FEVARIN

Fevarin interakcje ulotka tabletki powlekane 50 mg 30 tabl.

Fevarin

tabletki powlekane | 50 mg | 30 tabl.
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu

Ulotka


Kiedy stosujemy Fevarin?

- Duże zaburzenia depresyjne

- Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD)


Jaki jest skład Fevarin?

Każda tabletka zawiera 50 mg maleinianu fluwoksaminy (Fluvoxamini maleas). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania Fevarin?

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie produktu Fevarin z tyzanidyną i inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) (patrz punkt 4.5).

Leczenie fluwoksaminą można rozpocząć;

• dwa tygodnie po odstawieniu nieodwracalnych inhibitorów MAO lub

• jeden dzień po odstawieniu odwracalnych inhibitorów MAO (np. moklobemidu).

Podawanie inhibitorów MAO można rozpoczynać co najmniej jeden tydzień po odstawieniu produktu Fevarin.

Przeciwwskazane jest stosowanie produktu Fevarin w razie nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.


Fevarin – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Zdarzenia niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych z częstością podaną poniżej, są często związane z chorobą i nie muszą mieć związku z leczeniem.

Oszacowana częstość: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko ((< 1/10,000), nieznana (częstość nie może być okreslona na podstawie dostępnych danych).

System klasyfikacji narządowej

MedDRA

Często

Niezbyt często

Rzadko

Częstość nieznana

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

     

Objawy krwotoczne (tj. krwawienia z przewodu pokarmowrgo, wybroczyny, plamica)

Zaburzenia endokrynologiczne

     

Hiperprolaktynemia, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Anoreksja

   

Hiponatremia, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

Zaburzenia psychiczne

 

Omamy,

dezorientacja,

Mania

Myśli samobójcze (patrz punkt 4.4.)

Zaburzenia układu nerwowego

Pobudzenie psychoruchowe, nerwowość, lęk, bezsenność, senność, drżenie, ból głowy, zawroty głowy

Zaburzenia pozapiramidowe, ataksja

Drgawki

Zespół serotoninowy, zdarzenia przypominające złośliwy zespół

neuroleptyczny, parestezje, zaburzenia smaku i SIADH (patrz punkt 4.4). Niepokój psychoruchowy/akatyzja

(patrz punkt 4.4)

Zaburzenia oka

     

Jaskra

Zaburzenia nerek i i dróg moczowych

     

zaburzenia oddawania moczu (włączając w to zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, częstomocz, oddawanie moczu w nocy i mimowolne oddawanie moczu)

Zaburzenia serca

Kołatanie serca, tachykardia

     

Zaburzenia naczyniowe

 

Niedociśnienie ortostatyczne

   

Zaburzenia żołądka i jelit

Ból brzucha, zaparcie, biegunka, suchość w ustach, niestrawność, nudności*, wymioty

     

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

   

Zaburzenia czynności wątroby

 

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Nadmierne

pocenie się, pocenie się

Skórne reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy wysypka, świąd)

Nadwrażliwość na światło

 

Zaburzenia mięśniowoszkieletowe, tkanki łącznej i kości

 

Bóle stawów, bóle mięśni

 

**Złamania kości

Zaburzenia układu

 

Nieprawidłowy

Mlekotok

Anorgazmia, zaburzenia

rozrodczego i piersi

 

(opóźniony)

wytrysk

 

miesiączkowania (takie jak brak miesiączki, skąpe miesiączki, krwotok maciczny, krwotok miesiączkowy)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Astenia, złe samopoczucie

   

Zespół odstawienny, włączając zespół

odstawienny u noworodka (patrz punkt 4.6)

*Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi związanymi z leczeniem fluwoksaminą są mdłości, czasami z towarzyszącymi wymiotami. To działanie niepożądane zwykle słabnie w ciągu pierwszych dwóch tygodni leczenia.

** Działania niepożądane dla klasy leków: badania epidemiologiczne, przeprowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i starszych wykazały zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (ang. TCA). Mechanizm prowadzący do tego ryzyka jest nieznany.

Przypadki myśli i zachowań samobójczych odnotowywano w trakcie leczenia fluwoksaminą lub wkrótce po jego zaprzestaniu.

Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania fluwoksaminy

Zaprzestanie leczenia fluwoksaminą (zwłaszcza nagłe zakończenie leczenia) zwykle prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia. Najczęściej zgłaszanymi działaniami są zawroty głowy, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje, zaburzenia widzenia, uczucie wstrząsu elektrycznego), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie i niepokój, drażliwość, splątanie, niestabilność emocjonalna, nudności i (lub) wymioty, biegunka, nadmierne pocenie się, kołatanie serca, bóle głowy i drżenie. Zwykle objawy te są łagodne do umiarkowanych i samoograniczające się., jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) przedłużające się. Z tego powodu w przypadku gdy leczenie fluwoksaminą nie jest dłużej konieczne, zaleca się zakończenie jej podawania poprzez stopniowe zmniejszanie dawki (patrz punkt 4.2 i 4.4).

Populacja pediatryczna

W jednym, trwającym 10 tygodni badaniu kontrolowanym placebo, przeprowadzonym u dzieci i młodzieży z OCD, często zgłaszanymi działaniami niepożądanymi, występującymi częściej niż po podawaniu placebo, były bezsenność, astenia, pobudzenie, nadmierne pobudzenie ruchowe, senność i niestrawność.

Ciężkie działania niepożądane odnotowane w tym badaniu obejmowały także pobudzenie i hipomanię. U dzieci i młodzieży w czasie stosowania leku poza badaniami klinicznymi odnotowano drgawki.


Fevarin - dawkowanie

Depresja

Dorośli

Zalecaną dawką jest 100 mg na dobę. Leczenie należy rozpoczynać od 50 mg lub 100 mg, podawanych w jednej dawce wieczorem. Dawkowanie powinno zostać ocenione i, w razie konieczności, skorygowane w ciągu 3 do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia, a następnie wtedy, kiedy jest to uzasadnione klinicznie. Chociaż możliwy jest wzrost częstości działań niepożądanych podczas stosowania wyższych dawek to, jeśli po kilku tygodniach stosowania produktu w zalecanej dawce odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, u niektórych pacjentów może okazać się korzystne stopniowe zwiększanie dawki do maksymalnie 300 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Dawki do 150 mg można podawać w dawce pojedynczej, najlepiej wieczorem. Zaleca się, aby całkowitą dobową dawkę większą niż 150 mg podawać w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dawkowanie należy dostosowywać ostrożnie, indywidualnie u każdego chorego do osiągnięcia najmniejszej skutecznej dawki.

Chorzy na depresję powinni być leczeni przez odpowiednio długi czas, przynajmniej 6 miesięcy, do czasu upewnienia się, że objawy choroby ustąpiły.

Dzieci/ młodzież

Nie należy stosować produktu Fevarin w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu Fevarin w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych w populacji pediatrycznej (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne

Dorośli

Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 300 mg na dobę. Należy rozpoczynać od dawki 50 mg na dobę. Chociaż możliwy jest wzrost częstości działań niepożądanych podczas stosowania wyższych dawek to, jeśli po kilku tygodniach stosowania produktu w zalecanej dawce odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, u niektórych pacjentów może okazać się korzystne stopniowe zwiększanie dawki do maksymalnie 300 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Dawki do 150 mg można podawać w dawce pojedynczej, najlepiej wieczorem. Zaleca się, aby całkowitą dobową dawkę większą niż 150 mg podawać w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź terapeutyczną, leczenie można kontynuować w indywidualnie dostosowanej dawce.

Mimo braku systematycznych badań określających długość leczenia fluwoksaminą, należy wziąć pod uwagę, że OCD mają charakter przewlekły i dlatego u pacjentów z pozytywną odpowiedzią terapeutyczną warto rozważyć kontynuowanie leczenia ponad 10 tygodni. Dawkowanie należy dostosowywać ostrożnie, indywidualnie u każdego chorego do osiągnięcia najmniejszej skutecznej dawki. Zasadność dalszego leczenia należy oceniać okresowo. U pacjentów pozytywnie reagujących na farmakoterapię niektórzy klinicyści zalecają dodatkowo stosowanie psychoterapii behawioralnej. Nie wykazano skuteczności długotrwałego (ponad 24 tygodnie) leczenia OCD.

Dzieci/ młodzież

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania dawek do 100 mg podawanych dwa razy na dobę przez 10 tygodni u dzieci w wieku ponad 8 lat i młodzieży. Dawka początkowa to 25 mg na dobę. Dawkę można zwiększać o 25 mg co 4-7 dni przy dobrej tolerancji, aż do uzyskania skutecznej dawki.

Maksymalna dawka u dzieci nie powinna przekraczać 200 mg na dobę (dalsze szczegóły patrz punkty 5.1 i 5.2). Zaleca się, aby całkowitą dawkę dobową większą niż 50 mg podawać w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli dwie dawki podzielone nie są równe, większa dawka powinna być podana przed snem.

Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu przyjmowania fluwoksaminy

Należy unikać nagłego odstawienia leku. Kończąc leczenie fluwoksaminą należy zmniejszać dawkę stopniowo, przynajmniej przez okres 1 lub 2 tygodni w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia wystąpią nasilone objawy odstawienia, można rozważyć powrót do poprzednio podawanej dawki. Następnie można kontynuować zmniejszanie dawki bardziej stopniowo.

Niewydolność wątroby lub nerek

U pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek należy zaczynać leczenie od małych dawek. Chorzy powinni pozostawać pod stałą kontrolą.

Sposób podawania

Tabletki Fevarin należy połykać bez rozgryzania, popijając wodą.


Fevarin – jakie środki ostrożności należy zachować?

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywana jest fluwoksamina, mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka.

Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Populacja pediatryczna

Fluwoksamina nie powinna być stosowana w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych.

Ponadto brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

Populacja geriatryczna

Chociaż badania nad populacją osób w podeszłym wieku nie wykazują istotnych klinicznie różnic w porównaniu z populacją ludzi młodych, dawki u osób w podeszłym wieku należy zwiększać wolniej i zawsze z zachowaniem ostrożności.

Zaburzenia wątroby i nerek

Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek powinni rozpoczynać leczenie od małej dawki i pozostawać pod ścisłą kontrolą.

W rzadkich przypadkach leczenie fluwoksaminą związane było ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych, na ogół z towarzyszącymi objawami klinicznymi. W takich przypadkach leczenie należy przerwać.

Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania fluwoksaminy

Objawy odstawienia po zaprzestaniu leczenia są częste, zwłaszcza gdy zakończenie leczenia jest nagłe (patrz punkt 4.8.). W badaniach klinicznych działania niepożądane obserwowane po zaprzestaniu leczenia wystąpiły u około 12% pacjentów leczonych fluwoksaminą, podobnie często jak u pacjentów, którym podawano placebo. Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, w tym czasu trwania leczenia, dawki i szybkości zmniejszenia dawki.

Najczęściej zgłaszanymi objawami są zawroty głowy, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje, zaburzenia widzenia, uczucie wstrząsu elektrycznego), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie i lęk, drażliwość, splątanie, niestabilność emocjonalna, nudności i (lub) wymioty, biegunka, nadmierne pocenie się, kołatanie serca, bóle głowy i drżenie. Zwykle objawy te są łagodne do umiarkowanych, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Objawy odstawienia pojawiają się zwykle w ciągu kilku pierwszych dni po zakończeniu leczenia, choć zgłaszano je też (bardzo rzadko) u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, chociaż w niektórych przypadkach mogą występować dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Z tego powodu zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki fluwoksaminy przez okres kilku tygodni lub miesięcy w zależności od potrzeb pacjenta (patrz „Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania fluwoksaminy”, punkt 4.2).

Zaburzenia psychiczne

Fluwoksaminę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z manią/hipomanią. Należy przerwać podawanie fluwoksaminy, jeśli pacjent wejdzie w fazę manii.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie fluwoksaminy związane było z występowaniem akatyzji określanej subiektywnie jako nieprzyjemny i uciążliwy niepokój oraz potrzeba częstego ruchu z towarzyszącą niezdolnością do siedzenia i stania w bezruchu. Wystąpienie tych objawów jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U osób, u których wystąpiły te objawy zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Zaburzenia układu nerwowego

Choć w badaniach na zwierzętach fluwoksamina nie wywoływała drgawek, zalecana jest ostrożność w przypadku stosowania leku u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Należy unikać podawania fluwoksaminy u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjenci z kontrolowanymi napadami powinni być starannie monitorowani. Leczenie fluwoksaminą należy przerwać, jeśli wystąpią napady padaczkowe lub zwiększy się ich częstość.

W rzadkich przypadkach opisywano występowanie zdarzeń przypominających zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny w związku z zastosowaniem fluwoksaminy, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi i (lub) neuroleptycznymi. Ponieważ zespoły te mogą stanowić zagrożenie życia, leczenie fluwoksaminą należy przerwać w razie wystąpienia opisanych zdarzeń (charakteryzujących się zespołem objawów takich jak: hipertermia, sztywność mięśni, mioklonia, niestabilność układu autonomicznego z możliwością szybkich fluktuacji parametrów czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego obejmujące splątanie, drażliwość, krańcowe pobudzenie psychoruchowe przechodzące w majaczenie i śpiączkę) oraz zastosować podtrzymujące leczenie objawowe.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Podobnie jak w przypadku innych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang.

SSRI), istnieją rzadkie doniesienia o hiponatremii ustępującej po odstawieniu fluwoksaminy. Niektóre przypadki mogły być związane z nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego. Większość doniesień dotyczyła pacjentów w podeszłym wieku.

Możliwe są zaburzenia stężenia glukozy we krwi (tj. hiperglikemia, hipoglikemia, zmniejszona tolerancja glukozy), zwłaszcza we wczesnym etapie leczenia. W przypadku podawania fluwoksaminy pacjentom z cukrzycą może zachodzić konieczność dostosowania dawki leków przeciwcukrzycowych.

Zaburzenia hematologiczne

Podczas stosowania leków z grupy SSRI opisywano nieprawidłowe krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawienia ginekologiczne i inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych. U pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI należy zachować ostrożność, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz stosujących równocześnie leki wpływające na czynność płytek krwi [np.

atypowe leki przeciwpsychotyczne lub pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (TLPD), kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)] lub leki zwiększające ryzyko krwawień oraz w przypadku występowania krwawień w wywiadzie i stanów predysponujących do krwawień (np. trombocytopenia i zaburzenia krzepliwości).

Zaburzenia serca

Fluwoksaminy nie należy stosować w skojarzeniu z terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem, co może zwiększać ich stężenia w osoczu, prowadząc do wzrostu ryzyka wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu typu torsades de pointes.

Z powodu braku doświadczenia klinicznego zaleca się zwrócić szczególną uwagę na pacjentów po ostrym zawale mięśnia sercowego.

Terapia elektrowstrząsowa (ang. ECT)

Z uwagi na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność podczas równoczesnego stosowania fluwoksaminy i ECT.


Przyjmowanie Fevarin w czasie ciąży

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywana jest fluwoksamina, mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie tych z grupy podwyższonego ryzyka.

Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Populacja pediatryczna

Fluwoksamina nie powinna być stosowana w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych.

Ponadto brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.

Populacja geriatryczna

Chociaż badania nad populacją osób w podeszłym wieku nie wykazują istotnych klinicznie różnic w porównaniu z populacją ludzi młodych, dawki u osób w podeszłym wieku należy zwiększać wolniej i zawsze z zachowaniem ostrożności.

Zaburzenia wątroby i nerek

Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek powinni rozpoczynać leczenie od małej dawki i pozostawać pod ścisłą kontrolą.

W rzadkich przypadkach leczenie fluwoksaminą związane było ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych, na ogół z towarzyszącymi objawami klinicznymi. W takich przypadkach leczenie należy przerwać.

Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania fluwoksaminy

Objawy odstawienia po zaprzestaniu leczenia są częste, zwłaszcza gdy zakończenie leczenia jest nagłe (patrz punkt 4.8.). W badaniach klinicznych działania niepożądane obserwowane po zaprzestaniu leczenia wystąpiły u około 12% pacjentów leczonych fluwoksaminą, podobnie często jak u pacjentów, którym podawano placebo. Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, w tym czasu trwania leczenia, dawki i szybkości zmniejszenia dawki.

Najczęściej zgłaszanymi objawami są zawroty głowy, zaburzenia czuciowe (w tym parestezje, zaburzenia widzenia, uczucie wstrząsu elektrycznego), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie i lęk, drażliwość, splątanie, niestabilność emocjonalna, nudności i (lub) wymioty, biegunka, nadmierne pocenie się, kołatanie serca, bóle głowy i drżenie. Zwykle objawy te są łagodne do umiarkowanych, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Objawy odstawienia pojawiają się zwykle w ciągu kilku pierwszych dni po zakończeniu leczenia, choć zgłaszano je też (bardzo rzadko) u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, chociaż w niektórych przypadkach mogą występować dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Z tego powodu zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki fluwoksaminy przez okres kilku tygodni lub miesięcy w zależności od potrzeb pacjenta (patrz „Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania fluwoksaminy”, punkt 4.2).

Zaburzenia psychiczne

Fluwoksaminę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z manią/hipomanią. Należy przerwać podawanie fluwoksaminy, jeśli pacjent wejdzie w fazę manii.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie fluwoksaminy związane było z występowaniem akatyzji określanej subiektywnie jako nieprzyjemny i uciążliwy niepokój oraz potrzeba częstego ruchu z towarzyszącą niezdolnością do siedzenia i stania w bezruchu. Wystąpienie tych objawów jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U osób, u których wystąpiły te objawy zwiększenie dawki może być szkodliwe.

Zaburzenia układu nerwowego

Choć w badaniach na zwierzętach fluwoksamina nie wywoływała drgawek, zalecana jest ostrożność w przypadku stosowania leku u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Należy unikać podawania fluwoksaminy u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjenci z kontrolowanymi napadami powinni być starannie monitorowani. Leczenie fluwoksaminą należy przerwać, jeśli wystąpią napady padaczkowe lub zwiększy się ich częstość.

W rzadkich przypadkach opisywano występowanie zdarzeń przypominających zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny w związku z zastosowaniem fluwoksaminy, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi i (lub) neuroleptycznymi. Ponieważ zespoły te mogą stanowić zagrożenie życia, leczenie fluwoksaminą należy przerwać w razie wystąpienia opisanych zdarzeń (charakteryzujących się zespołem objawów takich jak: hipertermia, sztywność mięśni, mioklonia, niestabilność układu autonomicznego z możliwością szybkich fluktuacji parametrów czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego obejmujące splątanie, drażliwość, krańcowe pobudzenie psychoruchowe przechodzące w majaczenie i śpiączkę) oraz zastosować podtrzymujące leczenie objawowe.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Podobnie jak w przypadku innych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang.

SSRI), istnieją rzadkie doniesienia o hiponatremii ustępującej po odstawieniu fluwoksaminy. Niektóre przypadki mogły być związane z nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego. Większość doniesień dotyczyła pacjentów w podeszłym wieku.

Możliwe są zaburzenia stężenia glukozy we krwi (tj. hiperglikemia, hipoglikemia, zmniejszona tolerancja glukozy), zwłaszcza we wczesnym etapie leczenia. W przypadku podawania fluwoksaminy pacjentom z cukrzycą może zachodzić konieczność dostosowania dawki leków przeciwcukrzycowych.

Zaburzenia hematologiczne

Podczas stosowania leków z grupy SSRI opisywano nieprawidłowe krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawienia ginekologiczne i inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych. U pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI należy zachować ostrożność, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz stosujących równocześnie leki wpływające na czynność płytek krwi [np.

atypowe leki przeciwpsychotyczne lub pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (TLPD), kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)] lub leki zwiększające ryzyko krwawień oraz w przypadku występowania krwawień w wywiadzie i stanów predysponujących do krwawień (np. trombocytopenia i zaburzenia krzepliwości).

Zaburzenia serca

Fluwoksaminy nie należy stosować w skojarzeniu z terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem, co może zwiększać ich stężenia w osoczu, prowadząc do wzrostu ryzyka wydłużenia odstępu QT i zaburzeń rytmu typu torsades de pointes.

Z powodu braku doświadczenia klinicznego zaleca się zwrócić szczególną uwagę na pacjentów po ostrym zawale mięśnia sercowego.

Terapia elektrowstrząsowa (ang. ECT)

Z uwagi na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność podczas równoczesnego stosowania fluwoksaminy i ECT.


Fevarin - interakcje

Fluwoksamina nie powinna być stosowana w skojarzeniu z inhibitorami MAO (patrz także punkt 4.3).

Fluwoksamina jest silnym inhibitorem izoenzymu CYP1A2, w mniejszym stopniu CYP2C i CYP3A4. Leki metabolizowane w znacznym stopniu przez te izoenzymy są wolniej wydalane i mogą osiągać wyższe stężenia w osoczu podczas jednoczesnego stosowania fluwoksaminy. Jest to szczególnie istotne w przypadku leków o wąskim przedziale terapeutycznym. Pacjenci powinni być starannie monitorowani, a w razie konieczności zalecane jest dostosowanie dawki tych leków.

Fluwoksamina wykazuje nieznaczne działanie hamujące na CYP2D6 i prawdopodobnie nie wpływa na procesy metaboliczne inne niż reakcje utleniania oraz na wydalanie nerkowe.

CYP1A2

W przypadku jednoczesnego stosowania fluwoksaminy odnotowano zwiększenie ustabilizowanych wcześniej stężeń w osoczu tych spośród trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (tj.

klomipraminy, imipraminy, amitryptyliny) i neuroleptyków (tj. klozapiny, olanzapiny, kwetiapiny), które są w znaczącym stopniu metabolizowane przez izoenzym 1A2 układu cytochromu P450. Po rozpoczęciu leczenia fluwoksaminą należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.

Pacjenci otrzymujący równocześnie fluwoksaminę oraz leki metabolizowane przez izoenzym CYP1A2 i charakteryzujące się wąskim przedziałem terapeutycznym (takie jak takryna, teofilina, metadon, meksyletyna) powinni być starannie monitorowani. W razie konieczności zalecana jest zmiana dawkowania tych leków.

Opisywano pojedyncze przypadki kardiotoksyczności podczas stosowania fluwoksaminy w skojarzeniu z tiorydazyną.

Z uwagi na zwiększenie stężenia propranololu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania fluwoksaminy, może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki propranololu. Stężenia kofeiny w osoczu mogą się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania fluwoksaminy. Dlatego pacjenci spożywający duże ilości napojów zawierających kofeinę powinni zmniejszyć ich spożycie, jeśli stosują fluwoksaminę i wystąpią u nich działania niepożądane zależne od kofeiny (takie jak: drżenie, kołatanie serca, nudności, niepokój, bezsenność).

Z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia ropinirolu w osoczu i większego ryzyka przedawkowania w przypadku jednoczesnego stosowania fluwoksaminy, może zachodzić konieczność kontrolowania stanu pacjenta i zmniejszenia dawki ropinirolu podczas leczenia fluwoksaminą i po jej odstawieniu.

CYP2C

Pacjenci otrzymujący jednocześnie fluwoksaminę i leki metabolizowane przy udziale CYP2C, charakteryzujące się wąskim przedziałem terapeutycznym (takie jak fenytoina), powinni być starannie monitorowani. W razie konieczności zaleca się dostosowanie dawki wspomnianych leków.

Warfaryna:

Podczas równoczesnego stosowania z fluwoksaminą, stężenie warfaryny w osoczu było znacząco zwiększone, a czas protrombinowy wydłużony.

Izoenzymy cytochromu P-450 biorące udział w metabolizmie warfaryny to 2C9, 2C19, 2C8, 2C18, 1A2 i 3A4. Prawdopodobnie 2C9 jest główną formą ludzkiego izoenzymu cytochromu P-450, który zmienia in vivo przeciwkrzepliwe działanie warfaryny.

CYP3A4

Terfenadyna, astemizol, cyzapryd, sildenafil (patrz także punkt 4.4.)

Pacjenci otrzymujący fluwoksaminę w skojarzeniu z lekami metabolizowanymi przez CYP3A4, charakteryzującymi się wąskim przedziałem terapeutycznym (takimi jak karbamazepina, cyklosporyna), powinni być uważnie monitorowani. W razie konieczności zaleca się dostosowanie dawki wspomnianych leków.

Stężenia w osoczu benzodiazepin metabolizowanych w reakcji utleniania (np. triazolamu, midazolamu, alprazolamu i diazepamu) mogą się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania z fluwoksaminą. Dawkę tych benzodiazepin należy w takiej sytuacji zmniejszyć.

Sprzęganie z kwasem glukuronowym

Fluwoksamina nie wpływa na stężenia digoksyny w osoczu.

Wydalanie przez nerki

Fluwoksamina nie wpływa na stężenia atenololu w osoczu.

Interakcje farmakodynamiczne

Działanie serotoninergiczne fluwoksaminy może się nasilać, jeżeli jest ona stosowana w skojarzeniu z innymi lekami serotoninergicznymi (w tym tramadolem, tryptanami, lekami z grupy SSRI i preparatami dziurawca) (patrz także punkt 4.4).

Fluwoksamina była stosowana w skojarzeniu z litem w leczeniu ciężko chorych pacjentów niereagujących na leki. Należy jednak pamiętać, że lit (i prawdopodobnie tryptofan) nasila działanie serotoninergiczne fluwoksaminy. Skojarzenie tych leków należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką depresją niereagującą na leki.

U pacjentów leczonych jednocześnie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i fluwoksaminą ryzyko krwawienia może być zwiększone, dlatego pacjenci tacy powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą. Podobnie jak w przypadku innych leków psychotropowych, pacjentom należy zalecić unikanie spożywania alkoholu podczas stosowania fluwoksaminy.


Czy Fevarin wpływa na prowadzenie pojazdów ?

Fluwoksamina w dawkach do 150 mg nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. U zdrowych ochotników lek nie wykazywał wpływu na sprawność psychoruchową związaną z prowadzeniem pojazdów i obsługą maszyn. Ponieważ podczas leczenia fluwoksaminą może występować nadmierna senność, należy zachować ostrożność do momentu ustalenia indywidualnej reakcji na lek.


Fevarin - przedawkowanie

Objawy

Objawy obejmują dolegliwości żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty i biegunka), senność i zawroty głowy. Opisywane były również zdarzenia dotyczące serca (tachykardia, bradykardia, niedociśnienie), zaburzenia czynności wątroby, drgawki i śpiączka.

Fluwoksamina charakteryzuje się dużym marginesem bezpieczeństwa w razie przedawkowania. Od momentu wprowadzenia do obrotu doniesienia o zgonach przypisywanych przedawkowaniu samej fluwoksaminy były niezwykle rzadkie. Największa udokumentowana dawka fluwoksaminy użyta przez pacjenta wynosiła 12 gramów. Pacjent ten całkowicie powrócił do zdrowia. Poważniejsze powikłania obserwowano po zamierzonym przedawkowaniu fluwoksaminy w połączeniu z innymi lekami.

Leczenie

Nie ma swoistej odtrutki na fluwoksaminę. W razie przedawkowania należy opróżnić żołądek możliwie najszybciej po przyjęciu tabletek i zastosować leczenie objawowe. Zaleca się również wielokrotne podawanie węgla aktywowanego, w razie konieczności razem z osmotycznym środkiem przeczyszczającym. Wymuszona diureza lub dializa przeważnie nie odnosi skutku.

Substancja czynna:
Fluvoxaminum
Dawka:
50 mg
Postać:
tabletki powlekane
Działanie:
Wewnętrzne
Temp. przechowywania:
od 2.0° C do 25.0° C
Podmiot odpowiedzialny:
MYLAN HEALTHCARE SP. Z O.O.
Grupy:
Leki psychoanaleptyczne z wyłączeniem leków stosowanych w leczeniu otyłości
Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
Gotowy, Lek, Lek w Polsce
Dostępność:
Apteki szpitalne, Apteki otwarte
Podawanie:
Doustnie
Ostrzeżenia:
Upośledzający, Silnie działający (B)
Wydawanie:
Na receptę Rp
Rejestracja:
Decyzja o dopuszczeniu (leki)
Opakowanie handlowe:
30 tabl.
Charakterystyka produktu leczniczego w formacie PDF :
Pobierz

CHPL - Charakterystyka produktu leczniczego Fevarin

Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.

Interakcje Fevarin z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.

Interakcje Fevarin z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Fevarin

Inne

Fluwoksamina hamuje cytochrom CYP1A2, odpowiedzialny za metabolizm kofeiny. Przy dużych ilościach kofeiny mogą wystąpić: ból głowy, zaburzenia jelitowe, zmęczenie. Należy ograniczyć napoje zawierające duże ilości kofeiny (kawa, herbata, napoje typu coca-cola itp.) podczas zażywania fluwoksaminy.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Fevarin

Alkohol

Fluwoksamina może nasilać depresyjne działanie alkoholu na OUN, co skutkuje zmniejszeniem koncentracji uwagi oraz zaburzeniami koordynacji ruchowej. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące Fevarin tabletki powlekane | 50 mg | 30 tabl.

Ile kosztuje Fevarin?

Cena Fevarin może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.

Czy Fevarin jest refundowany?

Fevarin nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.

Czy Fevarin jest na receptę?

Fevarin jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.

Czy Fevarin ma zamiennik bez recepty?

Dla Fevarin nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy Fevarin ma odpowiednik bez recepty?

Dla Fevarin nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy leki zawierające Fluvoxaminum są dostępne bez recepty?

Leki zawierające Fluvoxaminum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.

Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Fevarin


Wybierz interesujące Cię informacje: