Sprawdzamy dostępność
leków w 10 991 aptekach
Zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę:
Zakażenia górnych dróg oddechowych:
– paciorkowcowe zapalenie gardła i (lub) migdałków, jako alternatywa dla leków pierwszego rzutu (penicyliny) w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania,
– zapalenie zatok obocznych nosa.
Zapalenie ucha środkowego.
Zakażenia dolnych dróg oddechowych:
– pozaszpitalne zapalenia płuc o lekkim lub umiarkowanym przebiegu, które może być leczone lekami doustnymi,
– śródmiąższowe zapalenia płuc wywołane przez wrażliwe drobnoustroje.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich:
– niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry,
– rumień wędrujący (pierwszy okres boreliozy). Choroby przenoszone drogą płciową:
– niepowikłane, nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy spowodowane przez Chlamydia trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania środków przeciwbakteryjnych.
1 tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej. Azithromycinum
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub inne antybiotyki z grupy makrolidów lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.
Działania niepożądane azytromycyny obserwowane w trakcie badań klinicznych w większości przypadków miały lekkie lub umiarkowane nasilenie oraz ustępowały po odstawieniu leku. U około 0,7% pacjentów otrzymujących lek wielokrotnie konieczne było przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych. W trakcie wielokrotnego przyjmowania azytromycyny najczęstszymi działaniami niepożądanymi były dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, wśród których dominowały biegunki lub luźne stolce, nudności i bóle brzucha. W badaniach klinicznych, które przeprowadzono u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat azytromycynę podawano w dawkach dobowych 5 do 20 mg/kg mc. Działania niepożądane były podobne do obserwowanych u ludzi dorosłych i również dotyczyły głównie przewodu pokarmowego.
Działania niepożądane określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), łącznie z pojedynczymi przypadkami.
Zaburzenia serca
Rzadko: kołatanie serca i bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy torsade de pointes w następstwie wydłużonego odstępu QT.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: trombocytopenia, leukopenia, neutropenia.
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: anafilaksja (rzadko prowadząca do zgonu), w tym obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: bóle brzucha, nudności, wymioty i biegunka rzadko prowadząca do odwodnienia.
Niezbyt często: luźne stolce, wzdęcia brzucha, niestrawność.
Rzadko: zaparcie, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, przebarwienie języka, smoliste stolce, zapalenie trzustki.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Niezbyt często: jadłowstręt, hiperkaliemia.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna, martwica i niewydolność wątroby, piorunujące zapalenie wątroby, niekiedy kończące się zgonem.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek i ostra niewydolność nerek.
Zaburzenia układu nerwowego
Niezbyt często: zawroty i bóle głowy, senność, drgawki (obserwowane również podczas stosowania innych makrolidów), zaburzenia smaku i węchu.
Rzadko: parestezje, nadmierna aktywność i pobudliwość nerwowa, zaburzenia równowagi, omdlenia.Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: reakcje alergiczne, w tym świąd skóry, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość na światło.
Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często: zapalenie pochwy. Rzadko: kandydoza.
Zaburzenia psychiczne
Rzadko: agresja i niepokój, nerwowość, pobudzenie.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: bóle stawów.
Zaburzenia naczyniowe
Rzadko: obniżenie ciśnienia tętniczego.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rzadko: uczucie zmęczenia.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg
W leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych oraz skóry i tkanek miękkich zaleca się przyjmowanie 500 mg (2 tabletki 250 mg) raz na dobę przez kolejne 3 dni.
W leczeniu rumienia wędrującego (1-szego etapu boreliozy z Lyme – choroby przenoszonej przez kleszcze) w pierwszym dniu podaje się 1 g jednorazowo, w dniach od 2. do 5. 500 mg na dobę. W leczeniu nierzeżączkowego, niepowikłanego zapalenia cewki moczowej i szyjki macicy jednorazowo 1 g.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób z lekkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny > 40 ml/min). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek lek należy stosować ostrożnie.
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, nie należy jej stosować w tej grupie pacjentów.
Sposó b podawania
Lek należy przyjmować doustnie 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku w jednej dawce dobowej. Tabletek nie należy dzielić.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne (rzadko zakończone zgonem). Po zakończeniu leczenia objawowego może nastąpić nawrót reakcji alergicznych i może być konieczne ponowne długotrwałe leczenie. Azytromycyny nie należy stosować ambulatoryjnie u pacjentów z ciężkim zapaleniem płuc, z dodatkowymi czynnikami ryzyka wymagającymi hospitalizacji lub podania antybiotyków pozajelitowo. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Leki przeciwbakteryjne stosowane z powodu nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej mogą maskować lub opóźniać wystąpienie objawów rzeżączki lub kiły. Dlatego w każdym przypadku leczenia nabytego drogą płciową zapalenia cewki moczowej lub szyjki macicy należy wykonać odpowiednie badania w celu stwierdzenia, czy pacjent nie ma kiły lub rzeżączki.
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np. zakażenia grzybicze).
Podczas stosowania antybiotyków może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile, które charakteryzuje się biegunką o różnym nasileniu. W przypadkach łagodnych zwykle wystarcza odstawienie antybiotyku. W przypadkach o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu należy uzupełnić niedobory wodno-elektrolitowe i rozważyć leczenie przyczynowe. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie sercowej repolaryzacji i odstępu QT, wskazujące na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu i torsade de pointes. Nie można wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów, u których ryzyko przedłużenia sercowej repolaryzacji jest zwiększone (patrz punkt 4.5 i 4.8). Dlatego też nie należy stosować azytromycyny:
- u pacjentów z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,
- z innymi produktami, które wydłużają odstęp QT, jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA i III, z cyzaprydem i terfenadyną,
- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza w przypadkach hipokaliemii i hipomagnezemii,
- u pacjentów z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.
Ze względu na teoretycznie możliwe zatrucie sporyszem, nie należy stosować azytromycyny jednocześnie z alkaloidami sporyszu.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Zaburzenia czynności wątroby
Ponieważ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, należy ją stosować z ostrożnością u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą wątroby. Podczas stosowania azytromycyny odnotowano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów choroba wątroby mogła występować uprzednio, bądź też mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze działające hepatotoksycznie.
Jeżeli pojawią się przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzenia czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne (rzadko zakończone zgonem). Po zakończeniu leczenia objawowego może nastąpić nawrót reakcji alergicznych i może być konieczne ponowne długotrwałe leczenie. Azytromycyny nie należy stosować ambulatoryjnie u pacjentów z ciężkim zapaleniem płuc, z dodatkowymi czynnikami ryzyka wymagającymi hospitalizacji lub podania antybiotyków pozajelitowo. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Leki przeciwbakteryjne stosowane z powodu nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej mogą maskować lub opóźniać wystąpienie objawów rzeżączki lub kiły. Dlatego w każdym przypadku leczenia nabytego drogą płciową zapalenia cewki moczowej lub szyjki macicy należy wykonać odpowiednie badania w celu stwierdzenia, czy pacjent nie ma kiły lub rzeżączki.
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np. zakażenia grzybicze).
Podczas stosowania antybiotyków może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile, które charakteryzuje się biegunką o różnym nasileniu. W przypadkach łagodnych zwykle wystarcza odstawienie antybiotyku. W przypadkach o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu należy uzupełnić niedobory wodno-elektrolitowe i rozważyć leczenie przyczynowe. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie sercowej repolaryzacji i odstępu QT, wskazujące na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu i torsade de pointes. Nie można wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów, u których ryzyko przedłużenia sercowej repolaryzacji jest zwiększone (patrz punkt 4.5 i 4.8). Dlatego też nie należy stosować azytromycyny:
- u pacjentów z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,
- z innymi produktami, które wydłużają odstęp QT, jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA i III, z cyzaprydem i terfenadyną,
- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza w przypadkach hipokaliemii i hipomagnezemii,
- u pacjentów z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.
Ze względu na teoretycznie możliwe zatrucie sporyszem, nie należy stosować azytromycyny jednocześnie z alkaloidami sporyszu.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Zaburzenia czynności wątroby
Ponieważ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, należy ją stosować z ostrożnością u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą wątroby. Podczas stosowania azytromycyny odnotowano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów choroba wątroby mogła występować uprzednio, bądź też mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze działające hepatotoksycznie.
Jeżeli pojawią się przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzenia czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
Zaleca się ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych innymi lekami, które mogą wydłużać odstęp QT. (Patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).
Leki zobojętniające kwas solny
Leki zobojętniające kwas solny obniżają Cmax azytromycyny, ale nie wpływają na wielkość AUC. Lek należy przyjmować 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu środka zobojętniającego.
Nelfinawir
Jednoczesne podawanie 1,2 g azytromycyny oraz nelfinawiru (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zmniejszenie wartości AUC nelfinawiru średnio o 16% i zwiększenie AUC azytromycyny o 113% oraz zwiększenie Cmax azytromycyny do 136%. Modyfikacja dawki nie jest konieczna, natomiast należy zwrócić uwagę na działania niepożądane azytromycyny.
Karbamazepina
W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie wykazano znaczącego wpływu na farmakokinetykę karbamazepiny i jej aktywnego metabolitu.
Cymetydyna
Nie wykazano istotnego wpływu cymetydyny na stopień wchłaniania azytromycyny z przewodu pokarmowego.
Cyklosporyna
Niektóre antybiotyki makrolidowe wpływają na metabolizm cyklosporyny. Przed podaniem azytromycyny jednocześnie z cyklosporyną należy ostrożnie ocenić korzyść terapii, ponieważ nie przeprowadzono farmakokinetycznych i klinicznych badań dotyczących potencjalnie nasilonego działania tych produktów podczas jednoczesnego ich stosowania. Jeśli skojarzone leczenie uznano za uzasadnione, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio dostosować dawkę.
Teofilina
Azytromycyna nie wpływa na parametry farmakokinetyczne teofiliny podanej w jednorazowej dawce dożylnej. Nie oceniano wpływu antybiotyku na farmakokinetykę teofiliny podawanej wielokrotnie. Wiadomo jednak, że makrolidy mogą zwiększać stężenie teofiliny w surowicy.
Dlatego też, przy wielokrotnym podawaniu obu leków wskazane jest monitorowanie stężenia teofiliny w surowicy krwi.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny
Nie stwierdzono istotnego wpływu azytromycyny na czas protrombinowy po jednokrotnym podaniu warfaryny. Ze względu jednak na opisywaną interakcję pomiędzy antybiotykami makrolidowymi, a warfaryną polegającą na nasileniu działania przeciwkrzepliwego zaleca się monitorowanie wskaźnika protrombinowego (INR) u pacjentów przyjmujących jednocześnie warfarynę i azytromycynę.
Zydowudyna
Pojedyncze dawki azytromycyny wynoszące 1 g i dawki wielokrotne po 1,2 g lub 600 mg nie zmieniały farmakokinetyki w osoczu ani wydalania zydowudyny lub jej metabolitów w postaci glukuronianów z moczem. Podawanie azytromycyny zwiększało jednak stężenia fosforylowanej zydowudyny, farmakologicznie aktywnego metabolitu w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Kliniczne znaczenie tej obserwacji nie jest jasne, ale może to być korzystne dla pacjentów.
Ryfabutyna
Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznej pomiędzy azytromycyną, a ryfabutyną.
U osób stosujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano przypadki neutropenii.
Syldenafil
Azytromycyna nie wpływa na parametry farmakokinetyczne syldenafilu.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie znaleziono dowodów na interakcje pomiędzy azytromycyną i terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu leków. Jednakże brak jest jednoznacznych dowodów na występowanie takiej interakcji.
Dyzopiramid
Azytromycyna zwiększa stężenie w surowicy krwi i nasila działanie kardiotoksyczne dyzopiramidu na serce pod postacią częstoskurczu komorowego.
Digoksyna
U niektórych pacjentów pewne antybiotyki makrolidowe zmieniają metabolizm digoksyny w jelitach. Podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i digoksyny należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny w osoczu.
Leki metabolizowane przez cytochrom P450
Niektóre antybiotyki makrolidowe powodują wzrost stężeń w surowicy karbamazepiny, cyklosporyny, heksobarbitalu i fenytoiny. Jak dotąd nie stwierdzono takiej interakcji pomiędzy azytromycyną i wymienionymi lekami. Nie przeprowadzono jednak szczegółowych badań w tym zakresie.
Alkaloidy sporyszu
U pacjentów leczonych alkaloidami sporyszu i niektórymi antybiotykami makrolidowymi może wystąpić zatrucie sporyszem. Brak danych dotyczących możliwej interakcji między alkaloidami sporyszu, a azytromycyną. Ze względu na teoretycznie możliwe zatrucie sporyszem nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych ergotaminy.
Inne le ki
Nie stwierdzono istotnej klinicznie interakcji pomiędzy azytromycyną a atorwastatyną, zafirlukastem, triazolamem oraz midazolamem.
Dotychczas nie przeprowadzono badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
Nie ma danych dotyczących przedawkowania azytromycyny. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka.
W przypadku przedawkowania zaleca się podanie węgla leczniczego oraz zastosowanie leczenia objawowego, a jeżeli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności życiowe.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 4 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 10,88 zł.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja istotna
Zażywanie azytromycyny wraz z pokarmem powoduje obniżenie jej stężenia we krwi o ok. 50%, co oznacza zmniejszenie lub brak efektów terapeutycznych. Należy przyjmować ten lek 1 h przed posiłkiem lub 2 h po posiłku.
Cena Azycyna w aptekach waha się od 0,00 do 26,21 zł zł i może się różnić w zależności od odpłatności lub uprawnień dodatkowych (np.: Dziecko, Senior).
Azycyna jest refundowany. Warunki refundacji mogą zależeć od wskazań medycznych zawartych w decyzji refundacyjnej, wieku pacjenta, uprawnień pacjenta, niepełnosprawności pacjenta lub decyzji lekarza.
Azycyna jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Azycyna nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Azycyna nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Azithromycinum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje:
