Stomezul interakcje ulotka tabletki dojelitowe 40 mg 28 tabl.

Trudno dostępny w aptekach

 

Stomezul tabletki dojelitowe | 40 mg | 28 tabl.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Esomeprazolum
Podmiot odpowiedzialny: SANDOZ GMBH


  • Kiedy stosujemy lek Stomezul?
  • Jaki jest skład leku Stomezul?
  • Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Stomezul?
  • Stomezul – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
  • Stomezul - dawkowanie leku
  • Stomezul – jakie środki ostrożności należy zachować?
  • Przyjmowanie leku Stomezul w czasie ciąży
  • Czy Stomezul wchodzi w interakcje z innymi lekami?
  • Czy Stomezul wchodzi w interakcje z alkoholem?
  • Podobne leki zawierające Esomeprazolum.
  •  - gdzie kupić Stomezul?

Opis produktu Stomezul

Kiedy stosujemy lek Stomezul?

Dorośli

Stosowanie produktu Stomezul jest wskazane w następujących przypadkach:

Choroba refluksowa przełyku (ang. GORD)

§ leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku

§ długotrwałe stosowanie u pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom

§ leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku

Leczenie skojarzone z odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi w celu eradykacji Helicobacter pylori oraz

§ leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy związanej z zakażeniem Helicobacter pylori oraz

§ zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem Helicobacter pylori.

U pacjentów, którzy wymagają ciągłego leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ)

§ leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem NLPZ

§ zapobieganie chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy związanej z leczeniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka.

Kontynuacja leczenia po dożylnej prewencji nawracających krwawień z wrzodów trawiennych

Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona

Młodzież w wieku powyżej 12 lat

Choroba refluksowa przełyku (ang. GORD)

§ leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku

§ długotrwałe stosowanie u pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom

§ leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku

W połączeniu z antybiotykami leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez Helicobacter pylori.


Jaki jest skład leku Stomezul?

Tabletki 20 mg

Każda tabletka dojelitowa zawiera 20 mg ezomeprazolu (Esomeprazolum) w postaci ezomeprazolu magnezowego dwuwodnego.

Tabletki 40 mg

Każda tabletka dojelitowa zawiera 40 mg ezomeprazolu (Esomeprazolum) w postaci ezomeprazolu magnezowego dwuwodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Tabletki 20 mg: 16,13 mg ziarenek cukrowych*

Tabletki 40 mg: 32,26 mg ziarenek cukrowych*

* W skład ziarenek cukrowych wchodzi sacharoza i skrobia kukurydziana. Zawartość sacharozy około 80-91,5%, zaś glukozy nie więcej niż 5%.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Stomezul?

Stwierdzona nadwrażliwość na substancję czynną (ezomeprazol), pochodne benzoimidazolów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Ezomeprazolu, podobnie jak innych inhibitorów pompy protonowej, nie należy stosować w skojarzeniu z nelfinawirem (patrz punkt 4.5).


Stomezul – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Podczas badań klinicznych dotyczących ezomeprazolu oraz po wprowadzeniu go do obrotu obserwowano lub spodziewano się wystąpienia następujących polekowych działań niepożądanych. Żadne z nich nie było zależne od dawki. Częstość działań niepożądanych określono zgodnie z klasyfikacją MedDRA: bardzo często (1/10); często (1/100 do < 1/10); niezbyt często (1/1000 do < 1/100); rzadko (1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

 

Często

Niezbyt często

Rzadko

Bardzo rzadko

Częstość nieznana

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

 

Obrzęki obwodowe

Hiponatremia

 

Hipomagnezemia

(patrz punkt 4.4); ciężka hipomagnezemia może korelować z hipokalcemią

Zaburzenia

psychiczne

 

Bezsenność

Pobudzenie psychoruchowe,

splątanie, depresja

Agresywność, omamy

 

Zaburzenia układu nerwowego

Ból głowy

Zawroty głowy pochodzenia

ośrodkowego, parestezje, senność

Zaburzenia smaku

   

Zaburzenia oka

   

Nieostre widzenie

   

Zaburzenia ucha i błędnika

 

Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

     

Zaburzenia układu oddechowego,

klatki piersiowej i śródpiersia

   

Skurcz oskrzeli

   

Zaburzenia

żołądka i jelit

Ból brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcia,

nudności

i (lub)

wymioty

Suchość błony śluzowej jamy ustnej

Zapalenie błony

śluzowej jamy

ustnej, drożdżyca przewodu pokarmowego

 

Mikroskopowe zapalenie okrężnicy

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

 

Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych

Zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki

Niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą wątroby

 

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

 

Zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywka

Łysienie, nadwrażliwość na światło

Rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka

 

Zaburzenia mięśniowo-

 

Złamanie biodra,

Bóle stawów, bóle mięśni

Osłabienie siły mięśniowej

 

szkieletowe i

tkanki łącznej

 

nadgarstka lub kręgosłupa (patrz punkt

4.4)

     

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

     

Śródmiąższowe zapalenie nerek

 

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

     

Ginekomastia

 

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu

podania

   

Złe samopoczucie, nasilone pocenie

się

   

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww.

Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl


Stomezul - dawkowanie leku

Dawkowanie

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat Choroba refluksowa przełyku (GORD)

§ leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

U pacjentów, u których zapalenie przełyku nie zostało wyleczone lub u których utrzymują się objawy, zaleca się kontynuowanie leczenia przez następne 4 tygodnie.

§ długotrwałe stosowanie u pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania nawrotom 20 mg raz na dobę

§ leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku

20 mg raz na dobę u pacjentów bez zapalenia przełyku. Jeśli po 4 tygodniach objawy nie zostały opanowane, należy wykonać dalsze badania. Po ustąpieniu objawów dalszą kontrolę dolegliwości można uzyskać podając lek w dawce 20 mg raz na dobę. U osób dorosłych lek może być podawany doraźnie w dawce 20 mg raz na dobę, w razie potrzeby. U pacjentów leczonych NLPZ, u których istnieje ryzyko choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, nie zaleca się doraźnego stosowania leku w przypadku nawrotu dolegliwości.

Dorośli

Leczenie skojarzone z odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi w celu eradykacji Helicobacter pylori oraz

§ leczenie wrzodu dwunastnicy związanego z zakażeniem Helicobacter pylori oraz

§ zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem Helicobacter pylori

20 mg ezomeprazolu z 1 g amoksycyliny i 500 mg klarytromycyny. Wszystkie leki należy podawać dwa razy na dobę przez 7 dni.

U pacjentów, którzy wymagają ciągłego leczenia NLPZ

§ leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem NLPZ: zazwyczaj stosowana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Leczenie trwa 4 do 8 tygodni.

§ zapobieganie chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy związanej z leczeniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka: 20 mg raz na dobę.

Kontynuacja leczenia po dożylnej prewencji nawracających krwawień z wrzodów trawiennych

§ 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie po dożylnym leczeniu zapobiegającym nawracającym krwawieniom z wrzodów trawiennych

Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona

Zalecana dawka początkowa wynosi 40 mg ezomeprazolu dwa razy na dobę. Dawkę tę należy następnie dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta i kontynuować leczenie tak długo, jak istnieją wskazania kliniczne. Dostępne dane kliniczne wskazują, że u większości pacjentów kontrolę objawów można uzyskać stosując dawki w zakresie od 80 do 160 mg ezomeprazolu na dobę. Dawki większe niż 80 mg na dobę należy podawać w dawkach podzielonych dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież

Młodzież w wieku powyżej 12 lat

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez Helicobacter pylori

Wybór odpowiedniej terapii skojarzonej powinien uwzględniać oficjalne krajowe, regionalne i lokalne wytyczne dotyczące oporności bakterii, czasu trwania leczenia (najczęściej 7 dni, ale czasami do 14 dni) oraz właściwego zastosowania leków przeciwbakteryjnych. Przebieg leczenia powinien nadzorować specjalista.

Zalecone dawkowanie:

Masa ciała

Dawkowanie

30 - 40 kg

Razem z dwoma antybiotykami:

Stomezul 20 mg, amoksycylina 750 mg i klarytromycyna 7,5 mg/kg mc.

Wszystkie leki podawane razem dwa razy na dobę przez tydzień.

> 40 kg

Razem z dwoma antybiotykami:

Stomezul 20 mg, amoksycylina 1 g i klarytromycyna 500 mg.

Wszystkie leki podawane razem dwa razy na dobę przez tydzień.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat Nie zaleca się stosowania produktu Stomezul u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest wymagane. Ze względu na ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, podczas leczenia należy zachować ostrożność (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dostosowanie dawki nie jest wymagane. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie należy stosować dawki maksymalnej większej niż 20 mg ezomeprazolu (patrz punkt 5.2).

Osoby w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku dostosowanie dawki nie jest wymagane.

Sposób podania

Tabletki należy połykać w całości bez żucia lub rozgryzania, popijając płynem. W przypadku pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem, tabletki można również wymieszać z ½ szklanki niegazowanej wody. Nie należy stosować żadnych innych płynów, gdyż otoczka zabezpieczająca przed działaniem soku żołądkowego może rozpuścić się. Tabletkę z wodą należy mieszać, dopóki tabletka nie rozpadnie się. Płyn z peletkami należy wypić natychmiast lub w ciągu 15 minut. Następnie należy ponownie napełnić wodą szklankę do połowy, zamieszać i wypić. Peletek nie należy żuć ani rozgryzać.

W przypadku pacjentów, którzy nie mogą połykać, tabletki można wymieszać z niegazowaną wodą i podawać przez sondę żołądkową. Ważne jest sprawdzenie, czy została wybrana odpowiednia strzykawka i sonda. Instrukcja dotycząca przygotowania i podania leku – patrz punkt 6.6.


Stomezul – jakie środki ostrożności należy zachować?

W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów (np. znacznego, niezamierzonego zmniejszenia masy ciała, nawracających wymiotów, trudności w połykaniu, krwawych wymiotów lub smolistych stolców) oraz w przypadku podejrzenia lub rozpoznania wrzodu żołądka, należy wykluczyć nowotworowe podłoże choroby, gdyż leczenie ezomeprazolem może łagodzić objawy i opóźniać rozpoznanie.

Pacjenci długotrwale leczeni produktem Stomezul (zwłaszcza jeśli leczenie trwa dłużej niż rok) powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską.

Pacjentów stosujących lek doraźnie należy poinformować o konieczności skontaktowania się z lekarzem w przypadku zmiany charakteru objawów. Jeśli ezomeprazol przepisywany jest do stosowania doraźnego, należy brać pod uwagę wpływ wahań jego stężenia w osoczu na możliwość interakcji z innymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5).

Jeśli ezomeprazol przepisywany jest w celu eradykacji Helicobacter pylori, należy brać pod uwagę możliwe interakcje wszystkich składników terapii trójlekowej. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego podczas stosowania terapii trójlekowej u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki metabolizowane przez CYP3A4 (takie jak cyzapryd), należy uwzględnić przeciwwskazania i interakcje klarytromycyny.

Leczenie inhibitorami pompy protonowej może powodować nieznaczne zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego takimi bakteriami, jak Salmonella i Campylobacter, a u pacjentów hospitalizowanych również Clostridium difficile (patrz punkt 5.1).

Nie zaleca się jednoczesnego podawania ezomperazolu z atazanawirem (patrz punkt 4.5). Jeśli skojarzone stosowanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej uznano za konieczne, zaleca się dokładną obserwację kliniczną wraz ze zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg z rytonawirem do 100 mg. Nie należy podawać dawki większej niż 20 mg ezomeprazolu.

Ezomeprazol, tak jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) na skutek hipo- lub achlorhydrii. Należy to wziąć pod uwagę podczas długotrwałego leczenia pacjentów ze zmniejszonymi zapasami witaminy B12 lub czynnikami ryzyka dla zmniejszonego jej wchłaniania.

Ezomeprazol jest inhibitorem CYP2C19. Na początku lub po zakończeniu leczenia ezomeprazolem należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19. Obserwuje się interakcję między klopidogrelem i omeprazolem (patrz punkt 4.5), ale jej znaczenie kliniczne nie jest jasne. Dla ostrożności nie zaleca się jednoczesnego stosowania ezomeprazolu i klopidogrelu.

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, takimi jak ezomeprazol, przez co najmniej trzy miesiące (w większości przypadków przez rok)notowano ciężką hipomagnezemię. Mogą występować ciężkie objawy (takie jak uczucie zmęczenia, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca), jednak mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać przeoczone. U większości pacjentów hipomagnezemia wyrównywała się po podaniu magnezu i odstawieniu inhibitora pompy protonowej.

U pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarz powinien rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem pompy protonowej, a następnie okresowo w trakcie leczenia.

Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza stosowane w dużych dawkach i przez długi czas (ponad 1 rok) mogą umiarkowanie zwiększyć ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie u osób w podeszłym wieku lub osób z innymi znanymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Przyczyną tego wzrostu mogą być w niektórych przypadkach inne czynniki ryzyka. Pacjentom zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi, a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia.

Wpływ na wyniki badań serologicznych

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego powoduje zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA). Zwiększone stężenie chromograniny A (CgA) może zakłócać badanie w kierunku wykrycia guzów neuroendokrynnych. W celu uniknięcia tego działania leczenie ezomeprazolem należy wstrzymać na co najmniej 5 dni przed pomiarami stężenia CgA.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu

Produkt leczniczy zawiera glukozę i sacharozę. Pacjenci z rzadko występującymi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.


Przyjmowanie leku Stomezul w czasie ciąży

W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów (np. znacznego, niezamierzonego zmniejszenia masy ciała, nawracających wymiotów, trudności w połykaniu, krwawych wymiotów lub smolistych stolców) oraz w przypadku podejrzenia lub rozpoznania wrzodu żołądka, należy wykluczyć nowotworowe podłoże choroby, gdyż leczenie ezomeprazolem może łagodzić objawy i opóźniać rozpoznanie.

Pacjenci długotrwale leczeni produktem Stomezul (zwłaszcza jeśli leczenie trwa dłużej niż rok) powinni pozostawać pod regularną kontrolą lekarską.

Pacjentów stosujących lek doraźnie należy poinformować o konieczności skontaktowania się z lekarzem w przypadku zmiany charakteru objawów. Jeśli ezomeprazol przepisywany jest do stosowania doraźnego, należy brać pod uwagę wpływ wahań jego stężenia w osoczu na możliwość interakcji z innymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5).

Jeśli ezomeprazol przepisywany jest w celu eradykacji Helicobacter pylori, należy brać pod uwagę możliwe interakcje wszystkich składników terapii trójlekowej. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego podczas stosowania terapii trójlekowej u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki metabolizowane przez CYP3A4 (takie jak cyzapryd), należy uwzględnić przeciwwskazania i interakcje klarytromycyny.

Leczenie inhibitorami pompy protonowej może powodować nieznaczne zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego takimi bakteriami, jak Salmonella i Campylobacter, a u pacjentów hospitalizowanych również Clostridium difficile (patrz punkt 5.1).

Nie zaleca się jednoczesnego podawania ezomperazolu z atazanawirem (patrz punkt 4.5). Jeśli skojarzone stosowanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej uznano za konieczne, zaleca się dokładną obserwację kliniczną wraz ze zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg z rytonawirem do 100 mg. Nie należy podawać dawki większej niż 20 mg ezomeprazolu.

Ezomeprazol, tak jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) na skutek hipo- lub achlorhydrii. Należy to wziąć pod uwagę podczas długotrwałego leczenia pacjentów ze zmniejszonymi zapasami witaminy B12 lub czynnikami ryzyka dla zmniejszonego jej wchłaniania.

Ezomeprazol jest inhibitorem CYP2C19. Na początku lub po zakończeniu leczenia ezomeprazolem należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19. Obserwuje się interakcję między klopidogrelem i omeprazolem (patrz punkt 4.5), ale jej znaczenie kliniczne nie jest jasne. Dla ostrożności nie zaleca się jednoczesnego stosowania ezomeprazolu i klopidogrelu.

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, takimi jak ezomeprazol, przez co najmniej trzy miesiące (w większości przypadków przez rok)notowano ciężką hipomagnezemię. Mogą występować ciężkie objawy (takie jak uczucie zmęczenia, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca), jednak mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać przeoczone. U większości pacjentów hipomagnezemia wyrównywała się po podaniu magnezu i odstawieniu inhibitora pompy protonowej.

U pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarz powinien rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem pompy protonowej, a następnie okresowo w trakcie leczenia.

Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza stosowane w dużych dawkach i przez długi czas (ponad 1 rok) mogą umiarkowanie zwiększyć ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie u osób w podeszłym wieku lub osób z innymi znanymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Przyczyną tego wzrostu mogą być w niektórych przypadkach inne czynniki ryzyka. Pacjentom zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi, a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia.

Wpływ na wyniki badań serologicznych

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego powoduje zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA). Zwiększone stężenie chromograniny A (CgA) może zakłócać badanie w kierunku wykrycia guzów neuroendokrynnych. W celu uniknięcia tego działania leczenie ezomeprazolem należy wstrzymać na co najmniej 5 dni przed pomiarami stężenia CgA.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu

Produkt leczniczy zawiera glukozę i sacharozę. Pacjenci z rzadko występującymi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.


Charakterystyka produktu leczniczego Stomezul

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Stomezul z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Stomezul z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Inne opakowania Stomezul


Grupy

  • Leki zobojętniajace sok żołądkowy, przeciwko wzdęciom i wiatropędne

Podobne produkty z tą samą substancją czynną


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.