AZITROLEK

AzitroLEK 200 mg/5 ml: 5 ml przygotowanej zawiesiny zawiera 204,8 azytromycyny jednowodnej (200 mg azytromycyny) oraz sacharozę (3,7 g/5 ml) i aspartam (0,03 g/5 ml). 1 ml zawiesiny zawiera 40 mg azytromycyny

Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, którykolwiek antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

Często: zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczba eozynofilów, jadłowstręt, zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, głuchota, wymioty, niestrawność, wysypka, świąd, bóle stawów, zmęczenie, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi. Niezbyt często: drożdżyca, drożdżakowe zakażenie jamy ustnej, zakażenie pochwy, leukopenia, neutropenia, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, nerwowość, niedoczulica, senność, bezsenność, zaburzenia słuchu, szumy uszne, kołatanie serca, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcie, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności AspAT/AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny, zespół Stevensa-Johnsona, reakcja nadwrażliwości na światło, pokrzywka, zwiększenie stężenia mocznika/kreatyniny, ból w klatce piersiowej, obrzęk, złe samopoczucie, astenia, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi. Rzadko: małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, pobudzenie, depersonalizacja, zawroty głowy błędnikowe, nieprawidłowa czynność wątroby, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, reakcja anafilaktyczna, agresja, niepokój, omdlenie, drgawki, nadmierna aktywność psychoruchowa, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, arytmia, w tym częstoskurcz komorowy, wydłużenie odstępu QT, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, przebarwienia języka, niewydolność wątroby (rzadko ze zgonem), piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, żółtaczka cholestatyczna, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy

Dorośli. Niepowikłane zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy: 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej. Wszystkie pozostałe wskazania: 1500 mg podawanych jako 500 mg/dobę przez 3 dni lub 1500 mg podawanych przez 5 dni: 500 mg w 1. dniu i po 250 mg w dniach od 2. do 5.

Całkowita dawka u dzieci w wieku od 1 roku wynosi 30 mg/kg mc. Można ją podawać w dawce 10 mg/kg mc. jeden raz na dobę przez 3 dni lub przez 5 dni według schematu: pojedyncza dawka 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu, a następnie po 5 mg/kg mc. przez następne 4 dni, zgodnie z poniższą tabelą. Dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u dzieci w 1. roku życia są ograniczone.

Dawkowanie w leczeniu zapalenia gardła wywołanego przez Streptococcus pyogenes stanowi wyjątek. Wykazano, że w tym wskazaniu azytromycyna była skuteczna u dzieci podawana w dawce pojedynczej 10 mg/kg mc. lub 20 mg/kg mc. przez 3 dni. Maksymalna dawka dobowa wynosiła 500 mg. Obie dawki dawały porównywalny efekt kliniczny, mimo że dawka 20 mg/kg mc powodowała bardziej znamienną eradykację bakterii.

Osoby w podeszłym wieku: ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes, należy zachować ostrożność. Rzadko notowano ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (również zakończoną zgonem). Niektóre z nich wymagały dłuższej obserwacji i leczenia. Lek stosować ostrożnie u osób z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. Jeśli wystąpią objawy zaburzeń wątroby (tj. szybki rozwój astenii z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa), należy natychmiast zbadać czynność wątroby i w razie konieczności odstawić azytromycynę. Jednoczesne stosowanie pochodnych ergotaminy i niektórych antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie należy stosować azytromycyny z pochodnymi alkaloidów sporyszu. Podczas leczenia azytromycyną obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Ze względu na ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca (włącznie z torsade de pointes) i zatrzymania akcji serca, lek stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami sprzyjającymi proarytmii (zwłaszcza u kobiet i starszych osób), tzn. z wrodzonym lub potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT, otrzymujących leki wydłużające odstęp QT (tj. leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, tj. pimozyd; leki przeciwdepresyjne, tj. cytalopram oraz fluorochinony, tj. moksyfloksacyna i lewofloksacyna), z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią i hipomagnezemią, z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia. Możliwe jest wystąpienie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD) o nasileniu od lekkiego do zakończonego zgonem zapalenia okrężnicy. CDAD trzeba rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi biegunka po zastosowaniu antybiotyku. Trzeba zebrać wywiad chorobowy, gdyż CDAD notowano po ponad dwóch miesiącach od leczenia przeciwbakteryjnego. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę. U osób leczonych azytromycyną notowano zaostrzenie objawów miastenii i nowe przypadki zespołu miastenicznego. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia prątkami MAC (kompleks Mycobacterium avium) u dzieci. Azytromycyny w tabletkach powlekanych nie stosować w leczeniu ciężkich zakażeń, gdy konieczne jest szybkie uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi

Osoby w podeszłym wieku: ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes, należy zachować ostrożność. Rzadko notowano ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (również zakończoną zgonem). Niektóre z nich wymagały dłuższej obserwacji i leczenia. Lek stosować ostrożnie u osób z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. Jeśli wystąpią objawy zaburzeń wątroby (tj. szybki rozwój astenii z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa), należy natychmiast zbadać czynność wątroby i w razie konieczności odstawić azytromycynę. Jednoczesne stosowanie pochodnych ergotaminy i niektórych antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie należy stosować azytromycyny z pochodnymi alkaloidów sporyszu. Podczas leczenia azytromycyną obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Ze względu na ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca (włącznie z torsade de pointes) i zatrzymania akcji serca, lek stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami sprzyjającymi proarytmii (zwłaszcza u kobiet i starszych osób), tzn. z wrodzonym lub potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT, otrzymujących leki wydłużające odstęp QT (tj. leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, tj. pimozyd; leki przeciwdepresyjne, tj. cytalopram oraz fluorochinony, tj. moksyfloksacyna i lewofloksacyna), z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią i hipomagnezemią, z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia. Możliwe jest wystąpienie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD) o nasileniu od lekkiego do zakończonego zgonem zapalenia okrężnicy. CDAD trzeba rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi biegunka po zastosowaniu antybiotyku. Trzeba zebrać wywiad chorobowy, gdyż CDAD notowano po ponad dwóch miesiącach od leczenia przeciwbakteryjnego. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę. U osób leczonych azytromycyną notowano zaostrzenie objawów miastenii i nowe przypadki zespołu miastenicznego. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia prątkami MAC (kompleks Mycobacterium avium) u dzieci. Azytromycyny w tabletkach powlekanych nie stosować w leczeniu ciężkich zakażeń, gdy konieczne jest szybkie uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi

Leki zobojętniające

W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność, chociaż największe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. Azytromycynę należy podawać co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających. 

Cetyryzyna

U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny według schematu 5-dniowego jednocześnie z cetyryzyną w dawce 20 mg, w stanie stacjonarnym nie powodowało interakcji farmakokinetycznej ani znaczących zmian odstępu QT.

Dydanozyna (dideoksyinozyna)

W porównaniu z placebo, azytromycyna w dawce dobowej 1200 mg, podawana jednocześnie z dydanozyną w dawce 400 mg na dobę, prawdopodobnie nie miała wpływu na farmakokinetykę dydanozyny w stanie stacjonarnym u 6 badanych osób z zakażeniem wirusem HIV.

Digoksyna

Istnieją doniesienia, że niektóre antybiotyki makrolidowe ograniczają u części pacjentów metabolizm digoksyny zachodzący w jelicie z udziałem drobnoustrojów. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę, pokrewny antybiotyk azalidowy, i digoksynę, należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny.

Zydowudyna

Jednorazowe podanie azytromycyny w dawce 1000 mg i wielokrotne podanie dawek 1200 mg lub 600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu lub wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednak podawanie azytromycyny zwiększało stężenie fosforylowanej zydowudyny (klinicznie czynnego metabolitu) w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej. Kliniczne znaczenie tego działania nie jest znane, ale może być ono korzystne dla pacjenta.

Azytromycyna nie oddziałuje znacząco z układem cytochromu P450 w wątrobie. Jest mało prawdopodobne, aby wchodziła w interakcje farmakokinetyczne z innymi lekami, tak jak erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe. Azytromycyna nie pobudza aktywności enzymów cytochromu P450 w wątrobie ani nie hamuje ich przez tworzenie kompleksów cytochrom-metabolit.

Pochodne ergotaminy

Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie należy stosować azytromycyny jednocześnie z pochodnymi ergotaminy (patrz punkt 4.4).

Przeprowadzono badania interakcji farmakokinetycznych między azytromycyną i następującymi lekami, które podlegają znaczącemu metabolizmowi z udziałem enzymów układu cytochromu P450.

Astemizol, alfentanyl

Nie są znane dane dotyczące interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków z azytromycyną, gdyż opisywano nasilenie działania podczas skojarzonego stosowania z antybiotykiem makrolidowym - erytromycyną.

Atorwastatyna

Jednoczesne stosowanie atorwastatyny (10 mg na dobę) i azytromycyny (500 mg na dobę) nie zmieniało stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie badania hamowania aktywności reduktazy HMG-CoA).

Karbamazepina

W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie wykazano znaczącego wpływu jednocześnie podawanej azytromycyny na stężenie karbamazepiny lub jej czynnego metabolitu w osoczu.

Cymetydyna

W badaniu farmakokinetycznym nie stwierdzono wpływu na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny, podanej na 2 godziny przed azytromycyną.

Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny

W badaniu interakcji farmakokinetycznej azytromycyna nie zmieniała przeciwzakrzepowego działania warfaryny podanej zdrowym ochotnikom w pojedynczej dawce 15 mg. Istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu o nasileniu działania przeciwzakrzepowego w następstwie jednoczesnego zastosowania azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Wprawdzie nie ustalono związku przyczynowego, ale należy zwrócić uwagę na częstość, z jaką kontrolowany jest czas protrombinowy podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny.

Cyklosporyna

W badaniu farmakokinetycznym, w którym zdrowym ochotnikom podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono znacząco zwiększone wartości Cmax i AUC0-5. Dlatego należy zachować ostrożność, jeśli rozważa się jednoczesne podanie azytromycyny z cyklosporyną. Jeśli skojarzone leczenie jest konieczne, należy kontrolować stężenie cyklosporyny i odpowiednio zmodyfikować jej dawkę.

Efawirenz

Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie powodowało żadnych znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych.

Flukonazol

Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie zmieniało farmakokinetyki flukonazolu podanego w pojedynczej dawce 800 mg. Jednoczesne podanie flukonazolu nie zmieniało całkowitego wpływu azytromycyny na organizm ani jej okresu półtrwania. Obserwowano jednak nieistotne klinicznie zmniejszenie wartości Cmax (o 18%) azytromycyny.

Indynawir

Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie miało znaczącego statystycznie wpływu na farmakokinetykę indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.

Metyloprednizolon

W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników azytromycyna nie miała znaczącego wpływu na farmakokinetykę metyloprednizolonu.

Midazolam

U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nie powodowało znaczących klinicznie zmian parametrów farmakokinetycznych i farmakodynamicznych midazolamu podanego jednocześnie w pojedynczej dawce 15 mg.

Nelfinawir

Jednoczesne podanie azytromycyny (1200 mg) i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg trzy razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawki.

Ryfabutyna

Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie wpływało na stężenie obu leków w surowicy.

U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z leczeniem skojarzonym z azytromycyną (patrz punkt 4.8).

Syldenafil

U zdrowych mężczyzn nie stwierdzono wpływu azytromycyny (500 mg na dobę przez 3 dni) na wartość AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego metabolitu, znajdującego się w krwiobiegu.

Terfenadyna

W badaniach farmakokinetycznych nie opisywano interakcji między azytromycyną i terfenadyną. Notowano rzadkie przypadki, gdy nie można było całkowicie wykluczyć ryzyka takich interakcji, chociaż nie było żadnych konkretnych dowodów, że takie interakcje występowały.

Teofilina

U zdrowych ochotników nie wykazano znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych między azytromycyną i jednocześnie podaną teofiliną. Ponieważ notowano interakcje innych antybiotyków makrolidowych z teofiliną, należy zwracać uwagę na objawy wskazujące na zwiększenie stężenia teofiliny.

Triazolam

U 14 zdrowych ochotników podanie azytromycyny w dawce 500 mg w dniu 1. i 250 mg w dniu 2. jednocześnie z 0,125 mg triazolamu nie miało znaczącego wpływu (w porównaniu z placebo) na parametry farmakokinetyczne triazolamu.

Trimetoprym z sulfametoksazolem

Podawanie przez 7 dni trimetoprymu z sulfametoksazolem (160 mg + 800 mg) jednocześnie z azytromycyną w dawce 1200 mg, w dniu 7. nie miało znaczącego wpływu na maksymalne stężenia, całkowite narażenie lub wydalanie nerkowe zarówno trimetoprymu, jak i sulfametoksazolu. Stężenie azytromycyny w surowicy było podobne do obserwowanego w innych badaniach.

Brak dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.

Działania niepożądane po zastosowania dawek większych niż zalecane były podobne do obserwowanych po podaniu zwykłych dawek. W razie przedawkowania konieczne jest zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności życiowe.