
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u osób dorosłych.
Co-Valsacor produkt złożony o ustalonej dawce składników jest wskazany u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest odpowiednio kontrolowane za pomocą monoterapii walsartanem lub hydrochlorotiazydem.
Każda tabletka powlekana zawiera 160 mg walsartanu (Valsartanum) i 25 mg hydrochlorotiazydu (.Hydrochloroth iazidum).
Substancja pomocnicza:
Jedna tabletka zawiera 32,54 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na walsartan, hydrochlorotiazyd, inne pochodne sulfonamidów lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Drugi i trzeci trymestr ciąży (punkty 4.4 i 4.6).
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, marskość wątroby żółciowa i cholestaza. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), bezmocz. Oporna na leczenie hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia i objawowa hiperurykemia.
Skojarzone dawki ustalone
Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i wynikach badań laboratoryjnych występujące częściej w przypadku połączenia walsartanu z hydrochlorotiazydem niż w grupie z placebo oraz pojedyncze zgłoszenia po wprowadzeniu leku do obrotu przedstawiono poniżej według klasyfikacji układów i narządów. Podczas leczenia skojarzonego walsartanem i hydrochlorotiazydem mogą wystąpić działania niepożądane związane z każdym ze składników stosowanych w monoterapii, których nie obserwowano w badaniach klinicznych.
Działania niepożądane są pogrupowane według częstości występowania, zaczynając od najczęstszych zgodnie z następującą definicją: bardzo często (> =/10); często (> =1/100, < 1/10); niezbyt często (> =1/1000, < 1/100); rzadko (> =1/10000, < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10000); częstość nieznana (nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem połączenia walsartan/hydrochlorotiazyd
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
|
Niezbyt często |
Odwodnienie |
Zaburzenia układu nerwowego |
|
Bardzo rzadko |
Zawroty głowy |
Niezbyt często |
Parestezje |
Nieznana |
Omdlenia |
Zaburzenia oka |
|
Niezbyt często |
Niewyraźne widzenie |
Zaburzenia ucha i błędnika |
|
Niezbyt często |
Szum w uszach |
Zaburzenia naczyniowe |
|
Niezbyt często |
Niedociśnienie |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
|
Niezbyt często |
Kaszel |
Nieznana |
Niekardiogenny obrzęk płuc |
Zaburzenia żołądka i jelit |
|
Bardzo rzadko |
Biegunka |
Zaburzenia mięśniowo-szkiełetowe i tkanki łącznej |
|
Niezbyt często |
Bóle mięśniowe |
Bardzo rzadko |
Bóle stawów |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|
Nieznana |
Zaburzenia czynności nerek |
Zaburzenia ogólne i zmiany w miejscu |
podania |
Niezbyt często |
Zmęczenie |
Badania diagnostyczne |
|
Nieznana |
Zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy, |
zwiększone stężenie bilirubiny i kreatyniny w surowicy, |
|
hipokaliemia, hiponatremia, zwiększone stężenie azotu |
|
mocznikowego we krwi, neutropenia |
Dodatkowe informacje o poszczególnych substancjach czynnych
Działania niepożądane zgłaszane wcześniej po zastosowaniu poszczególnych substancji czynnych produktu leczniczego mogą również występować w przypadku stosowania połączenia walsartan/hydrochlorotiazyd, nawet jeśli nie obserwowano ich w badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu leku do obrotu.
