BACTRIM

Sulfamethoxazolum + Trimethoprimum

Bactrim (400 mg + 80 mg) tabletki:

1 tabletka zawiera: 400 mg sulfametoksazolu i 80 mg trimetoprimu

Skojarzenie sulfametoksazolu z trimetoprimem w stosunku masowym 5:1 znane jest jako ko-trimoksazol.

Bactrim jest bezwzględnie przeciwwskazany: 

- u pacjentów z nadwrażliwością na dowolny ze składników produktu;

- u pacjentów z istotnym uszkodzeniem miąższu wątroby;

- u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, kiedy nie można monitorować stężenia leku w osoczu krwi;

- w skojarzeniu z dofetylidem;

- u dzieci do 6. tygodnia życia.

W zalecanych dawkach Bactrim jest z reguły dobrze tolerowany. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi są wysypki skórne i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Poniżej zastosowano następujące kryteria określające częstość występowania:

bardzo często ≥1/10, często ≥1/100 i < 1/10, niezbyt często ≥1/1000 i < 1/100, rzadko ≥1/10 000 i < 1/1000, bardzo rzadko < 1/10 000

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Bardzo rzadko: zgłaszano przypadki zakażeń grzybiczych, takich jak kandydoza.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko: większość obserwowanych zmian hematologicznych przebiegała łagodnie, bezobjawowo i ustępowała po odstawieniu leku. Najczęściej obserwowanymi zmianami były leukopenia, granulocytopenia i trombocytopenia.

Bardzo rzadko: agranulocytoza, niedokrwistość (megaloblastyczna, hemolityczna, autoimmunologiczna, aplastyczna), pancytopenia, methemoglobinemia.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków, u pacjentów nadwrażliwych na składniki produktu, mogą pojawić się reakcje alergiczne: np. gorączka, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktoidalne oraz choroba posurowicza.

Opisywano występowanie nacieków płucnych podobnych do tych, które pojawiają się w przypadku eozynofilowego lub alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych. Objawiać się one mogą kaszlem, skróceniem oddechu (zadyszka). Jeśli podobne objawy wystąpią lub nieoczekiwanie nastąpi ich nasilenie, należy ponownie ocenić stan pacjenta i rozważyć przerwanie leczenia produktem Bactrim.

Dodatkowo zgłaszano przypadki guzkowego zapalenia tętnic oraz alergicznego zapalenia mięśnia sercowego.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo rzadko: duże dawki trimetoprimu, jakie stosuje się w leczeniu zapalenia płuc wywoływanego przez Pneumocystis carinii, indukują u znacznej liczby pacjentów postępujące zwiększenie stężenia potasu w surowicy, ustępujące po przerwaniu leczenia. Trimetoprim, nawet po zastosowaniu w standardowych dawkach, może spowodować hiperkaliemię u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu potasu, z niewydolnością nerek lub przyjmujących produkty lecznicze zwiększające stężenie potasu. Uzasadnione jest więc dokładne kontrolowanie stężenia potasu we krwi.

Notowano przypadki hiponatremii.

Notowano przypadki hipoglikemii u osób niechorujących na cukrzycę leczonych ko-trimoksazolem, występującej zwykle po kilku dniach leczenia (patrz punkt 4.5). Na szczególne ryzyko narażeni są pacjenci z zaburzoną czynnością nerek, chorobami wątroby, niedożywieni lub otrzymujący duże dawki ko-trimoksazolu.

Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko: pojedyncze przypadki wystąpienia omamów.

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo rzadko: neuropatie (w tym neuropatia obwodowa i parestezje). Zgłaszano przypadki aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub objawów rzekomooponowych, ataksji, drgawek, szumów usznych i zawrotów głowy.

Zaburzenia oka

Bardzo rzadko: zapalenie błony naczyniowej oka.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności (z wymiotami lub bez).

Rzadko: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka.

Bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit i okrężnicy.

Donoszono o przypadkach ostrego zapalenia trzustki. Niektóre z nich występowały u pacjentów z ciężkimi chorobami, w tym u chorych na AIDS.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, podwyższenie aktywności aminotransferaz i stężenia bilirubiny,cholestaza, martwica wątroby oraz pojedyncze przypadki zespołu zanikania przewodów żółciowych. 

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: reakcje skórne, wykazujące na ogół niewielkie nasilenie i szybko ustępujące po odstawieniu leku.

Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło (podobnie jak w przypadku innych leków zawierających sulfonamidy), rumień wielopostaciowy, ciężkie skórne działania niepożądane (z ang. SCARs): zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i martwica toksyczno rozpływna naskórka (zespół Lyell’a, z ang. TEN) (patrz punkt 4.4), wysypka polekowa, której towarzyszy zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych we krwi oraz objawy ogólnoustrojowe (z ang . DRESS), plamica i choroba Schönleina–Henocha.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko: bóle stawów i bóle mięśni, pojedyncze przypadki rabdomiolizy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko: zaburzenie czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, zwiększone stężenie azotu mocznikowego krwi (BUN), zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy i krystaluria.

Sulfonamidy, w tym Bactrim, mogą powodować zwiększoną diurezę, szczególnie u pacjentów z obrzękiem pochodzenia sercowego.

Bezpieczeństwo stosowania u pacjentów zakażonych wirusem HIV

Rodzaje zdarzeń niepożądanych w tej grupie pacjentów są podobne do występujących w ogólnej populacji pacjentów leczonych produktem leczniczym Bactrim. Niektóre zdarzenia niepożądane mogą występować jednak częściej i mieć inny obraz kliniczny. Różnice te dotyczą następujących układów i narządów:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często: leukopenia, granulocytopenia i trombocytopenia.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często: hiperkaliemia.

Niezbyt często: hiponatremia, hipoglikemia.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: jadłowstręt, nudności z wymiotami lub bez, biegunka.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość nieznana: zwiększenie aktywności aminotransferaz. 

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo często: wysypka plamisto-grudkowa, zwykle ze świądem.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często: gorączka, zwykle z pojawieniem się wysypki plamisto-grudkowej.

Uwaga: Jeśli w celu uzyskania zalecanej dawki konieczne jest jednorazowe podanie dwóch lub więcej tabletek, można zastosować produkt Bactrim Forte (800 mg + 160 mg) tabletki.

Do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat przeznaczony jest głównie Bactrim w postaci syropu (200 mg + 40 mg)/5 ml.

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat z prawidłową czynnością nerek

2 tabletki produktu Bactrim podawane co 12 godzin.

W przypadku ciężkich zakażeń dawkę tę można zwiększyć do 3 tabletek produktu Bactrim podawanych co 12 godzin.

Dawka minimalna w przypadku długotrwałego leczenia (powyżej 14 dni) to 1 tabletka produktu Bactrim podawana co 12 godzin.

W przypadku ostrych zakażeń Bactrim należy podawać przez co najmniej 5 dni lub do momentu, gdy u pacjenta przez co najmniej 2 dni nie będą już występowały objawy zakażenia. Jeśli po 7-dniowym leczeniu nie nastąpi kliniczna poprawa, należy ponownie ocenić stan pacjenta.

Leczenie wrzodu miękkiego

2 tabletki produktu Bactrim dwa razy na dobę. Jeśli po 7 dniach nie będzie widocznych oznak poprawy, należy rozważyć podawanie leku przez kolejne 7 dni. Jednak należy zdawać sobie sprawę, iż brak reakcji na leczenie może oznaczać, że choroba jest wywołana przez szczepy oporne.

Leczenie dawką pojedynczą w niepowikłanym, ostrym zapaleniu dróg moczowych u kobiet

4 do 6 tabletek produktu Bactrim stosowanych jednorazowo, przyjmowanych w miarę możliwości wieczorem po kolacji lub przed snem.

Dawkowanie u osób poddawanych hemodializom

Po podaniu zwykłych dawek nasycających, należy podawać co 24-48 godzin połowę lub jedną trzecią dawki początkowej jako dawki podtrzymujące.

Zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii

W leczeniu należy stosować dawkę nie wyższą niż 100 mg/kg mc./dobę sulfametoksazolu i 20 mg/kg mc./dobę trimetoprimu w równych dawkach podzielonych podawanych co 6 godzin, przez 14 dni.

Tabela 1. Maksymalne dawki produktu Bactrim w zależności od masy ciała pacjentów z zapaleniem płuc wywołanym przez Pneumocystis carinii.

W profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii zalecana dawka u młodzieży i dorosłych to 2 tabletki produktu Bactrim raz na dobę. Wyniki badania przeprowadzonego u pacjentów zakażonych wirusem HIV wskazują również na skuteczność zastosowania 1 tabletki produktu Bactrim raz na dobę. Nie określono optymalnej dawki profilaktycznej produktu.

U dzieci, w profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii, zalecana dawka dobowa wynosi 750 mg/m ² pc./dobę sulfametoksazolu z 150 mg/m ² pc./dobę trimetoprimu podzielonych na dwie równe dawki, przez kolejne 3 dni w tygodniu. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekroczyć 1600 mg sulfametoksazolu i 320 mg trimetoprimu. 

Tabela 2. Dawki produktu Bactrim (400 mg + 80 mg) tabletki zalecane u dzieci w profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii .

Dawkowanie u osób z niewydolnością nerek

Zalecany schemat dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek:

Klirens kreatyniny > 30 ml/min: standardowe dawkowanie.

Klirens kreatyniny 15 – 30 ml/min: połowa standardowej dawki.

Klirens kreatyniny < 15 ml/min: nie zaleca się stosowania produktu Bactrim.

Dawkowanie u osób w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek należy stosować takie dawki, jak zalecane u dorosłych.

Sposób podawania

Podanie doustne. Najkorzystniej jest przyjmować produkt po posiłku z odpowiednią ilością płynów.

W razie pojawienia się wysypki skórnej lub innych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast przerwać stosowanie leku.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu Bactrim u pacjentów z ciężką alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie.

Istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych o dużym nasileniu:

- u osób w podeszłym wieku,

- w przypadku występowania chorób współistniejących np.: zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby,

- w przypadku równoczesnego przyjmowania innych leków (ryzyko może zależeć od dawki i czasu trwania leczenia).

Rzadko opisywano zakończone śmiercią przypadki związane z wystąpieniem działań niepożądanych, takich jak: nieprawidłowości w składzie krwi, ciężka postać wysiękowa rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa–Johnsona), martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyell’a), wysypka polekowa, której towarzyszy zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych we krwi oraz objawy ogólnoustrojowe ( z ang. DRESS ) i piorunująca martwica wątroby.

- Podczas stosowania produktu Bactrim zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne: zespół StevensaJohnsona (SJS) i martwicę toksyczno rozpływną naskórka (TEN).

- Pacjenci powinni zostać poinformowani o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz być uważnie kontrolowani w kierunku reakcji skórnych. Największe ryzyko wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno rozpływnej naskórka występuje w ciągu pierwszych tygodni leczenia. 

- Jeśli wystąpią objawy lub oznaki zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno rozpływnej naskórka (np. postępująca wysypka skórna często z pęcherzami lub zmiany na błonach śluzowych) należy przerwać leczenie produktem Bactrim.

-Najlepsze rezultaty w przypadku wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona i martwicy toksyczno rozpływnej naskórka przynosi wczesne rozpoznanie i natychmiastowe przerwanie stosowania podejrzanego produktu. Szybkie przerwanie stosowania produktu związane jest z lepszym rokowaniem.

- Jeśli u pacjenta podczas stosowania produktu Bactrim wystąpił zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno rozpływna naskórka, to Bactrim nie może być ponownie zastosowany u tego pacjenta.

W celu zminimalizowania ryzyka reakcji niepożądanych, leczenie produktem Bactrim powinno trwać jak najkrócej, szczególnie w przypadku osób w podeszłym wieku.

W przypadku niewydolności nerek dawkę należy odpowiednio dostosować.

Należy wykonywać regularne badania krwi u pacjentów poddawanych przedłużonemu leczeniu produktem Bactrim. W przypadku znaczącego zmniejszenia się wartości któregokolwiek z elementów krwi, należy przerwać podawanie produktu Bactrim. 

Poza wyjątkowymi sytuacjami, nie zaleca się stosowania produktu Bactrim u pacjentów z poważnymi zaburzeniami hematologicznymi.

Odnotowano przypadki pancytopenii u pacjentów, którzy przyjmowali ko-trimoksazol.

Hematologiczne objawy niepożądane związane z niedoborem kwasu foliowego mogą wystąpić u osób w podeszłym wieku, u pacjentów z wcześniej istniejącym niedoborem kwasu foliowego lub u pacjentów z niewydolnością nerek. Objawy te ustępują po podaniu kwasu folinowego.

Podczas długotrwałego leczenia produktem Bactrim (szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek) należy regularnie wykonywać badania moczu oraz czynności nerek. Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednią podaż płynów oraz diurezę, aby zapobiec krystalurii.

W związku z możliwością wystąpienia hemolizy, nie należy stosować produktu Bactrim u pacjentów z niedoborem G6PD, z wyjątkiem absolutnej konieczności. W takim wypadku należy podawać wyłącznie minimalne dawki leku.

Stwierdzono, że trimetoprim zaburza metabolizm fenyloalaniny. Nie ma to istotnego znaczenia u chorych na fenyloketonurię stosujących odpowiednią dietę.

Podobnie jak w przypadku innych leków zawierających sulfonamidy zaleca się ostrożność podczas leczenia pacjentów z porfirią i zaburzeniami czynności tarczycy. 

Pacjenci należący do grupy „osób wolno acetylujących” mogą mieć większą skłonność do indywidualnej nadwrażliwości na sulfonamidy (zjawisko idiosynkrazji).

W razie pojawienia się wysypki skórnej lub innych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast przerwać stosowanie leku.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu Bactrim u pacjentów z ciężką alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie.

Istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych o dużym nasileniu:

- u osób w podeszłym wieku,

- w przypadku występowania chorób współistniejących np.: zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby,

- w przypadku równoczesnego przyjmowania innych leków (ryzyko może zależeć od dawki i czasu trwania leczenia).

Rzadko opisywano zakończone śmiercią przypadki związane z wystąpieniem działań niepożądanych, takich jak: nieprawidłowości w składzie krwi, ciężka postać wysiękowa rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa–Johnsona), martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyell’a), wysypka polekowa, której towarzyszy zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych we krwi oraz objawy ogólnoustrojowe ( z ang. DRESS ) i piorunująca martwica wątroby.

- Podczas stosowania produktu Bactrim zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne: zespół StevensaJohnsona (SJS) i martwicę toksyczno rozpływną naskórka (TEN).

- Pacjenci powinni zostać poinformowani o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz być uważnie kontrolowani w kierunku reakcji skórnych. Największe ryzyko wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno rozpływnej naskórka występuje w ciągu pierwszych tygodni leczenia. 

- Jeśli wystąpią objawy lub oznaki zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno rozpływnej naskórka (np. postępująca wysypka skórna często z pęcherzami lub zmiany na błonach śluzowych) należy przerwać leczenie produktem Bactrim.

-Najlepsze rezultaty w przypadku wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona i martwicy toksyczno rozpływnej naskórka przynosi wczesne rozpoznanie i natychmiastowe przerwanie stosowania podejrzanego produktu. Szybkie przerwanie stosowania produktu związane jest z lepszym rokowaniem.

- Jeśli u pacjenta podczas stosowania produktu Bactrim wystąpił zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno rozpływna naskórka, to Bactrim nie może być ponownie zastosowany u tego pacjenta.

W celu zminimalizowania ryzyka reakcji niepożądanych, leczenie produktem Bactrim powinno trwać jak najkrócej, szczególnie w przypadku osób w podeszłym wieku.

W przypadku niewydolności nerek dawkę należy odpowiednio dostosować.

Należy wykonywać regularne badania krwi u pacjentów poddawanych przedłużonemu leczeniu produktem Bactrim. W przypadku znaczącego zmniejszenia się wartości któregokolwiek z elementów krwi, należy przerwać podawanie produktu Bactrim. 

Poza wyjątkowymi sytuacjami, nie zaleca się stosowania produktu Bactrim u pacjentów z poważnymi zaburzeniami hematologicznymi.

Odnotowano przypadki pancytopenii u pacjentów, którzy przyjmowali ko-trimoksazol.

Hematologiczne objawy niepożądane związane z niedoborem kwasu foliowego mogą wystąpić u osób w podeszłym wieku, u pacjentów z wcześniej istniejącym niedoborem kwasu foliowego lub u pacjentów z niewydolnością nerek. Objawy te ustępują po podaniu kwasu folinowego.

Podczas długotrwałego leczenia produktem Bactrim (szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek) należy regularnie wykonywać badania moczu oraz czynności nerek. Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednią podaż płynów oraz diurezę, aby zapobiec krystalurii.

W związku z możliwością wystąpienia hemolizy, nie należy stosować produktu Bactrim u pacjentów z niedoborem G6PD, z wyjątkiem absolutnej konieczności. W takim wypadku należy podawać wyłącznie minimalne dawki leku.

Stwierdzono, że trimetoprim zaburza metabolizm fenyloalaniny. Nie ma to istotnego znaczenia u chorych na fenyloketonurię stosujących odpowiednią dietę.

Podobnie jak w przypadku innych leków zawierających sulfonamidy zaleca się ostrożność podczas leczenia pacjentów z porfirią i zaburzeniami czynności tarczycy. 

Pacjenci należący do grupy „osób wolno acetylujących” mogą mieć większą skłonność do indywidualnej nadwrażliwości na sulfonamidy (zjawisko idiosynkrazji).

Diuretyki. Zaobserwowano zwiększenie częstości występowania przypadków trombocytopenii z plamicą u pacjentów w podeszłym wieku, przyjmujących równocześnie niektóre diuretyki, szczególnie tiazydy.

Digoksyna. Zwiększenie stężenia digoksyny we krwi może pojawić się podczas równoczesnego stosowania ko-trimoksazolu, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Należy kontrolować stężenie digoksyny w surowicy krwi.

Warfaryna. Stwierdzono, że ko-trimoksazol może w znaczącym stopniu zwiększać przeciwzakrzepowe działanie warfaryny. Należy o tym pamiętać podczas podawania produktu Bactrim pacjentom leczonym antykoagulantami. W takich przypadkach należy ponownie określić czas krzepnięcia. 

Fenytoina. Bactrim może hamować wątrobowy metabolizm fenytoiny. Zaobserwowano 39% wydłużenie okresu półtrwania fenytoiny i 27% zmniejszenie klirensu fenytoiny po podaniu produktu Bactrim w zwykłych dawkach klinicznych. Jeśli oba leki są podawane równocześnie, należy obserwować, czy nie występują objawy toksyczności fenytoiny.

Cyklosporyna. Obserwowano przemijające pogorszenie czynności nerek, objawiające się zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy krwi u pacjentów leczonych ko-trimoksazolem i cyklosporyną po przeszczepie nerek. Jest to prawdopodobnie związane z wpływem trimetoprimu. Przemijające zmniejszenie się klirensu kreatyniny obserwowano u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Prawdopodobnie jest on związany z odwracalnym zahamowaniem kanalikowego wydzielania kreatyniny.

Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne. Skuteczność trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych może zmniejszać się podczas jednoczesnego stosowania ko-trimoksazolu. 

Metotreksat. Sulfonamidy, w tym sulfametoksazol, mogą współzawodniczyć z wiązaniem z białkami surowicy krwi oraz z nerkowym transportem metotreksatu, zwiększając tym samym frakcję wolnego metotreksatu i całkowity wpływ metotreksatu na organizm.

Zgłaszano przypadki pancytopenii u pacjentów przyjmujących ko-trimoksazol. Trimetoprim wykazuje małe powinowactwo do ludzkiej reduktazy dehydrofolianowej, może natomiast zwiększać toksyczność metotreksatu i powodować wystąpienie hematologicznych niepożądanych interakcji lekowych z metotreksatem, szczególnie jeśli występują inne czynniki ryzyka, takie jak: podeszły wiek, hipoalbuminemia, nieprawidłowa czynność nerek, zmniejszenie rezerwy szpiku kostnego. Wymienione działania niepożądane mogą pojawić się zwłaszcza wtedy, gdy metotreksat podawany jest w dużych dawkach. Zaleca się, aby pacjentom tym podawać kwas foliowy lub folinian wapnia w celu przeciwdziałania niekorzystnemu wpływowi na hemopoezę.

Pirymetamina. Sporadycznie notowano niedokrwistość megaloblastyczną u pacjentów otrzymujących pirymetaminę w zapobieganiu malarii, w dawkach przekraczających 25 mg na tydzień, i przyjmujących równocześnie ko-trimoksazol.

Leki hipoglikemizujące. Bactrim, podobnie jak inne leki zawierające sulfonamidy, nasila działanie doustnych leków hipoglikemizujących. Rzadko może wystąpić ciężka hipoglikemia. Należy ostrzec pacjenta i zalecić częstsze kontrowanie stężenia glukozy we krwi. Może zaistnieć konieczność zmiany dawki doustnych leków przeciwcukrzycowych w trakcie i po zakończeniu stosowania leku Bactrim.

Indometacyna. Zwiększenie stężenia sulfametoksazolu we krwi może wystąpić u pacjentów jednocześnie otrzymujących indometacynę.

Amantadyna. Zgłoszono wystąpienie objawów delirium po podaniu ko-trimoksazolu pacjentowi leczonego amantadyną.

Dofetylid. Udowodniono, że trimetoprim, poprzez hamowanie systemów transportu nerkowego, może wchodzić w interakcję z dofetylidem. Skojarzenie trimetoprimu (160 mg) z sulfametoksazolem (800 mg) podawane dwa razy na dobę razem z dofetylidem w dawce 500 mg podawanej dwa razy na dobę przez 4 dni powodowało zwiększenie pola pod krzywą stężenie-czas (AUC) dofetylidu o 103% oraz zwiększenie wartości maksymalnego stężenia (C _max ) o 93%. Dofetylid może powodować ciężkie arytmie komorowe związane z wydłużeniem odcinka QT, w tym torsades de pointes, które bezpośrednio związane są ze stężeniem dofetylidu w osoczu krwi. Równoczesne podawanie dofetylidu i trimetoprimu jest przeciwwskazane.

Wpływ na wyniki badań diagnostycznych

Stosowanie ko-trimoksazolu może powodować zmianę wyników oznaczenia stężenia kreatyniny w osoczu, wykonywanych z zastosowaniem reakcji Jaffe’go z pikrynianem zasadowym. Może dochodzić do zawyżenia wyniku pomiaru stężenia kreatyniny w osoczu o około 10%.

Bactrim, a szczególnie trimetoprim, może powodować zafałszowanie wyników oznaczenia stężenia metotreksatu w surowicy za pomocą techniki kompetycyjnego wiązania z białkami, z zastosowaniem bakteryjnej reduktazy dihydrofolanu jako białka wiążącego. Nie występują jednak żadne interferencje, gdy pomiary stężenia metotreksatu wykonuje się metodą radioimmunologiczną.

Brak danych.

Objawy

Wśród objawów ostrego przedawkowania mogą wystąpić nudności, wymioty, biegunka, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia umysłowe i wzrokowe; w ciężkich przypadkach mogą wystąpić krystaluria, krwiomocz i bezmocz. 

W przypadku przewlekłego przedawkowania może dochodzić do zahamowania czynności szpiku, objawiającego się trombocytopenią lub leukopenią, a także innymi nieprawidłowościami w obrazie krwi wynikającymi z niedoboru kwasu folinowego.

Leczenie

W zależności od objawów, należy wdrożyć postępowanie zapobiegające dalszemu wchłanianiu leku, zwiększyć wydalanie nerkowe poprzez stosowanie diurezy wymuszonej (alkalizacja moczu zwiększa wydalanie sulfametoksazolu), zastosować hemodializę (uwaga! dializa otrzewnowa nie jest skuteczna), kontrolować obraz krwi i stężenie elektrolitów. W razie pojawienia się żółtaczki lub znacznych nieprawidłowości w składzie krwi konieczne jest zastosowanie odpowiedniego leczenia. Może być wskazane domięśniowe podawanie 3-6 mg folinianu wapnia przez 5-7 dni w celu przeciwdziałania wpływowi trimetoprimu na hemopoezę.

- lek podaje się tylko we wlewie dożylnym trwającym 60-90 min.

- zaleca się jak najszybsze podawanie doustnie (dużo popijając)

- przy zmianach skórnych odstawić lek