PLENDIL

Jedna tabletka powlekana o przedłużonym uwalnianiu zawiera 10 mg felodypiny (Felodipinum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

· Nadwrażliwość na felodypinę lub którykolwiek ze składników leku.

· Niewyrównana niewydolność serca.

· Ostry zawał mięśnia sercowego (miesiąc od zawału).

· Niestabilna choroba niedokrwienna serca.

· Ciąża.

· Istotne klinicznie zwężenie zastawki aortalnej.

· Wstrząs kardiogenny.

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym są niewielkie, bądź umiarkowane obrzęki w okolicach kostek. Działanie to zależy od dawki i jest związane z rozszerzeniem tętniczek przedwłośniczkowych. Doświadczenia kliniczne wykazały, że około 2% pacjentów musiało przerwać stosowanie leku Plendil z powodu tego działania niepożądanego.

Zaczerwienienie twarzy, bóle głowy, uczucie kołatania serca oraz zawroty głowy i zmęczenie mogą się pojawiać na początku leczenia bądź po zwiększeniu dawki leku.

Sporadycznie donoszono o przypadkach dezorientacji oraz zaburzeń snu, jednak nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego między występowaniem tych objawów a stosowaniem leku.

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem dziąseł i /lub ozębnej może dochodzić do przerostu dziąseł. Można temu zapobiec przez stosowanie właściwej higieny jamy ustnej. Niekiedy odpowiednie postępowanie może doprowadzić nawet do cofnięcia się powstałych już zmian przerostowych.

Hiperglikemia jest działaniem niepożądanym charakterystycznym dla całej grupy leków blokujących kanały wapniowe, jednak w przypadku felodypiny występuje tylko w pojedynczych przypadkach.

Działania niepożądane zostały sklasyfikowane według następującej częstotliwości: Bardzo często (≥1/10), Często (≥1/100 do < 1/10), Niezbyt często (≥1/1,000 do < 1/100), Rzadko (≥1/10,000 do < 1/1,000), Bardzo rzadko (< 1/10,000) i Nie znana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych).

Działania niepożądane związane ze stosowaniem leku Plendil przedstawione zostały według klasyfikacji organów i układów MedDra:

Zaburzenia naczyniowe

Często: zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca, obrzęki w okolicach kostek

Bardzo rzadko: leukocytoklastyczne zapalenie naczyń (leucocytoclastic vasculitis), obrzęk warg i języka

Zaburzenia układu nerwowego

Często: bóle głowy

Niezbyt często: zawroty głowy, parestezje

Rzadko: omdlenia w następstwie niedociśnienia tętniczego

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: uczucie zmęczenia

Bardzo rzadko: gorączka

Zaburzenia serca

Niezbyt często: kołatanie serca, tachykardia

Bardzo rzadko: skurcze dodatkowe, niedociśnienie tętnicze z tachykardią mogące powodować nasilenie objawów choroby niedokrwiennej serca

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: nudności, bóle brzucha

Rzadko: wymioty

Bardzo rzadko: zapalenie i przerost dziąseł

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: świąd skóry, wysypka

Rzadko: pokrzywka

Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło,

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Rzadko: bóle mięśni i stawów

Zaburzenia psychiczne

Rzadko: impotencja i /lub zaburzenia czynności seksualnych

Zaburzenia endokrynologiczne

Bardzo rzadko: hiperglikemia

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko: częstomocz

Tabletki leku Plendil należy zażywać raz na dobę, najlepiej rano. Działanie utrzymuje się przez 24 godziny. Tabletki należy popijać wodą, nie wolno ich żuć ani kruszyć. Tabletki można zażywać na czczo lub w trakcie niewielkiego posiłku o małej zawartości tłuszczów i węglowodanów.

Dorośli

· Nadciśnienie tętnicze

Dawka powinna być ustalana indywidualnie. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 5 mg raz na dobę. Zazwyczaj dawka 5 mg raz na dobę jest wystarczająca. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć lub włączyć inny lek przeciwnadciśnieniowy. Na ogół nie ma potrzeby stosowania dawki większej niż 10 mg raz na dobę. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj od 5 do 10 mg raz na dobę.

· Stabilna choroba niedokrwienna serca

Dawka powinna być ustalana indywidualnie. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Lek Plendil można stosować z preparatami z grupy β-adrenolityków.

Dzieci

Brak danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Zaburzenie czynności nerek nie wpływa na stężenie felodypiny w osoczu. Nie zachodzi zatem konieczność modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy zachować szczególną ostrożność (patrz punkt 4.4 i 5.2).

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki leku Plendil.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w wieku podeszłym należy rozważyć zmniejszenie dawki leku Plendil.

Lek należy stosować ostrożnie u osób ze zwężeniem zastawki aortalnej, zaburzeniami czynności wątroby, ciężką niewydolnością nerek (GFR poniżej 30 ml/min), niewydolnością serca w następstwie ostrego zawału mięśnia sercowego. Plendil, podobnie jak inne leki rozszerzające naczynia krwionośne, może spowodować niedociśnienie tętnicze. U osób wrażliwych może to spowodować wystąpienie niedokrwienia mięśnia sercowego.

Leki zwiększające aktywność izoenzymu CYP 3A4 znacznie zmniejszają stężenie felodypiny w osoczu. Skutkiem tego może być brak działania leczniczego felodypiny (patrz punkt 4.5) i dlatego nie należy jednocześnie stosować leków zwiększających aktywność izoenzymu CYP 3A4 i leku Plendil.

Leki zmniejszające aktywność izoenzymu CYP 3A4 powodują znaczne zwiększenie stężenia felodypiny w osoczu (patrz: punkt 4.5). Dlatego należy unikać jednoczesnego podawania preparatu Plendil i leków zmniejszających aktywność izoenzymu CYP 3A4.

Spożywanie soku grejpfrutowego powoduje znaczne zwiększenie stężenia felodypiny w osoczu (patrz: punkt 4.5), dlatego należy unikać picia soku grejpfrutowego i spożywania grejpfrutów podczas stosowania leku Plendil.

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności lewej komory serca.

Lek należy stosować ostrożnie u osób ze zwężeniem zastawki aortalnej, zaburzeniami czynności wątroby, ciężką niewydolnością nerek (GFR poniżej 30 ml/min), niewydolnością serca w następstwie ostrego zawału mięśnia sercowego. Plendil, podobnie jak inne leki rozszerzające naczynia krwionośne, może spowodować niedociśnienie tętnicze. U osób wrażliwych może to spowodować wystąpienie niedokrwienia mięśnia sercowego.

Leki zwiększające aktywność izoenzymu CYP 3A4 znacznie zmniejszają stężenie felodypiny w osoczu. Skutkiem tego może być brak działania leczniczego felodypiny (patrz punkt 4.5) i dlatego nie należy jednocześnie stosować leków zwiększających aktywność izoenzymu CYP 3A4 i leku Plendil.

Leki zmniejszające aktywność izoenzymu CYP 3A4 powodują znaczne zwiększenie stężenia felodypiny w osoczu (patrz: punkt 4.5). Dlatego należy unikać jednoczesnego podawania preparatu Plendil i leków zmniejszających aktywność izoenzymu CYP 3A4.

Spożywanie soku grejpfrutowego powoduje znaczne zwiększenie stężenia felodypiny w osoczu (patrz: punkt 4.5), dlatego należy unikać picia soku grejpfrutowego i spożywania grejpfrutów podczas stosowania leku Plendil.

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności lewej komory serca.

Felodypina jest substratem izoenzymu CYP 3A4. Leki wpływające na aktywność izoenzymu CYP 3A4 mają znaczący wpływ na stężenie felodypiny w osoczu.

Leki zwiększające aktywność cytochromu P450

Leki, takie jak karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, ryfampicyna oraz ziele dziurawca, zwiększają metabolizm felodypiny przez indukcję cytochromu P450. Podczas jednoczesnego podawania karbamazepiny, fenytoiny i fenobarbitalu powierzchnia pola pod krzywą (AUC) dla felodypiny zmniejszała się o 93%, a maksymalne stężenie (C_max) zmniejszało się o 82%. W związku z tym należy unikać jednoczesnego stosowania leku Plendil i substancji zwiększających aktywność izoenzymu CYP 3A4.

Leki zmniejszające aktywność cytochromu P450

Leki silnie zmniejszające aktywność izoenzymu CYP 3A4, takie jak itrakonazol, ketokonazol, antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna) oraz inhibitory proteazy HIV, powodują zmniejszenie metabolizmu felodypiny. Podczas podawania itrakonazolu, C_max felodypiny zwiększa się 8-krotnie, a AUC 6-krotnie. Podczas podawania erytromycyny zwiększenie C_max i AUC było około 2,5-krotne. W związku z tym należy unikać jednoczesnego podawania felodypiny i leków zmniejszających aktywność izoenzymu CYP 3A4.

