Interakcje farmakodynamiczne
Przeciwwskazane leczenie skojarzone:
Floktafenina (NLPZ):
beta-adrenolityki mogą blokować wyrównawcze reakcje sercowo-
naczyniowe związane z niedociśnieniem lub wstrząsem, który może być wywołany przez
floktafeninę.
Sultopryd (lekprzeciwpsychotyczny):
nebiwololu nie należy stosować jednocześnie z
sultoprydem, gdyż wzrasta ryzyko arytmii komorowej.
Następujące ostrzeżenia i środki ostrożności stosuje się ogólnie do antagonistów beta-
adrenergicznych
Niezalecane leczenie skojarzone:
Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid,
dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon)
: może wystąpić nasilone działanie na czas
przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zwiększone ujemne działanie inotropowe
(patrz punkt 4.4).
Antagoniści wapnia typu werapamilu/diltiazemu:
ujemny wpływ na kurczliwość i
przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentom leczonym
beta-adrenolitykiem może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia i bloku przedsionkowo-
komorowego (patrz punkt 4.4).
Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna,
metylodopa, rylmenidyna):
jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych
działających ośrodkowo może nasilić niewydolność serca poprzez zmniejszenie napięcia
współczulnego (zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca,
rozszerzenie naczyń) (patrz punkt 4.4). Nagłe odstawienie leku, zwłaszcza poprzedzające
przerwanie leczenia beta-adrenolitykiem, może zwiększyć ryzyko „nadciśnienia z odbicia".
Leczenie skojarzone, które należy stosować ostrożnie:
Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron)
: może wystąpić nasilone działanie na czas
przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Środki do znieczulenia ogólnego - halogenowe środki wziewne:
jednoczesne podawanie leków
blokujących receptory beta-adrenergiczne i środków do znieczulenia ogólnego może tłumić
odruchową tachykardię i zwiększać ryzyko niedociśnienia (patrz punkt 4.4). Należy stosować
ogólną zasadę unikania nagłego odstawienia leku beta-adrenolitycznego. Anestezjolog
powinien być poinformowany o przyjmowaniu przez pacjenta leku Nebispes.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe:
pomimo że nebiwolol nie wpływa na stężenie
glukozy, jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatanie
serca, tachykardia).
Baklofen (lek zwiotczający mięśnie), amifostyna (przeciwnowotworowy lek pomocniczy):
jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymi prawdopodobnie nasila
zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę leku
przeciwnadciśnieniowego.
Meflochina (lekprzeciwmalaryczny):
teoretycznie jednoczesne przyjmowanie z lekami
blokującymi receptory beta-adrenergiczne może przyczyniać się do wydłużenia odstępu QT.
Leczenie skojarzone, które należy rozważyć:
Glikozydy naparstnicy:
jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzenia
przedsionkowo-komorowego. Badania kliniczne nebiwololu nie wykazały klinicznych
objawów interakcji. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny.
Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina,
nikardypina, nimodypina, nitrendypina):
jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko
niedociśnienia, nie można też wykluczyć zwiększonego ryzyka dalszego pogorszenia
czynności komór serca u pacjentów z niewydolnością serca.
Leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany i pochodne
fenotiazyny), azotany organiczne jak również inne leki przeciwnadciśnieniowe:
jednoczesne
stosowanie może nasilać hipotensyjne działanie beta-adrenolityków (działanie addycyjne).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) :
brak wpływu na obniżające ciśnienie krwi
działanie nebiwololu. Należy pamiętać, że małe dawki dobowe kwasu acetylosalicylowego
(np. 50 lub 100 mg) stosowanego jako lek przeciwzakrzepowy mogą być bezpiecznie
przyjmowane z lekiem Nebispes.
Leki sympatykomimetyczne:
jednoczesne stosowanie może osłabiać działanie leków
blokujących receptory beta-adrenergiczne. Beta-adrenolityki mogą prowadzić do
niehamowanej aktywności alfa-adrenergicznej środków sympatykomimetycznych, zarówno z
działaniem alfa- jaki beta-adrenergicznym (ryzyko nadciśnienia, ciężkiej bradykardii i bloku
serca).
Interakcje farmakokinetyczne
Zważywszy na to, że w metabolizmie nebiwololu bierze udział izoenzym CYP2D6,
jednoczesne stosowanie substancji hamujących ten enzym, zwłaszcza paroksetyny,
fluoksetyny, tiorydazyny, chinidyny, terbinafiny, bupropionu, chlorochiny i
lewomepromazyny, może prowadzić do zwiększonego stężenia nebiwololu w osoczu, z czym
wiąże się zwiększone ryzyko bradykardii i działań niepożądanych.
Jednoczesne stosowanie cymetydyny zwiększa stężenie nebiwololu w osoczu, bez zmiany
działania klinicznego. Jednoczesne podawanie ranitydyny nie wpływa na farmakokinetykę
nebiwololu. Nebiwolol i leki zobojętniające mogą być stosowane jednocześnie, pod
warunkiem, że Nebispes podawany jest z posiłkiem, a leki zobojętniające pomiędzy
posiłkami.
Jednoczesne stosowanie nebiwololu i nikardypiny nieznacznie zwiększało stężenia obu leków
w osoczu, bez zmiany ich działania klinicznego. Jednoczesne spożywanie alkoholu,
stosowanie furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie wpływa na farmakokinetykę nebiwololu.
Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny.