DOXAGEN

Tabletki należy połykać w całości i popijać odpowiednią ilością płynu. Tabletek nie należy żuć, dzielić ani kruszyć (patrz punkt 4.4).

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doxagen można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Maksymalna zalecana dawka jest to 8 mg doksazosyny raz na dobę.

Samoistne nadciśnienie tętnicze:

Dorośli:

U większości pacjentów leczonych doksazosyną w dawce 4 mg raz na dobę następuje normalizacja ciśnienia tętniczego krwi. Uzyskanie optymalnych efektów leczenia może potrwać do 4 tygodni. W razie potrzeby, w zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 8 mg raz na dobę.

Doksazosynę można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innym lekiem, np.: tiazydowym lekiem moczopędnym, lekiem beta-adrenolitycznym, antagonistą kanału wapniowego lub inhibitorem ACE, jeśli żaden z tych leków stosowany samodzielnie nie zapewnia dostatecznego działania.

Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego: Dorośli:

Zalecana dawka to 4 mg raz na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 8 mg doksazosyny raz na dobę.

Doksazosynę można stosować w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego zarówno u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym jak i z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi. Obniżenie ciśnienia u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem krwi jest zazwyczaj niewielkie. W początkowej fazie leczenia pacjentów należy starannie obserwować z uwagi na ryzyko objawów niepożądanych towarzyszących zmianie pozycji ciała.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Zalecane jest takie samo dawkowanie jak u osób dorosłych.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Ponieważ u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma żadnych zmian w farmakokinetyce leku jak również nie ma też dowodów na to, aby doksazosyna nasilała istniejące wcześniej zaburzenia czynności nerek, u chorych takich nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

Należy zachować szczególną ostrożność stosując doksazosynę u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2). Ponieważ brak jest danych klinicznych ze stosowaniem leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie zaleca się stosowania leku u tych chorych.

Dzieci i młodzież do 18 roku życia:

Produktu Doxagen nie należy stosować u dzieci, ze względu na brak wystarczających danych.

Informacje do przekazania pacjentowi: pacjent powinnien być poinformowany, że tabletki doksazosyny należy połykać w całości. Pacjent nie powinien żuć, dzielić ani kruszyć tabletek.

W niektórych preparatach w postaci o przedłużonym uwalnianiu, substancja czynna otoczona jest obojętną, niewchłanialną powłoką, która przeznaczona jest do kontrolowania uwalniania leku przez dłuższy czas. Po pasażu przez przewód pokarmowy, pusty szkielet tabletki jest wydalany. Należy o tym poinformawać pacjentów, tak aby nie odczuwali zaniepokojenia jeśli od czasu do czasu zaobserwują w stolcu pozostałości wyglądające jak tabletka.

Nieprawidłowo krótki czas przejścia przez przewód pokarmowy (np. po zabiegu resekcji) może prowadzić do niecałkowitej absorpcji leku. Ze względu na długi okres półtrwania doksazosyny kliniczne znaczenie jest niejasne.

Początek leczenia: W związku z tym, że doksazosyna blokuje receptory alfa, u pacjentów może wystąpić niedociśnienieortostatyczne z objawami zawrotów głowy i osłabienia oraz rzadko utratą przytomności (omdleniem),w szczególności na początku leczenia. W związku z tym wskazana jest kontrola ciśnienia tętniczego w początkowym okresie leczenia, aby zmniejszyć do minimum ryzyko efektów ortostatycznych. Należyostrzec pacjentów, aby w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w którychmoże dojść do urazu wskutek zawrotów głowy lub osłabienia.

Stosowanie z inhibitorami PDE-5:W przypadku jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy-5 (np.syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem) należy zachować ostrożność, ponieważ oba leki rozszerzająnaczynia krwionośnie i mogą prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego niedociśnienia. Wcelu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego zaleca się wprowadzanie inhibitorówfosfodiesterazy-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się lekiblokujące receptory alfa. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów fosfodiesterazy-5rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać sześciogodzinną przerwę po przyjęciu doksazosyny. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny o przedłużonym działaniu.

