Jak opisano poniżej, przeprowadzono badania interakcji z użyciem dawki 10 mg i (lub) 20 mg 
 tadalafilu 
 . Biorąc pod uwagę fakt, że w niektórych badaniach stosowano jedynie dawkę 10 mg, nie można wykluczyć istnienia klinicznie istotnych interakcji w przypadku stosowania większych dawek 
 tadalafilu 
 . 
 Wpływ innych substancji na 
 tadalafil 
 Inhibitory cytochromu P450 
 Tadalafil 
 jest metabolizowany głównie przez CYP3A4. Selektywny inhibitor izoenzymu CYP3A4 
 ketokonazol 
 (200 mg na dobę) zwiększał ekspozycję ( 
 AUC 
 ) na 
 tadalafil 
 (10 mg) dwukrotnie, a 
 Cmax 
 tadalafilu 
 o 15% w porównaniu z wartością 
 AUC 
 i 
 Cmax 
 po podaniu samego 
 tadalafilu 
 . 
 Ketokonazol 
 (400 mg na dobę) zwiększał ekspozycję ( 
 AUC 
 ) na 
 tadalafil 
 (20 mg) czterokrotnie, a 
 C 
 max 
 o 22%. 
 Inhibitor proteazy - 
 rytonawir 
 (200 mg dwa razy na dobę), który jest inhibitorem CYP3A4, CYP2C9, CYP2C19 i CYP2D6, zwiększał dwukrotnie ekspozycję ( 
 AUC 
 ) na 
 tadalafil 
 (20 mg) i nie powodował zmiany 
 C 
 max 
 . 
 Rytonawir 
 (500 mg lub 600 mg dwa razy na dobę) zwiększał ekspozycję na 
 tadalafil 
 (20 mg) w pojedynczej dawce ( 
 AUC 
 ) o 32% i zmniejszał 
 C 
 max 
 o 30%. Pomimo, że nie badano poszczególnych interakcji, jednak inne inhibitory proteazy, takie jak 
 sakwinawir 
 , oraz inne inhibitory CYP3A4, jak erytromycyna, 
 klarytromycyna 
 , 
 itrakonazol 
 i sok grejpfrutowy, należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z 
 tadalafilem 
 , ponieważ można oczekiwać, że zwiększą stężenie 
 tadalafilu 
 w osoczu (patrz 
 CHPL 
 : punkt 4.4). 
 W rezultacie może się zwiększyć częstość występowania działań niepożądanych, wymienionych w 
 CHPL 
 w punkcie 4.8. 
 Białka transportuj 
 ące 
 Rola białek transportuj 
 ących 
 (np. p-glikoproteiny) w dystrybucji 
 tadalafilu 
 nie jest znana. Dlatego istnieje możliwość wystąpienia interakcji z innymi lekami wskutek hamowania aktywności białek transportuj 
 ących 
 . 
 Substraty glikoproteiny P (np. digoksyna) 
 Tadalafil 
 (40 mg raz na dobę) nie miał klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę digoksyny. 
 Induktory cytochromu P450 
 Induktor CYP3A4, 
 ryfampicyna 
 , zmniejszał 
 AUC 
 tadalafilu 
 o 88 %, w porównaniu z wartością 
 AUC 
 tadalafilu 
 podanego osobno w dawce 10 mg. Można oczekiwać, że to zmniejszenie ekspozycji może spowodować zmniejszenie skuteczności 
 tadalafilu 
 . Stopień zmniejszenia skuteczności nie jest znany. Inne induktory CYP3A4, takie jak fenobarbital, 
 fenytoina 
 czy 
 karbamezepina 
 , mogą również spowodować zmniejszenie stężenia 
 tadalafilu 
 w osoczu krwi. 
 Antagoniści receptora endoteliny-1 (np. 
 bozentan 
 ) 
 Bozentan 
 (125 mg dwa razy na dobę), będ 
 ący 
 substratem CYP2C9 i CYP3A4 oraz umiarkowanym induktorem CYP3A4, CYP2C9 i prawdopodobnie CYP2C19, zmniejszał ekspozycję ogólnoustrojową na 
 tadalafil 
 (40 mg raz na dobę) 42% i 
 Cmax 
 o 27% po wielokrotnym podaniu obu leków. Skuteczność 
 tadalafilu 
 u pacjentów leczonych 
 bozentanem 
 nie została jednoznacznie wykazana (patrz 
 CHPL 
 : punkty 4.4 i 5.1). 
 Tadalafil 
 nie wpływał na ekspozycję ( 
 AUC 
 i 
 Cmax 
 ) na 
 bozentan 
 i jego metabolity. 
 Bezpieczeństwo i skuteczność skojarzonego podawania 
 tadalafilu 
 i innych antagonistów receptora endoteliny-1 nie zostały zbadane. 
 Wpływ 
 tadalafilu 
 na inne produkty lecznicze 
 Azotany 
 W badaniach klinicznych wykazano, że 
 tadalafil 
 (5 mg, 10 mg i 20 mg) nasila hipotensyjne działanie azotanów. Dlatego stosowanie produktu leczniczego 
 Tadalafil 
 Accord jest przeciwwskazane u pacjentów przyjmuj 
 ących 
 organiczne azotany w jakiejkolwiek postaci (patrz 
 CHPL 
 : punkt 4.3). W oparciu o wyniki badań klinicznych, w których 150 osób przyjmowało 
 tadalafil 
 w dawce 20 mg przez 7 dni 1 nitroglicerynę 0,4 mg 
 podjęzykowo 
 w różnych punktach czasowych badania, stwierdzono, że te interakcje utrzymywały się przez ponad 24 godziny i nie były wykrywalne po 48 godzinach od podania ostatniej dawki 
 tadalafilu 
 . Dlatego, jeżeli ze względów medycznych w sytuacjach zagrażaj 
 ących 
 życiu konieczne jest zastosowanie azotanów, można je podać dopiero po upływie 48 godzin po zażyciu produktu leczniczego 
 Tadalafil 
 Accord w jakiejkolwiek dawce (od 2,5 mg do 20 mg). W takich przypadkach azotany należy podawać pod ścisłym nadzorem lekarskim i monitorować czynność układu krążenia. 
 Leki hipotensyjne (w tym leki blokuj 
 ące 
 kanały wapniowe) 
 Jednoczesne stosowanie 
 doksazosyny 
 (w dawce 4 mg i 8 mg na dobę) i 
 tadalafilu 
 (w dawce 5 mg na dobę i w dawce 20 mg podanej jednorazowo) znacząco nasila działanie hipotensyjne tego blokera receptorów alfa-adrenergicznych. Działanie to utrzymuje się przez co najmniej 12 godzin i mogą mu towarzyszyć objawy, w tym omdlenia. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania tych leków (patrz 
 CHPL 
 : punkt 4.4). 
 W badaniach dotycz 
 ących 
 interakcji między lekami z udziałem ograniczonej liczby zdrowych ochotników, nie obserwowano takich działań po zastosowaniu 
 alfuzosyny 
 lub 
 tamsulozyny 
 . Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania 
 tadalafilu 
 u pacjentów przyjmuj 
 ących 
 jakiekolwiek leki blokuj 
 ące 
 receptory a-adrenergiczne, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dawki i stopniowo ją dostosowywać. 
 W klinicznych badaniach farmakologicznych oceniano możliwość nasilenia hipotensyjnego działania leków 
 przeciwnadciśnieniowych 
 przez 
 tadalafil 
 . Badano główne grupy leków hipotensyjnych, w tym produkty lecznicze blokuj 
 ące 
 kanały wapniowe ( 
 amlodypina 
 ), inhibitory konwertazy angiotensyny 
 ACE 
 ( 
 enalapril 
 ), leki blokuj 
 ące 
 receptory 6-adrenergiczne ( 
 metoprolol 
 ), 
 tiazydowe 
 leki moczopędne ( 
 bendrofluazyd 
 ) i antagonistów receptora angiotensyny II (różne rodzaje i dawki leków stosowanych w 
 monoterapii 
 i w leczeniu skojarzonym z tiazydami, lekami blokuj ącymi kanały wapniowe, lekami blokuj 
 ącymi 
 receptory 6-adrenergiczne i (lub) lekami blokuj 
 ącymi 
 receptory a-adrenergiczne). 
 Tadalafil 
 (w dawce 10 mg, z wyj ątkiem badań z zastosowaniem antagonistów receptora angiotensyny II i 
 amlodypiny 
 , w których podawano dawkę 20 mg) nie wykazywał istotnych klinicznie interakcji z lekami z tych grup. W innym klinicznym badaniu farmakologicznym oceniano skojarzone stosowanie 
 tadalafilu 
 (20 mg) i 4 grup leków hipotensyjnych. U pacjentów przyjmuj 
 ących 
 kilka leków hipotensyjnych, ambulatoryjne zmiany ciśnienia tętniczego wydają się być zależne od stopnia kontroli ciśnienia. Osoby, u których ciśnienie było dobrze kontrolowane, wykazywały minimalne zmniejszenie ciśnienia, podobne do obserwowanego u zdrowych osób. U osób, u których ciśnienie krwi nie było kontrolowane, obniżenie ciśnienia było większe, jednak u większości pacjentów nie występowały objawy hipotensji. U pacjentów otrzymuj 
 ących 
 jednocześnie leki hipotensyjne, 
 tadalafil 
 w dawce 20 mg może spowodować obniżenie ciśnienia krwi, które zazwyczaj (z wyj 
 ątkiem 
 blokerów receptorów alfa-adrenergicznych - 
 doksazosyny 
 , patrz 
 CHPL 
 : powyżej) jest niewielkie i nie jest prawdopodobne, aby miało znaczenie kliniczne. Analiza wyników badania klinicznego 3 fazy nie wykazała różnic odnośnie działań niepożądanych występuj ących u pacjentów przyjmuj ących 
 tadalafil 
 z lekami hipotensyjnymi lub bez tych leków. Jednak pacjenci powinni zostać odpowiednio poinformowani o możliwości wystąpienia obniżenia ciśnienia krwi w przypadku jednoczesnego stosowania leków 
 przeciwnadciśnieniowych 
 . 
 Riocyguat 
 Badania przedkliniczne wykazały nasilone działanie obniżaj 
 ące 
 ciśnienie krwi w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów PDE5 i 
 riocyguatu 
 . W badaniach klinicznych wykazano nasilanie działania hipotensyjnego inhibitorów PDE5 przez 
 riocyguat 
 . W badanej populacji nie wykazano korzystnego działania klinicznego takiego skojarzenia. Jednoczesne stosowanie 
 riocyguatu 
 i inhibitorów PDE5, w tym 
 tadalafilu 
 , jest przeciwwskazane (patrz 
 CHPL 
 : punkt 4.3). 
 Inhibitory 5-alfa-reduktazy 
 Podczas badania klinicznego, w którym porównywano skojarzone stosowanie 
 tadalafilu 
 w dawce 5 mg z 
 finasterydem 
 w dawce 5 mg oraz placebo z 
 finasterydem 
 w dawce 5 mg w łagodzeniu objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, nie zaobserwowano żadnych nowych działań niepożądanych. Z uwagi na fakt braku badania interakcji lekowych oceniaj ącego wpływ 
 tadalafilu 
 i inhibitorów 5-alfa-reduktazy, należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania 
 tadalafilu 
 i inhibitorów 5-alfa-reduktazy. 
 Substraty CYP1A2 (np. teofilina) 
 W farmakologicznym badaniu klinicznym, w którym podawano 
 tadalafil 
 w dawce 10 mg jednocześnie z teofiliną (nieselektywny inhibitor 
 fosfodiesterazy 
 ), nie wykazano interakcji farmakokinetycznej. Jedynym działaniem farmakodynamicznym było niewielkie (3,5 uderzeń/minutę) zwiększenie częstości akcji serca. Pomimo, że to działanie było niewielkie i nie miało znaczenia klinicznego w tym badaniu, należy o nim pamiętać w przypadku równoczesnego stosowania tych produktów leczniczych. 
 Doustne środki antykoncepcyjne, 
 W stanie stacjonarnym 
 tadalafil 
 (40 mg raz na dobę) powodował zwiększenie ekspozycji ( 
 AUC 
 ) na 
 etynyloestradiol 
 o 26% i 
 C 
 max 
 o 70%, w porównaniu z doustnym środkiem antykoncepcyjnym podawanym jednocześnie z placebo. Nie stwierdzono statystycznie istotnego wpływu 
 tadalafilu 
 na 
 lewonorgestrel 
 , co wskazuje na to, że wpływ na 
 etynyloestradiol 
 wynika z zahamowania przez 
 tadalafil 
 procesu 
 siarczanowania 
 w jelicie. Kliniczne znaczenie tej obserwacji nie jest do końca wyjaśnione. 
 Terbutalina 
 Podobnego zwiększenia ekspozycji ( 
 AUC 
 ) i 
 Cmax 
 jak w przypadku 
 etynyloestradiolu 
 , można oczekiwać po doustnym podaniu 
 terbutaliny 
 . Wynika to prawdopodobnie z zahamowania przez 
 tadalafil 
 procesu 
 siarczanowania 
 w jelicie. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest do końca wyjaśnione 
 Alkohol  
 Jednoczesne stosowanie 
 tadalafilu 
 (10 mg lub 20 mg) nie wpływało na stężenie alkoholu we krwi (średnie maksymalne stężenie we krwi 0,08%). Ponadto, nie obserwowano zmian stężenia 
 tadalafilu 
 w ciągu 3 godzin po jednoczesnym podaniu z alkoholem. Spożycie alkoholu zaplanowano tak, aby zapewnić jego maksymalne wchłanianie (spożycie alkoholu na czczo i nieprzyjmowanie pokarmu przez 2 kolejne godziny). 
 Tadalafil 
 (20 mg) nie zwiększał średniego spadku ciśnienia krwi spowodowanego podaniem alkoholu (0,7 g/kg lub około 180 ml 40% alkoholu [wódka] u mężczyzny o masie ciała 80 kg), ale u niektórych pacjentów obserwowano zawroty głowy przy zmianie pozycji ciała i niedociśnienie 
 ortostatyczne 
 . W przypadku podania 
 tadalafilu 
 z mniejszymi dawkami alkoholu (0,6 g/kg) nie obserwowano niedociśnienia, a zawroty głowy występowały z podobną częstością, jak po spożyciu samego alkoholu. 
 Tadalafil 
 (10 mg) nie nasilał wpływu alkoholu na funkcje poznawcze. 
 Produkty lecznicze metabolizowane przez cytochrom CYP450 
 Nie należy oczekiwać, aby 
 tadalafil 
 mógł w klinicznie znacz 
 ący 
 sposób zmniejszać lub zwiększać klirens produktów leczniczych metabolizowanych przez izoenzymy CYP450. Badania potwierdziły, że 
 tadalafil 
 nie powoduje hamowania ani indukcji izoenzymów CYP450, w tym CYP3A4, CYP1A2, CYP2D6, CYP2E1, CYP2C9 i CYP2C19. 
 Substraty CYP2C9 (np. R-warfaryna) 
 Tadalafil 
 (10 mg i 20 mg) nie wykazywał klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję ( 
 AUC 
 ) na S-warfarynę i R-warfarynę (substrat CYP2C9); 
 tadalafil 
 nie wpływał także na indukowane przez warfarynę zmiany czasu protrombinowego. 
 Aspiryna 
 Tadalafil 
 (10 mg i 20 mg) nie zwiększał spowodowanego przez kwas acetylosalicylowy wydłużenia czasu krwawienia. 
 Przeciwcukrzycowe produkty lecznicze 
 Nie przeprowadzono szczegółowych badań interakcji 
 tadalafilu 
 z przeciwcukrzycowymi produktami leczniczymi.