Cuvitru roztwór do wstrzykiwań | 200 mg/ml | 1 fiol. po 40 ml

Immunoglobulina ludzka normalna ( SCIg ) Jeden ml roztworu zawiera:

Immunoglobulina ludzka normalna 200 mg

(czystość: co najmniej 98% IgG )

Każda fiolka po 5 ml zawiera: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej

Każda fiolka po 10 ml zawiera: 2 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po 20 ml zawiera: 4 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Każda fiolka po 40 ml zawiera: 8 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Rozkład podklas IgG (wartości średnie):

IgG1 > 56,9%

IgG2 > 26,6%

IgG3 > 3,4%

IgG4 > 1,7%

Maksymalna zawartość IgA wynosi 280 mikrogramów/ml.

Produkt wytworzony z osocza od dawców ludzkich.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1 (patrz CHPL : punkt 4.4).

Ciężki niedobór IgA i nadwrażliwość na leczenie immunoglobulinami ludzkimi w wywiadzie.

Produktu Cuvitru nie wolno podawać donaczyniowo ani domięśniowo.

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Mogą sporadycznie występować działania niepożądane, takie jak dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, ból stawów, niskie ciśnienie krwi i umiarkowany ból dolnej części pleców.

W rzadkich przypadkach immunoglobuliny ludzkie normalne mogą powodować nagły spadek ciśnienia krwi oraz, w pojedynczych przypadkach, wstrząs anafilaktyczny, nawet gdy pacjent nie wykazywał nadwrażliwości po wcześniejszym podaniu.

Miejscowe reakcje w miejscu infuzji: często może występować obrzęk, bolesność, zaczerwienienie, stwardnienie, miejscowe rozgrzanie, miejscowy ból, swędzenie, zasinienie i wysypka.

Aby uzyskać informacje dotyczące bezpieczeństwa w związku z przenoszeniem czynników zakaźnych, patrz CHPL : punkt 4.4.

Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych

Bezpieczeństwo stosowania produktu Cuvitru podawanego podskórnie oceniano w dwóch wieloośrodkowych badaniach prospektywnych prowadzonych metodą otwartej próby bez grupy kontrolnej u 122 pacjentów z pierwotnym niedoborem odporności (ang. primary immune deficiency , PID).

W większości przypadków (98,8%) nasilenie miejscowych działań niepożądanych było łagodne. Jeden uczestnik badania zrezygnował z leczenia z powodu wystąpienia miejscowych działań niepożądanych (ból). Badanie ukończyło 112 spośród 122 uczestników leczonych produktem Cuvitru .

Przedstawiona poniżej tabela została przygotowana zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA (klasyfikacja układów i narzadów - SOC i zalecane terminy [ang. Preferred Term Level ]).

Częstości występowania określano zgodnie z następującą zasadą: bardzo często (> 1/10); często (od > 1/100 do < 1/10); niezbyt często (od > 1/1 000 do < 1/100); rzadko (od > 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Częstość występowania działań niepożądanych w badaniach klinicznych prowadzonych z zastosowaniem produktu leczniczego Cuvitru

a

 Częstość przypadającą na pacjenta wylicza się na podstawie liczby pacjentów związanej ze wszystkimi zdarzeniami niepożądanymi niezależnie od związku przyczynowo-skutkowego ze stosowaniem produktu Cuvitru . b  Częstość przypadającą na infuzj ę wylicza się na podstawie liczby infuzji związanej z wszystkimi zdarzeniami niepożądanymi niezależnie od związku przyczynowo-skutkowego ze stosowaniem produktu Cuvitru .

Podczas stosowania innych podawanych podskórnie produktów zawierających immunoglobuliny po dopuszczeniu ich do obrotu zidentyfikowano i zgłoszono następujące dodatkowe działania niepożądane: parestezje, drżenie, tachykardia, duszność, skurcz krtani i uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej.

Dzieci i młodzież

Profil bezpieczeństwa w populacji dzieci i młodzieży był zbliżony do profilu bezpieczeństwa u osób dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: 22 49 21 301 fax: 22 49 21 309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Leczenie substytucyjne należy rozpoczynać i monitorować pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu niedoborów odporności.

Dawkowanie

Dawka i schemat dawkowania zależą od wskazania.

Leczenie substytucyjne

Produkt należy podawać podskórnie.

W leczeniu substytucyjnym może zajść potrzeba ustalenia indywidualnej dawki dla każdego pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej. Poniższe schematy dawkowania podano w charakterze ogólnych wytycznych.

Schemat dawkowania powinien umożliwić osiągnięcie minimalnego stężenia IgG (mierzonego przed kolejną infuzj ą) wynoszącego co najmniej 5-6 g/l, znajdującego się w zakresie referencyjnym stężenia IgG w surowicy dla danego wieku. Konieczne może być zastosowanie dawki nasycającej wynoszącej co najmniej 0,2-0,5 g/kg mc . (1-2,5 ml/kg mc .). Może zaistnieć potrzeba podzielenia dawki na kilka dni, z maksymalną dawką dobową od 0,1 do 0,15 g/kg mc . Po osiągnięciu stanu stacjonarnego dla stężenia IgG podaje się dawki podtrzymujące w jednakowych odstępach czasu aż do osiągnięcia skumulowanej dawki miesięcznej rzędu od 0,3 do 1,0 g/kg mc . (szczegóły, patrz CHPL : punkt 5.2). Każdą z pojedynczych dawek można wstrzykiwać w różne okolice anatomiczne.

Stężenia minimalne należy mierzyć i oceniać w zależności od częstości występowania zakażeń. Aby obniżyć częstość występowania zakażeń, konieczne może być zwiększenie dawki w celu osiągnięcia wyższych stężeń minimalnych.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie u dzieci i młodzieży (w wieku 0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ dawkowanie dla każdego wskazania ustala się na podstawie masy ciała i dostosowuje do skutków klinicznych dotyczących wyżej wymienionych wskazań.

Nie przeprowadzono żadnych badań klinicznych produktu Cuvitru u dzieci w wieku 0-< 2 lat, natomiast doświadczenie w stosowaniu immunoglobulin sugeruje, że nie oczekuje się szkodliwego wpływu leczenia produktem Cuvitru w przypadku dzieci w wieku 0-< 2 lat.

Sposób podawania

Wyłącznie do podania podskórnego.

Przed podaniem sprawdzić wzrokowo produkt Cuvitru pod kątem obecności cząstek stałych i zmiany zabarwienia. Nie stosować w przypadku stwierdzenia obecności cząstek stałych i (lub) zmiany zabarwienia.

Infuzja musi się rozpocząć niezwłocznie po pobraniu produktu Cuvitru do strzykawki. Przewiduje się, że podawanie trwa do dwóch godzin. Jeśli podanie w czasie krótszym od dwóch godzin nie jest możliwe z powodu wymaganej dawki lub szybkości podawania produktu Cuvitru , wymaganą dawkę należy podzielić i podać w różnych miejscach infuzji. Pozostawienie produktu Cuvitru przez ponad dwie godziny w strzykawkach powleczonych polimerem silikonowym może doprowadzić do powstania cząstek stałych. Więcej szczegółów, patrz CHPL : punkt 4.4.

Nie wolno rozcieńczać produktu Cuvitru .

Leczenie metodą infuzji podskórnej powinien rozpoczynać i w początkowym okresie monitorować lekarz posiadający doświadczenie w instruowaniu pacjentów na temat leczenia w warunkach domowych przy zachowaniu regularnych wizyt kontrolnych. Można stosować pompy infuzyjne odpowiednie do podawania podskórnego immunoglobulin. Pacjenta lub opiekuna należy poinstruować w zakresie stosowania pompy strzykawkowej, technik infuzji, prowadzenia dziennika leczenia i rozpoznawania objawów ciężkich działań niepożądanych oraz środków, jakie należy zastosować w przypadku ich wystąpienia.

Produkt Cuvitru można wstrzykiwać w miejsca takie jak brzuch, udo, górna część ramienia i boczna część biodra.

Dostosowanie szybkości infuzji i objętości płynu do infuzji do danego miejsca zależy od tolerancji pacjenta.

Zaleca się stosowanie początkowej szybkości podawania wynoszącej 10 ml/godz./miejsce infuzji. Jeśli infuzja będzie dobrze tolerowana (patrz CHPL : punkt 4.4), szybkość podawania można zwiększać w odstępach co najmniej 10 minut do maksymalnej szybkości 20 ml/godz./miejsce infuzji przy pierwszych dwóch infuzjach. Równocześnie można używać więcej niż jednej pompy. Ilość podawanego produktu zależy od miejsca infuzji. W przypadku niemowląt i dzieci miejsce infuzji można zmieniać każdorazowo po podaniu 5-15 ml. W przypadku dorosłych dawki przekraczające 30 ml można podzielić stosownie do preferencji pacjenta. Nie ma ograniczeń dotyczących liczby miejsc infuzji.

Przypadkowe podanie produktu leczniczego Cuvitru do naczynia krwionośnego może spowodować wystąpienie wstrząsu u pacjenta.

Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości infuzji i instrukcji dotyczących podawania zawartych w CHPL w punkcie 4.2. W trakcie wykonywania infuzji pacjentów należy ściśle monitorować i dokładnie obserwować pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Pozostawienie produktu przez ponad dwie godziny w strzykawce powleczonej polimerem silikonowym może doprowadzić do powstania cząstek stałych.

Pewne działania niepożądane mogą występować ze zwiększoną częstością u pacjentów przyjmujących immunoglobulinę ludzką normalną po raz pierwszy lub, w rzadkich przypadkach, przy zmianie produktu zawierającego immunoglobulinę ludzką normalną bądź jeśli nastąpiła długa przerwa od czasu poprzedniej infuzji.

Potencjalnym powikłaniom można zwykle zapobiec poprzez:

• początkowo powolne wstrzykiwanie produktu (patrz CHPL : punkt 4.2),

• upewnienie się, że przez cały czas trwania infuzji pacjenci są dokładnie monitorowani pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególnie dotyczy to pacjentów nieleczonych wcześniej immunoglobuliną ludzką normalną, pacjentów otrzymujących dotychczas inny produkt immunoglobulinowy oraz tych, u których nastąpiła długa przerwa od czasu poprzedniej infuzji. Powinni oni być monitorowani w trakcie pierwszej infuzji oraz przez pierwszą godzinę po jej zakończeniu w celu wykrycia ewentualnych objawów niepożądanych.

Pozostali pacjenci powinni być obserwowani przez okres co najmniej 20 minut po zakończeniu infuzji.

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania leku lub przerwać infuzj ę. Podejrzenie wystąpienia ciężkiej nadwrażliwości lub reakcji anafilaktycznych wymaga niezwłocznego przerwania wstrzykiwania. Wymagane leczenie zależy od rodzaju i ciężkości działań niepożądanych.

W przypadku wstrząsu należy zastosować u pacjenta standardowe leczenie przeciwwstrząsowe.

Nadwrażliwość

Przypadki prawdziwych reakcji alergicznych są rzadkie. Mogą one wyjątkowo wystąpić u pacjentów z obecnością przeciwciał przeciw IgA , u których należy podczas leczenia zachować szczególną ostrożność. Pacjenci z przeciwciałami przeciw IgA , u których leczenie podskórnymi produktami IgG jest jedyną opcją terapeutyczną, powinni być leczeni produktem Cuvitru tylko w warunkach ścisłego nadzoru lekarskiego. Produkt Cuvitru zawiera śladowe ilości IgA (nie więcej niż 280 mikrogramów/ml).

W rzadkich przypadkach immunoglobulina ludzka normalna może wywołać spadek ciśnienia tętniczego krwi z reakcją anafilaktyczną nawet u pacjentów tolerujących wcześniejsze leczenie normalną immunoglobuliną ludzką.

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe

Ze stosowaniem immunoglobulin wiązało się występowanie tętniczych i żylnych zdarzeń zakrzepowozatorowych , w tym zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu, zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Należy zachować ostrożność u pacjentów z występującymi wcześniej czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowych (takich jak pacjenci w zaawansowanym wieku, z nadciśnieniem, cukrzycą oraz chorobą naczyniową lub epizodami zakrzepowymi w wywiadzie, z nabytą lub dziedziczną trombofilią, po długotrwałych okresach unieruchomienia, z ciężką hipowolemią, ze schorzeniami zwiększającymi lepkość krwi). Pacjentów należy poinformować o pierwszych objawach zdarzeń zakrzepowo-zatorowych obejmujących duszność, ból i obrzęk kończyny, ogniskowe deficyty neurologiczne oraz ból w klatce piersiowej i zalecić zgłoszenie się do lekarza natychmiast po pojawieniu się objawów.

Przed podaniem należy upewnić się, że organizm pacjenta jest odpowiednio nawodniony. Pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia zespołu nadmiernej lepkości krwi, należy monitorować pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zakrzepicy, a także oceniać u nich poziom lepkości krwi.

Powikłania nerkowe

U pacjentów leczonych immunoglobulinami zgłaszano ciężkie nerkowe działania niepożądane, zwłaszcza w przypadku stosowania produktów zawierających sacharozę (produkt Cuvitru nie zawiera sacharozy). Zalicza się do nich ostrą niewydolność nerek, ostrą martwicę cewek nerkowych, nefropatię z uszkodzeniem cewek proksymalnych i nerczycę osmotyczną. Do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia powikłań nerkowych zalicza się między innymi istniejącą wcześniej niewydolność nerek, cukrzycę, hipowolemię, równoczesne stosowanie nefrotoksycznych produktów leczniczych, wiek powyżej 65 lat, posocznicę, nadmierną lepkość krwi i paraproteinemię.

Zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS)

W związku z leczeniem immunoglobulinami zgłaszano przypadki zespołu aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (ang. aseptic meningitis syndrome , AMS). AMS może częściej występować u kobiet.

Przerwanie leczenia Ig może spowodować w ciągu kilku dni remisję zespołu AMS bez dalszych następstw. Do wystąpienia zespołu z reguły dochodzi w ciągu od kilku godzin do 2 dni po podaniu Ig. W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdzano pleocytozę do kilku tysięcy komórek na mm ³ , głównie granulocytów, oraz stężenia białka podwyższone do kilkuset mg/dl.

Należy poinformować pacjentów o pierwszych objawach, do których należą silny ból głowy, sztywność karku, senność, gorączka, światłowstręt, nudności i wymioty.

Hemoliza

Cuvitru zawiera przeciwciała przeciwko antygenom grup krwi, które mogą działać jak hemolizyny i powodować opłaszczenie krwinek czerwonych immunoglobuliną w warunkach in vivo. Może to być przyczyną dodatniego wyniku bezpośredniego testu antyglobulinowego (bezpośredni test Coombsa , DAT), a w rzadkich przypadkach spowodować hemolizę. Po leczeniu Ig może rozwinąć się opóźniona niedokrwistość hemolityczna spowodowana zwiększoną sekwestracją krwinek czerwonych. Zgłaszano przypadki ostrej niedokrwistości hemolitycznej odpowiadającej hemolizie wewnątrznaczyniowej.

Wpływ na wyniki testów serologicznych

Przejściowe zwiększenie stężeń różnorodnych biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjenta po wstrzyknięciu immunoglobulin może skutkować fałszywie dodatnimi wynikami badań serologicznych, na przykład testów w kierunku zapalenia wątroby typu A, zapalenia wątroby typu B, odry i ospy wietrznej. Bierne przeniesienie przeciwciał przeciw antygenom erytrocytów, np. A, B, D, może mieć wpływ na wyniki niektórych badań serologicznych w kierunku przeciwciał reagujących z krwinkami czerwonymi, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT, bezpośredni test Coombsa ).

Podanie produktu Cuvitru może prowadzić do fałszywie dodatnich odczytów oznaczeń zależnych od wykrywania beta-D-glukanów w diagnostyce zakażeń grzybiczych. Ten stan może utrzymywać się przez tygodnie po infuzji produktu.

Czynniki zakaźne

Do standardowych metod zapobiegających zakażeniu w wyniku stosowania produktów leczniczych wytworzonych z krwi lub osocza ludzkiego należą: selekcje dawców, badania przesiewowe indywidualnych donacji i puli osocza na obecność swoistych markerów zakażeń, stosowanie skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w trakcie procesu wytwarzania. Pomimo to nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania produktów leczniczych wytworzonych z krwi lub osocza ludzkiego. Dotyczy to również nieznanych lub nowo ujawnionych wirusów i innych patogenów.

Podejmowane środki są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak wirus ludzkiego upośledzenia odporności (HIV), wirusy zapalenia wątroby typu B ( HBV ) i typu C (HCV), a także bezotoczkowych wirusów zapalenia wątroby typu A ( HAV ) i parwowirusa B19.

Przekonujące doświadczenie kliniczne wskazuje na nieprzenoszenie wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19 z immunoglobulinami. Uważa się także, że zawartość przeciwciał odgrywa istotną rolę w zapewnieniu ochrony przed wirusami.

Szczególnie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi produktu leczniczego Cuvitru zapisywać nazwę i numer serii produktu w celu udokumentowania związku między pacjentem a serią produktu.

Zawartość sodu

Produkt leczniczy Cuvitru zasadniczo nie zawiera sodu.

Dzieci i młodzież

Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Przypadkowe podanie produktu leczniczego Cuvitru do naczynia krwionośnego może spowodować wystąpienie wstrząsu u pacjenta.

Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości infuzji i instrukcji dotyczących podawania zawartych w CHPL w punkcie 4.2. W trakcie wykonywania infuzji pacjentów należy ściśle monitorować i dokładnie obserwować pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Pozostawienie produktu przez ponad dwie godziny w strzykawce powleczonej polimerem silikonowym może doprowadzić do powstania cząstek stałych.

Pewne działania niepożądane mogą występować ze zwiększoną częstością u pacjentów przyjmujących immunoglobulinę ludzką normalną po raz pierwszy lub, w rzadkich przypadkach, przy zmianie produktu zawierającego immunoglobulinę ludzką normalną bądź jeśli nastąpiła długa przerwa od czasu poprzedniej infuzji.

Potencjalnym powikłaniom można zwykle zapobiec poprzez:

• początkowo powolne wstrzykiwanie produktu (patrz CHPL : punkt 4.2),

• upewnienie się, że przez cały czas trwania infuzji pacjenci są dokładnie monitorowani pod kątem wystąpienia jakichkolwiek objawów. Szczególnie dotyczy to pacjentów nieleczonych wcześniej immunoglobuliną ludzką normalną, pacjentów otrzymujących dotychczas inny produkt immunoglobulinowy oraz tych, u których nastąpiła długa przerwa od czasu poprzedniej infuzji. Powinni oni być monitorowani w trakcie pierwszej infuzji oraz przez pierwszą godzinę po jej zakończeniu w celu wykrycia ewentualnych objawów niepożądanych.

Pozostali pacjenci powinni być obserwowani przez okres co najmniej 20 minut po zakończeniu infuzji.

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć szybkość podawania leku lub przerwać infuzj ę. Podejrzenie wystąpienia ciężkiej nadwrażliwości lub reakcji anafilaktycznych wymaga niezwłocznego przerwania wstrzykiwania. Wymagane leczenie zależy od rodzaju i ciężkości działań niepożądanych.

W przypadku wstrząsu należy zastosować u pacjenta standardowe leczenie przeciwwstrząsowe.

Nadwrażliwość

Przypadki prawdziwych reakcji alergicznych są rzadkie. Mogą one wyjątkowo wystąpić u pacjentów z obecnością przeciwciał przeciw IgA , u których należy podczas leczenia zachować szczególną ostrożność. Pacjenci z przeciwciałami przeciw IgA , u których leczenie podskórnymi produktami IgG jest jedyną opcją terapeutyczną, powinni być leczeni produktem Cuvitru tylko w warunkach ścisłego nadzoru lekarskiego. Produkt Cuvitru zawiera śladowe ilości IgA (nie więcej niż 280 mikrogramów/ml).

W rzadkich przypadkach immunoglobulina ludzka normalna może wywołać spadek ciśnienia tętniczego krwi z reakcją anafilaktyczną nawet u pacjentów tolerujących wcześniejsze leczenie normalną immunoglobuliną ludzką.

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe

Ze stosowaniem immunoglobulin wiązało się występowanie tętniczych i żylnych zdarzeń zakrzepowozatorowych , w tym zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu, zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Należy zachować ostrożność u pacjentów z występującymi wcześniej czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowych (takich jak pacjenci w zaawansowanym wieku, z nadciśnieniem, cukrzycą oraz chorobą naczyniową lub epizodami zakrzepowymi w wywiadzie, z nabytą lub dziedziczną trombofilią, po długotrwałych okresach unieruchomienia, z ciężką hipowolemią, ze schorzeniami zwiększającymi lepkość krwi). Pacjentów należy poinformować o pierwszych objawach zdarzeń zakrzepowo-zatorowych obejmujących duszność, ból i obrzęk kończyny, ogniskowe deficyty neurologiczne oraz ból w klatce piersiowej i zalecić zgłoszenie się do lekarza natychmiast po pojawieniu się objawów.

Przed podaniem należy upewnić się, że organizm pacjenta jest odpowiednio nawodniony. Pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia zespołu nadmiernej lepkości krwi, należy monitorować pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zakrzepicy, a także oceniać u nich poziom lepkości krwi.

Powikłania nerkowe

U pacjentów leczonych immunoglobulinami zgłaszano ciężkie nerkowe działania niepożądane, zwłaszcza w przypadku stosowania produktów zawierających sacharozę (produkt Cuvitru nie zawiera sacharozy). Zalicza się do nich ostrą niewydolność nerek, ostrą martwicę cewek nerkowych, nefropatię z uszkodzeniem cewek proksymalnych i nerczycę osmotyczną. Do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia powikłań nerkowych zalicza się między innymi istniejącą wcześniej niewydolność nerek, cukrzycę, hipowolemię, równoczesne stosowanie nefrotoksycznych produktów leczniczych, wiek powyżej 65 lat, posocznicę, nadmierną lepkość krwi i paraproteinemię.

Zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS)

W związku z leczeniem immunoglobulinami zgłaszano przypadki zespołu aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (ang. aseptic meningitis syndrome , AMS). AMS może częściej występować u kobiet.

Przerwanie leczenia Ig może spowodować w ciągu kilku dni remisję zespołu AMS bez dalszych następstw. Do wystąpienia zespołu z reguły dochodzi w ciągu od kilku godzin do 2 dni po podaniu Ig. W badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdzano pleocytozę do kilku tysięcy komórek na mm ³ , głównie granulocytów, oraz stężenia białka podwyższone do kilkuset mg/dl.

Należy poinformować pacjentów o pierwszych objawach, do których należą silny ból głowy, sztywność karku, senność, gorączka, światłowstręt, nudności i wymioty.

Hemoliza

Cuvitru zawiera przeciwciała przeciwko antygenom grup krwi, które mogą działać jak hemolizyny i powodować opłaszczenie krwinek czerwonych immunoglobuliną w warunkach in vivo. Może to być przyczyną dodatniego wyniku bezpośredniego testu antyglobulinowego (bezpośredni test Coombsa , DAT), a w rzadkich przypadkach spowodować hemolizę. Po leczeniu Ig może rozwinąć się opóźniona niedokrwistość hemolityczna spowodowana zwiększoną sekwestracją krwinek czerwonych. Zgłaszano przypadki ostrej niedokrwistości hemolitycznej odpowiadającej hemolizie wewnątrznaczyniowej.

Wpływ na wyniki testów serologicznych

Przejściowe zwiększenie stężeń różnorodnych biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjenta po wstrzyknięciu immunoglobulin może skutkować fałszywie dodatnimi wynikami badań serologicznych, na przykład testów w kierunku zapalenia wątroby typu A, zapalenia wątroby typu B, odry i ospy wietrznej. Bierne przeniesienie przeciwciał przeciw antygenom erytrocytów, np. A, B, D, może mieć wpływ na wyniki niektórych badań serologicznych w kierunku przeciwciał reagujących z krwinkami czerwonymi, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT, bezpośredni test Coombsa ).

Podanie produktu Cuvitru może prowadzić do fałszywie dodatnich odczytów oznaczeń zależnych od wykrywania beta-D-glukanów w diagnostyce zakażeń grzybiczych. Ten stan może utrzymywać się przez tygodnie po infuzji produktu.

Czynniki zakaźne

Do standardowych metod zapobiegających zakażeniu w wyniku stosowania produktów leczniczych wytworzonych z krwi lub osocza ludzkiego należą: selekcje dawców, badania przesiewowe indywidualnych donacji i puli osocza na obecność swoistych markerów zakażeń, stosowanie skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w trakcie procesu wytwarzania. Pomimo to nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania produktów leczniczych wytworzonych z krwi lub osocza ludzkiego. Dotyczy to również nieznanych lub nowo ujawnionych wirusów i innych patogenów.

Podejmowane środki są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak wirus ludzkiego upośledzenia odporności (HIV), wirusy zapalenia wątroby typu B ( HBV ) i typu C (HCV), a także bezotoczkowych wirusów zapalenia wątroby typu A ( HAV ) i parwowirusa B19.

Przekonujące doświadczenie kliniczne wskazuje na nieprzenoszenie wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19 z immunoglobulinami. Uważa się także, że zawartość przeciwciał odgrywa istotną rolę w zapewnieniu ochrony przed wirusami.

Szczególnie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi produktu leczniczego Cuvitru zapisywać nazwę i numer serii produktu w celu udokumentowania związku między pacjentem a serią produktu.

Zawartość sodu

Produkt leczniczy Cuvitru zasadniczo nie zawiera sodu.

Dzieci i młodzież

Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci.