
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 977 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 977 aptekach
Lek Bicalutamida Pentafarma 150 mg jest wskazany do stosowania w monoterapii lub jako lek wspomagający przy radykalnej prostatektomii lub radioterapii u pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego z wysokim ryzykiem progresji choroby (patrz punkt 5.1).
Każda tabletka zawiera 150 mg bikalutamidu. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 186,75 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Lek Bicalutamida Pentafarma 150 mg jest przeciwwskazany dla kobiet i dzieci.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1..
Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie leku Bicalutamida Pentafarma z terfenadyną, astemizolem lub cisaprydem (patrz punkt 4.5).
Zdarzenia niepożądane obserwowane przy leczeniu bikalutamidem są sklasyfikowane według układów i narządów, i wymienione poniżej, jako występujące:
Bardzo często (> =1/10)
Często (> =1/100 do < 1/10) Niezbyt często (> =1/1000 do < 1/100) Rzadko (1/10.000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko (< 1/10.000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia układu immunologicznego:
Niezbyt często: Reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka
Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często: Depresja
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:
Niezbyt często: Śródmiąższowa choroba płuc
Zaburzenia żołądka i jelit:
Często: Biegunka, nudności Rzadko: Wymioty
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Często: Zaburzenia wątroby (podwyższone wartości transaminaz, cholestaza, żółtaczka, bilirubinemia)1, hepatomegalia Bardzo rzadko: Niewydolność wątroby2
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Często: Świąd Rzadko: Suchość skóry
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Niezbyt często: Krwiomocz
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Bardzo często: Tkliwość sutków3, ginekomastia3
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo często: Uderzenia gorąca3 Często: Astenia
1 Zaburzenia wątroby rzadko są poważne i często mają charakter przemijający, lub też ustępują lub ulegają poprawie przy kontynuacji lub po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4). 2 Niewydolność wątroby występuje bardzo rzadko u pacjentów leczonych bikalutamidem, jednakże nie udało się ustalić pewnego związku przyczynowo-skutkowego. Należy rozważyć okresowe kontrolowanie czynności wątroby (patrz także punkt 4.4). 3 Objawy te mogą być złagodzone przez jednoczesne przeprowadzenie kastracji. |
Ponadto w badaniach klinicznych podczas leczenia bikalutamidem w monoterapii lub w połączeniu z analogiem LHRH zaobserwowano następujące zdarzenia niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Często: Niedokrwistość
Bardzo rzadko: Trombocytopenia
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Często: Cukrzyca, przyrost masy ciała
Niezbyt często: Jadłowstręt, hiperglikemia, zmniejszenie masy ciała
Zaburzenia układu nerwowego:
Często: Zawroty głowy, bezsenność
Niezbyt często: senność
Zaburzenia serca:
Bardzo rzadko: Niewydolność serca, dusznica bolesna, zaburzenia przewodnictwa włącznie z wydłużeniem odstępów PR i QT, zaburzenia rytmu serca oraz nieswoiste zmiany w EKG.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:
Niezbyt często: Duszność
Zaburzenia żołądka i jelit:
Często: Zaparcie
Niezbyt często: Suchość ust, niestrawność, wzdęcia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Często: Wysypka, nadmierna potliwość, nadmierne owłosienie
Niezbyt często: Łysienie
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Niezbyt często: Nykturia
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Bardzo często: Spadek libido, zaburzenia erekcji, impotencja
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Często: Obrzęk, uogólniony ból, ból w obrębie miednicy, dreszcze
Niezbyt często: Ból jamy brzusznej, ból w klatce piersiowej, ból pleców, ból szyi
Dawkowanie
Dorośli mężczyźni włącznie z pacjentami w podeszłym wieku:
Jedna tabletka 150 mg raz na dobę. Droga podania: doustna
Tabletki należy przyjmować w trybie ciągłym przez co najmniej dwa lata lub do wystąpienia progresji choroby.
Zaburzenie czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Brak jest doświadczeń w stosowaniu bikalutamidu u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności wątroby: Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby. Może dojść do kumulacji tego produktu leczniczego u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież:
Lek Bicalutamida Pentafarma nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży.
Leczenie powinno być rozpoczęte pod bezpośrednim nadzorem specjalisty, a następnie pacjenci powinni być objęci regularną obserwacją.
Bikalutamid jest metabolizowany w wątrobie. Badania naukowe sugerują, że eliminacja bikalutamidu może być spowolniona u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, co może prowadzić do narastającej kumulacji bikalutamidu w organizmie. W związku z tym bikalutamid należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności wątroby.
W rzadkich przypadkach obserwowano poważne zmiany w wątrobie przy leczeniu bikalutamidem (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia poważnych zmian należy przerwać podawanie bikalutamidu.
Konieczne jest okresowe kontrolowanie czynności wątroby w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń. Oczekuje się, że większość przypadków wystąpi w ciągu 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia bikalutamidem.
Z uwagi na brak doświadczeń w stosowaniu bikalutamidu u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) należy go stosować u tych pacjentów tylko z zachowaniem ostrożności.
Zaleca się okresowe kontrolowanie czynności serca u pacjentów z chorobami serca.
Pacjenci z miejscowo zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego leczeni bikalutamidem w monoterapii:
Należy rozważyć przerwanie leczenia bikalutamidem u pacjentów z obiektywną progresją choroby i jednoczesnym wzrostem wartości PSA.
Wykazano, że bikalutamid hamuje cytochrom P450 (CYP 3A4), w związku z czym należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP 3A4, patrz punkty 4.3 i 4.5.
Lek ten zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zespołami nietolerancji laktozy, niedoborem laktazy Lappa czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Leczenie powinno być rozpoczęte pod bezpośrednim nadzorem specjalisty, a następnie pacjenci powinni być objęci regularną obserwacją.
Bikalutamid jest metabolizowany w wątrobie. Badania naukowe sugerują, że eliminacja bikalutamidu może być spowolniona u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, co może prowadzić do narastającej kumulacji bikalutamidu w organizmie. W związku z tym bikalutamid należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności wątroby.
W rzadkich przypadkach obserwowano poważne zmiany w wątrobie przy leczeniu bikalutamidem (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia poważnych zmian należy przerwać podawanie bikalutamidu.
Konieczne jest okresowe kontrolowanie czynności wątroby w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń. Oczekuje się, że większość przypadków wystąpi w ciągu 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia bikalutamidem.
Z uwagi na brak doświadczeń w stosowaniu bikalutamidu u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) należy go stosować u tych pacjentów tylko z zachowaniem ostrożności.
Zaleca się okresowe kontrolowanie czynności serca u pacjentów z chorobami serca.
Pacjenci z miejscowo zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego leczeni bikalutamidem w monoterapii:
Należy rozważyć przerwanie leczenia bikalutamidem u pacjentów z obiektywną progresją choroby i jednoczesnym wzrostem wartości PSA.
Wykazano, że bikalutamid hamuje cytochrom P450 (CYP 3A4), w związku z czym należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP 3A4, patrz punkty 4.3 i 4.5.
Lek ten zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zespołami nietolerancji laktozy, niedoborem laktazy Lappa czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Wybierz interesujące Cię informacje: