Docetaxel Stada koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji | 20 mg/0,5ml | 1 fiol.

Każda fiolka o pojemności 2 ml zawiera 80 mg docetakselu (bezwodnego).

Każdy mililitr koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 40 mg docetakselu (bezwodnego).

Po odtworzeniu zawartości fiolki z koncentratem w zawartości dołączonej fiolki z rozpuszczalnikiem każdy ml roztworu wstępnego zawiera 10 mg docetakselu (bezwodnego).

Substancje pomocnicze:

koncentrat: 30,6% (m/m) etanolu bezwodnego.

rozpuszczalnik: 2,6% (m/m) etanolu bezwodnego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Docetakselu nie wolno stosować u pacjentów z liczbą neutrofilów < 1 500 komórek/mm³ oznaczoną przed rozpoczęciem podawania produktu.

Docetakselu nie wolno stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ brak jest danych dotyczących tej grupy pacjentów (patrz punkty 4.2 oraz 4.4).

Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych produktów leczniczych, podawanych

w leczeniu skojarzonym z docetakselem.

Działania niepożądane uznane za prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane z podawaniem docetakselu zaobserwowane zostały u:

· 1312 i 121 pacjentów otrzymujących odpowiednio 100 mg/m² pc. i 75 mg/m² pc. docetakselu w monoterapii.

· 258 pacjentów otrzymujących docetaksel w chemioterapii skojarzonej z doksorubicyną.

· 406 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną.

· 92 pacjentów leczonych docetakselem w połączeniu z trastuzumabem.

· 255 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z kapecytabiną.

· 332 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem (przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane związane z leczeniem).

· 744 pacjentów, którzy otrzymywali docetaksel w leczeniu skojarzonym z doksorubicyną i cyklofosfamidem (przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane związane z leczeniem).

· 300 pacjentów z gruczolakorakiem żołądka (w tym 221 pacjentów w części badania należącej do III fazy oraz 79 pacjentów w części badania należącej do II fazy) leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem (przedstawiono klinicznie istotne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem).

· 174 i 251 pacjentów z rakiem głowy i szyi leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem (przedstawiono klinicznie istotne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem).

Działania niepożądane zostały opisane wg skali toksyczności NCI (ang. National Cancer Institute) (stopień 3 = G3; stopień 3-4 = G3/4; stopień 4 = G4) oraz wg terminologii COSTART (ang. Coding Symbols for Thesaurus of Adverse Reaction Terms). Częstość występowania jest zdefiniowana następująco: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100, < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000, < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).W każdej grupie częstości występowania, działania niepożądane zostały przedstawione uporządkowane według malejącego nasilenia występującego działania.

Najczęstszymi działaniami niepożądanym podczas stosowania samego docetakselu są: neutropenia (przemijająca i niekumulująca się; z najmniejszą liczbą neutrofili około 7. dnia, a średnim czasem trwania ciężkiej neutropenii (< 500 komórek/mm³) wynoszącym 7 dni), niedokrwistość, wyłysienie, nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, biegunka i osłabienie. Nasilenie działań niepożądanych docetakselu może być większe, kiedy jest on podawany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami.

Zgłoszone zdarzenia niepożądane (wszystkich stopni) wystąpiły u ≥ 10% pacjentów leczonych terapią skojarzoną z trastuzumabem. Zwiększyła się częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych (40% w porównaniu z 31%) i zdarzeń niepożądanych 4. stopnia (34% w porównaniu z 23%) w grupie pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone z trastuzumabem w porównaniu z grupą leczoną

docetakselem w monoterapii.

W przypadku leczenia skojarzonego z kapecytabiną przedstawiono najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem (≥ 5%) odnotowane w III fazie badań klinicznych u pacjentów z rakiem piersi po niepowodzeniu leczenia antracykliną (patrz charakterystyka produktu leczniczego kapecytabiny).

Następujące działania niepożądane są często obserwowane po stosowaniu docetakselu:

Zaburzenia układu immunologicznego

Reakcje nadwrażliwości występowały zwykle w kilka minut po rozpoczęciu podawania wlewu docetakselu i miały zwykle nasilenie niewielkie do umiarkowanego. Najczęściej opisywanymi objawami były: zaczerwienienie, wysypka ze świądem lub bez świądu, ucisk w klatce piersiowej, ból pleców, duszność i gorączka polekowa lub dreszcze. Ciężkie reakcje nadwrażliwości charakteryzowały się niedociśnieniem i (lub) skurczem oskrzeli lub uogólnioną wysypką i (lub) rumieniem (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu nerwowego

Wystąpienie ciężkiej neurotoksyczności obwodowej powoduje konieczność zmniejszenia dawki leku (patrz punkty 4.2 i 4.4). Objawy czuciowe o nasileniu łagodnym do umiarkowanego występowały pod postacią parestezji, dysestezji lub bólu włącznie z pieczeniem. Objawy neurologiczne typu zaburzeń ruchowych występowały głównie pod postacią osłabienia.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Obserwowano przemijające odczyny skórne, których nasilenie uznano jako niewielkie do umiarkowanego. Reakcje te charakteryzowały się rumieniem obejmującym miejscowe wykwity skórne, głównie na stopach, dłoniach (w tym ciężki zespół dłoniowo-podeszwowy), jak również na ramionach, twarzy i klatce piersiowej; zmianom tym często towarzyszył świąd. Wykwity występowały zwykle w ciągu tygodnia po podaniu wlewu z docetakselem. Rzadziej występowały ciężkie objawy takie jak wykwity z następującym po nich złuszczaniem, które w sporadycznych przypadkach prowadziły do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem (patrz punkty 4.2 i 4.4). Występowały ciężkie zmiany paznokci charakteryzujące się odbarwieniami lub przebarwieniami, czasem bólem oraz oddzielaniem się płytki paznokciowej od łożyska.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Reakcje w miejscu podania wlewu dożylnego miały zazwyczaj niewielkie nasilenie i występowały pod postacią przebarwień, zapalenia, zaczerwienienia lub wysuszenia skóry, zapalenia żyły lub wynaczynienia w miejscu podania i obrzęku żyły. Opisywano zatrzymanie płynów, w tym takie zdarzenia jak: obrzęki obwodowe, rzadziej wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy, wodobrzusze i przyrost masy ciała. Obrzęki obwodowe zwykle zaczynają się od kończyn dolnych i mogą uogólniać się, powodując zwiększenie masy ciała o 3 kg lub więcej. Częstość i nasilenie objawów zatrzymania płynów kumuluje się (patrz punkt 4.4).

