Dorzostill krople do oczu, roztwór | 0,02 g/ml | 5 ml | butelka

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Dorzostill, 20 mg/ml, krople do oczu, roztwór

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu zawiera 20,0 mg dorzolamidu (w postaci 22,3 mg chlorowodorku dorzolamidu).
Substancje pomocnicze: zawiera chlorek benzalkoniowy 0,075 mg/ml
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Krople do oczu, roztwór.

Klarowny lub lekko opalizujący, bezbarwny, bez zauważalnych cząstek stałych, izotoniczny, buforowany,
lekko lepki, wodny roztwór o odczynie pH ok. 5,65.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorzostill jest wskazany:

• jako lek wspomagający w trakcie terapii lekami beta-adrenolitycznymi,

• w monoterapii u pacjentów nie reagujących na leczenie lekami beta-adrenolitycznymi lub u
pacjentów, u których stosowanie leków beta-adrenolitycznych jest przeciwwskazane,

W terapii podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego w przypadku:

• nadciśnienia ocznego,

• jaskry z otwartym kątem przesączania,

• jaskry pseudoeksfoliacyjnej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie do oczu

W monoterapii, dorzolamid podaje się trzy razy na dobę po jednej kropli do worka spojówkowego chorego
oka lub oczu.

W terapii wspomagającej wraz z lekiem beta-adrenolitycznym do stosowania do oczu, dorzolamid podaje się
dwa razy na dobę po jednej kropli do worka spojówkowego chorego oka lub oczu.

W przypadku zamiany innego okulistycznego leku przeciwjaskrowego na dorzolamid, należy przerwać
podawanie innego leku po podaniu prawidłowej dawki jednego dnia i rozpocząć stosowanie dorzolamidu
kolejnego dnia.

W przypadku stosowania więcej niż jednego okulistycznego produktu leczniczego podawanego miejscowo
do oczu, każdy z leków należy podawać oddzielnie, z zachowaniem co najmniej 10-minutowej przerwy.

Informacje dotyczące stosowania soczewek kontaktowych - patrz punkt 4.4.

Pacjentów należy poinformować, aby unikali dotykania końcówką kroplomierza do oka lub jego okolic.

Pacjenci powinni również zostać poinformowani, że niewłaściwe stosowanie roztworów przeznaczonych do
podawania do oczu może skutkować ich zakażeniem powszechnie występującymi bakteriami, które
powodują infekcje oczu. Stosowanie zakażonych roztworów przeznaczonych do podawania do oczu może
skutkować poważnym uszkodzeniem oka i w konsekwencji utratą wzroku.

Wskazówki dotyczące stosowania:

1. Aby otworzyć butelkę należy odkręcić nakrętkę.

2. Należy odchylić głowę i lekko odciągnąć dolną powiekę w dół, by powstała kieszonka pomiędzy
powieką i okiem.

3. Należy odwrócić butelkę i lekko nacisnąć, by wkroplić do oka jedną kroplę, wg. wskazań lekarza. Nie
należy dotykać oka lub powieki końcówką kroplomierza. Tak jak w przypadku innych leków do oczu
w celu ograniczenia wchłaniania ogólnoustrojowego leku zaleca się uciśnięcie woreczka łzowego
(przynosowego kącika oka) w ciągu minuty po zakropleniu preparatu.

4. Należy powtórzyć kroki 2 i 3 dla drugiego oka, jeśli tak zalecił lekarz.

Niezwłocznie po użyciu należy zamknąć butelkę zakręcając nakrętkę tak, by ściśle przylegała do butelki.
Nie należy nadmiernie dokręcać zakrętki.

Kroplomierz odmierza właściwą wielkość kropli preparatu, nie należy zatem powiększać jego otworu. Po
zużyciu wszystkich dawek, na dnie butelki pozostanie niewielka ilość preparatu Dorzostill. Nie należy
zwracać na to uwagi, ponieważ butelka zawiera pewną dodatkową ilość preparatu Dorzostill, dzięki czemu
pacjent przyjmie pełną ilość leku przepisaną przez lekarza. Nie należy wydobywać pozostałości leku z
butelki.

Stosowanie u dzieci:

Dostępne są ograniczone dane kliniczne dotyczące podawania dorzolamidu dzieciom trzy razy na dobę.
(Informacje na temat dawkowania u dzieci, patrz punkt 5.1).

4.3 Przeciwwskazania

Dorzolamid jest przeciwwskazany dla pacjentów nadwrażliwych na substancję czynną lub którąkolwiek z
substancji pomocniczych.

Dorzolamid nie został przebadany u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności nerek (CrCl < 30
ml/min) lub u pacjentów z kwasicą hiperchloremiczną. Ze względu na fakt, że dorzolamid i jego metabolity
są wydalane głównie przez nerki, dorzolamid jest przeciwwskazany w tej grupie pacjentów.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Dorzolamid nie został przebadany u pacjentów z niewydolnością wątroby, należy zatem zachować
szczególną ostrożność stosując go w tej grupie pacjentów.

Prowadzenie pacjentów z ostrą jaskrą zamkniętego kąta, poza stosowaniem środków obniżających ciśnienie
w gałce ocznej, wymaga również interwencji terapeutycznych. Stosowanie dorzolamidu nie zostało zbadane
u pacjentów z ostrą jaskrą zamkniętego kąta.

Dorzolamid jest sulfonamidem i jest on wchłaniany układowo, pomimo że preparat jest podawany
miejscowo. Przy stosowaniu miejscowym mogą wystąpić takie same typy reakcji niepożądanych, j akie mogą
towarzyszyć stosowaniu sulfonamidów. W przypadku wystąpienia oznak ciężkich reakcji nadwrażliwości,
należy przerwać stosowanie preparatu.

Terapia doustnymi inhibitorami anhydrazy węglanowej związana jest z wystąpieniem kamicy moczowej
powstałej w wyniku zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, zwłaszcza u pacjentów, u których w
przeszłości zdiagnozowano kamicę nerkową. Mimo, że w trakcie stosowania dorzolamidu nie
zaobserwowano zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, w rzadkich wypadkach odnotowywano
przypadki kamicy moczowej. Ze względu na fakt, że dorzolamid jest miejscowo stosowanym inhibitorem
anhydrazy węglanowej, który jest wchłaniany układowo, pacjentom, u których w przeszłości
zdiagnozowano kamienie nerkowe, może grozić wyższe ryzyko wystąpienia kamicy moczowej w trakcie
stosowania dorzolamidu.

W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych (np. zapalenia spojówek i dolegliwości powiek), należy
rozważyć przerwanie terapii.

Istnieje możliwość wystąpienia efektu addycyjnego w zakresie znanych układowych skutków zahamowania
anhydrazy węglanowej u pacjentów przyjmujących doustny inhibitor anhydrazy węglanowej i dorzolamid.
Równoczesne podawanie dorzolamidu i doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej nie jest zalecane.

Podczas stosowania preparatu Dorzostill u pacjentów cierpiących na przewlekłe wady rogówki i/lub
pacjentów, którzy przeszli operację wewnątrzgałkową zauważono obrzęki rogówki i nieodwracalne
dekompensację rogówki. Należy zachować ostrożność stosując miejscowo podawany dorzolamid w tej
grupie pacjentów.

Odwarstwienie naczyniówki towarzyszące hipotonii ocznej zaobserwowano po przeprowadzeniu procedur
filtracji, w ramach których podawano wodne leki supresyjne.

Dorzostill zawiera konserwant chlorek benzalkoniowy, który może powodować podrażnienie oczu. Przed
zastosowaniem leku należy zdjąć soczewki kontaktowe i odczekać co najmniej 15 minut przed ponownym
ich założeniem. Chlorek benzalkoniowy może powodować zmiany zabarwienia miękkich soczewek
kontaktowych.

Dzieci:

Dorzolamid nie został przebadany u dzieci w wieku ciążowym poniżej 36 tygodni oraz w wieku poniżej 1
tygodnia. Pacjenci z istotną niedojrzałością kanalików nerkowych powinni przyjmować dorzolamid tylko po
starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwe niebezpieczeństwo wystąpienia
kwasicy metabolicznej.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzono specjalnych badań interakcji z użyciem dorzolamidu.

W badaniach klinicznych, dorzolamid stosowano jednocześnie z następującymi lekami, bez wystąpienia
niepożądanych interakcji: tymolol roztwór okulistyczny, betaksolol roztwór okulistyczny oraz leki
układowe, w tym inhibitory ACE, blokery kanału wapniowego, leki moczopędne, niesteroidowe leki
przeciwzapalne, w tym aspiryna, oraz hormony (np. estrogen, insulina, tyroksyna).

Związek pomiędzy dorzolamidem i miotykami oraz agonistami adrenergicznymi w trakcie leczenia jaskry
nie został w pełni oceniony.

Dorzolamid jest inhibitorem anhydrazy węglanowej i mimo, że podawany miejscowo wchłania się również
ogólnoustrojowo. W badaniach klinicznych stwierdzono że dorzolamid nie powoduje zaburzeń równowagi
kwasowo-zasadowej przy podaniu miejscowym. Zaburzenia takie obserwowano po doustnym podawaniu
inhibitorów anhydrazy węglanowej i w niektórych przypadkach powodowały interakcje z innymi lekami
(np. działanie toksyczne u pacjentów leczonych wysokimi dawkami salicylanów). W związku z tym
możliwość wystąpienia takich interakcji powinna być brana pod uwagę w przypadku pacjentów
przyjmujących dorzolamid.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciąża:

Nie przeprowadzono badań u kobiet w ciąży. Nie należy stosować dorzolamidu w okresie ciąży.
Patrz również punkt 5.3.

Laktacja:

Nie istnieją dane, na podstawie których można stwierdzić czy substancja czynna jest wydzielana do mleka
matki. Nie należy stosować dorzolamidu w okresie laktacji. Patrz również punkt 5.3.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu

Nie prowadzono badań nad wpływem leku na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń
mechanicznych. Możliwe działania niepożądane w postaci zawrotów głowy i zaburzeń widzenia mogą
wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych (patrz również punkt
4.8).

4.8 Działania niepożądane

Krople do oczu zawierające dorzolamid zostały ocenione u ponad 1400 osób w kontrolowanych i
niekontrolowanych badaniach klinicznych. W badaniach długoterminowych z udziałem 1108 pacjentów
leczonych kroplami do oczu zawierającymi dorzolamid w ramach monoterapii lub terapii wspomagającej
wraz z lekiem beta-adrenolitycznym do stosowania do oczu, najczęstszą przyczyną (około 3%) przerwania
terapii kroplami do oczu zawierającymi dorzolamid były związane z produktem działania niepożądane
występujące w oku, głównie zapalenie spojówek i dolegliwości powiek.

Następujące działania niepożądane odnotowano w trakcie badań klinicznych lub po wprowadzeniu produktu
na rynek:

Dzieci:

Patrz punkt 5.1

4.9 Przedawkowanie

Dostępne są ograniczone informacje dotyczące przedawkowania u ludzi poprzez przypadkowe lub umyślne
połknięcie chlorowodorku dorzolamidu. Po połknięciu odnotowano następujące objawy: senność;
stosowanie miejscowe: nudności, zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie, nietypowe sny i dysfagia.

Leczenie powinno być objawowe i podtrzymujące. Wystąpić może brak równowagi elektrolitowej, kwasica i
zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Należy monitorować stężenie elektrolitów w
surowicy (a zwłaszcza potasu) i odczyn pH krwi.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inhibitor anhydrazy węglanowej.
KodATC: S 01 EC 03

Mechanizm działania:

Anhydraza węglanowa (CA) jest enzymem obecnym w wielu tkankach organizmu, łącznie z okiem. U ludzi,
anhydraza węglanowa występuje w postaci wielu izoenzymów, z których najbardziej aktywnym jest
anhydraza węglanowa II (CA-II) znajdująca się głównie w czerwonych krwinkach, lecz również w innych
tkankach. Hamowanie anhydrazy węglanowej w wyrostkach rzęskowych oka zmniejsza wydzielanie cieczy
wodnistej, czego skutkiem jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Dorzostill zawiera chlorowodorek dorzolamidu, silny inhibitor ludzkiej anhydrazy węglanowej II. Po
miejscowym podaniu do oka, dorzolamid obniża podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, niezależnie od
tego czy jest ono związane z jaskrą. Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe jest głównym czynnikiem
ryzyka w patogenezie uszkodzeń nerwu wzrokowego i utraty pola widzenia. Dorzolamid nie powoduje
zwężenia źrenic i obniża ciśnienie wewnątrzgałkowe bez wywoływania działań niepożądanych, takich jak
kurza ślepota czy skurcz akomodacyjny. Dorzolamid wywiera niewielki wpływ lub pozostaje bez wpływu na
tętno lub ciśnienie krwi.

Miejscowo stosowane leki beta-adrenolityczne również obniżają ciśnienie wewnątrzgałkowe poprzez
zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej, lecz w oparciu o inny mechanizm działania. Badania wykazały,
że w wyniku dodania dorzolamidu do miejscowo stosowanego leku beta- adrenolitycznego, występuje
dodatkowe obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego; odkrycie to jest spójne z odnotowanym addycyjnym
efektem leków beta-adrenolitycznych i doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej.

Efekty farmakodynamiczne:

Efekty kliniczne:

Dorośli

U pacjentów z jaskrą lub nadciśnieniem ocznym, skuteczność dorzolamidu podanego trzy razy na dobę w
monoterapii (początkowe ciśnienie wewnątrzgałkowe 23 mmHg) lub dwa razy na dobę w ramach terapii
wspomagającej podczas stosowania leków beta-adrenolitycznych (początkowe ciśnienie wewnątrzgałkowe
22 mmHg) została wykazana w obszernych badaniach klinicznych trwających do roku. Efekt obniżający
ciśnienie wewnątrzgałkowe dorzolamidu stosowanego w monoterapii i terapii wspomagającej został
wykazany w ciągu całego dnia i utrzymywał się w trakcie stosowania długotrwałego. Skuteczność w trakcie
długotrwałej monoterapii była podobna do betaksololu i nieznacznie niższa niż tymololu. Gdy dorzolamid
był stosowany jako terapia wspomagająca wraz z lekami beta-adrenolitycznymi do stosowania do oczu,
wykazał on dodatkowy efekt obniżający ciśnienie wewnątrzgałkowe, podobny do pilokarpiny 2%
stosowanej cztery razy na dobę.

Dzieci

Trwające 3 miesiące, podwójnie zaślepione, wieloośrodkowe badanie z grupą kontrolną zostało
przeprowadzone z udziałem 184 (122 dla dorzolamidu) dzieci w wieku od 1 tygodnia do < 6 lat, cierpiących
na jaskrę lub podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (początkowe ciśnienie wewnątrzgałkowe > 22
mmHg) w celu dokonania oceny bezpieczeństwa preparatu kropli do oczu z dorzolamidem podawanego
miejscowo t.i.d. (trzy razy na dobę). U około połowy pacjentów w obu grupach terapeutycznych
zdiagnozowano wrodzoną jaskrę; do innych powszechnych etiologii należał zespół Sturge'a Webera,
dysgenezja mezenchymalna tęczówki i rogówki, bezsoczewkowość. Podział pacjentów ze względu na wiek i
zastosowane leczenie w fazie monoterapii przedstawiał się następująco:

W obu kohortach wiekowych około 70 pacjentów przyjmowało lek przez co najmniej 61 dni, a około 50
pacjentów otrzymywało lek przez 81-100 dni.

Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe było odpowiednio kontrolowane w trakcie monoterapii dorzolamidem lub
tymololem w postaci roztworu przechodzącego w żel, wprowadzano zmianę na terapię otwartą wg.
następującego schematu: 30 pacjentów < 2 lat przestawiono na jednoczesną terapię tymololem w roztworze
przechodzącym w żel 0,25% raz na dobę i dorzolamidem 2% trzy razy na dobę; 30 pacjentów > 2 lat
przestawiono na 2% dorzolamidu/0,5% tymololu dwa razy na dobę.

W badaniu tym nie wykazano konieczności zastosowania dodatkowych środków ostrożności u pacjentów
pediatrycznych. Wyniki skuteczności u dzieci sugerują, że średni spadek ciśnienia wewnątrzgałkowego
zaobserwowany w grupie dorzolamidu był porównywalny do średniego spadku ciśnienia
wewnątrzgałkowego zaobserwowanego w grupie tymololu, nawet jeśli w przypadku tymololu
zaobserwowano nieco gorszy wynik liczbowy.

Dłuższe badania skuteczności (trwające > 12 tygodni) nie są dostępne.

W badaniu klinicznym, u około 26% pacjentów (20% pacjentów poddanych monoterapii dorzolamidem)
zaobserwowano związane z lekiem działania niepożądane, z których większość stanowiły miejscowe, nie
mające poważnego charakteru miejscowe działania dotyczące oka, takie jak uczucie palenia i kłucia,
przekrwienie i ból oka. U niewielkiego odsetka pacjentów < 4% zaobserwowano obrzęk rogówki lub
przymglenie rogówki. Miejscowe reakcje były podobne pod względem częstości do leku porównawczego.

W danych postmarketingowych, odnotowano kwasicę metaboliczną u bardzo młodych pacjentów, a
zwłaszcza z niedojrzałością / niewydolnością nerek.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

W przeciwieństwie do doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej, miejscowe podawanie chlorowodorku
dorzolamidu umożliwia działanie substancji czynnej bezpośrednio w oku przy znacznie niższych dawkach,
a zatem przy mniejszej ekspozycji ogólnoustrojowej. W badaniach klinicznych skutkowało to obniżeniem
ciśnienia wewnątrzgałkowego bez zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej ani zaburzeń elektrolitowych
charakterystycznych dla doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej.

Przy podawaniu miejscowym, dorzolamid przenika do krążenia ogólnego. Aby ocenić potencjał
ogólnoustrojowego hamowania anhydrazy węglanowej po podaniu miejscowym, dokonano pomiarów
stężenia substancji czynnej i jej metabolitu w czerwonych krwinkach i osoczu, a także hamowania
anhydrazy w czerwonych krwinkach. Dorzolamid kumuluje się w czerwonych krwinkach w trakcie
przewlekłego stosowania w wyniku selektywnego wiązania do CA-II, podczas gdy w osoczu utrzymują się
bardzo niskie stężenia wolnej substancji czynnej. Substancja czynna w postaci macierzystej formuje jeden
metabolit N-dezetylowy, który hamuje CA-II słabiej niż substancja macierzysta, lecz hamuje również mniej
aktywny izoenzym (CA-I). Metabolit gromadzi się również w czerwonych krwinkach, gdzie jest wiązany
głównie do CA-I. Dorzolamid wiąże się w stopniu umiarkowanym z białkami osocza (około 33%).
Dorzolamid jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem; metabolit jest również wydalany w moczu.
Po zakończeniu stosowania leku, dorzolamid wypłukuje się z czerwonych krwinek nieliniowo, co skutkuje
początkowo szybkim spadkiem stężenia substancji czynnej, a następnie wolniejszą fazą eliminacji z okresem
półtrwania wynoszącym około 4 miesiące.

