NITRESAN

Jedna tabletka zawiera 10 mg lub 20 mg nitrendypiny.

Substancje pomocnicze: 74,80 mg lub 68,20 mg laktozy jednowodnej w jednej tabletce.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nie wolno stosować produktu u pacjentów:

- z nadwrażliwością na nitrendypinę, na jakiegokolwiek innego 1,4- dihydropirydynowego antagonistę wapnia lub którąkolwiek z substancji pomocniczych produktu;

- we wstrząsie kardiogennym;

- ze znacznym zwężeniem zastawki aorty;

- z ostrym zawałem mięśnia sercowego (w ciągu pierwszych 4 tygodni);

- z niestabilną dusznicą bolesną; - u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Częstość występowania działań niepożądanych, wymienionych poniżej, jest określona następująco:

Zaburzenia serca

Często: szczególnie na początku leczenia mogą wystąpić napady dusznicy bolesnej, a u pacjentów z wcześniej istniejącą dusznicą bolesną może dojść do

zwiększenia częstości, wydłużenia czasu trwania lub nasilenia napadów; kołatanie serca, tachykardia Bardzo rzadko: zawał mięśnia sercowego

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: leukopenia, agranulocytoza

Zaburzenia układu nerwowego:

Bardzo często: ból głowy (szczególnie na początku leczenia, przemijający) Niezbyt często: parestezje, ośrodkowe zawroty głowy, zmęczenie, omdlenie, niepokój

Zaburzenia oka

Niezbyt często: nieprawidłowe widzenie, widzenie niewyraźne

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt często: obwodowe zawroty głowy

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często: duszność

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcie

Bardzo rzadko: rozrost dziąseł

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: częstsze oddawanie moczu, wielomocz

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często: ból mięśni, ból stawów

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo często: obrzęki obwodowe (szczególnie na początku leczenia, przemijające)

Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze

Rzadko: leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: zwiększenie masy ciała, nadmierne pocenie się

Bardzo rzadko: gorączka

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie aktywności transaminaz we krwi)

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Bardzo rzadko: zaburzenia wzwodu, ginekomastia, krwotoki miesiączkowe

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Leczenie należy ustalać indywidualnie, w zależności od stopnia zaburzeń. Leczenie jest zwykle długotrwałe.

U pacjentów dorosłych zaleca się podawanie następujących dawek:

Nitresan 10 mg

1 tabletka dwa razy na dobę (rano i wieczorem), co odpowiada 20 mg nitrendypiny na dobę. Jeżeli obniżenie ciśnienia tętniczego jest niezadowalające, dawka dobowa może być zwiększona do 2 tabletek dwa razy na dobę, co odpowiada 40 mg nitrendypiny na dobę.

Nitresan 20 mg

1 tabletka raz na dobę (rano), co odpowiada 20 mg nitrendypiny na dobę. Jeżeli obniżenie ciśnienia tętniczego jest niezadowalające, dawka dobowa może być zwiększona do 1 tabletki dwa razy na dobę, co odpowiada 40 mg niterndypiny na dobę.

Maksymalna dawka dobowa nitrendypiny wynosi 40 mg.

Dostosowanie dawki

U osób w podeszłym wieku i pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm leków może być wydłużony, co może być przyczyną niepożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego.

W związku z tym u tych pacjentów zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej możliwej dawki

(10 mg nitrendypiny na dobę) oraz staranne kontrolowanie reakcji klinicznej, ponieważ działanie produktu może być nasilone i (lub) przedłużone. Jeżeli, pomimo zastosowania małej dawki produktu, występuje znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, leczenie należy zmienić.

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Dzieci i młodzież (< 18 lat)

Nie zaleca się stosowania nitrendypiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

Sposób podawania

Podanie doustne

Tabletki należy przyjmować rano, po posiłku, połykając w całości i popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Tabletek nie należy popijać sokiem grejpfrutowym (patrz punkt 4.5)! Ponieważ nitrendypina jest wrażliwa na działanie światła, tabletki należy wyjmować z blistra bezpośrednio przed zażyciem.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby działanie produktu może być nasilone i (lub) przedłużone. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki (patrz punkt 4.2) oraz starannie monitorować pacjentów w trakcie leczenia.

Należy zachować szczególną ostrożność oraz dokładnie monitorować pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca oraz pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego (bez stymulatora serca) podczas leczenia preparatem Nitresan.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Należy zachować ostrożność w trakcie zwiększania dawki u osób w podeszłym wieku.

Produkt zawiera laktozę jednowodną. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby działanie produktu może być nasilone i (lub) przedłużone. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki (patrz punkt 4.2) oraz starannie monitorować pacjentów w trakcie leczenia.

Należy zachować szczególną ostrożność oraz dokładnie monitorować pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca oraz pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego (bez stymulatora serca) podczas leczenia preparatem Nitresan.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Należy zachować ostrożność w trakcie zwiększania dawki u osób w podeszłym wieku.

Produkt zawiera laktozę jednowodną. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Nitrendypina jest metabolizowana jest przez izoenzymy 3A4 cytochromu P-450, zlokalizowanego w błonie śluzowej żołądka i w wątrobie. Produkty lecznicze hamujące lub indukujące powyższy system enzymatyczny mogą zmieniać efekt pierwszego przejścia i klirens nitrendypiny.

β-adrenolityki i (lub) inne preparaty przeciwnadciśnieniowe

β-adrenolityki i (lub) inne preparaty przeciwnadciśnieniowe mogą nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie nitrendypiny.

Leki moczopędne

Na początku leczenia skojarzonego z lekami moczopędnymi może wystąpić zwiększone wydalanie sodu z moczem.

Preparaty zwiotczające mięśnie

Czas oraz nasilenie działania preparatów zwiotczających mięśnie, takich jak pankuronium lub wekuronium, mogą być zwiększone u pacjentów leczonych nitrendypiną.

Cymetydyna, ranitydyna

Cymetydyna i ranitydyna (jednak w mniejszym stopniu) mogą spowodować zwiększenie stężenia nitrendypiny w osoczu i ,w związku z tym, nasilenie jej działania.

Digoksyna

W przypadku leczenia skojarzonego digoksyną i nitrendypiną należy się spodziewać zwiększenia stężenia digoksyny w osoczu. Należy monitorować pacjentów pod kątem pojawienia się objawów przedawkowania digoksyny. Jeżeli jest to konieczne, zaleca się zmniejszenie dawki digoksyny.

Ryfampicyna

Ryfampicyna silnie indukuje układ 3A4 cytochromu P-450. W przypadku leczenia skojarzonego ryfampicyną i nitrendypiną, biodostępność nitrendypiny (jak i innych dihydropirydynowych antagonistów wapnia), jest znacznie zmniejszona, co powoduje osłabienie jej działania przeciwnadciśnieniowego.

Sok grejpfrutowy

Sok grejpfrutowy hamuje metabolizm utleniania nitrendypiny. Dlatego jednoczesne spożycie soku grejpfrutowego prowadzi do zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu i, w konsekwencji, do nasilenia jej działania przeciwnadciśnieniowego.

Jeżeli sok grejpfrutowy spożywany jest regularnie, działanie soku może utrzymywać się przez co najmniej 3 dni od ostatniego spożycia.

Teoretycznie możliwe interakcje

Fenytoina, fenobarbital, karbamazepina

Nie przeprowadzono szczegółowych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i lekami przeciwdrgawkowymi. Niemniej jednak, fenytoina, fenobarbital i karbamazepina są znanymi potencjalnymi induktorami układu 3A4 cytochromu P-450. Ich zastosowanie w leczeniu skojarzonym z produktami wykazującymi podobną strukturę do nitrendypiny znacząco zmniejsza biodostępność tych drugich. Dlatego należy się spodziewać odpowiedniego klinicznie zmniejszenia biodostępności nitrendypiny i, w konsekwencji, osłabienia jej działania. Jeżeli, w trakcie leczenia skojarzonego z fenytoina, fenobarbitalem lub karbamazepiną, dawka nitendypiny jest zwiększona, po zakończeniu leczenia lekami przeciwdrgawkowymi dawkę tą należy zmniejszyć.

Ketokonazol, itrakonazol, flukonazol

Nie przeprowadzono szczegółowych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i ketokonazolem, itrakonazolem lub flukonazolem. Dla tego typu produktów, znanych inhibitorów układu 3A4 cytochromu P-450, udokumentowano różnego typu interakcje z innymi dihydropirydynowymi antagonistami wapnia. Dlatego, w przypadku ich zastosowania w leczeniu skojarzonym z doustnie podawaną nitrendypiną, nie można wykluczyć istotnego zwiększenia ogólnej biodostępności nitrendypiny na skutek zmniejszenia metabolizmu pierwszego przejścia. W przypadku jednoczesnego stosowania tych produktów z nitrendypiną należy u pacjentów kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i, jeśli jest to konieczne, zmniejszyć dawkę nitrendypiny.

Nefazodon

Nie przeprowadzono jeszcze oficjalnych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i nefazodonem. Ten preparat przeciwdepresyjny jest bardzo silnym inhibitorem układu 3A4 cytochromu P-450; z tego powodu nie można wykluczyć potencjalnego zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu w przypadku leczenia skojarzonego z nefadozonem.

Kwas walproinowy

Nie przeprowadzono szczegółowych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i kwasem walproinowym. Ponieważ podawanie kwasu walproinowego prowadzi, na skutek hamowania układu enzymatycznego, do zwiększenia stężenia w osoczu, podobnego pod względem budowy antagonisty wapnia, nimodypiny, nie można wykluczyć zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu i, w konsekwencji, nasilenia jej działania.

Erytromycyna, troleandomycyna, klarytromycyna, roksytromycyna

Nie przeprowadzono szczegółowych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i wymienionymi powyżej antybiotykami makrolidowymi. Antybiotyki te są znanymi inhibitorami układu 3A4 cytochromu P-450, który bierze udział w metaboliźmie innych produktów; dlatego nie można wykluczyć potencjalnego zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu, jeżeli jest ona stosowana w leczeniu skojarzonym z antybiotykami makrolidowymi.

Amprenawir, atazanawir, rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir

Nie przeprowadzono szczegółowych badań oceniających potencjalne interakcje pomiędzy nitrendypiną i inhibitorami proteazy. Produkty te są opisywane jako silne inhibitory układu 3A4 cytochromu P-450; dlatego nie można wykluczyć potencjalnego zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu, jeżeli jest ona stosowana w leczeniu skojarzonym z inhibitorami proteazy.

Chinuprystyna, dalfoprystyna

Doświadczenia ze stosowaniem innego antagonisty wapnia, nifendypiny, wykazały, że jednoczesne stosowanie chinuprystyny/dalfoprystyny może prowadzić do zwiększenia stężenia nifendypiny w osoczu. Jeżeli powyższe produkty stosowane są w leczeniu skojarzonym z nitrendypiną, zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego i, jeśli jest to konieczne, zmniejszenie dawki nitrendypiny.

Leczenie nadciśnienia tętniczego może wywierać umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, w przypadku zmiany leku na inny lub podczas jednoczesnego spożywania alkoholu.

Objawy ostrego zatrucia:

Nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), bóle głowy, niedociśnienie tętnicze (z zapaścią krążeniową) i zmiany częstości akcji serca (tachykardia lub bradykardia).

Leczenie:

Na początku leczenia należy wykonać płukanie żołądka, a następnie podać węgiel aktywowany. Należy monitorować czynności życiowe. W przypadku wystąpienia znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego wskazane jest podanie dopaminy lub noradrenaliny. Należy zwrócić uwagę na negatywne działanie katecholamin (zwłaszcza zaburzenia rytmu serca). W przypadku bradykardii wskazane jest podanie atropiny lub orcyprenaliny (tak samo, jak w przypadku innych antagonistów wapnia). Na podstawie doświadczenia dotyczącego zatrucia innymi antagonistami wapnia, objawy przedmiotowe ulegają natychmiastowej poprawie po wielokrotnym podaniu 10 ml 10% glukonianu wapnia lub 10% chlorku wapnia we wstrzyknięciach dożylnych, po których stosuje się wlew dożylny tych preparatów (należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia hiperkalcemii).

W podobnych przypadkach skuteczne są również katecholaminy, ale tylko w dużych dawkach.

Następnie leczenie należy określić na podstawie najbardziej widocznych objawów.

Nitrendypina nie podlega dializie; hemoperfuzja oraz plazmafereza są również nieskuteczne (patrz punkt 5.2).