze bądź pogorszenie stanu klinicznego

Depresja w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do momentu wystąpienia klinicznie istotnej remisji. Ponieważ w pierwszych kilku tygodniach leczenia, a nawet dłużej, może nie dojść do poprawy, pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do momentu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, iż ryzyko samobójstwa może wzrastać na wczesnych etapach poprawy klinicznej.

Lekarz powinien ponadto uwzględnić potencjalne ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym odstawieniu kwetiapiny, ze względu na znane czynniki ryzyka występujące w leczonej chorobie. Inne stany psychiczne, z powodu których może być przepisywana kwetiapina, również mogą się wiązać ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń związanych z próbami samobójczymi. Stany te mogą ponadto współwystępować z epizodami dużej depresji. Podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi powinno się w związku z tym podejmować te same środki ostrożności co podczas leczenia pacjentów z epizodami dużej depresji.

Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z próbami samobójczymi w wywiadzie bądź pacjenci, u których stwierdza się znacznego stopnia myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia narażeni są na zwiększone ryzyko występowania myśli samobójczych lub podejmowania prób samobójczych i powinni oni być poddawani uważnej obserwacji w trakcie leczenia.

W przeprowadzonej metaanalizie badań kontrolowanych placebo oceniających stosowanie leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazano zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w przypadku stosowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.

Podczas leczenia, szczególnie na jego początku i każdorazowo po zmianie dawki, pacjenci, zwłaszcza z grupy wysokiego ryzyka, powinni być uważnie obserwowani. Pacjentów (a także ich opiekunów) powinno się ostrzec o konieczności zwracania uwagi na wszelkie objawy pogorszenia się stanu klinicznego wystąpienia zachowań lub myśli samobójczych i wszelkich nietypowych zmian w zachowaniu, a także o konieczności natychmiastowego uzyskania porady lekarskiej, gdyby objawy te wystąpiły.

W krótkotrwałych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z epizodami dużej depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego stwierdzano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów (pacjentów w wieku poniżej 25 lat) leczonych kwetiapiną (3,0%) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (0%).

Objawy pozapiramidowe

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów leczonych z powodu epizodu dużej depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego stosowanie kwetiapiny wiązało się z częstszym występowaniem objawów pozapiramidowych niż w grupie placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Stosowanie kwetiapiny wiązało się z rozwojem akatyzji charakteryzującej się subiektywnym nieprzyjemnym lub stresującym niepokojem i potrzebą przemieszczania się, którym często towarzyszyła niemożność usiedzenia lub ustania w jednym miejscu. Występowanie tych objawów jest najczęściej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których pojawiają się te objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Dyskinezy późne

W razie pojawienia się objawów podmiotowych i przedmiotowych dyskinez późnych, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się nasilić lub nawet pojawić po odstawieniu leku (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną wiąże się z występowaniem senności i podobnych objawów, takich jak sedacja (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego objawy te pojawiały się w ciągu pierwszych 3 tygodni leczenia i w większości przypadków miały łagodne do umiarkowanego nasilenie. Pacjenci z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u których występuje senność o dużym nasileniu, mogą wymagać częstszego kontaktu z lekarzem przez co najmniej 2 tygodnie od pojawienia się senności lub do czasu zmniejszenia nasilenia objawów, przy czym może zaistnieć konieczność rozważenia przerwania leczenia.

Leczenia kwetiapiną wiąże się z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi z nim zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które - podobnie jak senność - zwykle występują na początku okresu zwiększania dawkowania. Może to prowadzić do zwiększonej częstości występowania przypadkowych urazów (upadków), szczególnie w populacji osób w podeszłym wieku. Pacjentom powinno się zatem zalecać, aby zachowywali szczególną ostrożność dopóki nie poznają w pełni skutków działania leku.

Choroby układu krążenia

Kwetiapinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowonaczniową, chorobą naczyń mózgowych lub innymi stanami predysponującymi do występowania niedociśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawkowania i dlatego, jeśli ono wystąpi, powinno się rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie. U pacjentów ze współwystępującymi chorobami układu krążenia można rozważyć wolniejsze zwiększanie dawkowania leku.

Napady padaczkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie stwierdzono różnic w częstości występowania napadów padaczkowych pomiędzy pacjentami leczonymi kwetiapiną a pacjentami otrzymującymi placebo. Brak danych na temat częstości występowania napadów padaczkowych u pacjentów z zaburzeniami padaczkowymi w wywiadzie. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Leczenie lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, związane jest z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne tego zespołu obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, niestabilność autonomicznego układu nerwowego oraz podwyższoną aktywność kinazy kreatynowej. W wypadku ich wystąpienia, kwetiapinę należy odstawić i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych nad kwetiapiną niezbyt często odnotowywano przypadki ciężkiej neutropenii (liczba neutrofili < 0,5 × 10⁹/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowało kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwetiapiną. Nie wykazano wyraźnej zależności od dawki. W okresie po dopuszczeniu do obrotu stwierdzono, że ustąpienie leukopenii i (lub) neutropenii następowało po zaprzestaniu leczenia kwetiapiną. Możliwe czynniki ryzyka wystąpienia neutropenii obejmują małą wyjściową liczbę krwinek białych oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. Kwetiapinę należy odstawić u pacjentów z liczbą neutrofili < 1,0 × 10⁹/l. Pacjentów należy obserwować czy nie występują u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe zakażenia, a także kontrolować liczbę neutrofili (aż ich liczba zwiększy się ponad 1,5 × 10⁹/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz także punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, np. karbamazepiną lub fenytoiną, znacząco zmniejszenia stężenia kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe stosowanie kwetiapiny powinno być rozpoczynane wyłącznie wtedy, gdy lekarz uzna, że korzyści wynikające ze stosowania kwetiapiny przewyższają ryzyko związane z odstawieniem leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywane były stopniowo i, jeśli konieczne, zastąpić go lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

U pacjentów leczonych kwetiapiną dochodziło do zwiększenia masy ciała, co powinno być monitorowane i leczone w uzasadnionych klinicznie przypadkach zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Opisywano rzadko przypadki hiperglikemii i (lub) wystąpienia lub zaostrzenia cukrzycy, sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym niektóre przypadki zakończone zgonem (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach opisywano uprzednie zwiększenie masy ciała, które może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego pacjenta zgodnie z obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjentów leczonych jakimkolwiek lekiem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną, powinno się obserwować czy nie wystąpią u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe hiperglikemii (takich jak polidypsja, wielomocz, polifagia czy osłabienie siły mięśniowej), a pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka cukrzycy powinno się regularnie monitorować, czy nie występuje u nich pogorszenie stopnia wyrównania glikemii. Powinno się regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy

W badaniach klinicznych nad kwetiapiną opisywano zwiększenie stężenia trójglicerydów, cholesterolu frakcji LDL i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu frakcji HDL (patrz punkt 4.8). Zaburzenia gospodarki lipidowej należy korygować zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.

Ryzyko metaboliczne

Ze względu na zmiany masy ciała, stężenia glukozy (hiperglikemia) i stężenia lipidów obserwowane u pacjentów (również u tych z prawidłowymi wyjściowo wartościami tych parametrów) może dochodzić do pogorszenia profilu ryzyka metabolicznego. Należy wówczas postępować zgodnie z obowiązującą praktyką kliniczną (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT

W badaniach klinicznych oraz podczas przyjmowania leku zgodnie z zaleceniami zawartymi w ChPL nie stwierdzono, aby stosowanie kwetiapiny wiązało się z przewlekłym wydłużeniem bezwzględnego odstępu QT. W okresie po dopuszczeniu do obrotu przypadki wydłużenia odstępu QT odnotowywano zarówno przy stosowaniu dawek leczniczych (patrz punkt 4.8), jak i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Jak w przypadku wszystkich leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności przy zapisywaniu kwetiapiny pacjentom z chorobami układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy ponadto zachować ostrożność zapisując kwetiapinę jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT lub jednocześnie z neuroleptykami, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Nagłe odstawienie leku

Po nagłym odstawieniu kwetiapiny opisywano ostre objawy z odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres co najmniej jednego lub dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą w przebiegu otępienia

Kwetiapina nie jest dopuszczona do stosowania w leczeniu psychozy w przebiegu otępienia.

W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z udziałem pacjentów z otępieniem, w przypadku stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzano około 3-krotny wzrost ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych.

Mechanizm zwiększenia tego ryzyka nie został poznany. Zwiększonego ryzyka nie można wykluczyć w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub innych populacji pacjentów. Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie badań nad stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono, że pacjenci w podeszłym wieku z psychozą w przebiegu otępienia narażeni są na zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo nad kwetiapiną w tej samej populacji pacjentów (n = 710; średnia wieku 83 lata, zakres 56-99 lat) śmiertelność grupie leczonej kwetiapiną wyniosła 5,5%, a w grupie otrzymującej placebo – 3,2%. Przyczyny zgonu pacjentów w tych badaniach były różne i odpowiadały spodziewanym dla tej populacji. Dane te nie dają podstaw do stwierdzenia związku przyczynowoskutkowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną a zgonem w populacji pacjentów w podeszłym wieku cierpiących na otępienie.

Dysfagia

Podczas stosowania kwetiapiny opisywano przypadki dysfagii (patrz punkt 4.8). Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z czynnikami ryzyka zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ŻChZZ). Ponieważ u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często współwystępują nabyte czynniki ryzyka ŻChZZ, przed i podczas leczenia kwetiapiną należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka ŻChZZ i przedsięwziąć środki zapobiegawcze.

Zapalenie trzustki

W badaniach klinicznych i w okresie po dopuszczeniu do obrotu odnotowywano przypadki zapalenia trzustki. Wśród zgłoszeń w okresie po dopuszczeniu do obrotu, choć nie we wszystkich przypadkach obraz był zacierany przez obecność czynników ryzyka, to u wielu pacjentów obecne były czynniki, o których wiadomo, że wiążą się z rozwojem zapalenia trzustki, takie jak podwyższone stężenie trójglicerydów (patrz punkt 4.4), kamica żółciowa oraz spożywanie alkoholu.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z diwalproeksem lub solami litu w ostrych umiarkowanych do ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone; jednakże leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkty 4.8 i 5.1). Dane wykazują działanie addytywne w 3. tygodniu stosowania leków.

Laktoza

Produkt leczniczy Kwetiapina NEUROPHARMA tabletki powlekane zawiera laktozę. Tego leku nie powinni przyjmować pacjenci z rzadko występującymi dziedzicznymi zaburzeniami takimi jak: nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp czy zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Kwetiapina NEUROPHARMA 25 mg:

Jeden ze składników leku Kwetiapina NEUROPHARMA 25 mg, mianowicie żółcień pomarańczowa, może wywoływać reakcje alergiczne.

Ponieważ kwetiapina ma kilka wskazań do stosowania, profil bezpieczeństwa powinien być rozważany odpowiednio do rozpoznania postawionego u danego pacjenta oraz do stosowanej u niego dawki.

Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)

Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z powodu braku odpowiednich danych uzasadniających stosowanie tego leku w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne wykazały, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych (patrz punkt 4.8) pewne zdarzenia niepożądane występowały z większą częstością u dzieci i młodzieży niż u dorosłych (wzmożone łaknienie, podwyższone stężenie prolaktyny w surowicy oraz objawy pozapiramidowe), a jedno zdarzenie niepożądane nie zostało odnotowane nigdy wcześniej w badaniach z udziałem dorosłych (skoki ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży obserwowano odchylenia w parametrach czynnościowych tarczycy.

Ponadto, nie badano długoterminowych następstw leczenia kwetiapiną dotyczących wzrostu i dojrzewania, przez dłużej niż 26 tygodni. Nie są znane długoterminowe następstwa dla rozwoju poznawczego i behawioralnego.

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży leczonych kwetiapiną, stosowanie kwetiapiny wiązało się z częstszym występowaniem objawów pozapiramidowych niż w grupie placebo u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii oraz z powodu manii w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (patrz punkt 4.8). Samobójstwo lub myśli samobójcze bądź pogorszenie stanu klinicznego

Depresja w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do momentu wystąpienia klinicznie istotnej remisji. Ponieważ w pierwszych kilku tygodniach leczenia, a nawet dłużej, może nie dojść do poprawy, pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do momentu wystąpienia poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, iż ryzyko samobójstwa może wzrastać na wczesnych etapach poprawy klinicznej.

Lekarz powinien ponadto uwzględnić potencjalne ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym odstawieniu kwetiapiny, ze względu na znane czynniki ryzyka występujące w leczonej chorobie. Inne stany psychiczne, z powodu których może być przepisywana kwetiapina, również mogą się wiązać ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń związanych z próbami samobójczymi. Stany te mogą ponadto współwystępować z epizodami dużej depresji. Podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi powinno się w związku z tym podejmować te same środki ostrożności co podczas leczenia pacjentów z epizodami dużej depresji.

Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z próbami samobójczymi w wywiadzie bądź pacjenci, u których stwierdza się znacznego stopnia myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia narażeni są na zwiększone ryzyko występowania myśli samobójczych lub podejmowania prób samobójczych i powinni oni być poddawani uważnej obserwacji w trakcie leczenia.

W przeprowadzonej metaanalizie badań kontrolowanych placebo oceniających stosowanie leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazano zwiększone ryzyko zachowań samobójczych w przypadku stosowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.

Podczas leczenia, szczególnie na jego początku i każdorazowo po zmianie dawki, pacjenci, zwłaszcza z grupy wysokiego ryzyka, powinni być uważnie obserwowani. Pacjentów (a także ich opiekunów) powinno się ostrzec o konieczności zwracania uwagi na wszelkie objawy pogorszenia się stanu klinicznego wystąpienia zachowań lub myśli samobójczych i wszelkich nietypowych zmian w zachowaniu, a także o konieczności natychmiastowego uzyskania porady lekarskiej, gdyby objawy te wystąpiły.

W krótkotrwałych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z epizodami dużej depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego stwierdzano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów (pacjentów w wieku poniżej 25 lat) leczonych kwetiapiną (3,0%) w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (0%).

Objawy pozapiramidowe

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów leczonych z powodu epizodu dużej depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego stosowanie kwetiapiny wiązało się z częstszym występowaniem objawów pozapiramidowych niż w grupie placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Stosowanie kwetiapiny wiązało się z rozwojem akatyzji charakteryzującej się subiektywnym nieprzyjemnym lub stresującym niepokojem i potrzebą przemieszczania się, którym często towarzyszyła niemożność usiedzenia lub ustania w jednym miejscu. Występowanie tych objawów jest najczęściej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których pojawiają się te objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Dyskinezy późne

W razie pojawienia się objawów podmiotowych i przedmiotowych dyskinez późnych, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się nasilić lub nawet pojawić po odstawieniu leku (patrz punkt 4.8).

Senność i zawroty głowy

Leczenie kwetiapiną wiąże się z występowaniem senności i podobnych objawów, takich jak sedacja (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego objawy te pojawiały się w ciągu pierwszych 3 tygodni leczenia i w większości przypadków miały łagodne do umiarkowanego nasilenie. Pacjenci z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u których występuje senność o dużym nasileniu, mogą wymagać częstszego kontaktu z lekarzem przez co najmniej 2 tygodnie od pojawienia się senności lub do czasu zmniejszenia nasilenia objawów, przy czym może zaistnieć konieczność rozważenia przerwania leczenia.

Leczenia kwetiapiną wiąże się z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi z nim zawrotami głowy (patrz punkt 4.8), które - podobnie jak senność - zwykle występują na początku okresu zwiększania dawkowania. Może to prowadzić do zwiększonej częstości występowania przypadkowych urazów (upadków), szczególnie w populacji osób w podeszłym wieku. Pacjentom powinno się zatem zalecać, aby zachowywali szczególną ostrożność dopóki nie poznają w pełni skutków działania leku.

Choroby układu krążenia

Kwetiapinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowonaczniową, chorobą naczyń mózgowych lub innymi stanami predysponującymi do występowania niedociśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawkowania i dlatego, jeśli ono wystąpi, powinno się rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie. U pacjentów ze współwystępującymi chorobami układu krążenia można rozważyć wolniejsze zwiększanie dawkowania leku.

Napady padaczkowe

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie stwierdzono różnic w częstości występowania napadów padaczkowych pomiędzy pacjentami leczonymi kwetiapiną a pacjentami otrzymującymi placebo. Brak danych na temat częstości występowania napadów padaczkowych u pacjentów z zaburzeniami padaczkowymi w wywiadzie. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Leczenie lekami przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, związane jest z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne tego zespołu obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, niestabilność autonomicznego układu nerwowego oraz podwyższoną aktywność kinazy kreatynowej. W wypadku ich wystąpienia, kwetiapinę należy odstawić i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych nad kwetiapiną niezbyt często odnotowywano przypadki ciężkiej neutropenii (liczba neutrofili < 0,5 × 10⁹/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowało kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwetiapiną. Nie wykazano wyraźnej zależności od dawki. W okresie po dopuszczeniu do obrotu stwierdzono, że ustąpienie leukopenii i (lub) neutropenii następowało po zaprzestaniu leczenia kwetiapiną. Możliwe czynniki ryzyka wystąpienia neutropenii obejmują małą wyjściową liczbę krwinek białych oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. Kwetiapinę należy odstawić u pacjentów z liczbą neutrofili < 1,0 × 10⁹/l. Pacjentów należy obserwować czy nie występują u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe zakażenia, a także kontrolować liczbę neutrofili (aż ich liczba zwiększy się ponad 1,5 × 10⁹/l) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz także punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, np. karbamazepiną lub fenytoiną, znacząco zmniejszenia stężenia kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe stosowanie kwetiapiny powinno być rozpoczynane wyłącznie wtedy, gdy lekarz uzna, że korzyści wynikające ze stosowania kwetiapiny przewyższają ryzyko związane z odstawieniem leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywane były stopniowo i, jeśli konieczne, zastąpić go lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).

Masa ciała

U pacjentów leczonych kwetiapiną dochodziło do zwiększenia masy ciała, co powinno być monitorowane i leczone w uzasadnionych klinicznie przypadkach zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).

Hiperglikemia

Opisywano rzadko przypadki hiperglikemii i (lub) wystąpienia lub zaostrzenia cukrzycy, sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym niektóre przypadki zakończone zgonem (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach opisywano uprzednie zwiększenie masy ciała, które może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego pacjenta zgodnie z obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjentów leczonych jakimkolwiek lekiem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną, powinno się obserwować czy nie wystąpią u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe hiperglikemii (takich jak polidypsja, wielomocz, polifagia czy osłabienie siły mięśniowej), a pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka cukrzycy powinno się regularnie monitorować, czy nie występuje u nich pogorszenie stopnia wyrównania glikemii. Powinno się regularnie kontrolować masę ciała.

Lipidy

W badaniach klinicznych nad kwetiapiną opisywano zwiększenie stężenia trójglicerydów, cholesterolu frakcji LDL i cholesterolu całkowitego oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu frakcji HDL (patrz punkt 4.8). Zaburzenia gospodarki lipidowej należy korygować zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.

Ryzyko metaboliczne

Ze względu na zmiany masy ciała, stężenia glukozy (hiperglikemia) i stężenia lipidów obserwowane u pacjentów (również u tych z prawidłowymi wyjściowo wartościami tych parametrów) może dochodzić do pogorszenia profilu ryzyka metabolicznego. Należy wówczas postępować zgodnie z obowiązującą praktyką kliniczną (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu QT

W badaniach klinicznych oraz podczas przyjmowania leku zgodnie z zaleceniami zawartymi w ChPL nie stwierdzono, aby stosowanie kwetiapiny wiązało się z przewlekłym wydłużeniem bezwzględnego odstępu QT. W okresie po dopuszczeniu do obrotu przypadki wydłużenia odstępu QT odnotowywano zarówno przy stosowaniu dawek leczniczych (patrz punkt 4.8), jak i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Jak w przypadku wszystkich leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności przy zapisywaniu kwetiapiny pacjentom z chorobami układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy ponadto zachować ostrożność zapisując kwetiapinę jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT lub jednocześnie z neuroleptykami, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Nagłe odstawienie leku

Po nagłym odstawieniu kwetiapiny opisywano ostre objawy z odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres co najmniej jednego lub dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą w przebiegu otępienia

Kwetiapina nie jest dopuszczona do stosowania w leczeniu psychozy w przebiegu otępienia.

W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z udziałem pacjentów z otępieniem, w przypadku stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzano około 3-krotny wzrost ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych.

Mechanizm zwiększenia tego ryzyka nie został poznany. Zwiększonego ryzyka nie można wykluczyć w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub innych populacji pacjentów. Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.

W metaanalizie badań nad stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono, że pacjenci w podeszłym wieku z psychozą w przebiegu otępienia narażeni są na zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo nad kwetiapiną w tej samej populacji pacjentów (n = 710; średnia wieku 83 lata, zakres 56-99 lat) śmiertelność grupie leczonej kwetiapiną wyniosła 5,5%, a w grupie otrzymującej placebo – 3,2%. Przyczyny zgonu pacjentów w tych badaniach były różne i odpowiadały spodziewanym dla tej populacji. Dane te nie dają podstaw do stwierdzenia związku przyczynowoskutkowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną a zgonem w populacji pacjentów w podeszłym wieku cierpiących na otępienie.

Dysfagia

Podczas stosowania kwetiapiny opisywano przypadki dysfagii (patrz punkt 4.8). Kwetiapina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów z czynnikami ryzyka zachłystowego zapalenia płuc.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ)

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych opisywano przypadki żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ŻChZZ). Ponieważ u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często współwystępują nabyte czynniki ryzyka ŻChZZ, przed i podczas leczenia kwetiapiną należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka ŻChZZ i przedsięwziąć środki zapobiegawcze.

Zapalenie trzustki

W badaniach klinicznych i w okresie po dopuszczeniu do obrotu odnotowywano przypadki zapalenia trzustki. Wśród zgłoszeń w okresie po dopuszczeniu do obrotu, choć nie we wszystkich przypadkach obraz był zacierany przez obecność czynników ryzyka, to u wielu pacjentów obecne były czynniki, o których wiadomo, że wiążą się z rozwojem zapalenia trzustki, takie jak podwyższone stężenie trójglicerydów (patrz punkt 4.4), kamica żółciowa oraz spożywanie alkoholu.

Dodatkowe informacje

Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z diwalproeksem lub solami litu w ostrych umiarkowanych do ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone; jednakże leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkty 4.8 i 5.1). Dane wykazują działanie addytywne w 3. tygodniu stosowania leków.

Laktoza

Produkt leczniczy Kwetiapina NEUROPHARMA tabletki powlekane zawiera laktozę. Tego leku nie powinni przyjmować pacjenci z rzadko występującymi dziedzicznymi zaburzeniami takimi jak: nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp czy zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Kwetiapina NEUROPHARMA 25 mg:

Jeden ze składników leku Kwetiapina NEUROPHARMA 25 mg, mianowicie żółcień pomarańczowa, może wywoływać reakcje alergiczne.