Pacjenci z ostrymi stanami kardiologicznymi:

Podobnie jak w przypadku innych leków hipotensyjnych o działaniu rozszerzającym naczynia, zgodnie z praktyką lekarską zaleca się ostrożność w czasie stosowania doksazosyny u pacjentów z następującymi ostrymi stanami kardiologicznymi:

- obrzęk płuc związany ze zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej,

- niewydolność serca z dużą pojemnością minutową,

- prawokomorowa niewydolność serca związana z zatorowością płucną lub płynem w osierdziu,

- lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków metabolizowanych w całości przez wątrobę, należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na brak klinicznego doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, stosowanie doksazosyny u tych pacjentów nie jest zalecane..

Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji zaćmy: U niektórych pacjentów w trakcie lub po leczeniu doksazosyną, podczas chirurgicznego leczenia zaćmy obserwowano wystąpienie śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome – IFIS, odmiana zespołu małej źrenicy). Zaobserwowano pojedyncze doniesienia dla innych alfa-1-adrenolityków i nie można wykluczyć możliwości takiego wpływu pozostałych leków należących do tej grupy. Ponieważ IFIS może prowadzić do nasilonych komplikacji w przebiegu operacji zaćmy, dlatego też przed zabiegiem chirurgicznym należy poinformować chirurga okulistę o przyjmowanych obecnie lub w przeszłości alfa-1-adrenolitykach.

Informacje do przekazania pacjentowi: pacjent powinnien być poinformowany, że tabletki doksazosyny należy połykać w całości. Pacjent nie powinien żuć, dzielić ani kruszyć tabletek.

W niektórych preparatach w postaci o przedłużonym uwalnianiu, substancja czynna otoczona jest obojętną, niewchłanialną powłoką, która przeznaczona jest do kontrolowania uwalniania leku przez dłuższy czas. Po pasażu przez przewód pokarmowy, pusty szkielet tabletki jest wydalany. Należy o tym poinformawać pacjentów, tak aby nie odczuwali zaniepokojenia jeśli od czasu do czasu zaobserwują w stolcu pozostałości wyglądające jak tabletka.

Nieprawidłowo krótki czas przejścia przez przewód pokarmowy (np. po zabiegu resekcji) może prowadzić do niecałkowitej absorpcji leku. Ze względu na długi okres półtrwania doksazosyny kliniczne znaczenie jest niejasne.

Początek leczenia: W związku z tym, że doksazosyna blokuje receptory alfa, u pacjentów może wystąpić niedociśnienieortostatyczne z objawami zawrotów głowy i osłabienia oraz rzadko utratą przytomności (omdleniem),w szczególności na początku leczenia. W związku z tym wskazana jest kontrola ciśnienia tętniczego w początkowym okresie leczenia, aby zmniejszyć do minimum ryzyko efektów ortostatycznych. Należyostrzec pacjentów, aby w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w którychmoże dojść do urazu wskutek zawrotów głowy lub osłabienia.

Stosowanie z inhibitorami PDE-5:W przypadku jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy-5 (np.syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem) należy zachować ostrożność, ponieważ oba leki rozszerzająnaczynia krwionośnie i mogą prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego niedociśnienia. Wcelu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego zaleca się wprowadzanie inhibitorówfosfodiesterazy-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się lekiblokujące receptory alfa. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów fosfodiesterazy-5rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać sześciogodzinną przerwę po przyjęciu doksazosyny. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny o przedłużonym działaniu.

Pacjenci z ostrymi stanami kardiologicznymi:

Podobnie jak w przypadku innych leków hipotensyjnych o działaniu rozszerzającym naczynia, zgodnie z praktyką lekarską zaleca się ostrożność w czasie stosowania doksazosyny u pacjentów z następującymi ostrymi stanami kardiologicznymi:

- obrzęk płuc związany ze zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej,

- niewydolność serca z dużą pojemnością minutową,

- prawokomorowa niewydolność serca związana z zatorowością płucną lub płynem w osierdziu,

- lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków metabolizowanych w całości przez wątrobę, należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na brak klinicznego doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, stosowanie doksazosyny u tych pacjentów nie jest zalecane..

Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji zaćmy: U niektórych pacjentów w trakcie lub po leczeniu doksazosyną, podczas chirurgicznego leczenia zaćmy obserwowano wystąpienie śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome – IFIS, odmiana zespołu małej źrenicy). Zaobserwowano pojedyncze doniesienia dla innych alfa-1-adrenolityków i nie można wykluczyć możliwości takiego wpływu pozostałych leków należących do tej grupy. Ponieważ IFIS może prowadzić do nasilonych komplikacji w przebiegu operacji zaćmy, dlatego też przed zabiegiem chirurgicznym należy poinformować chirurga okulistę o przyjmowanych obecnie lub w przeszłości alfa-1-adrenolitykach.

Jednoczesne stosowanie doksazosyny z inhibitorem PDE-5 (np. sildenafilem, tadalafilem i wardenafilem) może u niektórych pacjentów powodować objawowe niedociśnienie (patrz punkt 4.4, Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowani). Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny o przedłużonym działaniu.

Większość (98%) doksazosyny w osoczu wiąże się z białkami osocza. Dane z badań osocza ludzkiego in vitro wskazują, że doksazosyna nie ma wpływu na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny z białkami.

Typowe preparaty doksazosyny podawano z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, betaadrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi a w praktyce klinicznej nie stwierdzono interakcji lekowych. Nie ma jednak danych z formalnych badań interakcji lekowych.

Doksazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie wywierane przez inne alfa-blokery i inne leki hipotensyjne.

W otwartym, randomizowanym, badaniu z grupą kontrolną, z udziałem 22 zdrowych ochotników (mężczyzn) podawanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w 1. dniu trwającego cztery dni cyklu podawania doustnego cymetydyny (400 mg dwa razy na dobę) spowodowało 10% wzrost średniego pola pod krzywą (ang. area under the curve – AUC) doksazosyny, przy braku znamiennych statystycznie zmian średniego Cmax i średniego okresu półtrwania doksazosyny. Wzrost średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z cymetydyną o 10% mieści się w zakresie zmienności międzyosobniczej (27%) średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z placebo.

Niesteroidowe leki przeciwreumatyczne lub estrogeny mogą zmniejszać działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny.

Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny. Doksazosyna może obniżać ciśnienie tętnicze krwi i reakcje naczyniowe na dopaminę, efedrynę, adrenalinę, metaraminol, metoksaminę i fenylefrynę.

Doksazosyna może wpływać na aktywność reniny w osoczu i wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem. Należy to uwzględnić podczas analizy danych laboratoryjnych.

Doksazosyna może wywierać wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia.

Działanie toksyczne:

Istnieją ograniczone dane na temat skutków przedawkowania. U dorosłego pacjenta, który przyjął 16 mg doksazosyny wystąpiło omdlenie. U 13-letniego pacjenta po zastosowaniu maksymalnej dawki 40 mg doksazosyny obserwowano umiarkowane objawy zatrucia.

Objawy:

Ból głowy, zawroty głowy, utrata świadomości, omdlenie, duszność, niedociśnienie, kołatanie serca, tachykardia, arytmia. Nudności, wymioty. Ewentualnie hipoglikemia, hipokalemia.

Leczenie:

Należy opróżnić żołądek i zastosować węgiel aktywowany. W przypadku niedociśnienia, należy obniżyć położenie głowy, podać płyny dożylnie i w razie potrzeby, leki obkurczające naczynia (np. noradrenalinę lub epinefrynę). W razie potrzeby należy zapewnić leczenie objawowe.

Ponieważ doksazosyna wiąże się silnie z białkami osocza, dializa nie jest wskazana.