Dostępny w mniej niż połowie aptek

 

Verospiron kapsułki twarde | 100 mg | 30 kaps. | (3 blist. po 10 kaps.)

od 0 , 00  do 22 , 27

Wybierz odpłatność


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Substancja czynna: Spironolactonum
Podmiot odpowiedzialny: GEDEON RICHTER PLC

Verospiron cena

22,27



Opis produktu Verospiron

Kiedy stosujemy lek Verospiron?

· Zastoinowa niewydolność serca

· Leczenie dodatkowe w nadciśnieniu tętniczym, gdy dotychczasowe leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi jest niewystarczające

· Wodobrzusze i obrzęki w marskości wątroby

· Wodobrzusze spowodowane przez nowotwór złośliwy

· Obrzęki w zespole nerczycowym

· Hiperaldosteronizm pierwotny (diagnostyka i leczenie).


Jaki jest skład leku Verospiron?

VEROSPIRON, 100 mg, kapsułki twarde:

Każda kapsułka twarda zawiera 100 mg spironolaktonu (Spironolactonum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 255,00 mg.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Verospiron?

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

- Bezmocz.

- Ostra niewydolność nerek.

- Ciężkie zaburzenia czynności nerek (przesączanie kłębuszkowe < 10 ml/min).

-  Hiperkaliemia.

- Choroba Addisona.

- Jednoczesne stosowanie eplerenonu lub innych leków moczopędnych oszczędzających potas.

Nie należy stosować produktu leczniczego Verospiron jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas oraz nie należy rutynowo podawać suplementów potasu, ponieważ może wystąpić hiperkaliemia.


Verospiron – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane wynikają z kompetycyjnego działania antagonistycznego względem nasilenia wydalania potasu przez aldosteron oraz z antyandrogennego działania spironolaktonu.

Działania niepożądane przedstawiono za pomocą klasyfikacji układów i narządów MedDRA oraz klasyfikacji częstości MedDRA: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1,000 do < 1/100), rzadko (≥1/10,000 do < 1/1,000), bardzo rzadko (< 1/10,000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA/16. 1

Bardzo często

Często

Niezbyt często

Rzadko

Bardzo rzadko

Nieznana

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

    

leukopenia,

trombocytopenia, agranulocytoza, eozynofilia

 

Zaburzenia układu immunologicznego

   

nadwrażliwość

  

Zaburzenia układu endokrynologicznego

    

hirsutyzm

 

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

hyperkaliemia 1

hyper-kaliemia 2

 

hiponatraemia,

odwodnienie,

porfiria

 

kwasica hiperchloremiczna

Zaburzenia psychiczne

  

splątanie

   

Zaburzenia układu nerwowego

  

senność 3 ,

ból głowy

 

porażenie, paraplegia

zawroty głowy

Zaburzenia serca

niemiarowość 4

     

Zaburzenia naczyniowe

    

zapalenie naczyń

niedociśnienie tętnicze

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersioej i śródpiersia

    

zmiana głosu

 

Zaburzenia żołądka i jelit

 

nudności, wymioty

 

zapalenie błony śluzowej żołądka, wrzody, krwawienie z żołądka, ból żołądka, biegunka

  

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

    

zapalenie wątroby

zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

   

wysypka,

pokrzywka

łysienie, wyprysk, rumień obrączkowaty, zespół przypominający toczeń

pemfigoid pęcherzowy, nadmierne owłosienie, zespół Stevensa-Johnsona, świąd, martwica toksyczno-rozpływna naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

    

osteomalacia

kurcze mięśni nóg

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

    

ostra niewydolność nerek

 

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

zmniejszenie libido, zaburzenia erekcji, ginekomastia (u mężczyzn), tkliwość piersi, ból piersi (u mężczyzn), powiększenie piersi, zaburzenia miesiączkowania (u kobiet)

bezpłodność 5

    

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

  

złe samopoczucie, zmęczenie

   

Badania diagnostyczne

    

zwiększnie stężenie mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny

zwiększenie stężenia HbA1c

1 U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów stosujących jednocześnie produkty zawierające potas.

2 U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z cukrzycą oraz u pacjentów stosujących inhibitory ACE.

3 U pacjentów z marskością wątroby.

4 U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów stosujących jednocześnie produkty zawierające potas.

5 W przypadku stosowania dużych dawek (450 mg na dobę).

6 Głównie w przypadku długotrwałego leczenia.

Działania niepożądane zwykle ustępują po zakończeniu leczenia.


Verospiron - dawkowanie leku

Dawkowanie

Dorośli

Zastoinowa niewydolność serca z obrzękiem

W leczeniu obrzęków zaleca się zastosowanie dawki początkowej spironolaktonu 100 mg na dobę podawanej w dawce pojedynczej lub w kilku dawkach podzielonych, jednak zakres dawek może wynosić od 25 mg do 200 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Pacjenci z ciężką niewydolnością serca (klasy III-IV wg NYHA)

Na podstawie danych uzyskanych w badaniu RALES (ang. Randomized Aldactone Evaluation Study), należy rozpocząć leczenie spironolaktonem w dawce 25 mg raz na dobę w skojarzeniu ze standardową terapią, jeżeli stężenie potasu w surowicy wynosi ≤ 5 mEq/l, a stężenie kreatyniny w surowicy wynosi ≤ 2,5 mg/dl. Jeżeli jest to klinicznie wskazane, u pacjentów tolerujących dawkę 25 mg raz na dobę, dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. U pacjentów, którzy nie tolerują dawki 25 mg raz na dobę, dawkę można zmniejszyć do 25 mg podawanych co drugi dzień.

Leczenie dodatkowe w nadciśnieniu tętniczym

Dawka początkowa wynosi 50 mg do 100 mg na dobę, podawana w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leczenie należy kontynuować co najmniej przez dwa tygodnie, ponieważ po tym okresie występuje maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe. Następnie dawkę można dostosować w zależności od indywidualnej odpowiedzi na leczenie.

Przed rozpoczęciem stosowania spironolaktonu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy są już leczeni inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensynowego, należy skontrolować stężenie potasu i kreatyniny we krwi. Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli stężenie potasu we krwi wynosi > 5,0 mmol/l lub stężenie kreatyniny we krwi wynosi > 2,5 mg/dl. Zalecana częstość monitorowania stężenia potasu i kreatyniny to raz w tygodniu po rozpoczęciu stosowania lub zwiększeniu dawki spironolaktonu, raz na miesiąc przez pierwsze 3 miesiące, później raz na kwartał przez rok, a następnie co 6 miesięcy.

Wodobrzusze i obrzęki w marskości wątroby

Jeżeli stosunek jonów Na + /K + w moczu ma wartość większą niż 1,0, należy zastosować dawkę 100 mg na dobę. Jeżeli stosunek ten ma wartość mniejszą niż 1,0, zaleca się dawkę 200 mg do 400 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Wodobrzusze spowodowane nowotworem złośliwym

Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 100 mg do 200 mg na dobę. W ciężkich przypadkach, dawkę można stopniowo zwiększać do 400 mg na dobę. Gdy obrzęki są odpowiednio kontrolowane, dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Obrzęki w zespole nerczycowym

Zwykle stosowana dawka wynosi 100-200 mg na dobę. Nie wykazano, by spironolakton posiadał działanie przeciwzapalne, ani też wpływał na proces patologiczny. Stosowanie spironolaktonu jest zalecane jedynie w przypadku, gdy leczenie glikokortykosteroidami nie jest wystarczająco skuteczne.

Pierwotny hiperaldosteronizm

Ustalenie diagnozy

a) Test długotrwały: Produkt leczniczy Verospiron należy stosować w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez trzy do czterech tygodni. Wyrównanie hipokaliemii i nadciśnienia tętniczego dostarcza wstępnych dowodów do diagnozy pierwotnego hiperaldosteronizmu.

b) Test krótkotrwały: Produkt leczniczy Verospiron należy stosować w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez cztery dni. Jeżeli podczas podawania produktu leczniczego Verospiron stężenie potasu w surowicy wzrasta, a po odstawieniu maleje, należy rozważyć wstępną diagnozę pierwotnego hiperaldosteronizmu.

Leczenie

Produkt leczniczy Verospiron stosuje się w dawce dobowej wynoszącej 100 mg do 400 mg jako przygotowanie do zabiegu operacyjnego. U pacjentów nie zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego można stosować spironolakton jako długotrwałe leczenie podtrzymujące w najmniejszej skutecznej dawce. W takim przypadku dawkę początkową można zmniejszać w odstępach 14-dniowych, aż do osiągnięcia najmniejszej skutecznej dawki. W przypadku długotrwałego leczenia zaleca się podawanie spironolaktonu w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi w celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo zwiększać ją, o ile jest to konieczne, aż do uzyskania maksymalnych korzyści. Należy zachować ostrożność w przypadku ciężkich zaburzeń wątroby i nerek, ponieważ może być zmieniony metabolizm i wydalanie produktu leczniczego. Dodatkowo, u pacjentów w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia hiperkaliemii.

Dzieci i młodzież

Dawka początkowa wynosi 1 mg do 3 mg spironolaktonu na kilogram masy ciała, podawana w dawce pojedynczej lub w 2 do 4 dawkach podzielonych. Podczas leczenia podtrzymującego lub w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków moczopędnych, dawkę należy zmniejszyć do 1-2 mg/kg.

Zaburzenia czynności nerek

W przypadku zaburzeń czynności nerek (przesączanie kłębuszkowe 10-30 ml/min) należy zmniejszyć dawkę spironolaktonu lub częstość podawania, w zależności od potrzeb. Stosowanie spironolaktonu jest przeciwwskazane w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (przesączanie kłębuszkowe < 10 ml/min).

Sposób podawania

Na ogół dawkę dobową produktu leczniczego Verospiron podaje się jako dawkę pojedynczą lub w dwóch dawkach podzielonych, po posiłkach.

Zaleca się, aby przyjmować pierwszą dawkę danego dnia lub całkowitą dawkę dobową rano.


Verospiron – jakie środki ostrożności należy zachować?

- Produkt leczniczy Verospiron należy stosować bardzo ostrożnie w przypadku, gdy choroba podstawowa sprzyja rozwojowi kwasicy i (lub) hiperkaliemii.

- Pacjenci z nefropatią cukrzycową należą do grupy ryzyka wystąpienia hiperkaliemii.

- Leczenie spironolaktonem może prowadzić do przejściowego zwiększnia stężenia azotu mocznikowego (BUN), szczególnie u pacjentów , u których wcześniej występowały zaburzenia czynności nerek i hiperkaliemia. Spironolakton może powodować odwracalną metaboliczną kwasicę hiperchloremiczną. Z tego powodu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku należy monitorować czynność nerek oraz stężenie elektrolitów w surowicy w regularnych odstępach .

- Stosowanie produktu leczniczego Verospiron jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, antagonistami aldosteronu, heparyną, heparyną niskocząsteczkową lub innymi lekami powodującymi hiperkaliemię, suplementami potasu, dietą bogatą w potas lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas, może prowadzić do wystąpienia ciężkiej hiperkaliemii.

- Hiperkaliemia może prowadzić do zgonu. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca stosujących spironolakton istotne jest monitorowanie stężenia potasu w surowicy i postępowanie odpowiednie do niego. Należy unikać stosowania innych leków moczopędnych oszczędzających potas. Należy również unikać stosowania doustnych suplementów potasu u pacjentów ze stężeniem potasu w surowicy > 3,5 mEq/l. Zalecana częstość monitorowania stężenia potasu i kreatyniny to raz w tygodniu po rozpoczęciu stosowania lub zwiększeniu dawki spironolaktonu, raz na miesiąc przez pierwsze 3 miesiące, później raz na kwartał przez rok, a następnie co 6 miesięcy. Leczenie należy odstawić lub czasowo przerwać w przypadku stężenia potasu w surowicy > 5 mEq/l lub stężenia kreatyniny w surowicy > 4 mg/dl.

- Spironolakton należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z porfirią, ponieważ wiele leków powoduje wystąpienie ostrej porfirii.

- Podczas stosowania spironolaktonu zabronione jest spożywanie alkoholu.

- Dane literaturowe oparte na badaniach na zwierzętach, u których stosowano dawki wielokrotnie przekraczające maksymalne dawki stosowane u ludzi podczas długotrwałego podawania w dużych dawkach, wskazują na ryzyko raka i białaczki szpikowej. Dlatego też należy unikać nieuzasadnionego długotrwałego podawania spironolaktonu.

Kapsułki o mocy 100 mg zawierają barwnik – żółcień pomarańczową (E 110) – który może powodować reakcje alergiczne.

W przypadku nietolerancji laktozy należy wziąć pod uwagę, że każda kapsułka o mocy 50 mg zawiera 127,5 mg laktozy jednowodnej, a każda kapsułka o mocy 100 mg zawiera 255,0 mg laktozy jednowodnej.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.


Przyjmowanie leku Verospiron w czasie ciąży

Ciąża

Spironolakton lub jego metabolity mogą przenikać przez barierę łożyskową. U szczurów zaobserwowano feminizację męskich płodów związaną ze stosowaniem spironolaktonu. Stosowanie produktu leczniczego Verospiron u kobiet w ciąży wymaga przeprowadzenia starannej analizy bilansu spodziewanych korzyści wobec możliwych zagrożeń dla kobiety i dla płodu.

Karmienie piersią

Metabolity spironolaktonu zostały wykryte w mleku kobiecym. Jeżeli stosowanie produktu leczniczego Verospiron uważa się za konieczne, należy przerwać karmienie piersią i zastosować alternatywną metodę karmienia dziecka.


Charakterystyka produktu leczniczego Verospiron

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Zamienniki leku Verospiron

Zamiast tego leku można wybrać 1 zamiennik.

Finospir interakcje ulotka tabletki 100 mg 30 tabl.

Finospir

tabletki | 100 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

22,96 zł


Interakcje Verospiron z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Verospiron z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Verospiron

Spironolakton należy przyjmować z posiłkiem lub zaraz po posiłku, ponieważ pokarm powoduje lepsze wchłanianie tego leku.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Verospiron

Inne

Sole potasowe (substytut soli kuchennej) i nadmiar soku pomidorowego spożywane łącznie ze spironolaktonem mogą powodować zwiększenie stężenia potasu we krwi, a tym samym ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca, bloku, a nawet zatrzymania akcji serca, jak również zaburzeń czucia w kończynach, bólów głowy, osłabienia mięśni, senności i splątania. Należy ograniczyć spożycie pomidorów i soku pomidorowego oraz substytutów soli.


Inne opakowania Verospiron


Grupy

  • Leki moczopędne

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.