Sprawdzamy dostępność
leków w 10 914 aptekach
Temodal kapsułki twarde | 140 mg | 20 kaps.
Dowiedz się więcej
Rodzaj:
lek na receptę (Rp zastrzeż.)
Substancja czynna:
Temozolomidum
Podmiot odpowiedzialny:
MERCK SHARP & DOHME LTD.
- Kiedy stosujemy lek Temodal?
- Jaki jest skład leku Temodal?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Temodal?
- Temodal – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Temodal - dawkowanie leku
- Temodal – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie leku Temodal w czasie ciąży
- Czy Temodal wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Temodal wchodzi w interakcje z alkoholem?
Opis produktu Temodal
Kiedy stosujemy lek Temodal?
Temodal jest wskazany w leczeniu:
- dorosłych pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym w skojarzeniu z radioterapią, a następnie w monoterapii.
- dzieci od 3 lat, młodzieży oraz pacjentów dorosłych z glejakiem złośliwym, jak glejak wielopostaciowy lub gwiaździak anaplastyczny, wykazującym wznowę lub progresję po standardowym leczeniu.
Jaki jest skład leku Temodal?
Każda kapsułka twarda zawiera 140 mg temozolomidu (temozolomidum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda kapsułka twarda zawiera 246 mg bezwodnej laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Temodal?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Nadwrażliwość na dakarbazynę (DTIC). Ciężka mielosupresja (patrz punkt 4.4).
Temodal – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Doświadczenie uzyskane w badaniach klinicznych
U pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym leczonych temozolomidem w skojarzeniu z radioterapią lub w monoterapii poprzedzonej radioterapią, lub w monoterapii u pacjentów z glejakiem wykazującym wznowę czy progresję, bardzo często występującymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zaparcia, jadłowstręt, bóle głowy i zmęczenie. Drgawki bardzo często występowały u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym otrzymujących monoterapię. Wysypka bardzo często występowała u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym otrzymujących temozolomid równocześnie z radioterapią lub w monoterapii, zaś często występowała w przypadku glejaka wykazującego wznowę. Większość odchyleń w parametrach hematologicznych (stopnia 3. i 4.) zgłaszano często lub bardzo często w obu wskazaniach (Tabela 4 i 5). Prezentowane są one po każdej tabeli.
Zdarzenia niepożądane przedstawiono według klasyfikacji układów narządowych i częstości. Częstość uporządkowano wg następującej konwencji: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do 1/10), niezbyt często (> =1/1000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Nowo zdiagnozowany glejak wielopostaciowy
W Tabeli 4 zebrano zdarzenia niepożądane występujące w okresie leczenia skojarzonego i okresie monoterapii u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym.
Tabela 4. Zdarzenia niepożądane występujące w czasie leczenia skojarzonego i monoterapii u pacjentów z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym | ||
Klasyfikacja układów i narządów | Temozolomid w skojarzeniu z radioterapią n=288* | Monoterapia temozolomidem n=224 |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | ||
Często: | Zakażenia, opryszczka zwykła, zakażenie ran, zapalenie gardła, kandydoza jamy ustnej | Zakażenia, kandydoza jamy ustnej |
Niezbyt często: | Opryszczka zwykła, półpasiec, objawy grypopodobne | |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | ||
Często: | Neutropenia, trombocytopenia, limfopenia, leukopenia | Gorączka neutropeniczna, trombocytopenia, niedokrwistość, leukopenia |
Niezbyt często: | Gorączka neutropeniczna, niedokrwistość | Limfopenia, wybroczyny |
Zaburzenia endokrynologiczne | ||
Niezbyt często: | Objawy przypominające zespół Cushinga | Objawy przypominające zespół Cushinga |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | ||
Bardzo często: | Jadłowstręt | Jadłowstręt |
Często: | Hiperglikemia, zmniejszenie masy ciała | Zmniejszenie masy ciała |
Niezbyt często: | Hipokaliemia, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie masy ciała | Hiperglikemia, zwiększenie masy ciała |
Zaburzenia psychiczne | ||
Często: | Lęk, labilność emocjonalna, bezsenność | Lęk, depresja, labilność emocjonalna, bezsenność |
Niezbyt często: | Pobudzenie, apatia, zaburzenia zachowania, depresja, omamy | Omamy, amnezja |
Zaburzenia układu nerwowego | ||
Bardzo często: | Ból głowy | Drgawki, ból głowy |
Często: | Drgawki, zmniejszenie świadomości, senność, afazja, zaburzenia równowagi, zawroty głowy, splątanie, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, neuropatia, parastezje, zaburzenia mowy, drżenia | Niedowład połowiczny, afazja, zaburzenia równowagi, senność, splątanie, zawroty głowy, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, dysfazja, zaburzenia neurologiczne (nieokreślone), neuropatia, neuropatia obwodowa, parestezje, zaburzenia mowy, drżenia |
Niezbyt często: | Stan padaczkowy, zaburzenia pozapiramidowe, niedowład połowiczy, ataksja, zaburzenia zdolności poznawczej, dysfazja, zaburzenia chodzenia, nadwrażliwość na dotyk, zmniejszenie wrażliwości na dotyk, zaburzenia neurologiczne (nieokreślone), neuropatia obwodowa | Porażenie połowicze, ataksja, zaburzenia koordynacji, zaburzenia chodzenia, nadwrażliwość na dotyk, zaburzenia czucia |
Zaburzenia oka | ||
Często: | Zamglone widzenie | Ubytki w polu widzenia, zamglone widzenie, dwojenie |
Niezbyt często: | Zaniewidzenie połowicze, zmniejszenie ostrości wzroku, zaburzenia widzenia, ubytki w polu widzenia, ból gałki ocznej | Zmniejszenie ostrości wzroku, ból gałki ocznej, suchość gałki ocznej |
Zaburzenia ucha i błędnika | ||
Często: | Zaburzenia słuchu | Zaburzenia słuchu, szumy uszne |
Niezbyt często: | Zapalenie ucha środkowego, szumy uszne, nadwrażliwość na dźwięki, ból ucha | Głuchota, zawroty głowy, ból ucha |
Zaburzenia serca | ||
Niezbyt często: | Kołatanie serca | |
Zaburzenia naczyniowe | ||
Często: | Krwotok, obrzęk, obrzęk nóg | Krwotok, zakrzepica żył głębokich, obrzęk nóg |
Niezbyt często: | Krwotok mózgowy, nadciśnienie | Zator tętnicy płucnej, obrzęk, obrzęki obwodowe |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | ||
Często: | Duszność, kaszel | Duszność, kaszel |
Niezbyt często: | Zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa | Zapalenie płuc, zapalenie zatok, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli |
Zaburzenia żołądka i jelit | ||
Bardzo często: | Zaparcie, nudności, wymioty | Zaparcie, nudności, wymioty |
Często: | Zapalenie jamy ustnej, biegunka, ból brzucha, dyspepsja, zaburzenia połykania | Zapalenie jamy ustnej, biegunka, dyspepsja, zaburzenia połykania, suchość w jamie ustnej |
Niezbyt często: | Uczucie pełności w brzuchu, nietrzymanie kału, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nieokreślone), zapalenie żołądka i jelit, guzki krwawnicze | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | ||
Bardzo często: | Wysypka, łysienie | Wysypka, łysienie |
Często: | Zapalenie skóry, suchość skóry, rumień, świąd | Suchość skóry, świąd |
Niezbyt często: | Złuszczenie skóry, reakcje nadwrażliwości na światło, zaburzenia pigmentacji | Rumień, zaburzenia pigmentacji, nasilona potliwość |
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | ||
Często: | Słabość mięśni, ból stawów | Słabość mięśni, ból stawów, ból kostno-mięśniowy, ból mięśni |
Niezbyt często: | Miopatia, ból pleców, ból kostno-mięśniowy, ból mięśni | Miopatia, ból pleców |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | ||
Często: | Zwiększenie częstości oddawania moczu, nietrzymanie moczu | Nietrzymanie moczu |
Niezbyt często: | Dyzuria | |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | ||
Niezbyt często: | Impotencja | Krwawienie z pochwy, krwotok miesiączkowy, brak miesiączki, zapalenie pochwy, ból piersi |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | ||
Bardzo często: | Zmęczenie | Zmęczenie |
Często: | Reakcje alergiczne, gorączka, zmiany popromienne, obrzęk twarzy, ból, zaburzenia smaku | Reakcje alergiczne, gorączka, zmiany popromienne, ból, zaburzenia smaku |
Niezbyt często: | Astenia, nagłe zaczerwienienie, uderzenia gorąca, pogorszenie stanu ogólnego, dreszcze, przebarwienie języka, omamy węchowe, pragnienie | Astenia, obrzęk twarzy, ból, pogorszenie stanu ogólnego, dreszcze, choroby zębów |
Badania diagnostyczne | ||
Często: | Zwiększenie aktywności AlAT | Zwiększenie aktywności AlAT |
Niezbyt często: | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, Gamma GT, i AspAT |
*Pacjent randomizowany do grupy leczonej tylko radioterapią, otrzymywał temozolomid i radioterapię.
Wyniki badań laboratoryjnych
Obserwowano mielosupresję (neutropenia i trombocytopenia), która jest znanym działaniem toksycznym ograniczającym dawkę większości leków cytotoksycznych, w tym temozolomidu. Po zsumowaniu zaburzeń wyników laboratoryjnych i zdarzeń niepożądanych występujących w okresie leczenia skojarzonego i monoterapii stwierdzono, że zaburzenia liczby granulocytów obojętnochłonnych w Stopniu 3. i 4., w tym neutropenia, wystąpiły u 8% pacjentów. Zaburzenia liczby trombocytów w Stopniu 3. i 4, w tym trombocytopenia, wystąpiły u 14% pacjentów otrzymujących temozolomid.
Glejak złośliwy wykazujący wznowę lub progresję
Podczas badań klinicznych najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z leczeniem były zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w szczególności nudności (43%) i wymioty (36%). Objawy te wykazywały zwykle stopień nasilenia 1 lub 2 (0-5 epizodów wymiotów w ciągu 24 godzin) i ustępowały samoistnie albo były szybko opanowywane za pomocą standardowego leczenia przeciwwymiotnego. Częstość występowania ciężkich nudności i wymiotów wynosiła 4%.
Tabela 5. obejmuje działania niepożądane stwierdzone w czasie badań klinicznych dotyczących glejaka złośliwego wykazującego wznowę lub progresję i po wprowadzeniu produktu leczniczego Temodal na rynek.
Tabela 5. Działania niepożądane u pacjentów z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub | |
progresję | |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | |
Rzadko: | Zakażenia oportunistyczne, w tym zapalenie płuc wywołane przez PCP |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | |
Bardzo często: | Neutropenia lub limfopenia (stopień 3.-4.) trombocytopenia (stopień 3.-4.) |
Niezbyt często: | Pancytopenia, niedokrwistość (stopień 3.-4.), leukopenia |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | |
Bardzo często: | Jadłowstręt |
Często: | Zmniejszenie masy ciała |
Zaburzenia układu nerwowego | |
Bardzo często: | Bóle głowy |
Często: | Senność, zawroty głowy, parestezje |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | |
Często: | Duszność |
Zaburzenia żołądka i jelit | |
Bardzo często: | Wymioty, nudności, zaparcie |
Często: | Biegunka, bóle brzuszne, dyspepsja |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | |
Często: | Wysypka, świąd, łysienie |
Bardzo rzadko: | Rumień wielopostaciowy, erytrodermia, pokrzywka, osutka |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | |
Bardzo często: | Uczucie zmęczenia |
Często: | Gorączka, osłabienie, uczucie sztywności mięśni, złe samopoczucie ból, zaburzenia smaku |
Bardzo rzadko: | Reakcje alergiczne, w tym anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy |
Wyniki badań laboratoryjnych
Trombocytopenia i neutropenia stopnia 3 lub 4 występowały odpowiednio u 19% i 17% pacjentów leczonych z powodu glejaka złośliwego. Doprowadziło to do hospitalizacji i(lub) przerwania leczenia temozolomidem odpowiednio u 8% i 4% pacjentów. Spodziewana mielosupresja (występowała zwykle w czasie pierwszych kilku cykli z największym nasileniem (nadir) między dniem 21 i dniem 28), ustępowała szybko, zwykle w ciągu 1-2 tygodni. Nie stwierdzono skłonności do kumulowania się mielosupresji. Wystąpienie trombocytopenii może zwiększać ryzyko krwawień, a neutropenii lub leukopenii ryzyko zakażeń.
Płeć
W badaniach klinicznych analizy farmakokinetyki w populacji wzięło udział 101 kobiet i 169 mężczyzn, u których wystąpił nadir liczby neutrofili obojętnochłonnych oraz 110 kobiet i 174 mężczyzn, u dla których wystąpił nadir liczby płytek krwi. U kobiet w porównaniu do mężczyzn, w pierwszym cyklu terapii obserwowano większą częstość występowania neutropenii 4. stopnia (całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych - ANC < 0.5 x 109/l) - 12% u kobiet w porównaniu do 5% u mężczyzn, oraz trombocytopenii (< 20 x 109/l) - 9% u kobiet w porównaniu do 3% u mężczyzn. Według danych dotyczących 400 chorych z nawrotowym glejakiem, neutropenia 4. stopnia wystąpiła u 8% kobiet w porównaniu do 4% u mężczyzn, a trombocytopenia 4. stopnia wystąpiła u 8% kobiet w porównaniu do 3% u mężczyzn w czasie pierwszego cyklu terapii. W badaniu dotyczącym 288 pacjentów z nowo rozpoznanym glejakiem wielopostaciowym, neutropenia 4. stopnia wystąpiła u 3% kobiet w porównaniu do 0% u mężczyzn, a trombocytopenia 4. stopnia wystąpiła u 1% kobiet w porównaniu do 0% u mężczyzn w pierwszym cyklu terapii.
Dzieci i młodzież
Badano skutki podawania doustnego temozolamidu u dzieci i młodzieży (w wieku 3-18 lat) z nawracającym glejakiem pnia mózgu lub nawracającym wysoko złośliwym gwiaździakiem, według schematu obejmującego podawanie produktu leczniczego codziennie przez 5 dni co 28 dni. Chociaż ilość danych jest ograniczona, wydaje się, że tolerancja u dzieci powinna być taka sama jak u dorosłych. Nie określono bezpieczeństwa stosowania temozolomidu u dzieci w wieku poniżej 3 lat.
Doświadczenie uzyskane po wprowadzeniu leku na rynek
Następujące dodatkowe ciężkie działania niepożądane zostały zidentyfikowane podczas stosowania leku po wprowadzeniu go do obrotu:
Tabela 6. Podsumowanie zdarzeń, związanych ze stosowaniem temozolomidu, odnotowanych po wprowadzeniu go do obrotu | |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | |
Bardzo rzadko: | długotrwała pancytopenia, niedokrwistość aplastycznaf |
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone | |
Bardzo rzadko: | zespół mielodysplastyczny, nowotwory złośliwe wtórne, w tym białaczka szpikowa |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | |
Bardzo rzadko: | śródmiąższowe zapalenie płuc/zapalenie płuc, zwłóknienie płuc, niewydolność oddechowaf |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych* | |
Często: | zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych |
Niezbyt często: | hiperbilirubinemia, cholestaza, zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby, niewydolność wątroby^ |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | |
Bardzo rzadko: | martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona |
T W tym przypadki zakończone zgonem Częstość określona na podstawie odpowiednich badań klinicznych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Temodal - dawkowanie leku
Temodal powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy z doświadczeniem w onkologicznym leczeniu guzów mózgu.
Leczenie przeciwwymiotne może być zastosowane (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie
Dorośli z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym
Temodal podaje się w skojarzeniu z celowaną radioterapią (okres leczenia skojarzonego) a następnie podaje się do 6 cykli temozolomidu w monoterapii (okres monoterapii).
Okres leczenia skojarzonego
Temozolomid podaje się doustnie w dawce 75 mg/m2 pc. na dobę przez 42 dni w skojarzeniu z celowaną radioterapią (60 Gy podane w 30 dawkach). Nie zaleca się zmniejszania dawki, ale biorąc pod uwagę ocenianą raz w tygodniu toksyczność hematologiczną i pozahematologiczną opóźnia się podanie kolejnej dawki lub zaprzestaje się podawania temozolomidu.
Skojarzone leczenie temozolomidem można kontynuować przez 42 dni (do 49 dni), jeśli są spełnione wszystkie wymienione warunki:
• całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > = 1,5 x 109/l
• liczba płytek > = 100x 109/l
• toksyczność pozahematologiczna wg CTC (ang. Common Toxicity Criteria - CTC) < = Stopnia 1. (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów).
W czasie leczenia należy raz w tygodniu wykonywać badania krwi (morfologia). Należy czasowo przerwać lub całkowicie zaprzestać podawania temozolomidu w czasie leczenia skojarzonego zgodnie z kryteriami toksyczności hematologicznej i pozahematologicznej podanymi w Tabeli 1.
Tabela 1. Przerwanie lub zaprzestanie podawania temozolomidu (TMZ) w czasie skojarzonego leczenia radioterapią i temozolomidem | ||
Toksyczność | TMZ przerwanie3 | TMZ zaprzestanie |
Całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych | > = 0,5 i < 1,5 x 109/l | < 0,5 x 109/l |
Liczba płytek | > = 10 i < 100 x 109/l | < 10 x 109/l |
Toksyczność pozahematologiczna wg CTC (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów) | Stopień 2. | Stopień 3. lub 4. |
a: Leczenie skojarzone temozolomidem można kontynuować, gdy wszystkie z wymienionych warunków są spełnione: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > = 1,5 x 109/l, liczba płytek > = 100 x 109/l, toksyczność pozahematologiczna wg CTC < = Stopnia 1. (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów).
Okres monoterapii
Cztery tygodnie po zakończeniu leczenia skojarzonego temozolomidem i radioterapią, rozpoczyna się monoterapię temozolomidem, stosując do 6 cykli. W 1. cyklu monoterapii podaje się dawkę 150 mg/m2 pc. raz na dobę przez 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w podawaniu leku. Na początku 2. cyklu dawkę zwiększa się do 200 mg/m2 pc., o ile toksyczność pozahematologiczna wg CTC w czasie 1. cyklu była < = Stopniowi 2. (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów), całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > = 1,5 x 109/l i liczba płytek > = 100 x 109/l. Jeśli nie zwiększono dawki w 2. cyklu, nie należy zwiększać jej w kolejnych cyklach. Raz zwiększona do 200 mg/m2 pc. na dobę dawka jest stosowana w 5 pierwszych kolejnych dniach każdego następnego cyklu, o ile nie wystąpią działania toksyczne. W okresie monoterapii należy zmniejszać dawkę lub zaprzestać podawania produktu leczniczego, kierując się wytycznymi zawartymi w Tabelach 2. i 3.
W czasie leczenia należy wykonywać badania krwi (morfologia) w 22. dniu cyklu (21 dni po podaniu pierwszej dawki temozolomidu). Dawkę należy zmniejszyć lub zaprzestać podawania produktu leczniczego, kierując się danymi zawartymi w Tabeli 3.
Tabela 2. Poziomy dawek temozolomidu w czasie monoterapii | ||
Poziom dawki | Dawka temozolomidu (mg/m2 pc./dobę) | Uwagi |
-1 | 100 | Zmniejszenie z powodu wcześniejszej toksyczności |
0 | 150 | Dawka w czasie 1. cyklu |
1 | 200 | Dawka w czasie 2.-6. cyklu, jeśli brak toksyczności |
Tabela 3. Zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia temozolomidem (TMZ) w czasie monoterapii | ||
Toksyczność | Zmniejszenie dawki TMZ o 1 poziom3 | Zaprzestanie podawania TMZ |
Całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych | < 1,0 x 109/l | patrz b |
Liczba płytek | < 50 x 109/l | patrz b |
Toksyczność pozahematologiczna wg CTC (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów) | Stopień 3. | Stopień 4b |
a: poziom dawki temozolomidu wymieniony w Tabeli 2. b: należy przerwać podawanie temozolomidu, jeśli:
• poziom dawki -1 (100 mg/m2 pc.) w dalszym ciągu powoduje dużą toksyczność
• po zmniejszeniu dawki pojawia się ten sam 3. Stopień toksyczności pozahematologicznej (z wyjątkiem łysienia, nudności i wymiotów).
Dorośli pacjenci i dzieci w wieku 3 lat lub starsze z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub progresję:
Cykl leczenia obejmuje 28 dni. Pacjentom nie poddawanym wcześniej chemioterapii temozolomidem podaje się lek doustnie w dawce 200 mg/m2 pc. raz na dobę przez pierwsze 5 dni, po których następuje 23-dniowa przerwa w leczeniu (w sumie 28 dni). U pacjentów poddawanych wcześniej chemioterapii początkowa dawka wynosi 150 mg/m2 pc. raz na dobę i może być zwiększona w drugim cyklu do 200 mg/m2 pc. raz na dobę przez 5 dni pod warunkiem, że nie występuje toksyczność hematologiczna (patrz punkt 4.4).
Populacje szczególne
Dzieci i młodzież
U dzieci w wieku 3 lat lub starszych temozolomid stosuje się wyłącznie w glejaku złośliwym wykazującym wznowę lub progresję. U tych dzieci dane te są bardzo ograniczone (patrz punkty 4.4 i 5.1). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności temozolomidu u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Nie ma dostępnych danych.
Pacjenci z niewydolnością wątroby i nerek
Farmakokinetyka temozolomidu była porównywalna u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego temozolomid u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (Klasa C Childa) oraz z niewydolnością nerek. Biorąc pod uwagę farmakokinetyczne właściwości temozolomidu mało prawdopodobna jest konieczność zmniejszenia dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i zaburzeniami czynności nerek o różnym stopniu zaawansowania. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania temozolomidu u tych pacjentów.
Pacjenci w podeszłym wieku
Analiza danych farmakokinetycznych populacji pacjentów w wieku 19-78 lat wskazuje, że wiek nie ma wpływu na klirens temozolomidu. Jednakże u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat) może występować zwiększone ryzyko neutropenii i trombocytopenii (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Produkt leczniczy Temodal kapsułki twarde należy podawać na czczo.
Kapsułki należy połykać w całości popijając szklanką wody. Nie wolno ich otwierać ani rozgryzać. Jeśli po podaniu leku wystąpią wymioty, nie należy podawać drugiej dawki leku w tym samym dniu.
Temodal – jakie środki ostrożności należy zachować?
Zapalenie płuc spowodowane Pneumocystis jirovecii
W pilotażowym badaniu dotyczącym przedłużonego 42-dniowego schematu podawania stwierdzono, że pacjenci, którzy otrzymywali temozolomid w skojarzeniu z radioterapią byli szczególnie narażeni na wystąpienie zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis jirovecii (ang. Pneumocystis jirovecii pneumonia - PCP). Dlatego konieczne jest zastosowanie środków zapobiegających zapaleniu płuc spowodowanemu przez PCP u wszystkich pacjentów otrzymujących temozolomid w skojarzeniu z radioterapią w 42-dniowym schemacie leczenia (maksymalnie do 49 dni) bez względu na liczbę limfocytów. Jeśli wystąpi limfopenia profilaktykę stosuje się do czasu kiedy limfopenia jest < = Stopniowi 1.
Częstość występowania PCP może być większa, gdy temozolomid stosuje się w schemacie dłuższego podawania. Jednakże, należy dokładnie kontrolować wszystkich pacjentów czy nie rozwija się u nich PCP. Dotyczy to w szczególności pacjentów leczonych równocześnie steroidami. U pacjentów stosujących TMZ, w szczególności w skojarzeniu z deksametazonem lub innymi steroidami, zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej zakończonej zgonem.
Hepatotoksyczność
U pacjentów leczonych TMZ (patrz punkt 4.8) stwierdzano uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby, zakończoną zgonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać testy czynnościowe wątroby. Jeśli ich wyniki nie są prawidłowe, przed rozpoczęciem leczenia temozolomidem lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka leczenia temozolomidem, w tym możliwości wystąpienia niewydolności wątroby zakończonej zgonem. U pacjentów przechodzących 42-dniowy cykl leczenia, testy czynnościowe wątroby należy powtórzyć w połowie cyklu. U wszystkich pacjentów testy czynnościowe wątroby należy wykonać po zakończeniu każdego cyklu leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły istotne nieprawidłowości czynności wątroby, lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka kontynuowania leczenia. Toksyczność temozolomidu w stosunku do wątroby może wystąpić po kilku tygodniach lub nawet po dłuższym czasie po ostatnim leczeniu temozolomidem.
Nowotwory złośliwe
Bardzo rzadko obserwowano przypadki zespołu mielodysplastycznego i wtórne nowotwory złośliwe, w tym białaczkę szpikową (patrz punkt 4.8).
Leczenie przeciwwymiotne
Nudności i wymioty są bardzo często związane z leczeniem temozolomidem. Leczenie przeciwwymiotne może być wdrożone przed lub po podaniu temozolomidu.
Dorośli pacjenci z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym
Zaleca się, aby leki przeciwwymiotne były podane w leczeniu skojarzonym przed zastosowaniem pierwszej dawki temozolomidu. Bardzo wskazane jest aby były podane w czasie monoterapii.
Pacjenci z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub progresję
Pacjenci, u których występowały podczas poprzednich cykli leczenia ciężkie wymioty (Stopień 3. lub 4.) mogą wymagać leczenia przeciwwymiotnego.
Parametry laboratoryjne
U pacjentów leczonych temozolamidem może wystąpić zahamowanie czynności szpiku, w tym z długotrwałą pancytopenią, która może prowadzić do niedokrwistości aplastycznej, czasem ze skutkiem śmiertelnym. W niektórych przypadkach ocenę komplikuje jednoczesne podawanie leków, stosowanych w terapii niedokrwistości aplastycznej, w tym karbamazepiny, fenytoiny oraz sulfametoksazolu/trimetoprymu. Przed podaniem leku wartości następujących parametrów laboratoryjnych muszą wynosić: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > = 1,5 x 109/l a liczba płytek > = 100 x 109/l. W 22 dniu (21 dni po podaniu pierwszej dawki leku) lub w ciągu 48 godzin od tego dnia, należy oznaczyć całkowitą liczbę krwinek, a następnie oznaczać co tydzień, do czasu, gdy całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych osiągnie wartość > 1,5 x 109/l, a liczba płytek > 100 x 109/l. Jeśli podczas któregokolwiek cyklu chemioterapii całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się < 1,0 x 109/l lub liczba płytek będzie < 50 x 109/l, w następnym cyklu dawki leku należy zmniejszyć o jeden poziom (patrz punkt 4.2). Poziomy dawkowania obejmują 100 mg/m2 pc., 150 mg/m2 pc. I 200 mg/m2 pc. Najmniejszą zalecaną dawką jest 100 mg/m2 pc.
Dzieci i młodzież
Nie ma doświadczeń klinicznych w stosowaniu temozolomidu u dzieci poniżej 3 lat. Dane dotyczące stosowania leku u dzieci starszych i młodzieży są bardzo ograniczone (patrz punkty 4.2 i 5.1).
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat)
U pacjentów w podeszłym wieku ryzyko wystąpienia neutropenii i trombocytopenii wydaje się być zwiększone w porównaniu z młodszymi pacjentami. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę podczas stosowania temozolomidu u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u mężczyzn
Należy poinformować mężczyzn leczonych temozolomidem, że nie należy poczynać dziecka podczas leczenia i nie krócej niż przez 6 miesięcy po otrzymaniu ostatniej dawki temozolomidu, oraz że powinni zasięgnąć porady w sprawie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia (patrz punkt 4.6).
Laktoza
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zaburzeniem wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Przyjmowanie leku Temodal w czasie ciąży
Zapalenie płuc spowodowane Pneumocystis jirovecii
W pilotażowym badaniu dotyczącym przedłużonego 42-dniowego schematu podawania stwierdzono, że pacjenci, którzy otrzymywali temozolomid w skojarzeniu z radioterapią byli szczególnie narażeni na wystąpienie zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis jirovecii (ang. Pneumocystis jirovecii pneumonia - PCP). Dlatego konieczne jest zastosowanie środków zapobiegających zapaleniu płuc spowodowanemu przez PCP u wszystkich pacjentów otrzymujących temozolomid w skojarzeniu z radioterapią w 42-dniowym schemacie leczenia (maksymalnie do 49 dni) bez względu na liczbę limfocytów. Jeśli wystąpi limfopenia profilaktykę stosuje się do czasu kiedy limfopenia jest < = Stopniowi 1.
Częstość występowania PCP może być większa, gdy temozolomid stosuje się w schemacie dłuższego podawania. Jednakże, należy dokładnie kontrolować wszystkich pacjentów czy nie rozwija się u nich PCP. Dotyczy to w szczególności pacjentów leczonych równocześnie steroidami. U pacjentów stosujących TMZ, w szczególności w skojarzeniu z deksametazonem lub innymi steroidami, zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej zakończonej zgonem.
Hepatotoksyczność
U pacjentów leczonych TMZ (patrz punkt 4.8) stwierdzano uszkodzenie wątroby, w tym niewydolność wątroby, zakończoną zgonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać testy czynnościowe wątroby. Jeśli ich wyniki nie są prawidłowe, przed rozpoczęciem leczenia temozolomidem lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka leczenia temozolomidem, w tym możliwości wystąpienia niewydolności wątroby zakończonej zgonem. U pacjentów przechodzących 42-dniowy cykl leczenia, testy czynnościowe wątroby należy powtórzyć w połowie cyklu. U wszystkich pacjentów testy czynnościowe wątroby należy wykonać po zakończeniu każdego cyklu leczenia. U pacjentów, u których wystąpiły istotne nieprawidłowości czynności wątroby, lekarz powinien dokonać oceny korzyści i ryzyka kontynuowania leczenia. Toksyczność temozolomidu w stosunku do wątroby może wystąpić po kilku tygodniach lub nawet po dłuższym czasie po ostatnim leczeniu temozolomidem.
Nowotwory złośliwe
Bardzo rzadko obserwowano przypadki zespołu mielodysplastycznego i wtórne nowotwory złośliwe, w tym białaczkę szpikową (patrz punkt 4.8).
Leczenie przeciwwymiotne
Nudności i wymioty są bardzo często związane z leczeniem temozolomidem. Leczenie przeciwwymiotne może być wdrożone przed lub po podaniu temozolomidu.
Dorośli pacjenci z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym
Zaleca się, aby leki przeciwwymiotne były podane w leczeniu skojarzonym przed zastosowaniem pierwszej dawki temozolomidu. Bardzo wskazane jest aby były podane w czasie monoterapii.
Pacjenci z glejakiem złośliwym wykazującym wznowę lub progresję
Pacjenci, u których występowały podczas poprzednich cykli leczenia ciężkie wymioty (Stopień 3. lub 4.) mogą wymagać leczenia przeciwwymiotnego.
Parametry laboratoryjne
U pacjentów leczonych temozolamidem może wystąpić zahamowanie czynności szpiku, w tym z długotrwałą pancytopenią, która może prowadzić do niedokrwistości aplastycznej, czasem ze skutkiem śmiertelnym. W niektórych przypadkach ocenę komplikuje jednoczesne podawanie leków, stosowanych w terapii niedokrwistości aplastycznej, w tym karbamazepiny, fenytoiny oraz sulfametoksazolu/trimetoprymu. Przed podaniem leku wartości następujących parametrów laboratoryjnych muszą wynosić: całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych > = 1,5 x 109/l a liczba płytek > = 100 x 109/l. W 22 dniu (21 dni po podaniu pierwszej dawki leku) lub w ciągu 48 godzin od tego dnia, należy oznaczyć całkowitą liczbę krwinek, a następnie oznaczać co tydzień, do czasu, gdy całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych osiągnie wartość > 1,5 x 109/l, a liczba płytek > 100 x 109/l. Jeśli podczas któregokolwiek cyklu chemioterapii całkowita liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się < 1,0 x 109/l lub liczba płytek będzie < 50 x 109/l, w następnym cyklu dawki leku należy zmniejszyć o jeden poziom (patrz punkt 4.2). Poziomy dawkowania obejmują 100 mg/m2 pc., 150 mg/m2 pc. I 200 mg/m2 pc. Najmniejszą zalecaną dawką jest 100 mg/m2 pc.
Dzieci i młodzież
Nie ma doświadczeń klinicznych w stosowaniu temozolomidu u dzieci poniżej 3 lat. Dane dotyczące stosowania leku u dzieci starszych i młodzieży są bardzo ograniczone (patrz punkty 4.2 i 5.1).
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (> 70 lat)
U pacjentów w podeszłym wieku ryzyko wystąpienia neutropenii i trombocytopenii wydaje się być zwiększone w porównaniu z młodszymi pacjentami. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę podczas stosowania temozolomidu u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u mężczyzn
Należy poinformować mężczyzn leczonych temozolomidem, że nie należy poczynać dziecka podczas leczenia i nie krócej niż przez 6 miesięcy po otrzymaniu ostatniej dawki temozolomidu, oraz że powinni zasięgnąć porady w sprawie kriokonserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia (patrz punkt 4.6).
Laktoza
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zaburzeniem wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Interakcje Temodal z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Temodal z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Podobne produkty z tą samą substancją czynną
Może Cię również zainteresować:
Jaskra - na czym polega ta choroba? Diagnostyka i leczenie
Nafta kosmetyczna - wsparcie w pielęgnacji włosów
Olej z czarnuszki - podstawowe informacje, gdzie kupić
Ból z tyłu głowy – przyczyny, rodzaje, leczenie. Czy ból z tył głowy może być groźny?
Dodatkowe informacje
Wybierz interesujące Cię informacje:
Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.