Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Objawowe leczenie nawracających dolegliwości dyspeptycznych nie związanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego, takich jak zgaga, nadkwaśność soku żołądkowego, bóle w nadbrzuszu.
Lek hamuje wydzielanie kwasu solnego przez 12 godzin.
Jedna tabletka musująca zawiera150 mg ranitydyny (Ranitidinum) w postaci chlorowodorku (co odpowiada 168 mg ranitydyny chlorowodorku).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: aspartam 33 mg w tabletce. Jedna tabletka zawiera 328 mg sodu (14,3 mmol).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
- Marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym w wywiadzie. - Fenyloketonuria.
- Dzieci w wieku poniżej 16 lat.
Bezpieczeństwo stosowania ranitydyny oceniano w trzech badaniach klinicznych obejmujących 1187 pacjentów, którym podawano ranitydynę w dawce 75 mg (maksymalnie cztery dawki na dobę przez 7 do 14 dni) i 1181 pacjentów, którym podawano placebo. Działania niepożądane obserwowano u 26% stosujących placebo i 25% w grupie pacjentów leczonych ranitydyną.
Najczęściej obserwowano występowanie: Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy (4% w grupie stosujących ranitydynę 75 mg i 4% w grupie placebo), zaburzenia smaku (0,3% i 0,0%).
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zakażeń górnego odcinka układu oddechowego (5,0% i 4,3%), katar (1,2% i 1,2%), grypa i objawy grypopodobne (1,6% i 1,5%). Zaburzenia żołądka i jelit: nudności lub wymioty (2,3% i 2,7%), biegunki (2,4% i 1,7%), bóle w nadbrzuszu (1,2% i 1,8%), wzdęcia lub odbijanie (1,0% i 0,9%).
Dane odnośnie możliwości występowania działań niepożądanych podczas stosowania ranitydyny w dawkach od 150 do 300 mg/dobę:
Zaburzenia układu nerwowego: stany splątania (0,08%), niepokój ruchowy, omamy wzrokowe i słuchowe. Działania niepożądane ze strony układu nerwowego są bardziej nasilone w trakcie stosowania dużych dawek leku, u osób powyżej 65 lat oraz u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i (lub) wątroby.
Zaburzenia serca: bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, tachykardia.
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, gorączka, niedociśnienie, sporadycznie wysypki). Donoszono również o przypadkach reakcji anafilaktycznych, pokrzywki połączonej z obrzękiem twarzy oraz skurczem krtani, zespołu Stevensa-Johnsona.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: donoszono o pojedynczych przypadkach ginekomastii, impotencji, obniżenia libido u mężczyzn.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: donoszono o pojedynczych przypadkach przemijającego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, przemijającego zapalenia wątroby.
Zaburzenia żołądka i jelit: donoszono o pojedynczych przypadkach przemijającej hipergastrynemii. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: donoszono o pojedynczych przypadkach zwiększenia stężenia kreatyniny oraz o przypadkach leukopenii, granulocytopenii, trombocytopenii.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rumień wielopostaciowy i świąd skóry (niezbyt często).
Dorośli i młodzież od 16 lat:
W przypadku występowania nawracających objawów dyspeptycznych należy zastosować 1 tabletkę 150 mg, w razie potrzeby 2 razy na dobę. Nie należy stosować więcej niż
2 tabletki preparatu na dobę.
Jeśli dolegliwości nie ustępują po 2 tygodniach leczenia, należy zweryfikować diagnozę. Przed użyciem tabletkę należy rozpuścić w 100 ml wody, wypić roztwór po całkowitym rozpuszczeniu preparatu.
Zawarty w preparacie sodu benzoesan może powodować reakcje alergiczne oraz wystąpienie napadu astmy u chorych na astmę. Nagłe wystąpienie uczucia ściskania w klatce piersiowej, świszczący oddech, wysypka, świąd powiek i twarzy mogą być objawem uczulenia na preparat. Preparat zawiera sód, co należy uwzględnić stosując lek u osób na diecie ubogosodowej.
Obserwowano zmiany czasu protrombinowego podczas jednoczesnego stosowania ranitydyny i warfaryny; zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania ranitydyny i leków przeciwzakrzepowych oraz okresowe kontrolowanie czasu protrombinowego.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia) są bardziej narażeni na wystąpienie działań niepożądanych ze strony układu nerwowego; należy zwrócić szczególną uwagę na subtelne lub jawne zmiany osobowości lub możliwe interakcje z innymi lekami.
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, zwłaszcza u osób, u których dolegliwości dyspeptyczne nie występowały wcześniej lub zmieniły charakter, a także u osób, u których wraz z zaburzeniami dyspeptycznymi występuje chudnięcie, ponieważ leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej i opóźniać rozpoznanie.
Lek wydalany jest głównie przez nerki i dlatego zalecane jest zachowanie ostrożności podczas stosowania leku u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów dializowanych lek należy podawać po zakończeniu dializy.
Niewydolność wątroby nie wpływa na parametry farmakokinetyczne preparatu, należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania ranitydyny u pacjentów z niewydolnością wątroby. Ranitydyna może powodować nasilenie napadów porfirii ostrej; należy unikać stosowania preparatu u pacjentów z porfirią ostrą w wywiadzie.
Nie zaleca się podawania leku jednocześnie z terapią substytucyjną enzymami trzustkowymi lub w ostrym zapaleniu trzustki.
Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność leku.
Pacjenci leczeni jednocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi i ranitydyną powinni być poddawani regularnej kontroli. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku.
Zawarty w preparacie sodu benzoesan może powodować reakcje alergiczne oraz wystąpienie napadu astmy u chorych na astmę. Nagłe wystąpienie uczucia ściskania w klatce piersiowej, świszczący oddech, wysypka, świąd powiek i twarzy mogą być objawem uczulenia na preparat. Preparat zawiera sód, co należy uwzględnić stosując lek u osób na diecie ubogosodowej.
Obserwowano zmiany czasu protrombinowego podczas jednoczesnego stosowania ranitydyny i warfaryny; zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania ranitydyny i leków przeciwzakrzepowych oraz okresowe kontrolowanie czasu protrombinowego.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia) są bardziej narażeni na wystąpienie działań niepożądanych ze strony układu nerwowego; należy zwrócić szczególną uwagę na subtelne lub jawne zmiany osobowości lub możliwe interakcje z innymi lekami.
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, zwłaszcza u osób, u których dolegliwości dyspeptyczne nie występowały wcześniej lub zmieniły charakter, a także u osób, u których wraz z zaburzeniami dyspeptycznymi występuje chudnięcie, ponieważ leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej i opóźniać rozpoznanie.
Lek wydalany jest głównie przez nerki i dlatego zalecane jest zachowanie ostrożności podczas stosowania leku u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów dializowanych lek należy podawać po zakończeniu dializy.
Niewydolność wątroby nie wpływa na parametry farmakokinetyczne preparatu, należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania ranitydyny u pacjentów z niewydolnością wątroby. Ranitydyna może powodować nasilenie napadów porfirii ostrej; należy unikać stosowania preparatu u pacjentów z porfirią ostrą w wywiadzie.
Nie zaleca się podawania leku jednocześnie z terapią substytucyjną enzymami trzustkowymi lub w ostrym zapaleniu trzustki.
Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność leku.
Pacjenci leczeni jednocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi i ranitydyną powinni być poddawani regularnej kontroli. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku.
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja istotna
Pod wpływem ranitydyny może wzrosnąć stężenie alkoholu we krwi, co spowoduje zmniejszenie koncentracji uwagi i zaburzenia koordynacji ruchowej. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.
Interakcja mało istotna
Posiłki spożywane w ciągu dnia stymulują wydzielanie kwasu solnego w żołądku (obniżenie pH w żołądku). Zmniejsza się skuteczność leku. Lek powinien być przyjmowane wieczorem po ostatnim posiłku.
Wybierz interesujące Cię informacje:
