Bioprazol Bio kapsułki twarde | 10 mg | 20 kaps. | pojemnik

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Bioprazol Bio, 10 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka twarda zawiera 10 mg omeprazolu (Omeprazolum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sacharoza 48 mg
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka twarda

Pomarańczowo-czerwone kapsułki twarde, wypełnione peletkami nierozpuszczalnymi w kwaśnym
środowisku żołądka

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

- objawy cofania treści żołądkowej do przełyku,

- objawowe leczenie dolegliwości pieczenia w przełyku (zgaga).

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli (w wieku powyżej 18 lat)

Dawka początkowa wynosi 20 mg - jednorazowo 2 kapsułki produktu Bioprazol Bio raz na dobę.
Jeśli objawy ustąpią należy zmniejszyć dawkę do 10 mg (1 kapsułka Bioprazol Bio) raz na dobę.
W przypadku nawrotu objawów zgagi można ponownie zwiększyć dawkę do 20 mg (jednorazowo
2 kapsułki Bioprazol Bio) raz na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana dawkowania.
Pacjenci z niewydolnością nerek

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek.
Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby, ze względu na możliwość zwiększenia stężenia leku
w surowicy krwi oraz wydłużenie okresu półtrwania, należy zmniejszyć dobową dawkę leku.
Pacjenci z niewydolnością wątroby powinni zwrócić się do lekarza w celu ustalenia dawkowania.

Sposób podawania

Produkt Bioprazol Bio należy przyjmować rano przed jedzeniem, popijając wodą.
Kapsułkę należy połykać w całości. Kapsułki nie należy żuć ani kruszyć przed połknięciem.

Pacjenci z zaburzeniami połykania powinni otworzyć kapsułkę i jej zawartość wsypać do soku
owocowego lub innego kwaśnego płynu, wymieszać i wypić.

Okres stosowania produktu leczniczego

Produkt Bioprazol Bio należy przyjmować przez kolejne 14 dni.

Jeśli objawy nie ustąpią lub ulegną nasileniu po 14 dniach leczenia, należy bezzwłocznie zasięgnąć
porady lekarza.

4.3. Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.

Omeprazolu, podobnie jak innych inhibitorów pompy protonowej, nie należy stosować
w skojarzeniu z atazanawirem.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego, wywołana jakimikolwiek przyczynami, włączając
inhibitory pompy protonowej, powoduje zwiększenie ilości bakterii normalnie obecnych
w przewodzie pokarmowym. Terapia lekami zmniejszającymi kwaśność soku żołądkowego może
prowadzić do zwiększenia ryzyka zakażeń bakteriami Salmonella i Campylobacter.

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jak
omeprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez
rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy
hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe,
jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziej
dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu
i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej.

U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory
pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię
(np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia
inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności obowiązujące pacjentów przyjmujących wydawane bez
recepty leki stosowane w niestrawności i zgadze

Pacjenci powinni zasięgnąć porady lekarza w następujących przypadkach:

■ jeżeli przyjmowali leki przeciw niestrawności lub zgadze w sposób ciągły przez co najmniej
4 tygodnie w celu kontroli występujących dolegliwości,

■ jeżeli są w wieku powyżej 45 lat i zaobserwowali nowe objawy lub zauważyli, że w ostatnim
czasie doszło do zmian tych objawów,

■ niezamierzonego spadku masy ciała, niedokrwistości, krwawień z przewodu pokarmowego,
zaburzeń połykania, bólu przy przełykaniu, uporczywych lub krwistych wymiotów, choroby
wrzodowej żołądka lub zabiegów operacyjnych w wywiadzie, żółtaczki lub innych schorzeń
(np. niewydolności wątroby i nerek).

Pacjenci o długotrwałych, nawracających objawach niestrawności lub zgagi powinni regularnie
zasięgać porady lekarskiej. Pacjenci w wieku powyżej 45 lat, przyjmujący codziennie inne, wydawane
bez recepty leki przeciw niestrawności lub zgadze powinni poinformować o tym lekarza lub
farmaceutę.

Pacjenci nie powinni przyjmować jednocześnie innych środków hamujących wydzielanie kwasu
żołądkowego, np. antagonistów receptora H2.

Pacjenci przed zastosowaniem leku powinni zasięgnąć porady lekarskiej w przypadku planowanego
badania endoskopowego.

Substancje pomocnicze

Produkt zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi
z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem
sacharozy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Podobnie jak podczas stosowania innych leków hamujących wydzielanie kwasu solnego,
w następstwie zmniejszenia kwaśności treści żołądkowej podczas leczenia omeprazolem może
zmniejszyć się wchłanianie ketokonazolu i itrakonazolu.

Omeprazol jest metabolizowany w wątrobie przy udziale izoenzymu cytochromu P450 2C19
(CYP2C19), z tego względu istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia interakcji z niektórymi lekami.
Omeprazol może spowalniać eliminację diazepamu, fenytoiny i warfaryny. Zaleca się obserwację
pacjentów przyjmujących warfarynę, fenytoinę lub diazepam, w razie konieczności zmniejszenie
dawek, aż do czasu unormowania się wyników laboratoryjnych (parametry krzepnięcia) lub
do ustąpienia objawów klinicznych wynikających z interakcji. Równoczesne stosowanie omeprazolu
w dawce 20 mg na dobę nie zmieniało czasu krzepnięcia u pacjentów leczonych długotrwale
warfaryną. Do innych leków mogących powodować interakcje z omeprazolem w związku
z mechanizmem opisanym powyżej należą: heksabarbital, cytalopram, imipramina, klomipramina.

Jednoczesne stosowane u zdrowych ochotników omeprazolu i digoksyny prowadzi do 10% wzrostu
biodostępności digoksyny, wynikającego ze zwiększenia pH soku żołądkowego.

Nie stwierdzono interakcji omeprazolu z następującymi substancjami: amoksycyliną, lekami
zobojętniającymi sok żołądkowy, chinidyną, kofeiną, cyklosporyną, diklofenakiem, estradiolem,
lidokainą, metoprololem, naproksenem, fenacetyną, piroksykamem, propanololem, teofiliną,
metronidazolem.

Jednoczesne podawanie zdrowym ochotnikom omeprazolu (40 mg na dobę) z atazanawirem
300 mg/rytonavirem 100 mg powodowało zmniejszenie dostępności atazanawiru (około 75% spadek
AUC, Cmax i Cmin). Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie zrekompensowało wpływu
omeprazolu na dostępność atazanawiru. Inhibitory pompy protonowej, włączając omeprazol,
nie powinny być podawane wraz z atazanawirem.

Należy unikać jednoczesnego przyjmowania omeprazolu i cilostazolu ponieważ powoduje
zwiększenie stężenia cylastazolu w surowicy krwi. Prawdopodobne jest również, że omeprazol
zwiększa stężenie takrolimusu w surowicy krwi, podczas gdy worykonazol powoduje zwiększenie
stężenia omeprazolu w surowicy krwi.

Leczenie omeprazolem może spowodować zafałszowanie wyniku testu (13C) na obecność bakterii

Helicobacter pylori.

Na wchłanianie omeprazolu nie wpływa alkohol i pokarm.

4.6. Wpływ na płodność, ciążę lub laktację

Lek może być stosowany w czasie ciąży i laktacji jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza
korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu lub karmionego piersią
niemowlęcia.

Omeprazol podawany w dawce do 80 mg na dobę kobietom w czasie porodu nie powodował żadnego
niekorzystnego wpływu na płód.

Omeprazol przenika do mleka matki. Nie ma wystarczających danych dotyczących narażenia
niemowląt na omeprazol zawarty w mleku matki.

Badania na zwierzętach nie potwierdziły niekorzystnego wpływu omeprazolu stosowanego w czasie
ciąży i laktacji. Nie znaleziono również dowodów na występowanie działania embriotoksycznego lub
teratogennego.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Omeprazol nie upośledza sprawności psychofizycznej, nie ogranicza zdolności prowadzenia pojazdów
i obsługiwania maszyn.

Należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak:
zawroty głowy, nieostre widzenie, senność.

4.8. Działania niepożądane

Poniższe działania niepożądane wymieniono jako działania niepożądane z badań klinicznych a także
z leczenia omeprazolem. W wielu przypadkach związek z leczeniem omeprazolem nie został ustalony.

Częstość występowania zdefiniowano następująco:

Bardzo często (≥ 1/10)

Często (≥ 1/100,

Niezbyt często ( ≥1/1 000,

Rzadko (≥1/10 000, < 1/1 000)

Bardzo rzadko (≤1/10 000)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

4.9. Przedawkowanie

Opisywano pojedyncze przypadki przedawkowania omeprazolu u ludzi. W literaturze opisywano
dawkowanie do 560 mg, poza tym opisywano pojedyncze przypadki podania 2400 mg omeprazolu
(120 krotnie więcej od klinicznie zalecanej dawki). Obserwowane objawy przedawkowania
omeprazolu to: nudności, wymioty, zawroty głowy, bóle brzucha, biegunka, bóle głowy. W
pojedynczych przypadkach opisywano również apatię, depresję, splątanie.

Zaobserwowane objawy przedawkowania omeprazolu były przemijające i niezbyt ciężkie. Szybkość
eliminacji nie zmieniała się wraz ze zwiększaniem dawek i nie była konieczna żadna specyficzna
terapia.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobie wrzodowej i refluksie
żołądkowo-przełykowym, inhibitory pompy protonowej
Kod ATC: A 02 BC 01

Omeprazol jest racemiczną mieszaniną dwóch czynnych enancjomerów. Jest wybiórczym inhibitorem
pompy protonowej w komórkach okładzinowych żołądka i powoduje zmniejszenie wydzielania kwasu
solnego w żołądku. Działanie leku jest szybkie, a podany w jednej dawce na dobę powoduje
ustąpienie objawów choroby.

Miejsce i mechanizm działania

Omeprazol jest słabą zasadą, która osiąga duże stężenie w kwaśnym środowisku kanalików
wydzielniczych komórek okładzinowych błony śluzowej żołądka. Jest tam przekształcany do czynnej
postaci i powoduje hamowanie aktywności jednego z enzymów pompy protonowej - H/K- ATP-azy.
Wpływ na ostatni etap powstawania soku żołądkowego jest zależny od dawki i zapewnia skuteczne
hamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku, zarówno podstawowego, jak i stymulowanego
niezależnie od czynnika pobudzającego to wydzielanie.

Obserwowane działanie farmakodynamiczne omeprazolu można wytłumaczyć jego wpływem na
wydzielanie kwasu solnego.

Wpływ na wydzielanie kwasu solnego

Doustne podawanie omeprazolu raz na dobę zapewnia szybkie i skuteczne hamowanie wydzielania
soku żołądkowego przez całą dobę, przy czym maksymalne działanie występuje po 4 dniach
podawania leku. Po tym czasie stosowania omeprazolu w dawce 20 mg na dobę u pacjentów
z wrzodem dwunastnicy następuje zmniejszenie średniej dobowej kwaśności soku żołądkowego

0 około 80%. Średni spadek maksymalnego wydzielania kwasu solnego po stymulacji pentagastryną
wynosi około 70% po 24 godzinach od podania omeprazolu.

Doustne stosowanie omeprazolu w dawce 20 mg u pacjentów z chorobą wrzodową dwunastnicy
powoduje utrzymanie wartości pH w żołądku na poziomie ≥ 3 przez średnio 17 godzin w ciągu doby.
W następstwie zmniejszonego wydzielania kwasu solnego i zmniejszonej kwaśności soku
żołądkowego omeprazol, w sposób zależny od dawki, zmniejsza narażenie przełyku na wpływ
kwaśnej treści żołądkowej u pacjentów z chorobą refluksową przełyku.
Stopień zahamowania wydzielania kwasu solnego jest związany z wielkością pola pod krzywą
ilustrującą zależność stężenia omeprazolu w osoczu od czasu (AUC); nie ma natomiast związku
z faktycznym, chwilowym stężeniem leku w osoczu.
Podczas leczenia omeprazolem nie obserwowano tachyfilaksji.

Wpływ na inne procesy związane ze zmniejszeniem wydzielania kwasu solnego
Podczas długotrwałego leczenia omeprazolem zwiększa się częstość występowania torbieli
gruczołowych żołądka. Powstają one w następstwie hamowania wydzielania kwasu żołądkowego.
Mają one charakter łagodny i prawdopodobnie ustępują samoistnie.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie i dystrybucja

Omeprazol reaguje z kwasem i jest podawany doustnie w postaci dojelitowych granulek w
kapsułkach. Wchłanianie zachodzi w jelicie cienkim i kończy się zazwyczaj w ciągu 3 - 6 godzin.
Ogólnoustrojowa biodostępność omeprazolu z pojedynczej doustnej dawki wynosi około 35%.
Podawanie wielokrotne raz na dobę powoduje zwiększenie biodostępności do około 60%.
Równoczesne spożywanie posiłku nie ma wpływu na biodostępność. Objętość dystrybucji u zdrowych
osób wynosi około 0,3 l/kg; podobną wielkość tego wskaźnika obserwuje się także u pacjentów
z niewydolnością nerek. U pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością wątroby
objętość dystrybucji jest nieco mniejsza. Spożyty równocześnie pokarm nie ma wpływu na
biodostępność omeprazolu. Wiązanie omeprazolu z białkami osocza wynosi około 95%.

Metabolizm i eliminacja

Okres półtrwania omeprazolu w osoczu jest zwykle krótszy niż 1 godzina i w czasie długotrwałego
leczenia nie zmienia się. Metabolizm leku zachodzi przede wszystkim w wątrobie. Omeprazol jest
całkowicie metabolizowany przez układ cytochromu P450 (CYP), głównie za pośrednictwem
polimorficznej postaci izoenzymu CYP2C19 (hydroksylaza S-mefenytoiny), który powoduje
powstanie głównego metabolitu występującego w osoczu - hydroksyomeprazolu. W związku
z hamowaniem konkurencyjnym istnieje potencjalne ryzyko interakcji pomiędzy omeprazolem

1 innymi lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2C19.

Wyniki wielu badań interakcji omeprazolu z innymi lekami wskazują, że omeprazol w powtarzanych
dawkach 20-40 mg nie wywiera wpływu na inne postacie izomeryczne CYP, co potwierdza brak
interakcji metabolicznych z substratami izoenzymów: CYP1A2 (kofeina, fenacetyna, teofilina),
CYP2C9 (S-warfaryna, piroksykam, diklofenak i naproksen), CYP2D6 (metoprolol, propranolol),
CYP2E1 (etanol) oraz CYP3A (cyklosporyna, lidokaina, chinidyna, estradiol, erytromycyna,
budezonid).

Żaden z metabolitów nie wpływa na wydzielanie soku żołądkowego. Prawie 80% podanej doustnie
dawki jest wydalane w postaci metabolitów z moczem. Pozostała część wydalana jest z kałem,
głównie poprzez żółć.

Biodostępność i eliminacja omeprazolu nie ulega zmianie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.
Pole pod krzywą zależności stężenia w osoczu do czasu zwiększa się u pacjentów z zaburzeniami
czynności wątroby, jednak nie stwierdzono kumulacji omeprazolu podczas podawania raz na dobę.

Dzieci

Dostępne dane dotyczące farmakokinetyki po zastosowaniu zalecanych dawek u dzieci powyżej
1 roku życia, są podobne do obserwowanych u dorosłych.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksykologia zwierząt

W długoterminowych badaniach przeprowadzonych na szczurach, którym podawano omeprazol lub
poddawano częściowemu wycięciu dna żołądka zaobserwowano hiperplazję i cechy zrakowacenia
komórek ECL w żołądku. Było to spowodowane wtórnym do hamowania wydzielania soku
żołądkowego przewlekłym zwiększeniem stężenia gastryny. Podobne działania były obserwowane
po leczeniu antagonistami receptora H2, innymi inhibitorami pompy protonowej i po częściowym
wycięciu dna żołądka. Zmiany w komórkach ECL żołądka nie są zależne od stosowania konkretnego
leku.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Skład kapsułki: sacharoza, ziarenka, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), sodu laurylosiarczan,
powidon, potasu oleinian, hypromeloza, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1),
trietylu cytrynian, tytanu dwutlenek (E171), talk.

Skład powłoczki kapsułki: żelatyna, tytanu dwutlenek (E171), erytrozyna (E127), żółcień chinolinowa
(E104), czerwony tlenek żelaza (E172), woda oczyszczona.

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Mikrogranulki wypełniające kapsułkę ulegają rozkładowi w roztworach o odczynie obojętnym
i zasadowym. Nie należy dopuszczać do mechanicznego uszkodzenia peletek.

6.3. Okres ważności

3 lata

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu, w temperaturze poniżej 25oC.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Pojemnik plastikowy PE/PP z zamknięciem i pochłaniaczem pary wodnej zawierający 7, 10, 14, 20
lub 28 kapsułek. Pojemnik z kapsułkami pakowany jest w tekturowe pudełko.

6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań
Tel. +48 61 66 51 500

8. NUMER (-Y) POZWOLENIAgodnie z QRD NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 8801

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20 czerwca 2001r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 20 maja 2011r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

8