Tabela 2. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem walsartanu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
|
Nieznana |
Zmniejszone stężenie hemoglobiny, obniżony |
hematokryt, małopłytkowość |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
|
Nieznana |
Inne reakcje nadwrażliwości/ alergiczne, w tym |
choroba posurowicza |
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
|
Nieznana |
Zwiększone stężenie potasu w surowicy |
Zaburzenia ucha i błędnika |
|
Niezbyt często |
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego |
Zaburzenia naczyń |
|
Nieznane |
Zapalenie naczyń |
Zaburzenia żołądka i jelit |
|
Niezbyt często |
Bóle brzucha |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|
Nieznana |
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|
Nieznana |
Obrzęk naczyniowy, wysypka, świąd |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|
Nieznana |
Niewydolność nerek |
Tabela 3. Częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu
Hydrochlorotiazyd przez wiele lat był powszechnie przepisywany, często w dawkach większych niże te stosowane w produkcie leczniczym Co-Valsacor. U pacjentów leczonych diuretykami tiazydowymi w monoterapii, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
|
Rzadko |
Małopłytkowość, czasami z plamicą |
Bardzo rzadko |
Agranulocytoza, leukopenia, anemia |
hemolityczna, depresja szpiku kostnego |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
|
Bardzo rzadko |
Reakcje nadwrażliwości |
Zaburzenia psychiczne |
|
Rzadko |
Depresja, zaburzenia snu |
Zaburzenia układu nerwowego |
|
Rzadko |
Bóle głowy |
Zaburzenia serca |
|
Rzadko |
Zaburzenia rytmu serca |
Zaburzenia naczyń |
|
Często |
Niedociśnienie ortostatyczne |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
|
Bardzo rzadko |
Niewydolność oddechowa, w tym zapalenie |
płuc i obrzęk płuc |
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
|
Często |
Utrata apetytu, łagodne nudności i wymioty |
Rzadko |
Zaparcia, dolegliwości żołądkowo-j elito we |
Bardzo rzadko |
Zapalenie trzustki |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|
Rzadko |
Cholestaza wewnątrzwątrobowa lub żółtaczka |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|
Często |
Pokrzywka i inne postacie wysypki |
Rzadko |
Nadwrażliwość na światło |
Bardzo rzadko |
Martwicze zapalenie naczyń i martwica |
toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje |
|
przypominające toczeń rumieniowaty skóry, |
|
ponowne uczynnienie skórnego tocznia |
|
rumieniowatego |
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
|
Często |
Impotencja |
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu leczniczego Co-Valsacor to jedna tabletka powlekana, raz na dobę. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki poszczególnych składników. W każdym przypadku należy kontrolować skutki stopniowego zwiększania dawki poszczególnych składników w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego i innych działań niepożądanych. Jeśli jest to właściwe ze względów klinicznych, można zalecić bezpośrednie przejście z monoterapii do leczenia skojarzonego ustalonymi dawkami, u pacjentów, u których monoterapia za pomocą walsartanu lub hydrochlorotiazydu nie zapewnia prawidłowej kontroli ciśnienia tętniczego, pod warunkiem przestrzegania zalecanej kolejności zwiększania dawki poszczególnych składników.
Kliniczną odpowiedź na produkt leczniczy Co-Valsacor należy ocenić po rozpoczęciu terapii; jeśli kontrola ciśnienia tętniczego krwi nie jest dostateczna, dawka produktu leczniczego może być zwiększona poprzez zwiększenie dawki któregokolwiek ze składników do maksymalnej dawki walsartanu/hydrochlorotiazydu 320 mg/25 mg.
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze ujawnia się w ciągu 2 tygodni.
U większości pacjentów maksymalne działanie leku obserwuje się w ciągu 4 tygodni. Jednak, niektórzy pacjenci mogą wymagać 4-8 tygodni leczenia. Należy mieć to na uwadze podczas ustalania odpowiedniej dawki.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Co-Valsacor można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletkę należy popić wodą.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (kłirens kreatyniny > =30 ml/min) zmiana dawkowania nie jest wymagana. Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, produkt leczniczy Co-Valsacor jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, bez cholestazy, dawka walsartanu nie powinna przekraczać 80 mg (patrz punkt 4.4). Produkt leczniczy Co-Valsacor jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana dawkowania. Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u dzieci poniżej 18 roku życia ze względu na brak danych dotyczących jego bezpieczeństwa i skuteczności.
Zaburzenia równowagi elektrolitowej Walsartan
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatów uzupełniających potas, diuretyków oszczędzających potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków, które mogą zwiększyć stężenie potasu (heparyna, itp.). Zaleca się częste oznaczanie stężenia potasu we krwi.
Hydrochlorotiazyd
Podczas leczenia diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano hipokaliemię. Zaleca się częste kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Leczenie diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, może wiązać się z hiponatremią i zasadowicą hipochloremiczną. Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii. Diuretyki tiazydowe zmniejszają wydalanie wapnia, co może prowadzić do hiperkalcemii.
W przypadku każdego pacjenta leczonego diuretykami należy, w odpowiednich odstępach czasu, oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
Pacjentów przyjmujących diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, należy obserwować czy nie występują u nich kliniczne objawy zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
U pacjentów z niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, np. z powodu przyjmowania dużych dawek diuretyków, w rzadkich przypadkach, po rozpoczęciu leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Przed rozpoczęciem leczenia połączeniem walsartan/hydrochlorotiazyd należy wyrównać niedobór sodu i (lub) objętość krwi krążącej.
Pacjenci z ciężka przewlekła niewydolnością serca lub innymi chorobami związanymi ze wzmożona aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron
U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę wiązało się ze skąpomoczem i (lub) postępującą azotemią oraz, w rzadkich przypadkach, z ciężką niewydolnością nerek. Nie ma doświadczeń dotyczących jednoczesnego leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem pacjentów z ciężką przewlekłą niewydolnością serca. Dlatego też, nie można wykluczyć, że ze względu na hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron stosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu możne powodować zaburzenia czynności nerek. Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować w tej grupie pacjentów.
Zwężenie tętnicy nerkowej
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę, ponieważ może dojść do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i stężenia kreatyniny w surowicy.
Hiperaldosteronizm pierwotny
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem z uwagi na zahamowanie aktywności układu renina-angiotensyna u tych osób.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory
Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, u których występuje zwężenie zastawki aorty, zastawki dwudzielnej, lub kardiomiopatia przerostowa ze zawężeniem drogi odpływu z lewej komory (ang. HOCM).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek z klirensem kreatyniny > =30 ml/min, zmiana dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2). W czasie stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się okresowe monitorowanie stężenia potasu, kreatyniny i kwasu moczowego w surowicy.
Przeszczep nerki
Dotychczas brak doświadczeń o bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, bez cholestazy produkt leczniczy Co-Valsacor należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Układowy toczeń rumieniowaty
Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego tocznia rumieniowatego pod wpływem diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu.
Inne zaburzenia metaboliczne
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą wpływać na tolerancję glukozy i zwiększać stężenie cholesterolu, trój glicerydów i kwasu moczowego w surowicy. U pacjentów z cukrzycą może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków hipoglikemicznych. Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nawracające i nieznacznie zwiększone stężenie wapnia w surowicy, przy braku innych przyczyn zaburzeń metabolizmu wapnia. Wyraźna hiperkalcemia może świadczyć o nadczynności przytarczyc. Przed wykonaniem testów czynności przytarczyc należy odstawić tiazydy.
Nadwrażliwość na światło
Zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło po zastosowaniu diuretyków tiazydowych (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie leczenia diuretykiem, zaleca się ochronę miejsc narażonych na działanie promieni słonecznych lub sztucznych promieni UVA.
Ciąża
Leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (ang. AIIRAs) nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. O ile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to konieczne, zastosować alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Informacje ogólne
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których już wcześniej wystąpiły reakcje nadwrażliwości na inne leki blokujące receptor angiotensyny II. Reakcje nadwrażliwości są bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią lub astmą.
Laktoza
Produkt leczniczy Co-Valsacor zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Zaburzenia równowagi elektrolitowej Walsartan
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatów uzupełniających potas, diuretyków oszczędzających potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków, które mogą zwiększyć stężenie potasu (heparyna, itp.). Zaleca się częste oznaczanie stężenia potasu we krwi.
Hydrochlorotiazyd
Podczas leczenia diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano hipokaliemię. Zaleca się częste kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Leczenie diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem, może wiązać się z hiponatremią i zasadowicą hipochloremiczną. Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, zwiększają wydalanie magnezu z moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii. Diuretyki tiazydowe zmniejszają wydalanie wapnia, co może prowadzić do hiperkalcemii.
W przypadku każdego pacjenta leczonego diuretykami należy, w odpowiednich odstępach czasu, oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
Pacjentów przyjmujących diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, należy obserwować czy nie występują u nich kliniczne objawy zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
U pacjentów z niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, np. z powodu przyjmowania dużych dawek diuretyków, w rzadkich przypadkach, po rozpoczęciu leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Przed rozpoczęciem leczenia połączeniem walsartan/hydrochlorotiazyd należy wyrównać niedobór sodu i (lub) objętość krwi krążącej.
Pacjenci z ciężka przewlekła niewydolnością serca lub innymi chorobami związanymi ze wzmożona aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron
U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę wiązało się ze skąpomoczem i (lub) postępującą azotemią oraz, w rzadkich przypadkach, z ciężką niewydolnością nerek. Nie ma doświadczeń dotyczących jednoczesnego leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem pacjentów z ciężką przewlekłą niewydolnością serca. Dlatego też, nie można wykluczyć, że ze względu na hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron stosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu możne powodować zaburzenia czynności nerek. Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować w tej grupie pacjentów.
Zwężenie tętnicy nerkowej
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę, ponieważ może dojść do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i stężenia kreatyniny w surowicy.
Hiperaldosteronizm pierwotny
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem z uwagi na zahamowanie aktywności układu renina-angiotensyna u tych osób.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory
Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, u których występuje zwężenie zastawki aorty, zastawki dwudzielnej, lub kardiomiopatia przerostowa ze zawężeniem drogi odpływu z lewej komory (ang. HOCM).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek z klirensem kreatyniny > =30 ml/min, zmiana dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2). W czasie stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się okresowe monitorowanie stężenia potasu, kreatyniny i kwasu moczowego w surowicy.
Przeszczep nerki
Dotychczas brak doświadczeń o bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, bez cholestazy produkt leczniczy Co-Valsacor należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Układowy toczeń rumieniowaty
Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego tocznia rumieniowatego pod wpływem diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu.
Inne zaburzenia metaboliczne
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą wpływać na tolerancję glukozy i zwiększać stężenie cholesterolu, trój glicerydów i kwasu moczowego w surowicy. U pacjentów z cukrzycą może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków hipoglikemicznych. Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nawracające i nieznacznie zwiększone stężenie wapnia w surowicy, przy braku innych przyczyn zaburzeń metabolizmu wapnia. Wyraźna hiperkalcemia może świadczyć o nadczynności przytarczyc. Przed wykonaniem testów czynności przytarczyc należy odstawić tiazydy.
Nadwrażliwość na światło
Zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło po zastosowaniu diuretyków tiazydowych (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie leczenia diuretykiem, zaleca się ochronę miejsc narażonych na działanie promieni słonecznych lub sztucznych promieni UVA.
Ciąża
Leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (ang. AIIRAs) nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. O ile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to konieczne, zastosować alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Informacje ogólne
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których już wcześniej wystąpiły reakcje nadwrażliwości na inne leki blokujące receptor angiotensyny II. Reakcje nadwrażliwości są bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią lub astmą.
Laktoza
Produkt leczniczy Co-Valsacor zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Interakcje związane ze stosowaniem walsartanu. jak i hydrochlorotiazydu Połączenia leków, które nie są zalecane LU
Donoszono o przemijającym zwiększeniu stężenia litu w surowicy i nasileniu jego toksyczności podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i tiazydów, w tym hydrochlorotiazydu. W związku z brakiem doświadczeń z równoczesnym stosowaniem walsartanu i litu, takie połączenie nie jest zalecane. Jeśli jednak jest ono konieczne, zaleca się staranne kontrolowanie stężenia litu we krwi.
Połączenia leków, które wymagają szczególnej ostrożności
Inne leki przeciwnadciśnieniowe
Połączenie walsartanu i hydrochlorotiazydu może nasilać działanie innych leków
przeciwnadciśnieniowych (np. inhibitorów ACE, leków beta-adrenolitycznych, antagonistów kanałów
wapniowych).
Aminy presyjne (np. noradrenalina, adrenalina)
Możliwe jest zmniejszenie odpowiedzi na aminy presyjne, ale nie wyklucza to ich zastosowania.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory C0X-2, kwas acetylosalicylowy ( > 3 g/dobą) i nieselektywne NLPZ
W przypadku podawania antagonistów angiotensyny II i hydrochlorotiazydu jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Ponadto, jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Co-Valsacor i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek oraz zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego też, na początku leczenia zaleca się kontrolę czynności nerek oraz odpowiednie nawodnienie pacjenta.
Interakcje związane ze stosowaniem walsartanu
Połączenia leków, które nie są zalecane
Diuretyki oszczędzające potas, preparaty uzupełniające potas, zamienniki soli kuchennej zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu
Jeśli połączenie leków posiadających wpływ na stężenie potasu z walsartanem zostanie uznane za konieczne, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w osoczu.
Brak interakcji
W badaniach dotyczących interakcji leków z walsartanem nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji walsartanu z którąkolwiek z następujących substancji: cymetydyną warfaryną, furosemidem, digoksyną atenololem, indometacyną hydrochlorotiazydem, amlodypiną glibenklamidem. Digoksyną i indometacyna mogą wchodzić w interakcje z hydrochlorotiazydem, który jest jedną z substancji czynnych produktu leczniczego Co-Valsacor (patrz interakcje związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu).
Interakcje związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu
Połączenia leków, które wymagają szczególnej ostrożności
Leki, które mogą powodować zmniejszenie stężenia potasu i wywołać hipokaliemię (np. diuretyki kaliuretyczne, kortykosteroidy, środki przeczyszczające, ACTH, amfoterycyna, karbenoksolon, penicylina G, kwas salicylowy i jego pochodne)
Jeśli leki te mają być stosowane w jednocześnie z produktem złożonym: hydrochlorotiazyd/walsartan, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w osoczu. Te leki mogą nasilać działanie hydrochlorotiazydu na stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Leki, które mogą wywołać częstoskurcz komorowy typu torsades de pointes:
leki przeciwarytmiczne klasy la (np. chinidyna, hydrochinidyna, disopiramid),
leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid),
niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna,
trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol,
droperydol),
inne leki (np. beprydyl, cyzapryd, difemanil, dożylna erytromycyna, halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, dożylna winkamina). Hydrochlorotiazyd podawany z lekami, które mogą wywołać częstoskurcz komorowy typu torsades de pointes, należy podawać ostrożnie ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii.
Glikozydy naparstnicy
Może wystąpić działanie niepożądane w postaci hipokaliemii lub hipomagnezemii spowodowanej tiazydem, co zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca indukowanych glikozydami naparstnicy.
Sole wapnia i witamina D
Podawanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, z witaminą D lub solami wapnia może nasilać wzrost stężenia wapnia w surowicy.
Leki przeciwcukrzycowe (doustne leki przeciwcukrzycowe i insulina)
Leczenie tiazydem może wpływać na tolerancję glukozy. Może być konieczna zmiana dawkowania leków przeciwcukrzycowych.
Metforminę należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej w związku z możliwością wystąpienia niewydolności nerek podczas stosowaniem hydrochlorotiazydu.
Leki beta-adrenolityczne i diazoksyd
Jednoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, z lekami beta-adrenolitycznymi może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą nasilać hiperglikemiczne działanie diazoksydu.
Leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpyrazon i allopurynol) Hydrochlorotiazyd może podwyższać stężenie kwasu moczowego w surowicy i dlatego też może być konieczna zmiana dawkowania leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Może być również konieczne zwiększenie dawki probenecydu lub sulfinpyrazonu. Równoczesne podawanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperiden)
Leki przeciwcholinergiczne mogą zwiększać biodostępność diuretyków tiazydowych, najprawdopodobniej w wyniku spowolnienia perystaltyki przewodu pokarmowego i zmniejszenia szybkości opróżniania żołądka.
Amantadyna
Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych spowodowanych przez amantadynę.
Żywice: cholestyramina i kolestypol
Żywice jonowymienne zaburzają wchłanianie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu. Leki cytotoksyczne (np. cyklofosfamid, metotreksat)
Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, mogą zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych przez nerki i nasilać ich działanie supresyjne na szpik kosnty.
Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna) Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, nasilają działanie pochodnych kurary.
Cyklosporyna
Jednoczesne leczenie cyklosporynąmoże zwiększać ryzyko hiperurykemii i wystąpienia powikłań,
takich jak dna moczanowa.
Alkohol, leki znieczulające i uspokajające
Mogą zwiększać ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.
Metyldopa
Zgłaszano pojedyncze przypadki niedokrwistości hemolitycznej u pacjentów leczonych jednocześnie metyldopą i hydrochlorotiazydem.
Karbamazepina
U pacjentów przyjmujących hydrochlorotiazyd jednocześnie z karbamazepiną może rozwinąć się hiponatremia. Dlatego należy poinformować takich pacjentów o możliwości wystąpienia hiponatremii i a ich stan powinien być odpowiednio monitorowany.
Środki kontrastowe z zawartością jodu
U pacjentów z odwonieniem wywołanym diuretykami, istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej niewydolności nerek, zwłaszcza, po podaniu dużych dawek produktów zawierających jod. Przed podaniem tych leków, pacjenta należy odpowiednio nawodnić.
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu połączenia walsartan/hydrochlorotiazyd na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń należy wziąć pod uwagę, że niekiedy mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.
Objawy
Przedawkowanie walsartanu może spowodować znaczne niedociśnienie tętnicze, co może prowadzić do zaburzeń świadomości, zapaści krążeniowej i (lub) wstrząsu. Ponadto, z powodu przedawkowania hydrochlorotiazydu mogą pojawić się następujące objawy: nudności, senność, hipowolemia oraz zaburzenia elektrolitowe, którym towarzyszą zaburzenia rytmu serca i skurcze mięśni.
Leczenie
Postępowanie po przedawkowaniu zależy od czasu przyjęcia leku i rodzaju oraz ciężkości objawów, najważniejsze jest ustabilizowanie krążenia.
Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze, pacjenta należy ułożyć w pozycji na plecach i niezwłocznie uzupełnić elektrolity i płyny.
Walsartan nie może być usunięty za pomocą hemodializy z powodu silnego wiązania z białkami osocza, natomiast hydrochlorotiazyd można usunąć poprzez dializę.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 6 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 8,24 zł.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Co-Valsacor w aptekach waha się od 0,00 do 26,52 zł zł i może się różnić w zależności od odpłatności lub uprawnień dodatkowych (np.: Senior, Zasłużony Honorowy Dawca Krwi, Zasłużony Dawca Przeszczepu).
Co-Valsacor jest refundowany. Warunki refundacji mogą zależeć od wskazań medycznych zawartych w decyzji refundacyjnej, wieku pacjenta, uprawnień pacjenta, niepełnosprawności pacjenta lub decyzji lekarza.
Co-Valsacor jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Co-Valsacor nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Co-Valsacor nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Valsartanum, Hydrochlorothiazidum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: