Sprawdzamy dostępność
leków w 10 920 aptekach
1. Wskaż, gdzie jesteś
2. Znajdź potrzebny lek
3. Zarezerwuj on-line
4. Odbierz w aptece
Znajdź i zarezerwuj lek w najbliższej aptece!
Sprawdź teraz w najbliższej aptecePołączenia leków stosowanych w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego
W tej kategorii znajdziesz wszystkie inne produkty oraz ich połączenia stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego.
Leki stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego
Czy monoterapia chorób układu sercowo-naczyniowego jest możliwa?
Podstawową zasadą doboru leku jest indywidualizacja terapii, a skuteczność leczenia w dużej mierze zależy od samego pacjenta. Farmakoterapię nadciśnienia łagodnego oraz umiarkowanego należy rozpoczynać od możliwie najmniejszych dawek leku hipotensyjnego. W monoterapii nadciśnienia tętniczego do leków pierwszego rzutu należy zaliczyć następujące grupy:
- leki moczopędne,
- leki wpływające na układ współczulny,
- antagoniści wapnia,
- inhibitory konwertazy angiotensyny,
- antagoniści receptorów angiotensyny II.
Obecnie zaleca się preparaty o długim okresie działania, łagodnie obniżające ciśnienie w ciągu całej doby oraz zapobiegające wzrostowi ciśnienia krwi w godzinach porannych. W wypadkach nieskuteczności monoterapii zaleca się stosowanie leczenia skojarzonego z wykorzystaniem leków o różnych mechanizmach działania hipotensyjnego.
Coraz częściej stosuje się wygodne do stosowania leki złożone, które w jednej tabletce zawierają dwa lub trzy preparaty. Aby substancje aktywne produktów leczniczych przyniosły oczekiwany efekt terapeutyczny (normalizacja wartości ciśnienia), muszą być przyjmowane systematyczne i przez długi czas, na ogół do końca życia chorego.
W jakim celu stosuje się terapię łączoną?
Często bywa tak, że do opanowania nadciśnienia tętniczego nie wystarczy jeden preparat. Wówczas do terapii wprowadza się kilka różnych leków.
Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym często chorują na inne choroby wymagające stosowania leków. Przed rozpoczęciem terapii należy oszacować ryzyko sercowo-naczyniowe. U wielu chorych z nadciśnieniem tętniczym występują zaburzenia metaboliczne lub choroby współistniejące (np. dyslipidemia, zespół metaboliczny, cukrzyca, otyłość), które w istotny sposób modyfikują ryzyko sercowo-naczyniowe, a zatem wpływają na wybór leczenia hipotensyjnego.
Liczne badania wykazały, że odsetek chorych stosujących się do zaleceń lekarskich maleje wraz ze wzrostem częstości stosowania leków w ciągu doby. Rodzi to zatem konieczność prowadzenia takiego schematu leczenia, który zapewni optymalizację wartości ciśnienia tętniczego. Dlatego w celu zredukowania liczby łykanych tabletek i ułatwienia życia chorym oraz w związku z tym, że połączenie niektórych preparatów w jednej tabletce okazuje się mieć dodatkowe korzyści lecznicze, coraz więcej jest na rynku preparatów łączonych (czyli zawierających kilka leków w jednej tabletce). Należy pamiętać, że jeśli chorzy wymagają większego obniżenia ciśnienia tętniczego niż 20/10 mm Hg, koniecznym staje się wdrożenie terapii co najmniej dwoma lekami.
Skojarzenie dwóch leków powinno spowodować większy efekt, czyli tak zwane działanie synergistyczne. Podawanie w skojarzeniu małych dawek leków o uzupełniającym się mechanizmie działania zmniejsza także ryzyko działań niepożądanych. Nie należy łączyć leków z tej samej grupy, o podobnym mechanizmie działania.
Przykładowe połączenia leków w terapii nadciśnienia tętniczego:
- Diuretyk tiazydowy + inhibitor ACE
- Diuretyk tiazydowy + antagonista receptora angiotensyny II
- Diuretyk tiazydowy + antagonista wapnia
- Antagonista wapnia + inhibitor ACE
- Antagonista wapnia + antagonista receptora angiotensyny II