Sok grejpfrutowy hamuje aktywność izoenzymu CYP 3A4. Picie soku grejpfrutowego może powodować nawet dwukrotne zwiększenie C_max i AUC felodypiny, dlatego nie należy pić soku grejpfrutowego podczas leczenia felodypiną.

Cyklosporyna

Jednoczesne stosowanie cyklosporyny i felodypiny powoduje zwiększenie stężenia felodypiny w osoczu o 150%, a AUC o 60%. Wpływ felodypiny na właściwości farmakokinetyczne cyklosporyny jest nieznaczny.

Cymetydyna

Cymetydyna powoduje zwiększenie C_max i AUC felodypiny o mniej więcej 55%.

Takrolimus

Felodypina może zwiększać stężenie takrolimusu. W razie jednoczesnego stosowania obu leków należy monitorować stężenie takrolimusu w osoczu, aby w razie potrzeby dostosować jego dawkowanie.

Podczas stosowania leku należy pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy i objawów zmęczenia, które mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Toksyczność

U dziecka 2-letniego obserwowano niezbyt nasilone objawy zatrucia po zastosowaniu dawki 10 mg. Po zastosowaniu dawki 150 do 200 mg u 17-latka i 250 mg u osoby dorosłej wystąpiło zatrucie o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu. W porównaniu z innymi lekami z tej grupy, w przypadku leku Plendil silniej zaznaczony jest wpływ na krążenie obwodowe niż na serce.

Objawy

W razie zatrucia lekami o przedłużonym uwalnianiu wystąpienie pierwszych objawów może nastąpić nawet po 12, a niekiedy po 16 godzinach od zażycia, natomiast ciężkie objawy zatrucia mogą wystąpić nawet po kilku dniach.

Najistotniejsze są objawy sercowo-naczyniowe, takie jak bradykardia (czasami tachykardia), obniżenie ciśnienia tętniczego, blok przedsionkowo-komorowy od I do III stopnia, rozkojarzenie przedsionkowo-komorowe, skurcze dodatkowe pochodzenia komorowego, migotanie komór, asystolia. Ponadto mogą wystąpić zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia świadomości, śpiączka, skurcze mięśni, zaburzenia oddychania, obrzęk płuc (nie kardiogenny), bezdech. Możliwe jest wystąpienie zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Mogą ponadto wystąpić: kwasica, hipokaliemia, hiperglikemia, hipokalcemia, zaczerwienienie skóry, hipotermia, nudności i wymioty.

Postępowanie

Należy podać węgiel aktywowany (carbo medicinalis). Jeśli jest to konieczne, należy zastosować płukanie żołądka, nawet po długim czasie od zażycia leku.

UWAGA! Przed płukaniem żołądka, w celu zmniejszenia reakcji nerwu błędnego, należy podać dożylnie atropinę (dorośli – 0,25 do 0,5 mg, dzieci – 10 do 20 mikrogramów/kg masy ciała). Należy monitorować zapis EKG. W razie potrzeby należy zastosować oddech kontrolowany. Należy kontrolować stan równowagi kwasowo-zasadowej i stężenie elektrolitów.

W przypadkach bradykardii i bloku przewodnictwa należy podać dożylnie atropinę w dawce 0,5 do 1 mg (dzieci – 20 do 50 mikrogramów/kg mc.), dawkę można powtórzyć; lub isoprenalinę, rozpoczynając od 0,05 do 0,1 mikrograma/kg mc./min. Niekiedy może być wskazane zastosowanie elektrycznej stymulacji serca.

W razie hipotensji należy podać płyny dożylnie, glukonolaktobionian wapniowy (9 mg Ca/ml) w ilości 20 do 30 ml dożylnie, podany w ciągu 5 minut (dzieci 3 do 5 mg Ca/kg mc.). W razie potrzeby dawkę można powtórzyć we wstrzyknięciu lub wlewie dożylnym. W razie potrzeby należy podać epinefrynę lub dopaminę. U niektórych pacjentów można stosować glukagon. W przypadku zatrzymania krążenia spowodowanego przedawkowaniem felodypiny, konieczne może być kontynuowanie resuscytacji nawet przez kilka godzin. W razie wystąpienia drgawek należy zastosować diazepam. W przypadku wystąpienia innych objawów należy zastosować leczenie objawowe.