ALEXAN

1 ml zawiera 20,0 mg cytarabiny

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na cytarabinę lub na którykolwiek składnik produktu.

Produktem Alexan nie należy leczyć pacjentów, którzy już otrzymali lek wywołujący supresję szpiku kostnego, chyba, że lekarz klinicysta zdecyduje, że terapia ma istotne znaczenie dla pacjenta.

Działania niepożądane cytarabiny są zależne od dawki. Do najczęstszych należą objawy ze strony przewodu pokarmowego, cytarabina wywiera także toksyczne działanie na szpik kostny (mielosupresja) oraz powoduje zaburzenia hematologiczne.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często  1% -  10%

Niedokrwistość, megaloblastoza, leukopenia, granulocytopenia, trombocytopenia, krwawienie.

Niezbyt często  0,1% -  1% Posocznica, immunosupresja.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo często  10%

Zespół cytarabinowy (Ara-C): gorączka, bóle mięśniowe, bóle kości, incydentalne bóle w klatce piersiowej, wysypka, zapalenie spojówek oraz nudności mogą wystąpić w ciągu 6 do 12 godzin od rozpoczęcia leczenia. Profilaktycznie i leczniczo można podać steroidy. Jeśli okażą się one skuteczne terapię cytarabiną można kontynuować. Działanie mielosupresyjne może być nasilone i długotrwałe.

Niezbyt często  0,1% -  1%

Obrzęk alergiczny, anafilaksja. Znane jest jedno doniesienie o anafilaksji, która spowodowała zatrzymanie pracy serca i płuc wymagające resuscytacji. Objawy te wystąpiły bezpośrednio po dożylnym podaniu cytarabiny.

Zaburzenia układu nerwowego

Ryzyko toksycznych działań na OUN wzrasta, jeśli cytarabinę podaje się dokanałowo, gdy dokanałowe leczenie cytarabiną jest połączone z innymi rodzajami terapii o toksycznym działaniu na OUN takimi jak radioterapia, leczenie wysokimi dawkami innych leków lub dokanałowe podanie metotreksatu, lub jeśli cytarabinę podaje się dokanałowo z zachowaniem niewielkich przerw lub w dawkach przekraczających 30 mg/m².

Często  1% -  10%

U pacjentów otrzymujących duże dawki, działania toksyczne na mózg lub móżdżek z obniżeniem świadomości, dyzartria, oczopląs, drgawki (po podaniu dokanałowym), bóle głowy, zawroty głowy, zapalenie nerwów.

Niezbyt często  0,1% -  1% Paraplegia po podaniu dokanałowym.

Bardzo rzadko  0,01%

Po podaniu dokanałowym donoszono o przypadkach leukoencefalopatii prowadzącej do martwicy, paraplegii lub porażenia czterokończynowego.

Zaburzenia oka

Często  1% -  10%

Odwracalne krwotoczne zapalenie spojówek (światłowstręt, parzący ból, zaburzenia widzenia, wzmożone łzawienie), zapalenie rogówki. Zaleca się miejscowe podanie glikokortykosteroidów w profilaktyce krwotocznego zapalenia spojówek.

Bardzo rzadko  0,01%

Po podaniu dokanałowym donoszono o przypadkach ślepoty.

Zaburzenia serca

Niezbyt często  0,1% -  1%

Zapalenie osierdzia, ból w klatce piersiowej.

Bardzo rzadko  0,01%

Arytmia, po leczeniu cytarabiną donoszono o przypadkach kardiomiopatii.

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często  0,1% -  1%

Zapalenie płuc, duszność, ból gardła, śródmiąższowe zapalenie płuc, zespół nagłych zaburzeń oddechowych prowadzących do odmy płuc.

Zaburzenia żołądka i jelit

Działania niepożądane na układ pokarmowy można ograniczyć podając cytarabinę we wlewie.

Często  1% -  10%

Zapalenie śluzówki, zapalenie jamy ustnej, brak apetytu, dysfagia, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, stany zapalne lub owrzodzenia jamy ustnej/odbytu.

Niezbyt często  0,1% -  1%

Zapalenie przełyku, owrzodzenia przełyku, odma tkankowa, odma pęcherzykowa jelit, martwiejące zapalenie okrężnicy, perforacja w obrębie przewodu pokarmowego, nudności, wymioty po podaniu dokanałowym.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często  1% -  10%

Odwracalne działania na wątrobę ze wzrostem aktywności enzymów wątrobowych.

Niezbyt często  0,1% -  1% Żółtaczka.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często  1% -  10%

Odwracalne działania niepożądane na skórę takie jak rumień, zmiany pęcherzowe, pokrzywka, zapalenie naczyń, łysienie.

Niezbyt często  0,1% -  1%

Piegi, zapalenie tkanki łącznej w miejscu podania, owrzodzenia skóry, świąd, piekący ból dłoni i podeszew stóp.

Bardzo rzadko  0,01%

Neutrofilowe zapalenie gruczołów potowych ekrynowych.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości

Niezbyt często  0,1% -  1% Bóle mięśniowe, bóle stawów.

Bardzo rzadko  0,01%

Po terapii cytarabiną donoszono o przypadkach rozpadu mięśni prążkowanych.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często  0,1% -  1%

Zaburzenia czynności nerek, zatrzymanie moczu.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często  1% -  10%

Gorączka, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu podania, nadmierne stężenie kwasu moczowego we krwi.

Niezbyt często  0,1% -  1% Gorączka po podaniu dokanałowym.

Cytarabina może być podawana wyłącznie w specjalistycznych klinikach, przez lekarzy z dużym doświadczeniem w chemioterapii, którzy mogą zaproponować odpowiednie leczenie wspomagające.

Cytarabina podana doustnie jest nieaktywna. Dawkowanie i metody podawania są uzależnione od schematu leczenia.

Przed rozpoczęciem chemioterapii, lekarz powinien zapoznać się z fachową literaturą, działaniami niepożądanymi, środkami ostrożności, przeciwwskazaniami i ostrzeżeniami dotyczącymi produktów włączonych do programu leczenia.

Cytarabina może być podawana jako lek pojedynczy lub równocześnie z innymi lekami cytotoksycznymi, a czasami z kortykosteroidami.

Możliwe jest podanie wyłącznie ogólnych zaleceń odnośnie dawkowania, ponieważ białaczka jest często leczona równocześnie kilkoma (2-5) lekami cytotoksycznymi. Różne schematy leczenia są podane w literaturze fachowej.

Produkt Alexan może być podawany zarówno dożylnie (w postaci infuzji lub wstrzykiwań), jak i podskórnie. W celu przygotowania roztworu do infuzji produkt Alexan należy dodać do 0,9% roztworu chlorku sodu i 5% roztworu glukozy.

Podawanie cytarabiny w postaci szybkich wlewów dożylnych jest lepiej tolerowane przez pacjentów niż podawanie cytarabiny w tej samej dawce w postaci ciągłych wlewów dożylnych. Wskutek szybkiego podawania następuje szybka utrata aktywności leku, oraz krótkie narażenie na działanie znaczących stężeń leku zarówno w zdrowych jak i komórkach nowotworowych.

Dawkowanie

Leczenie indukujące remisję

Zazwyczaj stosowaną dawką w leczeniu indukującym remisję jest 100 do 200 mg cytarabiny/m² pc. ciała na dobę, w większości przypadków w ciągłym wlewie dożylnym lub w szybkim wlewie przez 5 do 10 dni.

Czas trwania leczenia zależy od wyników badań klinicznych i morfologicznych (badań szpiku kostnego). Leczenie może trwać do 7 dni, po czym następuje 7-9 dniowa przerwa, aż do uzyskania remisji w szpiku kostnym; następnie cykle terapii (których liczba jest często ograniczona) mogą trwać do uzyskania remisji lub do wystąpienia działań toksycznych. Alternatywą jest kontynuacja leczenia, aż do wystąpienia hipoplazji szpiku, co należy uznać za próg tolerancji.

Przed powtórzeniem cykli terapii (których liczba jest często ograniczona), należy zapewnić przerwę w leczeniu trwającą 14 dni, a najlepiej, do chwili uzyskania normalizacji obrazu szpiku kostnego.

Leczenie podtrzymujące remisję

Dawką podtrzymującą remisję jest zwykle 70 do 200 mg cytarabiny/m² pc. na dobę w szybkim wstrzyknięciu dożylnym lub podskórnym przez 5 dni, podawane co 4 tygodnie lub raz na tydzień.

Leczenie chłoniaków nieziarniczych (Non-Hodgkin's lymphoma) Leczenie dorosłych:

Przypadki te są zwykle leczone z zastosowaniem chemioterapii skojarzonej według schematów; i tak np. w schemacie PROMACE-CYTABOM cytarabina w dawce 300 mg/ m² pc. na dobę jest stosowana 8. dnia cyklu leczenia.

Leczenie dzieci:

Zastosowanie cytarabiny w chłoniaku nieziarniczym u dzieci zależy od stopnia zaawansowania choroby i jej typu histologicznego. Cytarabinę stosuje się w różnych protokołach leczenia i różnych dawkach. Poniżej przedstawiono dawkowanie w wybranych terapiach skojarzonych, które zgodnie z dzisiejszą wiedzą uważa się za skuteczne. Dokładne informacje można znaleźć we właściwym piśmiennictwie medycznym.

150 mg cytarabiny/m² pc., podane w 1-godzinnym wlewie dożylnym, co 12 godzin w 4. i 5. dniu terapii, zwanej w protokole „częścią A” lub „częścią AA” (w sumie 4 wlewy dożylne); w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi (protokoły BMF dla chłoniaka z komórek B w stadium II i III lub w stadium IV).

75 mg cytarabiny/m² pc. w dniach od 31 do 34, od 38 do 41, od 45 do 48 oraz od 52 do 55 terapii indukcyjnej; w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi (protokół BMF dla chłoniaków nie B-komórkowych w stadium I i II).

Leczenie dużymi dawkami

W leczeniu dużymi dawkami stosuje się zwykle 1 do 3 g cytarabiny/m² pc. we wlewie dożylnym trwającym od 1 do 3 godzin, podawanym, co 12 godzin przez 4 do 6 dni.

Leczenie białaczek zlokalizowanych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (OUN)

Leczenie dokanałowe

Dokanałowo zaleca się podawanie produktu Alexan w stężeniu 20 mg/ml.

Zwykle stosowana dawka wynosi od 5 do 30 mg cytarabiny/m² pc., co 2 do 7 dni.

Częstość podawania i dawkowanie różni się w zależności od zastosowanego sposobu leczenia. Najczęściej podaje się 30 mg/m² raz na cztery dni, do czasu aż płyn mózgowordzeniowy nie zawiera podwyższonej liczby komórek złośliwych.

W sytuacji, gdy roztwór do wstrzykiwań do podawania dokanałowego musi być rozcieńczony należy zastosować 0,9% roztwór chlorku sodu bez konserwantów.

Produkt Alexan należy podawać tylko pod nadzorem specjalisty doświadczonego w chemioterapii nowotworów złośliwych.

Produkt Alexan jest cytotoksyczny, dlatego pacjenci poddawani terapii wymagają ścisłej obserwacji.

Podawanie leku w postaci szybkich wstrzyknięć dożylnych powoduje mniej działań niepożądanych ze strony żołądka i jelit niż podawanie leku w tych samych dawkach w postaci powolnych wlewów dożylnych.

W związku z faktem, że produkt w dużym stopniu ulega rozpadowi w wątrobie, lek należy podawać z największą ostrożnością i w małych dawkach pacjentom z zaburzoną czynnością wątroby.

Cytarabiny nie należy podawać pacjentom z ostrymi i(lub) ciężkimi infekcjami.

Zarówno mężczyźni jak i kobiety w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia produktem Alexan i przez sześć miesięcy po zakończeniu terapii.

Nie stwierdzono żadnych działań w wyniku ekspozycji na lek podczas jego przygotowania. Możliwe jest niewielkie podrażnienie oczu. Powtarzany lub stały kontakt ze skórą może prowadzić do podrażnienia. Po przypadkowym kontakcie z produktem powierzchnię skóry należy zmyć obwicie wodą z mydłem.

Każde leczenie pacjentów z ciężką białaczką, z przyczyn obiektywnych, spowoduje bardziej lub mniej ciężkie – ale tymczasowe – zahamowanie czynności szpiku kostnego.

Kontrolowanie liczby płytek i granulocytów we krwi ma na celu ustalenie czy konieczne jest leczenie wspomagające. Skuteczność leczenia określa się przez oznaczenie liczby białaczkowych komórek blastycznych we krwi i szpiku kostnym.

Konieczne jest regularne monitorowanie czynności wątroby i nerek.

Stosowanie cytarabiny może prowadzić do zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi, w wyniku rozpadu komórek neoblastycznych. Dlatego zaleca się regularne monitorowanie stężenia kwasu moczowego we krwi. W razie potrzeby można zastosować środki wspomagające i leczenie farmakologiczne w celu kontroli hiperurykemii. U pacjentów z dużą liczbą komórek blastycznych lub dużą masą guza (chłoniaki nieziarnicze) konieczna jest profilaktyka hiperurykemii.

Oprócz przewidywalnych toksycznych działań hematologicznych, w niektórych przypadkach mogą wystąpić ciężkie lub zagrażające życiu działania niepożądane na OUN, układ pokarmowy lub płuca.

Pacjenci z chorobą wrzodową przewodu pokarmowego, oraz pacjenci, którzy w ostatnim czasie przebyli zabieg chirurgiczny powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją w celu wykluczenia objawów sugerujących krwotok, a w razie potrzeby konieczności przetoczenia płytek krwi.

Toksyczne działanie dużych dawek cytarabiny

Toksyczne działanie dużych dawek cytarabiny może być cięższe niż toksyczne działanie dawek mniejszych. Cytarabina w dużych dawkach może wywoływać toksyczne działanie na móżdżek i mózg, zapalenie spojówek (należy upewnić się, że podczas terapii cytarabiną pacjent otrzymuje steroidowe krople do oczu), zapalenie rogówki, wysypkę, hiperbilirubinemię, uszkodzenie wątroby, perforację przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, odmę płuc, zapalenie osierdzia i tamponadę.

Produkt Alexan należy podawać tylko pod nadzorem specjalisty doświadczonego w chemioterapii nowotworów złośliwych.

Produkt Alexan jest cytotoksyczny, dlatego pacjenci poddawani terapii wymagają ścisłej obserwacji.

Podawanie leku w postaci szybkich wstrzyknięć dożylnych powoduje mniej działań niepożądanych ze strony żołądka i jelit niż podawanie leku w tych samych dawkach w postaci powolnych wlewów dożylnych.

W związku z faktem, że produkt w dużym stopniu ulega rozpadowi w wątrobie, lek należy podawać z największą ostrożnością i w małych dawkach pacjentom z zaburzoną czynnością wątroby.

Cytarabiny nie należy podawać pacjentom z ostrymi i(lub) ciężkimi infekcjami.

Zarówno mężczyźni jak i kobiety w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia produktem Alexan i przez sześć miesięcy po zakończeniu terapii.

Nie stwierdzono żadnych działań w wyniku ekspozycji na lek podczas jego przygotowania. Możliwe jest niewielkie podrażnienie oczu. Powtarzany lub stały kontakt ze skórą może prowadzić do podrażnienia. Po przypadkowym kontakcie z produktem powierzchnię skóry należy zmyć obwicie wodą z mydłem.

Każde leczenie pacjentów z ciężką białaczką, z przyczyn obiektywnych, spowoduje bardziej lub mniej ciężkie – ale tymczasowe – zahamowanie czynności szpiku kostnego.

Kontrolowanie liczby płytek i granulocytów we krwi ma na celu ustalenie czy konieczne jest leczenie wspomagające. Skuteczność leczenia określa się przez oznaczenie liczby białaczkowych komórek blastycznych we krwi i szpiku kostnym.

Konieczne jest regularne monitorowanie czynności wątroby i nerek.

Stosowanie cytarabiny może prowadzić do zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi, w wyniku rozpadu komórek neoblastycznych. Dlatego zaleca się regularne monitorowanie stężenia kwasu moczowego we krwi. W razie potrzeby można zastosować środki wspomagające i leczenie farmakologiczne w celu kontroli hiperurykemii. U pacjentów z dużą liczbą komórek blastycznych lub dużą masą guza (chłoniaki nieziarnicze) konieczna jest profilaktyka hiperurykemii.

Oprócz przewidywalnych toksycznych działań hematologicznych, w niektórych przypadkach mogą wystąpić ciężkie lub zagrażające życiu działania niepożądane na OUN, układ pokarmowy lub płuca.

Pacjenci z chorobą wrzodową przewodu pokarmowego, oraz pacjenci, którzy w ostatnim czasie przebyli zabieg chirurgiczny powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją w celu wykluczenia objawów sugerujących krwotok, a w razie potrzeby konieczności przetoczenia płytek krwi.

Toksyczne działanie dużych dawek cytarabiny

Toksyczne działanie dużych dawek cytarabiny może być cięższe niż toksyczne działanie dawek mniejszych. Cytarabina w dużych dawkach może wywoływać toksyczne działanie na móżdżek i mózg, zapalenie spojówek (należy upewnić się, że podczas terapii cytarabiną pacjent otrzymuje steroidowe krople do oczu), zapalenie rogówki, wysypkę, hiperbilirubinemię, uszkodzenie wątroby, perforację przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, odmę płuc, zapalenie osierdzia i tamponadę.