PANTOPRAZOLE GENOPTIM

Każda tabletka dojelitowa zawiera

45,1 mg pantoprazolu w postaci półtorawodnej soli sodowej, co jest równoważnikiem 40 mg pantoprazolu

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu Pantoprazole Genoptim lub na produkty lecznicze stosowane w leczeniu skojarzonym. 

Pantoprazolu, tak jak innych inhibitorów pompy protonowej (IPP) nie należy stosować jednocześnie z atazanawirem.

Można przewidywać, że reakcje niepożądane związane z lekiem (ang. ADR) wystąpią u około 5% pacjentów. Najczęstsze reakcje niepożądane to biegunka i ból głowy; obie te reakcje występują u ok. 1% pacjentów.

W badaniach klinicznych dotyczących stosowania pantoprazolu obserwowano następujące działania niepożądane.

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Częstotliwość nieznana: hipomagnezemia.

Następujące dodatkowe działania niepożądane obserwowano w okresie po dopuszczeniu do obrotu:

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych : uszkodzenie wątroby i dróg żółciowych, żółtaczka, niewydolność komórek wątroby.

Zaburzenia psychiczne : omamy, splątanie (zwłaszcza u pacjentów predysponowanych oraz zaostrzenie tych wcześniej obecnych objawów).

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: śródmiąższowe zapalenie nerek.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło,p odostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)

Tabletek nie należy żuć ani kruszyć, należy połykać je w całości na godzinę przed posiłkiem, popijając wodą.

Zalecana dawka:

Osoby dorosłe i młodzież w wieku od 12 lat:

Refluksowe zapalenie przełyku

Jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg na dobę. W poszczególnych przypadkach dawka może zostać podwojona (zwiększona do dwóch tabletek na dobę), zwłaszcza, gdy brak odpowiedzi na inne leczenie. Do wyleczenia refluksowego zapalenia przełyku niezbędny jest zwykle okres czterech tygodni. Jeśli to nie wystarcza, wyleczenie uzyskuje się zazwyczaj w ciągu kolejnych czterech tygodni.

Osoby dorosłe:

Eradykacja H. pylori w skojarzeniu z dwoma odpowiednimi antybiotykami:

U pacjentów z wrzodami żołądka i dwunastnicy będących nosicielami H. pylori możliwe jest osiągnięcie eradykacji bakterii za pomocą leczenia skojarzonego. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne lokalne (np. zalecenia krajowe) dotyczące oporności bakterii, oraz właściwego stosowania i przepisywania leków przeciwbakteryjnych. W zależności od wzorca oporności w celu eradykacji H. pylori zalecane są następujące schematy leczenia skojarzonego:

a) jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg dwa razy na dobę

+ 1000 mg amoksycyliny dwa razy na dobę

+ 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę

b) jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim 40 mg dwa razy na dobę

+ 400 – 500 mg metronidazolu (lub 500 mg tinidazolu) dwa razy na dobę

+ 250 – 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę

c) jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim 40 mg dwa razy na dobę

+ 1000 mg amoksycyliny dwa razy na dobę

+ 400 – 500 mg metronidazolu (lub 500 mg tinidazolu) dwa razy na dobę

W skojarzonym leczeniu w celu eradykacji infekcji H. pylori druga dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg powinna zostać przyjęta godzinę przed kolacją. Leczenie skojarzone jest stosowane zazwyczaj przez 7 dni i może być przedłużone o kolejne 7 dni, do całkowitego czasu trwania leczenia łącznie do dwóch tygodni. Jeśli w celu zagojenia wrzodów wskazane jest dalsze leczenie pantoprazolem, należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawki w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy.

Jeśli nie ma możliwości zastosowania leczenia skojarzonego, np. badania wykazały, że pacjent nie jest nosicielem H. pylori , w przypadku monoterapii pantoprazolem zastosowanie mają następujące wytyczne:

Leczenie wrzodów żołądka

Jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg na dobę.

W poszczególnych przypadkach dawka może zostać podwojona (zwiększona do dwóch tabletek na dobę), zwłaszcza, gdy brak odpowiedzi na inne leczenie. Do wyleczenia wrzodów żołądka niezbędny jest zwykle okres czterech tygodni. Jeśli to nie wystarcza, wyleczenie uzyskuje się zazwyczaj w ciągu kolejnych czterech tygodni.

Leczenie wrzodów dwunastnicy

Jedna dojelitowa tabletka produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg na dobę.

W poszczególnych przypadkach dawka może zostać podwojona (zwiększona do dwóch tabletek na dobę), zwłaszcza, gdy brak odpowiedzi na inne leczenie. Wrzody dwunastnicy goją się zwykle w ciągu dwóch tygodni. Jeśli dwutygodniowy okres leczenia jest niewystarczający, prawie we wszystkich przypadkach, wyleczenie następuje w ciągu kolejnych dwóch tygodni.

Zespół Zollingera-Ellisona i inne chorobowe stany będące wynikiem nadmiernego wydzielania.

W przypadku długotrwałego leczenia zespołu Zollingera-Ellisona i innych chorobowych stanów będących wynikiem nadmiernego wydzielania terapię należy rozpocząć od dawki dobowej wynoszącej 80 mg (dwie tabletki produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg). Następnie dawkę można zwiększyć lub zmniejszyć według potrzeb na podstawie pomiarów wydzielania soku żołądkowego. W przypadku dawek większych niż 80 mg na dobę, dawkę należy podzielić i podawać dwa razy na dobę. Przejściowe zwiększenie dawki powyżej 160 mg pantoprazolu jest możliwe, ale dawka taka nie powinna być podawana dłużej niż jest to niezbędne do uzyskania odpowiedniej kontroli wydzielania kwasu.

Czas trwania leczenia w przypadku zespołu Zollingera-Ellisona i innych chorobowych stanów będących wynikiem nadmiernego wydzielania jest nieokreślony i powinien zostać dostosowany do potrzeb klinicznych.

Szczególne populacje pacjentów

Dzieci w wieku poniżej 12 lat:

Tabletki dojelitowe produktu Pantoprazole Genoptim, 40 mg nie są zalecane do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat z powodu ograniczonych danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania w tej grupie wiekowej.

Zaburzenie czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Dojelitowych tabletek pantoprazolu nie wolno stosować w terapii skojarzonej w celu eradykacji H. pylori u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ aktualnie nie są dostępne dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dojelitowych tabletek pantoprazolu w leczeniu skojarzonym u tych pacjentów.

Osoby w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy regularnie kontrolować aktywność enzymów wątrobowych podczas leczenia pantoprazolem, w szczególności podczas długotrwałego stosowania. W przypadku zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych leczenie należy przerwać.

Leczenie skojarzone

Wprzypadkustosowanialeczeniaskojarzonego należy brać pod uwagę również informacje zawartewCharakterystyce Produktu Leczniczego jednocześnie stosowanych leków.

 Wpływ na wchłanianie witaminy B₁₂

Pantoprazol, tak jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszyć wchłanianie witaminy B₁₂ (cyjanokobalaminy) wskutek hipo- lub achlorhydrii. Możliwość takiego działania należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną rezerwą witaminy B₁₂ w organizmie lub czynnikami ryzyka zmniejszonego wchłaniania witaminy B₁₂ leczonych długotrwale lub jeśli wystąpią objawykliniczne.

Długotrwała terapia

W leczeniu długotrwałym, zwłaszcza, kiedy czas leczenia przekracza 1 rok, pacjenci powinni być poddawani regularnej obserwacji.

Zakażenia przewodu pokarmowegospowodowane przez bakterie

Przypuszcza się, że pantoprazol,takjakiinne inhibitory pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors-PPIs), może zwiększać ilośćbakteriinaturalnieobecnychw górnym odcinkuprzewodu pokarmowego. Stosowanie produktu Pantoprazole Genoptim 40 może prowadzić donieznacznie większego ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych przezbakterie,takiejak Salmonella i Campylobacter lub Clostridium difficile.

Wystąpienie objawów alarmowych

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów ostrzegawczych (takich jak: znacznego stopnia niezamierzona utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty krwawe, niedokrwistość, obecność krwi w stolcu) i w przypadku podejrzenia lub obecności wrzodu żołądka należy wykluczyć złośliwy proces nowotworowy, ponieważ leczenie pantoprazolem może zmniejszać jego objawy i opóźniać rozpoznanie.

Należy rozważyć dalsze badania, jeśli pomimo odpowiedniego leczenia objawy utrzymują się.

Równoczesne podawanie z atazanawirem

Równoczesne podawanie atazanawiru z inhibitorami pompy protonowej nie jest zalecane. Jeśli podawanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej ocenia się jako konieczne, zaleca się uważną kliniczną kontrolę (np. miano wirusa) w połączeniu z zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg i rytonawirem w dawce 100 mg. Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 20 mg pantoprazolu.

Złamania kości

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej, zwłaszcza przyjmowanych w dużych dawkach oraz w długoterminowej terapii (powyżej 1 roku), może nieznacznie zwiększyć ryzyko złamań kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u osób z innymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne sugerują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Wzrost ryzyka może być spowodowany również innymi czynnikami. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni być leczeni zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi w celu zapewnienia przyjmowania odpowiedniej dawki witaminy D i wapnia.

Hipomagnezemia

Donoszono o ciężkiej hipomagnezemii u pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, takimi jak pantoprazol, przez co najmniej trzy miesiące, w większości przypadków przez rok. Mogą wystąpić ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i arytmia komorowa, ale mogą one rozpocząć się podstępnie i pozostać niezauważone. W najcięższych przypadkach hipomagnezemia ustępowała po podaniu magnezu i przerwaniu terapii inhibitorem pompy protonowej.

W przypadku pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej z digoksyną lub lekami, które mogą powodować hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarze powinni rozważyć pomiar stężeń magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem pompy protonowej i okresowo w trakcie leczenia.

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE. Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Pantoprazole Genoptim. Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy regularnie kontrolować aktywność enzymów wątrobowych podczas leczenia pantoprazolem, w szczególności podczas długotrwałego stosowania. W przypadku zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych leczenie należy przerwać.

Leczenie skojarzone

Wprzypadkustosowanialeczeniaskojarzonego należy brać pod uwagę również informacje zawartewCharakterystyce Produktu Leczniczego jednocześnie stosowanych leków.

 Wpływ na wchłanianie witaminy B₁₂

Pantoprazol, tak jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszyć wchłanianie witaminy B₁₂ (cyjanokobalaminy) wskutek hipo- lub achlorhydrii. Możliwość takiego działania należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną rezerwą witaminy B₁₂ w organizmie lub czynnikami ryzyka zmniejszonego wchłaniania witaminy B₁₂ leczonych długotrwale lub jeśli wystąpią objawykliniczne.

Długotrwała terapia

W leczeniu długotrwałym, zwłaszcza, kiedy czas leczenia przekracza 1 rok, pacjenci powinni być poddawani regularnej obserwacji.

Zakażenia przewodu pokarmowegospowodowane przez bakterie

Przypuszcza się, że pantoprazol,takjakiinne inhibitory pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors-PPIs), może zwiększać ilośćbakteriinaturalnieobecnychw górnym odcinkuprzewodu pokarmowego. Stosowanie produktu Pantoprazole Genoptim 40 może prowadzić donieznacznie większego ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych przezbakterie,takiejak Salmonella i Campylobacter lub Clostridium difficile.

Wystąpienie objawów alarmowych

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów ostrzegawczych (takich jak: znacznego stopnia niezamierzona utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty krwawe, niedokrwistość, obecność krwi w stolcu) i w przypadku podejrzenia lub obecności wrzodu żołądka należy wykluczyć złośliwy proces nowotworowy, ponieważ leczenie pantoprazolem może zmniejszać jego objawy i opóźniać rozpoznanie.

Należy rozważyć dalsze badania, jeśli pomimo odpowiedniego leczenia objawy utrzymują się.

Równoczesne podawanie z atazanawirem

Równoczesne podawanie atazanawiru z inhibitorami pompy protonowej nie jest zalecane. Jeśli podawanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej ocenia się jako konieczne, zaleca się uważną kliniczną kontrolę (np. miano wirusa) w połączeniu z zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg i rytonawirem w dawce 100 mg. Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 20 mg pantoprazolu.

Złamania kości

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej, zwłaszcza przyjmowanych w dużych dawkach oraz w długoterminowej terapii (powyżej 1 roku), może nieznacznie zwiększyć ryzyko złamań kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u osób z innymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne sugerują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Wzrost ryzyka może być spowodowany również innymi czynnikami. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni być leczeni zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi w celu zapewnienia przyjmowania odpowiedniej dawki witaminy D i wapnia.

Hipomagnezemia

Donoszono o ciężkiej hipomagnezemii u pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, takimi jak pantoprazol, przez co najmniej trzy miesiące, w większości przypadków przez rok. Mogą wystąpić ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i arytmia komorowa, ale mogą one rozpocząć się podstępnie i pozostać niezauważone. W najcięższych przypadkach hipomagnezemia ustępowała po podaniu magnezu i przerwaniu terapii inhibitorem pompy protonowej.

W przypadku pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej z digoksyną lub lekami, które mogą powodować hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarze powinni rozważyć pomiar stężeń magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem pompy protonowej i okresowo w trakcie leczenia.

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE. Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Pantoprazole Genoptim. Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

Wpływ pantoprazolu na wchłanianie innych produktów leczniczych

Z powodu silnego i długotrwałego hamowania wydzielania soku żołądkowego pantoprazol może zmniejszać wchłanianie leków o dostępności zależnej od pH soku żołądkowego, np. niektórych azolowych leków przeciwgrzybiczych, takich jak ketokonazol, itrakonazol, posakonazol i inne leki, takie jak erlotinib.

Leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV (atazanawir)

Jednoczesne podawanie atazanawiru i innych leków stosowanych w leczeniu zakażenia HIV, których wchłanianie zależy od pH z inhibitorami pompy protonowej może doprowadzić do istotnego ograniczenia biodostępności tych leków i może wpłynąć na ich skuteczność. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego podawania inhibitorów pompy protonowej z atazanawirem.

Leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryn (fenprokumon lub warfaryna)

Chociaż w trakcie klinicznych badań farmakokinetycznych nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania fenprokumonu lub warfaryny, w okresie po dopuszczeniu leku do obrotu zgłoszono kilka pojedynczych przypadków zmian wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) w czasie jednoczesnego stosowania. Dlatego u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryn (np. fenprokumonu lub warfaryny) zaleca się kontrolowanie czasu protrombinowego/INR po rozpoczęciu, zakończeniu lub w trakcie nieregularnego stosowania pantoprazolu.

Metotreksat

U niektórych pacjentów zaobserwowano, że równoczesne stosowanie dużych dawek metotreksatu (np.300 mg) z inhibitorami pompy protonowej prowadziło do zwiększenia stężenia metotreksatu. Dlatego teżu pacjentów przyjmujących duże dawki metotreksatu, np. w chorobie nowotworowej lub łuszczycy należy rozważyć czasowe przerwanie stosowania pantoprazolu.

Inne badania dotyczące interakcji

Pantoprazol jest w dużym stopniu metabolizowany w wątrobie z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P450. Głównym szlakiem metabolicznym jest demetylacja za pośrednictwem CYP2C19. Do innych szlaków metabolicznych należy utlenianie za pośrednictwem CYP3A4.

Badania dotyczące interakcji z lekami metabolizowanymi także tymi samymi szlakami, np. karbamazepiną, diazepamem, glibenklamidem, nifedypiną oraz doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi lewonorgestrel i etynyloestradiol, nie ujawniły klinicznie istotnych interakcji.

Wyniki z szeregu badań dotyczących interakcji wykazały, że pantoprazol nie wpływa na metabolizm substancji czynnych metabolizowanych za pośrednictwem CYP1A2 (takich jak kofeina, teofilina), CYP2C9 (takich jak piroksykam, diklofenak, naproksen), CYP2D6 (takich jak metoprolol), CYP2E1 (takich jak etanol) ani nie zakłóca zależnego od p-glikoproteiny wchłaniania.

Nie obserwowano interakcji z jednocześnie stosowanymi lekami zobojętniającymi sok żołądkowy.

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono także podając pantoprazol jednocześnie z odpowiednimi antybiotykami (klarytromycyną, metronidazolem, amoksycyliną). Nie wykryto klinicznie istotnych interakcji.

Pantoprazol nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy i zaburzenia widzenia, w tym nieostre widzenie. W takich przypadkach pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów mechanicznych ani obsługiwać maszyn.

Objawy przedawkowania u ludzi nie są znane.

Dawki do 240 mg podawano dożylnie przez 2 minuty i były dobrze tolerowane. Ze względu na znaczny stopień wiązania z białkami pantoprazol nie ulega łatwo dializie. W przypadku przedawkowania z klinicznymi objawami zatrucia, należy zastosować zwykle zalecane metody postępowania.