CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
MONOSAN, 20 mg, tabletki
MONOSAN, 40 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka zawiera 20 mg lub 40 mg izosorbidu monoazotanu (Isosorbidi mononitras)
Substancje pomocnicze: m. in. laktoza jednowodna 75 mg lub 150 mg w jednej tabletce.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Tabletka biała okrągła z rowkiem dzielącym na połowę.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- długotrwałe leczenie choroby niedokrwiennej serca,
- zapobieganie napadom dławicy piersiowej,
- leczenie zapobiegające przewlekłej niewydolności serca.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie lekiem Monosan należy rozpoczynać od najmniejszej dawki, która następnie może być w
miarę potrzeb zwiększona.
Zazwyczaj podaje się 1 tabletkę (20 mg lub 40 mg) dwa razy na dobę rano i po południu. W celu
uniknięcia tolerancji drugą tabletkę należy podawać przed upływem 8 godzin po podaniu pierwszej
tabletki.
W dławicy piersiowej z częstymi nocnymi przypadkami stenokardii produkt należy podawać rano oraz
zaraz przed snem.
Pacjentom ze skłonnościami do niedociśnienia lub zapaści ortostatycznych w wywiadzie oraz
pacjentom z przewlekłymi dolegliwościami (bóle głowy, zawroty głowy), wywołanymi podawaniem
leku należy zmniejszyć dawkę do 10 mg (1/2 tabletki MONOSAN 20 mg) dwa razy na dobę.
Tabletki należy przyjmować po jedzeniu, bez rozgryzania, popijając odpowiednią ilością płynu
Nie należy nagle przerywać leczenia. Dawki należy zmniejszać stopniowo przez kilka dni.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku:
zwykle nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
Stosowanie u dzieci:
bezpieczeństwo i skuteczność produktu u dzieci nie zostały ustalone.
4.3 Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na substancje czynne, azotany lub którąkolwiek substancję pomocniczą,
- wstrząs kardiogenny z wyjątkiem sytuacji, w których przy pomocy odpowiedniego postępowania
uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze serca,
- ostra niewydolność krążenia (wstrząs lub zapaść naczyniowa),
- kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory,
- znaczne niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg),
- zaciskające zapalenie osierdzia,
- tamponada serca,
-jednoczesne zastosowanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy, np. syldenafilu (Viagra). (patrz punkt 4.5),
- choroby płuc: pod wpływem leku może dojść do nadmiernego przepływu krwi przez obszary płuc
niedostatecznie wentylowane, w konsekwencji, do hipoksemii.
Szczególne ryzyko istnieje u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym oraz u pacjentów z
chorobą niedokrwienną serca.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy zachować szczególną ostrożność stosując produkt u pacjentów:
- z niskim ciśnieniem napełniania komór serca np. w świeżym zawale mięśnia sercowego, zaburzonej
czynności lewej komory,
- ze zwężeniem aorty,
- ze zwężeniem zastawki dwudzielnej,
- z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym,
- z niedociśnieniem ortostatycznym.
Produkt nie nadaje się do doraźnego stosowania w celu przerwania napadu bólu dławicowego.
Produkt zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktozy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania
glukozy - galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi łękami i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych, jak inne leki rozszerzające naczynia, beta-adrenolityki, antagoniści kanału wapniowego, inhibitory ACE, a także neuroleptyków,
trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych oraz używanie alkoholu może nasilać hipotensyjne
działanie preparatu.
Inhibitory 5-fosfodiestrazy, np. syldenafil mogą nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi. Może to
prowadzić do zagrażających życiu powikłań sercowo-naczyniowych.
Stosowanie produktu jednocześnie z dihydroergotaminą może powodować zwiększenie stężenia
dihydroergotaminy we krwi i tym samym spowodować podwyższenie ciśnienia tętniczego.
4.6 Ciąża i laktacja
Nie przeprowadzano badań wpływu monoazotanu izosorbidu na płód ludzki (patrz punkt 5.3).
Podczas ciąży produkt Monosan można podawać jedynie w uzasadnionych przypadkach po
rozważeniu ryzyka i możliwych do osiągnięcia korzyści, tj. gdy w opinii lekarza korzyść dla matki
przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Nie wiadomo czy produkt Monosan przedostaje się do mleka matki. Z tego względu nie zaleca się
karmienia piersią podczas stosowania produktu.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu
Produkt Monosan może zaburzać zdolność reagowania w stopniu mogącym utrudniać prowadzenie
pojazdów mechanicznych i obsługę maszyn. Dotyczy to szczególnie początkowego okresu stosowania
preparatu, bądź zwiększenia dawki, kiedy mogą wystąpić zawroty głowy lub znużenie. Należy
uprzedzić pacjenta, żeby nie prowadził pojazdów mechanicznych i nie obsługiwał maszyn w tym
okresie lub jeśli wystąpią wymienione objawy.
4.8 Działania niepożądane
bardzo często ≥ 1/10 bardzo często
często ≥ 1/100 do< 1/10 często
niezbyt często ≥ 1/1000 do < 1/100
rzadko
≥ 1/10 000 do < 1/1000
bardzo rzadko < 1/10 000
Zaburzenia układu nerwowego:
bardzo często - ból głowy
niezbyt często - splątanie, zawroty głowy
Zaburzenia żołądka i jelit:
niezbyt często - wymioty, nudności
Zmiany skórne i tkanki podskórnej:
niezbyt często - skórne reakcje alergiczne
bardzo rzadko - złuszczające zapalenie skóry
Zaburzenia naczyniowe:
często - spadek ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne
niezbyt często - zaczerwienienie, zapaść krążeniowa, omdlenie
Zaburzenia ogólne i w miejscu podania leku:
często - osłabienie
4.9 Przedawkowanie
Ostre zatrucia występują podczas terapii preparatem Monosan bardzo rzadko. Mimo, że jon
azotynowy wchodzi w reakcję z hemoglobiną, to stężenie jonów azotynowych w osoczu jest zbyt
małe, nawet po dużych dawkach azotanów organicznych, aby spowodować methemoglobinemię u
dorosłych pacjentów. Możliwość zatrucia wzrasta u dzieci (najczęściej po przypadkowym połknięciu
tabletek), u których bakterie jelitowe mogą powodować zamianę jonów azotanowych w toksyczne
jony azotynowe.
Objawami przedawkowania są: tachykardia, uderzenia krwi do głowy, bóle głowy, lęki, niedociśnienie
ortostatyczne, w cięższych przypadkach nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (ciśnienie
skurczowe poniżej 90 mmHg), bladość skóry, pogorszenie wyczuwalności tętna, zawroty głowy,
osłabienie, nudności, wymioty i biegunka. Po znacznym przedawkowaniu możliwe jest wystąpienie
methemoglobinemii i sinicy z przyspieszeniem oddechu, niepokojem, utratą przytomności i
zatrzymaniem akcji serca oraz wzrost ciśnienia śródczaszkowego.
Terapia jest objawowa. Uniesienie kończyn dolnych, wdychanie tlenu, a w przypadkach połknięcia
większych ilości tabletek płukanie żołądka.
W przypadku sinicy spowodowanej methemoglobinemią należy podać błękit metylenowy.
Izosorbidu monoazotan jest usuwalny przez dializę.
W przypadku zatrzymania krążenia lub oddechu należy natychmiast rozpocząć resuscytację.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki rozszerzające naczynia, stosowane w chorobach serca.
Kod ATC: C 01 DA 14
Monoazotan izosorbidu działa bezpośrednio rozkurczająco na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych,
przez co powoduje rozszerzanie naczyń obwodowych żylnych i tętniczych.
Rozszerzenie naczyń krwionośnych prowadzi do zmniejszenia obciążenia wstępnego i następczego
serca, zmniejszając zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen.
Rozszerzające działanie na tętnice wieńcowe oraz zmniejszenie napięcia późnorozkurczowego ściany
mięśnia sercowego zwiększa przepływ krwi przez mięsień sercowy, a przez to zwiększa podaż tlenu
w niedokrwionych obszarach mięśnia sercowego zwłaszcza w warstwie podwsierdziowej. Poprzez
poprawienie bilansu tlenowego następuje zmniejszenie dolegliwości wieńcowych.
Monoazotan izosorbidu działa również rozkurczająco na mięśnie gładkie oskrzeli, dróg moczowych,
pęcherza moczowego, dróg żółciowych, pęcherzyka żółciowego, przełyku, jelita cienkiego, jelita
grubego oraz zwieraczy.
Leczenie azotanami powoduje zjawisko tzw. tolerancji tj. szybkie zmniejszenie naczynioruchowych i
przeciwdławicowych efektów występujących podczas długoterminowego podawania azotanów.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Izosorbidu monoazotan jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. Stężenie maksymalne w
osoczu jest osiągane w ciągu 0,5-1,0 godziny. Ze względu na brak efektu pierwszego przejścia
biodostępność jest niemal całkowita. Lek nie wiąże się z białkami osocza. Objętość dystrybucji
wynosi 0,62 l/kg masy ciała, klirens 115 ml/min.
Biologiczny okres półtrwania wynosi 4-5 godzin.
Niewydolność serca, nerek bądź wątroby nie ma wpływu na właściwości farmakokinetyczne leku.
Stężenie terapeutyczne izosorbidu monoazotanu we krwi wynosi 100 ng/ml.
Izosorbidu monoazotan jest metabolizowany w wątrobie do izosorbidu i izosorbidu — 5 -
jednoazotanowego - 2 - glukoronidu. Oba metabolity są farmakologicznie nieaktywne i są wydalane
przez nerki.
Jedynie 2% izosorbidu monoazotanu jest wydalane w niezmienionej postaci
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra.
Po doustnym podaniu 10% zawiesiny monoazotanu izosorbidu w dawce od 1,500 do 3,500 mg/kg,
LD50 wyniosło 2,650 mg/kg u samców myszy oraz 2,510 mg/kg u samic myszy. U samców szczurów
LD5o = 1,690 mg/kg oraz u samic szczurów LD50 = 2,100 mg/kg.
Mutagenność
Działanie mutagenne zostało zbadane przy pomocy zmodyfikowanej metody Ames'a na
histydynowych auksotroficznych grupach Salmonella typhimurium TA 97a, TA 98 oraz TA 100.
Według wyników badań monoazotan izosorbidu nie wykazuje działania mutagennego.
Testy mikrojądrowe zostały wykonane na białych myszach ICR obu płci po pojedynczej dawce
monoazotanu izosorbidu wynoszącej 5,25 i 100 mg/kg masy ciała. Substancja testowana nie wywołała
żadnego zwiększenia w częstotliwości występowania polichromatofilnych erytrocytów
mikrojądrowych szpiku w kości udowej myszy w porównaniu do testu negatywnego. Z tego względu
należy przyjąć, że izosorbidu monoazotan nie wykazuje właściwości mutagennych w danym systemie.
Działanie embriotoksyczne izosorbitolu 5-monoazotanu było badane na embrionach kurzych testami
CHEST I i CHEST II. Początek działania embriotksycznego IS-5-MN można zaobserwować w
zakresie dawkowania od 1 do 10 mikrogramów, kiedy przekracza ono granicę embriotoksyczności
wywoływanej przez niespecyficzne czynniki układu eksperymentalnego. Największe działanie
embriotoksyczne występuje drugiego dnia. W związku tym, substancja jest embriotoksyczna.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia kukurydziana
Talk
Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres trwałości
4 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
10 tabletek w blistrze PVC/ Aluminium, 3 lub 5 blistrów w tekturowym pudełku.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
PRO.MED.PL Sp. z o.o., Ul. Kolejowa 57, 40-602 Katowice
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Monosan 20 mg nr: 11335
Monosan 40 mg nr: 11336
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
29.04.2004
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2008 08 14