Azithromycin Genoptim tabletki powlekane | 500 mg | 30 tabl.

Azithromycin Genoptim 500 mg tabletki powlekane

Każda tabletka zawiera 500 mg azytromycyny ( Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.

Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna. Jedna tabletka zawiera 10,80 mg laktozy jednowodnej

Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub na którykolwiek z antybiotyków makrolidowych lub ketolidowych albo jakąkolwiek substancję pomocniczą.

W tabeli poniżej wymieniono działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych i w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzenia leku do obrotu podano kursywą. Zastosowano podział na następujące grupy częstości: bardzo często (≥1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); i częstość nieznana (nie można ustalić na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane uporządkowano malejąco według stopnia ciężkości.

Działania niepożądane, które mogą być związane z azytromycyną, ocenione na podstawie badań klinicznych i doniesień po wprowadzeniu leku do obrotu:

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl .

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkowanie

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy należy przyjmować w pojedynczej dawce dobowej. Tabletki można podzielić na połowę i można je zażywać niezależnie od posiłku. Czas leczenia w przypadku każdej z chorób zakaźnych podano poniżej.

Dzieci i młodzież o masie ciała powyżej 45 kg, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1500 mg i jest podzielona na 3 dni (500 mg raz na dobę). Tę samą dawkę łączną można także przyjmować przez 5 dni (500 mg w jednej dawce pierwszego dnia, a następnie po 250 mg raz na dobę).

W leczeniu niepowikłanych zakażeń cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy wywołanych przez Chlamydia trachomatis podaje się doustnie jednorazowo dawkę 1000 mg.

Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg

U tych pacjentów nie zaleca się stosowania produktu w postaci tabletek. Można stosować azytromycynę w innej postaci, np. zawiesiny.

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min).

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością wątroby.

Wybierając azytromycynę do leczenia danego pacjenta, należy sprawdzić, czy stosowanie makrolidowej substancji przeciwbakteryjnej jest u niego odpowiednie. Należy to ocenić na podstawie odpowiedniego rozpoznania w kierunku bakteryjnej etiologii zakażenia oraz z uwzględnieniem zatwierdzonych wskazań i poziomu oporności na azytromycynę lub inne makrolidy.

Na obszarach o dużej częstości występowania oporności na erytromycynę A szczególnie ważne jest uwzględnienie ewolucji podatności na azytromycynę i inne antybiotyki.

Podobnie jak w przypadku innych makrolidów, w niektórych krajach europejskich stwierdzono wysokie wskaźniki oporności Streptococcus pneumoniae na azytromycynę. Należy to uwzględnić podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pneumoniae .

W przypadku bateryjnego zapalenia gardła stosowanie azytromycyny jest zalecane wyłącznie wtedy, gdy terapia pierwszego wyboru antybiotykami beta-laktamowymi jest niemożliwa.

Nadwrażliwość

Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Azithromycin Genoptim występowały nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.

Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.

Niewydolność nerek

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min), ponieważ zaobserwowano u nich 33-procentowy wzrost narażenia organizmu na azytromycynę.

Niewydolność wątroby

Ponieważ wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, produkt ten należy stosować ostrożnie u pacjentów z poważną chorobą wątroby . Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. U niektórych pacjentów mogła występować wcześniejsza choroba wątroby lub mogli oni przyjmować inne leki hepatotoksyczne.

W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych dysfunkcji wątroby, takich jak szybko rozwijająca się astenia, której towarzyszy żółtaczka, ciemno zabarwiony mocz, tendencja do krwawienia lub encefalopatia wątrobowa, należy przeprowadzić testy/badania czynności wątroby. W przypadku wystąpienia ciężkiej niewydolności wątroby przyjmowanie azytromycyny należy przerwać.

Alkaloidy sporyszu i azytromycyna

U pacjentów otrzymujących pochodne sporyszu jednoczesne podawanie niektórych antybiotyków makrolidowych prowadziło do zatrucia sporyszem. Nie istnieją dane dotyczące możliwości interakcji pomiędzy sporyszem i azytromycyną. Niemniej jednak, ponieważ możliwe jest zatrucie sporyszem, nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych sporyszu.

Wydłużenie odstępu QT

Podczas leczenia innymi makrolidami opisywano wydłużenie repolaryzacji serca oraz odstępu QT, co niesie ze sobą ryzyko powstania zaburzeń rytmu serca i torsade de pointes . Podobnego skutku stosowania azytromycyny nie można całkowicie wykluczyć u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem przedłużającej się repolaryzacji serca, dlatego należy zachować środki ostrożności podczas leczenia następujących pacjentów:

- Z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT;

- Otrzymujących inne substancje czynne, które powodują wydłużenie odstępu QT, takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA oraz III, cyzapryd i terfenadyna;

- Z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią lub hipomagnezemią;

-Ze znaczącą klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.

Nadkażenia

Należy zwrócić uwagę na możliwość nadkażenia innymi, niewrażliwymi drobnoustrojami, w tym grzybami. Nadkażenie może powodować konieczność przerwania leczenia azytromycyną i wdrożenia właściwego postępowania.

Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.

Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego

Po zastosowaniu antybiotyków makrolidowych opisywano występowanie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Dlatego jeśli podczas leczenia azytromycyną występuje biegunka, należy rozważyć takie rozpoznanie. Jeśli wystąpi rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego spowodowane azytromycyną, przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit.

Biegunka związana z Clostridium difficile

W przypadku niemal wszystkich substancji przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, zgłaszano biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), której nasilenie sięgało od łagodnej biegunki po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem. Podawanie substancji przeciwbakteryjnych zmienia normalną florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego rozwoju C. difficile .

C. difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Wytwarzające hipertoksyny szczepy C. difficile wywołują zwiększenie zachorowalności i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwdrobnoustrojowe, co może wymagać kolektomii. CDAD należy brać pod uwagę w przypadku wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotyku występuje biegunka. Konieczne jest sporządzenie dokładnego wywiadu chorobowego, ponieważ zgłaszano występowanie CDAD dwa miesiące po podaniu substancji przeciwbakteryjnych.

Stosowanie długotrwałe

Brak jest doświadczeń dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności długotrwałego stosowania azytromycyny w wymienionych wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć terapię innym antybiotykiem.

Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy się upewnić, że nie ma jednocześnie zakażenia T. pallidum .

U pacjentów otrzymujących azytromycynę zgłaszano nasilenie się objawów miastenii gravis lub pojawienie się zespołu miastenicznego.

Produkt ten nie jest odpowiedni do leczenia ciężkich zakażeń, w przypadku których potrzebne jest szybkie uzyskanie wysokiego stężenia antybiotyku we krwi.

Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności zapobiegania lub leczenia MAC u dzieci.

Produkt zawiera laktozę jednowodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wybierając azytromycynę do leczenia danego pacjenta, należy sprawdzić, czy stosowanie makrolidowej substancji przeciwbakteryjnej jest u niego odpowiednie. Należy to ocenić na podstawie odpowiedniego rozpoznania w kierunku bakteryjnej etiologii zakażenia oraz z uwzględnieniem zatwierdzonych wskazań i poziomu oporności na azytromycynę lub inne makrolidy.

Na obszarach o dużej częstości występowania oporności na erytromycynę A szczególnie ważne jest uwzględnienie ewolucji podatności na azytromycynę i inne antybiotyki.

Podobnie jak w przypadku innych makrolidów, w niektórych krajach europejskich stwierdzono wysokie wskaźniki oporności Streptococcus pneumoniae na azytromycynę. Należy to uwzględnić podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pneumoniae .

W przypadku bateryjnego zapalenia gardła stosowanie azytromycyny jest zalecane wyłącznie wtedy, gdy terapia pierwszego wyboru antybiotykami beta-laktamowymi jest niemożliwa.

Nadwrażliwość

Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Azithromycin Genoptim występowały nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.

Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.

Niewydolność nerek

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min), ponieważ zaobserwowano u nich 33-procentowy wzrost narażenia organizmu na azytromycynę.

Niewydolność wątroby

Ponieważ wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, produkt ten należy stosować ostrożnie u pacjentów z poważną chorobą wątroby . Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. U niektórych pacjentów mogła występować wcześniejsza choroba wątroby lub mogli oni przyjmować inne leki hepatotoksyczne.

W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych dysfunkcji wątroby, takich jak szybko rozwijająca się astenia, której towarzyszy żółtaczka, ciemno zabarwiony mocz, tendencja do krwawienia lub encefalopatia wątrobowa, należy przeprowadzić testy/badania czynności wątroby. W przypadku wystąpienia ciężkiej niewydolności wątroby przyjmowanie azytromycyny należy przerwać.

Alkaloidy sporyszu i azytromycyna

U pacjentów otrzymujących pochodne sporyszu jednoczesne podawanie niektórych antybiotyków makrolidowych prowadziło do zatrucia sporyszem. Nie istnieją dane dotyczące możliwości interakcji pomiędzy sporyszem i azytromycyną. Niemniej jednak, ponieważ możliwe jest zatrucie sporyszem, nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych sporyszu.

Wydłużenie odstępu QT

Podczas leczenia innymi makrolidami opisywano wydłużenie repolaryzacji serca oraz odstępu QT, co niesie ze sobą ryzyko powstania zaburzeń rytmu serca i torsade de pointes . Podobnego skutku stosowania azytromycyny nie można całkowicie wykluczyć u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem przedłużającej się repolaryzacji serca, dlatego należy zachować środki ostrożności podczas leczenia następujących pacjentów:

- Z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT;

- Otrzymujących inne substancje czynne, które powodują wydłużenie odstępu QT, takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA oraz III, cyzapryd i terfenadyna;

- Z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią lub hipomagnezemią;

-Ze znaczącą klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.

Nadkażenia

Należy zwrócić uwagę na możliwość nadkażenia innymi, niewrażliwymi drobnoustrojami, w tym grzybami. Nadkażenie może powodować konieczność przerwania leczenia azytromycyną i wdrożenia właściwego postępowania.

Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.

Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego

Po zastosowaniu antybiotyków makrolidowych opisywano występowanie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Dlatego jeśli podczas leczenia azytromycyną występuje biegunka, należy rozważyć takie rozpoznanie. Jeśli wystąpi rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego spowodowane azytromycyną, przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit.

Biegunka związana z Clostridium difficile

W przypadku niemal wszystkich substancji przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, zgłaszano biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), której nasilenie sięgało od łagodnej biegunki po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem. Podawanie substancji przeciwbakteryjnych zmienia normalną florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego rozwoju C. difficile .

C. difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Wytwarzające hipertoksyny szczepy C. difficile wywołują zwiększenie zachorowalności i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwdrobnoustrojowe, co może wymagać kolektomii. CDAD należy brać pod uwagę w przypadku wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotyku występuje biegunka. Konieczne jest sporządzenie dokładnego wywiadu chorobowego, ponieważ zgłaszano występowanie CDAD dwa miesiące po podaniu substancji przeciwbakteryjnych.

Stosowanie długotrwałe

Brak jest doświadczeń dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności długotrwałego stosowania azytromycyny w wymienionych wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć terapię innym antybiotykiem.

Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy się upewnić, że nie ma jednocześnie zakażenia T. pallidum .

U pacjentów otrzymujących azytromycynę zgłaszano nasilenie się objawów miastenii gravis lub pojawienie się zespołu miastenicznego.

Produkt ten nie jest odpowiedni do leczenia ciężkich zakażeń, w przypadku których potrzebne jest szybkie uzyskanie wysokiego stężenia antybiotyku we krwi.

Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności zapobiegania lub leczenia MAC u dzieci.

Produkt zawiera laktozę jednowodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.