
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 991 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 991 aptekach
Padviram jest złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl . Wskazany jest w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1) u osób dorosł ych w wieku 18 lat i starszych, u których nastąpiło zmniejszenie wiremii do poziomu RNA HIV-1 < 50 kopii/ml po stosowaniu dotychczasowej skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej przez ponad 3 miesiące. Przed rozpoczęciem pierwszego schematu terapii przeciwretrowirusowej produktem Padviram należy upewnić się, że u pacjenta nie było niepowodzenia wirusologicznego w odpowiedzi na jakiekolwiek wcześniejsze leczenie przeciwretrowirusowe oraz nie stwierdzono zakażenia ukrytymi szczepami wirusa z mutacjami powodującymi znaczącą oporność na którykolwiek z trzech składników produktu Padviram (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.1).
Wykazanie korzyści z zastosowania produktu leczniczego stanowiącego połączenie efawirenzu , emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu oparto głównie na wynikach badania klinicznego trwającego 48 tygodni, w którym pacjentom ze stabilnym zmniejszeniem wiremii, zamieniono skojarzoną terapię przeciwretrowirusową na złożony produkt leczniczy zawierający efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl (patrz CHPL : punkt 5.1). Obecnie brak danych z badań klinicznych z zastosowaniem złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów dotychczas nieleczonych lub poddawanych wcześniej intensywnemu leczeniu.
Brak dostępnych danych potwierdzających stosowanie połączenia efawirenzu , emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi .
Każda tabletka powlekana zawiera 600 mg efawirenzu ( Efavirenzum ), 200 mg emtrycytabiny ( Emtricitabinum ) i 245 mg tenofowiru dizoproksylu ( Tenofovirum disoproxilum ), co odpowiada 300,6 mg tenofowiru dizoproksylu bursztynianu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha-Turcotte"a), patrz CHPL : punkt 5.2.
Jednoczesne podawanie terfenadyny , astemizolu , cyzaprydu , midazolamu , triazolamu , pimozydu , beprydylu lub alkaloidów sporyszu (np. ergotaminy, dihydroergotaminy , ergonowiny i metyloergonowiny ). Efawirenz konkuruje z nimi o cytochrom P450 ( CYP ) 3A4, co mogłoby spowodować zahamowanie metabolizmu tych leków i stwarzać możliwość wystąpienia ciężkich i (lub) zagrażających życiu działań niepożądanych (np. zaburzeń rytmu serca, przedłużającej się sedacji lub depresji oddechowej), patrz CHPL : punkt 4.5.
Jednoczesne podawanie worykonazolu . Efawirenz znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu, podczas gdy worykonazol również znacząco zwiększa stężenie efawirenzu w osoczu. Ponieważ Padviram jest złożonym produktem leczniczym, nie jest możliwa zmiana dawki efawirenzu (patrz CHPL : punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie leków ziołowych zawierających ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ) ze względu na ryzyko zmniejszenia stężenia efawirenzu w osoczu i jego działania leczniczego (patrz CHPL : punkt 4.5).
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
U 460 pacjentów oceniano połączenie efawirenzu , emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu albo w postaci złożonej tabletki o ustalonej dawce (badanie AI266073), albo w postaci pojedynczych składników (badanie GS-01-934). Działania niepożądane były zasadniczo zgodne z obserwowanymi podczas wcześniejszych badań pojedynczych składników. U pacjentów otrzymujących w ramach badania AI266073 złożony produkt zawierający efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl przez okres do 48 tygodni, najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi, które uznano za przypuszczalnie lub prawdopodobnie związane z leczeniem, były zaburzenia psychiczne (16%), zaburzenia układu nerwowego (13%) oraz zaburzenia żołądka i jelit (7%).
Zgłaszano występowanie ciężkich reakcji skórnych (takich jak zespół Stevensa-Johnsona i rumień wielopostaciowy), neurologicznych i psychicznych działań niepożądanych (w tym ciężkiej depresji, zgonów w wyniku samobójstwa, zachowań psychotycznych, napadów drgawek), ciężkich zaburzeń czynności wątroby, zapalenia trzustki i kwasicy mleczanowej (niekiedy zakończonej zgonem).
Odnotowano również rzadkie przypadki zaburzeń czynności nerek, niewydolności nerek oraz niezbyt częste zaburzeń czynności kanalika bliższego nerki (w tym zespół Fanconiego ), czasami prowadzące do zaburzeń kości (przyczyniających się niekiedy do złamań). U pacjentów przyjmujących złożony produkt leczniczy zawierający efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl zaleca się kontrolowanie czynności nerek (patrz CHPL : punkt 4.4).
Przerwanie leczenia produktem Padviram u pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV i HBV może prowadzić do ciężkiego zaostrzenia zapalenia wątroby (patrz CHPL : punkt 4.4).
Podawanie produktu Padviram z posiłkiem może zwiększać ekspozycję na efawirenz i spowodować częstsze występowanie działań niepożądanych (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.2).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W tabeli 2 przedstawiono działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu do obrotu złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl , a także po zastosowaniu poszczególnych składników w ramach skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej . Działania zostały wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów, częstością i z uwzględnieniem składnika, któremu przypisuje się dane działanie niepożądane. W obrębie każdej grupy o określonej częstości działania niepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości określono następująco: bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100) lub rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000).
Działania niepożądane związane ze stosowaniem złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl
Działania niepożądane o możliwym lub prawdopodobnym związku ze stosowaniem złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl w ramach badania AI266073 (trwającego do 48 tygodni; n=203), a niezwiązane z działaniem jednego ze składników tego złożonego produktu, obejmują:
Często: - jadłowstręt
Niezbyt często: - suchość w jamie ustnej
- chaotyczna mowa
- zwiększone łaknienie
- zmniejszony popęd płciowy
- ból mięśni
Tabela 2 Działania niepożądane związane ze stosowaniem złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl , wymienione według poszczególnych składników, którym się te działania przypisuje
Częstość |
Efawirenz |
Emtrycytabina |
Tenofowir dizoproksyl |
Zaburzenia krwi i układu ch łonnego |
|||
Często |
neutropenia |
||
Niezbyt często |
niedokrwistość 1 |
||
Zaburzenia układu immunologicznego |
|||
Często |
reakcja alergiczna |
||
Niezbyt często |
nadwrażliwość |
||
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
|||
Bardzo często |
hipofosfatemia 2 |
||
Często |
hipertriglicerydemia 3 |
hiperglikemia, hipertriglicerydemia |
|
Niezbyt często |
hipercholesterolemia 3 |
hipokaliemia 2 |
|
Rzadko |
kwasica mleczanowa |
||
Zaburzenia psychiczne |
|||
Często |
depresja (ciężka 1,6%) 3 , lęk 3 , nietypowe sny 3 , bezsenność 3 |
nietypowe sny, bezsenność |
|
Niezbyt często |
próby samobójcze 3 , myśli samobójcze 3 , psychoza 3 , mania 3 , paranoja 3 , omamy 3 , nastrój euforyczny 3 , chwiejność afektu 3 , stan splątania 3 , agresja 3 |
||
Rzadko |
dokonane samobójstwo 3,4 , urojenia 3,4 , neuroza 3,4 |
||
Zaburzenia układu nerwowego |
|||
Bardzo często |
ból głowy |
zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego |
|
Często |
zaburzenia koordynacji móżdżkowej i zaburzenia równowagi 3 , senność (2,0%) 3 , ból głowy(5,7%) 3 , zaburzenia uwagi (3,6%) 3 , zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego (8,5%) 3 |
zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego |
ból głowy |
Niezbyt często |
drgawki 3 , niepamięć 3 , nieprawidłowe myślenie 3 , ataksja 3 , zaburzenia koordynacji 3 , pobudzenie 3 , drżenie |
||
Zaburzenia oka |
|||
Niezbyt często |
niewyraźne widzenie |
Zaburzenia ucha i błędnika |
|||
Niezbyt często |
szumy uszne, zawroty głowy pochodzenia obwodowego |
||
Zaburzenia naczyniowe |
|||
Niezbyt często |
zaczerwienienie skóry, zwłaszcza twarzy |
||
Zaburzenia żołądka i jelit |
|||
Bardzo często |
biegunka, nudności |
biegunka, wymioty, nudności |
|
Często |
biegunka, wymioty, ból brzucha, nudności |
zwiększona aktywność amylazy (w tym amylazy trzustkowej), zwiększona aktywność lipazy w surowicy, wymioty, ból brzucha, niestrawność |
ból brzucha, rozdęcie brzucha, wzd ęcia |
Niezbyt często |
zapalenie trzustki |
zapalenie trzustki |
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|||
Często |
zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej ( AspAT ), zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej ( AlAT ), zwiększona aktywność gamma- glutamylotransferazy ( GGT ) |
zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej ( AspAT ) i (lub) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej ( AlAT ), hiperbilirubinemia |
zwiększona aktywność aminotransferaz |
Niezbyt często |
ostre zapalenie wątroby |
||
Rzadko |
niewydolność wątroby 3,4 |
stłuszczenie wątroby, zapalenie wątroby |
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|||
Bardzo często |
Wysypka (umiarkowana do ciężkiej 11,6%, wszystkich stopni 18%) 3 |
wysypka |
|
Często |
świąd |
wysypka pęcherzykowopęcherzowa , wysypka krostkowa, wysypka plamkowo -grudkowa, wysypka, świąd, pokrzywka, przebarwienie skóry (nadmierna pigmentacja) 1 |
|
Niezbyt często |
zespół StevensaJohnsona , rumień wielopostaciowy 3 , ciężka wysypka (< 1%) |
obrzęk naczynioruchowy 4 |
|
Rzadko |
fotoalergiczne zapalenie skóry |
obrzęk naczynioruchowy |
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej |
Bardzo często |
zwiększona aktywność kinazy kreatynowej |
||
Niezbyt często |
Rabdomioliza 2 , osłabienie mięśni 2 |
||
Rzadko |
osteomalacja (objawiająca się bólem kości i niekiedy przyczyniająca się do złamań) 2,4 , miopatia 2 |
||
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|||
Niezbyt często |
zwiększone stężenie kreatyniny, białkomocz, zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki (w tym zespół Fanconiego ) |
||
Rzadko |
niewydolność nerek (ostra i przewlekła), ostra martwica kanalików nerkowych, zapalenie nerek (w tym ostre śródmiąższowe zapalenie nerek) 4 , moczówka prosta pochodzenia nerkowego |
||
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
|||
Niezbyt często |
ginekomastia |
||
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
|||
Bardzo często |
osłabienie |
||
Często |
zmęczenie |
ból, osłabienie |
1
U dzieci i młodzieży otrzymującej emtrycytabinę niedokrwistość występowała często, a przebarwienie skóry (nadmierna pigmentacja) bardzo często.
2
To działanie niepożądane może wystąpić w następstwie zaburzeń czynności kanalika bliższego nerki. U pacjentów bez tych zaburzeń nie uważa się go za związane przyczynowo ze stosowaniem tenofowiru dizoproksylu .
3
Bardziej szczegółowe informacje znajdują się w rozdziale „Opis wybranych działań niepożądanych"
4
To działanie niepożądane odnotowano po wprowadzeniu albo efawirenzu , albo emtrycytabiny lub tenofowiru dizoproksylu do obrotu. Kategorię częstości określono na podstawie obliczeń statystycznych w odniesieniu do łącznej liczby pacjentów otrzymujących efawirenz w ramach badań klinicznych (n=3969) lub emtrycytabinę w trakcie randomizowanych , kontrolowanych badań klinicznych (n=1563) albo tenofowir dizoproksyl podczas randomizowanych , kontrolowanych badań klinicznych i w programie rozszerzonego dostępu (n=7319).
Opis wybranych działań niepożądanych
Wysypka
W badaniach klinicznych z zastosowaniem efawirenzu wysypki, które występowały w ciągu pierwszych dwó ch tygodni od rozpocz ęcia leczenia, były to zazwyczaj plamkowo -grudkowe wykwity skórne o nasileniu lekkim lub umiarkowanym. U większości pacjentów wysypka ustępowała w ciągu miesiąca, podczas dalszego leczenia efawirenzem . Produkt Padviram można ponownie zastosować u pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki. W takim przypadku zaleca się podawanie odpowiednich leków przeciwhistaminowych i (lub) kortykosteroidów.
Objawy psychiczne
Wydaje się, że u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie istnieje zwiększone ryzyko działań niepożądanych w postaci ciężkich zaburzeń psychicznych, które wymieniono w tabeli 2, w kolumnie dotyczącej efawirenzu .
Objawy ze strony układu nerwowego
Objawy związane z układem nerwowym występują często podczas stosowania efawirenzu , jednego ze składników produktu Padviram . W kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących efawirenzu , umiarkowane do ciężkich objawy ze strony układu nerwowego odnotowano u 19% pacjentów (ciężkie u 2%), a 2% pacjentów przerwało leczenie z powodu tych objawów. Objawy zazwyczaj pojawiały się w ciągu pierwszego lub drugiego dnia leczenia efawirenzem i na ogół ustępowały po upływie dwó ch do czterech tygodni. Mogą one występować częściej, jeśli pacjent przyjmuje produkt Padviram podczas posiłku, przypuszczalnie na skutek zwiększonego stężenia efawirenzu w osoczu (patrz CHPL : punkt 5.2). Wydaje się, że przyjmowanie produktu leczniczego przed snem zwiększa tolerancję tych objawów (patrz CHPL : punkt 4.2).
Niewydolność wątroby związana ze stosowaniem efawirenzu
W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano występowanie niewydolności wątroby, również u pacjentów, u których nie stwierdzono wcześniej choroby wątroby ani możliwych do rozpoznania czynników ryzyka, niekiedy o gwałtownym przebiegu, prowadzące w niektórych przypadkach do konieczności przeszczepienia wątroby lub do zgonu.
Zaburzenia czynności nerek
Produkt Padviram może uszkadzać nerki, dlatego zaleca się kontrolowanie czynności nerek (patrz CHPL : punkty 4.4 i 4.8 „Podsumowanie profilu bezpieczeństwa"). Zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki zazwyczaj ustępowały lub zmniejszały się po przerwaniu stosowania tenofowiru dizoproksylu . Jednak u niektórych pacjentów zmniejszenie klirensu kreatyniny nie ustępowało całkowicie mimo przerwania stosowania tenofowiru dizoproksylu . Ryzyko niepeł nego przywrócenia czynności nerek mimo odstawienia tenofowiru dizoproksylu jest zwiększone u pacjentów z ryzykiem zaburzeń czynności nerek (np. u pacjentów z czynnikami ryzyka takich zaburzeń przed rozpoczęciem leczenia, pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze o działaniu nefrotoksycznym ), patrz CHPL : punkt 4.4.
Interakcja z dydanozyną
Nie zaleca się jednoczesnego podawania produktu Padviram i dydanozyny , gdyż powoduje to zwiększenie o 40-60% ogólnoustrojowej ekspozycji na dydanozynę, co może zwiększać ryzyko związanych z nią działań niepożądanych (patrz CHPL : punkt 4.5). Rzadko zgłaszano zapalenie trzustki i kwasicę mleczanową, czasem kończące się zgonem.
Parametry metaboliczne
Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może zwiększyć się masa ciała oraz stężenie lipidów i glukozy we krwi (patrz CHPL : punkt 4.4).
Zespół reaktywacji immunologicznej
U zakażonych HIV pacjentów z ciężkim niedoborem odporności na początku stosowania CART może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne. Zgłaszano też choroby autoimmunologiczne (takie jak choroba Gravesa-Basedowa), ale czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą pojawić się wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia (patrz CHPL : punkt 4.4).
Martwica kości
Przypadki martwicy kości odnotowano głównie u pacjentów z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka, zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV lub długotrwale stosujących CART. Częstość martwicy kości jest nieznana (patrz CHPL : punkt 4.4).
Dzieci i młodzież
Dostępne są niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Nie zaleca się stosowania produktu Padviram w tej populacji pacjentów (patrz CHPL : punkt 4.2).
Inne szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku
Nie badano działania złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u osób w wieku powyżej 65 lat. U osób w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo osłabienia czynności wątroby lub nerek, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania u nich produktu Padviram (patrz CHPL : punkt 4.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Tenofowir dizoproksyl może działać szkodliwie na nerki, dlatego zaleca się ścisłe kontrolowanie czynności nerek u każdego pacjenta otrzymującego produkt Padviram , u którego stwierdzono lekkie zaburzenia czynności nerek (patrz CHPL : punkty 4.2, 4.4 i 5.2).
Pacjenci z jednoczesnym zakażeniem HIV/ HBV lub HCV
W badaniu GS-01-934 tylko ograniczona liczba pacjentów zakażona była jednocześnie HBV (n=13) lub HCV (n=26). Profil działań niepożądanych efawirenzu , emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu u pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV/ HBV lub HIV/HCV był podobny do tego, jaki obserwowano u pacjentów z zakażeniem HIV bez współistniejących zakażeń. Jednak, jak należało się spodziewać w tej populacji pacjentów, zwiększenie aktywności AspAT i AlAT występowało częściej niż w ogólnej populacji z zakażeniem HIV.
Zaostrzenie zapalenia wątroby po przerwaniu leczenia
U pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV i HBV po przerwaniu leczenia mogą wystąpić kliniczne i laboratoryjne objawy zapalenia wątroby (patrz CHPL : punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Leczenie powinno zostać rozpoczęte przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu zakażenia HIV.
Dawkowanie
Dorośli
Zalecaną dawką produktu Padviram jest jedna tabletka przyjmowana doustnie raz na dobę.
Jeśli pacjent pominął dawkę produktu leczniczego Padviram i minęło mniej niż 12 godzin od zwykłej pory przyjmowania dawki, powinien jak najszybciej przyjąć lek i powrócić do zwykłego schematu dawkowania. Jeśli od pominiętej dawki produktu Padviram minęło więcej niż 12 godzin i zbliża się czas przyj ęcia następnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko powrócić do zwykłego schematu dawkowania.
Jeśli w ciągu 1 godziny od przyj ęcia produktu leczniczego Padviram u pacjenta wystąpią wymioty, powinien on przyjąć kolejną tabletkę. Jeśli wymioty wystąpią później niż po 1 godzinie od przyj ęcia produktu Padviram , nie należy przyjmować drugiej dawki.
Zaleca się przyjmowanie produktu Padviram na pusty żołądek, gdyż pokarm może zwiększyć ekspozycję na efawirenz i częstość działań niepożądanych (patrz CHPL : punkty 4.4 i 4.8). W celu poprawy tolerancji efawirenzu w odniesieniu do jego działania na układ nerwowy, zaleca się przyjmowanie produktu leczniczego przed snem (patrz CHPL : punkt 4.8).
Przewiduje się, że ekspozycja na tenofowir ( AUC ) będzie o około 30% mniejsza po podaniu na czczo produktu leczniczego Padviram niż po podaniu podczas posiłku pojedynczego składnika, tenofowiru dizoproksylu (patrz CHPL : punkt 5.2). Nie są dostępne dane dotyczące klinicznego znaczenia zmniejszonej ekspozycji. Można oczekiwać, że u pacjentów ze zmniejszeniem wiremii znaczenie kliniczne tego zjawiska będzie ograniczone (patrz CHPL : punkt 5.1).
Jeśli wskazane jest przerwanie leczenia jednym ze składników produktu Padviram lub gdy konieczna jest modyfikacja dawki, dostępne są produkty lecznicze zawierające sam efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl . Należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego każdego z nich.
Jeśli przerywa się stosowanie produktu Padviram , należy brać pod uwagę długi okres półtrwania efawirenzu (patrz CHPL : punkt 5.2) oraz długi wewnątrzkomórkowy okres półtrwania emtrycytabiny i tenofowiru . Ze względu na zmienność tych parametrów wśród pacjentów oraz kwestie dotyczące rozwoju oporności, należy zapoznać się z wytycznymi leczenia HIV, biorąc również pod uwagę powód przerwania leczenia.
Modyfikacja dawki
Jeśli produkt leczniczy Padviram stosuje się jednocześnie z ryfampicyną u pacjentów o masie ciała 50 kg lub większej, można rozważyć podawanie dodatkowej dawki efawirenzu , wynoszącej 200 mg na dobę (łącznie 800 mg), patrz CHPL : punkt 4.5.
Szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku
Produkt leczniczy Padviram należy stosować u osób w podeszłym wieku z zachowaniem ostrożności (patrz CHPL : punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek
Nie zaleca się stosowania produktu Padviram u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny [ Clkr ] < 50 ml/min). U tych pacjentów konieczne jest dostosowanie odstępu między dawką emtrycytabiny a dawką tenofowiru dizoproksylu , czego nie można uzyskać stosując tabletkę złożoną (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Nie badano farmakokinetyki produktu złożonego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z lekką chorobą wątroby (klasa A w skali Childa-Pugha-Turcotte"a, CPT) można stosować zwykle zalecaną dawkę produktu Padviram (patrz CHPL : punkty 4.3, 4.4 i 5.2). Należy uważnie obserwować, czy u pacjentów nie występują działania niepożądane, zwłaszcza objawy dotyczące układu nerwowego związane z działaniem efawirenzu (patrz CHPL : punkty 4.3 i 4.4).
Jeśli przerywa się stosowanie produktu Padviram u pacjentów zakażonych jednocześnie HIV i HBV , należy ich ściśle kontrolować w celu wykrycia objawów zaostrzenia zapalenia wątroby (patrz CHPL : punkt 4.4).
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u dzieci w wieku poniżej 18 lat (patrz CHPL : punkt 5.2).
Sposób podawania
Tabletki produktu leczniczego Padviram należy połykać w całości, popijając wodą, raz na dobę.
Jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych
Złożonego produktu leczniczego Padviram nie należy podawać jednocześnie z innymi produktami leczniczymi zawierającymi te same substancje czynne: emtrycytabinę lub tenofowir dizoproksyl .
Tego produktu leczniczego nie należy podawać jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi efawirenz , chyba że jest to konieczne do dostosowania dawki, np. z ryfampicyną (patrz CHPL : punkt 4.2). Ze względu na podobieństwa z emtrycytabiną, produktu Padviram nie należy podawać jednocześnie z innymi analogami cytydyny , takimi jak lamiwudyna (patrz CHPL : punkt 4.5). Tego produktu leczniczego nie należy stosować jednocześnie z adefowirem dipiwoksylem ani z produktami leczniczymi zawierającymi tenofowir alafenamid .
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Padviram i dydanozyny , gdyż tenofowir dizoproksyl znacząco zwiększa ekspozycję na jednocześnie stosowaną dydanozynę, co może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dydanozyny (patrz CHPL : punkt 4.5). Rzadko zgłaszano przypadki zapalenia trzustki i kwasicy mleczanowej, czasami zakończone zgonem.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Padviram i sofosbuwiru z welpataswirem ze względu na spodziewane zmniejszenie stężenia welpataswiru w osoczu na skutek jednoczesnego stosowania efawirenzu , prowadzące do osłabienia działania leczniczego sofosbuwiru z welpataswirem (patrz CHPL : punkt 4.5).
Brak dostępnych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl w połączeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi .
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania wyciągów z miłorzębu dwuklapowego ( Ginkgo biloba ) (patrz CHPL : punkt 4.5).
Zmiana leczenia z przeciwretrowirusowego inhibitora proteazy
Obecnie dostępne dane wskazują na stanowisko, że u pacjentów otrzymujących przeciwretrowirusowe inhibitory proteazy zmiana na złożony produkt leczniczy zawierający efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl może prowadzić do osłabienia reakcji na leczenie (patrz CHPL : punkt 5.1). Należy uważnie kontrolować, czy u tych pacjentów nie zwiększa się miano wirusa i, ze względu na odmienność profilu bezpieczeństwa efawirenzu i inhibitorów proteazy, czy nie występują działania niepożądane.
Zakażenia oportunistyczne
U pacjentów przyjmujących produkt leczniczy Padviram lub inne leki przeciwretrowirusowe nadal mogą występować zakażenia oportunistyczne i inne powikłania zakażenia HIV. Z tego względu powinni oni pozostawać pod ścisłą obserwacją kliniczną lekarzy z doświadczeniem w leczeniu chorób związanych z zakażeniem HIV.
Przenoszenie HIV
Chociaż wykazano, że skuteczna supresj a wirusa w wyniku leczenia przeciwretrowirusowego znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. W celu unikni ęcia zakażenia należy przestrzegać środków ostrożności, zgodnie z krajowymi wytycznymi.
Wpływ pokarmu
Przyjmowanie produktu leczniczego Padviram z posiłkiem może zwiększać ekspozycję na efawirenz (patrz CHPL : punkt 5.2) i może spowodować zwiększenie częstości działań niepożądanych (patrz CHPL : punkt 4.8). Zaleca się przyjmowanie produktu Padviram na czczo, najlepiej przed snem.
Choroby wątroby
Nie ustalono farmakokinetyki, bezpieczeństwa stosowania i skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz CHPL : punkt 5.2). Stosowanie produktu Padviram jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz CHPL : punkt 4.3) i nie jest zalecane u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ efawirenz metabolizowany jest głównie z udziałem enzymów CYP , należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Padviram u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie występują działania niepożądane efawirenzu , zwłaszcza dotyczące układu nerwowego. W celu oceny nasilenia choroby wątroby należy okresowo wykonywać badania laboratoryjne (patrz CHPL : punkt 4.2).
U pacjentów z uprzednio istniejącymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby, częściej notuje się nieprawidłową czynność wątroby podczas skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej (ang. combination antiretroviral therapy , CART), dlatego należy obserwować ich stan, zgodnie ze standardowym postępowaniem. W razie stwierdzenia pogorszenia przebiegu choroby wątroby lub utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy do wartości ponad 5-krotnie przekraczających górną granicę normy, należy rozważyć stosunek korzyści z dalszego stosowania produktu Padviram do ryzyka znacznego działania toksycznego na wątrobę. U tych pacjentów konieczne jest rozważenie przerwania lub zakończenia leczenia (patrz CHPL : punkt 4.8).
U pacjentów otrzymujących inne produkty lecznicze o działaniu toksycznym na wątrobę, zaleca się również kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych.
Zdarzenia wątrobowe
Istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu efawirenzu z emtrycytabiną i tenofowirem dizoproksylem o przypadkach niewydolności wątroby u pacjentów bez wcześniejszej choroby wątroby lub innych możliwych do stwierdzenia czynników ryzyka (patrz CHPL : punkt 4.8). U każdego pacjenta, niezależnie od wcześniejszych zaburzeń czynności wątroby lub innych czynników ryzyka, należy rozważyć kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych.
Pacjenci z jednoczesnym zakażeniem HIV i wirusem zapalenia wątroby typu B ( HBV ) lub C (HCV) U otrzymujących skojarzoną terapię przeciwretrowirusową pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C istnieje zwiększone ryzyko ciężkich i mogących prowadzić do zgonu działań niepożądanych dotyczących wątroby.
W celu optymalnego leczenia zakażenia HIV u pacjentów z zakażeniem HBV , lekarze powinni uwzględniać aktualne wytyczne dotyczące terapii zakażenia HIV.
Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwwirusowych w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C, należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego każdego z nich.
Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl w leczeniu przewlekłego zakażenia HBV . W badaniach farmakodynamicznych wykazano aktywność wobec HBV emtrycytabiny i tenofowiru stosowanych zarówno osobno, jak i razem (patrz CHPL : punkt 5.1). Ograniczone doświadczenie kliniczne wskazuje, że emtrycytabina i tenofowir dizoproksyl działają przeciwko HBV , gdy stosowane są w ramach skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej w celu opanowania zakażenia HIV.
Przerwanie stosowania produktu Padviram u pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV i HBV może wiązać się z ciężkim zaostrzeniem zapalenia wątroby. U tych pacjentów należy ściśle kontrolować zarówno stan kliniczny, jak i wyniki badań laboratoryjnych przez co najmniej 4 miesiące po odstawieniu produktu Padviram . Jeśli to wskazane, należy ponownie zastosować leczenie przeciw HBV . U pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby lub marskością wątroby nie zaleca się przerywania leczenia, gdyż zaostrzenie zapalenia wątroby występujące po zakończeniu leczenia może prowadzić do dekompensacji czynności wątroby.
Objawy psychiczne
U pacjentów przyjmujących efawirenz notowano działania niepożądane w postaci zaburzeń psychicznych. Wydaje się, że pacjenci z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie są bardziej narażeni na ciężkie działania niepożądane w postaci zaburzeń psychicznych. Zwłaszcza ciężka depresja występowała dużo częściej u pacjentów, którzy w przeszłości przebyli depresję. Istnieją również doniesienia z okresu po wprowadzeniu do obrotu o przypadkach ciężkiej depresji, zgonów w wyniku samobójstwa, omamów i zachowań przypominających psychozy. Należy poinformować pacjenta, że w razie wystąpienia takich objawów, jak ciężka depresja, psychoza lub myśli samobójcze, należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który oceni, czy takie objawy mogą mieć związek z przyjmowaniem efawirenzu . Jeśli tak, należy określić, czy ryzyko związane z kontynuacją leczenia przewyższa korzyści (patrz CHPL : punkt 4.8).
Objawy ze strony układu nerwowego
U pacjentów otrzymujących w ramach badań klinicznych efawirenz w dawce dobowej 600 mg notowano często m.in. takie działania niepożądane, jak zawroty głowy, bezsenność, senność, zaburzenia koncentracji i niezwykłe sny. Zawroty głowy obserwowano również w trakcie badań klinicznych z zastosowaniem emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu , a ból głowy w trakcie badań klinicznych nad emtrycytabiną (patrz CHPL : punkt 4.8). Związane ze stosowaniem efawirenzu objawy ze strony układu nerwowego rozpoczynały się zazwyczaj w pierwszym lub drugim dniu leczenia i na ogół ustępowały po pierwszych 2-4 tygodniach. Pacjentów należy poinformować, że jeśli wystąpią takie częste działania niepożądane, prawdopodobnie ustąpią w trakcie dalszego stosowania leku i że nie zwiastują one rozwoju rzadziej występujących objawów psychicznych.
Napady drgawkowe
U pacjentów otrzymujących efawirenz obserwowano drgawki, zazwyczaj u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie. U pacjentów przyjmujących jednocześnie przeciwdrgawkowe produkty lecznicze, metabolizowane głównie w wątrobie (takie jak fenytoina , karbamazepina i fenobarbital), może być konieczne okresowe kontrolowanie stężenia tych substancji w osoczu. W badaniu interakcji lekowych jednoczesne stosowanie karbamazepiny i efawirenzu powodowało zmniejszenie stężenia karbamazepiny w osoczu (patrz CHPL : punkt 4.5). U każdego pacjenta z napadami drgawek w wywiadzie należy zachować ostrożność.
Zaburzenia czynności nerek
Nie zaleca się stosowania produktu Padviram u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min). U tych pacjentów konieczna jest modyfikacja dawki emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu , której nie można osiągnąć stosując tabletki złożone (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.2). Należy unikać podawania tego produktu leczniczego
jednocześnie z produktami leczniczymi o działaniu nefrotoksycznym lub w krótkim czasie po ich stosowaniu. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania produktu Padviram i leków o działaniu nefrotoksycznym (np. aminoglikozydów , amfoterycyny B, foskarnetu , gancyklowiru , pentamidyny , wankomycyny , cydofowiru , interleukiny-2), należy co tydzień kontrolować czynność nerek (patrz CHPL : punkt 4.5).
Po rozpoczęciu stosowania duż ych lub wielokrotnych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych ( NLPZ ) zgłaszano przypadki ostrej niewydolności nerek u pacjentów leczonych tenofowirem dizoproksylem , z czynnikami ryzyka zaburzeń czynności nerek. Jeśli produkt Padviram podaje się jednocześnie z NLPZ , należy odpowiednio kontrolować czynność nerek.
Podczas stosowania tenofowiru dizoproksylu w praktyce klinicznej obserwowano niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny, hipofosfatemię i zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki (w tym zespół Fanconiego ), patrz CHPL : punkt 4.8.
U każdego pacjenta zaleca się obliczenie klirensu kreatyniny przed rozpoczęciem stosowania produktu Padviram , a u pacjentów bez czynników ryzyka zaburzeń czynności nerek należy kontrolować czynność nerek (klirens kreatyniny i stężenie fosforanów w surowicy) po dwó ch do czterech tygodni leczenia, po trzech miesiącach leczenia, a następnie co trzy do sześciu miesięcy. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w wywiadzie lub z ryzykiem takich zaburzeń konieczne jest częstsze kontrolowanie czynności nerek.
Jeżeli u któregokolwiek pacjenta otrzymującego produkt Padviram stężenie fosforanów w surowicy wynosi < 1,5 mg/dl (0,48 mmol/l) lub jeśli klirens kreatyniny zmniejszył się do < 50 ml/min, należy w ciągu jednego tygodnia powtórnie ocenić czynność nerek, w tym oznaczyć stężenie glukozy i potasu we krwi oraz stężenie glukozy w moczu (patrz CHPL : punkt 4.8 „Zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki"). Ponieważ Padviram jest złożonym produktem leczniczym i nie można zmienić odstępów między kolejnymi dawkami poszczególnych jego składników, stosowanie tego produktu leczniczego należy przerwać u pacjentów z potwierdzonym klirensem kreatyniny < 50 ml/min lub zmniejszeniem stężenia fosforanów w surowicy do < 1,0 mg/dl (0,32 mmol/l). Przerwanie leczenia tym produktem należy również rozważyć w przypadku postępującego pogarszania się czynności nerek, jeśli nie zidentyfikowano żadnej innej przyczyny. Jeśli wskazane jest przerwanie leczenia jednym ze składników produktu Padviram lub gdy konieczna jest modyfikacja dawki, można zastosować produkty lecznicze zawierające oddzielnie efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl .
Wpływ na kości
Podczas kontrolowanego, trwającego 144 tygodnie badania klinicznego porównującego tenofowir dizoproksyl ze stawudyną, stosowane w skojarzeniu z lamiwudyną i efawirenzem u pacjentów nieleczonych wcześniej przeciwretrowirusowo , w obu grupach terapeutycznych zaobserwowano niewielkie zmniejszenie gęstości mineralnej kości biodra i kręgosłupa. Zmniejszenie gęstości mineralnej kości kręgosłupa i zmiany wartości biomarkerów kości w stosunku do wartości początkowych były w 144. tygodniu leczenia znacząco większe w grupie przyjmującej tenofowir dizoproksyl . Zmniejszenie gęstości mineralnej kości biodra w tej grupie było do 96. tygodnia leczenia znacząco większe. W ciągu 144 tygodni badania nie stwierdzono jednak zwiększonego ryzyka złamań ani dowodów na znaczące klinicznie zmiany w obrębie kości.
W innych badaniach (prospektywnych i przekrojowych) największe zmniejszenia wartości BMD obserwowano u pacjentów leczonych tenofowirem dizoproksylem w ramach schematu zawierającego wzmocniony inhibitor proteazy. U pacjentów z osteoporozą i dużym ryzykiem złamań należy rozważyć inne schematy leczenia.
Zmiany w obrębie kości (rzadko przyczyniające się do złamań) mogą być związane z zaburzeniami czynności kanalika bliższego nerki (patrz CHPL : punkt 4.8). W razie podejrzewania zmian dotyczących kości, należy przeprowadzić odpowiednią konsultację.
Reakcje skórne
Podczas stosowania złożonego produktu leczniczego zawierających efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl zgłaszano występowanie wysypki o nasileniu lekkim do umiarkowanego.
Wysypka związana z podawaniem efawirenzu ustępowała zwykle podczas kontynuacji leczenia. Zastosowanie odpowiednich leków przeciwhistaminowych i (lub) kortykosteroidów może poprawić tolerancję produktu leczniczego i przyspieszyć ustąpienie wysypki.
U mniej niż 1% pacjentów leczonych efawirenzem opisano występowanie ciężkiej wysypki z tworzeniem się pęcherzy, wilgotnym złuszczaniem naskórka lub owrzodzeniem (patrz CHPL : punkt 4.8).
Częstość rumienia wielopostaciowego lub zespołu Stevensa-Johnsona wynosiła około 0,1%. Stosowanie produktu Padviram należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi ciężka wysypka połączona z tworzeniem się pęcherzyków, złuszczaniem naskórka, zajęciem błon śluzowych lub gorączką. Doświadczenie dotyczące stosowania efawirenzu u pacjentów, którzy przerwali leczenie innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy, są ograniczone. Nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego u pacjentów, u których stosowanie nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy ( NNRTI ) wywołało zagrażające życiu reakcje skórne (np. zespół Stevensa-Johnsona).
Masa ciała i parametry metaboliczne
Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być częściowo związane z opanowaniem choroby i stylem życia. Istnieją w niektórych przypadkach dowody, że zmiana stężenia lipidów nastąpiła pod wpływem leczenia, ale nie ma silnych dowodów na związek zwiększenia masy ciała z konkretnym leczeniem. Kontrolowanie stężenia lipidów i glukozy we krwi wyznaczają ustalone wytyczne dotyczące leczenia zakażenia HIV. Zaburzenia gospodarki tłuszczowej należy leczyć w klinicznie właściwy sposób.
Zaburzenia mitochondrialne po ekspozycji w okresie życia płodowego
Analogi nukleozydów/nukleotydów mogą w różnym stopniu wpływać na czynność mitochondriów, co jest w największym stopniu widoczne w przypadku stawudyny , dydanozyny i zydowudyny . Istnieją doniesienia o występowaniu zaburzeń czynności mitochondriów u niemowląt z ujemnym wynikiem testu na obecność HIV, narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów. Dotyczyły one głównie schematów leczenia zawierających zydowudynę. Głównymi zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia czynności układu krwiotwórczego (niedokrwistość, neutropenia ) i zaburzenia metaboliczne ( hiperlaktatemia , hiperlipazemia ). Zaburzenia te często były przemijające. Rzadko zgłaszano późne wystąpienie zaburzeń neurologicznych (zwiększenie napi ęcia mięśniowego, drgawki, zaburzenia zachowania). Obecnie nie wiadomo czy takie zaburzenia neurologiczne są przemijające, czy trwałe. Wymienione zaburzenia należy brać pod uwagę u każdego dziecka narażonego w okresie życia płodowego na działanie analogów nukleozydów i nukleotydów, u którego występują ciężkie objawy kliniczne (zwłaszcza neurologiczne) o nieznanej etiologii. Powyższe wyniki nie stanowią podstawy do odrzucenia aktualnych krajowych zaleceń dotyczących stosowania przeciwretrowirusowych produktów leczniczych u kobiet w ciąży w celu zapobiegania wertykalnemu przeniesieniu HIV.
Zespół reaktywacji immunologicznej
U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności w czasie rozpoczynania CART może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne i spowodować ciężkie objawy kliniczne lub nasilenie objawów. Zwykle reakcje tego typu obserwowano w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpocz ęcia CART. Istotnymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii . Wszystkie objawy stanu zapalnego należy ocenić i leczyć, jeśli to konieczne.
Opisano także przypadki chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa) w przebiegu reaktywacji immunologicznej, jednak zgłaszany czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Martwica kości
Wprawdzie jej etiologię uznaje się za wieloczynnikową (w tym udział stosowania kortykosteroidów, spożywania alkoholu, ciężkiej immunosupresji, wyższego wskaźnika masy ciała), ale odnotowano przypadki martwicy kości, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) długotrwale otrzymujących CART. Pacjentom należy zalecić zwrócenie się do lekarza w razie wystąpienia bólu stawów, sztywności stawów lub trudności w poruszaniu się.
Pacjenci z ukrytymi mutacjami HIV-1
Należy unikać stosowania produktu Padviram u pacjentów z zakażeniem HIV-1 z ukrytą mutacją K65R, M184V/I lub K103N (patrz CHPL : punkty 4.1 i 5.1).
Osoby w podeszłym wieku
Nie badano stosowania złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. U pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo osłabionej czynności wątroby lub nerek, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania u nich produktu Padviram (patrz CHPL : punkt 4.2).
Jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych
Złożonego produktu leczniczego Padviram nie należy podawać jednocześnie z innymi produktami leczniczymi zawierającymi te same substancje czynne: emtrycytabinę lub tenofowir dizoproksyl .
Tego produktu leczniczego nie należy podawać jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi efawirenz , chyba że jest to konieczne do dostosowania dawki, np. z ryfampicyną (patrz CHPL : punkt 4.2). Ze względu na podobieństwa z emtrycytabiną, produktu Padviram nie należy podawać jednocześnie z innymi analogami cytydyny , takimi jak lamiwudyna (patrz CHPL : punkt 4.5). Tego produktu leczniczego nie należy stosować jednocześnie z adefowirem dipiwoksylem ani z produktami leczniczymi zawierającymi tenofowir alafenamid .
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Padviram i dydanozyny , gdyż tenofowir dizoproksyl znacząco zwiększa ekspozycję na jednocześnie stosowaną dydanozynę, co może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dydanozyny (patrz CHPL : punkt 4.5). Rzadko zgłaszano przypadki zapalenia trzustki i kwasicy mleczanowej, czasami zakończone zgonem.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Padviram i sofosbuwiru z welpataswirem ze względu na spodziewane zmniejszenie stężenia welpataswiru w osoczu na skutek jednoczesnego stosowania efawirenzu , prowadzące do osłabienia działania leczniczego sofosbuwiru z welpataswirem (patrz CHPL : punkt 4.5).
Brak dostępnych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl w połączeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi .
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania wyciągów z miłorzębu dwuklapowego ( Ginkgo biloba ) (patrz CHPL : punkt 4.5).
Zmiana leczenia z przeciwretrowirusowego inhibitora proteazy
Obecnie dostępne dane wskazują na stanowisko, że u pacjentów otrzymujących przeciwretrowirusowe inhibitory proteazy zmiana na złożony produkt leczniczy zawierający efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl może prowadzić do osłabienia reakcji na leczenie (patrz CHPL : punkt 5.1). Należy uważnie kontrolować, czy u tych pacjentów nie zwiększa się miano wirusa i, ze względu na odmienność profilu bezpieczeństwa efawirenzu i inhibitorów proteazy, czy nie występują działania niepożądane.
Zakażenia oportunistyczne
U pacjentów przyjmujących produkt leczniczy Padviram lub inne leki przeciwretrowirusowe nadal mogą występować zakażenia oportunistyczne i inne powikłania zakażenia HIV. Z tego względu powinni oni pozostawać pod ścisłą obserwacją kliniczną lekarzy z doświadczeniem w leczeniu chorób związanych z zakażeniem HIV.
Przenoszenie HIV
Chociaż wykazano, że skuteczna supresj a wirusa w wyniku leczenia przeciwretrowirusowego znacznie zmniejsza ryzyko przeniesienia zakażenia drogą płciową, nie można wykluczyć resztkowego ryzyka. W celu unikni ęcia zakażenia należy przestrzegać środków ostrożności, zgodnie z krajowymi wytycznymi.
Wpływ pokarmu
Przyjmowanie produktu leczniczego Padviram z posiłkiem może zwiększać ekspozycję na efawirenz (patrz CHPL : punkt 5.2) i może spowodować zwiększenie częstości działań niepożądanych (patrz CHPL : punkt 4.8). Zaleca się przyjmowanie produktu Padviram na czczo, najlepiej przed snem.
Choroby wątroby
Nie ustalono farmakokinetyki, bezpieczeństwa stosowania i skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz CHPL : punkt 5.2). Stosowanie produktu Padviram jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz CHPL : punkt 4.3) i nie jest zalecane u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ efawirenz metabolizowany jest głównie z udziałem enzymów CYP , należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Padviram u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie występują działania niepożądane efawirenzu , zwłaszcza dotyczące układu nerwowego. W celu oceny nasilenia choroby wątroby należy okresowo wykonywać badania laboratoryjne (patrz CHPL : punkt 4.2).
U pacjentów z uprzednio istniejącymi zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym czynnym zapaleniem wątroby, częściej notuje się nieprawidłową czynność wątroby podczas skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej (ang. combination antiretroviral therapy , CART), dlatego należy obserwować ich stan, zgodnie ze standardowym postępowaniem. W razie stwierdzenia pogorszenia przebiegu choroby wątroby lub utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy do wartości ponad 5-krotnie przekraczających górną granicę normy, należy rozważyć stosunek korzyści z dalszego stosowania produktu Padviram do ryzyka znacznego działania toksycznego na wątrobę. U tych pacjentów konieczne jest rozważenie przerwania lub zakończenia leczenia (patrz CHPL : punkt 4.8).
U pacjentów otrzymujących inne produkty lecznicze o działaniu toksycznym na wątrobę, zaleca się również kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych.
Zdarzenia wątrobowe
Istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu efawirenzu z emtrycytabiną i tenofowirem dizoproksylem o przypadkach niewydolności wątroby u pacjentów bez wcześniejszej choroby wątroby lub innych możliwych do stwierdzenia czynników ryzyka (patrz CHPL : punkt 4.8). U każdego pacjenta, niezależnie od wcześniejszych zaburzeń czynności wątroby lub innych czynników ryzyka, należy rozważyć kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych.
Pacjenci z jednoczesnym zakażeniem HIV i wirusem zapalenia wątroby typu B ( HBV ) lub C (HCV) U otrzymujących skojarzoną terapię przeciwretrowirusową pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C istnieje zwiększone ryzyko ciężkich i mogących prowadzić do zgonu działań niepożądanych dotyczących wątroby.
W celu optymalnego leczenia zakażenia HIV u pacjentów z zakażeniem HBV , lekarze powinni uwzględniać aktualne wytyczne dotyczące terapii zakażenia HIV.
Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwwirusowych w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C, należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego każdego z nich.
Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl w leczeniu przewlekłego zakażenia HBV . W badaniach farmakodynamicznych wykazano aktywność wobec HBV emtrycytabiny i tenofowiru stosowanych zarówno osobno, jak i razem (patrz CHPL : punkt 5.1). Ograniczone doświadczenie kliniczne wskazuje, że emtrycytabina i tenofowir dizoproksyl działają przeciwko HBV , gdy stosowane są w ramach skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej w celu opanowania zakażenia HIV.
Przerwanie stosowania produktu Padviram u pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV i HBV może wiązać się z ciężkim zaostrzeniem zapalenia wątroby. U tych pacjentów należy ściśle kontrolować zarówno stan kliniczny, jak i wyniki badań laboratoryjnych przez co najmniej 4 miesiące po odstawieniu produktu Padviram . Jeśli to wskazane, należy ponownie zastosować leczenie przeciw HBV . U pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby lub marskością wątroby nie zaleca się przerywania leczenia, gdyż zaostrzenie zapalenia wątroby występujące po zakończeniu leczenia może prowadzić do dekompensacji czynności wątroby.
Objawy psychiczne
U pacjentów przyjmujących efawirenz notowano działania niepożądane w postaci zaburzeń psychicznych. Wydaje się, że pacjenci z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie są bardziej narażeni na ciężkie działania niepożądane w postaci zaburzeń psychicznych. Zwłaszcza ciężka depresja występowała dużo częściej u pacjentów, którzy w przeszłości przebyli depresję. Istnieją również doniesienia z okresu po wprowadzeniu do obrotu o przypadkach ciężkiej depresji, zgonów w wyniku samobójstwa, omamów i zachowań przypominających psychozy. Należy poinformować pacjenta, że w razie wystąpienia takich objawów, jak ciężka depresja, psychoza lub myśli samobójcze, należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który oceni, czy takie objawy mogą mieć związek z przyjmowaniem efawirenzu . Jeśli tak, należy określić, czy ryzyko związane z kontynuacją leczenia przewyższa korzyści (patrz CHPL : punkt 4.8).
Objawy ze strony układu nerwowego
U pacjentów otrzymujących w ramach badań klinicznych efawirenz w dawce dobowej 600 mg notowano często m.in. takie działania niepożądane, jak zawroty głowy, bezsenność, senność, zaburzenia koncentracji i niezwykłe sny. Zawroty głowy obserwowano również w trakcie badań klinicznych z zastosowaniem emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu , a ból głowy w trakcie badań klinicznych nad emtrycytabiną (patrz CHPL : punkt 4.8). Związane ze stosowaniem efawirenzu objawy ze strony układu nerwowego rozpoczynały się zazwyczaj w pierwszym lub drugim dniu leczenia i na ogół ustępowały po pierwszych 2-4 tygodniach. Pacjentów należy poinformować, że jeśli wystąpią takie częste działania niepożądane, prawdopodobnie ustąpią w trakcie dalszego stosowania leku i że nie zwiastują one rozwoju rzadziej występujących objawów psychicznych.
Napady drgawkowe
U pacjentów otrzymujących efawirenz obserwowano drgawki, zazwyczaj u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie. U pacjentów przyjmujących jednocześnie przeciwdrgawkowe produkty lecznicze, metabolizowane głównie w wątrobie (takie jak fenytoina , karbamazepina i fenobarbital), może być konieczne okresowe kontrolowanie stężenia tych substancji w osoczu. W badaniu interakcji lekowych jednoczesne stosowanie karbamazepiny i efawirenzu powodowało zmniejszenie stężenia karbamazepiny w osoczu (patrz CHPL : punkt 4.5). U każdego pacjenta z napadami drgawek w wywiadzie należy zachować ostrożność.
Zaburzenia czynności nerek
Nie zaleca się stosowania produktu Padviram u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min). U tych pacjentów konieczna jest modyfikacja dawki emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu , której nie można osiągnąć stosując tabletki złożone (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.2). Należy unikać podawania tego produktu leczniczego
jednocześnie z produktami leczniczymi o działaniu nefrotoksycznym lub w krótkim czasie po ich stosowaniu. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania produktu Padviram i leków o działaniu nefrotoksycznym (np. aminoglikozydów , amfoterycyny B, foskarnetu , gancyklowiru , pentamidyny , wankomycyny , cydofowiru , interleukiny-2), należy co tydzień kontrolować czynność nerek (patrz CHPL : punkt 4.5).
Po rozpoczęciu stosowania duż ych lub wielokrotnych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych ( NLPZ ) zgłaszano przypadki ostrej niewydolności nerek u pacjentów leczonych tenofowirem dizoproksylem , z czynnikami ryzyka zaburzeń czynności nerek. Jeśli produkt Padviram podaje się jednocześnie z NLPZ , należy odpowiednio kontrolować czynność nerek.
Podczas stosowania tenofowiru dizoproksylu w praktyce klinicznej obserwowano niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny, hipofosfatemię i zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki (w tym zespół Fanconiego ), patrz CHPL : punkt 4.8.
U każdego pacjenta zaleca się obliczenie klirensu kreatyniny przed rozpoczęciem stosowania produktu Padviram , a u pacjentów bez czynników ryzyka zaburzeń czynności nerek należy kontrolować czynność nerek (klirens kreatyniny i stężenie fosforanów w surowicy) po dwó ch do czterech tygodni leczenia, po trzech miesiącach leczenia, a następnie co trzy do sześciu miesięcy. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w wywiadzie lub z ryzykiem takich zaburzeń konieczne jest częstsze kontrolowanie czynności nerek.
Jeżeli u któregokolwiek pacjenta otrzymującego produkt Padviram stężenie fosforanów w surowicy wynosi < 1,5 mg/dl (0,48 mmol/l) lub jeśli klirens kreatyniny zmniejszył się do < 50 ml/min, należy w ciągu jednego tygodnia powtórnie ocenić czynność nerek, w tym oznaczyć stężenie glukozy i potasu we krwi oraz stężenie glukozy w moczu (patrz CHPL : punkt 4.8 „Zaburzenia czynności kanalika bliższego nerki"). Ponieważ Padviram jest złożonym produktem leczniczym i nie można zmienić odstępów między kolejnymi dawkami poszczególnych jego składników, stosowanie tego produktu leczniczego należy przerwać u pacjentów z potwierdzonym klirensem kreatyniny < 50 ml/min lub zmniejszeniem stężenia fosforanów w surowicy do < 1,0 mg/dl (0,32 mmol/l). Przerwanie leczenia tym produktem należy również rozważyć w przypadku postępującego pogarszania się czynności nerek, jeśli nie zidentyfikowano żadnej innej przyczyny. Jeśli wskazane jest przerwanie leczenia jednym ze składników produktu Padviram lub gdy konieczna jest modyfikacja dawki, można zastosować produkty lecznicze zawierające oddzielnie efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl .
Wpływ na kości
Podczas kontrolowanego, trwającego 144 tygodnie badania klinicznego porównującego tenofowir dizoproksyl ze stawudyną, stosowane w skojarzeniu z lamiwudyną i efawirenzem u pacjentów nieleczonych wcześniej przeciwretrowirusowo , w obu grupach terapeutycznych zaobserwowano niewielkie zmniejszenie gęstości mineralnej kości biodra i kręgosłupa. Zmniejszenie gęstości mineralnej kości kręgosłupa i zmiany wartości biomarkerów kości w stosunku do wartości początkowych były w 144. tygodniu leczenia znacząco większe w grupie przyjmującej tenofowir dizoproksyl . Zmniejszenie gęstości mineralnej kości biodra w tej grupie było do 96. tygodnia leczenia znacząco większe. W ciągu 144 tygodni badania nie stwierdzono jednak zwiększonego ryzyka złamań ani dowodów na znaczące klinicznie zmiany w obrębie kości.
W innych badaniach (prospektywnych i przekrojowych) największe zmniejszenia wartości BMD obserwowano u pacjentów leczonych tenofowirem dizoproksylem w ramach schematu zawierającego wzmocniony inhibitor proteazy. U pacjentów z osteoporozą i dużym ryzykiem złamań należy rozważyć inne schematy leczenia.
Zmiany w obrębie kości (rzadko przyczyniające się do złamań) mogą być związane z zaburzeniami czynności kanalika bliższego nerki (patrz CHPL : punkt 4.8). W razie podejrzewania zmian dotyczących kości, należy przeprowadzić odpowiednią konsultację.
Reakcje skórne
Podczas stosowania złożonego produktu leczniczego zawierających efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl zgłaszano występowanie wysypki o nasileniu lekkim do umiarkowanego.
Wysypka związana z podawaniem efawirenzu ustępowała zwykle podczas kontynuacji leczenia. Zastosowanie odpowiednich leków przeciwhistaminowych i (lub) kortykosteroidów może poprawić tolerancję produktu leczniczego i przyspieszyć ustąpienie wysypki.
U mniej niż 1% pacjentów leczonych efawirenzem opisano występowanie ciężkiej wysypki z tworzeniem się pęcherzy, wilgotnym złuszczaniem naskórka lub owrzodzeniem (patrz CHPL : punkt 4.8).
