Flukonazol roztwór do infuzji | 2 mg/ml | 1 wor. po 100 ml

1 ml roztworu do infuzji zawiera 2 mg flukonazolu (Fluconazolum).

Każda fiolka 100 ml lub worek bez PCV zawiera 200 mg flukonazolu.

Substancje pomocnicze: 100 ml zawiera 15,4 mmol sodu.

Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Preparatu Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml nie należy stosować u pacjentów z potwierdzoną nadwrażliwością na flukonazol lub inne pochodne azoli lub którykolwiek z pozostałych składników preparatu. Jednoczesne stosowanie terfenadyny jest przeciwwskazane u pacjentów otrzymujących flukonazol w wielu dawkach 400 mg na dobę lub większych, ze względu na wyniki badania interakcji wielokrotnego podania dawki.

Flukonazolu nie należy podawać równocześnie z lekami, które wydłużają odstęp QT i są metabolizowane przez CYP3A4, takimi jak cyzapryd, astemizol, terfenadyna, pimozyd i chinidyna (patrz także punkt 4.4 i 4.5).

Przy ocenie działań niepożądanych stosuje się następujące częstości występowania:

Bardzo często: (≥1/10)

Często: (≥1/100, < 1/10)

Niezbyt często: (≥1/1000 i < 1/100)

Rzadko: (≥1/10 000 i < 1/1000)

Bardzo rzadko: (< 1/10 000, nieznana - nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Obserwowano następujące działania niepożądane:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: niedokrwistość.

Rzadko: zmiany morfologii krwi, np. leukopenia (w tym neutropenia i agranulocytoza) i małopłytkowość, eozynofilia. Odpowiednie parametry laboratoryjne należy bardzo skrupulatnie kontrolować (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: świąd.

Rzadko: ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne, w tym obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy).

Zaburzenia metabolizmu iodżywiania

Rzadko: hipercholesterolemia, hitertriglicerydemia, hipokalemia.

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często: bezsenność, senność.

Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy.

Niezbyt często: zawroty głowy, zaburzenia nerwów obwodowych, drżenia, zawroty głowy, zaburzenia odczuwania smaku, zwiększone pocenie się, drgawki, przeczulica, zaburzenia równowagi.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: zaburzenia trawienia, takie jak nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka.

Niezbyt często: suchość w ustach, utrata łaknienia, zaparcia, niestrawność, wzdęcia.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, takich jak fosfataza zasadowa (LDH), aminotransferaza alaninowa (AlAT) i aminotransferaza asparaginianowa (AspAT).

Niezbyt często: cholestaza, klinicznie istotne zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej, żółtaczka, hepatotoksyczność.

Rzadko: zapalenie wątroby, martwica komórek wątroby, niewydolność wątroby, w pojedynczych przypadkach zakończona zgonem. Należy bardzo skrupulatnie monitorować odpowiednie parametry laboratoryjne (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: wysypki skórne.

Rzadko: utrata włosów (łysienie), ciężkie zaburzenia skórne ze złuszczaniem naskórka, takie jak zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella) (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznejNiezbyt często: ból mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Obserwowano zmiany wyników badań laboratoryjnych czynności nerek. Należy bardzo skrupulatnie monitorować odpowiednie parametry laboratoryjne (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia serca

Wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: zmęczenie, złe samopoczucie, astenia, gorączka.

U pacjentów zakażonych HIV działania niepożądane, obserwowano częściej niż u osób nie zakażonych HIV, natomiast profil działań niepożądanych był podobny.

Dzieci

U dzieci zdarzenia niepożądane obserwowano częściej niż w ogólnej populacji pacjentów. Ponadto specyficznymi objawami występującymi u dzieci była drażliwość i niedokrwistość.

Dawka flukonazolu zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia grzybiczego, wrażliwości drobnoustrojów wywołujących zakażenie oraz wieku, masy ciała i czynności nerek pacjenta. Czas trwania leczenia zależy od ciężkości i przebiegu klinicznego choroby.

Flukonazol jest także dostępny w postaci do leczenia doustnego. Należy zmienić podawanie leku z dożylnego na doustne tak szybko, jak jest to możliwe. Podczas zmiany drogi podania flukonazolu z dożylnej na doustną nie ma konieczności zmiany dawki dobowej.

Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml zawiera 0,9% roztwór chlorku sodu, 200 mg (butelka 100 ml) preparatu zawiera 15,4 mmol Na⁺ i Cl^-. (patrz także punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

Dawkowanie u dorosłych

• Drożdżyca układowa

Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 400 do 800 mg flukonazolu raz na dobę pierwszego dnia leczenia, a następnie 200 mg flukonazolu raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 400 mg flukonazolu raz na dobę przez cały okres leczenia.

Długość leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej. Leczenie należy kontynuować do momentu, gdy badania laboratoryjne wykażą ustąpienie czynnego zakażenia grzybiczego. Niewystarczająca długość leczenia może prowadzić do nawrotu zakażenia.

• Ciężka kandyduria

100 mg flukonazolu raz na dobę.

Długość podawania leku: 14–30 dni.

• Ciężkie zapalenia drożdżakowe błon śluzowych

- ciężka drożdżyca jamy ustnej i gardła 100 mg flukonazolu raz na dobę.

Długość podawania leku: 14–30 dni.

- ciężka drożdżyca przełyku 100 mg flukonazolu raz na dobę.

Długość podawania leku: 14–30 dni.

- ciężkie nieinwazyjne drożdżakowe zapalenie oskrzeli i płuc 100 mg flukonazolu raz na dobę.

Długość podawania leku: 14–30 dni.

• Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Leczenie kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych

Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 400 mg flukonazolu raz na dobę pierwszego dnia leczenia, a następnie 200 mg flukonazolu raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 400 mg flukonazolu raz na dobę przez cały okres leczenia.

Zapobieganiu kryptokokowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych

W zapobieganiu nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z AIDS zaleca się dawkę dobową 100 do 200 mg w leczeniu podtrzymującym. W zapobieganiu nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych można stosować doustne postaci flukonazolu.

W dotychczasowych doświadczeniach okres leczenia wynosił do 25 miesięcy.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku bez objawów zaburzeń czynności nerek należy stosować zwykle zalecaną dawkę. U pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 50 ml/min, schemat dawkowania należy zmodyfikować zgodnie z wytycznymi dla chorych z zaburzeniami czynności nerek.

Dawkowanie u dzieci

Tak jak w przypadku podobnych zakażeń u dorosłych, czas trwania leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej i mikologicznej. Flukonazol jest podawany w pojedynczej dawce dobowej.

U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę dobową należy zmniejszyć, zgodnie z wytycznymi przedstawionymi dla dorosłych, patrz w punkt „Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek”.

Dzieci powyżej czwartego tygodnia życia

Zalecana dawka flukonazolu w ciężkim drożdżakowym zapaleniu błon śluzowych wynosi 3 mg/kg mc. na dobę. Pierwszego dnia można zastosować dawkę nasycającą 6 mg/kg mc. w celu szybszego uzyskania stanu stacjonarnego we krwi.

W leczeniu układowych zakażeń drożdżakami i zakażeń kryptokokowych zalecana dawka wynosi 6 do 12 mg/kg mc. na dobę, w zależności od ciężkości choroby.

U dzieci nie należy przekraczać maksymalnej dawki 400 mg na dobę.

Dzieci w wieku czterech tygodni i młodsze

Wydalanie flukonazolu u noworodków przebiega powoli. W ciągu pierwszych dwóch tygodni życia należy stosować tę samą dawkę w przeliczeniu na kg mc. co u starszych dzieci, ale podawaną co 72 godziny. W 3. i 4. tygodniu życia tę samą dawkę należy podawać co 48 godzin. Dostępne są nieliczne dane farmakokinetyczne uzasadniające takie dawkowanie u noworodków urodzonych o czasie (patrz punkt 5.2).

U dzieci w pierwszych dwóch tygodniach życia nie należy przekraczać dawki maksymalnej 12 mg/kg mc., podawanej co 72 godziny. U dzieci w 3. i 4. tygodniu życia nie należy podawać więcej niż 12 mg/kg mc. co 48 godzin.

Nie badano farmakokinetyki flukonazolu u dzieci z niewydolnością nerek.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Flukonazol jest wydalany głównie z moczem, w postaci niezmienionej. U pacjentów

(w tym dzieci) z zaburzoną czynnością nerek, otrzymujących wiele dawek preparatu Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml, zwykle zalecaną dawkę (zgodnie ze wskazaniami) należy podać pierwszego dnia, a następne dawki określić na podstawie poniższej tabeli:

Sposób podawania

Infuzję dożylną należy podawać nie szybciej niż 10 ml/min. Roztwór do infuzji jest gotowy do użycia, rozcieńczanie roztworu nie jest konieczne. U dzieci infuzję dożylną należy podawać nie szybciej niż 5 ml/min.

Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml jest zgodny z następującymi roztworami:

a) 20% roztworem glukozy

b) roztworem Ringera

c) roztworem Ringera z mleczanami

d) 1% roztworem chlorku potasu w 5% roztworze glukozy

e) 4,2% roztworem wodorowęglanu sodu

f) 0,9% roztworem chlorku sodu

Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml można podać poprzez zestaw do infuzji wraz z jednym z powyżej wymienionych płynów.

Chociaż nie obserwowano żadnych szczególnych niezgodności, nie zaleca się przed wlewem mieszania preparatu Flukonazol roztwór do infuzji 2 mg/ml z żadnym innym lekiem.

Pacjentom z chorobami wątroby należy podawać flukonazol ze szczególną ostrożnością.

U niektórych pacjentów, szczególnie u osób z ciężkimi chorobami podstawowymi, jak AIDS lub rak, w trakcie leczenia flukonazolem obserwowano zaburzenia hematologiczne, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, nerek i inne nieprawidłowości biochemiczne, jednakże znaczenie kliniczne tych zaburzeń i ich związek z leczeniem są niepewne. Należy skrupulatnie kontrolować wyniki badań laboratoryjnych.

Podawanie niektórych azoli, w tym flukonazolu, jest powiązane z występowaniem wydłużenia odstępu QT w elektrokardiogramie. Podczas badań post-marketingowych zgłaszano bardzo rzadko przypadki wydłużenia odstępu QT i częstoskurczy typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących flukonazol. Choć powiązanie między podawaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT nie zostało w pełni określone, Flukonazol należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze zwiekszonym ryzykiem występowania objawów zaburzeń rytmu serca, takich jak:

- wrodzone lub udokumentowane nabyte wydłużenie odstępu QT

- Kardiomiopatia, w szczególności gdy występuje niewydolność serca

- bradykardia zatokowa

• Istniejące objawowe zaburzenia rytmu serca

• Jednoczesne leczenie środkami nie metabolizowanymi przez CYP34A ale znanymi z powodowania wydłużenia odstępu QT

• zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia

Hepatotoksyczność

Kontrola parametrów czynności wątroby

Pacjentów, u których w trakcie leczenia flukonazolem dojdzie do pogorszenia wyników badań czynności wątroby, należy skrupulatnie kontrolować, aby uniknąć wystąpienia poważniejszego uszkodzenia wątroby. Jeżeli w trakcie leczenia flukonazolem pojawią się objawy wskazujące na uszkodzenie wątroby, należy przerwać leczenie.

Rzadko u pacjentów, którzy zmarli z powodu ciężkiej choroby podstawowej, a otrzymali wiele dawek flukonazolu, w badaniu autopsyjnym obserwowano cechy martwicy wątroby. Pacjenci ci otrzymywali jednocześnie wiele leków, niektóre potencjalnie hepatotoksyczne, i (lub) chorowali na choroby, które mogły spowodować martwicę wątroby.

W przypadku hepatotoksyczności nie zaobserwowano żadnego wyraźnego związku z całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią ani wiekiem pacjenta; zaburzenia te zazwyczaj ustępowały po przerwaniu leczenia flukonazolem.

Ponieważ nie można wykluczyć związku przyczynowego z podawaniem flukonazolu, pacjentów, u których w trakcie leczenia flukonazolem wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, należy kontrolować pod względem wystąpienia poważniejszego uszkodzenia wątroby. Jeżeli w trakcie leczenia flukonazolem pojawią się objawy podmiotowe lub przedmiotowe świadczące o chorobie wątroby, należy przerwać leczenie flukonazolem.

Odczyny skórne

W trakcie leczenia flukonazolem rzadko obserwowano skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona czy martwicę toksyczno-rozpływną naskórka. Pacjenci chorzy na AIDS są bardziej podatni na występowanie ciężkich reakcji skórnych po podaniu leków. Jeżeli uzna się, że wysypka występująca u pacjenta leczonego z powodu powierzchownego zakażenia grzybiczego, jest związana z dożylnym wlewem flukonazolu, należy przerwać stosowanie ego leku. Jeżeli u pacjenta z inwazyjnym (układowym) zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go skrupulatnie kontrolować, a flukonazol należy odstawić, jeżeli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy. W rzadkich przypadkach obserwowano anafilaksję (patrz punkt

4.8).

Flukonazol jest silnym inhibitorem CYP2C9 i umiarkowanym inhibitorem CYP3A4. Pacjentów leczonych jednocześnie lekami o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanymi przez CYP2C9 i CYP3A4 i flukonazolem należy monitorować.

Pacjentom z chorobami wątroby należy podawać flukonazol ze szczególną ostrożnością.

U niektórych pacjentów, szczególnie u osób z ciężkimi chorobami podstawowymi, jak AIDS lub rak, w trakcie leczenia flukonazolem obserwowano zaburzenia hematologiczne, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, nerek i inne nieprawidłowości biochemiczne, jednakże znaczenie kliniczne tych zaburzeń i ich związek z leczeniem są niepewne. Należy skrupulatnie kontrolować wyniki badań laboratoryjnych.

Podawanie niektórych azoli, w tym flukonazolu, jest powiązane z występowaniem wydłużenia odstępu QT w elektrokardiogramie. Podczas badań post-marketingowych zgłaszano bardzo rzadko przypadki wydłużenia odstępu QT i częstoskurczy typu torsade de pointes u pacjentów przyjmujących flukonazol. Choć powiązanie między podawaniem flukonazolu i wydłużeniem odstępu QT nie zostało w pełni określone, Flukonazol należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze zwiekszonym ryzykiem występowania objawów zaburzeń rytmu serca, takich jak:

- wrodzone lub udokumentowane nabyte wydłużenie odstępu QT

- Kardiomiopatia, w szczególności gdy występuje niewydolność serca

- bradykardia zatokowa

• Istniejące objawowe zaburzenia rytmu serca

• Jednoczesne leczenie środkami nie metabolizowanymi przez CYP34A ale znanymi z powodowania wydłużenia odstępu QT

• zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia

Hepatotoksyczność

Kontrola parametrów czynności wątroby

Pacjentów, u których w trakcie leczenia flukonazolem dojdzie do pogorszenia wyników badań czynności wątroby, należy skrupulatnie kontrolować, aby uniknąć wystąpienia poważniejszego uszkodzenia wątroby. Jeżeli w trakcie leczenia flukonazolem pojawią się objawy wskazujące na uszkodzenie wątroby, należy przerwać leczenie.

Rzadko u pacjentów, którzy zmarli z powodu ciężkiej choroby podstawowej, a otrzymali wiele dawek flukonazolu, w badaniu autopsyjnym obserwowano cechy martwicy wątroby. Pacjenci ci otrzymywali jednocześnie wiele leków, niektóre potencjalnie hepatotoksyczne, i (lub) chorowali na choroby, które mogły spowodować martwicę wątroby.

W przypadku hepatotoksyczności nie zaobserwowano żadnego wyraźnego związku z całkowitą dawką dobową flukonazolu, czasem trwania leczenia, płcią ani wiekiem pacjenta; zaburzenia te zazwyczaj ustępowały po przerwaniu leczenia flukonazolem.

Ponieważ nie można wykluczyć związku przyczynowego z podawaniem flukonazolu, pacjentów, u których w trakcie leczenia flukonazolem wystąpią nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, należy kontrolować pod względem wystąpienia poważniejszego uszkodzenia wątroby. Jeżeli w trakcie leczenia flukonazolem pojawią się objawy podmiotowe lub przedmiotowe świadczące o chorobie wątroby, należy przerwać leczenie flukonazolem.

Odczyny skórne

W trakcie leczenia flukonazolem rzadko obserwowano skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół Stevensa-Johnsona czy martwicę toksyczno-rozpływną naskórka. Pacjenci chorzy na AIDS są bardziej podatni na występowanie ciężkich reakcji skórnych po podaniu leków. Jeżeli uzna się, że wysypka występująca u pacjenta leczonego z powodu powierzchownego zakażenia grzybiczego, jest związana z dożylnym wlewem flukonazolu, należy przerwać stosowanie ego leku. Jeżeli u pacjenta z inwazyjnym (układowym) zakażeniem grzybiczym wystąpi wysypka, należy go skrupulatnie kontrolować, a flukonazol należy odstawić, jeżeli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy. W rzadkich przypadkach obserwowano anafilaksję (patrz punkt

4.8).

Flukonazol jest silnym inhibitorem CYP2C9 i umiarkowanym inhibitorem CYP3A4. Pacjentów leczonych jednocześnie lekami o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanymi przez CYP2C9 i CYP3A4 i flukonazolem należy monitorować.