Sprawdzamy dostępność
leków w 10 914 aptekach
Ivemend proszek do sporządzania roztworu do infuzji | 150 mg | 1 fiol. po 10 ml
Rodzaj:
lek na receptę
Substancja czynna:
Fosaprepitantum
Podmiot odpowiedzialny:
MERCK SHARP & DOHME LTD.
- Kiedy stosujemy lek Ivemend?
- Ivemend - działanie leku
- Jaki jest skład leku Ivemend?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Ivemend?
- Ivemend – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Ivemend - dawkowanie leku
- Ivemend – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie leku Ivemend w czasie ciąży
- Czy Ivemend wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Ivemend wchodzi w interakcje z alkoholem?
Opis produktu Ivemend
Kiedy stosujemy lek Ivemend?
Zapobieganie wystąpieniu ostrych i późnych nudności oraz wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów z zastosowaniem cisplatyny o wysoce emetogennym potencjale u osób dorosłych.
Zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów o umiarkowanie emetogennym potencjale u osób dorosłych.
IVEMEND 150 mg podawany jest w ramach leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.2).
Ivemend - działanie leku
- Zapobieganie wystąpieniu ostrych i późnych nudności oraz wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów z zastosowaniem cisplatyny o wysoce emetogennym potencjale. - Zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów o umiarkowanie emetogennym potencjale.
Jaki jest skład leku Ivemend?
Każda fiolka zawiera fosaprepitant dimegluminy, co odpowiada 150 mg fosaprepitantu, co odpowiada 130,5 mg aprepitantu. Po rekonstytucji i rozcieńczeniu 1 ml roztworu zawiera 1 mg fosaprepitantu (1 mg/ml) (patrz punkt 6.6).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Ivemend?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na polisorbat 80, lub na którąkolwiek inną substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Stosowanie jednocześnie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem czy cyzaprydem (patrz punkt 4.5).
Ivemend – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Streszczenie profilu bezpieczeństwa
Ponieważ fosaprepitant przekształcany jest w aprepitant, należy się spodziewać, że podczas przyjmowania fosaprepitantu mogą wystąpić działania niepożądane związane ze stosowaniem aprepitantu. Przed zarejestrowaniem fosaprepitantu w dawce 150 mg przeprowadzono ocenę profilów bezpieczeństwa fosaprepitantu i aprepitantu odpowiednio u około 1100 osób i 6500 osób.
W badaniach klinicznych różne produkty zawierające fosaprepitant podawano ogółem 2183 osobom, w tym 371 zdrowym ochotnikom i 1579 pacjentom z nudnościami i wymiotami wywołanymi chemioterapią (ang. chemotherapy induced nausea and vomiting , CINV).
Aprepitant w postaci doustnej
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych występujących z większą częstością wśród pacjentów otrzymujących chemioterapię o wysokim ryzyku wymiotów (ang. HEC, Highly Emetogenic Chemotherapy ) z grupy leczonej aprepitantem niż z grupy leczonej standardowo należały: czkawka
(4,6% w stosunku do 2,9%), zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) (2,8% w stosunku do 1,1%), niestrawność (2,6% w stosunku do 2,0%), zaparcia (2,4% w stosunku do 2,0%), bóle głowy (2,0% w stosunku do 1,8%) i zmniejszenie łaknienia (2,0% w stosunku do 0,5%). Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym występującym z większą częstością wśród pacjentów otrzymujących chemioterapię o umiarkowanym ryzyku wymiotów (ang. MEC, Moderately Emetogenic Chemotherapy ) z grupy leczonej aprepitantem niż z grupy leczonej standardowo było zmęczenie (1,4% w stosunku do 0,9%).
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych - aprepitant
Wymienione niżej działania niepożądane obserwowano w łącznej analizie danych z badań prowadzonych z zastosowaniem HEC i MEC z częstością większą w grupach leczonych aprepitantem w postaci doustnej niż w grupach leczonych standardowo lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu:
Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów | Działania niepożądane | Częstość |
Zaburzenia naczyniowe | zaczerwienienie twarzy, zakrzepowe zapalenie żył (przeważająco, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu wlewu) | niezbyt często |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | rumień | niezbyt często |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | rumień w miejscu wlewu, ból w miejscu wlewu, świąd w miejscu wlewu | niezbyt często |
stwardnienie w miejscu podania wlewu | rzadko | |
natychmiastowe reakcje nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością | częstość nieznana | |
Badania diagnostyczne | zwiększone ciśnienie krwi | niezbyt często |
Ivemend - dawkowanie leku
Dawkowanie
Zalecana dawka wynosi 150 mg we wlewie dożylnym podawanym w czasie 20-30 minut w dniu 1. na około 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii (patrz punkt 6.6). IVEMEND należy podawać w skojarzeniu z glikokortykosteroidem i antagonistą receptora 5-HT 3 , zgodnie z tabelami poniżej.
W zapobieganiu wystąpieniu nudności i wymiotów związanych z emetogenną chemioterapią nowotworów zaleca się stosowanie następujących schematów.
Schemat stosowany w przypadku chemioterapii wysoce emetogennej
Tylko Dzień 1. | |
IVEMEND | 150 mg dożylnie |
Deksametazon | 12 mg doustnie |
Antagonista receptora 5-HT3 | Standardowa dawka antagonisty receptora 5-HT3. Patrz materiały informacyjne dotyczące właściwego dawkowania wybranego antagonisty receptora 5-HT3 |
Pierwszego dnia, 30 minut przed chemioterapią należy podać deksametazon . Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi.
Dane dotyczące skuteczności działania leku stosowanego w skojarzeniu z innymi
glikokortykosteroidami i antagonistami receptora 5-HT3są ograniczone. Dodatkowe informacje na temat jednoczesnego podawania z kortykosteroidami znajdują się w punkcie 4.5.
Należy zapoznać się z Charakterystykami Produktów Leczniczych w celu uzyskania informacji o jednocześnie stosowanych produktach leczniczych z grupy antagonistów receptora 5-HT3.
Szczególne populacje
Osoby w podeszłym wieku (≥ 65 lat)
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Płeć
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku w zależności od płci pacjenta (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ani u hemodializowanych pacjentów z krańcową niewydolnością nerek (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby. Dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania produktu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego IVEMEND u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 roku życia. Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
IVEMEND 150 mg należy podawać dożylnie, a nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie. Najlepiej podawać we wlewie dożylnym trwającym 20-30 minut (patrz punkt 6.6). Nie należy podawać produktu IVEMEND w dawce uderzeniowej ani w postaci nierozcieńczonego roztworu.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Ivemend – jakie środki ostrożności należy zachować?
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego
Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkt 5.2).
Interakcje z substratami CYP3A4
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND u pacjentów przyjmujących jednocześnie substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna (patrz punkt 4.5). Poza tym podczas jednoczesnego stosowania z irynotekanem należy zachować szczególną ostrożność ze względu na to, iż takie skojarzenie może wiązać się ze zwiększoną toksycznością.
Jednoczesne stosowanie fosaprepitantu z pochodnymi alkaloidów sporyszu będącymi substratami
CYP3A4 może spowodować podwyższenie stężeń osoczowych tych substancji czynnych. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość ryzyka wystąpienia toksyczności pochodnych ergotaminy.
Należy unikać jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych silnie indukujących aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu), ponieważ takie skojarzenie powoduje obniżenie stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z preparatami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ).
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych hamujących aktywność CYP3A4 (np. ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, pozakonazolu, klarytromycyny, telitromycyny, nefazodonu oraz inhibitorów proteazy), ponieważ oczekuje się, że takie skojarzenie wiąże się z podwyższeniem stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z warfaryną (substratem CYP2C9)
Jednoczesne stosowanie aprepitantu w postaci doustnej z warfaryną powoduje skrócenie czasu protrombinowego wyrażonego jako wartość Międzynarodowego Współczynnika Znormalizowanego (ang. International Normalised Ratio , INR). U pacjentów leczonych długotrwale warfaryną należy ściśle kontrolować wartość INR przez 14 dni po zastosowaniu fosaprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi
Podczas leczenia fosaprepitantem oraz w okresie 28 dni po jego zakończeniu skuteczność działania hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona. W trakcie leczenia fosaprepitantem i przez 2 miesiące od podania ostatniej dawki fosaprepitantu należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji (patrz punkt 4.5).
Reakcje nadwrażliwości
Podczas podawania fosaprepitantu we wlewie dożylnym zgłaszano odosobnione przypadki wystąpienia natychmiastowej reakcji nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością. Te reakcje nadwrażliwości na ogół ustępowały po przerwaniu podawania wlewu dożylnego i zastosowaniu właściwego leczenia. Nie zaleca się wznawiania wlewu dożylnego u pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości.
Reakcje w miejscu podania oraz reakcja na wlew
Produktu IVEMEND nie należy podawać w dawce uderzeniowej, ale zawsze należy rozcieńczyć i podawać w długotrwałym wlewie dożylnym (patrz punkt 4.2). Produktu IVEMEND nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie (patrz punkt 5.3). W przypadku podawania leku w wyższych dawkach obserwowano przypadki rozwoju łagodnej zakrzepicy w miejscu iniekcji. W przypadku wystąpienia podmiotowych lub przedmiotowych objawów miejscowego podrażnienia należy przerwać podawanie wlewu lub zastrzyku i wznowić procedurę, zakładając wkłucie do innej żyły.
Przyjmowanie leku Ivemend w czasie ciąży
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego
Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkt 5.2).
Interakcje z substratami CYP3A4
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND u pacjentów przyjmujących jednocześnie substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna (patrz punkt 4.5). Poza tym podczas jednoczesnego stosowania z irynotekanem należy zachować szczególną ostrożność ze względu na to, iż takie skojarzenie może wiązać się ze zwiększoną toksycznością.
Jednoczesne stosowanie fosaprepitantu z pochodnymi alkaloidów sporyszu będącymi substratami
CYP3A4 może spowodować podwyższenie stężeń osoczowych tych substancji czynnych. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość ryzyka wystąpienia toksyczności pochodnych ergotaminy.
Należy unikać jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych silnie indukujących aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu), ponieważ takie skojarzenie powoduje obniżenie stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z preparatami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ).
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych hamujących aktywność CYP3A4 (np. ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, pozakonazolu, klarytromycyny, telitromycyny, nefazodonu oraz inhibitorów proteazy), ponieważ oczekuje się, że takie skojarzenie wiąże się z podwyższeniem stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z warfaryną (substratem CYP2C9)
Jednoczesne stosowanie aprepitantu w postaci doustnej z warfaryną powoduje skrócenie czasu protrombinowego wyrażonego jako wartość Międzynarodowego Współczynnika Znormalizowanego (ang. International Normalised Ratio , INR). U pacjentów leczonych długotrwale warfaryną należy ściśle kontrolować wartość INR przez 14 dni po zastosowaniu fosaprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi
Podczas leczenia fosaprepitantem oraz w okresie 28 dni po jego zakończeniu skuteczność działania hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona. W trakcie leczenia fosaprepitantem i przez 2 miesiące od podania ostatniej dawki fosaprepitantu należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji (patrz punkt 4.5).
Reakcje nadwrażliwości
Podczas podawania fosaprepitantu we wlewie dożylnym zgłaszano odosobnione przypadki wystąpienia natychmiastowej reakcji nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością. Te reakcje nadwrażliwości na ogół ustępowały po przerwaniu podawania wlewu dożylnego i zastosowaniu właściwego leczenia. Nie zaleca się wznawiania wlewu dożylnego u pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości.
Reakcje w miejscu podania oraz reakcja na wlew
Produktu IVEMEND nie należy podawać w dawce uderzeniowej, ale zawsze należy rozcieńczyć i podawać w długotrwałym wlewie dożylnym (patrz punkt 4.2). Produktu IVEMEND nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie (patrz punkt 5.3). W przypadku podawania leku w wyższych dawkach obserwowano przypadki rozwoju łagodnej zakrzepicy w miejscu iniekcji. W przypadku wystąpienia podmiotowych lub przedmiotowych objawów miejscowego podrażnienia należy przerwać podawanie wlewu lub zastrzyku i wznowić procedurę, zakładając wkłucie do innej żyły.
Interakcje Ivemend z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Ivemend z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Może Cię również zainteresować:
Wegetariańska, sportowa, eliminacyjna – którą dietę pudełkową wybrać?
Jak działa aparat ortodontyczny? Czy zęby warto prostować u osób dorosłych?
Rzęsistkowica (rzęsistek pochwowy) – przyczyny, objawy, leczenie. Jak można zarazić się rzęsistkowicą?
Dodatkowe informacje
Wybierz interesujące Cię informacje:
Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.