Interakcja istotna
- Dotyczy leków
- Renazol
Posiłek obniża biodostępność lanzoprazolu, powodując zmniejszenie lub brak efektu terapeutycznego. Należy przyjmować ten lek godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku.
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka, potwierdzonej endoskopowo lub radiologicznie. Leczenie refluksowego zapalenia przełyku. Długotrwała profilaktyka refluksowego zapalenia przełyku. Eradykacja zakażenia Helicobacter pylori w połączeniu z odpowiednią antybiotykoterapią oraz zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem H. pylori. Zespół ZollingeraEllisona.
Każda kapsułka zawiera 15 mg lub 30 mg lansoprazolu. Zawiera sacharozę. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Podczas leczenia lansoprazolem obserwowano następujące działania niepożądane, uporządkowane według następującej częstości występowania: często (> l/100, < l/10), niezbyt często (> l/1000, < l/100), rzadko (> l/10 000, < l/1000), bardzo rzadko (< l/10 000, łącznie z pojedynczymi przypadkami). Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Częstość Nieznana Zaburzenia żołądkowo - jelitowe Wymioty, nudności, biegunki, bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność Suchość w jamie ustnej lub gardle i jadłowstręt Zapalenie trzustki, kandydoza przełyku i zapalenie języka Zapalenie okrężnicy, zapalenie jamy ustnej i czarne zabarwienie języka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Wysypka, pokrzywka i świąd Rumień wielopostaciowy, wybroczyny, wypadanie włosów, nadmierna potliwość i plamica Zespół Stevensa- Johnsona i toksyczna martwica naskórka Zaburzenia układu nerwowego Bóle głowy i zawroty głowy Depresje, omamy splątanie, bezsenność, ospałość, senność, zawroty głowy, drżenie i parestezje, niepokój ruchowy Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zapalenie wątroby i żółtaczka Zaburzenia nerek i dróg moczowych Śródmiąższowe zapalenie nerek Zaburzenia krwi i układu chłonnego Trombocytopenia, eozynofila, pancytopenia, niedokrwistość i leukopenia Agranulocyto -za Zaburzenia serca Kołatanie serca i ból w klatce piersiowej Zaburzenia naczyń Obrzęki obwodowe Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa (patrz punkt 4.4) Bóle mięśni i stawów Zaburzenia widzenia i smaku Zaburzenia smaku Zaburzenia widzenia Zaburzenia endokrynologiczne Ginekomas- tia i mlekotok Zaburzenia ogólne Zmęczenie Obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i gorączka Wstrząs anafilaktyczn y, impotencja i złe samopoczucie ogólne Badania Zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów Metabolizm i zaburzenia odżywiania Hipomagn ezemia (Patrz Specjalne ostrzeżeni a i środki ostrożnośc i dotyczące stosowania (4.4) W poszczególnych kategoriach częstości występowania działania niepożądane zostały uporządkowane według malejącej ciężkości przebiegu.
Choroba wrzodowa dwunastnicy: Zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę przez 2 tygodnie. U pacjentów, u których nie uzyskano pełnego wyleczenia po tym czasie, lek należy podawać w tej samej dawce przez kolejne 2 tygodnie. Choroba wrzodowa żołądka: Zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. Wygojenie wrzodu następuje zwykle w ciągu 4 tygodni, ale u pacjentów, u których nie uzyskano pełnego wyleczenia po tym czasie, lek należy podawać w tej samej dawce przez kolejne 4 tygodnie. Refluksowe zapalenie przełyku: Zalecana dawka lansoprazolu wynosi 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. U pacjentów, u których nie uzyskano pełnego wyleczenia po tym czasie, lek można podawać w tej samej dawce przez kolejne 4 tygodnie. Długotrwała profilaktyka refluksowego zapalenia przełyku: 15 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 30 mg na dobę. Eradykacja Helicobacter pylori : Zalecana dawka lansoprazolu wynosi 30 mg dwa razy na dobę przez tydzień w skojarzeniu z antybiotykami według jednego z trzech następujących schematów: a) amoksycylina 1 g dwa razy na dobę + klarytromycyna 500 mg dwa razy na dobę; b) klarytromycyna 250 mg dwa razy na dobę + metronidazol 400 - 500 mg dwa razy na dobę; c) amoksycylina 1 g dwa razy na dobę + metronidazol 400 - 500 mg dwa razy na dobę. Należy uwzględnić obowiązujące wytyczne lokalne (np. zalecania krajowe) dotyczące odporności bakterii oraz właściwego stosowania i przepisywania leków przeciwbakteryjnych. Zespół Zollingera Ellisona Zalecana doustna dawka początkowa dla dorosłych wynosi 60 mg raz na dobę. Dawki należy dostosowywać do indywidualnych potrzeb pacjenta i kontynuować leczenie tak długo, jak długo istnieją wskazania kliniczne. Stosowane były dawki do 180 mg. Dawki dobowe większe niż 120 mg należy podawać w dawkach podzielonych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: U pacjentów z niewydolnością nerek zmiana dawkowania nie jest konieczna, ale nie należy stosować dawki dobowej większej niż 30 mg. Należy zachować ostrożność podczas stosowania lansoprazolu u pacjentów z niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby dawka nie powinna przekraczać 30 mg. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby dawkę należy ograniczyć do 15 mg na dobę. Z uwagi na brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby ta grupa pacjentów nie powinna być leczona lansoprazolem. Leczenie skojarzone z klarytromycyną nie powinno być stosowane u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci: Lansoprazol nie jest zalecany u dzieci z uwagi na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności. Pacjenci w podeszłym wieku: Z powodu opóźnienia wydalania lansoprazolu u osób w podeszłym wieku może zachodzić konieczność podawania leku w dawkach 15 - 30 mg, dostosowanych do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta. Dawka dobowa u osób w podeszłym wieku nie powinna jednak być większa niż 30 mg. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem. Kapsułki można otworzyć i wysypać ich zawartość, ale nie należy jej żuć ani rozgniatać. Jednoczesne przyjmowanie pożywieniaspowalnia i zmniejsza wchłanianie lansoprazolu. Najlepsze działanie leku uzyskuje się przyjmując go na pusty żołądek.
Rozpoznanie choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy i refluksowego zapalenia przełyku powinno być potwierdzone za pomocą badania endoskopowego lub innych właściwych metod diagnostycznych. Refluksowe zapalenie przełyku może nie występować w chwili badania, podobnie jak owrzodzenie i (lub) widoczne uszkodzenie, dlatego w niektórych przypadkach sama endoskopia może nie być wystarczająca. W przypadku choroby wrzodowej żołądka należy wykluczyć możliwość występowania nowotworu złośliwego przed rozpoczęciem leczenia lansoprazolem, ponieważ lek ten może maskować objawy choroby i opóźniać rozpoznanie. Lansoprazol powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2. Dawkowanie i sposób podawania). Hipomagnezemia U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jak lansoprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej. U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia. Mechanizmy działania lansoprazolu i omeprazolu są podobne, ponadto oba leki zwiększają wartość pH w żołądku, dlatego poniższe stwierdzenie zostało sformułowane przez analogię do omeprazolu. Zmniejszona kwaśność kwasu solnego w żołądku wywołana działaniem lansoprazolu zwiększa liczbę bakterii normalnie występujących w przewodzie pokarmowym. W związku z tym leczenie lansoprazolem może prowadzić do nieznacznego wzrostu ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych drobnoustrojami z rodziny Salmonella lub Campylobacter. U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy należy brać pod uwagę zakażenie H. pylori jako możliwy czynnik etiologiczny. Jeżeli lansoprazol jest stosowany w połączeniu z antybiotykami w celu eradykacji H. pylori, należy przestrzegać zaleceń dotyczących stosowania wspomnianych antybiotyków. Z uwagi na ograniczoną liczbę danych dotyczących bezpieczeństwa u pacjentów, u których prowadzone jest leczenie podtrzymujące przez okres dłuższy niż 1 rok, należy regularnie oceniać wyniki leczenia i stosunek korzyści do ryzyka w tej populacji. Jeżeli podczas długotrwałego leczenia (> 1 rok) wystąpią zaburzenia wzroku, należy niezwłocznie przerwać przyjmowanie leku i przeprowadzić konsultację okulistyczną. Inhibitory pompy protonowej, szczególnie stosowane w dużych dawkach oraz w długotrwałej terapii (powyżej 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko występowania złamań kości biodrowej, kości nadgarstka i kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymi rozpoznanymi czynnikami ryzyka. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań na poziomie 10-40%. Może być to również spowodowane innymi czynnikami ryzyka. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni otrzymać opiekę zgodnie z obecnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D oraz wapnia. Preparat zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami metabolicznymi związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni stosować tego leku.
Rozpoznanie choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy i refluksowego zapalenia przełyku powinno być potwierdzone za pomocą badania endoskopowego lub innych właściwych metod diagnostycznych. Refluksowe zapalenie przełyku może nie występować w chwili badania, podobnie jak owrzodzenie i (lub) widoczne uszkodzenie, dlatego w niektórych przypadkach sama endoskopia może nie być wystarczająca. W przypadku choroby wrzodowej żołądka należy wykluczyć możliwość występowania nowotworu złośliwego przed rozpoczęciem leczenia lansoprazolem, ponieważ lek ten może maskować objawy choroby i opóźniać rozpoznanie. Lansoprazol powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2. Dawkowanie i sposób podawania). Hipomagnezemia U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jak lansoprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej. U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia. Mechanizmy działania lansoprazolu i omeprazolu są podobne, ponadto oba leki zwiększają wartość pH w żołądku, dlatego poniższe stwierdzenie zostało sformułowane przez analogię do omeprazolu. Zmniejszona kwaśność kwasu solnego w żołądku wywołana działaniem lansoprazolu zwiększa liczbę bakterii normalnie występujących w przewodzie pokarmowym. W związku z tym leczenie lansoprazolem może prowadzić do nieznacznego wzrostu ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych drobnoustrojami z rodziny Salmonella lub Campylobacter. U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy należy brać pod uwagę zakażenie H. pylori jako możliwy czynnik etiologiczny. Jeżeli lansoprazol jest stosowany w połączeniu z antybiotykami w celu eradykacji H. pylori, należy przestrzegać zaleceń dotyczących stosowania wspomnianych antybiotyków. Z uwagi na ograniczoną liczbę danych dotyczących bezpieczeństwa u pacjentów, u których prowadzone jest leczenie podtrzymujące przez okres dłuższy niż 1 rok, należy regularnie oceniać wyniki leczenia i stosunek korzyści do ryzyka w tej populacji. Jeżeli podczas długotrwałego leczenia (> 1 rok) wystąpią zaburzenia wzroku, należy niezwłocznie przerwać przyjmowanie leku i przeprowadzić konsultację okulistyczną. Inhibitory pompy protonowej, szczególnie stosowane w dużych dawkach oraz w długotrwałej terapii (powyżej 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko występowania złamań kości biodrowej, kości nadgarstka i kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymi rozpoznanymi czynnikami ryzyka. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań na poziomie 10-40%. Może być to również spowodowane innymi czynnikami ryzyka. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni otrzymać opiekę zgodnie z obecnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D oraz wapnia. Preparat zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami metabolicznymi związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni stosować tego leku.
Substancje czynne związane z cytochromem P450 Ponieważ lansoprazol jest metabolizowany przez układ enzymatyczny związany z cytochromem P450 (CYP2C19 i CYP3A4), który uczestniczy w przemianach różnych leków, istnieje możliwość interakcji z substancjami czynnymi metabolizowanymi przez ten sam układ enzymatyczny. Wpływ innych substancji czynnych na lansoprazol Substancje czynne hamujące CYP2C19 Substancje czynne hamujące CYP2C19 mogą zwiększać stężenie lansoprazolu w osoczu. Fluwoksamina, która jest inhibitorem CYP2C19, zwiększała stężenia lansoprazolu w osoczu nawet 4-krotnie. Substancje czynne hamujące CYP3A4 Substancje czynne hamujące CYP3A4, takie jak ketokonazol, itrakonazol, inhibitory proteazy, makrolidy, itp., mogą znacznie zwiększać stężenie lansoprazolu w osoczu. Wpływ lansoprazolu na inne substancje czynne Ketokonazol i itrakonazol Wchłanianie ketokonazolu i itrakonazolu z przewodu pokarmowego zwiększa się w obecności kwasu solnego w żołądku. Zahamowanie wydzielania kwasu przez lansoprazol prowadzi do subterapeutycznych stężeń ketokonazolu i itrakonazolu, dlatego należy unikać takiego skojarzenia. Działanie to może również występować w przypadku łączenia lansoprazolu z innymi substancjami czynnymi, których wchłanianie jest zależne od pH. Digoksyna Jednoczesne podawanie lansoprazolu i digoksyny może prowadzić do zwiększenia stężenia digoksyny w osoczu. U pacjentów otrzymujących digoksynę należy zatem monitorować stężenie tego leku w osoczu i w razie konieczności dostosować dawkę. Substancje czynne metabolizowane przez CY P3A4 Lansoprazol może powodować zwiększenie stężenia w osoczu substancji czynnych metabolizowanych przez CYP3A4. W przypadku łączenia lansoprazolu z substancjami czynnymi metabolizowanymi przez ten enzym zalecana jest ostrożność. Takrolimus Równoczesne podawanie lansoprazolu zwiększa stężenie takrolimusa (substratu CYP3A i P-gp) w osoczu. Stosowanie lansoprazolu zwiększa średnie narażenie na takrolimus o wartość nawet do 81%. Zalecane jest monitorowanie stężenia takrolimusa w osoczu w przypadku rozpoczynania lub kończenia równoczesnego leczenia lansoprazolem. Karbamazepina Podczas równoczesnego leczenia karbamazepiną (substrat CYP3A) i lansoprazolem zalecana jest ostrożność. Takie połączenie może spowodować zwiększenie stężenia karbamazepiny, jak również zmniejszenie stężenia lansoprazolu. Fenytoina Badania wykazały, że w przypadku równoczesnego stosowania lansoprazolu może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki fenytoiny (substrat CYP2C19 i CYP2C9). Zalecana jest ostrożność i monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu w przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia lansoprazolem. Warfaryna Zalecana jest ostrożność i zwiększenie częstości monitorowania stężenia leku w przypadku rozpoczynania lub kończenia leczenia lansoprazolem u pacjentów przyjmujących warfarynę. Teofilina Lansoprazol powoduje 14% zmniejszenie stężenia teofiliny w osoczu. U poszczególnych pacjentów może występować klinicznie istotne zmniejszenie stężenia leku. Zalecana jest ostrożność w przypadku łączenia obu substancji czynnych. Nie wykazano klinicznie istotnych interakcji między lansoprazolem a diazepamem. Leki zobojętniające kwas solny i sukralfat mogą zmniejszać biodostępność lansoprazolu, dlatego dawkę lansoprazolu należy przyjmować co najmniej godzinę przed lub po zażyciu tych leków. Hamowanie przez lansoprazol białka transportowego P-glikoproteiny (P-gp) było obserwowane in vitro. Nie można wykluczyć, że lansoprazol może wpływać na białko transportujące, prowadząc do zwiększenia stężeń w osoczu substratów P-gp, takich jak digoksyna. Należy zachować ostrożność w przypadku łączenia lansoprazolu z substancjami czynnymi o wąskim wskaźniku terapeutycznym, ponieważ wpływ lansoprazolu na metabolizm innych substancji czynnych nie był badany w odpowiednio szerokim zakresie. Leczenie zakażenia Helicobacter pylori powinno być prowadzone w formie terapii skojarzonej z zastosowaniem lansoprazolu w połączeniu z dwoma antybiotykami. Wpływ takiej terapii złożonej nie był dotąd systematycznie badany. Na podstawie rozważań teoretycznych należy oczekiwać nasilenia interakcji z innymi lekami, dlatego w celu zachowania ostrożności zalecane jest monitorowanie stężenia w surowicy innych leków stosowanych podczas tygodniowej eradykacji. Dotyczy to w szczególności leków metabolizowanych przy udziale układu cytochromu P450. Dotychczas stwierdzono występowanie następujących interakcji między lansoprazolem i jednym lub dwoma antybiotykami stosowanymi w celu eradykacji zakażenia H. pylori. Leki podawane równoc ześnie Dawkowanie i czas trwania leczenia skojarzonego Efekt* lansoprazol + klarytromycyna 30 mg + 500 mg 3 razy/dobę przez 5 dni Zwiększone o 16% stężenia w osoczu metabolitu klarytromycyny; biodostępność lansoprazolu zwiększona o 19% do 32% lansoprazol + amoksycylina 30 mg + 1000 mg 3 razy/dobę przez 5 dni Spowolnienie wychwytu amoksycyliny lansoprazol + metronidazol Dotychczas nie badano lansoprazol + klarytromycyna + amoksycylina 30 mg + 500 mg + 1000 mg 2 razy/dobę przez 5 dni Biodostępność i okres półtrwania lansoprazolu zwiększone o 30%, stężenia w osoczu metabolitu klarytromycyny zwiększone o 30% * Wpływ klarytromycyny na farmakokinetykę lansoprazolu zależy prawdopodobnie od genotypu CYP2C19 u pacjenta. U osoby o słabym metabolizmie efekty będą bardziej wyraźne niż u osoby o metabolizmie intensywnym. Spożywanie pokarmu zmniejsza biodostępność lansoprazolu, zaleca się przyjmowanie leku przed posiłkiem.
Lansoprazol ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Nie są znane objawy przedawkowania lansoprazolu u ludzi (chociaż ostra toksyczność leku jest prawdopodobnie niewielka), dlatego też nie sformułowano jednoznacznych zaleceń dotyczących leczenia. W badaniach klinicznych nie obserwowano znaczących objawów niepożądanych po podaniu dobowej dawki do 180 mg lansoprazolu. W punkcie 4.8 przedstawiono zestawienie możliwych objawów przedawkowania lansoprazolu. W razie podejrzenia przedawkowania należy monitorować stan pacjenta. Lansoprazol nie jest w istotnym stopniu eliminowany podczas hemodializy. W razie konieczności zaleca się płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego i leczenie objawowe.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 2 zamienników.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja istotna
Posiłek obniża biodostępność lanzoprazolu, powodując zmniejszenie lub brak efektu terapeutycznego. Należy przyjmować ten lek godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku.
Cena Renazol może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Renazol nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Renazol można nabyć bez konieczności okazywania recepty. Powinien być stosowany zgodnie z informacjami zawartymi w ulotce oraz zaleceniami farmaceuty. W razie wątpliwości warto skorzystać z porady farmaceuty lub zapoznać się z dodatkowymi materiałami informacyjnymi.
Dla Renazol nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Renazol nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Lansoprazolum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: