Sprawdzamy dostępność
leków w 10 918 aptekach
1. Wskaż, gdzie jesteś
2. Znajdź potrzebny lek
3. Zarezerwuj on-line
4. Odbierz w aptece
Znajdź i zarezerwuj lek w najbliższej aptece!
Sprawdź teraz w najbliższej apteceInne leki działające na przewód pokarmowy i metabolizm
W tej kategorii znajdziesz inne produkty stosowane w chorobach układu pokarmowego i wpływające na metabolizm.
Leki działające na przewód pokarmowy i metabolizm
Co to jest metabolizm?
Metabolizm to ogół różnorodnych reakcji chemicznych zachodzących w organizmie. Skomplikowane procesy metaboliczne umożliwiają dostarczanie energii wszystkim komórkom naszego ciała. Niektóre grupy reakcji metabolicznych są natomiast odpowiedzialne za usuwanie z naszego organizmu szkodliwych lub niebezpiecznych substancji.
Reakcje metaboliczne zachodzące w naszym organizmie są wzajemnie powiązane. Szlaki metaboliczne organizmu człowieka dzielimy na dwie zasadnicze grupy: kataboliczne oraz anaboliczne.
Katabolizm to ogół przemian, mających na celu rozkład złożonych substancji chemicznych. Efektem reakcji katabolicznych jest uzyskanie cząsteczek o mniejszych rozmiarach; dodatkowo w trakcie ich powstawania wytwarzana jest energia (np. w procesie trawienia).
Reakcje anaboliczne działają w sposób odwrotny: ich celem jest budowa złożonych związków chemicznych. Substancje budulcowe to natomiast cząsteczki o mniejszych rozmiarach. Anabolizm umożliwia wzrost i rozwój tkanek naszego organizmu. W przeciwieństwie do katabolizmu, anabolizm jest procesem pochłaniającym energię.
Choroby metaboliczne to szeroka i niejednorodna grupa schorzeń. Nie dziwi więc ogromna różnorodność ich objawów. Oczywiście każda choroba metaboliczna ma swoje charakterystyczne symptomy.
Czym charakteryzuje się przewlekła choroba nerek?
W najbardziej powszechnym ujęciu głównym zadaniem nerek jest „funkcja wydalnicza”, czyli wydalanie z organizmu zbędnych substancji, przede wszystkim będących produktami procesów metabolicznych. Ściśle związana z tym jest „funkcja regulacyjna” w zakresie kontrolowania przede wszystkim gospodarki wodą, elektrolitami i równowagi kwasowo-zasadowej.
Termin „przewlekła choroba nerek”, który oznacza trwałe (utrzymujące się co najmniej 3 miesiące) uszkodzenie nerek. Uszkodzenie może mieć charakter strukturalny (nieprawidłowości w budowie nerek, np. liczne torbiele) lub czynnościowy (obecność w moczu białka lub nieprawidłowy osad moczu, upośledzenie funkcji wydalniczej nerek). Tak więc, rozpoznaje się przewlekłą chorobę nerek również w sytuacjach, gdy funkcja wydalnicza nerek jest prawidłowa (nie jest spełnione kryterium rozpoznania przewlekłej niewydolności nerek), natomiast obecne są inne cechy uszkodzenia nerek (nieprawidłowości w badaniach moczu, nieprawidłowości w strukturze nerek).
Czy dieta chorego na przewlekłą chorobę nerek jest istotna? Jak można wspomóc leczenie?
Sposób żywienia u osób z przewlekłą chorobą nerek powinien być stale monitorowany przez doświadczonego dietetyka, ponieważ to co jemy przekłada się bezpośrednio na funkcję nerek. Postępowanie dietetyczne jest ściśle związane ze stadium choroby. W każdym stadium choroby należy inaczej dobierać składniki pokarmowe, takie jak białka, węglowodany, tłuszcze, mikroskładniki i witaminy. Nieprawidłowa dieta u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek może doprowadzić do niedożywienia białkowo-energetycznego, istotnych niedoborów lub kumulacji nadmiaru witamin czy składników mineralnych, co z kolei wywołuje zaburzenia metaboliczne oraz hormonalne. Udział tłuszczu, węglowodanów, błonnika, witamin czy składników mineralnych w diecie powinien zostać indywidualnie dobrany do potrzeb każdego pacjenta po zebraniu dokładnego wywiadu medycznego i sprawdzeniu badań laboratoryjnych. Dieta z dużą ilością białka działa niekorzystnie, ponieważ w wyniku jego metabolizmu powstają mocznik i kreatynina. Postępowanie medyczne obejmuje przede wszystkim interwencję dietetyczną polegającą na obniżeniu spożycia białka. Najczęściej zaleca się dietę niskobiałkową (LPD, ang. low protein diet) opartą na podaży protein w zakresie 0,6-0,8 g/kg/dobę. Wytyczne zagraniczne i polskie wskazują, iż nie powinno się stosować podaży białka niższej niż 0,6 g/kg/dzień bez suplementacji ketoanalogami aminokwasów (KA). Zastosowanie ketoanalogów pozwala uzupełnić potencjalne niedobory białkowe bez ryzyka obciążenia organizmu nadmiarem reszt azotowych. Przy odpowiednio poprowadzonej terapii dietetycznej ryzyko wystąpienia niedożywienia jest zminimalizowane.
