BRINAVESS

Jeden mililitr koncentratu zawiera 20 mg wernakalantu chlorowodorku, co odpowiada 18,1 mg wernakalantu zasady.

Jedna fiolka 10 ml zawiera 200 mg wernakalantu chlorowodorku, co odpowiada 181 mg wernakalantu zasady.

Jedna fiolka 25 ml zawiera 500 mg wernakalantu chlorowodorku, co odpowiada 452,5 mg wernakalantu zasady.

Po rozcieńczeniu stężenie roztworu chlorowodorku wernakalantu wynosi 4 mg/ml.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Jedna fiolka 200 mg zawiera około 1,4 mmol (32 mg) sodu; Jedna fiolka 500 mg zawiera około 3,5 mmol (80 mg) sodu.

Jeden mililitr gotowego do podania rozcieńczonego roztworu zawiera około 3,5 mg sodu (roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań 9 mg/ml (0,9%), 0,64 mg sodu (5% roztwór glukozy do wstrzykiwań) lub 3,2 mg sodu (roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu do wstrzykiwań).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

•   Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

•   Pacjenci z ciężką postacią zwężenia aorty, pacjenci ze skurczowym ciśnieniem krwi < 100 mm Hg oraz pacjenci z niewydolnością serca klasy III wg NYHA oraz klasy IV wg NYHA.

•   Pacjenci, u których stwierdza się wyjściowe wydłużenie odstępu QT (> 440 msek. niewyrównane), ciężką bradykardię, zaburzenia czynności węzła zatokowego lub blok przewodnictwa drugiego i trzeciego stopnia w przypadku braku rozrusznika.

•   Stosowanie dożylnych leków przeciwarytmicznych (klasy I i klasy III) wpływających na częstość rytmu serca, w okresie 4 godzin przed podaniem produktu leczniczego BRINAVESS oraz w ciągu pierwszych 4 godzin po jego podaniu.

•   Ostry zespół wieńcowy (z zawałem mięśnia sercowego włącznie) przebyty w ciągu minionych 30 dni.

Bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego BRINAVESS oceniano w badaniach klinicznych, w których uczestniczyły 1148 osoby (pacjenci i zdrowi ochotnicy) przyjmujące BRINAVESS. Według danych uzyskanych od 1018 pacjentów uczestniczących w ośmiu badaniach fazy 2. i fazy 3. do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z produktem leczniczym (> 5%) występujących w ciągu pierwszych 24 godzin po podaniu leku BRINAVESS należały zaburzenia smaku (16,0%), kichanie (12,5%) i parestezje (6,9%). Zdarzenia te obserwowano w trakcie podawania wlewu lub w krótkim czasie po jego zakończeniu, miały one charakter przejściowy i rzadko przyczyniały się do ograniczania lub przerywania leczenia.

Częstość występowania jest określona jako: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko

(< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 1:

Działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu leczniczego BRINAVESS *

* Podane w tabeli działania niepożądane wystąpiły w ciągu 24 godzin od podania produktu leczniczego BRINAVESS (patrz punkty 4.2 i 5.2)

** patrz punkt niżej

Opis wybranych działań niepożądanych :

Istotne klinicznie działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych włącznie z niedociśnieniem i komorowymi zaburzeniami rytmu. (Patrz punkty 4.4 Niedociśnienie, Zastoinowa niewydolność serca).

Bradykardię obserwowano przeważnie w momencie powrotu rytmu zatokowego. Przy istotnie większej liczbie przypadków powrotu rytmu zatokowego wśród pacjentów przyjmujących BRINAVESS, częstość występowania bradykardii w okresie pierwszych 2 godzin była wyższa w grupie leczonej wernakalantem niż w grupie placebo (odpowiednio 5,4% w porównaniu z 3,8%). W przypadku pacjentów, u których nie przywrócono rytmu zatokowego, częstość występowania bradykardii w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku była zbliżona w grupie placebo i w grupie leczonej wernakalantem (odpowiednio 4,0% i 3,8%). Na ogół bradykardia ustępowała po odstawieniu BRINAVESS i (lub) podaniu atropiny.

Trzepotanie przedsionków

U pacjentów z migotaniem przedsionków przyjmujących BRINAVESS stwierdzono częstsze przypadki konwersji do trzepotania przedsionków w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku (10% w porównaniu z 2,5% w grupie placebo). W przypadku kontynuacji wlewu w sposób zalecany powyżej u większości tych pacjentów obserwuje się powrót rytmu zatokowego. U pozostałych pacjentów zaleca się wykonanie kardiowersji elektrycznej. W przeprowadzonych dotychczas badaniach klinicznych u pacjentów, u których po podaniu produktu leczniczego BRINAVESS wystąpiło trzepotanie przedsionków, nie stwierdzono zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego 1:1.

BRINAVESS powinien być podawany we wlewie dożylnym w warunkach terapii monitorowanej właściwej dla zabiegu kardiowersji. BRINAVESS powinien być podawany wyłącznie przez dobrze wyszkolonego pracownika służby zdrowia, który powinien monitorować stan pacjenta w trakcie podawania wlewu oraz przez co najmniej 15 minut po jego zakończeniu celem wykrycia wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia rytmu serca (patrz punkt 4.4). Lista kontrolna do sprawdzenia przed wlewem jest przekazywana wraz z produktem. Przed podaniem produktu leczniczego lekarz powinien określić stan pacjenta na podstawie listy kontrolnej. Listę kontrolną do sprawdzenia przed wlewem należy umieścić na pojemniku z płynem infuzyjnym, a pracownik służby zdrowia podający produkt leczniczy BRINAVESS powinien się z nią zapoznać.

Dawkowanie

BRINAVESS należy podawać w dawce określonej na podstawie masy ciała pacjenta, przy czym maksymalna masa ciała wynosi 113 kg. Zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg/kg masy ciała we wlewie dożylnym podawanym w ciągu 10 minut. U pacjentów ważących ≥ 113 kg nie należy przekraczać maksymalnej dawki początkowej wynoszącej 339 mg (84,7 ml roztworu o stężeniu

4 mg/ml). Jeśli nie uda się przywrócić rytmu zatokowego w ciągu 15 minut po zakończeniu pierwszego wlewu, można podać drugą dawkę wielkości 2 mg/kg masy ciała we wlewie dożylnym trwającym 10 minut. U pacjentów ważących ≥ 113 kg nie należy przekraczać maksymalnej wielkości drugiej dawki wynoszącej 226 mg (56,5 ml roztworu o stężeniu 4 mg/ml). Nie należy podawać produktu leczniczego w łącznej dawce większej niż 5 mg/kg masy ciała w ciągu 24 godzin. Brak jest danych klinicznych dotyczących kolejnej dawki produktu leczniczego po podaniu pierwszego i drugiego wlewu. Po 24 godzinach stężenia wernakalantu okazują się nieistotne.

W przypadku przywrócenia rytmu zatokowego w trakcie podawania pierwszego lub drugiego wlewu, wlew należy kontynuować aż do ukończenia. Jeśli po podaniu pierwszego wlewu stwierdza się stabilne hemodynamicznie trzepotanie przedsionków, można podać BRINAVESS w drugim wlewie ze względu na możliwość przywrócenia u pacjenta rytmu zatokowego (patrz punkty 4.4 i 4.8.).

Preferowanym urządzeniem do podawania jest pompa infuzyjna. Dopuszczalne jest jednak użycie pompy strzykawkowej pod warunkiem, że wyliczoną objętość będzie można podać we wlewie dokładnie w określonym czasie.

Nie należy podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w dawce uderzeniowej (tzw. bolus).

Zalecanymi rozcieńczalnikami są 0,9% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań, roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu do wstrzykiwań lub 5% roztwór glukozy do wstrzykiwań.

Przed podaniem należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi wszystkich etapów podawania.

Przygotowanie produktu leczniczego BRINAVESS do wlewu dożylnego

Etap 1: przed podaniem produktu leczniczego BRINAVESS należy obejrzeć fiolki, sprawdzając, czy nie znajdują się w nich nierozpuszczone cząstki i czy roztwór nie zmienił zabarwienia. Nie używać fiolek, w których widać nierozpuszczone cząstki lub zmienione zabarwienie. Uwaga: koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji BRINAVESS może być bezbarwny do jasnożółtego. Różnice zabarwienia w podanym zakresie nie mają wpływu na siłę działania.

Etap 2: rozcieńczanie koncentratu

Aby właściwie podać produkt leczniczy, przed terapią należy przygotować ilość produktu BRINAVESS 20 mg/ml wystarczającą do podania pierwszego i drugiego wlewu. Sporządzić roztwór o stężeniu 4 mg/ml według poniższych wskazówek dotyczących rozcieńczania: pacjenci o masie ciała ≤ 100 kg: 25 ml produktu leczniczego BRINAVESS 20 mg/ml należy dodać do

100 ml rozcieńczalnika; pacjenci o masie ciała > 100 kg: 30 ml produktu leczniczego BRINAVESS 20 mg/ml należy dodać do

120 ml rozcieńczalnika.

Etap 3: sprawdzenie wyglądu roztworu

Rozcieńczony jałowy roztwór powinien być przezroczysty, bezbarwny do jasnożółtego. Przed podaniem roztwór należy ponownie obejrzeć, czy nie zawiera nierozpuszczonych cząstek i czy nie

zmienił barwy.

Sposób podawania

Fiolki BRINAVESS przeznaczone są wyłącznie do jednorazowego zastosowania, a przed podaniem zawartość należy rozcieńczyć.

Etap 4: podanie pierwszego wlewu dożylnego

W pierwszym wlewie BRINAVESS należy podawać w dawce wynoszącej 3 mg/kg masy ciała w ciągu 10 minut. W tym czasie należy ściśle monitorować pacjenta celem wykrycia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia rytmu serca. W przypadku wystąpienia takich objawów, którym może (lecz nie musi) towarzyszyć objawowe niedociśnienie lub bradykardia, należy natychmiast przerwać wlew.

Etap 5: obserwacja pacjenta

Jeśli rytm zatokowy nie został przywrócony, należy kontrolować u pacjenta parametry życiowe i rytm serca dodatkowo przez 15 minut.

Etap 6: podanie drugiego wlewu

Jeśli rytm zatokowy nie został przywrócony po podaniu pierwszego wlewu lub w okresie 15 minut obserwacji, należy podać drugą dawkę wielkości 2 mg/kg masy ciała we wlewie dożylnym trwającym 10 minut.

Nie oceniano dawek łącznych przekraczających 565 mg.

Pacjenci po operacji serca:

Nie jest konieczne dostosowywanie dawki.

Zaburzenia czynności nerek:

Nie jest konieczne dostosowywanie dawki (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby:

Nie jest konieczne dostosowywanie dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Osoby w podeszłym wieku (≥ 65 lat):

Nie jest konieczne dostosowywanie dawki.

Dzieci i młodzież:

Stosowanie produktu leczniczego BRINAVESS u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest właściwe w obecnych wskazaniach i z tego względu nie należy stosować go w tej populacji.

Zgłaszano przypadki wystąpienia ciężkiego niedociśnienia podczas i bezpośrednio po zakończeniu wlewu produktu leczniczego BRINAVESS. W trakcie wlewu oraz przez co najmniej 15 minut po jego

zakończeniu należy ściśle obserwować pacjentów oraz kontrolować parametry życiowe i nieprzerwanie monitorować rytm pracy serca.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów przedmiotowych lub podmiotowych należy przerwać podawanie produktu leczniczego BRINAVESS i zastosować odpowiednie leczenie:

•   nagły spadek ciśnienia tętniczego lub nagłe zwolnienie rytmu serca, któremu może (lecz nie musi) towarzyszyć objawowe niedociśnienie lub bradykardia;

•   niedociśnienie;

•   bradykardia; • zmiany w zapisie EKG (takie jak znacząca klinicznie pauza zatokowa, całkowity blok serca, świeży blok odnogi pęczka Hisa, istotne wydłużenie odstępu QRS lub QT, zmiany wskazujące na niedokrwienie lub zawał serca i komorowe zaburzenia rytmu serca).

Jeżeli powyższe zmiany pojawią się podczas podawania produktu leczniczego BRINAVESS w pierwszym wlewie, nie należy podawać drugiego wlewu.

Należy nadal monitorować stan pacjenta przez 2 godziny od rozpoczęcia wlewu oraz do momentu stabilizacji stanu klinicznego i parametrów elektrokardiograficznych (zapisu EKG).

U pacjentów nieodpowiadających na leczenie można rozważyć kardiowersję elektryczną prądem stałym. Brak jest doświadczeń klinicznych związanych z wykonywaniem kardiowersji elektrycznej prądem stałym przed upływem 2 godzin od podania dawki.

Przed próbą kardiowersji farmakologicznej zapewnić odpowiednie nawodnienie i optymalizację parametrów hemodynamicznych pacjentów, a w razie konieczności zastosować leczenie przeciwzakrzepowe zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. U pacjentów z niewyrównaną hipokaliemią (stężenie potasu w surowicy krwi poniżej 3,5 mmol/l) należy wyrównać stężenie potasu przed podaniem produktu leczniczego BRINAVESS.

Niedociśnienie

U niewielkiej liczby pacjentów może wystąpić niedociśnienie (wernakalant 7,6%, placebo 5,1%). Niedociśnienie zazwyczaj występuje wcześnie, w trakcie podawania pierwszego wlewu lub tuż po jego zakończeniu i zazwyczaj można je opanować stosując standardowe środki pomocnicze. Obserwowano niezbyt częste przypadki wystąpienia ciężkiego niedociśnienia. Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca stanowią populację zwiększonego ryzyka wystąpienia niedociśnienia. (Patrz punkt 4.8).

Należy monitorować pacjenta celem wykrycia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia rytmu serca w trakcie wlewu oraz przez co najmniej

15 minut po jego zakończeniu.

Zastoinowa niewydolność serca

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca ogólna częstość występowania incydentów niedociśnienia w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku jest większa w przypadku osób leczonych wernakalantem w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (odpowiednio 16,1% w porównaniu z 4,7%). U pacjentów bez zastoinowej niewydolności serca częstość występowania niedociśnienia w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku nie różniła się istotnie w przypadku osób leczonych wernakalantem w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo

(odpowiednio 5,7% w porównaniu z 5,2%). Wystąpienie niedociśnienia jako ciężkiego zdarzenia niepożądanego lub zdarzenia powodującego rezygnację z terapii odnotowano u 2,9% pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, którym podano BRINAVESS, w porównaniu z 0% w grupie placebo.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie stwierdzono częstsze występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku (7,3% osób przyjmujących BRINAVESS w porównaniu z 1,6% osób z grupy placebo). Zazwyczaj była to bezobjawowa, monomorficzna, nieutrwalona (przeciętnie 3-4 uderzenia) tachykardia komorowa. Natomiast występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca zgłaszano z podobną częstością u pacjentów bez zastoinowej niewydolności serca w wywiadzie przyjmujących BRINAVESS lub placebo (3,2% osób przyjmujących BRINAVESS w porównaniu z 3,6% z grupy placebo).

Ze względu na częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych w postaci niedociśnienia i komorowych zaburzeń rytmu serca u osób z zastoinową niewydolnością serca, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania wernakalantu u stabilnych hemodynamicznie pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy I-II według NYHA. Doświadczenia związane ze stosowaniem wernakalantu u pacjentów z wcześniej udokumentowaną LVEF ≤ 35% są ograniczone. Nie zaleca się stosowania wernakalantu w tej grupie pacjentów. Zastosowanie u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy III lub IV wg NYHA jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Trzepotanie przedsionków

Nie stwierdzono skuteczności działania produktu leczniczego BRINAVESS w zakresie konwersji typowego pierwotnego trzepotania przedsionków do rytmu zatokowego. U pacjentów przyjmujących

BRINAVESS stwierdza się częstszą konwersję do trzepotania przedsionków w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku. Ryzyko jest większe w przypadku pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I (patrz punkt 4.8). Jeśli trzepotanie przedsionków jest działaniem niepożądanym terapii, należy rozważyć kontynuację infuzji (patrz punkt 4.2).

Stosowanie leków przeciwarytmicznych przed lub po produkcie leczniczym BRINAVESS

Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania produktu BRINAVESS w okresie 4-24 godzin po podaniu dożylnym leków przeciwarytmicznych (klasy I i III). Nie należy stosować produktu leczniczego BRINAVESS w okresie 4 godzin po podaniu dożylnym leków przeciwarytmicznych

(klasy I i III) (patrz punkt 4.3).

Ze względu na ograniczone doświadczenie należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwarytmiczne (klasy I i III). W przypadku osób przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I ryzyko wystąpienia trzepotania przedsionków może być zwiększone (patrz wyżej).

Doświadczenia związane ze stosowaniem dożylnych leków przeciwarytmicznych wpływających na częstość rytmu serca (klasy I i III) w okresie pierwszych 4 godzin po podaniu produktu leczniczego BRINAVESS są ograniczone, dlatego nie należy stosować wspomnianych leków w tym czasie (patrz punkt 4.3).

Włączenie lub wznowienie terapii podtrzymującej doustnymi lekami przeciwarytmicznymi można rozważyć najwcześniej 2 godziny po podaniu wernakalantu.

Wady zastawek serca

Wśród pacjentów z wadami zastawek serca u osób przyjmujących wernakalant stwierdzano częstsze występowanie epizodów komorowych zaburzeń rytmu serca. Tych pacjentów należy starannie obserwować.

Inne nieoceniane stany i choroby

BRINAVESS stosowano u pacjentów z niewyrównanym skróceniem odstępu QT poniżej 440 msek. bez zwiększenia ryzyka wystąpienia częstoskurczu typu „ torsade de pointes ”.

Poza tym nie oceniano działania produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów ze znaczącym klinicznie zwężeniem zastawek serca, z kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu, z kardiomiopatią restrykcyjną czy z zaciskającym zapaleniem osierdzia i nie należy zalecać stosowania produktu leczniczego BRINAVESS w tych przypadkach. Doświadczenia związane ze stosowaniem produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów ze wszczepionym rozrusznikiem serca są ograniczone.

Ze względu na ograniczone doświadczenia z badań klinicznych prowadzonych z udziałem pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby, u tych chorych nie zaleca się stosowania wernakalantu .

Jedna fiolka 200 mg zawiera około 1,4 mmol (32 mg) sodu. Jedna fiolka 500 mg zawiera około 3,5 mmol (80 mg) sodu.

Należy to uwzględnić w przypadku pacjentów stosujących dietę z ograniczoną podażą sodu.

Zgłaszano przypadki wystąpienia ciężkiego niedociśnienia podczas i bezpośrednio po zakończeniu wlewu produktu leczniczego BRINAVESS. W trakcie wlewu oraz przez co najmniej 15 minut po jego

zakończeniu należy ściśle obserwować pacjentów oraz kontrolować parametry życiowe i nieprzerwanie monitorować rytm pracy serca.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów przedmiotowych lub podmiotowych należy przerwać podawanie produktu leczniczego BRINAVESS i zastosować odpowiednie leczenie:

•   nagły spadek ciśnienia tętniczego lub nagłe zwolnienie rytmu serca, któremu może (lecz nie musi) towarzyszyć objawowe niedociśnienie lub bradykardia;

•   niedociśnienie;

•   bradykardia; • zmiany w zapisie EKG (takie jak znacząca klinicznie pauza zatokowa, całkowity blok serca, świeży blok odnogi pęczka Hisa, istotne wydłużenie odstępu QRS lub QT, zmiany wskazujące na niedokrwienie lub zawał serca i komorowe zaburzenia rytmu serca).

Jeżeli powyższe zmiany pojawią się podczas podawania produktu leczniczego BRINAVESS w pierwszym wlewie, nie należy podawać drugiego wlewu.

Należy nadal monitorować stan pacjenta przez 2 godziny od rozpoczęcia wlewu oraz do momentu stabilizacji stanu klinicznego i parametrów elektrokardiograficznych (zapisu EKG).

U pacjentów nieodpowiadających na leczenie można rozważyć kardiowersję elektryczną prądem stałym. Brak jest doświadczeń klinicznych związanych z wykonywaniem kardiowersji elektrycznej prądem stałym przed upływem 2 godzin od podania dawki.

Przed próbą kardiowersji farmakologicznej zapewnić odpowiednie nawodnienie i optymalizację parametrów hemodynamicznych pacjentów, a w razie konieczności zastosować leczenie przeciwzakrzepowe zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. U pacjentów z niewyrównaną hipokaliemią (stężenie potasu w surowicy krwi poniżej 3,5 mmol/l) należy wyrównać stężenie potasu przed podaniem produktu leczniczego BRINAVESS.

Niedociśnienie

U niewielkiej liczby pacjentów może wystąpić niedociśnienie (wernakalant 7,6%, placebo 5,1%). Niedociśnienie zazwyczaj występuje wcześnie, w trakcie podawania pierwszego wlewu lub tuż po jego zakończeniu i zazwyczaj można je opanować stosując standardowe środki pomocnicze. Obserwowano niezbyt częste przypadki wystąpienia ciężkiego niedociśnienia. Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca stanowią populację zwiększonego ryzyka wystąpienia niedociśnienia. (Patrz punkt 4.8).

Należy monitorować pacjenta celem wykrycia objawów przedmiotowych lub podmiotowych nagłego spadku ciśnienia krwi lub nagłego zwolnienia rytmu serca w trakcie wlewu oraz przez co najmniej

15 minut po jego zakończeniu.

Zastoinowa niewydolność serca

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca ogólna częstość występowania incydentów niedociśnienia w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku jest większa w przypadku osób leczonych wernakalantem w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (odpowiednio 16,1% w porównaniu z 4,7%). U pacjentów bez zastoinowej niewydolności serca częstość występowania niedociśnienia w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku nie różniła się istotnie w przypadku osób leczonych wernakalantem w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo

(odpowiednio 5,7% w porównaniu z 5,2%). Wystąpienie niedociśnienia jako ciężkiego zdarzenia niepożądanego lub zdarzenia powodującego rezygnację z terapii odnotowano u 2,9% pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, którym podano BRINAVESS, w porównaniu z 0% w grupie placebo.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie stwierdzono częstsze występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu leku (7,3% osób przyjmujących BRINAVESS w porównaniu z 1,6% osób z grupy placebo). Zazwyczaj była to bezobjawowa, monomorficzna, nieutrwalona (przeciętnie 3-4 uderzenia) tachykardia komorowa. Natomiast występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca zgłaszano z podobną częstością u pacjentów bez zastoinowej niewydolności serca w wywiadzie przyjmujących BRINAVESS lub placebo (3,2% osób przyjmujących BRINAVESS w porównaniu z 3,6% z grupy placebo).

Ze względu na częstsze występowanie zdarzeń niepożądanych w postaci niedociśnienia i komorowych zaburzeń rytmu serca u osób z zastoinową niewydolnością serca, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania wernakalantu u stabilnych hemodynamicznie pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy I-II według NYHA. Doświadczenia związane ze stosowaniem wernakalantu u pacjentów z wcześniej udokumentowaną LVEF ≤ 35% są ograniczone. Nie zaleca się stosowania wernakalantu w tej grupie pacjentów. Zastosowanie u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy III lub IV wg NYHA jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Trzepotanie przedsionków

Nie stwierdzono skuteczności działania produktu leczniczego BRINAVESS w zakresie konwersji typowego pierwotnego trzepotania przedsionków do rytmu zatokowego. U pacjentów przyjmujących

BRINAVESS stwierdza się częstszą konwersję do trzepotania przedsionków w ciągu pierwszych 2 godzin po podaniu dawki leku. Ryzyko jest większe w przypadku pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I (patrz punkt 4.8). Jeśli trzepotanie przedsionków jest działaniem niepożądanym terapii, należy rozważyć kontynuację infuzji (patrz punkt 4.2).

Stosowanie leków przeciwarytmicznych przed lub po produkcie leczniczym BRINAVESS

Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania produktu BRINAVESS w okresie 4-24 godzin po podaniu dożylnym leków przeciwarytmicznych (klasy I i III). Nie należy stosować produktu leczniczego BRINAVESS w okresie 4 godzin po podaniu dożylnym leków przeciwarytmicznych

(klasy I i III) (patrz punkt 4.3).

Ze względu na ograniczone doświadczenie należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwarytmiczne (klasy I i III). W przypadku osób przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I ryzyko wystąpienia trzepotania przedsionków może być zwiększone (patrz wyżej).

Doświadczenia związane ze stosowaniem dożylnych leków przeciwarytmicznych wpływających na częstość rytmu serca (klasy I i III) w okresie pierwszych 4 godzin po podaniu produktu leczniczego BRINAVESS są ograniczone, dlatego nie należy stosować wspomnianych leków w tym czasie (patrz punkt 4.3).

Włączenie lub wznowienie terapii podtrzymującej doustnymi lekami przeciwarytmicznymi można rozważyć najwcześniej 2 godziny po podaniu wernakalantu.

Wady zastawek serca

Wśród pacjentów z wadami zastawek serca u osób przyjmujących wernakalant stwierdzano częstsze występowanie epizodów komorowych zaburzeń rytmu serca. Tych pacjentów należy starannie obserwować.

Inne nieoceniane stany i choroby

BRINAVESS stosowano u pacjentów z niewyrównanym skróceniem odstępu QT poniżej 440 msek. bez zwiększenia ryzyka wystąpienia częstoskurczu typu „ torsade de pointes ”.

Poza tym nie oceniano działania produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów ze znaczącym klinicznie zwężeniem zastawek serca, z kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu, z kardiomiopatią restrykcyjną czy z zaciskającym zapaleniem osierdzia i nie należy zalecać stosowania produktu leczniczego BRINAVESS w tych przypadkach. Doświadczenia związane ze stosowaniem produktu leczniczego BRINAVESS u pacjentów ze wszczepionym rozrusznikiem serca są ograniczone.

Ze względu na ograniczone doświadczenia z badań klinicznych prowadzonych z udziałem pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby, u tych chorych nie zaleca się stosowania wernakalantu .

Jedna fiolka 200 mg zawiera około 1,4 mmol (32 mg) sodu. Jedna fiolka 500 mg zawiera około 3,5 mmol (80 mg) sodu.

Należy to uwzględnić w przypadku pacjentów stosujących dietę z ograniczoną podażą sodu.