Częstość rumienia wielopostaciowego lub zespołu Stevensa-Johnsona wynosiła około 0,1%. Stosowanie produktu Padviram należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi ciężka wysypka połączona z tworzeniem się pęcherzyków, złuszczaniem naskórka, zajęciem błon śluzowych lub gorączką. Doświadczenie dotyczące stosowania efawirenzu u pacjentów, którzy przerwali leczenie innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy, są ograniczone. Nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego u pacjentów, u których stosowanie nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy ( NNRTI ) wywołało zagrażające życiu reakcje skórne (np. zespół Stevensa-Johnsona).
Masa ciała i parametry metaboliczne
Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Takie zmiany mogą być częściowo związane z opanowaniem choroby i stylem życia. Istnieją w niektórych przypadkach dowody, że zmiana stężenia lipidów nastąpiła pod wpływem leczenia, ale nie ma silnych dowodów na związek zwiększenia masy ciała z konkretnym leczeniem. Kontrolowanie stężenia lipidów i glukozy we krwi wyznaczają ustalone wytyczne dotyczące leczenia zakażenia HIV. Zaburzenia gospodarki tłuszczowej należy leczyć w klinicznie właściwy sposób.
Zaburzenia mitochondrialne po ekspozycji w okresie życia płodowego
Analogi nukleozydów/nukleotydów mogą w różnym stopniu wpływać na czynność mitochondriów, co jest w największym stopniu widoczne w przypadku stawudyny , dydanozyny i zydowudyny . Istnieją doniesienia o występowaniu zaburzeń czynności mitochondriów u niemowląt z ujemnym wynikiem testu na obecność HIV, narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów. Dotyczyły one głównie schematów leczenia zawierających zydowudynę. Głównymi zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia czynności układu krwiotwórczego (niedokrwistość, neutropenia ) i zaburzenia metaboliczne ( hiperlaktatemia , hiperlipazemia ). Zaburzenia te często były przemijające. Rzadko zgłaszano późne wystąpienie zaburzeń neurologicznych (zwiększenie napi ęcia mięśniowego, drgawki, zaburzenia zachowania). Obecnie nie wiadomo czy takie zaburzenia neurologiczne są przemijające, czy trwałe. Wymienione zaburzenia należy brać pod uwagę u każdego dziecka narażonego w okresie życia płodowego na działanie analogów nukleozydów i nukleotydów, u którego występują ciężkie objawy kliniczne (zwłaszcza neurologiczne) o nieznanej etiologii. Powyższe wyniki nie stanowią podstawy do odrzucenia aktualnych krajowych zaleceń dotyczących stosowania przeciwretrowirusowych produktów leczniczych u kobiet w ciąży w celu zapobiegania wertykalnemu przeniesieniu HIV.
Zespół reaktywacji immunologicznej
U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności w czasie rozpoczynania CART może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne i spowodować ciężkie objawy kliniczne lub nasilenie objawów. Zwykle reakcje tego typu obserwowano w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpocz ęcia CART. Istotnymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii . Wszystkie objawy stanu zapalnego należy ocenić i leczyć, jeśli to konieczne.
Opisano także przypadki chorób autoimmunologicznych (takich jak choroba Gravesa-Basedowa) w przebiegu reaktywacji immunologicznej, jednak zgłaszany czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Martwica kości
Wprawdzie jej etiologię uznaje się za wieloczynnikową (w tym udział stosowania kortykosteroidów, spożywania alkoholu, ciężkiej immunosupresji, wyższego wskaźnika masy ciała), ale odnotowano przypadki martwicy kości, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) długotrwale otrzymujących CART. Pacjentom należy zalecić zwrócenie się do lekarza w razie wystąpienia bólu stawów, sztywności stawów lub trudności w poruszaniu się.
Pacjenci z ukrytymi mutacjami HIV-1
Należy unikać stosowania produktu Padviram u pacjentów z zakażeniem HIV-1 z ukrytą mutacją K65R, M184V/I lub K103N (patrz CHPL : punkty 4.1 i 5.1).
Osoby w podeszłym wieku
Nie badano stosowania złożonego produktu leczniczego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. U pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo osłabionej czynności wątroby lub nerek, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania u nich produktu Padviram (patrz CHPL : punkt 4.2).
Padviram zawiera efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl , dlatego każda z interakcji zidentyfikowanych osobno dla tych substancji może dotyczyć również tego produktu leczniczego. Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosł ych .
Produktu złożonego Padviram nie należy podawać jednocześnie z innymi produktami leczniczymi zawierającymi jego składniki: emtrycytabinę lub tenofowir dizoproksyl . Nie należy go również stosować jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi efawirenz , chyba że jest to konieczne do dostosowania dawki, np. z ryfampicyną (patrz CHPL : punkt 4.2). Ze względu na podobieństwo z emtrycytabiną, tego produktu leczniczego nie należy podawać jednocześnie z innymi analogami cytydyny , takimi jak lamiwudyna . Produktu Padviram nie należy podawać jednocześnie z adefowirem dipiwoksylem ani z produktami leczniczymi zawierającymi tenofowiru alafenamid .
W warunkach in vivo efawirenz jest induktorem enzymów CYP3A4, CYP2B6 i UGT1A1. Efawirenz może zmniejszyć stężenie w osoczu jednocześnie stosowanych substancji będących substratami tych enzymów. Efawirenz może być induktorem enzymów CYP2C19 i CYP2C9, ale w warunkach in vitro obserwowano również hamowanie ich aktywności, a wynik netto jednoczesnego stosowania z substratami tych enzymów nie jest wyjaśniony (patrz CHPL : punkt 5.2).
Produkty lecznicze (np. rytonawir ) lub pokarmy (np. sok grejpfrutowy) hamujące aktywność CYP3A4 lub CYP2B6 mogą zwiększyć ekspozycję na jednocześnie stosowany efawirenz . Związki lub preparaty ziołowe (np. wyciąg z miłorzębu dwuklapowego [ Ginkgo biloba ] i ziele dziurawca), które indukują te enzymy, mogą spowodować zmniejszenie stężenia efawirenzu w osoczu. Jednoczesne stosowanie z zielem dziurawca jest przeciwwskazane (patrz CHPL : punkt 4.3). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z wyciągami z miłorzębu dwuklapowego ( Ginkgo biloba ), patrz CHPL : punkt 4.4.
Badania in vitro oraz kliniczne badania farmakokinetycznych interakcji wykazały, że możliwość wystąpienia interakcji emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu z innymi produktami leczniczymi przy udziale enzymów CYP , jest mała.
Interakcja z testem wykrywającym kannabinoidy
Efawirenz nie wiąże się z receptorami kannabinoidowymi . Notowano fałszywie dodatnie wyniki testu wykrywającego kannabinoidy w moczu podczas przesiewowych badań u niezakażonych i zakażonych HIV osób otrzymujących efawirenz .
W takich przypadkach zaleca się wykonanie potwierdzającego testu wykorzystującego bardziej specyficzną metodą, taką jak chromatografia gazowa lub spektrometria masowa.
Jednoczesne stosowanie przeciwwskazane
Produktu Padviram nie wolno stosować jednocześnie z terfenadyną, astemizolem , cyzaprydem , midazolamem , triazolamem , pimozydem , beprydylem lub alkaloidami sporyszu (np. ergotaminą, dihydroergotaminą, ergonowiną i metyloergonowiną), gdyż hamowanie ich metabolizmu może prowadzić do wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu zdarzeń (patrz CHPL : punkt 4.3).
Worykonazol
Jednoczesne stosowanie standardowych dawek efawirenzu i worykonazolu jest przeciwwskazane. Ponieważ Padviram jest złożonym produktem leczniczym, nie można zmienić dawkowania samego efawirenzu . W związku z tym tego produktu leczniczego nie wolno stosować jednocześnie z worykonazolem (patrz CHPL : punkt 4.3 i tabela 1).
Ziele dziurawca ( Hypericum perforatum )
Jednoczesne stosowanie produktu Padviram i ziela dziurawca lub preparatów ziołowych zawierających ziele dziurawca jest przeciwwskazane. Ziele dziurawca może zmniejszyć stężenie efawirenzu w osoczu w wyniku indukcji enzymów metabolizujących i (lub) białek transportujących lek. Jeśli pacjent przyjmuje już ziele dziurawca, należy je odstawić, sprawdzić poziom wiremii i, jeśli to możliwe, stężenie efawirenzu . Stężenie efawirenzu może zwiększyć się po odstawieniu ziela dziurawca. Działanie indukujące ziela dziurawca może utrzymywać się przez co najmniej 2 tygodnie od odstawienia (patrz CHPL : punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie niezalecane
Atazanawir z rytonawirem
Brak wystarczających danych, które pozwoliłyby na określenie zaleceń dotyczących dawkowania atazanawiru z rytonawirem w skojarzeniu z produktem Padviram . Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania tego produktu leczniczego z atanazawirem i rytonawirem (patrz CHPL : tabela 1).
Dydanozyna
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dydanozyny i produktu Padviram (patrz CHPL : punkt 4.4 i tabela 1).
Sofosbuwir z welpataswirem
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu Padviram i sofosbuwiru z welpataswirem (patrz CHPL : punkt 4.4 i tabela 1).
Produkty lecznicze wydalane przez nerki
Emtrycytabina i tenofowir są wydalane głównie przez nerki, dlatego jednoczesne podawanie produktu Padviram z produktami leczniczymi osłabiającymi czynność nerek lub konkurującymi o czynne wydzielanie kanalikowe (np. cydofowir ) może spowodować zwiększenie stężenia w surowicy emtrycytabiny , tenofowiru i (lub) podawanych jednocześnie produktów leczniczych.
Należy unikać podawania produktu Padviram razem z produktami leczniczymi o działaniu nefrotoksycznym lub niedługo po ich zastosowaniu. Niektóre z nich (ale nie tylko) to: aminoglikozydy , amfoterycyna B, foskarnet , gancyklowir , pentamidyna , wankomycyna , cydofowir lub interleukina-2 (patrz CHPL : punkt 4.4).
Inne interakcje
W tabeli 1 wymieniono interakcje między złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl lub jego substancjami czynnymi a innymi produktami leczniczymi (zwiększenie oznaczono „j", zmniejszenie „j", brak zmiany „ ^ " , dawkowanie dwa razy na dobę „2*d.", raz na dobę „1xd."). Jeśli było to możliwe, w nawiasach podano 90% przedział ufności.
Tabela 1 Interakcje produktu złożonego zawierającego efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl lub każdej z substancji czynnych z innymi produktami leczniczymi
Produkty lecznicze wg zastosowania terapeutycznego |
Wpływ na stężenie leków Średnia procentowa zmiana AUC , Cmax , Cmin przy 90% przedziale ufności, jeśli jest dostępny (mechanizm) |
Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania produktu Padviram (600 mg efawirenzu , 200 mg emtrycytabiny , 245 mg tenofowiru dizoproksylu ) |
LEKI PRZECIWZAKAZNE |
||
Leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażenia HIV |
||
Inhibitory proteazy |
||
Atazanawir / rytonawir / tenofowir dizoproksyl (300 mg 1*d./100 mg 1xd./245 mg 1xd.) |
Atazanawir : AUC : j 25% (j 42 do I 3) Cmax : j 2 8 % (j 50 do j 5) Cmin : j 2 6 % (j 46 do j 10) Jednoczesne stosowanie atazanawiru z rytonawirem i tenofowiru powodowało zwiększenie ekspozycji na tenofowir . Większe stężenia tenofowiru mogą nasilać jego działania niepożądane, w tym zaburzenia czynności nerek. |
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania atazanawiru z rytonawirem i produktu Padviram . |
Atazanawir / rytonawir / efawirenz (400 mg 1*d./100 mg 1xd./600 mg 1xd., wszystkie z posiłkiem) |
Atazanawir (pm): AUC : (j 9% do j 10%) Cmax : j 1 7 % * (j 8 do j 2 7 ) Cmin : j 4 2 % * (j 31 do j 5 1 ) |
|
Atazanawir / rytonawir / efawirenz (400 mg 1xd./200 mg 1xd./600 mg 1xd., wszystkie z posiłkiem) |
Atazanawir (pm): AUC : ~*/** (j 10% do j 26%) Cmax : ~ * / * * ( j 5 % d o j 2 6 % ) Cmin : j 12%*/** (j 16 do j 49) (indukcja CYP3A4) * w porównaniu z 300 mg atazanawiru /100 mg rytonawiru 1 xd ., wieczorem, bez efawirenzu . Zmniejszenie Cmin atazanawiru może niekorzystnie wpłynąć na jego skuteczność. ** na podstawie historycznego porównania. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania efawirenzu i atazanawiru z rytonawirem . |
|
Atazanawir / rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Darunawir / rytonawir / efawirenz (300 mg 2xd.*/100 mg 2xd./600 mg 1xd.) * dawki mniejsze od zalecanych; podobne wyniki są spodziewane podczas |
Darunawir : AUC : j 13% Cmin : j 3 1 % Cmax : j 1 5 % (indukcja CYP3A4) |
Stosowanie produktu Padviram w skojarzeniu z 800 mg darunawiru ze 100 mg rytonawiru raz na dobę może spowodować uzyskanie mniejszego niż |
stosowania zalecanych dawek |
Efawirenz : AUC : j 21% Cmin : j 1 7 % Cmax : j 1 5 % (hamowanie CYP3A4) |
optymalne Cmin darunawiru . Jeśli jednoczesne stosowanie tych produktów leczniczych jest konieczne, darunawir z rytonawirem należy podawać w dawce 600 mg ze 100 mg dwa razy na dobę. Darunawir z rytonawirem należy stosować ostrożnie z produktem Padviram . patrz CHPL : niżej „ rytonawir ". |
Darunawir / rytonawir / tenofowir dizoproksyl (300 mg 2xd.*/100 mg 2xd./245 mg 1xd.) * dawka mniejsza od zalecanej; |
Darunawir : AUC : ~ Cmin : ( " Tenofowir : AUC : j 22% Cmin : j 3 7 % |
|
Darunawir / rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. Ze względu na różne szlaki eliminacji, interakcja nie jest spodziewana. |
Może być wskazane kontrolowanie czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z chorobą ogólnoustrojową lub chorobą nerek albo u pacjentów otrzymujących produkty lecznicze o działaniu nefrotoksycznym . |
Fo samprenawir/ rytonawir / efawirenz (700 mg 2xd./100 mg 2xd./600 mg 1xd.) |
Nie ma znaczącej klinicznie interakcji farmakokinetycznej. |
Produkt Padviram można stosować z fosamprenawirem i rytonawirem bez modyfikacji dawki. patrz CHPL : niżej „ rytonawir ". |
Fo samprenawir/ rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Fo samprenawir/ rytonawir / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Indynawir / efawirenz (800 mg co 8 h /200 mg 1xd.) |
Efawirenz : AUC : ~ C max: ( " C min: ( " Indynawir : AUC : j 31% (j 8 do j 47) Cmin : j 4 0 % Podobne zmniejszenie ekspozycji na indynawir obserwowano podczas podawania indynawiru w dawce 1000 mg co 8 godzin razem z efawirenzem 600 mg 1xd. (indukcja CYP3A4) Jednoczesne stosowanie efawirenzu z małą dawką rytonawiru w skojarzeniu z inhibitorem proteazy, patrz CHPL : punkt dotyczący rytonawiru . |
Dostępne dane są niewystarczające do określenia zaleceń dotyczących dawkowania indynawiru podawanego ze złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenefowir dizoproksyl . Wprawdzie nie ustalono klinicznego znaczenia zmniejszenia stężenia indynawiru , ale wielkość obserwowanej interakcji farmakokinetycznej należy brać pod uwagę podczas wyboru schematu leczenia zawierającego efawirenz niżej (składnik produktu Padviram ) i indynawir . |
Indynawir / emtrycytabina (800 mg co 8 h /200 mg 1xd.) |
Indynawir : AUC : ~ C ( max: " Emtrycytabina : AUC : ~ C ( max: " |
|
Indynawir / tenofowir dizoproksyl (800 mg co 8 h /245 mg 1xd.) |
Indynawir : AUC : ~ Cmax : ( " Tenofowir : AUC : ~ C ( max: " |
|
Lopinawir / rytonawir / tenofowir dizoproksyl |
Lopinawir / rytonawir : AUC : ~ |
Dostępne dane są niewystarczające do |
(400 mg 2xd./100 mg 2xd./245 mg 1xd.) |
C max: C min: Tenofowir : AUC : j 32% (j 25 do j 38) Cmax : Cmin : j 5 1 % (j 37 do j 6 6 ) Większe stężenia tenofowiru mogą nasilić związane z nim działania niepożądane, w tym zaburzenia czynności nerek. |
określenia zaleceń dotyczących dawkowania lopinawiru z rytonawirem podawanego ze złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenefowir dizoproksyl . Nie zaleca się jednoczesnego stosowania lopinawiru z rytonawirem i produktu Padviram . niżej |
Lopinawir / rytonawir w kapsułkach miękkich lub w roztworze do podawania doustnego/ efawirenz Lopinawir / rytonawir w tabletkach/ efawirenz (400 mg/100 mg 2xd., 600 mg 1xd.) (500 mg/125 mg 2xd./600 mg 1xd.) |
Znaczące zmniejszenie ekspozycji na lopinawir wymagające dostosowania dawkowania lopinawiru z rytonawirem . W przypadku skojarzonego stosowania z efawirenzem i dwoma lekami z grupy NRTI , podawanie lopinawiru i rytonawiru (kapsułki miękkie) w dawkach 533 mg ze 133 mg dwa razy na dobę powodowało uzyskanie podobnych stężeń lopinawiru w osoczu, jak po podaniu lopinawiru i rytonawiru (kapsułki miękkie) w dawkach 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę bez efawirenzu (dane historyczne). Stężenia lopinawiru : j 30-40% Stężenia lopinawiru : podobne do uzyskanych po podawaniu lopinawiru z rytonawirem 400 mg ze 100 mg dwa razy na dobę bez efawirenzu . Dostosowanie dawkowania lopinawiru z rytonawirem jest konieczne podczas podawania z efawirenzem . Jednoczesne stosowanie efawirenzu z małą dawką rytonawiru podawanego z inhibitorem proteazy, patrz CHPL : punkt dotyczący rytonawiru . |
|
Lopinawir / rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Rytonawir / efawirenz (500 mg 2xd./600 mg 1xd.) |
Rytonawir : Rano AUC : j 18% (j 6 do j 33) Wieczór AUC : ^ Rano Cmax : j 24% (j 12 do j 38) Wieczór Cmax : ^ Rano Cm m : j 42% (j 9 do j 86) Wieczór Cmin : j 24% (j 3 do j 50) Efawirenz : AUC : j 21% (j 10 do j 34) |
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania rytonawiru w dawce 600 mg i produktu Padviram . Podczas stosowania produktu Padviram z rytonawirem w małej dawce, należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia z większą częstością działań niepożądanych efawirenzu w wyniku interakcji farmakodynamicznej. |
Cmax : j 1 4 % (j 4 do j 2 6 ) Cmin : j 2 5 % (j 7 do j 4 6 ) (hamowanie metabolizmu tlenowego z udziałem enzymów CYP ) Jeśli efawirenz był podawany z rytonawirem w dawce 500 mg lub 600 mg dwa razy na dobę, takie skojarzenie nie było dobrze tolerowane (występowały np. zawroty głowy, nudności, parestezje i zwiększona aktywność enzymów wątrobowych). Nie są dostępne wystarczające dane dotyczące tolerancji efawirenzu podawanego z rytonawirem w małej dawce (100 mg raz lub dwa razy na dobę). |
||
Rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Rytonawir / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Sakwinawir/ rytonawir / efawirenz |
Nie badano interakcji. Jednoczesne stosowanie efawirenzu z małą dawką rytonawiru podawanego z inhibitorem proteazy, patrz CHPL : punkt dotyczący rytonawiru . |
Dostępne dane są niewystarczające do określenia zaleceń dotyczących dawkowania wyżej sakwinawiru z rytonawirem podawanego ze złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenefowir dizoproksyl . Nie zaleca się jednoczesnego stosowania sakwinawiru z rytonawirem i produktu Padviram . Stosowanie produktu Padviram w skojarzeniu z sakwinawirem j ako j edynym inhibitorem proteazy nie jest zalecane. |
Sakwinawir/ rytonawir / tenofowir dizoproksyl |
Podczas jednoczesnego stosowania tenofowiru dizoproksylu z sakwinawirem wzmocnionym rytonawirem nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych. |
|
Sakwinawir/ rytonawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Antagoniści CCR5 |
||
Marawirok / efawirenz (100 mg 2xd./600 mg 1xd.) |
Marawirok : AUC12h: j 4 5 % (j 38 do j 51) Cmax : j 5 1 % (j 37 do j 6 2 ) Nie oznaczano stężenia efawirenzu , ale nie jest spodziewane żadne działanie. |
Należy zapoznać się z Charakterystyką produktu Leczniczego zawierającego marawirok . |
Marawirok / tenofowir dizoproksyl (300 mg 2xd./245 mg 1xd.) |
Marawirok : AUC12h: ~ C ( max: " Nie oznaczano stężenia tenofowiru , ale nie jest spodziewane żadne działanie. |
|
Marawirok / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Inhibitory transferu łańcuchów integraz |
||
Raltegrawir / efawirenz (400 mg w dawce pojedynczej) |
Raltegrawir : AUC : j 36% C12h: j 21% Cmax : j 3 6 % (indukcja UGT1A1) |
Produkt Padviram można stosować z raltegrawirem bez modyfikacji dawki. |
Raltegrawir / tenofowir dizoproksyl (400 mg 2xd.) |
Raltegrawir : AUC : j 49% C12h: j 3% |
NL/ H /3 893/001/ DC
Cmax : j 6 4 % (mechanizm interakcji nieznany) Tenofowir : AUC : j 10% C12h: j 13% Cmax : j 2 3 % |
||
Raltegrawir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy ( NRTI ) i nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy ( NNRTI ) |
||
NRTI / efawirenz |
Nie przeprowadzono szczególnych badań interakcji efawirenzu i nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy innych niż lamiwudyna , zydowudyna i tenofowir dizoproksyl . Nie wykryto i nie są spodziewane interakcje istotne klinicznie, gdyż szlaki metaboliczne NRTI i efawirenzu są różne i jest mało prawdopodobne, aby związki te konkurowały o te same enzymy metaboliczne czy drogi eliminacji. |
Ze względu na podobieństwo między lamiwudyną i emtrycytabiną (składnikiem produktu Padviram ), nie należy podawać produktu Padviram jednocześnie z lamiwudyną (patrz CHPL : punkt 4.4). |
NNRTI / efawirenz |
Nie badano interakcji. |
Ponieważ nie wykazano korzyści ze stosowania dwó ch NNRTI w odniesieniu do skuteczności i bezpieczeństwa, nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu Padviram i innego NNRTI . |
Dydanozyna / tenofowir dizoproksyl |
Jednoczesne podawanie tenofowiru dizoproksylu i dydanozyny powoduje zwiększenie o 40-60% ogólnoustrojowej ekspozycji na dydanozynę, co może zwiększać ryzyko działań niepożądanych związanych z dydanozyną. Rzadko zgłaszano przypadki zapalenia trzustki i kwasicy mleczanowej, czasem kończące się zgonem. Jednoczesne podawanie tenofowiru dizoproksylu i dydanozyny w dawce 400 mg na dobę wiązało się z istotnym zmniejszeniem liczby komórek CD4, prawdopodobnie na skutek wewnątrzkomórkowej interakcji zwiększającej ilość fosforylowanej (tj. aktywnej) dydanozyny . Podawanie dydanozyny w zmniejszonej dawce (250 mg) razem z tenofowirem dizoproksylem wiązało się z dużym odsetkiem przypadków niepowodzenia terapii przeciwretrowirusowej podczas badań nad kilkoma |
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu Padviram i dydanozyny (patrz CHPL : punkt 4.4). |
kombinacjami terapeutycznymi. |
||
Dydanozyna / efawirenz |
Nie badano interakcji. |
|
Dydanozyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C |
||
Boceprewir / efawirenz |
Boceprewir : |
Minimalne stężenia |
(800 mg co 8 h /600 mg 1xd.) |
AUC : ~ 19%* |
boceprewiru w osoczu |
Cmax : ^ 8% |
zmniejszyły się podczas |
|
Cmin : j 4 4 % |
podawania z efawirenzem , który jest składnikiem |
|
Efawirenz : |
produktu Padviram . Nie |
|
AUC : ~ 20% |
oceniano bezpośrednio |
|
Cmax : ~ 1 1 % |
skutków klinicznych tego |
|
(indukcja CYP3A - wpływ na boceprewir ) * 0-8 godzin Brak wpływu odpowiada zmniejszeniu oszacowanej średniej geometrycznej o < 20% lub jej zwiększeniu o < 25%. |
zmniejszenia. |
|
Ledipaswir / sofosbuwir |
Ledipaswir : |
Nie zaleca się modyfikacji |
(90 mg/400 mg 1xd.) + |
AUC : j 34% (j 41 do j 25) |
dawki. Zwiększona |
efawirenz / emtrycytabina / tenofowir |
Cmax : j 3 4 % ( j 4 1 d o j 2 5 ) |
ekspozycja na tenofowir może |
dizoproksyl |
Cmin : j 3 4 % ( j 4 3 d o j 2 4 ) |
nasilać działania niepożądane |
(600 mg/200 mg/245 mg 1xd.) |
związane ze stosowaniem |
|
Sofosbuwir : |
tenofowiru dizoproksylu , w |
|
AUC : ~ |
tym zaburzenia czynności |
|
C max: |
nerek. Należy ściśle kontrolować czynność nerek |
|
GS-331007 1 : AUC : ~ Cmax : Cmin : Efawirenz : AUC : ^ C max: C min: Emtrycytabina : AUC : ^ C ( max: " Cmin : ( " Tenofowir : AUC : j 98% (j 77 do j 123) Cmax : j 7 9 % (j 56 do j 1 0 4 ) Cmin : j 1 6 3 % (j 1 3 7 do j 1 9 7 ) |
(patrz CHPL : punkt 4.4). |
|
Sofosbuwir / welpataswir |
Sofosbuwir : |
Należy oczekiwać, że |
(400 mg 1 xd ./ 100 mg 1 xd .) + |
AUC : ~ |
jednoczesne stosowanie |
efawirenz / emtrycytabina / tenofowir |
Cmax : j 3 8 % (j 14 do j 6 7 ) |
produktu leczniczego |
dizoproksyl |
zawierającego efawirenz , |
|
(600 mg/200 mg/245 mg 1xd.) |
GS-331007 1 : |
emtrycytabinę i tenofowir |
AUC : ~ |
dizoproksyl z sofosbuwirem |
|
Cmin : ( " |
z welpataswirem spowoduje zmniejszenie stężenia |
|
Welpataswir : |
welpataswiru w osoczu. |
|
AUC : j 53% (j 61 do j 43) |
Nie zaleca się jednoczesnego |
|
Cmax : j 4 7 % (j 57 do j 3 6 ) |
stosowania produktu |
|
Cmin : j 5 7 % ( j 6 4 d o j 4 8 ) |
Padviram i sofosbuwiru z welpataswirem (patrz CHPL : punkt |
|
Efawirenz : AUC : ~ C ( max: " |
4.4). |
C ( min: " Emtrycytabina : AUC : ~ Cmax : ( " Cmin : ( " Tenofowir : AUC : j 81% (j 68 do j 94) Cmax : j 7 7 % (j 53 do j 1 0 4 ) Cmin : j 1 2 1 % (j 1 0 0 do j 1 4 3 ) |
||
Sofosbuwir |
Sofosbuwir : |
Produkt Padviram i |
(400 mg 1xd.) + |
AUC : ~ |
sofosbuwir można stosować |
efawirenz / emtrycytabina / tenofowir |
Cmax : j 1 9 % (j 40 do j 10) |
jednocześnie bez zmiany |
dizoproksyl |
dawki. |
|
(600 mg/200 mg/245 mg 1xd.) |
GS-331007 1 : AUC : ~ Cmin : j 2 3 % (j 30 do j 16) Efawirenz : AUC : ~ C max: C min: Emtrycytabina : AUC : ^ Cmax : ( " Cmin : ( " Tenofowir : AUC : ~ Cmax : j 2 5 % (j 8 do j 4 5 ) C ( min: " |
|
Telaprewir / efawirenz |
Telaprewir (w odniesieniu do |
Jeśli produkt Padviram jest |
(1125 mg co 8 h /600 mg 1 xd .) |
750 mg co 8 h ): |
stosowany jednocześnie z |
AUC : j 18% (j 8 do j 27) |
telaprewirem , należy |
|
Cmax : j 1 4 % (j 3 do j 2 4 ) |
podawać 1125 mg |
|
Cmin : j 2 5 % (j 14 do j 3 4 ) Efawirenz : AUC : j 18% (j 10 do j 26) Cmax : j 2 4 % (j 15 do j 3 2 ) Cmin : j 1 0 % (j 1 do j 19) (indukcja CYP3A przez efawirenz ) |
telaprewiru co 8 godzin. |
|
Symeprewir / efawirenz |
Symeprewir : |
Jednoczesne stosowanie |
(150 mg 1 xd ./600 mg 1xd.) |
AUC : j 71% (j 67 do j 74) |
symeprewiru z efawirenzem |
Cmax : j 5 1 % ( j 4 6 d o j 5 6 ) |
(składnikiem produktu |
|
Cmin : j 9 1 % ( j 8 8 d o j 9 2 ) |
Padviram ) powoduje znaczące zmniejszenie |
|
Efawirenz : |
stężenia symeprewiru w |
|
AUC : ~ |
osoczu na skutek |
|
Cmax : ( " |
indukowania enzymów |
|
Cmin : ( " |
CYP3A przez efawirenz . |
|
Brak wpływu odpowiada |
Może to spowodować utratę |
|
zmniejszeniu oszacowanej |
skuteczności leczniczej |
|
średniej geometrycznej o |
symeprewiru . Nie zaleca się |
|
< 20% lub jej zwiększeniu o |
jednoczesnego stosowania |
|
< 25%. |
symeprewiru i produktu |
|
(indukcja CYP3A4) |
Padviram . |
|
Symeprewir / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. Klinicznie istotne interakcje nie są spodziewane ze względu na różne drogi eliminacji obu leków. |
Symeprewir / tenofowir dizoproksyl (150 mg 1xd./245 mg 1xd.) |
Symeprewir : AUC : ~ Cmax : Cmin : Tenofowir : AUC : ^ C max: ( " C min: ( " Brak wpływu (-^j odpowiada zmniejszeniu oszacowanej średniej geometrycznej o < 20% lub jej zwiększeniu o < 25%. |
|
Antybiotyki |
||
Klarytromycyna / efawirenz (500 mg 2xd./400 mg 1 xd .) |
Klarytromycyna : AUC : 4 39% (4 30 do 4 46) Cmax : 4 2 6 % (4 15 do 4 3 5 ) 14- hydroksyklarytromycyna : AUC : T 34% (T 18 do T 53) C m ax : T 4 9 % (T 32 do T 6 9 ) Efawirenz : AUC : ~ C m ax : T 1 1 % (T 3 do T 19) (indukcja CYP3A4) U 46% niezakażonych ochotników otrzymujących efawirenz i klarytromycynę wystąpiła wysypka. |
Nie wiadomo, jakie znaczenie kliniczne mają zmiany stężenia klarytromycyny w osoczu. Można rozważyć zastosowanie innych niż klarytromycyna antybiotyków (np. azytromycyny ). Nie zbadano stosowania innych antybiotyków makrolidowych , takich jak erytromycyna, w skojarzeniu ze złożonym produktem leczniczym zawierającym efawirenz , emtrycytabinę i tenofowir dizoproksyl . |
Klarytromycyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Klarytromycyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Leki przeciwprątkowe |
||
Ryfabutyna / efawirenz (300 mg 1 xd ./600 mg 1xd.) |
Ryfabutyna : AUC : 4 38% (4 28 do 4 47) C m ax : 4 2 6 % (4 15 do 4 3 5 ) C mm : 4 45% (4 31 do 4 56) Efawirenz : AUC : ~ Cmax : C mm : 4 12% (4 24 do T 1) (indukcja CYP3A4) |
Dawkę dobową ryfabutyny podawanej jednocześnie z produktem Padviram należy zwiększyć o 50%. Jeśli ryfabutynę podaje się 2 lub 3 razy w tygodniu jednocześnie z produktem Padviram , należy rozważyć podwojenie jej dawki. Nie oceniono odpowiednio skutków klinicznych takiej modyfikacji dawki, więc podczas jej przeprowadzania należy brać pod uwagę indywidualną tolerancję pacjenta i uzyskaną odpowiedź wirusologiczną (patrz CHPL : punkt 5.2). |
Ryfabutyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Ryfabutyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Ryfampicyna / efawirenz (600 mg 1 xd ./600 mg 1xd.) |
Efawirenz : AUC : 4 26% (4 15 do 4 36) C m ax : 4 2 0 % (4 11 do 4 2 8 ) Cmm : 4 32% (4 15 do 4 46) (indukcja CYP3A4 i CYP2B6) |
Jeśli Padviram stosuje się z ryfampicyną u pacjentów o masie ciała > 50 kg, dodatkowa dawka dobowa efawirenzu 200 mg (łącznie 800 mg) może prowadzić do ekspozycji podobnej do uzyskanej po zastosowaniu efawirenzu w dawce dobowej 600 mg bez ryfampicyny . Nie |
Ryfampicyna / tenofowir dizoproksyl (600 mg 1 xd ./245 mg 1xd.) |
Ryfampicyna : AUC : ~ Cmax : ( " Tenofowir : |
AUC : ~ C ( max: " |
oceniono odpowiednio skutków klinicznych takiej modyfikacji dawki, więc podczas jej przeprowadzania należy brać pod uwagę indywidualną tolerancję pacjenta i uzyskaną odpowiedź wirusologiczną (patrz CHPL : punkt 5.2). Nie zaleca się zmiany dawki ryfampicyny podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram . |
|
Ryfampicyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Leki przeciwgrzybicze |
||
Itrakonazol / efawirenz (200 mg 2xd./600 mg 1 xd .) |
Itrakonazol : AUC : j 39% (j 21 do j 53) Cmax : j 3 7 % (j 20 do j 5 1 ) Cmin : j 4 4 % ( j 2 7 d o j 5 8 ) (zmniejszenie stężenia itrakonazolu : indukcja CYP3A4) Hydroksyitrakonazol : AUC : j 37% (j 14 do j 55) Cmax : j 3 5 % (j 12 do j 5 2 ) Cmin : j 4 3 % (j 18 do j 6 0 ) Efawirenz : AUC : ~ Cmax : ( " C min: ( " |
Nie można określić zaleconego dawkowania itrakonazolu podawanego jednocześnie z produktem Padviram , dlatego należy rozważyć zastosowanie innego leku przeciwgrzybiczego. |
Itrakonazol / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Itrakonazol / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Pozakonazol / efawirenz (-/400 mg 1xd.) |
Pozakonazol : AUC : j 50% Cmax : j 4 5 % (indukcja UDPG ) |
Należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu z produktem Padviram , chyba że korzyść dla pacjenta przeważa nad ryzykiem. |
Pozakonazol / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Pozakonazol / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Worykonazol / efawirenz (200 mg 1xd./400 mg 1xd.) |
Worykonazol : AUC : j 77% Cmax : j 6 1 % Efawirenz : AUC : j 44% Cmax : j 3 8 % (kompetycyjne hamowanie metabolizmu tlenowego) Jednoczesne stosowanie efawirenzu w standardowych dawkach z worykonazolem jest przeciwwskazane (patrz CHPL punkt 4.3). |
Padviram jest złożonym produktem leczniczym, więc nie można zmienić dawki efawirenzu . Z tego względu nie wolno podawać jednocześnie produktu Padviram i worykonazolu . : |
Worykonazol / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Worykonazol / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Leki przeciwmalaryczne |
||
Artemeter / lumefantryna / efawirenz (tabletki 20+120 mg, 6 dawek po 4 tabletki przez 3 dni/600 mg 1xd.) |
Artemeter : AUC : j 51% Cmax : j 2 1 % Dihydroartemizynina (czynny metabolit): |
Zmniejszenie stężenia artemeteru , dihydroartemizyniny lub lumefantryny może spowodować osłabienie działania |
AUC : 4 46% Cmax : 4 3 8 % Lumefantryna : AUC : 4 21% Cmax : ( " Efawirenz : AUC : 4 17% C max: (indukcja CYP3A4) |
przeciwmalarycznego, dlatego zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Padviram i tabletek zawierających artemeter z lumegantryną. |
|
Artemeter / lumefantryna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Artemeter / lumefantryna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Atowakwon i chlorowodorek proguanilu/ efawirenz (250+100 mg w dawce pojedynczej/ 600 mg 1xd.) |
Atowakwon : AUC : 4 75% (4 62 do 4 84) C m ax : 4 4 4 % (4 20 do 4 6 1 ) Proguanil : AUC : 4 43% (4 7 do 4 65) C ( max: " |
Jeśli to tylko możliwe, należy unikać jednoczesnego stosowania atowakwonu z proguanilem i produktu Padviram . |
Atowakwon i chlorowodorek proguanilu/ emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Atowakwon i chlorowodorek proguanilu/ tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
LEKI PRZECIWDRGAWKOWE |
||
Karbamazepina / efawirenz (400 mg 1 xd ./600 mg 1xd.) |
Karbamazepina : AUC : 4 27% (4 20 do 4 33) C m ax : 4 2 0 % (4 15 do 4 2 4 ) C mm : 4 35% (4 24 do 4 44) Efawirenz : AUC : 4 36% (4 32 do 4 40) C m ax : 4 2 1 % (4 15 do 4 2 6 ) Cmm : 4 47% (4 41 do 4 53) (zmniejszenie stężenia karbamazepiny : indukcja CYP3A4; zmniejszenie stężenia efawirenzu : indukcja CYP3A4 i CYP2B6) Nie badano stosowania większych dawek efawirenzu lub karbamazepiny . |
Nie można określić zaleconego dawkowania produktu Padviram podawanego jednocześnie z karbamazepiną. Należy rozważyć zastosowanie innego leku przeciwdrgawkowego. Należy okresowo kontrolować stężenie karbamazepiny w osoczu. |
Karbamazepina / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Karbamazepina / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Fenytoina , fenobarbital i inne leki przeciwdrgawkowe, będące substratami izoenzymów CYP |
Nie badano interakcji z efawirenzem , emtrycytabiną lub tenofowirem dizoproksylem . Możliwe jest zmniejszenie lub zwiększenie w osoczu stężeń fenytoiny , fenobarbitalu i innych leków przeciwdrgawkowych, które są substratami izoenzymów CYP , podczas stosowania z efawirenzem . |
Jeśli produkt Padviram stosowany jest jednocześnie z lekami przeciwdrgawkowymi, które są substratami izoenzymów CYP , należy okresowo kontrolować stężenie tych leków. |
Kwas walproinowy / efawirenz (250 mg 2xd./600 mg 1 xd .) |
Brak istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę efawirenzu . Ograniczone dane wskazują na brak istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę kwasu walproinowego . |
Padviram i kwas walproinowy można stosować jednocześnie bez zmiany dawki. Należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują napady drgawek. |
Kwas walproinowy / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Kwas walproinowy / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Wigabatryna / efawirenz Gabapentyna / efawirenz |
Nie badano interakcji. Nie są spodziewane interakcje o znaczeniu klinicznym, gdyż wigabatryna i gabapentyna wydalane są wyłącznie w moczu i mało prawdopodobne jest ich konkurowanie z efawirenzem o te same enzymy metabolizujące i szlaki eliminacji. |
Padviram i wigabatrynę lub gabapentynę można stosować jednocześnie bez zmiany dawki. |
Wigabatryna / emtrycytabina Gabapentyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Wigabatryna / tenofowir dizoproksyl Gabapentyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
LEKI PRZECIWZAKRZEPOWE |
||
Warfaryna/ efawirenz Acenokumarol/ efawirenz |
Nie badano interakcji. Efawirenz może zwiększyć lub zmniejszyć stężenie i działanie warfaryny lub acenokumarolu . |
Może być konieczna modyfikacja dawki warfaryny lub acenokumarolu , jeśli stosowane są jednocześnie z produktem Padviram . |
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE |
||
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny ( SSRI ) |
||
Sertralina / efawirenz (50 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Sertralina : AUC : j 39% (j 27 do j 50) Cmax : j 2 9 % (j 15 do j 4 0 ) Cmin : j 4 6 % ( j 3 1 d o j 5 8 ) Efawirenz : AUC : ~ Cmax : j 1 1 % (j 6 do j 16) Cmin : (indukcja CYP3A4) |
Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram dawkę sertraliny należy zwiększać odpowiednio do odpowiedzi klinicznej. |
Sertralina / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Sertralina / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Paroksetyna / efawirenz (20 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Paroksetyna : AUC : ~ Cmax : Cmin : Efawirenz : AUC : ^ C ( max: " C ( min: " |
Padviram i paroksetynę można stosować jednocześnie bez zmiany dawki. |
Paroksetyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Paroksetyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Fluoksetyna/ efawirenz |
Nie badano interakcji. Ponieważ fluoksetyna i paroksetyna mają podobny profil metaboliczny (tzn. są silnymi inhibitorami CYP2D6), podobny brak interakcji spodziewany jest w odniesieniu do fluoksetyny. |
Padviram i fluoksetynę można stosować jednocześnie bez zmiany dawki. |
Fluoksetyna/ emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Fluoksetyna/ tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Inhibitor wychwytu noradrenaliny i dopaminy |
||
Bupropion / efawirenz (150 mg w dawce pojedynczej [o przedłużonym uwalnianiu]/600 mg 1 xd .) |
Bupropion : AUC : j 55% (j 48 do j 62) Cmax : j 3 4 % ( j 2 1 d o j 4 7 ) |
Dawkę bupropionu należy zwiększać na podstawie odpowiedzi klinicznej, nie |
Hydroksybupropion : AUC : ~ Cmax : T 5 0 % (T 20 do T 8 0 ) (indukcja CYP2B6) |
przekraczając jednak jego dawki maksymalnej. Zmiana dawki efawirenzu nie jest konieczna. |
|
Bupropion / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Bupropion / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
LEKI SRCOWO-NACZYNIOWE |
||
Antagoniści wapnia |
||
Diltiazem / efawirenz (240 mg 1 xd ./600 mg 1xd.) |
Diltiazem : AUC : 4 69% (4 55 do 4 79) C m ax : 4 6 0 % (4 50 do 4 6 8 ) C mm : 4 63% (4 44 do 4 75) Deacetylodiltiazem : AUC : 4 75% (4 59 do 4 84) C m ax : 4 6 4 % (4 57 do 4 6 9 ) C mm : 4 62% (4 44 do 4 75) N-monodemetylodiltiazem: AUC : 4 37% (4 17 do 4 52) C m ax : 4 2 8 % (4 7 do 4 4 4 ) Cm m : 4 37% (4 17 do 4 52) Efawirenz : AUC : T 11% (T 5 do T 18) Cmax : T 1 6 % (T 6 do T 2 6 ) Cmm : T 13% (T 1 do T 26) (indukcja CYP3A4) Zwiększenie parametrów farmakokinetycznych efawirenzu nie jest uznane za istotne klinicznie. |
Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram dawkę diltiazemu należy modyfikować na podstawie odpowiedzi klinicznej (patrz CHPL : Charakterystyka Produktu Leczniczego zawierającego diltiazem ). |
Diltiazem / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Diltiazem / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Werapamil , felodypina , nifedypina i nikardypina |
Nie badano interakcji z efawirenzem , emtrycytabiną lub tenofowirem dizoproksylem . Jeśli efawirenz stosuje się razem z antagonistą wapnia, będącym substratem CYP3A4, możliwe jest zmniejszenie stężenia antagonisty wapnia w osoczu. |
Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram dawkę antagonisty wapnia należy modyfikować na podstawie odpowiedzi klinicznej (patrz CHPL : Charakterystyka Produktu Leczniczego zawierającego antagonistę wapnia). |
PRODUKTY LECZNICZE ZMNIEJSZAJĄCE STĘŻENIE LIPIDÓW |
||
Inhibitory reduktazy HMG-CoA |
||
Atorwastatyna / efawirenz (10 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Atorwastatyna : AUC : 4 43% (4 34 do 4 50) Cmax : 4 1 2 % (4 1 do 4 2 6 ) 2- hydroksyatorwastatyna : AUC : 4 35% (4 13 do 4 40) Cmax : 4 1 3 % (4 0 do 4 2 3 ) 4- hydroksyatorwastatyna : AUC : 4 4% (4 0 do 4 31) Cmax : 4 4 7 % (4 9 do 4 5 1 ) Wszystkie aktywne inhibitory reduktazy HMG-CoA: AUC : 4 34% (4 21 do 4 41) Cmax : 4 2 0 % (4 2 do 4 2 6 ) |
Należy okresowo kontrolować stężenie cholesterolu. Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram może być konieczna modyfikacja dawki atorwastatyny (patrz CHPL : Charakterystyka Produktu Leczniczego zawierającego atorwastatynę). |
Atorwastatyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Atorwastatyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Prawastatyna / efawirenz (40 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Prawastatyna : AUC : 4 40% (4 26 do 4 57) C m ax : 4 1 8 % (4 59 do T 12) |
Należy okresowo kontrolować stężenie cholesterolu. Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram może być konieczna modyfikacja dawki prawastatyny (patrz CHPL : Charakterystyka Produktu Leczniczego zawierającego prawastatynę). |
Prawastatyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Prawastatyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Symwastatyna / efawirenz (40 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Symwastatyna : AUC : 4 69% (4 62 do 4 73) C m ax : 4 7 6 % (4 63 do 4 7 9 ) Kwas symwastatyny : AUC : 4 58% (4 39 do 4 68) Cmax : 4 5 1 % (4 32 do 4 5 8 ) Wszystkie aktywne inhibitory reduktazy HMG-CoA: AUC : 4 60% (4 52 do 4 68) Cmax : 4 6 2 % (4 55 do 4 7 8 ) (indukcja CYP3A4) Jednoczesne stosowanie efawirenzu z atorwastatyną, prawastatyną lub symwastatyną nie wpływa na wartości AUC lub Cmax efawirenzu . |
Należy okresowo kontrolować stężenie cholesterolu. Podczas jednoczesnego stosowania z produktem Padviram może być konieczna modyfikacja dawki symwastatyny (patrz CHPL : Charakterystyka Produktu Leczniczego zawierającego symwastatynę). |
Symwastatyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Symwastatyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Rozuwastatyna / efawirenz |
Nie badano interakcji. Rozuwastatyna jest w znacznym stopniu wydalana w niezmienionej postaci z kałem, dlatego interakcja z efawirenzem nie jest spodziewana. |
Padviram i rozuwastatynę można stosować jednocześnie bez zmiany dawki. |
Rozuwastatyna / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Rozuwastatyna / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
HORMONALNE ŚRODKI ANTYKONCEPCYJNE |
||
Doustne: Etynyloestradiol + norgestymat/ efawirenz (0,035 mg + 0,25 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Etynyloestradiol : AUC : ~ C max: C mm : 4 8% (T 14 do 4 25) Norelgestromin (czynny metabolit): AUC : 4 64% (4 62 do 4 67) C m ax : 4 4 6 % (4 39 do 4 5 2 ) C mm : 4 82% (4 79 do 4 85) Lewonorgestrel (czynny metabolit): AUC : 4 83% (4 79 do 4 87) Cmax : 4 8 0 % (4 77 do 4 8 3 ) Cmm : 4 86% (4 80 do 4 90) (indukcja metabolizmu) Efawirenz : brak istotnej klinicznie interakcji. |
Oprócz antykoncepcji hormonalnej należy stosować dodatkowo wiarygodną metodę mechaniczną zapobiegania ciąży (patrz CHPL : punkt 4.6). |
Kliniczne znaczenie tych działań nie jest znane. |
||
Etynyloestradiol / tenofowir dizoproksyl (-/245 mg 1xd.) |
Etynyloestradiol : AUC : ~ Cmax : ( " Tenofowir : AUC : ~ C ( max: " |
|
Etynyloestradiol /norgestymat/ emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Wstrzyknięcie: Octan depomedroksyprogesteronu ( DMPA )/ efawirenz (150 mg DMPA im. w dawce pojedynczej) |
W trwającym 3 miesiące badaniu interakcji leków nie wykazano, aby parametry farmakokinetyczne MPA znacząco różniły się u osób przyjmujących leki przeciwretrowirusowe zawierające efawirenz i osób nieprzyjmujących takich leków. Podobne wyniki uzyskali inni badacze, chociaż w drugim badaniu stężenia MPA w osoczu były bardziej zmienne. W obu badaniach stężenie progesteronu w osoczu u osób otrzymujących efawirenz i DMPA pozostawało na tyle małe, aby zapewnić zahamowanie owulacji. |
Ze względu na ograniczone dostępne informacje, oprócz antykoncepcji hormonalnej należy stosować dodatkowo wiarygodną metodę mechaniczną zapobiegania ciąży (patrz CHPL : punkt 4.6). |
DMPA / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
DMPA / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Implant: Etonogestrel / efawirenz |
Nie badano interakcji. Można spodziewać się zmniejszonej ekspozycji na etonogestrel (indukcja CYP3A4). Istnieją sporadyczne zgłoszenia z okresu po wprowadzeniu do obrotu o nieskuteczności antykoncepcyjnego działania etonogesterlu u kobiet stosujących efawirenz . |
Oprócz antykoncepcji hormonalnej należy stosować dodatkowo wiarygodną metodę mechaniczną zapobiegania ciąży (patrz CHPL : punkt 4.6). |
Etonogestrel / tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
|
Etonogestrel / emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
LEKI O DZIAŁANIU IMMUNOSUPRESYJNYM |
||
Leki immunosupresyjne metabolizowane przez CYP3A4 (np. cyklosporyna , takrolimus , syrolimus)/ efawirenz |
Nie badano interakcji. Można spodziewać się zmniejszenia ekspozycji na lek immunosupresyjny (indukcja CYP3A4). Nie przewiduje się wpływu wymienionych leków na ekspozycję na efawirenz . |
Może być konieczna modyfikacja dawki leku immunosupresyj nego . Zalecane jest ścisłe kontrolowanie jego stężenia przez co najmniej 2 tygodnie (aż do uzyskania stabilnego stężenia) od rozpocz ęcia stosowania produktu Padviram lub od zakończenia leczenia produktem Padviram . |
Takrolimus / emtrycytabina / tenofowir dizoproksyl (0,1 mg/kg 1xd./200 mg/245 mg 1xd.) |
Takrolimus : AUC : ~ C ( max: " C24h: ^ Emtrycytabina : AUC : ~ Cmax : C24h: ^ Tenofowir dizoproksyl : |
|
AUC : ~ C ( max: " C24h: ^ |
||
OPIOIDOWE LEKI PRZECIWBÓLOWE |
||
Metadon/ efawirenz (35-100 mg 1xd./600 mg 1xd.) |
Metadon: AUC : | 52% (| 33 do j 66) Cmax : | 4 5 % a 25 do j 5 9 ) (indukcja CYP3A4) W badaniu z udziałem zakażonych HIV osób stosujących dożylne narkotyki, jednoczesne podawanie efawirenzu i metadonu powodowało zmniejszenie stężenia w osoczu metadonu i objawy z odstawienia opioidu. Dawkę metadonu zwiększano średnio o 22% w celu złagodzenia objawów z odstawienia. |
U pacjentów otrzymujących jednocześnie metadon i produkt Padviram należy kontrolować, czy nie występują objawy z odstawienia, a także zwiększać dawkę metadonu konieczną do złagodzenia objawów z odstawienia. |
Metadon/ tenofowir dizoproksyl (40-110 mg 1xd./245 mg 1xd.) |
Metadon: AUC : ~ C max: C min: Tenofowir : AUC : ^ Cmax : ( " C ( min: " |
|
Metadon/ emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Buprenorfina /nalokson/ efawirenz |
Buprenorfina : AUC : | 50% Norbuprenorfina : AUC : | 71% Efawirenz : Bez istotnej klinicznie interakcji farmakokinetycznej. |
Mimo zmniejszenia ekspozycji na buprenorfinę, u żadnego pacjenta nie wystąpiły objawy z odstawienia. Jednoczesne stosowanie z produktem Padviram może nie wymagać modyfikacji dawki buprenorfiny . |
Buprenorfina /nalokson/ emtrycytabina |
Nie badano interakcji. |
|
Buprenorfina /nalokson/ tenofowir dizoproksyl |
Nie badano interakcji. |
1
Główny metabolit sofosbuwiru we krwi.
Badania z innymi produktami leczniczymi
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego stosowania efawirenzu z azytromycyną, cetyryzyną, fosamprenawirem z rytonawirem , lorazepamem ,
nelfinawirem , zydowudyną, lekami zobojętniającymi zawierającymi wodorotlenek glinu lub magnezu, famotydyną albo flukonazolem . Nie oceniono możliwych interakcji efawirenzu z innymi azolowymi lekami przeciwgrzybiczymi, takimi jak ketokonazol .
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas stosowania emtrycytabiny ze stawudyną, zydowudyną lub famcyklowirem . Nie odnotowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas stosowania tenofowiru dizoproksylu razem z emtrycytabiną, nelfinawirem lub rybawiryną.
Nie przeprowadzono badań wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Jednak podczas stosowania efawirenzu , emtrycytabiny i tenofowiru dizoproksylu zgłaszano występowanie zawrotów głowy. Efawirenz może również zaburzać koncentrację i (lub) powodować senność. Pacjentów należy poinformować, że w przypadku wystąpienia wymienionych objawów powinni unikać podejmowania potencjalnie niebezpiecznych zadań, takich jak prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.
U niektórych pacjentów, którzy przyjmowali omyłkowo 600 mg efawirenzu dwa razy na dobę, obserwowano nasilone objawy ze strony układu nerwowego. U jednego pacjenta wystąpiły mimowolne skurcze mięśni.
W razie przedawkowania należy obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy działania toksycznego (patrz CHPL : punkt 4.8), a w razie konieczności zastosować standardowe leczenie podtrzymujące czynności życiowe.
W celu usuni ęcia niewchłoniętego efawirenzu nożna podać węgiel aktywny. Nie ma swoistej odtrutki w przypadku przedawkowania efawirenzu . Ponieważ efawirenz silnie wiąże się z białkami, jest mało prawdopodobne, aby metodą dializy można było usunąć jego znaczące ilości z krwi.
Do 30% dawki emtrycytabiny i około 10% dawki tenofowiru można usunąć metodą hemodializy. Nie wiadomo, czy emtrycytabinę lub tenofowir można usunąć metodą dializy otrzewnowej.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Padviram może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Padviram nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Padviram jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Padviram nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Padviram nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Efavirenzum, Emtricitabinum, Tenofovirum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: