ETIAGEN

Każda tabletka zawiera 25 mg kwetiapiny w postaci kwetiapiny fumaranu.

Każda tabletka zawiera 100 mg kwetiapiny w postaci kwetiapiny fumaranu.

Każda tabletka zawiera 200 mg kwetiapiny w postaci kwetiapiny fumaranu.

Substancja pomocnicza: laktoza bezwodna

W tabletkach 25 mg: 4,28 mg w jednej tabletce

W tabletkach 100 mg: 17,1 mg w jednej tabletce

W tabletkach 200 mg: 34,2 mg w jednej tabletce

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Jednoczesne podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, azolowe przeciwgrzybicze produkty lecznicze, erytromycyna, klarytromycyna lub nefazodon jest przeciwwskazane (patrz też punkt 4.5).

Do najczęściej opisywanych działań niepożądanych) związanych ze stosowaniem kwetiapiny należą: senność, zawroty głowy, suchość w ustach, niewielkie osłabienie, zaparcia, tachykardia, hipotonia ortostatyczna i niestrawność. Podobnie jak w przypadku innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych, stosowanie kwetiapiny wiązało się z występowaniem zwiększenia masy ciała, omdleń, złośliwego zespołu neuroleptycznego, leukopenii, neutropenii i obrzęków obwodowych.

Częstość występowania działań niepożądanych, spowodowanych terapią produktem leczniczym Etiagen przedstawiono w postaci tabelarycznej poniżej, zgodnie z formatem zalecanym przez III Grupę Roboczą CIOMS (Council for International Organizations of Medical Sciences, Rada Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych); 1995.

Częstość występowania: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)._

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często: Leukopenia1

Niezbyt często: Eozynofilia, trombocytopenia

Nieznane:_Neutropenia1_

Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: Nadwrażliwość

Bardzo rzadko: Reakcje anafilaktyczne6_

Zaburzenia endokrynologiczne Często:_Hiperprolaktynemia

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: Zwiększenie apetytu

Bardzo rzadko: Cukrzyca1'5'6_

Zaburzenia psychiczne

Często: Przykre sny i koszmary senne

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: Zawroty głowy4, senność2, bóle głowy Często: Omdlenia4, objawy pozapiramidowe1,13

Niezbyt często: Napady drgawek1, zespół niespokojnych nóg, dyzartria

Bardzo rzadko Późne dyskinezje6_

Zaburzenia oka

Często: Zaburzenie ostrości wzroku

Zaburzenia serca

Często:_Tachykardia4

Zaburzenia naczyniowe

Często: Ortostatyczne spadki ciśnienia

tętniczego4

Nieznane: Żylna choroba zakrzepowo-

zatorowa28

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: Nieżyt nosa_

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: Suchość błon śluzowych jamy ustnej

Często: Zaparcia, niestrawność

Niezbyt często: Zaburzenia połykania8_

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: Żółtaczka6

Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby6

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa i Johnsona6

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Rzadko: Priapizm, mlekotok

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Objawy odstawienia1,10

Często: Łagodna postać astenii, obrzęk obwodowy, drażliwość

Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny1_

Badania diagnostyczne

Bardzo często Podwyższenie stężenia triglicerydów we krwi11

Podwyższenie stężenia całkowitego cholesterolu (głównie frakcji cholesterolu LDL),12zwiększenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie masy ciała9 Często: Zwiększenia aktywności aminotransferaz we krwi (A1AT, AspAT)3,

zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych, podwyższenie stężenia glukozy do wartości hiperglikemicznych7 Niezbyt często: Podwyższenie aktywności gamma-glutamy 1 otranspeptazy we krwi3

zmniejszenie liczby płytek krwi14, wydłużenie odcinka QT1,13'19

Rzadko_Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi15_

Podczas stosowania neuroleptyków opisywano przypadki wydłużenia odstępu QT, komorowych zaburzeń rytmu, nagłych, niewyjaśnionych zgonów, zatrzymania akcji serca oraz wielokształtnego częstoskurczu komorowego, które uważa się za działania charakterystyczne dla tej klasy produktów leczniczych.

W krótkookresowych, badaniach z grupą kontrolną placebo dotyczących schizofrenii oraz fazy maniakalnej w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, sumaryczna częstość występowania objawów pozapiramidowych była zbliżona do grupy placebo (schizofrenia: 7,8% w grupie kwetiapiny i 8,0% w grupie placebo; mania w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym: 11,2% w grupie kwetiapiny i 11,4% w grupie placebo).

W krótkookresowych, badaniach z grupą kontrolną placebo dotyczących epizodów depresji w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym, sumaryczna częstość objawów pozapiramidowych wynosiła 8,9% w grupie kwetiapiny w porównaniu z 3,8% w grupie placebo, pomimo że częstość występowania poszczególnych działań niepożądanych (takich, jak np. akatyzja, zaburzenia pozapiramidowe, drżenia, dyskineza, dystonia, niepokój, mimowolne skurcze mięśniowe, nadmierne pobudzenie psychomotoryczne oraz sztywność mięśniowa) była zasadniczo niższa i nie przekraczała 4% w grupie, w której prowadzono terapię.

W badaniach długookresowych dotyczących schizofrenii oraz zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, sumaryczna częstość występowania zaburzeń pozapiramidowych, pojawiających się w wyniku leczenia, była zbliżona w grupach kwetiapiny i placebo.

Leczenie kwetiapiną było związane z niewielkim zmniejszeniem stężeń hormonów tarczycy, szczególnie całkowitego stężenia T4i stężenia wolnej T4zależnym od dawki. Niemal we wszystkich przypadkach przerwanie stosowania kwetiapiny związane było z ustąpieniem oddziaływania na stężenie całkowitej tyroksyny i wolnej T4, niezależnie od czasu trwania terapii. Niewielkie spadki całkowitego stężenia T3oraz postaci rT3opisywano wyłącznie w przypadku stosowania dużych dawek. Stężenie TBG pozostawało zasadniczo niezmienione, nie obserwowano zwiększenia stężenia TSH w mechanizmie ujemnego sprzężenia zwrotnego, nie wykazano, aby kwetiapina była przyczyną klinicznie istotnej niedoczynności tarczycy.

Dzieci i młodzież (w wieku 10-17 lat)

Takie same działania niepożądane, jak wyżej opisane, dotyczące dorosłych, mogą występować także u dzieci i młodzieży. Poniżej przedstawiono działania niepożądane, które częściej występowały u dzieci i młodzieży (w przedziale wiekowym 10-17 lat) niż u dorosłych lub które w ogóle nie występowały u dorosłych.

Częstość występowania: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)._

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo często: Zwiększenie apetytu_

Badania diagnostyczne

Bardzo często: Zwiększenie stężenia prolaktyny1, wzrost ciśnienia krwi2_

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: Objawy pozapiramidowe3_

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: Rozdrażnienie4

Kwetiapinę w tabletkach można podawać w czasie posiłków lub niezależnie od posiłków.

Dorośli

W leczeniu schizofrenii Etiagen należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.). Począwszy od dnia 4. dawka powinna wynosić 300 mg do 450 mg na dobę (typowa skuteczna dawka). W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji na leczenie u indywidualnego pacjenta, dawkę można modyfikować w zakresie od 150 do 750 mg na dobę.

powlekane barwy brzoskwiniowej z wytłoczonym napisem ?Q" po powlekane barwy żółtej z wytłoczonym napisem ?Q" powyżej napisu powlekane barwy białej z wytłoczonym napisem ?Q" powyżej napisu

W leczeniu umiarkowanych do ciężkich epizodów manii związanych z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym Etiagen należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.) i 400 mg (dzień 4.). Można dalej zwiększać dawkę do osiągnięcia dawki 800 mg w 6. dniu leczenia, przy czym dobowe zwiększenie dawki nie powinno być większe niż o 200 mg.

Dawkę można modyfikować w przedziale od 200 do 800 mg na dobę, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia u indywidualnego pacjenta. Typowa skuteczna dawka mieści się w przedziale między 400 a 800 mg na dobę.

W przypadku leczenia epizodów depresyjnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego należy podawać kwetiapinę jeden raz na dobę przed położeniem się spać. Całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi odpowiednio: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. Nie zaobserwowano dodatkowych korzyści u pacjentów stosujących 600 mg w porównaniu z pacjentami stosującymi 300 mg (patrz punkt 5.). U niektórych pacjentów stwierdzono skuteczność dawki 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być przepisywane przez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego. Badania wykazały, że w przypadku wątpliwości odnośnie tolerancji leku u niektórych pacjentów można rozważnych zmniejszenie dawki do 200 mg.

Aby zapobiec nawrotom epizodów manii, epizodów mieszanych lub epizodów depresyjnych w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u pacjentów, u których zaobserwowano reakcję na leczenie kwetiapiną, należy kontynuować leczenie, utrzymując taką samą dawkę leku. Dawkę można dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej oraz tolerancji na lek u indywidualnego pacjenta, w przedziale od 300 do 800 mg na dobę przyjmowanych dwa razy na dobę. Należy pamiętać o tym, że najniższa skuteczna dawka jest stosowana w terapii podtrzymującej.

Osoby w podeszłym wieku

Podobnie jak inne przeciwpsychotyczne produkty lecznicze, u osób w podeszłym wieku Etiagen należy stosować z dużą ostrożnością, szczególnie w początkowym okresie ustalania dawki. Może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji na leczenie u indywidualnego pacjenta. Klirens osoczowy kwetiapiny może być zmniejszony o 30%-50% u osób w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi pacjentami.

Skuteczność i bezpieczeństwo nie zostało określone u pacjentów powyżej 65. roku życia z epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.

Dzieci i młodzież

Produktu leczniczego Etiagen nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18. roku życia w związku z brakiem informacji o stosowaniu leku w tej grupie pacjentów. Dostępne badania kliniczne z grupą kontrolną placebo są przedstawione w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma potrzeby modyfikowania dawek u chorych z zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby

Kwetiapiną jest intensywnie metabolizowana w wątrobie. W związku z tym Etiagen należy stosować ostrożnie w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowej fazie leczenia. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni rozpoczynać leczenie od dawki 25 mg na dobę. Dawkę tę należy stopniowo zwiększać, o 25 do 50 mg na dobę, aż do osiągnięcia dawki skutecznej, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia u indywidualnego pacjenta.

Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.

W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych, dorosłych pacjentów, poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio, 3,0% wzgt. 0%).

Ponadto, lekarze powinni uwzględniać ewentualne ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, ze względu na znane czynniki ryzyka choroby, która jest leczona.

Senność

Leczenie kwetiapiną było związane z sennością oraz innymi objawami, takimi jak sedacja (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych, dotyczących terapii pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym, początek objawów występował zazwyczaj w ciągu pierwszych 3 dni terapii, a ich nasilenie było zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Pacjenci z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u których występuje nasilona senność, mogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych przez minimum 2 tygodnie od momentu pojawienia się senności lub do chwili złagodzenia objawów, przy czym może być konieczne rozważenie przerwanie terapii.

Choroby układu krążenia

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu krążenia, zaburzeniami krążenia mózgowego i wszelkimi innymi stanami mogącymi predysponować do hipotonii. Kwetiapina może powodować hipotonię ortostatyczną, szczególnie w początkowym okresie ustalania dawki. Dlatego też w przypadku wystąpienia hipotonii należy rozważyć zmniejszenie dawki lub jej stopniowe modyfikowanie.

Zgłaszano przypadki żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas stosowania przeciwpsychotycznych produktów leczniczych. Ze względu na to, że u pacjentów leczonych przeciwpsychotycznymi produktami leczniczymi często występują nabyte czynniki ryzyka żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, przed i podczas leczenia produktem leczniczym Etiagen należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka takich zaburzeń i stosować środki zapobiegawcze.

Napady drgawek

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną nie stwierdzano różnicy częstości występowania napadów drgawek u osób otrzymujących kwetiapinę lub osób otrzymujących placebo. Podobnie jak w przypadku innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych, zaleca się ostrożność przy podawaniu kwetiapiny chorym z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, stosowanie kwetiapiny związane było ze zwiększeniem częstości występowania objawów pozapiramidowych w grupie pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym w porównaniu do grupy placebo (patrz punkt 4.8).

Późne dyskinezy

W razie wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy późnej dyskinezy mogą pojawić się lub pogorszyć po odstawieniu kwetiapiny.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Złośliwy zespół neuroleptyczny był związany z leczeniem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Do klinicznych objawów tego zespołu należą: hipertermia, zaburzenia świadomości, sztywność mięśni, niestabilność autonomicznego układu nerwowego i zwiększona aktywność fosfokinazy kreatyny. W takich przypadkach należy odstawić produkt leczniczy Etiagen i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny niezbyt często opisywano przypadki ciężkiej neutropenii (liczba granulocytów obojętnochłonnych < 0,5 x 109/1), Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowała w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia terapii kwetiapiną. Nie wykazano wyraźnego związku z dawką produktu leczniczego. W okresie po wprowadzeniu do obrotu, leukopenia i (lub) neutropenia ustępowała po przerwaniu terapii kwetiapiną. Do możliwych czynników ryzyka neutropenii należą wcześniejsza mała liczba białych krwinek oraz neutropenia wywołana lekami w wywiadzie. Podawanie kwetiapiny należy przerwać u pacjentów z liczbą granulocytów obojętnochłonnych < 1,0 x 109/1. Pacjentów należy obserwować celem wykrycia obecności objawów zakażenia oraz należy kontrolować liczbę granulocytów obojętnochłonnych (dopóki ich liczba przekracza 1,5 x 109/1) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz też punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnym induktorem enzymów wątrobowych, takim jak karbamazepina czy fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może mieć wpływ na skuteczność terapii produktem leczniczym Etiagen. U chorych otrzymujących induktory enzymów wątrobowych rozpoczęcie terapii produktem leczniczym Etiagen może mieć miejsce jedynie, jeśli zdaniem lekarza korzyści z takiego leczenia są większe od ryzyka wstrzymania podawania induktora enzymów wątrobowych. Ważne jest, aby wszelkie zmiany produktu leczniczego indukującego enzymy wątrobowe były dokonywane stopniowo, a w razie potrzeby był on zastąpiony lekiem niewpływającym na enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu).

Hiperglikemia

Podczas leczenia kwetiapiną opisywano hiperglikemię lub zaostrzenie istniejącej wcześniej cukrzycy. U chorych na cukrzycę i pacjentów z czynnikami ryzyka mogącymi prowadzić do cukrzycy wskazana

jest odpowiednia kontrola medyczna (patrz też punkt 4.8).

Lipidy

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny (patrz punkt 4.8), obserwowano podwyższenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL (lipoprotein małej gęstości, ang. Iow density lipoproteins) oraz cholesterolu całkowitego, jak również obniżenie stężenia cholesterolu HDL (ang. high density lipoproteins). Podwyższenie stężenia lipidów powinno być leczone, jeżeli jest istotne klinicznie.

Ryzyko metaboliczne

Podczas leczenia kwetiapiną obserwowano zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) oraz podwyższenie stężenia lipidów, które może prowadzić do pogorszenia profilu metabolicznego pacjenta. W takich przypadkach wskazana jest odpowiednie postępowanie kliniczne (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu OT

W badaniach klinicznych oraz podczas stosowania zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego, nie obserwowano związku kwetiapiny z trwałym wydłużeniem odstępu QT. Jednakże, po wprowadzeniu leku do obrotu, obserwowano wydłużenie odstępu QT w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) oraz w przypadku przedawkowania (patrz punkt 4.9). Tak jak w przypadku innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych, należy zachować szczególną ostrożność podczas przepisywania produktu leczniczego Etiagen pacjentom z chorobą niedokrwienną serca lub z wydłużenia odstępu QT w wywiadzie. Należy również zachować ostrożność podczas przepisywania kwetiapiny łącznie z lekami, o których wiadomo, że prowadzą do wydłużenia odstępu QT, oraz równoczesnego stosowania z neuroleptykami, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Odstawienie leku

Po nagłym przerwaniu terapii kwetiapiną opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy oraz nadmierna pobudliwość. Zalecane jest stopniowe odstawianie produktu leczniczego w czasie przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami psychotycznymi w przebiegu zmian otępiennych

Kwetiapina nie jest zarejestrowana do leczenia pacjentów z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych.

W badaniach klinicznych z randomizacją z grupą kontrolną placebo, obserwowano około trzykrotny wzrost ryzyka wystąpienia zaburzeń krążenia mózgowego w grupie pacjentów z otępieniem, w której stosowano niektóre atypowe przeciwpsychotyczne produkty lecznicze. Mechanizm odpowiedzialny za podwyższenie ryzyka nie jest znany. Zwiększenia ryzyka nie daje się wykluczyć w przypadku stosowania innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych oraz w innych populacjach pacjentów. Kwetiapinę należy stosować z ostrożnością u pacjentów obciążonych czynnikami ryzyka udaru mózgu.

Metaanaliza badań nad przeciwpsychotycznymi produktami leczniczymi wykazała, że pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami psychotycznymi w przebiegu otępienia są obciążeni wyższym ryzykiem zgonu w porównaniu do placebo. Jednakże w dwóch 10-tygodniowych badaniach z grupą kontrolną placebo, dotyczących tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; zakres wiekowy: 56-99 lat), wskaźnik śmiertelności w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił 5,5% w porównaniu 3,2% w grupie placebo. Pacjenci objęci tymi badaniami umierali z różnych przyczyn, które byty spójne z oczekiwaniami dla tej populacji. Dane te nie potwierdzają związku przyczynowego między terapią kwetiapiną a zgonem u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dzieci i młodzież (w wieku 10-17 lat)

Stosowanie kwetiapiny nie jest zalecane dla dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, w związku z brakiem danych dotyczących stosowania tego produktu leczniczego w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne pokazują, że oprócz działań niepożądanych występujących u dorosłych (patrz punkt 4.8), niektóre działania niepożądane występują z większą częstością u dzieci i młodzieży (wzrost apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny, objawy pozapiramidowe). Jedno z działań niepożądanych nie było wcześniej obserwowane u dorosłych (wzrost ciśnienia krwi). U dzieci i młodzieży obserwowane również zmiany czynności tarczycy.

Ponadto, nie badano odległych następstw dotyczących bezpieczeństwa stosowania w zakresie wpływu na wzrost i dojrzewanie, z okresem obserwacji ponad 26 tygodni. Nie są znane odległe następstwa w zakresie wpływu na czynności poznawcze i behawioralne.

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, przeprowadzanych na dzieciach i młodzieży, leczenie kwetiapiną było wiązane ze wzrostem częstości występowania objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo u pacjentów leczonych na schizofrenię i zaburzenie afektywne dwubiegunowe (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, przeprowadzanych na dorosłych leczenie kwetiapiną było wiązane ze wzrostem częstości występowania objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo, u pacjentów leczonych na epizody ciężkiej depresji w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym (patrz punkt 4.8).

Dysfagia

U pacjentów leczonych kwetiapiną obserwowano dysfagię (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane). U pacjentów z zachłystowym zapaleniem płuc należy zachować ostrożność w leczeniu kwetiapiną.

Laktoza

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.

Dodatkowe informacje

Dane odnośnie stosowania kwetiapiny w średnio nasilonych lub ciężkich epizodach manii łącznie z solą sodową kwasu walproinowego lub litem są ograniczone; jednakże taka terapia łączona była dobrze tolerowana (patrz punkt 4.8 i 5.1). Z danych tych wynika, że w trzecim tygodniu terapia wykazuje efekt addycyjny.

Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.

W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych, dorosłych pacjentów, poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio, 3,0% wzgt. 0%).

Ponadto, lekarze powinni uwzględniać ewentualne ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, ze względu na znane czynniki ryzyka choroby, która jest leczona.

Senność

Leczenie kwetiapiną było związane z sennością oraz innymi objawami, takimi jak sedacja (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych, dotyczących terapii pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym, początek objawów występował zazwyczaj w ciągu pierwszych 3 dni terapii, a ich nasilenie było zazwyczaj łagodne do umiarkowanego. Pacjenci z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, u których występuje nasilona senność, mogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych przez minimum 2 tygodnie od momentu pojawienia się senności lub do chwili złagodzenia objawów, przy czym może być konieczne rozważenie przerwanie terapii.

Choroby układu krążenia

Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu krążenia, zaburzeniami krążenia mózgowego i wszelkimi innymi stanami mogącymi predysponować do hipotonii. Kwetiapina może powodować hipotonię ortostatyczną, szczególnie w początkowym okresie ustalania dawki. Dlatego też w przypadku wystąpienia hipotonii należy rozważyć zmniejszenie dawki lub jej stopniowe modyfikowanie.

Zgłaszano przypadki żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas stosowania przeciwpsychotycznych produktów leczniczych. Ze względu na to, że u pacjentów leczonych przeciwpsychotycznymi produktami leczniczymi często występują nabyte czynniki ryzyka żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, przed i podczas leczenia produktem leczniczym Etiagen należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka takich zaburzeń i stosować środki zapobiegawcze.

Napady drgawek

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną nie stwierdzano różnicy częstości występowania napadów drgawek u osób otrzymujących kwetiapinę lub osób otrzymujących placebo. Podobnie jak w przypadku innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych, zaleca się ostrożność przy podawaniu kwetiapiny chorym z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, stosowanie kwetiapiny związane było ze zwiększeniem częstości występowania objawów pozapiramidowych w grupie pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym w porównaniu do grupy placebo (patrz punkt 4.8).

Późne dyskinezy

W razie wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy późnej dyskinezy mogą pojawić się lub pogorszyć po odstawieniu kwetiapiny.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Złośliwy zespół neuroleptyczny był związany z leczeniem przeciwpsychotycznym, w tym kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Do klinicznych objawów tego zespołu należą: hipertermia, zaburzenia świadomości, sztywność mięśni, niestabilność autonomicznego układu nerwowego i zwiększona aktywność fosfokinazy kreatyny. W takich przypadkach należy odstawić produkt leczniczy Etiagen i zastosować odpowiednie leczenie.

Ciężka neutropenia

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny niezbyt często opisywano przypadki ciężkiej neutropenii (liczba granulocytów obojętnochłonnych < 0,5 x 109/1), Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowała w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia terapii kwetiapiną. Nie wykazano wyraźnego związku z dawką produktu leczniczego. W okresie po wprowadzeniu do obrotu, leukopenia i (lub) neutropenia ustępowała po przerwaniu terapii kwetiapiną. Do możliwych czynników ryzyka neutropenii należą wcześniejsza mała liczba białych krwinek oraz neutropenia wywołana lekami w wywiadzie. Podawanie kwetiapiny należy przerwać u pacjentów z liczbą granulocytów obojętnochłonnych < 1,0 x 109/1. Pacjentów należy obserwować celem wykrycia obecności objawów zakażenia oraz należy kontrolować liczbę granulocytów obojętnochłonnych (dopóki ich liczba przekracza 1,5 x 109/1) (patrz punkt 5.1).

Interakcje

Patrz też punkt 4.5.

Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnym induktorem enzymów wątrobowych, takim jak karbamazepina czy fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może mieć wpływ na skuteczność terapii produktem leczniczym Etiagen. U chorych otrzymujących induktory enzymów wątrobowych rozpoczęcie terapii produktem leczniczym Etiagen może mieć miejsce jedynie, jeśli zdaniem lekarza korzyści z takiego leczenia są większe od ryzyka wstrzymania podawania induktora enzymów wątrobowych. Ważne jest, aby wszelkie zmiany produktu leczniczego indukującego enzymy wątrobowe były dokonywane stopniowo, a w razie potrzeby był on zastąpiony lekiem niewpływającym na enzymy wątrobowe (np. walproinianem sodu).

Hiperglikemia

Podczas leczenia kwetiapiną opisywano hiperglikemię lub zaostrzenie istniejącej wcześniej cukrzycy. U chorych na cukrzycę i pacjentów z czynnikami ryzyka mogącymi prowadzić do cukrzycy wskazana

jest odpowiednia kontrola medyczna (patrz też punkt 4.8).

Lipidy

W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny (patrz punkt 4.8), obserwowano podwyższenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL (lipoprotein małej gęstości, ang. Iow density lipoproteins) oraz cholesterolu całkowitego, jak również obniżenie stężenia cholesterolu HDL (ang. high density lipoproteins). Podwyższenie stężenia lipidów powinno być leczone, jeżeli jest istotne klinicznie.

Ryzyko metaboliczne

Podczas leczenia kwetiapiną obserwowano zmiany masy ciała, stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) oraz podwyższenie stężenia lipidów, które może prowadzić do pogorszenia profilu metabolicznego pacjenta. W takich przypadkach wskazana jest odpowiednie postępowanie kliniczne (patrz punkt 4.8).

Wydłużenie odstępu OT

W badaniach klinicznych oraz podczas stosowania zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego, nie obserwowano związku kwetiapiny z trwałym wydłużeniem odstępu QT. Jednakże, po wprowadzeniu leku do obrotu, obserwowano wydłużenie odstępu QT w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) oraz w przypadku przedawkowania (patrz punkt 4.9). Tak jak w przypadku innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych, należy zachować szczególną ostrożność podczas przepisywania produktu leczniczego Etiagen pacjentom z chorobą niedokrwienną serca lub z wydłużenia odstępu QT w wywiadzie. Należy również zachować ostrożność podczas przepisywania kwetiapiny łącznie z lekami, o których wiadomo, że prowadzą do wydłużenia odstępu QT, oraz równoczesnego stosowania z neuroleptykami, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).

Odstawienie leku

Po nagłym przerwaniu terapii kwetiapiną opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy oraz nadmierna pobudliwość. Zalecane jest stopniowe odstawianie produktu leczniczego w czasie przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami psychotycznymi w przebiegu zmian otępiennych

Kwetiapina nie jest zarejestrowana do leczenia pacjentów z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych.

W badaniach klinicznych z randomizacją z grupą kontrolną placebo, obserwowano około trzykrotny wzrost ryzyka wystąpienia zaburzeń krążenia mózgowego w grupie pacjentów z otępieniem, w której stosowano niektóre atypowe przeciwpsychotyczne produkty lecznicze. Mechanizm odpowiedzialny za podwyższenie ryzyka nie jest znany. Zwiększenia ryzyka nie daje się wykluczyć w przypadku stosowania innych przeciwpsychotycznych produktów leczniczych oraz w innych populacjach pacjentów. Kwetiapinę należy stosować z ostrożnością u pacjentów obciążonych czynnikami ryzyka udaru mózgu.

Metaanaliza badań nad przeciwpsychotycznymi produktami leczniczymi wykazała, że pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami psychotycznymi w przebiegu otępienia są obciążeni wyższym ryzykiem zgonu w porównaniu do placebo. Jednakże w dwóch 10-tygodniowych badaniach z grupą kontrolną placebo, dotyczących tej samej populacji pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lata; zakres wiekowy: 56-99 lat), wskaźnik śmiertelności w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił 5,5% w porównaniu 3,2% w grupie placebo. Pacjenci objęci tymi badaniami umierali z różnych przyczyn, które byty spójne z oczekiwaniami dla tej populacji. Dane te nie potwierdzają związku przyczynowego między terapią kwetiapiną a zgonem u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.

Dzieci i młodzież (w wieku 10-17 lat)

Stosowanie kwetiapiny nie jest zalecane dla dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, w związku z brakiem danych dotyczących stosowania tego produktu leczniczego w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne pokazują, że oprócz działań niepożądanych występujących u dorosłych (patrz punkt 4.8), niektóre działania niepożądane występują z większą częstością u dzieci i młodzieży (wzrost apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny, objawy pozapiramidowe). Jedno z działań niepożądanych nie było wcześniej obserwowane u dorosłych (wzrost ciśnienia krwi). U dzieci i młodzieży obserwowane również zmiany czynności tarczycy.

Ponadto, nie badano odległych następstw dotyczących bezpieczeństwa stosowania w zakresie wpływu na wzrost i dojrzewanie, z okresem obserwacji ponad 26 tygodni. Nie są znane odległe następstwa w zakresie wpływu na czynności poznawcze i behawioralne.

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, przeprowadzanych na dzieciach i młodzieży, leczenie kwetiapiną było wiązane ze wzrostem częstości występowania objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo u pacjentów leczonych na schizofrenię i zaburzenie afektywne dwubiegunowe (patrz punkt 4.8).

Objawy pozapiramidowe

W badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo, przeprowadzanych na dorosłych leczenie kwetiapiną było wiązane ze wzrostem częstości występowania objawów pozapiramidowych w porównaniu z placebo, u pacjentów leczonych na epizody ciężkiej depresji w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym (patrz punkt 4.8).

Dysfagia

U pacjentów leczonych kwetiapiną obserwowano dysfagię (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane). U pacjentów z zachłystowym zapaleniem płuc należy zachować ostrożność w leczeniu kwetiapiną.

Laktoza

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.

Dodatkowe informacje

Dane odnośnie stosowania kwetiapiny w średnio nasilonych lub ciężkich epizodach manii łącznie z solą sodową kwasu walproinowego lub litem są ograniczone; jednakże taka terapia łączona była dobrze tolerowana (patrz punkt 4.8 i 5.1). Z danych tych wynika, że w trzecim tygodniu terapia wykazuje efekt addycyjny.