LENUXIN

Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci szczawianu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią, itp. Jednoczesne stosowanie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO (np. z moklobemidem) lub odwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Stosowanie escytalopramu jest przeciwwskazane u pacjentów ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Stosowanie escytalopramu jednocześnie z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT jest przeciwwskazane.

Działania niepożądane występują najczęściej w pierwszym lub drugim tygodniu leczenia, a ich nasilenie i częstość występowania na ogół ulegają zmniejszeniu wraz z czasem trwania leczenia. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych. Poniżej wymieniono działania niepożądane występujące podczas stosowania leków z grupy SSRI, obserwowane również dla escytalopramu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo lub zgłaszane po wprowadzeniu produktu do obrotu.

Działania niepożądane wymienione poniżej pogrupowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów. Dane o częstości pochodzą z wyników uzyskanych w badaniach klinicznych; nie uwzględniono wartości uzyskanych w grupie placebo. Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000, w tym pojedyncze przypadki) lub nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

¹ Zdarzenia te zgłaszano dla leków z grupy SSRI.

² Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia escytalopramem lub w niedługim czasie po przerwaniu leczenia.

Wydłużenie odstępu QT

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, arytmii komorowej, w tym typu Torsade de Pointes , szczególnie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią lub u pacjentów z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub z innymi chorobami serca.

Działania związane z grupą leków

Badania epidemiologiczne przeprowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wykazują zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących leki z grup SSRI i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Mechanizm prowadzący do zwiększenia tego ryzyka nie jest znany.

Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia

Przerwanie stosowania leków z grupy SSRI/SNRI (szczególnie nagłe) często prowadzi do objawów odstawienia. Do najczęściej opisywanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje oraz wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność oraz wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają charakter łagodny lub umiarkowany oraz ustępują samoistnie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się dłużej. Dlatego, gdy nie jest już dłużej konieczne leczenie escytalopramem, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, aż do odstawienia produktu.

Dawkowanie

Nie badano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg.

Duże epizody depresyjne

Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne występuje zwykle po 2-4 tygodniach stosowania. Po ustąpieniu objawów wymagane jest dalsze leczenie przez co najmniej 6 miesięcy, w celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie.

Zespół lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii.

W pierwszym tygodniu zaleca się podawanie dawki początkowej, wynoszącej 5 mg, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększać do dawki maksymalnej, tj 20 mg na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach stosowania produktu. Leczenie trwa kilka miesięcy.

Zespół lęku społecznego

Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Stan pacjenta poprawia się zwykle po 2-4 tygodniach leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na lek, dawkę można zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Zespół lęku społecznego jest chorobą o przebiegu przewlekłym i zalecane jest kontynuowanie leczenia przez 12 tygodni w celu utrwalenia odpowiedzi terapeutycznej. Długotrwałą terapię pacjentów odpowiadających na leczenie badano przez 6 miesięcy; można ją rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby. Efekty prowadzonej terapii powinny być regularnie oceniane. Zespół lęku społecznego jest ściśle zdefiniowanym rozpoznaniem klinicznym określonej choroby, którego nie należy mylić z nadmierną nieśmiałością. Farmakoterapia jest wskazana jedynie w przypadku, gdy zaburzenie to w istotny sposób utrudnia wykonywanie pracy zawodowej oraz kontakty społeczne. Nie oceniano pozycji omawianego leczenia w odniesieniu do terapii poznawczej - behawioralnej. Farmakoterapia stanowi element kompleksowego postępowania terapeutycznego.

Zaburzenie lękowe uogólnione

Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Długoterminową terapię u osób odpowiadających na leczenie badano przez co najmniej 6 miesięcy u pacjentów otrzymujących lek w dawce 20 mg na dobę. Należy regularnie oceniać korzyści terapeutyczne i stosowaną dawkę.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZO-K)

Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są chorobą przewlekłą i dlatego pacjenci powinni być poddani leczeniu przez odpowiednio długi czas, tak by uzyskać pewność całkowitego ustąpienia objawów choroby. Należy regularnie oceniać k orzyści wynikające z leczenia i stosowane dawki.

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)

Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi u pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Nie badano skuteczności stosowania escytalopramu w fobii społecznej u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Nie należy stosować escytalopramu w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby łagodną lub umiarkowaną w pierwszych dwóch tygodniach leczenia zaleca się podawanie dawki początkowej, wynoszącej 5 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Uwaga i szczególna ostrożność jest zalecana przy stopniowym zwiększaniu dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Osoby wolno metabolizujące leki z udziałem izoenzymu CYP2C19

Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 zaleca się dawkę początkową wynoszącą 5 mg na dobę, przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę.

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia

Należy unikać nagłego odstawienia produktu. Przerywając leczenie escytalopramem należy stopniowo zmniejszać dawki, przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni, w celu zmniejszenia ryzyka wywołania objawów odstawienia. W razie wystąpienia szczególnie uciążliwych objawów po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie można kontynuować zmniejszanie dawki, jednak w bardziej stopniowy sposób.

Sposób podawania

Escytalopram podaje się w pojedynczej dawce dobowej, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Wymienione poniżej specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania odnoszą się do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI - S elective S erotonin R e-uptake I nhibitors ).

Dzieci i młodzież

Nie należy stosować escytalopramu w leczeniu w leczeniu dzieci i młodzieży dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, obserwowano częstsze w porównaniu z grupą placebo występowanie zachowań samobójczych (prób samobójczych i myśli samobójczych) oraz wrogości (szczególnie agresji, zachowań buntowniczych i przejawów gniewu). Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, mimo to podejmuje się decyzję o rozpoczęciu podawania leków z tej grupy, należy uważnie obserwować pacjenta w celu wykrycia wystąpienia skłonności samobójczych. Ponadto, brak jest danych, dotyczących bezpieczeństwa długookresowego stosowania u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania, rozwoju zdolności poznawczych i rozwoju behawioralnego.

Lęk paradoksalny

U niektórych pacjentów z zespołem lęku napadowego, w początkowym okresie stosowania leków przeciwdepresyjnych może wystąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zwykle w ciągu dwóch tygodni ciągłego leczenia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia stanów lękowych, zaleca się stosowanie małej dawki początkowej (patrz punkt. 4.2).

Napady drgawkowe

Należy przerwać podawanie escytalopramu pacjentom, u których po pierwszym podaniu wystąpią drgawki lub jeśli wystąpi zwiększenie częstości napadów drgawkowych (u pacjentów z rozpoznaną wcześniej padaczką). Należy unikać stosowania leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) u pacjentów z niekontrolowaną padaczką, zaś pacjenci z kontrolowaną farmakologicznie padaczką powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą.

Stany maniakalne

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Leki z grupy SSRI należy odstawić u każdego pacjenta, u którego wystąpi faza maniakalna.

Cukrzyca

U chorych na cukrzycę stosowanie leków z grupy SSRI może zmienić stężenie glukozy we krwi (hipoglikemia lub hiperglikemia). Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem pojawienia się myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko takie występuje do czasu pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić przed upływem pierwszych tygodni leczenia lub jeszcze dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczenia klinicznego wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym okresie powrotu do zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w leczeniu których stosuje się escytalopram, również mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym, u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stwierdzono związek pomiędzy stosowaniem leków z grupy SSRI/SNRI a rozwojem akatyzji, charakteryzującej się występowaniem nieprzyjemnego lub przykrego stanu niepokoju i konieczności poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność siedzenia lub stania w bezruchu. Objawy takie mogą wystąpić zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których występują takie objawy, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Hiponatremia

Hiponatremia, wynikająca prawdopodobnie z nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), jest rzadko obserwowana podczas stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i na ogół ustępuje po przerwaniu leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka, tzn. osób w podeszłym wieku, pacjentów z marskością wątroby, lub podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które mogą powodować hiponatremię.

Krwotoki

Podczas stosowania leków z grupy SSRI obserwowano przypadki krwawień śródskórnych, takich jak wybroczyny i plamica. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny jednocześnie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, lekami wpływającymi na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne, tyklopidyna i dipirydamol), oraz u pacjentów z rozpoznaną skazą krwotoczną.

Leczenie elektrowstrząsami

Doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i leczenia elektrowstrząsami jest ograniczone i dlatego zaleca się zachowanie ostrożności.

Zespół serotoninowy

Należy zachować ostrożność stosując escytalopram w skojarzeniu z produktami leczniczymi o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan i inne leki z grupy tryptanów, tramadol oraz tryptofan. W rzadkich przypadkach obserwowano zespół serotoninowy u pacjentów stosujących równocześnie leki z grupy SSRI z lekami o działaniu serotoninergicznym. Na wystąpienie tego zespołu może wskazywać jednoczesne wystąpienie objawów takich jak pobudzenie, drżenie mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni i hipertermia. W razie wystąpienia takiego zespołu objawów należy natychmiast przerwać leczenie selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny oraz lekiem o działaniu serotoninergicznym i rozpocząć leczenie objawowe.

Ziele dziurawca

Jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI ze środkami roślinnymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ), może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych.

Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia

Często po przerwaniu leczenia występują objawy odstawienia, szczególnie gdy podawanie leku przerwano nagle. Badania kliniczne wykazały występowanie działań niepożądanych w wyniku przerwania leczenia u około 25% pacjentów stosujących escytalopram oraz u 15% pacjentów przyjmujących placebo. Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia zależy od szeregu czynników, w tym od czasu trwania leczenia oraz stosowanej dawki, jak również od szybkości zmniejszania dawki. Do najczęściej opisywanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje oraz wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność oraz wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają niewielkie lub umiarkowane nasilenie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują one zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu produktu, jednak istnieją bardzo rzadkie doniesienia o takich objawach u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę. Na ogół objawy te ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, jednak u niektórych pacjentów mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub jeszcze dłużej). Dlatego zaleca się przerywanie leczenia escytalopramem poprzez stopniowe zmniejszanie dawki przez okres kilku tygodni lub miesięcy - w zależności od reakcji pacjenta.

Zaburzenia czynności seksualnych

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.

Choroba niedokrwienna serca

Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobą niedokrwienna serca.

Escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowej, w tym typu torsades de pointes, szczególnie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią lub z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT, lub z innymi chorobami serca. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów ze znaczącą bradykardią, u pacjentów, u których niedawno wystąpił ostry zawał mięśnia sercowego lub z niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwych arytmii, dlatego należy je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem. W przypadku pacjentów z leczoną stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku wystąpienia objawów arytmii serca podczas stosowania escytalopramu, leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG. 

Jaskra z wąskim kątem przesączania

Leki z grupy SSRI, w tym escytalopram, mogą mieć wpływ na wielkość źrenicy, wywołując rozszerzenie źrenicy. To działanie rozszerzające źrenicę może zwężać kąt przesączania, powodując zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i jaskrę z wąskim katem przesączania, szczególnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi. Dlatego też escytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z wąskim katem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Wymienione poniżej specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania odnoszą się do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI - S elective S erotonin R e-uptake I nhibitors ).

Dzieci i młodzież

Nie należy stosować escytalopramu w leczeniu w leczeniu dzieci i młodzieży dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi, obserwowano częstsze w porównaniu z grupą placebo występowanie zachowań samobójczych (prób samobójczych i myśli samobójczych) oraz wrogości (szczególnie agresji, zachowań buntowniczych i przejawów gniewu). Jeśli w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, mimo to podejmuje się decyzję o rozpoczęciu podawania leków z tej grupy, należy uważnie obserwować pacjenta w celu wykrycia wystąpienia skłonności samobójczych. Ponadto, brak jest danych, dotyczących bezpieczeństwa długookresowego stosowania u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania, rozwoju zdolności poznawczych i rozwoju behawioralnego.

Lęk paradoksalny

U niektórych pacjentów z zespołem lęku napadowego, w początkowym okresie stosowania leków przeciwdepresyjnych może wystąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zwykle w ciągu dwóch tygodni ciągłego leczenia. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia stanów lękowych, zaleca się stosowanie małej dawki początkowej (patrz punkt. 4.2).

Napady drgawkowe

Należy przerwać podawanie escytalopramu pacjentom, u których po pierwszym podaniu wystąpią drgawki lub jeśli wystąpi zwiększenie częstości napadów drgawkowych (u pacjentów z rozpoznaną wcześniej padaczką). Należy unikać stosowania leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) u pacjentów z niekontrolowaną padaczką, zaś pacjenci z kontrolowaną farmakologicznie padaczką powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą.

Stany maniakalne

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Leki z grupy SSRI należy odstawić u każdego pacjenta, u którego wystąpi faza maniakalna.

Cukrzyca

U chorych na cukrzycę stosowanie leków z grupy SSRI może zmienić stężenie glukozy we krwi (hipoglikemia lub hiperglikemia). Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem pojawienia się myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko takie występuje do czasu pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić przed upływem pierwszych tygodni leczenia lub jeszcze dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczenia klinicznego wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym okresie powrotu do zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w leczeniu których stosuje się escytalopram, również mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym, u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stwierdzono związek pomiędzy stosowaniem leków z grupy SSRI/SNRI a rozwojem akatyzji, charakteryzującej się występowaniem nieprzyjemnego lub przykrego stanu niepokoju i konieczności poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność siedzenia lub stania w bezruchu. Objawy takie mogą wystąpić zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których występują takie objawy, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Hiponatremia

Hiponatremia, wynikająca prawdopodobnie z nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), jest rzadko obserwowana podczas stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i na ogół ustępuje po przerwaniu leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka, tzn. osób w podeszłym wieku, pacjentów z marskością wątroby, lub podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które mogą powodować hiponatremię.

Krwotoki

Podczas stosowania leków z grupy SSRI obserwowano przypadki krwawień śródskórnych, takich jak wybroczyny i plamica. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny jednocześnie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, lekami wpływającymi na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne, tyklopidyna i dipirydamol), oraz u pacjentów z rozpoznaną skazą krwotoczną.

Leczenie elektrowstrząsami

Doświadczenie kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i leczenia elektrowstrząsami jest ograniczone i dlatego zaleca się zachowanie ostrożności.

Zespół serotoninowy

Należy zachować ostrożność stosując escytalopram w skojarzeniu z produktami leczniczymi o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan i inne leki z grupy tryptanów, tramadol oraz tryptofan. W rzadkich przypadkach obserwowano zespół serotoninowy u pacjentów stosujących równocześnie leki z grupy SSRI z lekami o działaniu serotoninergicznym. Na wystąpienie tego zespołu może wskazywać jednoczesne wystąpienie objawów takich jak pobudzenie, drżenie mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni i hipertermia. W razie wystąpienia takiego zespołu objawów należy natychmiast przerwać leczenie selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny oraz lekiem o działaniu serotoninergicznym i rozpocząć leczenie objawowe.

Ziele dziurawca

Jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI ze środkami roślinnymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ), może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych.

Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia

Często po przerwaniu leczenia występują objawy odstawienia, szczególnie gdy podawanie leku przerwano nagle. Badania kliniczne wykazały występowanie działań niepożądanych w wyniku przerwania leczenia u około 25% pacjentów stosujących escytalopram oraz u 15% pacjentów przyjmujących placebo. Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia zależy od szeregu czynników, w tym od czasu trwania leczenia oraz stosowanej dawki, jak również od szybkości zmniejszania dawki. Do najczęściej opisywanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje oraz wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność oraz wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają niewielkie lub umiarkowane nasilenie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują one zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu produktu, jednak istnieją bardzo rzadkie doniesienia o takich objawach u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę. Na ogół objawy te ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, jednak u niektórych pacjentów mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub jeszcze dłużej). Dlatego zaleca się przerywanie leczenia escytalopramem poprzez stopniowe zmniejszanie dawki przez okres kilku tygodni lub miesięcy - w zależności od reakcji pacjenta.

Zaburzenia czynności seksualnych

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.

Choroba niedokrwienna serca

Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobą niedokrwienna serca.

Escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowej, w tym typu torsades de pointes, szczególnie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią lub z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT, lub z innymi chorobami serca. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów ze znaczącą bradykardią, u pacjentów, u których niedawno wystąpił ostry zawał mięśnia sercowego lub z niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwych arytmii, dlatego należy je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem. W przypadku pacjentów z leczoną stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku wystąpienia objawów arytmii serca podczas stosowania escytalopramu, leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG. 

Jaskra z wąskim kątem przesączania

Leki z grupy SSRI, w tym escytalopram, mogą mieć wpływ na wielkość źrenicy, wywołując rozszerzenie źrenicy. To działanie rozszerzające źrenicę może zwężać kąt przesączania, powodując zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i jaskrę z wąskim katem przesączania, szczególnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi. Dlatego też escytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z wąskim katem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.