Infectofos proszek do sporządzania roztworu do infuzji | 40 mg/ml | 10 but. po 2 g

Jeden ml przygotowanego roztworu zawiera 40 mg fosfomycyny .

Każda butelka z 2,69 g proszku zawiera 2,64 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 2 g fosfomycyny i 0,64 g sodu, do rozpuszczenia w 50 ml rozpuszczalnika.

Każda butelka z 5,38 g proszku zawiera 5,28 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 4 g fosfomycyny i 1,28 g sodu, do rozpuszczenia w 100 ml rozpuszczalnika.

Każda butelka z 10,76 g proszku zawiera 10,56 g fosfomycyny sodowej, co odpowiada 8 g fosfomycyny i 2,56 g sodu, do rozpuszczenia w 200 ml rozpuszczalnika.

Wykaz wszystkich substancji pomocniczych, patrz CHPL : punkt 6.1.

- Nadwrażliwość na substancję czynną, fosfomycynę, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w czasie leczenia są zaburzenia żołądkowo-jelitowe i reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Inne ważne działania niepożądane obejmują hipokaliemię i (lub) hipernatremię.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane zostały wymienione według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania zgodnie z następującą klasyfikacją:

Bardzo często: > 1/10

Często: > 1/100 do < 1/10

Niezbyt często: > 1/1000 do < 1/100

Rzadko: > 1/10 000 do < 1/1000 Bardzo rzadko: < 1/10 000

Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

Opis wybranych działań niepożądanych

Hipokaliemia może prowadzić do wystąpienia objawów ogólnych, takich jak osłabienie, zmęczenie lub obrzęk i (lub) drżenie mięśni. Ciężkie postaci mogą spowodować osłabienie odruchów i zaburzenia rytmu serca. Hipernatremia może być związana z nadciśnieniem i objawami zatrzymania płynów, takimi jak obrzęk (patrz CHPL : punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Dostępne są ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży. Częstość, rodzaj i ciężkość działań niepożądanych są spodziewane podobne jak w populacji dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl .

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dawkę dobową fosfomycyny określa się na podstawie wskazania, ciężkości i umiejscowienia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów na fosfomycynę i wyliczonego klirensu kreatyniny. U dzieci określa się ją również na podstawie wieku i masy ciała.

Dorośli i młodzież w wieku > 12 lat (> 40 kg):

Fosfomycyna jest wydalana głównie w postaci niezmienionej przez nerki. Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania u dorosłych z szacowanym klirensem kreatyniny > 80 ml/min są następujące:

Pojedyncze dawki nie mogą przekraczać 8 g.

a

 Schemat leczenia za pomocą dużych dawek, w 3 dawkach podzielonych należy stosować w ciężkich zakażeniach, spowodowanych przez mniej wrażliwe bakterie, co

jest oczekiwane lub stwierdzone.

b

 Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa, w szczególności dla dawek przekraczających 16 g/dobę. W przypadku przepisywania takich dawek zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności.

Dawkowanie w niewydolności nerek

Zalecenia dotyczące dawkowania dla pacjentów z zaburzeniami czynności nerek są oparte na modelowaniu farmakokinetycznym i ograniczonych danych klinicznych; bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności nie określono dotychczas w badaniach klinicznych.

Nie jest jasne, czy konieczne jest zmniejszenie dawki dla pacjentów z wyliczonym klirensem kreatyniny w zakresie 40-80 ml/min. W tych przypadkach należy zachować dużą ostrożność, zwłaszcza jeśli rozważane są dawki z górnej granicy zalecanego zakresu.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest dostosowanie dawki fosfomycyny do stopnia zaburzeń czynności nerek.

Dostosowanie dawki powinno być oparte na wartościach klirensu kreatyniny. U dorosłych klirens kreatyniny można obliczyć według poniższego wzoru Cockrofta i Gaulta:

Klirens kreatyniny ( Clkr ) = (140 - wiek [lata]) x masy ciała [kg] u mężczyzn [ml/min] 72 x stężenie kreatyniny w surowicy [mg/dl] W celu obliczenia Clkr u kobiet wynik tego wzoru należy pomnożyć przez 0,85.

Tabela dawkowania dla pacjentów z zaburzeniami czynności nerek:

a

 Dawka jest wyrażona jako proporcja dawki, którą byłaby uznawana za właściwą, gdyby czynność nerek pacjenta była prawidłowa.

Pierwszą dawkę należy zwiększyć o 100% (dawka nasycająca), ale nie może przekraczać 8 g.

Pacjenci poddawani leczeniu nerkozastępczemu

Pacjenci poddawani przewlekłej przerywanej hemodializie (co 48 godzin) powinni otrzymywać 2 g fosfomycyny na koniec każdego zabiegu hemodializy.

Fosfomycyna jest skutecznie eliminowana podczas ciągłej hemofiltracji żylno-żylnej ( CVVHF po rozcieńczeniu). Pacjenci poddawani CVVHF po rozcieńczeniu nie wymagają dostosowania dawki. W badaniu z udziałem 12 pacjentów poddawanych CVVHF zastosowano zwykłe hemofiltry z polietylenu sulfonu o powierzchni membrany 1,2 m ² i średniej szybkości ultrafiltracji 25 ml/min. W takich warunkach klinicznych średnie wartości klirensu osocza i okres półtrwania w fazie eliminacji wynosiły odpowiednio 100 ml/min i 12 h.

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania fosfomycyny dożylnie u pacjentów poddawanych CVVHF przed rozcieńczeniem lub innym formom leczenia nerkozastępczego.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie ma danych wskazujących na konieczność dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku należy zastosować zalecaną dawkę dla dorosłych. Zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku rozważania stosowania dawek z górnej granicy zalecanego zakresu (patrz CHPL : również zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek).

Dzieci i młodzież

Zalecenia dotyczące dawki są podane w oparciu o bardzo ograniczone dane.

Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku < 12 lat (< 40 kg)

Dawka fosfomycyny u dzieci zależeć od wieku i masv ciała ( mc .):

a

 Suma wieku ciążowego i pourodzeniowego.

b

 Schemat leczenia za pomocą dużych dawek można rozważyć dla ciężkich zakażeń i (lub) poważnych zakażeń (takich jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), zwłaszcza spowodowanych drobnoustrojami o umiarkowanej wrażliwości, co jest potwierdzone lub podejrzewane.

Nie można podać zaleceń dotyczących dawki dla dzieci z zaburzeniami czynności nerek.

Sposób i czas trwania podawania

Sposób podawania

Fosfomycyna sodowa jest przeznaczona do podania dożylnego. Czas trwania infuzji powinien wynosić co najmniej 15 minut w przypadku wielkości opakowania 2 g, co najmniej 30 minut w przypadku wielkości opakowania 4 g i co najmniej 60 minut w przypadku wielkości opakowania 8 g.

Stosować tylko przejrzyste roztwory.

Ponieważ przypadkowe podanie dotętnicze produktów, które nie są specjalnie przeznaczone do leczenia dotętniczego, może prowadzić do powikłań, niezbędne jest zapewnienie, aby fosfomycyna była podawana tylko dożylnie.

Przygotowanie roztworu do infuzji, patrz CHPL : punkt 6.6.

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia powinien uwzględniać rodzaj zakażenia, jego ciężkość oraz reakcję kliniczną pacjenta. Podczas podejmowania decyzji o czasie trwania leczenia należy przestrzegać odpowiednich wytycznych terapeutycznych.

Należy rozważyć jednoczesne podawanie fosfomycyny dożylnie z innym lekiem przeciwbakteryjnym, biorąc pod uwagę pozostałą wrażliwość drobnoustroju (drobnoustrojów) objętych leczeniem. Ponieważ nie jest wiadome, czy rozwój oporności na fosfomycynę podawaną dożylnie jest większy w przypadku stosowania jej w monoterapii , należy również rozważyć jednoczesne podawanie z innymi lekami przeciwbakteryjnymi w celu zapobiegnięcia powstaniu oporności.

Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas stosowania fosfomycyny u pacjentów z niewydolnością serca, nadciśnieniem, hiperaldosteronizmem , hipernatremią lub obrzękiem płuc.

1 g fosfomycyny (co odpowiada 1,32 g fosfomycyny sodowej) zawiera 14 mmol (320 mg) sodu. Jedna butelka z 2 g fosfomycyny zawiera 28 mmol (640 mg) sodu, jedna butelka z 4 g fosfomycyny zawiera 56 mmol (1280 mg) sodu i jedna butelka z 8 g fosfomycyny zawiera 111 mmol (2560 mg) sodu.

Duży ładunek sodu związany ze stosowaniem fosfomycyny może prowadzić do zmniejszonego stężenia potasu w surowicy lub osoczu. Podczas leczenia zalecana jest dieta niskosodowa . W niektórych przypadkach może być konieczne podanie potasu. Podczas leczenia konieczne jest monitorowanie stężenia elektrolitów w surowicy i bilansu wodnego.

W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ostre, potencjalnie zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny). Po wystąpieniu pierwszych objawów (w tym nasilonego pocenia, nudności, sinicy) należy natychmiast przerwać infuzję fosfomycyny . Linię dożylną należy pozostawić na miejscu. W zależności od sytuacji klinicznej może być konieczne rozpoczęcie odpowiednich działań ratowniczych.

Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym fosfomycyny , obserwowano występowanie związanego z przyjmowaniem leku przeciwbakteryjnego, zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, o stopniu nasilenia od łagodnego do zagrażającego życiu. Z tego powodu ważne jest, aby rozważyć taką diagnozę u pacjentów, u których w czasie podawania lub po podaniu fosfomycyny wystąpiła biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia fosfomycyną i podanie swoistego leczenia przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów leczniczych hamujących perystaltykę.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 40 ml/min) eliminacja fosfomycyny jest znacznie spowolniona. Odpowiednie dawkowanie fosfomycyny w niewydolności nerek, patrz CHPL : punkt 4.2.

Należy rozważyć jednoczesne podawanie fosfomycyny dożylnie z innym lekiem przeciwbakteryjnym, biorąc pod uwagę pozostałą wrażliwość drobnoustroju (drobnoustrojów) objętych leczeniem. Ponieważ nie jest wiadome, czy rozwój oporności na fosfomycynę podawaną dożylnie jest większy w przypadku stosowania jej w monoterapii , należy również rozważyć jednoczesne podawanie z innymi lekami przeciwbakteryjnymi w celu zapobiegnięcia powstaniu oporności.

Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas stosowania fosfomycyny u pacjentów z niewydolnością serca, nadciśnieniem, hiperaldosteronizmem , hipernatremią lub obrzękiem płuc.

1 g fosfomycyny (co odpowiada 1,32 g fosfomycyny sodowej) zawiera 14 mmol (320 mg) sodu. Jedna butelka z 2 g fosfomycyny zawiera 28 mmol (640 mg) sodu, jedna butelka z 4 g fosfomycyny zawiera 56 mmol (1280 mg) sodu i jedna butelka z 8 g fosfomycyny zawiera 111 mmol (2560 mg) sodu.

Duży ładunek sodu związany ze stosowaniem fosfomycyny może prowadzić do zmniejszonego stężenia potasu w surowicy lub osoczu. Podczas leczenia zalecana jest dieta niskosodowa . W niektórych przypadkach może być konieczne podanie potasu. Podczas leczenia konieczne jest monitorowanie stężenia elektrolitów w surowicy i bilansu wodnego.

W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić ostre, potencjalnie zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny). Po wystąpieniu pierwszych objawów (w tym nasilonego pocenia, nudności, sinicy) należy natychmiast przerwać infuzję fosfomycyny . Linię dożylną należy pozostawić na miejscu. W zależności od sytuacji klinicznej może być konieczne rozpoczęcie odpowiednich działań ratowniczych.

Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym fosfomycyny , obserwowano występowanie związanego z przyjmowaniem leku przeciwbakteryjnego, zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, o stopniu nasilenia od łagodnego do zagrażającego życiu. Z tego powodu ważne jest, aby rozważyć taką diagnozę u pacjentów, u których w czasie podawania lub po podaniu fosfomycyny wystąpiła biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia fosfomycyną i podanie swoistego leczenia przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów leczniczych hamujących perystaltykę.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 40 ml/min) eliminacja fosfomycyny jest znacznie spowolniona. Odpowiednie dawkowanie fosfomycyny w niewydolności nerek, patrz CHPL : punkt 4.2.