1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ranigast, 150 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg ranitydyny (Ranitidinum) w postaci chlorowodorku (co
odpowiada 168 mg chlorowodorku ranitydyny).
Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz pkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana o średnicy 9 mm, obustronnie wypukła, koloru pomarańczowego.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Choroba wrzodowa dwunastnicy oraz łagodna postać choroby wrzodowej żołądka.
Zapobieganie i leczenie owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania niesteroidowych
leków przeciwzapalnych (NLPZ).
Owrzodzenia dwunastnicy współistniejące z zakażeniem Helicobacterpylori.
Choroba refluksowa przełyku:
- objawowe leczenie dolegliwości związanych z chorobą refluksową przełyku
- Refluksowe zapalenie przełyku.
Objawowe leczenie nawracających dolegliwości dyspeptycznych nie związanych z chorobą
organiczną przewodu pokarmowego.
Zespół Zollingera-Ellisona.
Zapobieganie krwawieniom z owrzodzenia stresowego u pacjentów ciężko chorych.
Zapobieganie nawracającym krwawieniom z wrzodów żołądka i dwunastnicy.
Zapobieganie wystąpieniu zespołu Mendelsona.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli:
Choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka
Zwykle stosuje się 1 tabletkę 150 mg dwa razy na dobę lub jednorazową dawkę 300 mg przed snem.
U większości pacjentów wygojenie owrzodzenia następuje po 4 tygodniach leczenia. U pacjentów, u
których nie uzyskano wystarczającej skuteczności leczenia po 4 tygodniach stosowania leku, leczenie
należy kontynuować przez następne 4 tygodnie.
Zapobieganie i leczenie owrzodzeń dwunastnicy występujących podczas stosowania
niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ)
W leczeniu owrzodzeń występujących w trakcie stosowania NLPZ zaleca się ranitydynę w dawce
150 mg dwa razy na dobę lub jednorazowo 300 mg na noc, w razie konieczności przez 8-12 tygodni.
Zapobiegawczo podczas leczenia NLPZ stosuje się 150 mg ranitydyny dwa razy na dobę.
Owrzodzenie dwunastnicy współistniejące z zakażeniem Helicobacter pylori
Zalecana dawka wynosi 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg jednorazowo na noc równocześnie z
amoksycyliną(750 mg 3 razy na dobę) i metronidazolem (500 mg 3 razy na dobę) przez 2 tygodnie.
Przez kolejne dwa tygodnie należy stosować wyłącznie ranitydynę. Leczenie zgodne z podanym
schematem w znaczący sposób zmniejsza częstość nawrotów owrzodzenia dwunastnicy.
Leczenie podtrzymujące:
W leczeniu podtrzymującym u pacjentów dobrze reagujących na krótkotrwałe leczenie (zwłaszcza
jeśli stwierdzono u nich chorobę wrzodową w wywiadzie) stosuje się zwykle 150 mg ranitydyny przed
snem.
Choroba refluksowa przełyku
W objawowym leczeniu dolegliwości związanych z refluksem żołądkowo-przełykowym zaleca się
150 mg ranitydyny jeden lub dwa razy na dobę przez dwa tygodnie.
W razie potrzeby czas terapii można wydłużyć o kolejne dwa tygodnie.
U dorosłych z refluksowym zapaleniem przełyku zaleca się zwykle 150 mg ranitydyny dwa razy na
dobę lub 300 mg (2 tabletki 150 mg) jednorazowo na noc przez 8 tygodni lub jeśli to konieczne przez
12 tygodni. W przypadku nasilonych objawów zapalenia przełyku, dawkę preparatu można zwiększyć,
stosując 150 mg ranitydyny 4 razy na dobę przez 12 tygodni.
Korzystny wpływ na leczenie ma odpowiednia pozycja ciała w czasie snu (10-15 cm uniesienie głowy
w stosunku do reszty ciała).
Nawracające dolegliwości dyspeptyczne
Zaleca się 150 mg ranitydyny raz na dobę, a w razie konieczności 2 razy na dobę przez 6 tygodni.
U pacjentów, u których takie leczenie jest nieskuteczne lub w szybkim czasie nastąpi nawrót
dolegliwości, należy dążyć do zweryfikowania dotychczasowego rozpoznania.
Zespól Zollingera - Ellisona
Dawka początkowa wynosi 150 mg ranitydyny trzy razy na dobę. U niektórych pacjentów może
zachodzić konieczność zwiększenia tej dawki. Dobrze tolerowane były dawki do 6 g na dobę.
Zapobieganie wystąpieniu zespołu Mendelsona
U pacjentów, u których istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia zespołu Mendelsona stosuje się
150 mg ranitydyny na dwie godziny przed rozpoczęciem znieczulenia ogólnego, a najlepiej również
150 mg ranitydyny wieczorem w dniu poprzedzającym znieczulenie.
W położnictwie można stosować ranitydynę od początku porodu w dawce doustnej 150 mg co 6
godzin.
Alternatywnie można zastosować ranitydynę w iniekcji.
Zapobieganie krwawieniom z owrzodzenia stresowego u pacjentów ciężko chorych i nawracającym
krwawieniom u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka
Zwykle stosuje się ranitydynę w iniekcji.
U pacjentów, u których można podawać preparat w postaci doustnej zaleca się stosowanie 150 mg
ranitydyny 2 razy na dobę.
Dzieci:
W leczeniu choroby wrzodowej zaleca się ranitydynę w dawce 2 mg/kg mc. do 4 mg/kg mc. dwa razy
na dobę. Nie należy przekraczać dawki 300 mg ranitydyny na dobę.
Pacjenci z niewydolnością nerek:
U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/min) wydalanie
ranitydyny może być zmniejszone, co może prowadzić do zwiększenia jej stężenia w surowicy krwi.
Dlatego u tych pacjentów nie zaleca się stosowania więcej niż 150 mg ranitydyny na dobę.
Hemodializa zmniejsza stężenie ranitydyny w surowicy. U pacjentów przewlekle dializowanych
należy podać ranitydynę w dawce 150 mg bezpośrednio po dializie.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ranitydynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć jego
nowotworowy charakter (leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej
żołądka). Szczególnie dotyczy to pacjentów w średnim wieku i starszych, z zaburzeniami
dyspeptycznymi w wywiadzie, bądź pacjentów, u których zmienił się charakter dolegliwości.
Ranity dyna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego u pacjentów z niewydolnością nerek należy
odpowiednio zmniejszyć dawkę dobową leku (patrz także punkt 4.2 - Pacjenci z niewydolnością
nerek).
Ranitydyna jest metabolizowana w wątrobie, dlatego podczas stosowania leku u pacjentów z
niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność.
Pacjenci, którzy stosują równocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne i ranitydynę powinni być
systematycznie kontrolowani. Dotyczy to szczególnie pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z
chorobą wrzodową w wywiadzie.
istnieją nieliczne doniesienia sugerujące, że ranitydyna może wywołać ostre napady porfirii. Dlatego
należy unikać stosowania leku u pacjentów z ostrą porfirią w wywiadzie.
Pacjenci w podeszłym wieku: w badaniach klinicznych na grupie pacjentów powyżej 65 lat, stopień
wyleczenia choroby wrzodowej i występowanie objawów niepożądanych, nie różniły się od pacjentów
w młodszym wieku.
Palenie tytoniu sprzyja nawrotom choroby wrzodowej, należy więc zalecać pacjentom zaprzestanie
palenia.
Stwierdzono, że w pewnych grupach pacjentów, jak osoby w podeszłym wieku, chorzy z cukrzycą lub
z zaburzeniami odporności może istnieć zwiększone ryzyko zachorowania na zapalenie płuc, w
okresie wzmożonego nasilenia przypadków tej choroby. W dużych badaniach epidemiologicznych
wykazano, ze w takich okolicznościach ryzyko względne (RR) zachorowania na zapalenie płuc u osób
aktualnie przyjmujących leki z grupy antagonistów receptora H2, w porównaniu z osobami, które
przerwały leczenie, zwiększa się o 1,63 (1,07 - 2,48 przy przedziale ufności CI 95%).
Tabletki powlekane Ranigast, 150 mg zawierają również żółcień pomarańczową (E 110), która może
powodować reakcje alergiczne.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Ranitydyna nie hamuje aktywności oksygenazy związanej z wątrobowym cytochromem P-450.
Dlatego ranitydyna nie nasila działania leków, które są unieczynniane przez ten enzym, takich jak
amoksycylina, diazepam, lidokaina, fenytoina, metronidazol, propranolol, teofilina i warfaryna.
Leki średnio silnie i silnie zobojętniające treść żołądkową podane równocześnie z ranitydyną mogą
zmniejszać wchłanianie ranitydyny. Dlatego jeśli wskazane jest stosowanie takich leków to należy je
przyjmować co najmniej godzinę przed lub po podaniu dawki ranitydyny.
Podczas równoczesnego stosowania sukralfatu w dużych dawkach (2 g) może zmniejszyć się
wchłanianie ranitydyny. Zastosowanie sukralfatu 2 godziny po przyjęciu ranitydyny nie wpływa na jej
wchłanianie.
Nie stwierdzono interakcji między ranitydyną a amoksycyliną lub metronidazolem.
Ranitydyna może zmniejszać wchłanianie ketokonazolu i innych leków, których wchłanianie zależy
od kwaśności soku żołądkowego.
Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność ranitydyny.
4.6 Ciąża lub laktacja
Brak kontrolowanych badań dotyczących stosowania ranitydyny u kobiet w ciąży. Ranitydyna
przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki, dlatego lek można stosować u kobiet w ciąży i
kobiet karmiących piersią tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.
Ranitydyna podawana w dawkach leczniczych kobietom podczas porodu lub przed cesarskim cięciem
nie wpływa niekorzystnie na przebieg porodu ani na późniejszy rozwój niemowlęcia.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu
Brak danych dotyczących przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania
maszyn w czasie stosowania ranitydyny.
Niemniej, w niektórych przypadkach obserwowano działania niepożądane, takie jak: zawroty i bóle
głowy lub niewyraźne widzenie (zaburzenia akomodacji) mogące ograniczać sprawność
psychofizyczną, o czym należy poinformować pacjenta. W przypadku wystąpienia takich działań
niepożądanych, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. • :
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane obserwowane w czasie leczenia ranitydyną podano poniżej. W wielu
przypadkach nie wykazano związku przyczynowego między stosowaniem ranitydyny a wystąpieniem
tych objawów.
Działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania:
bardzo często (> 1/10)
często (> 1/100, < 1/10)
niezbyt często (> 1/1000, < 1/100)
rzadko (> 10 000, < 1/1000)
bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze doniesienia
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Bardzo rzadko: Zmiany w obrazie krwi (leukopenia, trombocytopenia), zwykle przemijające. Agranulocytoza lub pancytopenia, czasami z hipoplazją lub aplazją szpiku. |
Zaburzenia układu immunologicznego | Rzadko: Reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, gorączka, skurcz oskrzeli, niedociśnienie i ból w klatce piersiowej). Bardzo rzadko: Wstrząs anafilaktyczny. Działania te występowały po pierwszej dawce. |
Zaburzenia psychiczne | Bardzo rzadko: Przemijające stany splątania, depresja i omamy, szczególnie u pacjentów ciężko chorych lub pacjentów w podeszłym wieku. |
Zaburzenia układu nerwowego | Bardzo rzadko: Bóle głowy (czasami silne), zawroty głowy i przemijające zaburzenia dotyczące ruchów mimowolnych. |
Zaburzenia oka | Bardzo rzadko: Przemijające niewyraźne widzenie, prawdopodobnie w wyniku zaburzenia akomodacji oka. |
Zaburzenia serca | Bardzo rzadko: Tak jak w przypadku innych antagonistów receptora H2 bradykardia i blok przedsionkowo-komorowy. |
Zaburzenia naczyniowe | Bardzo rzadko: Zapalenie naczyń. |
Zaburzenia żołądka i jelit | Bardzo rzadko: Ostre zapalenie trzustki. Biegunka. |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Rzadko: Przemijające zmiany aktywności enzymów wątrobowych. Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez, zwy kle przemijające. |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: | Rzadko: Wysypka skórna. Bardzo rzadko: Rumień wielopostaciowy, wypadanie włosów. |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | Bardzo rzadko: Bóle mięśni i bóle stawów. |
Zaburzeni^ nerek i dróg moczowych | Bardzo rzadko: Śródmiąższowe zapalenie nerek. |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Bardzo rzadko: Przemijająca impotencja. Ginekomastia. |
4.9 Przedawkowanie
Opisano przypadek zatrucia po przyjęciu 18 g ranitydyny. Wystąpiły przemijające objawy podobne do
objawów niepożądanych, mogących wystąpić w czasie leczenia ranitydyną.
Niekiedy wystąpić może niedociśnienie i zaburzenia chodu.
W razie przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.
Ranitydynę można usunąć z osocza krwi przez hemodializę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobie wrzodowej i chorobie refluksowej
przełyku; antagoniści receptora H2. Kod ATC: A02B A02
Ranitydyna jest specyficznym, szybko działającym antagonistą receptorów histaminowych H2.
Hamuje ona zarówno podstawowe, jak i poposiłkowe wydzielanie kwasu solnego oraz zmniejsza
wydzielanie pepsyny w soku żołądkowym.
Ranitydyna ma względnie długi okres półtrwania, w wyniku czego pojedyncza dawka 150 mg hamuje
wydzielanie kwasu solnego przez 12 godzin.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie ranitydyny z przewodu pokarmowego jest szybkie, a stężenie maksymalne w osoczu
krwi występuje w czasie 2 godzin po zastosowaniu. Pokarm i leki zobojętniające nie mają znaczącego
wpływu na wchłanianie ranitydyny.
Okres półtrwania ranitydyny wynosi około 2,5-3 godzin.
Ranitydyna jest wydalana przez nerki głównie w postaci nie zmienionej i w niewielkim stopniu w
postaci metabolitów. Głównym jej metabolitem jest N - tlenek ranitydyny i w mniejszych ilościach
inne metabolity: demetyloranitydyna i S - tlenek ranitydyny.
W ciągu 24 godzin około 40% zastosowanej doustnie dawki ranitydyny wydala się przez nerki w
postaci nie zmienionej i w postaci metabolitów.
5.3 Przed kliniczne dane o bezpieczeństwie
Brak dostępnych dodatkowych danych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
skład tabletki: krospowidon, magnezu stearynian, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna
bezwodna.
skład otoczki: hypromeloza (Methocel E 15), lak z żółcienią pomarańczową E 110, tytanu dwutlenek,
triacetyna, talk.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie stwierdzono.
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Ranigast 150 mg tabletki powlekane są pakowane po 30 i 60 sztuk w blistry z folii Al/OPA/Al/PVC
(3 lub 6 blistrów po 10 sztuk). Blistry wraz z ulotką umieszczone są w tekturowym pudełku.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak specjalnych zaleceń.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SA
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie Nr-R/2067
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
03.04.1989 r. / 14.06.1999 r. / 17.08.2004 r. / 15.06.2005 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
8