TYMOGEN

Jedna tabletka powlekana zawiera 12,5 mg tianeptyny sodowej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

Nadwrażliwość na tianeptynę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Nie należy stosować tianeptyny razem z inhibitorami MAO.

Podczas leczenia tianeptyną obserwowano następujące działania niepożądane (kolejność zgodna z częstością występowania):

Bardzo często (> =1/10),

często (od > =1/100 do < 1/10),

niezbyt często (od > =1/1000 do < 1/100),

rzadko (od > =1/10 000 do < 1/1000),

bardzo rzadko (od > =1/100 000 do < 1/10 000) i nieznana (nie można dokonać oceny na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia serca:

Często: Tachykardia, kołatania serca, skurcze dodatkowe, ból w klatce piersiowej.

Zaburzenia układu nerwowego:

Często: Bezsenność, ospałość, zawroty głowy, ból głowy, dreszcze, omdlenie, drżenia mięśniowe.

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia:

Często: Duszność.

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: Suchość w ustach, zaparcia, ból brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka, wzdęcia, zgaga.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Często: Ból pleców, ból mięśni.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Często: Jadłowstręt.

Zaburzenia naczyniowe:

Często: Nagłe zaczerwienienie skóry (uderzenia gorąca).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt często: Wysypka grudkowa lub rumieniowa, świąd, pokrzywka. Nieznane: Trądzik.

Zaburzenia oka:

Często: Zaburzenia widzenia.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Często: Osłabienie, uczucie ucisku w gardle.

Zaburzenia psychiczne:

Często: Koszmary senne.

Rzadko: Nadużywanie leku lub uzależnienie lekowe szczególnie u osób w wieku poniżej 50 lat z dodatnim wywiadem w kierunku uzależnienia od leków lub alkoholu.

Nieznane: Podczas stosowania lub wkrótce przerwaniu stosowania tianeptyny opisywano myśli i zachowania samobójcze (patrz punkt 4. 4).

Nasilenie i częstość występowania większości działań niepożądanych zmniejsza się w miarę upływu leczenia i na ogół nie wymaga jego przerwania.

W większości przypadków trudno jest odróżnić działania uboczne tianeptyny i objawy somatyczne zgłaszane przez chorych w depresji.

Zalecane dawkowanie: 1 (jedna) tabletka 12,5 mg 3 razy na dobę (1 tabletka rano, 1 około południa i 1 tabletka wieczorem) przed głównymi posiłkami lub w ich trakcie.

Osoby w podeszłym wieku

U pacjentów w wieku ponad 70 lat dawkę należy zmniejszyć do dwóch tabletek na dobę.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania tianeptyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę do dwóch tabletek na dobę. Nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania u pacjentów uzależnionych od alkoholu, również z marskością wątroby.

Jeśli konieczne jest zakończenie lub przerwanie leczenia tianeptyną, dawkę należy stopniowo zmniejszać przez 7-14 dni.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub pogorszenie klinicznego przebiegu depresji.

Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, autoagresji oraz myśli i zachowań samobójczych oraz samobójstwa. Zagrożenie utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy pod wpływem leczenia. Ponieważ w pierwszych tygodniach terapii potwierdzenie poprawy zazwyczaj nie jest możliwe, w tym okresie należy szczególnie uważnie obserwować stan pacjentów. W zależności od stanu klinicznego ryzyko samobójstwa może być największe w początkowej fazie ustępowania objawów.

Zwiększone ryzyko myśli samobójczych lub prób samobójczych występuje u pacjentów, którzy przed rozpoczęciem leczenia doświadczali intensywnych myśli samobójczych lub wykazywali zachowania samobójcze. Podczas leczenia należy szczególnie uważnie obserwować tę grupę pacjentów. Na podstawie metaanalizy badań klinicznych z grupami kontrolnymi otrzymującymi placebo wśród dorosłych z zaburzeniami psychicznymi wykazano, że ryzyko zachowań samobójczych zachowań jest większe u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zażywających leki przeciwdepresyjne aniżeli w grupach przyjmujących placebo. Podczas leczenia należy ściśle obserwować stan pacjentów, szczególnie w grupach zwiększonego ryzyka, w początkowym okresie terapii oraz po zmianie dawkowania.

Należy poinformować wszystkich pacjentów i opiekunów o konieczności obserwacji pacjentów, czy nie wystąpią objawy pogorszenia stanu klinicznego lub myśli bądź zachowania samobójcze. W razie pogorszenia stanu należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.

Nie należy stosować tianeptyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (myśli i próby samobójcze) oraz wrogość (głównie zachowania agresywne, buntownicze i przejawy gniewu) częściej obserwowano wśród dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie otrzymującej placebo. Jeśli na podstawie oceny klinicznej lekarz zdecyduje o rozpoczęciu leczenia, należy uważnie obserwować pacjenta , czy nie wystąpią u niego objawy samobójcze. Brak jest ponadto danych z długoterminowych badań odnośnie do bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży w aspekcie przebiegu wzrastania, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i behawioralnego.

Jeśli konieczne jest znieczule ogólne, należy z odpowiednim wyprzedzeniem poinformować anestezjologa i przerwać leczenie na 24-48 godzin przed zabiegiem. W nagłych wypadkach można wykonać znieczulenie bez odstawienia leku, jednak konieczne jest wówczas ścisłe monitorowanie w okresie okołooperacyjnym.

Nie należy nagle odstawiać tianeptyny. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych dawkę należy stopniowo zmniejszać przez 7 do 14 dni.

Przeciwwskazane jest skojarzone stosowanie inhibitorów MAO i tianeptyny ze względu na ryzyko zapaści krążeniowej, napadowego nadciśnienia, hipertermii, drgawek i zgonu. Skojarzone stosowaniem inhibitorów MAO i innych leków przeciwdepresyjnych może wywoływać ciężkie i niekiedy powodujące zgon interakcje. Z tego powodu, jeśli konieczne jest stosowanie inhibitorów MAO, leczenie tianeptyną należy zakończyć na co najmniej 15 dni przed rozpoczęciem podawania inhibitorów MAO.

W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki (patrz punkt 4.2).

Należy ściśle obserwować pacjentów z dodatnim wywiadem w kierunku nadużywania substancji psychoaktywnych.

Podczas leczenia tianeptyną może nastąpić przejście z depresji do manii lub stanów hipomaniakalnych.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub pogorszenie klinicznego przebiegu depresji.

Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, autoagresji oraz myśli i zachowań samobójczych oraz samobójstwa. Zagrożenie utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy pod wpływem leczenia. Ponieważ w pierwszych tygodniach terapii potwierdzenie poprawy zazwyczaj nie jest możliwe, w tym okresie należy szczególnie uważnie obserwować stan pacjentów. W zależności od stanu klinicznego ryzyko samobójstwa może być największe w początkowej fazie ustępowania objawów.

Zwiększone ryzyko myśli samobójczych lub prób samobójczych występuje u pacjentów, którzy przed rozpoczęciem leczenia doświadczali intensywnych myśli samobójczych lub wykazywali zachowania samobójcze. Podczas leczenia należy szczególnie uważnie obserwować tę grupę pacjentów. Na podstawie metaanalizy badań klinicznych z grupami kontrolnymi otrzymującymi placebo wśród dorosłych z zaburzeniami psychicznymi wykazano, że ryzyko zachowań samobójczych zachowań jest większe u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zażywających leki przeciwdepresyjne aniżeli w grupach przyjmujących placebo. Podczas leczenia należy ściśle obserwować stan pacjentów, szczególnie w grupach zwiększonego ryzyka, w początkowym okresie terapii oraz po zmianie dawkowania.

Należy poinformować wszystkich pacjentów i opiekunów o konieczności obserwacji pacjentów, czy nie wystąpią objawy pogorszenia stanu klinicznego lub myśli bądź zachowania samobójcze. W razie pogorszenia stanu należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.

Nie należy stosować tianeptyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (myśli i próby samobójcze) oraz wrogość (głównie zachowania agresywne, buntownicze i przejawy gniewu) częściej obserwowano wśród dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie otrzymującej placebo. Jeśli na podstawie oceny klinicznej lekarz zdecyduje o rozpoczęciu leczenia, należy uważnie obserwować pacjenta , czy nie wystąpią u niego objawy samobójcze. Brak jest ponadto danych z długoterminowych badań odnośnie do bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży w aspekcie przebiegu wzrastania, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i behawioralnego.

Jeśli konieczne jest znieczule ogólne, należy z odpowiednim wyprzedzeniem poinformować anestezjologa i przerwać leczenie na 24-48 godzin przed zabiegiem. W nagłych wypadkach można wykonać znieczulenie bez odstawienia leku, jednak konieczne jest wówczas ścisłe monitorowanie w okresie okołooperacyjnym.

Nie należy nagle odstawiać tianeptyny. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych dawkę należy stopniowo zmniejszać przez 7 do 14 dni.

Przeciwwskazane jest skojarzone stosowanie inhibitorów MAO i tianeptyny ze względu na ryzyko zapaści krążeniowej, napadowego nadciśnienia, hipertermii, drgawek i zgonu. Skojarzone stosowaniem inhibitorów MAO i innych leków przeciwdepresyjnych może wywoływać ciężkie i niekiedy powodujące zgon interakcje. Z tego powodu, jeśli konieczne jest stosowanie inhibitorów MAO, leczenie tianeptyną należy zakończyć na co najmniej 15 dni przed rozpoczęciem podawania inhibitorów MAO.

W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki (patrz punkt 4.2).

Należy ściśle obserwować pacjentów z dodatnim wywiadem w kierunku nadużywania substancji psychoaktywnych.

Podczas leczenia tianeptyną może nastąpić przejście z depresji do manii lub stanów hipomaniakalnych.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO i tianeptyny jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko zapaści sercowo-naczyniowej i przełomu nadciśnieniowego, drgawek, hipertermii i zgonu.

Podczas jednoczesnego leczenia z inhibitorami MAO lub innymi lekami przeciwdepresyjnymi bądź tuż po zakończeniu takiego leczenia mogą wystąpić ciężkie interakcje, niekiedy prowadzące do zgonu. Dlatego leczenie tianeptyną można rozpocząć nie wcześniej niż po dwóch tygodniach od zakończeniu terapii inhibitorem MAO (leczenie inhibitorem MAO można rozpocząć po 24 godzinach od zakończenia terapii tianeptyną).

Tianeptyna jest głównie metabolizowana poprzez beta-oksydację, bez udziału układu cytochromu P-450. Z tego powodu nie obserwowano ani nie oczekuje się interakcji lekowych związanych z cytochromem P-450.

Obserwowano działanie antagonistyczne w przypadku skojarzonego stosowania z mianseryną.

Szczególną ostrożność należy zachować podczas skojarzonego stosowania z lekami o depresyjnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy.

Podczas leczenia tianeptyną nie zaleca się spożywania alkoholu.

U pacjentów stosujących trójcykliczne leki przeciwdepresyjne i konopie indyjskie opisano kilka przypadków nagłej tachykardii i delirium o umiarkowanym nasileniu.

Niekiedy może wystąpić pogorszenie czujności. Jeśli pacjenci zamierzają prowadzić pojazdy lub obsługiwać maszyny, należy ich uprzedzić o ryzyku wystąpienia senności podczas stosowania leku.

W przypadku przedawkowania należy przerwać leczenie i ściśle obserwować stan pacjenta. Wykonać płukanie żołądka i monitorować czynność układu krążenia, oddechowego oraz parametry metaboliczne i nerkowe. Należy prowadzić leczenie objawów klinicznych, monitorować oddech pacjenta oraz wyrównać zaburzenia metaboliczne i nerkowe.