Gdy dorzolamid był podawany doustnie, w celu symulacji maksymalnej ekspozycji ogólnoustrojowej po
długotrwałym miejscowym stosowaniu do oka, stan stacjonarny uzyskiwany był w ciągu 13 tygodni. W
stanie stacjonarnym nie stwierdzono wolnej substancji czynnej lub metabolitu w osoczu; hamowanie CA w
czerwonych krwinkach było mniejsze niż uznawane za niezbędne do uzyskania farmakologicznego wpływu
na czynności nerek lub oddychanie. Podobne wyniki farmakokinetyczne zaobserwowano po długotrwałym,
miejscowym podawaniu dorzolamidu.

U niektórych pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek (szacunkowy klirens
kreatyniny 30-60 ml/min) w czerwonych krwinkach występowały wyższe stężenia metabolitu, lecz ze
zjawiskiem tym nie kojarzono bezpośrednio znaczących różnic w hamowaniu anhydrazy węglanowej ani
klinicznie istotnych ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Najważniejsze wnioski z badań na zwierzętach z użyciem chlorowodorku dorzolamidu stosowanego
doustnie dotyczyły farmakologicznych efektów ogólnoustrojowego hamowania anhydrazy węglanowej.
Niektóre działania były charakterystyczne dla określonego gatunku i/lub były skutkiem kwasicy
metabolicznej.

W badaniach klinicznych, u pacjentów nie wystąpiły oznaki kwasicy metabolicznej lub zmian
elektrolitowych w surowicy, które wskazują na ogólnoustrojowe hamowanie CA. Nie należy się zatem
spodziewać, że działania stwierdzone w badaniach na zwierzętach będą obserwowane u pacjentów
przyjmujących lecznicze dawki dorzolamidu.

U królików, którym podano dawki toksyczne dla matki związane z wystąpieniem kwasicy metabolicznej,
stwierdzono deformacje trzonu kręgosłupa. U samic szczura w trakcie laktacji zaobserwowano zmniejszenie
przyrostu masy ciała potomstwa.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

hydroksyetyloceluloza,

mannitol,

sodu cytrynian,

sodu wodorotlenek i/lub kwas solny (dla uzyskania odpowiedniego pH),
benzalkoniowy chlorek 10% w/w,
woda oczyszczona

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

Opakowanie zamknięte fabrycznie: 2 lata
Po pierwszym otwarciu: 30 dni

Stwierdzono, że lek wykazuje stabilność chemiczną i fizyczną w ciągu 30 dni po pierwszym użyciu,
przechowywany w temperaturze poniżej 25 oC. Lek przechowywany w temperaturze poniżej 25 oC wykazuje
odpowiednią czystość mikrobiologiczną przez 30 dni po pierwszym otwarciu. Stosowanie innych niż
wskazane warunków przechowywania oraz okresów przechowywania wyłącznie na odpowiedzialność
użytkownika.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Opakowanie zamknięte fabrycznie można przechowywać w temperaturze poniżej 30oC. Butelkę należy
przechowywać w w zewnętrznym kartoniku, w celu ochrony przed światłem.

Po pierwszym otwarciu: Przechowywać w temperaturze poniżej 25oC. Butelkę należy przechowywać w
zewnętrznym kartoniku w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Butelka z polietylenu o niskiej gęstości, zaopatrzona w zakraplacz z polietylenu i zakrętkę z polipropylenu.

Butelka zawiera 5 ml. Opakowania zawierają 1 x 5 ml, lub 3 x 5 ml.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą być wprowadzone do sprzedaży.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania

Brak szczególnych wymagań. Instrukcje dla pacjentów patrz punkt 4.2.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU

Bruschettini srl
Via Isonzo, 6
16147 Genua (Włochy)

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(POZWOLEŃ) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

17041

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

2010-06-29

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2010-06-29