CARISTENOL

Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 2 mg winianu tolterodyny , co odpowiada 1,37 mg tolterodyny .

Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 4 mg winianu tolterodyny , co odpowiada 2,74 mg tolterodyny .

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w CHPL w punkcie 6.1.

Tolterodyna jest przeciwwskazana u pacjentów z:

• zatrzymaniem moczu

• niekontrolowaną jaskrą z wąskim kątem przesączania

• myasthenia gravis

• ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

• toksycznym rozszerzeniem okrężnicy

Ze względu na swoje właściwości farmakologiczne, tolterodyna może powodować łagodne do umiarkowanego działanie przeciwmuskarynowe , takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność i suchość oczu.

Poniższa tabela przedstawia dane uzyskane w badaniach klinicznych z produktem Caristenol , a także po wprowadzeniu produktu do obrotu. Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należała suchość w jamie ustnej, która występowała u 23,4% pacjentów leczonych produktem leczniczym Caristenol oraz u 7,7% pacjentów otrzymuj ących placebo.

Zgłaszano przypadki nasilenia objawów otępienia (np. splątanie, dezorientacja, urojenia) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów przyjmuj ących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji.

Dzieci i młodzież

W dwóch randomizowanych , kontrolowanych placebo badaniach III fazy z podwójnie ślepą próbą, prowadzonych przez ponad 12 tygodni, w których uczestniczyło 710 pacjentów pediatrycznych, liczba pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zmianami w zachowaniu była większa wśród pacjentów leczonych tolterodyną w porównaniu do grupy otrzymuj ącej placebo (zakażenia układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%; zmiany w zachowaniu: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%) (patrz CHPL : punkt 5.1).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Pracownicy służby zdrowia są proszeni o zgłaszanie wszelkich podejrzewanych działań niepożądanych za pośrednictwem pośrednictwem Departamentu

Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów

Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.

Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku)

Zalecana dawka wynosi 4 mg jeden raz na dobę, z wyłączeniem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek ( GFR < 30 ml/min), u których zalecana dawka wynosi 2 mg jeden raz na dobę (patrz CHPL : punkty 4.4 i 5.2). W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg jeden raz na dobę.

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu mogą być przyjmowane z pokarmem lub niezależnie od posiłku i muszą być połykane w całości.

Efekt leczenia należy ocenić po 2-3 miesiącach (patrz CHPL : punkt 5.1).

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Caristenol u dzieci i młodzieży, ponieważ nie określono skuteczności w tej grupie wiekowej (patrz CHPL : punkt 5.1).

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów:

• ze znaczącą przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu

• z zaburzeniami powoduj ącymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. ze zwężeniem odźwiernika

• z zaburzeniami czynności nerek (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.2)

• z chorobami wątroby (patrz CHPL : punkt 4.2 i 5.2)

• z neuropatią układu wegetatywnego

• z przepukliną rozworu przełykowego

• z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego.

Wielokrotne doustne przyjmowanie zalecanej dawki dobowej tolterodyny w postaci 0 natychmiastowym uwalnianiu w dawce 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka supraterapeutyczna) prowadzi do wydłużenia odstępu QT (patrz CHPL : punkt 5.1). Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości występuj ących u pacjenta.

Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT , w tym z:

• wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT

• zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak: hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia

• bradykardią

• istniejącą ciężką chorobą serca (kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, arytmia, zastoinowa niewydolność serca)

• jednoczesnym stosowaniem leków o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT , w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron , sotalol).

Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz CHPL : punkt 5.1).

Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (patrz CHPL : punkt 4.5 Interakcje).

Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć nagl ących , przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia na mocz i częstego oddawania moczu.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów:

• ze znaczącą przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu

• z zaburzeniami powoduj ącymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. ze zwężeniem odźwiernika

• z zaburzeniami czynności nerek (patrz CHPL : punkty 4.2 i 5.2)

• z chorobami wątroby (patrz CHPL : punkt 4.2 i 5.2)

• z neuropatią układu wegetatywnego

• z przepukliną rozworu przełykowego

• z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego.

Wielokrotne doustne przyjmowanie zalecanej dawki dobowej tolterodyny w postaci 0 natychmiastowym uwalnianiu w dawce 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka supraterapeutyczna) prowadzi do wydłużenia odstępu QT (patrz CHPL : punkt 5.1). Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości występuj ących u pacjenta.

Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT , w tym z:

• wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT

• zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak: hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia

• bradykardią

• istniejącą ciężką chorobą serca (kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, arytmia, zastoinowa niewydolność serca)

• jednoczesnym stosowaniem leków o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT , w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron , sotalol).

Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz CHPL : punkt 5.1).

Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (patrz CHPL : punkt 4.5 Interakcje).

Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć nagl ących , przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia na mocz i częstego oddawania moczu.

Nie zaleca się równoczesnego stosowania ogólnoustrojowego silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (erytromycyna i klatromycyna ), środki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol 1 itrakonazol ) oraz inhibitory proteazy, ponieważ u osób ze słabym metabolizmem CYP2D6 dochodzi do zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy z następczym ryzykiem przedawkowania (patrz CHPL : punkt 4.4).

Jednoczesne stosowanie leków o właściwościach przeciwmuskarynowych może spowodować silniejsze działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane. Przeciwnie, działanie terapeutyczne tolterodyny może zostać osłabione poprzez jednoczesne stosowanie agonistów muskarynowego receptora cholinergicznego.

Tolterodyna może osłabiać działanie leków prokinetycznych , takich jak metoklopramid i cyzapryd.

Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor cytochromu CYP2D6) nie prowadzi do klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit, 5- hydroksymetylotolterodyna maj ą równoważną siłę działania.

W badaniach interakcji między lekami nie wykazano interakcji z warfaryną oraz złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel).

Badanie kliniczne wykazało, że tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem izoenzymów

CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 i 1A2. Dlatego nie przewiduje się zwiększonego stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te izoenzymy podczas jednoczesnego stosowania z tolterodyną.

Produkt leczniczy może powodować zaburzenia akomodacji i wpływać na czas reakcji, dlatego może mieć negatywny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Największa podana ochotnikom dawka pojedyncza winianu tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu wynosiła 12,8 mg. Najcięższymi obserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia akomodacji oraz trudności z oddawaniem moczu.

W przypadku przedawkowania tolterodyny należy zastosować płukanie żołądka z podawaniem węgla aktywowanego. Leczenie objawowe jest następujące:

• ciężkie ośrodkowe działanie przeciwcholinergiczne (np. omamy, znaczne pobudzenie): stosować fizostygminę;

• drgawki i wyraźne pobudzenie: stosować benzodiazepiny;

• niewydolność oddechowa: stosować sztuczną wentylację;

• tachykardia: stosować beta-adrenolityki;

• zatrzymanie moczu: cewnikować pęcherz moczowy;

• rozszerzenie źrenic: zastosować krople do oczu z pilokarpiną i (lub) umieścić pacjenta w ciemnym pomieszczeniu.

Wydłużenie odstępu QT obserwowano po czterodniowym podawaniu całkowitej dawki dobowej tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu wynosz ącej 8 mg (dawka dwukrotnie większa od zalecanej dawki dobowej leku w postaci o natychmiastowym uwalnianiu i odpowiadająca trzykrotnej największej ekspozycji w przypadku stosowania kapsułki o przedłużonym uwalnianiu). W przypadku przedawkowania tolterodyny , należy wdrożyć standardowe działania w leczeniu wydłużenia odstępu QT .