Docetaksel 100 mg/m² pc. w monoterapii

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 5,7%; w tym posocznica i zapalenie płuc, prowadzące do zgonu 1,7%)	Zakażenia związane z neutropenią G4 (G3/4: 4,6%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 76,4%) Niedokrwistość (G3/4: 8,9%) Gorączka neutropeniczna	Trombocytopenia (G4: 0,2%)
Zaburzenia układu immunologicznego	Nadwrażliwość (G3/4: 5,3%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3: 4,1%) Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 4%) Zaburzenia smaku (ciężkie 0,07%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu serca (G3/4: 0,7%)	Niewydolność serca (0,5%)
Zaburzenia naczyniowe		Niedociśnienie Nadciśnienie tętnicze Krwotok
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	Duszność (ciężka 2,7%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 5,3%) Biegunka (G3/4: 4%) Nudności (G3/4: 4%) Wymioty (G3/4: 3%)	Zaparcia (ciężkie 0,2%) Ból brzucha (ciężki 1%) Krwawienia z przewodu pokarmowego (ciężkie 0,3%)	Zapalenie przełyku (ciężkie 0,4%)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Odczyny skórne (G3/4:5,9%) Zmiany w obrębie paznokci (ciężkie 2,6%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle mięśni (ciężkie 1,4%)	Bóle stawów
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Zatrzymanie płynów (ciężkie 6,5%) Astenia (ciężka 11,2%) Ból	Reakcje w miejscu infuzji Ból w klatce piersiowej bez związku z układem krążenia (ciężki 0,4%)
Badania diagnostyczne		G3/4: zwiększone stężenie bilirubiny (< 5%) G3/4: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (< 4%) G3/4: zwiększenie aktywności AspAT (> 3%) G3/4: zwiększenie aktywności AlAT (< 2%)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko: przypadki krwawienia związane z trombocytopenią w stopniu 3/4.

Zaburzenia układu nerwowego

U 35,3% pacjentów po podaniu docetakselu w dawce 100 mg/m² pc. w monoterapii obserwowano odwracalność objawów neurotoksyczności. Objawy te ustępowały samoistnie w ciągu 3 miesięcy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko: jeden przypadek nieodwracalnego łysienia po zaprzestaniu leczenia. W 73% odczyny skórne ustępowały w ciągu 21 dni.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Średnia dawka skumulowana prowadząca do przerwania leczenia była większa niż 1 000 mg/m² pc., a średni czas do ustąpienia objawów zatrzymania płynów wynosił 16,4 tygodnia (od 0 do 42 tygodni).

Początek umiarkowanego i ciężkiego zatrzymania płynów występuje później u pacjentów, u których zastosowano premedykację (średnia dawka skumulowana: 818,9 mg/m² pc.), w porównaniu z pacjentami, u których nie zastosowano premedykacji (średnia dawka skumulowana: 489,7 mg/m² pc.). Jednakże zatrzymanie płynów występowało także u niektórych pacjentów podczas pierwszych kursów chemioterapii.

Docetaksel 75 mg/m² pc. w monoterapii

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 5%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 54,2%) Niedokrwistość (G3/4: 10,8%) Trombocytopenia (G4: 1,7%)	Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego		Nadwrażliwość (brak ciężkich przypadków)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3: 0,8%)	Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 2,5%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu (brak ciężkich przypadków)
Zaburzenia naczyniowe		Niedociśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności (G3/4: 3,3%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 1,7%) Wymioty (G3/4: 0,8%) Biegunka (G3/4: 1,7%)	Zaparcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Odczyny skórne (G3/4: 0,8%)	Zmiany w obrębie paznokci (ciężkie 0,8%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		Bóle mięśni
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Astenia (ciężka 12,4%) Zatrzymanie płynów (ciężkie 0,8%) Ból
Badania diagnostyczne		G3/4: zwiększone stężenie bilirubiny (< 2%)

Docetaksel 75 mg/m² w skojarzeniu z doksorubicyną

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 7,8%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 91,7%) Niedokrwistość (G3/4: 9,4%) Gorączka neutropeniczna Trombocytopenia (G4: 0,8%)
Zaburzenia układu immunologicznego		Nadwrażliwość (G3/4: 1,2%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania		Brak łaknienia
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3: 0,4%)	Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia serca		Niewydolność serca Zaburzenia rytmu serca
Zaburzenia naczyniowe			Niedociśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit	Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 5%) Biegunka (G3/4: 7,8%) Nudności (G3/4: 6,2%) Wymioty (G3/4: 5%) Zaparcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Zmiany w obrębie paznokci (ciężkie 0,4%) Odczyny skórne (brak ciężkich przypadków)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości		Bóle mięśni
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Astenia (ciężka 8,1%) Zatrzymanie płynów (ciężkie 1,2%) Ból	Reakcje w miejscu infuzji
Badania diagnostyczne		G3/4: zwiększone stężenie bilirubiny (< 2,5%) G3/4: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (< 2,5%)	G3/4: zwiększenie aktywności AspAT (< 1%) G3/4: zwiększenie aktywności AlAT (< 1%)

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 5,7%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 51,5%) Niedokrwistość (G3/4: 6,9%) Trombocytopenia (G4: 0,5%)	Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego	Nadwrażliwość (G3/4: 2,5%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3: 3,7%) Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 2%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu serca(G3/4: 0,7%)	Niewydolność serca
Zaburzenia naczyniowe		Niedociśnienie (G3/4: 0,7%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Biegunka (G3/4: 9,6%) Nudności (G3/4: 7,6%) Wymioty (G3/4: 6,4%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 2%)	Zaparcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Zmiany w obrębie paznokci (ciężkie 0,7%) Odczyny skórne (G3/4: 0,2%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle mięśni (ciężkie 0,5%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Astenia (ciężka 9,9%) Zatrzymanie płynów (ciężkie 0,7%) Gorączka (G3/4: 1,2%)	Reakcje w miejscu infuzji Ból
Badania diagnostyczne		G3/4: zwiększone stężenie bilirubiny (< 2,1%) G3/4: zwiększenie aktywności AlAT (1,3%)	G3/4: zwiększenie aktywności AspAT (0,5%) G3/4: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (0,3%)

Docetaksel 100 mg/m² pc. w skojarzeniu z trastuzumabem

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 32%) Gorączka neutropeniczna (obejmuje gorączkę neutropeniczną i stosowanie antybiotyków) i neutropenia z posocznicą.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia
Zaburzenia psychiczne	Bezsenność
Zaburzenia układu nerwowego	Parestezje Ból głowy Zaburzenia smaku Niedoczulica
Zaburzenia oka	Zwiększenie łzawienia Zapalenie spojówek
Zaburzenia serca		Niewydolność serca
Zaburzenia naczyniowe	Obrzęk chłonny	Niedociśnienie
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	Krwawienie z nosa Ból nosa i gardła Zapalenie nosa i gardła Duszność Kaszel Wodnisty wyciek z nosa
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności Biegunka Wymioty Zaparcia Zapalenie jamy ustnej Niestrawność Ból brzucha
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Rumień Wysypka Zmiany w obrębie paznokci
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle mięśni Bóle stawów Bóle kończyn Bóle kości Bóle pleców
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Astenia Obrzęk obwodowy Gorączka Zmęczenie Zapalenie błon śluzowych Ból Objawy grypopodobne Bóle w klatce piersiowej Dreszcze	Letarg
Badania diagnostyczne	Zwiększenie masy ciała

Zaburzenia serca

Donoszono o wystąpieniu objawów niewydolności serca u 2,2% pacjentów otrzymujących docetaksel jednocześnie z trastuzumabem, w porównaniu z 0% pacjentów otrzymujących sam docetaksel.

