SEGAN

1 tabletka zawiera 5 mg selegiliny chlorowodorku ( Selegilini hydrochloridum ).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Zespoły pozapiramidowe niezwiązane z niedoborem dopaminy (pląsawica Huntingtona, drżenie samoistne).

Stosowanie u pacjentów przyjmujących agonistów serotoniny (np. sumatryptan, naratryptan, zolmitryptan, ryzatryptan).

Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy. 

Ostra niewydolność wątroby lub nerek.

Jednoczesne stosowanie u osób leczonych petydyną lub innymi opioidami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, lekami z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) (np. fluoksetyna, sertralina, paroksetyna, citalopram, escitalopram), lekami z grupy

inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) (wenlafaksyna), sympatykomimetykami, inhibitorami monoaminooksydazy (np. linezolid) (patrz punkt 4.5).

Dermatozy o nieustalonej etiologii (lek może pobudzić rozwój czerniaka złośliwego).

W przypadku połączenia z lewodopą należy uwzględnić przeciwwskazania dla lewodopy, w tym:

-choroby układu sercowo-naczyniowego (nadciśnienie tętnicze, ciężka postać dławicy piersiowej, tachykardia, zaburzenia rytmu serca);

-psychozy z zaawansowaną demencją;

-przerost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu;

-jaskrę z wąskim kątem przesączania; -nadczynność tarczycy, tyreotoksykozę;

-guz chromochłonny nadnerczy.

Selegilina stosowana w monoterapii jest dobrze tolerowana. Suchość w jamie ustnej, przejściowy wzrost stężenia aminotransferazy alaninowej w surowicy oraz zaburzenia snu występowały częściej niż u pacjentów przyjmujących placebo. Najczęściej występującym obserwowanym działaniem niepożądanym są nudności, występujące u ok. 20% pacjentów przyjmujących selegilinę.

Następujące zasady zostały przyjęte dla sporządzenia klasyfikacji częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

* U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy lub innymi lekami dopaminergicznymi obserwowano zaburzenia kontroli impulsów, takie jak patologiczny hazard, wzrost popędu płciowego, nadpobudliwość seksualna, niepohamowany apetyt, zakupoholizm i inne. Mogą one mieć związek z selegiliną ale do tej pory zgłoszono bardzo niewiele przypadków.

Połączenie z lewodopą

Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, mogą również ulec nasileniu działania niepożądane lewodopy (niepokój, zaburzenia hiperkinetyczne, nieprawidłowe ruchy, pobudzenie, splątanie, nudności omamy, bóle głowy, niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia rytmu serca, zawroty głowy). Działania niepożądane z reguły zanikają po zmniejszeniu dawki lewodopy. Włączenie selegiliny do terapii umożliwia obniżenie dawki lewodopy nawet o 30%. Lewodopa powinna być stosowana w połączeniu z obwodowym inhibitorem dekarboksylazy.

U osób w podeszłym wieku, z długim przebiegiem choroby i współistniejącymi innymi chorobami działania niepożądane selegiliny podawanej w skojarzeniu z lewodopą mogą być poważne i zagrażające życiu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania

Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,

Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Podanie doustne.

Dawkowanie

Zalecana dawka dobowa wynosi od 5 mg do 10 mg na dobę.

W leczeniu skojarzonym z lewodopą początkowa dawka selegiliny wynosi 5 mg raz na dobę, rano. Gdy brak odpowiedniej reakcji, dawkę selegiliny można zwiększyć do 10 mg albo raz na dobę rano, albo w dwóch dawkach podzielonych rano i w południe. Po 2-3 dniach leczenia należy spróbować zmniejszyć dawkę lewodopy. Zwykle możliwa jest redukcja dawki lewodopy o 10-30%, a po dłuższym leczeniu niekiedy o więcej.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

Brak danych dotyczących konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów z łagodnym zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, działania niepożądane związane z działaniem lewodopy mogą być bardziej nasilone, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje wysokie dawki lewodopy.

Pacjentów takich należy monitorować.

Dodanie selegiliny do leczenia lewodopą może spowodować wystąpienie ruchów mimowolnych i (lub) pobudzenia. Te działania niepożądane ustępują po zmniejszeniu dawki lewodopy. Dawkę lewodopy można zmniejszyć o 30% w przypadku skojarzonego stosowania z selegiliną.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy lub innymi lekami dopaminergicznymi obserwowano zaburzenia kontroli impulsów, takie jak patologiczny hazard, wzrost popędu płciowego, nadpobudliwość seksualna, niepohamowany apetyt, zakupoholizm i inne. Mogą one mieć związek z selegiliną ale do tej pory zgłoszono bardzo niewiele przypadków.

