Sprawdzamy dostępność
leków w 10 855 aptekach
1. Wskaż, gdzie jesteś
2. Znajdź potrzebny lek
3. Zarezerwuj on-line
4. Odbierz w aptece
Znajdź i zarezerwuj lek w najbliższej aptece!
Sprawdź teraz w najbliższej apteceAntybiotyki i leki przeciwwirusowe stosowane miejscowo
W tej kategorii znajdziesz produkty przeciwbakteryjne (antybiotyki) oraz przeciwwirusowe stosowane w leczeniu chorób skóry do stosowania naskórnie. Dostępne w postaci maści, kremów, żeli itp.
Leki stosowane w dermatologii
- Leki przeciwgrzybicze stosowane w dermatologii
- Preparaty do leczenia ran i owrzodzeń
- Leki przeciwświądowe
- Niesteroidowe leki stosowane w stanach zapalnych skóry
- Antybiotyki i leki przeciwwirusowe stosowane miejscowo
- Kortykosteroidy
- Antyseptyki i środki dezynfekujące
- Leki przeciwtrądzikowe
- Pozostałe leki stosowane w dermatologii
Antybiotyki i leki przeciwwirusowe stosowane miejscowo
W jakim celu stosuje się środki przeciwbakteryjne w dermatologii?
Choroby bakteryjne skóry (infekcje pierwotne i wtórne) to częsty problem w codziennej praktyce dermatologicznej. W leczeniu chorób bakteryjnych skóry stosuje się antybiotyki ogólnoustrojowe lub miejscowe, zależnie od rozległości procesu chorobowego.
Preparaty antybakteryjne do stosowania miejscowego mogą być używane do zapobiegania infekcjom w ranach niezakażonych, we wczesnej fazie leczenia zainfekowanych stanów zapalnych skóry, do zmniejszania kolonizacji jam nosa przez gronkowce oraz w leczeniu trądziku pospolitego. Skuteczność antybiotyków w powyższych zastosowaniach zewnętrznych jest zróżnicowana. Wyboru konkretnego antybiotyku dokonuje się na podstawie diagnozy oraz, w razie potrzeby, wyników badań wrażliwości uzyskanych z hodowli in vitro z pobranego materiału.
W skład niektórych środków stosowanych zewnętrznie w zakażeniach skóry wchodzą, oprócz antybiotyków, również glikokortykosteroidy. Tego typu preparaty złożone sprawdzają się w leczeniu pieluszkowego zapalenia skóry, zapalenia ucha zewnętrznego i egzemy liszajowatej.
Czy postać leku stosowanego zewnętrznie ma znaczenie?
Preparaty lecznicze przeznaczone do stosowania zewnętrznego składają się ze substancji czynnych zamkniętych w nośniku umożliwiającym aplikację naskórną. Istotnymi kryteriami doboru podłoża (nośnika) są: rozpuszczalność substancji czynnej w nośniku, tempo uwalniania substancji czynnej z nośnika, zdolność nośnika do nawilżenia warstwy rogowej naskórka i tym samym zwiększenia stopnia przenikania, stabilność środka leczniczego w nośniku oraz interakcje pomiędzy nośnikiem, warstwą rogową naskórka i substancją czynną leku. Odpowiednie podłoże maksymalizuje zdolność leku do przenikania przez zewnętrzne warstwy skóry. Dodatkowo dzięki swoim właściwościom fizycznym (działanie nawilżające, natłuszczające lub wysuszające) podłoża mogą same w sobie mieć istotne działanie terapeutyczne. W zależności od rodzaju podłoża dermatologiczne postacie leków można podzielić na: nalewki, opatrunki mokre, lotiony, żele, aerozole, pudry, pasty, kremy, pianki i maści.
Jakie cechy powinien mieć skuteczny antybiotyk stosowany miejscowo?
Wśród cech „idealnego” antybiotyku można wymienić:
- selektywny wpływ na określone patogeny powodujące zmiany skórne, co minimalizuje rozwój odporności krzyżowej na inne organizmy;
- brak reakcji alergicznych na substancję czynną i składniki podłoża;
- wysokie stężenie w miejscu podania;
Przykłady antybiotyków stosowanych miejscowo
- Mupirocyna –antybiotyk pierwszego rzutu w leczeniu liszajca zakaźnego z uwagi na wysoką skuteczność i dobrą tolerancję. Mupirocyna jest skuteczna w leczeniu zmian wywołanych przez Staphylococcus aureus. Antybiotyk ten wykazuje wysoką aktywność przeciw głównym patogenom skóry, mając jednocześnie niewielki wpływ na naturalny mikrobiom skóry.
- Kwas fusydynowy – selektywny antybiotyk wytwarzanym przez szczep grzyba Fusidium coccineum, dostępnym w postaci maści i kremu do stosowania miejscowego. Charakteryzuje się silnym działaniem i wąskim spektrum aktywności przeciwbakteryjnej. Jest zalecany w leczeniu miejscowym bakteryjnych zakażeń́ skóry wywołanych przez bakterie wrażliwe na kwas fusydynowy, takich jak: liszajec, czyraczność, zapalenie gruczołów potowych, zapalenie mieszków włosowych, zanokcica i trądzik pospolity.
- Chloramfenikol – stosowany w dermatologii jako 1 lub 2% maść, zalecana jako miejscowe leczenie ropnych chorób skóry, wywołanych drobnoustrojami opornymi na leczenie innymi antybiotykami. Chloramfenikol jest antybiotykiem o szerokim zakresie działania bakteriostatycznego na bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie, krętki i riketsje. Nie należy stosować́ produktu u noworodków, dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat.
- Neomycyna – antybiotyk stosowany najczęściej w postaci maści lub aerozolu, wskazany w miejscowym leczeniu ropnych chorób skóry, zwłaszcza wywołanych przez gronkowce (np. czyraczność, liszajec), ropnych powikłań alergicznych chorób skóry, zakażonych niewielkich oparzeń i odmrożeń.
