METOCARD

Tabletka 50 mg zawiera metoprololu winian {Metoprololi tartras) 50 mg.
Substancja pomocnicza: laktoza jedno wodna 40,5 mg.

Tabletka 100 mg zawiera metoprololu winian ( Metoprololi tartras) 100 mg.
Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna 81 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz pkt 6.1

Nadwrażliwość na winian metoprololu, inne leki beta-adrenolityczne lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.

Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia.

Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub

niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość

mięśnia sercowego (agoniści receptorów beta-adrenergicznych).

Objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (częstość akcji serca < 50/min).

Zespół chorego węzła zatokowego.

Wstrząs kardiogenny.

Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego.
Niedociśnienie (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg).
Kwasica metaboliczna.

Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (innych niż inhibitory MAO-B).

Metoprololu nie wolno podawać pacjentom z podejrzeniem ostrego zawału mięśnia
sercowego i częstością akcji serca poniżej 45 uderzeń/min, odstępem PQ > 0,24 sekundy
lub ciśnieniem skurczowym < 100 mm Hg.

Ponadto metoprololu nie wolno stosować u pacjentów z niewydolnością serca i
powtarzającym się ciśnieniem skurczowym poniżej 100 mm Hg (wskazane jest badanie
przed rozpoczęciem leczenia).

Przeciwwskazane jest (z wyjątkiem oddziału intensywnej opieki medycznej) jednoczesne
podawanie dożylne leków blokujących kanały wapniowe jak werapamil lub diltiazem,
lub innych leków o działaniu przeciwarytmicznym (jak dizopiramid).

Działania niepożądane mają przeważnie charakter łagodny i przemijający. Działania niepożądane
wymienione poniżej występowały w trakcie badań klinicznych lub podczas zastosowania w
lecznictwie. W wielu przypadkach nie potwierdzono związku przyczynowego z zastosowaniem
metoprololu.

Dawkę leku należy ustalać indywidualnie w zależności od jego tolerancji i skuteczności
terapeutycznej.

Zwykle stosuje się:

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze

Dobowa dawka preparatu Metocard wynosi od 100 do 400 mg, podanych w jednej lub dwóch
dawkach podzielonych.

Początkowo stosuje się 100 mg na dobę. W zależności od stanu pacjenta i skuteczności leczenia,
dawkę dobową można zwiększać w odstępach tygodniowych o 100 mg. Jeśli nie uzyskano
zadowalającego efektu leczniczego, można dodatkowo zastosować lek moczopędny lub inny lek
obniżający ciśnienie tętnicze krwi. 

Dławica piersiowa

Od 50 do 100 mg winianu metoprololu 2 lub 3 razy na dobę.
Zaburzenia rytmu serca

Od 50 do 100 mg winianu metoprololu 2 lub 3 razy na dobę.

W razie potrzeby, dawkę dobową można zwiększyć do 300 mg, którą stosuje się w dawkach
podzielonych.

Nadczynność tarczycy

50 mg 4 razy na dobę. Dawkę tę należy zmniejszyć gdy wystąpi eutyreoza.
Po przebyciu ostrej fazy zawału mięśnia sercowego

Terapia doustna preparatem Metocard powinna rozpocząć się w ciągu 15 minut po ostatniej dożylnej
iniekcji metoprololu. Lek należy stosować w dawce 50 mg co 6 godzin przez pierwsze 48 godzin.
Pacjent, który nie tolerował pełnej dawki dożylnej powinien otrzymać połowę zalecanej dawki
doustnej.

Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 200 mg na dobę stosowana w dawkach podzielonych.
Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Pacjenci w podeszłym wieku

W zależności od stanu czynności nerek i klinicznej reakcji na leczenie u pacjentów z tej grupy, lekarz
może zalecić zmniejszenie dawki metoprololu do najmniejszej dawki dostępnej na rynku. Należy
rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 12,5 mg 2 razy na dobę lub 25 mg 2 razy na dobę. Zaleca się
stosowanie możliwie najniższej dawki początkowej.

W razie narastania bradykardii dawkę preparatu należy zmniejszyć lub odstawić lek  stopniowo zmniejszając dawkę. Leków beta-adrenolitycznych nie należy odstawiać nagle. Jeżeli leczenie ma zostać
przerwane, w miarę możliwości lek należy odstawiać stopniowo przez okres co najmniej  dwóch tygodni, zmniejszając dawkę o połowę, aż do uzyskania dawki odpowiadającej  połowie najmniejszej dawki leku (tj. 25 mg). Tę końcową dawkę należy stosować przez co  najmniej cztery dni przed całkowitym zakończeniem leczenia. W przypadku wystąpienia  objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej. Nagłe odstawienie leków beta-  adrenolitycznych może zaostrzać niewydolność serca i zwiększać ryzyko zawału mięśnia  sercowego i nagłego zgonu.

Leki beta-adrenolityczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową. Jeżeli chory na astmę stosuje lek beta2-adrenomimetyczny (w postaci tabletek lub inhalacji), wówczas ozpoczynając leczenie metoprololem należy skontrolować dawkę  beta2 -adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności. Metoprolol może zaburzać kontrolę glikemii w leczeniu cukrzycy i maskować objawy
hipoglikemii. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego mogą niekiedy ulegać nasileniu podczas leczenia metoprololem (możliwość wystąpienia bloku przedsionkowo- komorowego). Metoprolol może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych z uwagi na działanie hipotensyjne. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania selektywnych beta] - adrenolityków u pacjentów z dławicą Prinzmetala. W przypadku gdy metoprolol przepisany jest pacjentom z guzem chromochłonnym, należy wcześniej zastosować lek o działaniu alfa-adrenolitycznym i kontynuować jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Leczenie metoprololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o tym, że pacjent  przyjmuje leki beta-adrenolityczne. Ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Podobnie jak inne leki beta-adrenolityczne, metoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny, jak i nasilenie reakcji anafilaktycznych. Adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny u osób leczonych lekami beta-adrenolitycznymi (patrz również punkt 4.5 „Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji"). Leki beta-adrenolityczne mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

W razie narastania bradykardii dawkę preparatu należy zmniejszyć lub odstawić lek  stopniowo zmniejszając dawkę. Leków beta-adrenolitycznych nie należy odstawiać nagle. Jeżeli leczenie ma zostać
przerwane, w miarę możliwości lek należy odstawiać stopniowo przez okres co najmniej  dwóch tygodni, zmniejszając dawkę o połowę, aż do uzyskania dawki odpowiadającej  połowie najmniejszej dawki leku (tj. 25 mg). Tę końcową dawkę należy stosować przez co  najmniej cztery dni przed całkowitym zakończeniem leczenia. W przypadku wystąpienia  objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej. Nagłe odstawienie leków beta-  adrenolitycznych może zaostrzać niewydolność serca i zwiększać ryzyko zawału mięśnia  sercowego i nagłego zgonu.

Leki beta-adrenolityczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową. Jeżeli chory na astmę stosuje lek beta2-adrenomimetyczny (w postaci tabletek lub inhalacji), wówczas ozpoczynając leczenie metoprololem należy skontrolować dawkę  beta2 -adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności. Metoprolol może zaburzać kontrolę glikemii w leczeniu cukrzycy i maskować objawy
hipoglikemii. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego mogą niekiedy ulegać nasileniu podczas leczenia metoprololem (możliwość wystąpienia bloku przedsionkowo- komorowego). Metoprolol może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych z uwagi na działanie hipotensyjne. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania selektywnych beta] - adrenolityków u pacjentów z dławicą Prinzmetala. W przypadku gdy metoprolol przepisany jest pacjentom z guzem chromochłonnym, należy wcześniej zastosować lek o działaniu alfa-adrenolitycznym i kontynuować jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Leczenie metoprololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa o tym, że pacjent  przyjmuje leki beta-adrenolityczne. Ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Podobnie jak inne leki beta-adrenolityczne, metoprolol może zwiększać zarówno wrażliwość na alergeny, jak i nasilenie reakcji anafilaktycznych. Adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny u osób leczonych lekami beta-adrenolitycznymi (patrz również punkt 4.5 „Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji"). Leki beta-adrenolityczne mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.