Nie należy przekraczać zalecanej dawki dobowej 10 mg, z uwagi na możliwość wystąpienia objawów niepożądanych, np. niekontrolowanego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi po spożyciu pokarmów bogatych w aminokwas tyraminę (sery pleśniowe, wino, piwo, kawior). Podawanie leku w dawkach dobowych większych niż 10 mg może wiązać się z utratą selektywności hamowania MAO-B i wówczas mogą się pojawić zarówno działania niepożądane, jak i interakcje typowe dla nieselektywnych inhibitorów MAO. 

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

-niestabilnym nadciśnieniem tętniczym; -zaburzeniami rytmu serca;

-ciężką postacią dławicy piersiowej;

-psychozami;

-chorobą wrzodową w przeszłości, ze względu na możliwe zaostrzenie tych schorzeń podczas leczenia.

U osób z niewydolnością wątroby lub nerek selegilinę należy stosować ostrożnie, dawki leku powinny zostać odpowiednio zmniejszone.

Nie obserwowano poważnych przypadków toksycznego wpływu na wątrobę, jednak zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z historią zaburzeń czynności wątroby. Podczas przewlekłego stosowania selegiliny opisano przejściowe lub trwałe nieprawidłowości związane ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych.

Podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami MAO-A (lub nieselektywnymi inhibitorami MAO) może wystąpić niedociśnienie, które czasami może mieć gwałtowny początek.

Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO w trakcie znieczulenia ogólnego podczas zabiegu chirurgicznego. Inhibitory MAO w tym selegilina mogą wzmacniać działanie środków powodujących depresję ośrodkowego układu nerwowego używanych do znieczulenia ogólnego. Zgłaszane były przypadki przejściowej depresji układu oddechowego i układu krążenia, spadek ciśnienia tętniczego krwi i śpiączka (patrz punkt 4.5).

Niektóre badania pokazują zwiększone ryzyko śmiertelności u pacjentów otrzymujących selegilinę i lewodopę, w porównaniu do tych otrzymujących jedynie lewodopę. Warto zaznaczyć, że wykryto w tych badaniach liczne błędy metodologiczne. Natomiast metaanalizy i duże badania kohortowe nie wykazały istotnej różnicy w śmiertelności pomiędzy pacjentami leczonymi selegiliną a pacjentami leczonymi innymi lekami lub skojarzeniem selegiliny i lewodopy.

Badania wykazały ryzyko nasilonego efektu hipotensyjnego w odpowiedzi na wspólne podanie selegiliny i lewodopy, u pacjentów z ryzykiem sercowo-naczyniowym.

Dodanie selegiliny do lewodopy może nie być korzystne u pacjentów, u których zmiany w odpowiedzi terapeutycznej nie są zależne od dawki.

Należy zachować ostrożność, gdy selegilina jest przyjmowana w skojarzeniu z innymi produktami i substancjami o działaniu ośrodkowym. Podczas przyjmowania selegiliny należy unikać picia alkoholu.

Lek zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, działania niepożądane związane z działaniem lewodopy mogą być bardziej nasilone, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje wysokie dawki lewodopy.

Pacjentów takich należy monitorować.

Dodanie selegiliny do leczenia lewodopą może spowodować wystąpienie ruchów mimowolnych i (lub) pobudzenia. Te działania niepożądane ustępują po zmniejszeniu dawki lewodopy. Dawkę lewodopy można zmniejszyć o 30% w przypadku skojarzonego stosowania z selegiliną.

U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy lub innymi lekami dopaminergicznymi obserwowano zaburzenia kontroli impulsów, takie jak patologiczny hazard, wzrost popędu płciowego, nadpobudliwość seksualna, niepohamowany apetyt, zakupoholizm i inne. Mogą one mieć związek z selegiliną ale do tej pory zgłoszono bardzo niewiele przypadków.

Nie należy przekraczać zalecanej dawki dobowej 10 mg, z uwagi na możliwość wystąpienia objawów niepożądanych, np. niekontrolowanego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi po spożyciu pokarmów bogatych w aminokwas tyraminę (sery pleśniowe, wino, piwo, kawior). Podawanie leku w dawkach dobowych większych niż 10 mg może wiązać się z utratą selektywności hamowania MAO-B i wówczas mogą się pojawić zarówno działania niepożądane, jak i interakcje typowe dla nieselektywnych inhibitorów MAO. 

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

-niestabilnym nadciśnieniem tętniczym; -zaburzeniami rytmu serca;

-ciężką postacią dławicy piersiowej;

-psychozami;

-chorobą wrzodową w przeszłości, ze względu na możliwe zaostrzenie tych schorzeń podczas leczenia.

U osób z niewydolnością wątroby lub nerek selegilinę należy stosować ostrożnie, dawki leku powinny zostać odpowiednio zmniejszone.

Nie obserwowano poważnych przypadków toksycznego wpływu na wątrobę, jednak zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z historią zaburzeń czynności wątroby. Podczas przewlekłego stosowania selegiliny opisano przejściowe lub trwałe nieprawidłowości związane ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych.

Podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami MAO-A (lub nieselektywnymi inhibitorami MAO) może wystąpić niedociśnienie, które czasami może mieć gwałtowny początek.

Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO w trakcie znieczulenia ogólnego podczas zabiegu chirurgicznego. Inhibitory MAO w tym selegilina mogą wzmacniać działanie środków powodujących depresję ośrodkowego układu nerwowego używanych do znieczulenia ogólnego. Zgłaszane były przypadki przejściowej depresji układu oddechowego i układu krążenia, spadek ciśnienia tętniczego krwi i śpiączka (patrz punkt 4.5).

Niektóre badania pokazują zwiększone ryzyko śmiertelności u pacjentów otrzymujących selegilinę i lewodopę, w porównaniu do tych otrzymujących jedynie lewodopę. Warto zaznaczyć, że wykryto w tych badaniach liczne błędy metodologiczne. Natomiast metaanalizy i duże badania kohortowe nie wykazały istotnej różnicy w śmiertelności pomiędzy pacjentami leczonymi selegiliną a pacjentami leczonymi innymi lekami lub skojarzeniem selegiliny i lewodopy.

Badania wykazały ryzyko nasilonego efektu hipotensyjnego w odpowiedzi na wspólne podanie selegiliny i lewodopy, u pacjentów z ryzykiem sercowo-naczyniowym.

Dodanie selegiliny do lewodopy może nie być korzystne u pacjentów, u których zmiany w odpowiedzi terapeutycznej nie są zależne od dawki.

Należy zachować ostrożność, gdy selegilina jest przyjmowana w skojarzeniu z innymi produktami i substancjami o działaniu ośrodkowym. Podczas przyjmowania selegiliny należy unikać picia alkoholu.

Lek zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Połączenia przeciwwskazane (patrz punkt 4.3)

Sympatykomimetyki

Nie stosować jednocześnie leków sympatykomimetycznych (np. efedryny) ze względu na ryzyko wystąpienia nadciśnienia. 

Petydyna

Nie podawać produktu w skojarzeniu z petydyną oraz innymi lekami przeciwbólowymi z grupy opioidów (np. kodeiną, buprenorfiną, fentanylem, tramadolem), ze względu na możliwość wystąpienia groźnych dla życia zaburzeń, takich jak: podniecenie ruchowe, wysoka gorączka, nadciśnienie tętnicze i drgawki.

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRIs) i inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRIs)

Ciężkie działania niepożądane, takie jak: obfite pocenie się, zaczerwienienie, ataksja, hipertermia, nadciśnienie tętnicze/niedociśnienie tętnicze, kołatanie serca, zawroty głowy oraz zmiany w psychice (pobudzenie, splątanie, omamy prowadzące do majaczeń i śpiączki) zaobserwowano u pacjentów stosujących jednocześnie selegilinę oraz selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (fluoksetyna, fluwoksamina, sertralina, paroksetyna) lub inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (wenlafaksyna). Mechanizm tych interakcji nie jest w pełni poznany.

Ze względu na ryzyko wystąpienia splątania, hipomanii, omamów, epizodów maniakalnych, pobudzenia, mioklonii, hiperrefleksji, braku koordynacji, dreszczy, drżeń, drgawek, ataksji, obfitego pocenia, biegunki, gorączki i nadciśnienia, które mogą być objawami zespołu serotoninowego, przeciwwskazane jest równoczesne stosowanie selegiliny oraz SSRI lub SNRI. 

Odnotowano przypadek zakończony zgonem, gdy rozpoczęto stosowanie nieselektywnego inhibitora MAO na krótko po zakończeniu terapii fluoksetyną. Leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie 14 dni od zakończeniu terapii selegiliną. Ze względu na długi okres półtrwania fluoksetyny, odstęp pomiędzy zakończeniem jej stosowania a rozpoczęciem terapii selegiliną powinien wynosić minimum 5 tygodni.

Selegiliny nie należy stosować w ciągu 2 tygodni od zakończenia leczenia sertraliną. W przypadku pozostałych inhibitorów wychwytu serotoniny zaleca się 1-tygodniowy odstęp pomiędzy zakończeniem ich stosowania a rozpoczęciem leczenia selegiliną.

Generalnie nie należy rozpoczynać leczenia selegiliną zanim od zakończenia stosowania leku wchodzącego w interakcje z selegiliną nie upłynie czas równy 5 okresom półtrwania.

Po zakończeniu leczenia selegiliną należy zachować przynajmniej 14 dni odstępu przed zastosowaniem leku, który wchodzi z nią w interakcje.

Zaleca się zachowanie 24 godzinnej przerwy miedzy odstawieniem selegiliny i rozpoczęciem przyjmowania agonistów serotoniny.

Stosowanie selegiliny w dawkach większych niż zalecane może prowadzić do utraty jej selektywności i wystąpienia poważnych działań niepożądanych.

Pacjenci leczeni selegiliną obecnie lub w przeciągu ostatnich 2 tygodni mogą przyjmować dopaminę tylko po uważnej ocenie ryzyka w stosunku do korzyści, gdyż to połączenie zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Jednoczesne stosowanie z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może powodować ciężkie zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zespół serotoninowy), niekiedy ze skutkiem śmiertelnym. Zgłaszano obfite pocenie, podwyższenie ciepłoty ciała, nadciśnienie tętnicze/niedociśnienie tętnicze, tachykardię, niepokój, zawroty głowy i drgawki. Dlatego jednoczesne stosowanie selegiliny oraz trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych jest przeciwskazane.

Selegiliny nie należy podawać łącznie z buspironem, ze względu na możliwość wystąpienia nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Buspiron należy stosować po upływie 10 dni od zakończenia leczenia selegiliną.

Inhibitory MAO

Jednoczesne stosowanie selegiliny z inhibitorami MAO może prowadzić do zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz układu sercowo-naczyniowego (patrz punkt 4.4).

Połączenia niezalecane do stosowania

Doustne środki antykoncepcyjne

Doustne środki antykoncepcyjne mogą zwiększać biodostępność selegiliny, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania doustnych środków antykoncepcyjnych oraz selegiliny.

Selegilina nasila działanie amin katecholowych (dopaminy, epinefryny, norepinefryny).

Ze względu na wysoki stopień wiązania z białkami krwi selegiliny, skojarzone stosowanie z produktami leczniczymi o wąskim indeksie terapeutycznym, jak glikozydy naparstnicy i (lub) leki przeciwzakrzepowe, wymaga ostrożności i dokładnego kontrolowania.

Selegilina nasila działanie lewodopy dzięki zwiększeniu stężenia dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym, co pozwala zmniejszyć stosowane w leczeniu dawki lewodopy średnio o 10-30%.

Równoczesne stosowanie z amantadyną lub lekami antycholinergicznymi może zwiększyć występowanie działań niepożądanych.

Należy unikać jednoczesnego stosowania selegiliny z lekami podnoszącymi ciśnienie krwi, obniżającymi ciśnienie krwi, lekami psychostymulującymi, lekami hamującymi ośrodkowy układ nerwowy (leki uspokajające, nasenne) oraz alkoholem.

Interakcje z pokarmem

Z tego względu, że selegilina jest selektywnym inhibitorem MAO-B, podczas stosowania zalecanych dawek nie zgłaszano przypadków niekontrolowanego wzrostu ciśnienia krwi po spożyciu pokarmów zawierających tyraminę (nie powoduje reakcji zwanej „cheese-effect - efekt serowy”). 

Dlatego nie wymagane jest stosowanie ograniczeń żywieniowych. Jednakże w przypadku skojarzenia selegiliny i inhibitorów MAO-A lub nieselektywnych inhibitorów MAO, ograniczenia żywieniowe (np. unikanie pokarmów o wysokiej zawartości tyraminy, jak serów dojrzewających oraz produktów drożdżowych) są zalecane.

Nie można wykluczyć wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, jeśli występują działania niepożądane, które mogą wpływać na sprawność psychofizyczną (np. zawroty głowy, omamy, dezorientacja).

Przedawkowanie nie wywołuje charakterystycznych objawów klinicznych. Jednakże ciężkie objawy niedociśnienia oraz pobudzenie psychoruchowe zaobserwowano przy spożyciu selegiliny w dawce

600 mg na dzień. Ponieważ selektywne hamowanie przez selegilinę receptorów MAO-B jest osiągane tylko w dawkach zalecanych przy chorobie Parkinsona (5 do 10 mg/dzień) objawy przedawkowania mogą przypominać te obserwowane przy przedawkowaniu nieselektywnych inhibitorów MAO (zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz sercowo-naczyniowego). Objawy przedawkowania nieselektywnych inhibitorów MAO mogą rozwijać się w ciągu 24 godzin i obejmują pobudzenie, drażliwość, senność, drżenie, ciężki ból głowy, omamy, na przemian niskie i wysokie ciśnienie krwi, zawroty głowy, omdlenia, zapaść naczyniową, szybki i nieregularny puls, ból w klatce piersiowej, zapaść oddechową, ciężkie skurcze mięśni, bardzo wysoką gorączkę, obfite pocenie, śpiączkę i drgawki. Brak jest specyficznej odtrutki, należy zastosować leczenie objawowe.