W grupie pacjentów otrzymujących docetaksel jednocześnie z trastuzumabem 64% otrzymywało wcześniej antracyklinę jako leczenie adjuwantowe w porównaniu z 55% w grupie otrzymującej tylko docetaksel.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często: toksyczność hematologiczna była zwiększona u pacjentów otrzymujących

trastuzumab i docetaksel, w porównaniu z grupą otrzymującą docetaksel w monoterapii (neutropenia w stopniu 3/4 – 32% w porównaniu z 22%, stosując kryteria wg NCI‑CTC). Należy zwrócić uwagę, że dane te są prawdopodobnie niedoszacowane z uwagi na fakt, że docetaksel podawany w monoterapii w dawce 100 mg/m2 pc. powodował wystąpienie neutropenii u 97% pacjentów, u 76% w stopniu 4., w oparciu o nadir liczby komórek krwi. W grupie pacjentów leczonych trastuzumabem i docetakselem zaobserwowano większą ilość przypadków neutropenii z gorączką/neutropenii z posocznicą niż w grupie pacjentów leczonych tylko docetakselem (23% w porównaniu z 17%).

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z kapecytabiną

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze		Grzybica jamy ustnej (G3/4: < 1%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G4: 63%) Niedokrwistość (G3/4: 10%)	Trombocytopenia (G3/4: 3%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 1%) Zmniejszenie apetytu	Odwodnienie (G3/4: 2%)
Zaburzenia układu nerwowego	Zaburzenia smaku (G3/4: < 1%) Parestezje (G3/4: < 1%)	Zawroty głowy Ból głowy (G3/4: < 1%) Neuropatia obwodowa
Zaburzenia oka	Zwiększenie łzawienia
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	Ból gardła i krtani (G3/4: 2%)	Duszność (G3/4: 1%) Kaszel (G3/4: < 1%) Krwawienie z nosa (G3/4: < 1%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 18%) Biegunka (G3/4: 14%) Nudności (G3/4: 6%) Wymioty (G3/4: 4%) Zaparcia (G3/4: 1%) Ból brzucha (G3/4: 2%) Niestrawność	Ból nadbrzusza Suchość w ustach
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Zespół dłoniowo-podeszwowy (G3/4: 24%) Łysienie (G3/4: 6%) Zmiany w obrębie paznokci (G3/4: 2%)	Zapalenie skóry Wysypka rumieniowata (G3/4: < 1%) Odbarwienie paznokci Oddzielanie się płytki paznokciowej od łożyska (G3/4: 1%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletow i tkanki łącznej	Bóle mięśni (G3/4: 2%) Bóle stawów (G3/4: 1%)	Ból kończyny (G3/4: < 1%) Ból pleców (G3/4: 1%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Astenia (G3/4: 3%) Gorączka (G3/4: 1%) Zmęczenie / osłabienie (G3/4: 5%) Obrzęk obwodowy (G3/4: 1%)	Letarg Ból
Badania diagnostyczne		Zmniejszenie masy ciała G3/4: zwiększone stężenie bilirubiny (9%)

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 3,3%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G3/4: 32%) Niedokrwistość (G3/4: 4,9%)	Trombocytopenia (G3/4: 0,6%) Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego		Nadwrażliwość (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3/4: 1,2%) Zaburzenia smaku (G3/4: 0%)	Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 0%)
Zaburzenia oka		Zwiększenie łzawienia (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia serca		Osłabienie czynności lewej komory serca (G3/4: 0,3%)
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia		Krwawienie z nosa (G3/4: 0%) Duszność (G3/4: 0,6%) Kaszel (G3/4: 0%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności (G3/4: 2,4%) Biegunka (G3/4: 1,2%) Zapalenie jamy ustnej/zapalenie gardła (G3/4: 0,9%) Wymioty (G3/4: 1,2%)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Zmiany w obrębie paznokci (niezbyt ciężkie)	Wysypka ze złuszczaniem się (G3/4: 0,3%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		Bóle stawów (G3/4: 0,3%) Bóle mięśni (G3/4: 0,3%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Zmęczenie (G3/4: 3,9%); Zatrzymanie płynów (ciężkie: 0,6%)

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze	Zakażenia (G3/4: 3,2%) Infekcja w przebiegu neutropenii. Nie odnotowano zgonów z powodu zakażeń.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Niedokrwistość (G3/4: 4,3%) Neutropenia (G3/4: 65,5%) Trombocytopenia (G3/4: 2,0%) Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego	Nadwrażliwość (G3/4: 1,1%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 2,2%)
Zaburzenia układu nerwowego	Zaburzenia smaku (G3/4: 0,7%) Obwodowa neuropatia czuciowa (G3/4: 0%)	Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 0%) Zaburzenia korowe (G3/4: 0,3%) Zaburzenia móżdżkowe (G3/4: 0,1%)	Omdlenie (G3/4: 0%)
Zaburzenia oka		Zaburzenia łzawienia (G3/4: 0,1%) Zapalenie spojówek (G3/4: 0,3%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu serca (G3/4: 0,1%) Zastoinowa niewydolność serca
Zaburzenia naczyniowe	Rozszerzenie naczyń (G3/4: 0,9%)	Niedociśnienie (G3/4: 0%)	Zapalenie żył (G3/4: 0%) Obrzęk limfatyczny (G3/4: 0%)
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia		Kaszel (G3/4: 0%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności (G3/4: 5,1%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 7,1%) Wymioty (G3/4: 4,3%) Biegunka (G3/4: 3,2%) Zaparcia (G3/4: 0,4%)	Ból brzucha (G3/4: 0,5%)	Zapalenie jelita grubego/jelita cienkiego/perforacja jelita grubego
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie Działanie toksyczne na skórę (G3/4: 0,7%) Zmiany w obrębie paznokci (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle mięśni (G3/4: 0,8%) Bóle stawów (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Osłabienie (G3/4: 11%) Gorączka (G3/4: 1.2%) Obrzęk obwodowy (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi	Brak miesiączki
Badania diagnostyczne	Zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała (G3/4: 0,3%)

Zaburzenia serca

Opisano również zastoinową niewydolność serca (2,3% po okresie obserwacji, którego mediana wynosiła 70 miesięcy). W każdym ramieniu badania jeden leczony pacjent zmarł z powodu niewydolności serca.

Zaburzenia układu nerwowego

U 9 z 73 pacjentów z neuropatią czuciową występującą pod koniec chemioterapii, zaburzenia te utrzymywały się przez średni okres obserwacji po zakończeniu leczenia, wynoszący 55 miesięcy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

U 22 z 687 pacjentów z łysieniem na końcu chemioterapii, odnotowano łysienie utrzymujące się przez średni okres obserwacji po zakończeniu leczenia, wynoszący 55 miesięcy.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

U 18 z 112 pacjentów z obrzękiem obwodowym na końcu chemioterapii stwierdzono, że obrzęk obwodowy utrzymywał się przez średni okres obserwacji po zakończeniu leczenia, wynoszący 55 miesięcy.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

U 133 z 233 pacjentek z brakiem miesiączki na końcu chemioterapii stwierdzono, że brak ten utrzymywał się przez średni okres obserwacji po zakończeniu leczenia, wynoszący 55 miesięcy.

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem u pacjentów z gruczolakorakiem żołądka

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze	Zakażenia z neutropenią Zakażenia (G3/4: 11,7%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Niedokrwistość (G3/4: 20,9%) Neutropenia (G3/4: 83,2%) Trombocytopenia (G3/4: 8,8%) Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego	Nadwrażliwość (G3/4: 1,7%)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 11,7%)
Zaburzenia układu nerwowego	Obwodowa neuropatia czuciowa (G3/4: 8,7%)	Zawroty głowy (G3/4: 2,3%) Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4:1,3%)
Zaburzenia oka		Zwiększenie łzawienia (G3/4: 0%)
Zaburzenia ucha i błędnika		Upośledzenie słuchu (G3/4: 0%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu serca (G3/4: 1,0%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Biegunka (G3/4: 19,7%) Nudności (G3/4: 16%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 23,7%) Wymioty (G3/4: 14,3%)	Zaparcia (G3/4: 1,0 %) Ból żołądka i jelit (G3/4: 1,0%) Zapalenie przełyku/dysfagia/bolesne przełykanie (G3/4: 0,7%)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie (G3/4: 4,0%)	Wysypka/świąd (G3/4: 0,7%) Zmiany w obrębie paznokci (G3/4: 0,7%) Złuszczanie się skóry (G3/4: 0%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Letarg (G3/4: 19,0%) Gorączka (G3/4: 2,3%) Zatrzymanie płynów (ciężkie/zagrażające życiu: 1%)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Gorączka neutropeniczna i zakażenie w przebiegu neutropenii występowały odpowiednio u 17,2% oraz 13,5% pacjentów, niezależnie od stosowania G‑CSF. G‑CSF stosowano w celu wtórnej profilaktyki u 19,3% pacjentów (10,7% cykli). Gorączka neutropeniczna i zakażenie w przebiegu neutropenii występowały odpowiednio u 12,1% i 3,4% pacjentów, otrzymujących profilaktycznie G‑CSF oraz u 15,6% i 12,9% pacjentów nie otrzymujących profilaktycznie G‑CSF (patrz punkt 4.2).

Docetaksel 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem u pacjentów z rakiem głowy i szyi

· Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323)

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze	Zakażenie (G3/4: 6,3%) Zakażenie z neutropenią
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)		Ból z powodu raka (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G3/4: 76,3%) Niedokrwistość (G3/4: 9,2%) Trombocytopenia (G3/4: 5,2%)	Gorączka neutropeniczna
Zaburzenia układu immunologicznego		Nadwrażliwość (brak ciężkich przypadków)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia układu nerwowego	Zaburzenia smaku/zaburzenia węchu Obwodowa neuropatia czuciowa (G3/4: 0,6%)	Zawroty głowy
Zaburzenia oka		Zwiększenie łzawienia Zapalenie spojówek
Zaburzenia ucha i błędnika		Upośledzenie słuchu
Zaburzenia serca		Niedokrwienie mięśnia sercowego (G3/4: 1,7%)	Zaburzenia rytmu serca (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia naczyniowe		Zaburzenia żylne (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności (G3/4: 0,6%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 4,0%) Biegunka (G3/4: 2,9%) Wymioty (G3/4: 0,6%)	Zaparcia Zapalenie przełyku/dysfagia/ból podczas przełykania (G3/4: 0,6%) Ból brzucha Niestrawność Krwawienie z przewodu pokarmowego (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie (G3/4: 10,9%)	Wysypka ze świądem Suchość skóry Złuszczanie się skóry (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		Bóle mięśni (G3/4: 0,6%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Letarg (G3/4: 3,4%) Gorączka (G3/4: 0,6%) Zatrzymanie płynów Obrzęk
Badania diagnostyczne		Zwiększenie masy ciała

· Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324)

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo częste działania niepożądane ≥ 10% pacjentów	Częste działania niepożądane ≥ 1% do < 10% pacjentów	Niezbyt częste działania niepożądane ≥ 0,1% do < 1% pacjentów
Zakażenia i zakażenia pasożytnicze	Zakażenie (G3/4: 3,6%)	Zakażenie z neutropenią
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)		Ból z powodu raka (G3/4: 1,2%)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Neutropenia (G3/4: 83,5%) Niedokrwistość (G3/4: 12,4%) Trombocytopenia (G3/4: 4,0%) Neutropenia z gorączką
Zaburzenia układu immunologicznego			Nadwrażliwość
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Brak łaknienia (G3/4: 12,0%)
Zaburzenia układu nerwowego	Zaburzenia smaku/zaburzenia węchu (G3/4: 0,4%) Obwodowa neuropatia czuciowa (G3/4: 1,2%)	Zawroty głowy (G3/4: 2,0%) Obwodowa neuropatia ruchowa (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia oka		Zwiększenie łzawienia	Zapalenie spojówek
Zaburzenia ucha i błędnika	Upośledzenie słuchu (G3/4: 1,2%)
Zaburzenia serca		Zaburzenia rytmu serca (G3/4: 2,0%)	Niedokrwienie mięśnia sercowego
Zaburzenia naczyniowe			Zaburzenia żylne
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności (G3/4: 13,9%) Zapalenie jamy ustnej (G3/4: 20,7%) Wymioty (G3/4: 8,4%) Biegunka (G3/4: 6,8%) Zapalenie przełyku/dysfagia/ból podczas przełykania (G3/4: 12,0%) Zaparcie (G3/4: 0,4%)	Niestrawność (G3/4: 0,8%) Ból brzucha (G3/4: 1,2%) Krwawienie z przewodu pokarmowego (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Łysienie (G3/4: 4,0%); wysypka ze świądem	Suchość skóry Złuszczanie się skóry
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		Bóle mięśni (G3/4: 0,4%)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Letarg (G3/4: 4,0%) Gorączka (G3/4: 3,6%) Zatrzymanie płynów (G3/4: 1,2%) Obrzęk (G3/4: 1,2%)
Badania diagnostyczne	Zmniejszenie masy ciała		Zwiększenie masy ciała

Doświadczenie po wprowadzeniu leku do obrotu

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)

Opisano bardzo rzadkie przypadki ostrej białaczki szpikowej i mielodysplazji związane ze stosowaniem docetakselu w skojarzeniu z innymi środkami chemioterapeutycznymi i (lub) radioterapią.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Opisywano zahamowanie czynności szpiku kostnego oraz inne działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego. Zgłaszano występowanie rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. disseminated intravascular coagulation, DIC), często w połączeniu z posocznicą lub niewydolnością wielonarządową.

Zaburzenia układu immunologicznego

Były opisywane przypadki wstrząsu anafilaktycznego, czasami zakończone zgonem.

Zaburzenia układu nerwowego

Podczas podawania docetakselu obserwowano rzadkie przypadki drgawek lub przemijającej utraty świadomości. Reakcje te niekiedy pojawiają się podczas podawania wlewu dożylnego produktu leczniczego.

Zaburzenia oka

Opisywano bardzo rzadkie przypadki przemijających zaburzeń widzenia (błyski, mroczki), które zwykle występowały podczas wlewu produktu leczniczego i związane były z reakcjami nadwrażliwości. Te działania niepożądane były przemijające i ustępowały po zaprzestaniu wlewu.

Rzadko obserwowano przypadki łzawienia z zapaleniem spojówek lub bez zapalenia spojówek, spowodowane niedrożnością przewodu łzowego.

Zaburzenia ucha i błędnika

Zgłaszano rzadkie przypadki działania ototoksycznego, upośledzenia słuchu i (lub) utraty słuchu.

Zaburzenia serca

Zgłaszano rzadkie przypadki zawału mięśnia sercowego.

Zaburzenia naczyniowe

Zgłaszano rzadkie przypadki zdarzeń żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Zgłaszano rzadkie przypadki ostrego zespołu zaburzeń oddychania, śródmiąższowego zapalenia płuc i zwłóknienia płuc. U pacjentów przyjmujących równocześnie radioterapię zgłaszano rzadkie przypadki popromiennego zapalenia płuc.

Zaburzenia żołądka i jelit

Zgłaszano rzadkie przypadki odwodnienia w następstwie zaburzeń żołądka i jelit, perforacji żołądka lub jelit, niedokrwiennego zapalenia jelita grubego, zapalenia jelita grubego lub zapalenia jelit w przebiegu neutropenii. Zgłaszano rzadkie przypadki niedrożności jelit.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki zapalenia wątroby, niekiedy prowadzące do zgonu, szczególnie u pacjentów z wcześniej występującymi chorobami wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko po podaniu docetakselu występowały skórny toczeń rumieniowaty i wysypki pęcherzowe, takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa‑Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. W niektórych przypadkach na wystąpienie tych działań niepożądanych może mieć wpływ wiele różnych czynników. Po zastosowaniu docetakselu były opisywane zmiany o typie sklerodermalnym zwykle poprzedzane przez obrzęk limfatyczny.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko zgłaszano zjawisko nawrotu objawów popromiennych (ang. radiation recall phenomena).

Zatrzymaniu płynów nie towarzyszyły ostre epizody skąpomoczu lub obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Rzadko zgłaszano odwodnienie i obrzęk płuc.

Docetaksel należy stosować wyłącznie na oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu leków cytotoksycznych i należy go podawać tylko pod kontrolą lekarza mającego odpowiednie kwalifikacje do stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej (patrz punkt 6.6).

Zalecana dawka:

W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi, o ile nie ma przeciwwskazań (patrz punkt 4.4), może być zastosowana premedykacja składająca się z doustnego kortykosteroidu, takiego jak deksametazon w dawce 16 mg/dobę (np. 8 mg dwa razy na dobę) przez 3 dni, zaczynając 1 dzień przed rozpoczęciem podawania docetakselu. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G‑CSF.

W przypadku raka gruczołu krokowego, jeśli równocześnie podawane są prednizon i prednizolon, zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg, 12 godzin, 3 godziny i 1 godzinę przed wlewem docetakselu (patrz punkt 4.4).

Docetaksel podaje się w postaci jednogodzinnego wlewu, raz na trzy tygodnie.

Rak piersi

W leczeniu uzupełniającym operacyjnego raka piersi z przerzutami do węzłów chłonnych zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., podawana 1 godzinę po doksorubicynie w dawce 50 mg/m² pc. i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m² pc., co 3 tygodnie, przez 6 cykli (patrz także:

Dostosowywanie dawki w trakcie leczenia). W przypadku leczenia pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m² pc. w monoterapii. W leczeniu pierwszego rzutu, docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. stosuje się w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m² pc.).

W połączeniu z trastuzumabem, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m² pc. co trzy tygodnie, z trastuzumabem podawanym co tydzień. W głównych badaniach po pierwszej dawce trastuzumabu podawano następnego dnia pierwszy wlew docetakselu. Kolejne dawki docetakselu podawano natychmiast po zakończeniu wlewu trastuzumabu, jeśli podana poprzednio dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana. Dawka i sposób podawania trastuzumabu, patrz: charakterystyka produktu leczniczego trastuzumabu.

W skojarzeniu z kapecytabiną, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. co trzy tygodnie, jednocześnie z kapecytabiną w dawce 1250 mg/m² pc. dwa razy na dobę (w ciągu 30 minut po jedzeniu) przez 2 tygodnie, a następnie 1 tydzień przerwy. W celu obliczenia dawki kapecytabiny

w przeliczeniu na powierzchnię ciała – patrz: charakterystyka produktu leczniczego zawierającego kapecytabinę.

Niedrobnokomórkowy rak płuca

U pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, którzy dotychczas nie byli poddawani chemioterapii zalecany schemat dawkowania to docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. jednocześnie z cisplatyną podawaną w dawce 75 mg/m² pc. przez 30‑60 minut. U pacjentów po niepowodzeniu poprzednio stosowanej chemioterapii produktami platyny, zalecana dawka to 75 mg/m² pc. docetakselu w monoterapii.

Rak gruczołu krokowego

Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. Równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu

lub prednizolonu, dwa razy na dobę (patrz punkt 5.1).

Gruczolakorak żołądka

Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. Lek podaje się w postaci wlewu, trwającego

1 godzinę. Następnie podaje się cisplatynę w dawce 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego od 1 do

3 godzin (oba leki podaje się wyłącznie w 1 dobie). W kolejnych dniach podaje się 5-fluorouracyl w dawce 750 mg/m² pc., w postaci ciągłego wlewu, trwającego 24 godziny, przez 5 dni. Pierwszą dawkę podaje się po zakończeniu wlewu cisplatyny. Cykle terapii powtarza się co trzy tygodnie. Pacjenci muszą otrzymywać premedykację, obejmującą leki przeciwwymiotne oraz być odpowiednio nawodnieni przed podaniem cisplatyny. Należy profilaktycznie podawać G‑CSF (ang. granulocyte colony stimulating factor – czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów) w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na krew i układ krwiotwórczy (patrz także Dostosowanie dawki

w trakcie leczenia).

Rak głowy i szyi

Pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G‑CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w obejmującym docetaksel ramieniu badań klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki.

· Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323)

Zalecana dawka leku docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego, miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (ang. SCCHN) wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 godzinę, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m² pc. w pierwszej dobie cyklu terapii. Następnie podaje się 5‑fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m² pc. na dobę, przez pięć dni. Ten schemat podaje się co 3 tygodnie, przez

4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię.

· Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324)

W leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka (guz nie nadający się do wycięcia, małe prawdopodobieństwo wyleczenia operacyjnego, próba zachowania narządu) płaskonabłonkowego głowy i szyi (ang. SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 godzinę w pierwszej dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m² pc. we wlewie trwającym od 30 minut do 3 godzin. Następnie podaje się

5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m² pc. na dobę, od pierwszej do czwartej doby. Ten schemat podaje się co 3 tygodnie, przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię.

Zmiany dawek cisplatyny oraz 5‑fluorouracylu przedstawiono w odpowiednich charakterystykach produktu leczniczego.

Dostosowanie dawki w trakcie leczenia

Ogólne

Docetaksel można podawać, jeśli liczba neutrofilów wynosi ≥ 1500 komórek/mm³. U pacjentów, u których podczas leczenia docetakselem wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, z liczbą neutrofilów < 500 komórek/mm³ przez okres dłuższy niż jeden tydzień i wystąpiły ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę docetakselu należy zmniejszyć ze 100 mg/m² pc. do 75 mg/m² pc. i (lub) z 75 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m² pc. objawy powyższe utrzymują się, leczenie należy przerwać.

Leczenie uzupełniające w raku piersi

W głównym badaniu u pacjentów otrzymujących leczenie uzupełniające w przypadku raka piersi

i u których wystąpiła neutropenia powikłana (w tym przedłużająca się neutropenia z gorączką

neutropeniczną lub zakażeniem) zaleca się podawanie G‑CSF profilaktycznie (np. w okresie od dnia

4 do 11) we wszystkich kolejnych cyklach. Pacjenci, u których nadal utrzymuje się ta reakcja, powinni dalej otrzymywać GCSF, a dawkę docetakselu należy u nich zmniejszyć do 60 mg/m² pc.

Z doświadczeń klinicznych wynika, że neutropenia może pojawić się wcześniej. Dlatego należy rozważyć podanie G‑CSF, które jest obecnie zalecane pacjentom z ryzykiem wystąpienia neutropenii.

U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m² pc.

W skojarzeniu z cisplatyną

U pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną

i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła < 25 000 komórek/mm³, lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, należy w kolejnych cyklach zmniejszyć dawkę docetakselu do 65 mg/m² pc. Dostosowanie dawki cisplatyny patrz odpowiednie charakterystyki produktu leczniczego.

W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną:

· modyfikacja dawki kapecytabiny - patrz charakterystyka produktu leczniczego zawierającego

kapecytabinę;

· u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi;

· u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy

3. stopień toksyczności, podczas któregokolwiek cyklu leczenia, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m² pc.;

· w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, trzeba przerwać podawanie docetakselu.

Dostosowanie dawki trastuzumabu, patrz: charakterystyka produktu leczniczego trastuzumabu.

Leczenie skojarzone z cisplatyną i 5-fluorouracylem

W razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia

z neutropenią, pomimo podawania G‑CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m² pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do > 1500 komórek/mm³

i płytek do > 100 000 komórek/mm³. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy zakończyć stosowanie docetakselu (Patrz punkt 4.4.).

Poniższa tabela przedstawia zalecane modyfikacje dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności u pacjentów przyjmujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem

(5-FU):

Toksyczność	Dostosowanie dawki
Biegunka 3. stopnia	Pierwszy epizod: zmniejszenie dawki 5-FU o 20%. Drugi epizod: następnie zmniejszenie dawki docetakselu o 20%.
Biegunka 4. stopnia	Pierwszy epizod: zmniejszenie dawek docetakselu i 5‑FU 0 20%. Drugi epizod: należy przerwać leczenie.
Zapalenie jamy ustnej 3. stopnia	Pierwszy epizod: zmniejszenie dawki 5‑FU o 20%. Drugi epizod: należy odstawić tylko 5‑FU przez wszystkie kolejne cykle. Trzeci epizod: zmniejszenie dawki docetakselu o 20%.
Zapalenie jamy ustnej 4. stopnia	Pierwszy epizod: należy odstawić tylko 5‑FU przez wszystkie kolejne cykle. Drugi epizod: zmniejszenie dawki docetakselu o 20%.

Informacje na temat dostosowania dawki cisplatyny i 5‑fluorouracylu, patrz charakterystyki tych produktów leczniczych.

W głównych badaniach klinicznych SCCHN, u pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym neutropenią utrzymującą się długo, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G‑CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6‑15), we wszystkich kolejnych cyklach.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Na podstawie danych farmakokinetycznych uzyskanych po podaniu docetakselu w dawce 100 mg/m² pc. stosowanego w monoterapii u pacjentów, u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz alaninowej i (lub) asparaginowej (AlAT i (lub) AspAT) powyżej 1,5-krotnej wartości górnej granicy normy (GGN) i zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej powyżej 2,5‑krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. (patrz punkty 4.4 i 5.2).

U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy > GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) powyżej 3,5‑krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej > 6‑krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku

i lek należy stosować ściśle zgodnie z zaleceniem.

W głównym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania docetakselu w skojarzeniu z cisplatyną

i 5‑fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) > 1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej > 2,5‑krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny > GGN, było kryterium wykluczenia z udziału w badaniu. Nie zaleca się zmniejszenia dawki w tej grupie pacjentów i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z niewydolnością wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach.

Dzieci i młodzież

Doświadczenie u dzieci jest ograniczone.

Osoby w podeszłym wieku

Z analizy danych farmakokinetycznych wynika, że nie ma szczególnych zaleceń dotyczących stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku.

U pacjentów w wieku 60 lat i starszych leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej (patrz: charakterystyka produktu leczniczego zawierającego kapecytabinę).

W przypadku raka piersi i niedrobnokomórkowego raka płuc, premedykacja składająca się

z kortykosteroidów o ile nie są przeciwwskazane, np. deksametazon w dawce 16 mg/dobę (dawka 8 mg 2 razy na dobę) podawany doustnie przez 3 dni zaczynając od 1 dnia poprzedzającego podanie docetakselu, może zmniejszyć częstość występowania i nasilenie zatrzymania płynów w organizmie oraz nasilenie reakcji nadwrażliwości. W przypadku raka gruczołu krokowego premedykację stanowi doustne podanie 8 mg deksametazonu, 12 godzin, 3 godziny i 1 godzinę przed wlewem docetakselu (patrz punkt 4.2).

Układ krwiotwórczy

Neutropenia jest najczęściej występującym działaniem niepożądanym po podaniu docetakselu.

Najmniejsza liczba neutrofilów występowała po około 7 dniach od rozpoczęcia leczenia, ale okres ten może być krótszy u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych chemioterapią. Podczas leczenia docetakselem zaleca się częste wykonywanie badania morfologii krwi. Kolejnego cyklu leczenia docetakselem nie należy stosować, dopóki liczba neutrofilów nie osiągnie wartości ≥ 1 500 komórek/mm³ (patrz punkt 4.2).

W przypadku ciężkiej neutropenii (< 500 komórek/mm³ przez siedem dni lub dłużej) podczas leczenia docetakselem zalecane jest zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego (patrz punkt 4.2).

Częstość występowania gorączki neutropenicznej i zakażenia z neutropenią była mniejsza wśród

pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem, w sytuacji, gdy

podawano im profilaktycznie G‑CSF. Pacjenci leczeni docetakselem z cisplatyną

i 5‑fluorouracylem (ang. TCF) powinni otrzymywać profilaktycznie G‑CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami (gorączka neutropeniczna, przedłużająca się neutropenia lub zakażenie z neutropenią). Pacjenci otrzymujący schemat leczenia TCF powinni być ściśle monitorowani (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Reakcje nadwrażliwości

Należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie występują reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza

w trakcie pierwszego lub drugiego wlewu dożylnego. Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić w ciągu kilku minut po rozpoczęciu wlewu dożylnego docetakselu. Z tego powodu lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy dysponuje się odpowiednim wyposażeniem zapewniającym możliwość leczenia

niedociśnienia lub skurczu oskrzeli. Jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości o niewielkim nasileniu takie jak zaczerwienienie lub miejscowe odczyny skórne, nie jest konieczne przerwanie leczenia docetakselem. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów, takich jak niedociśnienie, skurcz oskrzeli, uogólniona wysypka lub rumień, należy natychmiast przerwać podawanie docetakselu i zastosować odpowiednie leczenie. Pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać docetakselu.

Reakcje skórne

Obserwowano występowanie miejscowego rumienia kończyn (dłoni i podeszew stóp) z obrzękiem

i następującym po nim złuszczaniem. Stwierdzano ciężkie reakcje w postaci wykwitów skórnych poprzedzających złuszczanie, które prowadziły do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem (patrz punkt 4.2).

Zatrzymanie płynów

Należy dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów, takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów leczonych docetakselem w monoterapii w dawce 100 mg/m² pc., u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT i (lub) AspAT) powyżej 1,5‑krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej - powyżej 2,5‑krotnej wartości GGN, zwiększa się ryzyko wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych, takich jak zagrażająca życiu posocznica, zagrażające życiu krwawienie z przewodu pokarmowego, gorączka neutropenicza, zakażenia, trombocytopenia, zapalenie jamy ustnej i osłabienie. Dlatego u pacjentów, u których występuje zwiększenie wartości wyników testów czynności wątroby zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia (patrz punkt 4.2).

U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy powyżej GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) powyżej 3,5‑krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej powyżej 6‑krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to ściśle wskazane.

W głównym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania docetakselu w skojarzeniu z cisplatyną

i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) powyżej 1,5‑krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej powyżej 2,5‑krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny powyżej GGN, było kryterium wykluczenia z udziału w badaniu. Nie zaleca się zmniejszenia dawki

w tej grupie pacjentów i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.

Układ nerwowy

W przypadku wystąpienia objawów ciężkich zaburzeń obwodowego układu nerwowego konieczne

jest zmniejszenie dawki leku (patrz punkt 4.2).

Kardiotoksyczność

U pacjentów otrzymujących docetaksel w połączeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny (doksorubicyna lub epirubicyna), obserwowano niewydolność serca. Może ona mieć umiarkowany lub ciężki przebieg i związana była z przypadkami zgonu (patrz punkt 4.8).

Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetaksel z trastuzumabem, należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej. U pacjentów leczonych takim schematem, należy oceniać następnie w trakcie leczenia czynność serca (np. co trzy miesiące), tak aby wykryć ewentualnie rozwijające się zaburzenia czynności serca. Więcej szczegółów, patrz charakterystyka produktu leczniczego trastuzumabu.

Inne

W trakcie leczenia docetakselem kobiety i mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji oraz dodatkowo mężczyźni przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.6).

Lek zawiera 9,6 % objętościowych etanolu (alkoholu), tzn. do 1,3 mg na dawkę, co jest równoważne 26 ml piwa lub 11 ml wina na dawkę.

Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci

z chorobą wątroby lub z padaczką.

Dodatkowe ostrzeżenia dotyczące stosowania w leczeniu uzupełniającym w raku piersi

Neutropenia powikłana

U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia powikłana (przedłużająca się neutropenia, neutropenia

z gorączką lub zakażenie) należy rozważyć podanie G‑CSF i zmniejszenie dawki leku (patrz

punkt 4.2).

Reakcje żołądkowo-jelitowe

Wczesne objawy takie jak ból brzucha i tkliwość, gorączka, biegunka z neutropenią i bez neutropenii, mogą być wczesnymi objawami ciężkiej toksyczności żołądkowo-jelitowej. Dlatego należy je ocenić

i wdrożyć szybko odpowiednie leczenie.

Zastoinowa niewydolność serca

Pacjentów należy monitorować podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca.

Białaczka

W grupie pacjentek leczonych schematem docetaksel z doksorubicyną i cyklofosfamidem (TAC) ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów hematologicznych.

Pacjenci z liczbą węzłów zajętych 4+

Współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+, leczonych schematem TAC nie został całkowicie określony na etapie analizy pośredniej (patrz punkt 5.1).

Pacjenci w podeszłym wieku

Brak dostępnych danych u pacjentów w wieku > 70 lat, u których stosowano docetaksel w połączeniu

z doksorubicyną i cyklofosfamidem.

W badaniu raka gruczołu krokowego, wśród 333 pacjentów przyjmujących docetaksel co trzy tygodnie, 209 pacjentów było w wieku 65 lat lub powyżej i 68 pacjentów w wieku powyżej 75 lat.

U pacjentów leczonych docetakselem co trzy tygodnie przypadki zmian w obrębie paznokci występowały z częstością o ≥ 10% większą u pacjentów w wieku 65 lat i powyżej niż u pacjentów młodszych. Przypadki gorączki, biegunki, jadłowstrętu i obrzęków obwodowych występowały

z częstością o ≥ 10 % większą u pacjentów w wieku 75 lat lub powyżej niż u pacjentów w wieku 65 lat.

Wśród 300 pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem

z powodu raka żołądka (w tym 221 pacjentów w części badania należącej do III fazy oraz 79 pacjentów w części badania należącej do II fazy), 74 pacjentów było w wieku 65 lat lub powyżej, a 4 pacjentów w wieku 75 lat lub powyżej. Częstość występowania poważnych zdarzeń niepożądanych była większa wśród pacjentów w wieku podeszłym, w porównaniu do osób młodszych. Częstość występowania następujących rodzajów zdarzeń niepożądanych (wszystkich stopni) wynosiła ≥ 10% wśród pacjentów w wieku 65 lat lub powyżej, w porównaniu z młodszymi pacjentami: letarg, zapalenie jamy ustnej, neutropenia z zakażeniem. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, leczonych z zastosowaniem schematu TCF.

W przypadku raka piersi i niedrobnokomórkowego raka płuc, premedykacja składająca się

z kortykosteroidów o ile nie są przeciwwskazane, np. deksametazon w dawce 16 mg/dobę (dawka 8 mg 2 razy na dobę) podawany doustnie przez 3 dni zaczynając od 1 dnia poprzedzającego podanie docetakselu, może zmniejszyć częstość występowania i nasilenie zatrzymania płynów w organizmie oraz nasilenie reakcji nadwrażliwości. W przypadku raka gruczołu krokowego premedykację stanowi doustne podanie 8 mg deksametazonu, 12 godzin, 3 godziny i 1 godzinę przed wlewem docetakselu (patrz punkt 4.2).

Układ krwiotwórczy

Neutropenia jest najczęściej występującym działaniem niepożądanym po podaniu docetakselu.

Najmniejsza liczba neutrofilów występowała po około 7 dniach od rozpoczęcia leczenia, ale okres ten może być krótszy u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych chemioterapią. Podczas leczenia docetakselem zaleca się częste wykonywanie badania morfologii krwi. Kolejnego cyklu leczenia docetakselem nie należy stosować, dopóki liczba neutrofilów nie osiągnie wartości ≥ 1 500 komórek/mm³ (patrz punkt 4.2).

W przypadku ciężkiej neutropenii (< 500 komórek/mm³ przez siedem dni lub dłużej) podczas leczenia docetakselem zalecane jest zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego (patrz punkt 4.2).

Częstość występowania gorączki neutropenicznej i zakażenia z neutropenią była mniejsza wśród

pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5‑fluorouracylem, w sytuacji, gdy

podawano im profilaktycznie G‑CSF. Pacjenci leczeni docetakselem z cisplatyną

i 5‑fluorouracylem (ang. TCF) powinni otrzymywać profilaktycznie G‑CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami (gorączka neutropeniczna, przedłużająca się neutropenia lub zakażenie z neutropenią). Pacjenci otrzymujący schemat leczenia TCF powinni być ściśle monitorowani (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Reakcje nadwrażliwości

Należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie występują reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza

w trakcie pierwszego lub drugiego wlewu dożylnego. Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić w ciągu kilku minut po rozpoczęciu wlewu dożylnego docetakselu. Z tego powodu lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy dysponuje się odpowiednim wyposażeniem zapewniającym możliwość leczenia

niedociśnienia lub skurczu oskrzeli. Jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości o niewielkim nasileniu takie jak zaczerwienienie lub miejscowe odczyny skórne, nie jest konieczne przerwanie leczenia docetakselem. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów, takich jak niedociśnienie, skurcz oskrzeli, uogólniona wysypka lub rumień, należy natychmiast przerwać podawanie docetakselu i zastosować odpowiednie leczenie. Pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać docetakselu.

Reakcje skórne

Obserwowano występowanie miejscowego rumienia kończyn (dłoni i podeszew stóp) z obrzękiem

i następującym po nim złuszczaniem. Stwierdzano ciężkie reakcje w postaci wykwitów skórnych poprzedzających złuszczanie, które prowadziły do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem (patrz punkt 4.2).

Zatrzymanie płynów

Należy dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów, takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów leczonych docetakselem w monoterapii w dawce 100 mg/m² pc., u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT i (lub) AspAT) powyżej 1,5‑krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej - powyżej 2,5‑krotnej wartości GGN, zwiększa się ryzyko wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych, takich jak zagrażająca życiu posocznica, zagrażające życiu krwawienie z przewodu pokarmowego, gorączka neutropenicza, zakażenia, trombocytopenia, zapalenie jamy ustnej i osłabienie. Dlatego u pacjentów, u których występuje zwiększenie wartości wyników testów czynności wątroby zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia (patrz punkt 4.2).

U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy powyżej GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) powyżej 3,5‑krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej powyżej 6‑krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to ściśle wskazane.

W głównym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania docetakselu w skojarzeniu z cisplatyną

i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) powyżej 1,5‑krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej powyżej 2,5‑krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny powyżej GGN, było kryterium wykluczenia z udziału w badaniu. Nie zaleca się zmniejszenia dawki

w tej grupie pacjentów i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.

Układ nerwowy

W przypadku wystąpienia objawów ciężkich zaburzeń obwodowego układu nerwowego konieczne

jest zmniejszenie dawki leku (patrz punkt 4.2).

Kardiotoksyczność

U pacjentów otrzymujących docetaksel w połączeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny (doksorubicyna lub epirubicyna), obserwowano niewydolność serca. Może ona mieć umiarkowany lub ciężki przebieg i związana była z przypadkami zgonu (patrz punkt 4.8).

Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetaksel z trastuzumabem, należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej. U pacjentów leczonych takim schematem, należy oceniać następnie w trakcie leczenia czynność serca (np. co trzy miesiące), tak aby wykryć ewentualnie rozwijające się zaburzenia czynności serca. Więcej szczegółów, patrz charakterystyka produktu leczniczego trastuzumabu.

Inne

W trakcie leczenia docetakselem kobiety i mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji oraz dodatkowo mężczyźni przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.6).

Lek zawiera 9,6 % objętościowych etanolu (alkoholu), tzn. do 1,3 mg na dawkę, co jest równoważne 26 ml piwa lub 11 ml wina na dawkę.

Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci

z chorobą wątroby lub z padaczką.

Dodatkowe ostrzeżenia dotyczące stosowania w leczeniu uzupełniającym w raku piersi

Neutropenia powikłana

U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia powikłana (przedłużająca się neutropenia, neutropenia

z gorączką lub zakażenie) należy rozważyć podanie G‑CSF i zmniejszenie dawki leku (patrz

punkt 4.2).

Reakcje żołądkowo-jelitowe

Wczesne objawy takie jak ból brzucha i tkliwość, gorączka, biegunka z neutropenią i bez neutropenii, mogą być wczesnymi objawami ciężkiej toksyczności żołądkowo-jelitowej. Dlatego należy je ocenić

i wdrożyć szybko odpowiednie leczenie.

Zastoinowa niewydolność serca

Pacjentów należy monitorować podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca.

Białaczka

W grupie pacjentek leczonych schematem docetaksel z doksorubicyną i cyklofosfamidem (TAC) ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów hematologicznych.

Pacjenci z liczbą węzłów zajętych 4+

Współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+, leczonych schematem TAC nie został całkowicie określony na etapie analizy pośredniej (patrz punkt 5.1).

Pacjenci w podeszłym wieku

Brak dostępnych danych u pacjentów w wieku > 70 lat, u których stosowano docetaksel w połączeniu

z doksorubicyną i cyklofosfamidem.

W badaniu raka gruczołu krokowego, wśród 333 pacjentów przyjmujących docetaksel co trzy tygodnie, 209 pacjentów było w wieku 65 lat lub powyżej i 68 pacjentów w wieku powyżej 75 lat.

U pacjentów leczonych docetakselem co trzy tygodnie przypadki zmian w obrębie paznokci występowały z częstością o ≥ 10% większą u pacjentów w wieku 65 lat i powyżej niż u pacjentów młodszych. Przypadki gorączki, biegunki, jadłowstrętu i obrzęków obwodowych występowały

z częstością o ≥ 10 % większą u pacjentów w wieku 75 lat lub powyżej niż u pacjentów w wieku 65 lat.

Wśród 300 pacjentów leczonych docetakselem w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem

z powodu raka żołądka (w tym 221 pacjentów w części badania należącej do III fazy oraz 79 pacjentów w części badania należącej do II fazy), 74 pacjentów było w wieku 65 lat lub powyżej, a 4 pacjentów w wieku 75 lat lub powyżej. Częstość występowania poważnych zdarzeń niepożądanych była większa wśród pacjentów w wieku podeszłym, w porównaniu do osób młodszych. Częstość występowania następujących rodzajów zdarzeń niepożądanych (wszystkich stopni) wynosiła ≥ 10% wśród pacjentów w wieku 65 lat lub powyżej, w porównaniu z młodszymi pacjentami: letarg, zapalenie jamy ustnej, neutropenia z zakażeniem. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, leczonych z zastosowaniem schematu TCF.