
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Jako składnik żywienia pozajelitowego, zapewniający podaż składników niezbędnych do syntezy białka, zwłaszcza u pacjentów po ciężkich urazach i urazach mnogich, w ostrych i przewlekłych chorobach wymagających stosowania żywienia pozajelitowego, w przypadku dużych zabiegów operacyjnych przebiegających z dużym niedoborem białka (przed, w czasie i po operacji).
W żywieniu pozajelitowym roztwory aminokwasów należy zazwyczaj łączyć z roztworami węglowodanów w celu pokrycia zapotrzebowania energetycznego.
1000 ml roztworu do infuzji zawiera:
Aminomel |
10E |
Substancje czynne: |
|
L-izoleucyna |
5,85 g |
L-leucyna |
6,24 g |
L-lizyny octan (w przeliczeniu na L-lizynę) |
10,02 g 7,10 g |
L-metionina |
4,68 g |
L-fenyloalanina |
5,40 g |
L-treonina |
5,00 g |
L-tryptofan |
2,00 g |
L-walina |
5,00 g |
L-arginina |
9,66 g |
L-histydyna |
3,30 g |
L-alanina |
15,50 g |
Kwas L-glutaminowy |
5,00 g |
Glicyna |
7,55 g |
L-prolina |
7,50 g |
L-ornityny chlorowodorek (w przeliczeniu na L-ornitynę) |
2,42 g 1,90 g |
Kwas L-asparaginowy |
1,91 g |
L-seryna |
4,30 g |
Acetylocysteina (w przeliczeniu na L-cysteinę) |
0,673 g 0,50 g |
N-acetylo-L-tyrozyna (w przeliczeniu na L-tyrozynę) |
2,00 g 1,62 g |
Sodu octan trójwodny |
3,456 g |
Sodu wodorotlenek |
1,324 g |
Sodu chlorek |
0,625 g |
Potasu chlorek |
3,355 g |
Magnezu chlorek sześciowodny |
1,017 g |
Wapnia chlorek dwuwodny |
0,735 g |
Co odpowiada następującemu składowi jonowemu elektrolitów (mmol/l):
Aminomel |
10E |
12,5E |
Na + |
69 mmol/l |
87 mmol/l |
K + |
45 mmol/l |
56,25 mmol/l |
Ca ++ |
5 mmol/l |
6 mmol/l |
Mg ++ |
5 mmol/l |
6 mmol/l |
Chlorki − Octany - L-jabłczany - |
90 mmol/l 74 mmol/l 22 mmol/l |
112,5 mmol/l 92,5 mmol/l 28 mmol/l |
Przeciwwskazania bezwzględne:
- znana nadwrażliwość na którąkolwiek substancję czynną lub pomocniczą lub składnik opakowania
- niestabilny stan krążeniowy z zagrożeniem życia (wstrząs)
- niedotlenienie komórkowe
- obrzęk płuc
- pacjenci z klinicznie istotnie podwyższonym stężeniem sodu, potasu lub magnezu w osoczu
Przeciwwskazania względne:
- przewodnienie
- nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- hiponatremia
- kwasica
- hiperkaliemia
Indywidualny dobór dawki wymagany jest w przypadku niewydolności wątroby i nerek.
Preparat Aminomel nie jest przeznaczony do żywienia pozajelitowego dzieci poniżej 2 roku życia, ponieważ jego skład aminokwasów nie spełnia wymagań stawianych preparatom dla małych dzieci.
Nie stwierdzono działań niepożądanych przy właściwym stosowaniu.
Wszelkie działania niepożądane należy niezwłocznie zgłosić lekarzowi prowadzącemu.
Stosowanie w przypadkach innych niż podane we wskazaniach może prowadzić do zaburzenia równowagi aminokwasów.
Dawkowanie i prędkość wlewu dożylnego
Jeżeli nie zalecono inaczej, przy prawidłowej przemianie materii należy stosować poniższe wytyczne:
Aminomel |
10E |
12,5E |
Maksymalna prędkość wlewu: - w ml/kg mc./godz. do - w g/kg mc./godz. do - krople/min. (przy wadze 70 kg) ok. |
1 ml 0,1 g 20 |
0,8 ml 0,1 g 16 |
Zalecana dawka dobowa: do pokrycia minimalnego zapotrzebowania na aminokwasy wynoszącego 0,8 – 1,0 g/kg mc.: - ml/kg mc. |
8 – 10 ml |
6,4 – 8 ml |
Maksymalna dawka dobowa: w katabolicznych stanach przemiany materii podaż aminokwasów należy zwiększyć do 2,0 g/kg mc., mając na względzie utrzymanie równowagi płynów i właściwą podaż energii, co odpowiada: - ml/kg mc. |
20 ml |
16 ml |
Nie zaleca się przekraczać maksymalnej dobowej podaży płynów wynoszącej 40 ml/kg mc. u pacjentów dorosłych odżywianych pozajelitowo.
U dzieci zaleca się stosowanie roztworów przeznaczonych do stosowania pediatrycznego.
Czas stosowania zależy od możliwości zmiany na kompletne żywienie dojelitowe lub dietę doustną.
Stosować tylko, jeśli roztwór jest przejrzysty i prawie bezbarwny a pojemnik nieuszkodzony.
Drogi podania
Ciągły dożylny wlew kroplowy przez cewnik w żyle głównej.
Niepożądane skutki metaboliczne mogą wyniknąć z podania niewłaściwych substancji odżywczych lub nadmiernej ilości lub też z niewłaściwej kompozycji dodatkowych składników względem potrzeb danego pacjenta.
W trakcie leczenia należy kontrolować gospodarkę wodno-elektrolitową i równowagę kwasowozasadową.
W przypadku niewydolności wątroby, nerek, nadnerczy, serca lub płuc wymagany jest indywidualny dobór dawki.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z niewydolnością nerek. U tych pacjentów należy uważnie monitorować status płynów i elektrolitów.
Podczas podawania pozajelitowo roztworów zawierających aminokwasy zgłaszano występowanie azotemii, która może wystąpić zwłaszcza przy niewydolności nerek.
Roztwory aminokwasów należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub niewydolnością wątroby.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z obrzękiem płuc lub z niewydolnością serca. Należy uważnie monitorować status płynów.
Należy regularnie monitorować pacjentów, u których występuje:
- nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- niewydolność wątroby, z powodu ryzyka wystąpienia lub pogorszenia wcześniejszych zaburzeń neurologicznych z hiperamonemią. Pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub niewydolnością wątroby należy uważnie monitorować w kierunku wystąpienia objawów hiperamonemii.
- niewydolność nerek, szczególnie w przypadku jednoczesnego występowania hiperkaliemii, czynnik ryzyka wystąpienia lub pogorszenia kwasicy metabolicznej lub hiperazotemii w następstwie nieprawidłowego klirensu kreatyniny.
Należy pamiętać, że roztwór ten jest tylko jednym ze składników żywienia pozajelitowego. Jeśli nie zalecono inaczej, dla ustalenia w pełni zbilansowanej diety należy równocześnie zapewniać dodatkową podaż składników energetycznych (uwzględniając indywidualne zapotrzebowanie na niezbędne kwasy tłuszczowe), elektrolitów, witamin i mikroelementów.
Przy jednoczesnym stosowaniu roztworów o wysokich stężeniach glukozy może być niezbędne podanie insuliny w celu zapobieżenia zbyt wysokim stężeniom glukozy we krwi.
Stosować ostrożnie w przypadku podwyższonej osmolarności surowicy.
U dzieci zaleca się stosowanie roztworów przeznaczonych do stosowania pediatrycznego.
Niepożądane skutki metaboliczne mogą wyniknąć z podania niewłaściwych substancji odżywczych lub nadmiernej ilości lub też z niewłaściwej kompozycji dodatkowych składników względem potrzeb danego pacjenta.
W trakcie leczenia należy kontrolować gospodarkę wodno-elektrolitową i równowagę kwasowozasadową.
W przypadku niewydolności wątroby, nerek, nadnerczy, serca lub płuc wymagany jest indywidualny dobór dawki.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z niewydolnością nerek. U tych pacjentów należy uważnie monitorować status płynów i elektrolitów.
Podczas podawania pozajelitowo roztworów zawierających aminokwasy zgłaszano występowanie azotemii, która może wystąpić zwłaszcza przy niewydolności nerek.
Roztwory aminokwasów należy stosować z ostrożnością u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub niewydolnością wątroby.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z obrzękiem płuc lub z niewydolnością serca. Należy uważnie monitorować status płynów.
Należy regularnie monitorować pacjentów, u których występuje:
- nieprawidłowy metabolizm aminokwasów
- niewydolność wątroby, z powodu ryzyka wystąpienia lub pogorszenia wcześniejszych zaburzeń neurologicznych z hiperamonemią. Pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub niewydolnością wątroby należy uważnie monitorować w kierunku wystąpienia objawów hiperamonemii.
- niewydolność nerek, szczególnie w przypadku jednoczesnego występowania hiperkaliemii, czynnik ryzyka wystąpienia lub pogorszenia kwasicy metabolicznej lub hiperazotemii w następstwie nieprawidłowego klirensu kreatyniny.
Należy pamiętać, że roztwór ten jest tylko jednym ze składników żywienia pozajelitowego. Jeśli nie zalecono inaczej, dla ustalenia w pełni zbilansowanej diety należy równocześnie zapewniać dodatkową podaż składników energetycznych (uwzględniając indywidualne zapotrzebowanie na niezbędne kwasy tłuszczowe), elektrolitów, witamin i mikroelementów.
Przy jednoczesnym stosowaniu roztworów o wysokich stężeniach glukozy może być niezbędne podanie insuliny w celu zapobieżenia zbyt wysokim stężeniom glukozy we krwi.
Stosować ostrożnie w przypadku podwyższonej osmolarności surowicy.
U dzieci zaleca się stosowanie roztworów przeznaczonych do stosowania pediatrycznego.
Jak dotąd nie są znane żadne interakcje z innymi lekami.
Roztworów aminokwasów nie należy podawać łącznie z innymi lekami z uwagi na zwiększone ryzyko zakażeń oraz możliwość wystąpienia niezgodności.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Objawy zatrucia:
Zbyt szybki wlew może powodować objawy nietolerancji, takie jak nudności, dreszcze i wymioty oraz istotne klinicznie straty aminokwasów przez nerki.
Przedawkowanie prowadzić może do zatrucia aminokwasami, przewodnienia i zaburzeń równowagi elektrolitowej.
Zaburzenia elektrolitowe: w przypadku niewłaściwego stosowania (przedawkowanie i (lub) szybkość infuzji większa niż zalecana), może wystąpić hiperwolemia, zaburzenia elektrolitowe, kwasica i (lub) azotemia. W takich sytuacjach należy natychmiast przerwać infuzję. Jeśli będzie to uzasadnione medycznie, może być wskazane podjęcie dalszych działań.
Brak jest specyficznego antidotum do zastosowania w przedawkowaniu. Procedury ratunkowe powinny obejmować środki korygujące zaistniałe zaburzenia.
Sposób postępowania w przypadku zatrucia:
Zmniejszenie szybkości wlewu i w razie potrzeby przerwanie wlewu, przywrócenie równowagi elektrolitowej.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku wraz z innymi lekami dochodziło do jakichkolwiek interakcji, mających negatywny wpływ na zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Aminomel 10E może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Aminomel 10E nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Aminomel 10E jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Aminomel 10E nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Aminomel 10E nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Productum compositum są dostępne bez recepty, które na podstawie danych z serwisu KtoMaLek.pl są widoczne jako dostępne w aptekach. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: