
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 989 aptekach
Zapobieganie wystąpieniu ostrych i późnych nudności oraz wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów z zastosowaniem cisplatyny o wysoce emetogennym potencjale u osób dorosłych.
Zapobieganie wystąpieniu nudności i wymiotów związanych z chemioterapią nowotworów o umiarkowanie emetogennym potencjale u osób dorosłych.
IVEMEND 150 mg podawany jest w ramach leczenia skojarzonego (patrz punkt 4.2).
Każda fiolka zawiera fosaprepitant dimegluminy, co odpowiada 150 mg fosaprepitantu, co odpowiada 130,5 mg aprepitantu. Po rekonstytucji i rozcieńczeniu 1 ml roztworu zawiera 1 mg fosaprepitantu (1 mg/ml) (patrz punkt 6.6).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na polisorbat 80, lub na którąkolwiek inną substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Stosowanie jednocześnie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem czy cyzaprydem (patrz punkt 4.5).
Streszczenie profilu bezpieczeństwa
Ponieważ fosaprepitant przekształcany jest w aprepitant, należy się spodziewać, że podczas przyjmowania fosaprepitantu mogą wystąpić działania niepożądane związane ze stosowaniem aprepitantu. Przed zarejestrowaniem fosaprepitantu w dawce 150 mg przeprowadzono ocenę profilów bezpieczeństwa fosaprepitantu i aprepitantu odpowiednio u około 1100 osób i 6500 osób.
W badaniach klinicznych różne produkty zawierające fosaprepitant podawano ogółem 2183 osobom, w tym 371 zdrowym ochotnikom i 1579 pacjentom z nudnościami i wymiotami wywołanymi chemioterapią (ang. chemotherapy induced nausea and vomiting , CINV).
Aprepitant w postaci doustnej
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych występujących z większą częstością wśród pacjentów otrzymujących chemioterapię o wysokim ryzyku wymiotów (ang. HEC, Highly Emetogenic Chemotherapy ) z grupy leczonej aprepitantem niż z grupy leczonej standardowo należały: czkawka
(4,6% w stosunku do 2,9%), zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) (2,8% w stosunku do 1,1%), niestrawność (2,6% w stosunku do 2,0%), zaparcia (2,4% w stosunku do 2,0%), bóle głowy (2,0% w stosunku do 1,8%) i zmniejszenie łaknienia (2,0% w stosunku do 0,5%). Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym występującym z większą częstością wśród pacjentów otrzymujących chemioterapię o umiarkowanym ryzyku wymiotów (ang. MEC, Moderately Emetogenic Chemotherapy ) z grupy leczonej aprepitantem niż z grupy leczonej standardowo było zmęczenie (1,4% w stosunku do 0,9%).
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych - aprepitant
Wymienione niżej działania niepożądane obserwowano w łącznej analizie danych z badań prowadzonych z zastosowaniem HEC i MEC z częstością większą w grupach leczonych aprepitantem w postaci doustnej niż w grupach leczonych standardowo lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu:
Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów | Działania niepożądane | Częstość |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | kandydoza, zakażenia gronkowcowe | rzadko |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | niedokrwistość, gorączka neutropeniczna | niezbyt często |
Zaburzenia układu immunologicznego | reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne | częstość nieznana |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | zmniejszenie łaknienia | często |
nadmierne pragnienie | rzadko | |
Zaburzenia psychiczne | lęk | niezbyt często |
dezorientacja, nastrój euforyczny | rzadko | |
Zaburzenia układu nerwowego | bóle głowy | często |
zawroty głowy, senność | niezbyt często | |
zaburzenia funkcji poznawczych, letarg, zaburzenia smaku | rzadko | |
Zaburzenia oka | zapalenie spojówek | rzadko |
Zaburzenia ucha i błędnika | szumy uszne | rzadko |
Zaburzenia serca | kołatanie serca | niezbyt często |
bradykardia, zaburzenia sercowo-naczyniowe | rzadko | |
Zaburzenia naczyniowe | uderzenia gorąca | niezbyt często |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | czkawka | często |
bóle jamy ustnej i gardła, kichanie, kaszel, spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, podrażnienie gardła | rzadko | |
Zaburzenia żołądka i jelit | zaparcia, niestrawność | często |
odbijanie się treścią żołądkową, nudności*, wymioty*, choroba refluksowa przełyku, bóle brzucha, suchość jamy ustnej, wzdęcia | niezbyt często | |
perforacja wrzodu dwunastnicy, zapalenie jamy ustnej, wzdęcie brzucha, twarde stolce, zapalenie okrężnicy w przebiegu neutropenii | rzadko | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | wysypka, trądzik | niezbyt często |
nadwrażliwość na światło, nadmierna potliwość, łojotok, zmiany skórne, swędząca wysypka, zespół Stevens-Johnsona/martwica toksyczno-rozpływna naskórka | rzadko | |
świąd, pokrzywka | częstość nieznana | |
Klasyfikacja układów i narządów | Działania niepożądane | Częstość |
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej | słabość mięśni, kurcze mięśni | rzadko |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | zaburzenia w oddawaniu moczu | niezbyt często |
częstomocz | rzadko | |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | zmęczenie | często |
osłabienie, złe samopoczucie | niezbyt często | |
obrzęki, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, zaburzenia chodu | rzadko | |
Badania diagnostyczne | zwiększenie aktywności AlAT | często |
zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej | niezbyt często | |
obecność czerwonych krwinek w moczu, obniżenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych, obecność glukozy w moczu, zwiększenie wydalania moczu | rzadko |
*Nudności i wymioty stanowiły parametry skuteczności w okresie pierwszych 5 dni leczenia po chemioterapii i zgłaszane były jako zdarzenia niepożądane, jeśli występowały wkrótce potem.
Opis wybranych działań niepożądanych
Profil działań niepożądanych w badaniach z zastosowaniem HEC oraz MEC w fazie przedłużenia badania z podaniem wielu cykli leczenia po nie więcej niż 6 dodatkowych cyklach chemioterapii był na ogół zbliżony do profilu obserwowanego w cyklu 1.
W dodatkowym badaniu klinicznym, z grupą kontrolną przyjmującą aktywny lek, przeprowadzonym z udziałem 1169 pacjentów przyjmujących aprepitant i otrzymujących HEC, profil działań niepożądanych był na ogół zbliżony do profilu obserwowanego w innych badaniach z zastosowaniem aprepitantu i chemioterapii wysoce emetogennej.
U pacjentów leczonych aprepitantem z powodu nudności i wymiotów występujących po zabiegu chirurgicznym (ang. postoperative nausea and vomiting , PONV) obserwowano występowanie dodatkowych działań niepożądanych z częstością większą niż w grupie leczonej ondansetronem: bóle w nadbrzuszu, nieprawidłowe szmery jelitowe, zaparcia*, zaburzenia mowy, duszność, niedoczulica, bezsenność, zwężenie źrenic, nudności, zaburzenia czucia, dolegliwości żołądkowe, niedrożność przepuszczająca*, osłabienie ostrości wzroku, świszczący oddech.
*Zgłaszano u pacjentów przyjmujących aprepitant w wyższej dawce
Fosaprepitant
W badaniu klinicznym z grupą kontrolną przyjmującą aktywny lek, w którym uczestniczyli pacjenci otrzymujący HEC, oceniano bezpieczeństwo leczenia u 1143 pacjentów przyjmujących IVEMEND 150 mg w 1-dniowym schemacie leczenia w porównaniu z grupą 1169 pacjentów stosujących aprepitant w 3-dniowym schemacie leczenia. Profil bezpieczeństwa był na ogół zbliżony do profilu aprepitantu podanego w powyższej tabeli.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych - fosaprepitant
Poniżej wymieniono działania niepożądane obserwowane u pacjentów przyjmujących fosaprepitant w badaniach klinicznych lub w okresie po wprowadzeniu do obrotu, których zgodnie z tym, co opisano powyżej, nie odnotowywano u osób stosujących aprepitant. Częstość występowania określono następująco: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów | Działania niepożądane | Częstość | ||
Zaburzenia naczyniowe | zaczerwienienie twarzy, zakrzepowe zapalenie żył (przeważająco, zakrzepowe zapalenie żył w miejscu wlewu) | niezbyt często | ||
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | rumień | niezbyt często | ||
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | rumień w miejscu wlewu, ból w miejscu wlewu, świąd w miejscu wlewu | niezbyt często | ||
stwardnienie w miejscu podania wlewu | rzadko | |||
natychmiastowe reakcje nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością | częstość nieznana | |||
Badania diagnostyczne | zwiększone ciśnienie krwi | niezbyt często |
Dzień 1. | Dzień 2. | Dzień 3. | Dzień 4. | |
IVEMEND | 150 mg dożylnie | - | - | - |
Deksametazon | 12 mg doustnie | 8 mg doustnie | 8 mg doustnie dwa razy na dobę | 8 mg doustnie dwa razy na dobę |
Antagonista receptora 5-HT 3 | Standardowa dawka antagonisty receptora 5-HT 3. Patrz materiały informacyjne | - | - | - |
Dzień 1. | Dzień 2. | Dzień 3. | Dzień 4. | |
| dotyczące właściwego dawkowania wybranego antagonisty receptora 5-HT 3 |
|
|
|
Pierwszego dnia, 30 minut przed chemioterapią oraz rano w okresie od dnia 2. do dnia 4 należy podać deksametazon . Deksametazon należy także podawać wieczorem w dniu 3. i 4. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi.
Schemat stosowany w przypadku chemioterapii umiarkowanie emetogennej
Tylko Dzień 1. | |
IVEMEND | 150 mg dożylnie |
Deksametazon | 12 mg doustnie |
Antagonista receptora 5-HT 3 | Standardowa dawka antagonisty receptora 5-HT 3. Patrz materiały informacyjne dotyczące właściwego dawkowania wybranego antagonisty receptora 5-HT 3 |
Pierwszego dnia, 30 minut przed chemioterapią należy podać deksametazon . Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi.
Dane dotyczące skuteczności działania leku stosowanego w skojarzeniu z innymi
glikokortykosteroidami i antagonistami receptora 5-HT 3 są ograniczone. Dodatkowe informacje na temat jednoczesnego podawania z kortykosteroidami znajdują się w punkcie 4.5.
Należy zapoznać się z Charakterystykami Produktów Leczniczych w celu uzyskania informacji o jednocześnie stosowanych produktach leczniczych z grupy antagonistów receptora 5-HT 3 .
Szczególne populacje
Osoby w podeszłym wieku (≥ 65 lat)
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2).
Płeć
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku w zależności od płci pacjenta (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ani u hemodializowanych pacjentów z krańcową niewydolnością nerek (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby. Dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania produktu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego IVEMEND u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 roku życia. Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
IVEMEND 150 mg należy podawać dożylnie, a nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie. Najlepiej podawać we wlewie dożylnym trwającym 20-30 minut (patrz punkt 6.6). Nie należy podawać produktu IVEMEND w dawce uderzeniowej ani w postaci nierozcieńczonego roztworu.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego
Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkt 5.2).
Interakcje z substratami CYP3A4
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND u pacjentów przyjmujących jednocześnie substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna (patrz punkt 4.5). Poza tym podczas jednoczesnego stosowania z irynotekanem należy zachować szczególną ostrożność ze względu na to, iż takie skojarzenie może wiązać się ze zwiększoną toksycznością.
Jednoczesne stosowanie fosaprepitantu z pochodnymi alkaloidów sporyszu będącymi substratami
CYP3A4 może spowodować podwyższenie stężeń osoczowych tych substancji czynnych. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość ryzyka wystąpienia toksyczności pochodnych ergotaminy.
Należy unikać jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych silnie indukujących aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu), ponieważ takie skojarzenie powoduje obniżenie stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z preparatami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ).
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych hamujących aktywność CYP3A4 (np. ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, pozakonazolu, klarytromycyny, telitromycyny, nefazodonu oraz inhibitorów proteazy), ponieważ oczekuje się, że takie skojarzenie wiąże się z podwyższeniem stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z warfaryną (substratem CYP2C9)
Jednoczesne stosowanie aprepitantu w postaci doustnej z warfaryną powoduje skrócenie czasu protrombinowego wyrażonego jako wartość Międzynarodowego Współczynnika Znormalizowanego (ang. International Normalised Ratio , INR). U pacjentów leczonych długotrwale warfaryną należy ściśle kontrolować wartość INR przez 14 dni po zastosowaniu fosaprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi
Podczas leczenia fosaprepitantem oraz w okresie 28 dni po jego zakończeniu skuteczność działania hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona. W trakcie leczenia fosaprepitantem i przez 2 miesiące od podania ostatniej dawki fosaprepitantu należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji (patrz punkt 4.5).
Reakcje nadwrażliwości
Podczas podawania fosaprepitantu we wlewie dożylnym zgłaszano odosobnione przypadki wystąpienia natychmiastowej reakcji nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością. Te reakcje nadwrażliwości na ogół ustępowały po przerwaniu podawania wlewu dożylnego i zastosowaniu właściwego leczenia. Nie zaleca się wznawiania wlewu dożylnego u pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości.
Reakcje w miejscu podania oraz reakcja na wlew
Produktu IVEMEND nie należy podawać w dawce uderzeniowej, ale zawsze należy rozcieńczyć i podawać w długotrwałym wlewie dożylnym (patrz punkt 4.2). Produktu IVEMEND nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie (patrz punkt 5.3). W przypadku podawania leku w wyższych dawkach obserwowano przypadki rozwoju łagodnej zakrzepicy w miejscu iniekcji. W przypadku wystąpienia podmiotowych lub przedmiotowych objawów miejscowego podrażnienia należy przerwać podawanie wlewu lub zastrzyku i wznowić procedurę, zakładając wkłucie do innej żyły.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego
Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone i nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND (patrz punkt 5.2).
Interakcje z substratami CYP3A4
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu IVEMEND u pacjentów przyjmujących jednocześnie substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna (patrz punkt 4.5). Poza tym podczas jednoczesnego stosowania z irynotekanem należy zachować szczególną ostrożność ze względu na to, iż takie skojarzenie może wiązać się ze zwiększoną toksycznością.
Jednoczesne stosowanie fosaprepitantu z pochodnymi alkaloidów sporyszu będącymi substratami
CYP3A4 może spowodować podwyższenie stężeń osoczowych tych substancji czynnych. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość ryzyka wystąpienia toksyczności pochodnych ergotaminy.
Należy unikać jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych silnie indukujących aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyny, fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu), ponieważ takie skojarzenie powoduje obniżenie stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z preparatami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ).
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych hamujących aktywność CYP3A4 (np. ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, pozakonazolu, klarytromycyny, telitromycyny, nefazodonu oraz inhibitorów proteazy), ponieważ oczekuje się, że takie skojarzenie wiąże się z podwyższeniem stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z warfaryną (substratem CYP2C9)
Jednoczesne stosowanie aprepitantu w postaci doustnej z warfaryną powoduje skrócenie czasu protrombinowego wyrażonego jako wartość Międzynarodowego Współczynnika Znormalizowanego (ang. International Normalised Ratio , INR). U pacjentów leczonych długotrwale warfaryną należy ściśle kontrolować wartość INR przez 14 dni po zastosowaniu fosaprepitantu (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi
Podczas leczenia fosaprepitantem oraz w okresie 28 dni po jego zakończeniu skuteczność działania hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona. W trakcie leczenia fosaprepitantem i przez 2 miesiące od podania ostatniej dawki fosaprepitantu należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji (patrz punkt 4.5).
Reakcje nadwrażliwości
Podczas podawania fosaprepitantu we wlewie dożylnym zgłaszano odosobnione przypadki wystąpienia natychmiastowej reakcji nadwrażliwości z zaczerwieniem twarzy, rumieniem i dusznością. Te reakcje nadwrażliwości na ogół ustępowały po przerwaniu podawania wlewu dożylnego i zastosowaniu właściwego leczenia. Nie zaleca się wznawiania wlewu dożylnego u pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości.
Reakcje w miejscu podania oraz reakcja na wlew
Produktu IVEMEND nie należy podawać w dawce uderzeniowej, ale zawsze należy rozcieńczyć i podawać w długotrwałym wlewie dożylnym (patrz punkt 4.2). Produktu IVEMEND nie należy podawać domięśniowo ani podskórnie (patrz punkt 5.3). W przypadku podawania leku w wyższych dawkach obserwowano przypadki rozwoju łagodnej zakrzepicy w miejscu iniekcji. W przypadku wystąpienia podmiotowych lub przedmiotowych objawów miejscowego podrażnienia należy przerwać podawanie wlewu lub zastrzyku i wznowić procedurę, zakładając wkłucie do innej żyły.
Po podaniu dożylnym fosaprepitant szybko przekształcany jest w aprepitant.
Po podaniu dożylnym fosaprepitantu możliwe jest wystąpienie interakcji z innymi produktami leczniczymi, których substancje czynne wchodzą w interakcje z aprepitantem w postaci doustnej. Poniższe informacje uzyskano na podstawie danych dotyczących aprepitantu w postaci doustnej oraz danych z badań prowadzonych z użyciem fosaprepitantu podawanego dożylnie jednocześnie z deksametazonem, midazolamem lub diltiazemem.
Fosaprepitant podawany w dawce jednorazowej wynoszącej 150 mg jest słabym inhibitorem CYP3A4. Wydaje się, że fosaprepitant nie wchodzi w interakcje z białkiem transportującym
P-glikoproteiną, co wykazano poprzez brak interakcji aprepitantu w postaci doustnej z digoksyną. Przypuszcza się, że fosaprepitant powodowałby indukcję aktywności CYP2C9, CYP3A4 oraz glukuronidację w stopniu nie większym lub nawet mniejszym niż w przypadku podawania aprepitantu w postaci doustnej. Brak danych dotyczących wpływu na CYP2C8 i CYP2C19.
Wpływ fosaprepitantu na farmakokinetykę innych substancji czynnych
Hamowanie aktywności CYP3A4
Jako słaby inhibitor CYP3A4 fosaprepitant w dawce jednorazowej wynoszącej 150 mg może spowodować przemijające podwyższenie stężeń osoczowych jednocześnie stosowanych substancji czynnych metabolizowanych przez CYP3A4. Całkowite stężenie podawanych substratów CYP3A4 może zwiększyć się nawet 2-krotnie w dniu 1. i 2. po jednoczesnym podaniu fosaprepitantu w jednorazowej dawce wynoszącej 150 mg. Nie wolno stosować fosaprepitantu jednocześnie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem czy cyzaprydem. Zahamowanie aktywności CYP3A4 przez fosaprepitant może spowodować zwiększenie stężeń osoczowych tych substancji czynnych, powodując potencjalnie ciężkie lub zagrażające życiu reakcje (patrz punkt 4.3). Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania fosaprepitantu i substancji czynnych metabolizowanych głównie przez CYP3A4 oraz substancji czynnych o wąskim zakresie terapeutycznym, takich jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna (patrz punkt 4.4).
Glikokortykosteroidy
Deksametazon : w przypadku stosowania w dniu 1. jednocześnie z fosaprepitantem w dawce 150 mg w dniu 1. i 2. należy zmniejszyć o około 50% dawkę deksametazonu w postaci doustnej w celu uzyskania stężeń deksametazonu podobnych do tych osiąganych po podaniu deksametazonu bez fosaprepitantu w dawce 150 mg. W przypadku jednoczesnego stosowania z deksametazonem w jednorazowej dawce doustnej wynoszącej 8 mg w dniu 1., 2. i 3. fosaprepitant podawany dożylnie w jednorazowej dawce wynoszącej 150 mg w dniu 1. powodował zwiększenie pola pod krzywą (AUC 0-24 godz. ) dla będącego substratem CYP3A4 deksametazonu o 100% w dniu 1., 86% w dniu 2. i o 18% w dniu 3.
Leki chemioterapeutyczne
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji fosaprepitantu w dawce 150 mg z lekami chemioterapeutycznymi; jednak w oparciu o wyniki badań dotyczących stosowania aprepitantu w postaci doustnej i docetakselu oraz winorelbiny nie należy spodziewać się znaczących klinicznie interakcji produktu IVEMEND 150 mg z docetakselem i winorelbiną podawanymi dożylnie. Nie można wykluczyć interakcji z podawanymi doustnie lekami chemioterapeutycznymi metabolizowanymi głównie lub częściowo przez CYP3A4 (np. etopozyd, winorelbina). Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących takie leki, wskazana może być także dodatkowa obserwacja (patrz punkt 4.4).
Leki immunosupresyjne
Po podaniu fosaprepitantu w jednorazowej dawce wynoszącej 150 mg oczekuje się dwudniowego, przemijającego umiarkowanego zwiększenia, po którym może nastąpić łagodne zmniejszenie ekspozycji na immunosupresanty metabolizowane przez CYP3A4 (np. cyklosporynę, takrolimus, ewerolimus i syrolimus). Ze względu na jedynie krótkotrwałe zwiększenie ekspozycji ustrojowej nie zaleca się zmniejszania dawki leku immunosupresyjnego w oparciu o zasady monitorowania dawki terapeutycznej w dniu podania leku IVEMEND ani w dniu następnym.
Midazolam
Podczas jednoczesnego stosowania midazolamu doustnie w dawce jednorazowej wynoszącej 2 mg w dniu 1. i 4. fosaprepitant podawany dożylnie w dawce jednorazowej w wysokości 150 mg w dniu 1. powodował zwiększenie wartości pola pod krzywą (AUC 0-∞ ) midazolamu o 77% w dniu 1., ale nie wpływał na tę wartość w dniu 4. Fosaprepitant podawany w dawce jednorazowej w wysokości 150 mg w dniu 1. jest słabym inhibitorem CYP3A4, a w dniu 4. nie wykazuje własności hamujących czy indukujących aktywność CYP3A4.
Należy wziąć pod uwagę możliwość podwyższenia stężeń osoczowych midazolamu lub innych benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4 (alprazolam, triazolam) w przypadku jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych z produktem IVEMEND.
Diltiazem
Nie przeprowadzono badań interakcji fosaprepitantu w dawce 150 mg z diltiazemem; jednak w przypadku stosowania produktu IVEMEND 150 mg jednocześnie z diltiazemem należy uwzględnić wyniki poniższego badania prowadzonego z użyciem fosaprepitantu w dawce wynoszącej 100 mg. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym podanie fosaprepitantu w dawce wynoszącej 100 mg we wlewie dożylnym trwającym 15 minut jednocześnie z diltiazemem w dawce 120 mg 3 razy na dobę spowodowało 1,4-krotne zwiększenie AUC diltiazemu i niewielkie, choć znaczące klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego, ale nie wiązało się ze znaczącą klinicznie zmianą częstości akcji serca czy odstępu PR.
Indukcja
W badaniu interakcji z midazolamem fosaprepitant podany jednorazowo w dawce 150 mg nie
indukował aktywności CYP3A4 w dniu 1. i 4. Przewiduje się, że podanie produktu IVEMEND mogłoby spowodować indukcję aktywności CYP2C9, CYP3A4 i procesu glukuronidacji w stopniu nie większym lub nawet mniejszym niż podawanie aprepitantu w postaci doustnej w schemacie 3-dniowym, kiedy to obserwowano przemijającą indukcję enzymów, przy czym maksymalny efekt stwierdzono po upływie 6-8 dni od podania pierwszej dawki aprepitantu. Stosowanie aprepitantu w postaci doustnej w 3-dniowym schemacie leczenia wiązało się ze zmniejszeniem o około 30-35% wartości AUC substratów CYP2C9 i zmniejszeniem do 64% stężenia minimalnego etynyloestradiolu w przedziale dawkowania. Nie ma danych dotyczących wpływu na CYP2C8 i CYP2C19. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania warfaryny, acenokumarolu, tolbutamidu, fenytoiny czy innych substancji czynnych metabolizowanych przez CYP2C9 jednocześnie z produktem IVEMEND.
Warfaryna
U pacjentów leczonych długotrwale warfaryną należy ściśle kontrolować wskaźnik czas protrombinowy (INR) podczas stosowania produktu IVEMEND i przez 14 dni po zastosowaniu produktu IVEMEND w zapobieganiu nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią (patrz punkt 4.4).
Hormonalne środki antykoncepcyjne
Podczas leczenia fosaprepitantem i w okresie 28 dni po jego zakończeniu skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona. W trakcie leczenia fosaprepitantem i przez 2 miesiące od podania ostatniej dawki fosaprepitantu należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji.
Antagoniści receptora 5-HT 3
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji fosaprepitantu 150 mg i antagonistów receptora 5-HT 3 ; jednak w badaniach dotyczących interakcji klinicznych aprepitant w postaci doustnej nie wpływał w sposób istotny klinicznie na farmakokinetykę ondansetronu, granisetronu czy hydrodolasetronu (aktywnego metabolitu dolasetronu). Brak zatem dowodów świadczących o występowaniu interakcji podczas stosowania produktu IVEMEND 150 mg i antagonistów receptora 5-HT 3 .
Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę aprepitantu w przypadku podania fosaprepitantu w dawce 150 mg
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z substancjami czynnymi hamującymi aktywność CYP3A4 (np. ketokonazolem, itrakonazolem, worykonazolem, pozakonazolem, klarytromycyną, telitromycyną, nefazodonem oraz inhibitorami proteazy), ponieważ oczekuje się, że takie skojarzenie może spowodować kilkukrotne podwyższenie stężenia osoczowego aprepitantu (patrz punkt 4.4). Ketokonazol powodował około 3-krotne wydłużenie końcowego okresu półtrwania aprepitantu w postaci doustnej.
Należy unikać jednoczesnego stosowania fosaprepitantu z substancjami czynnymi silnie indukującymi aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem) ze względu na to, że takie skojarzenie może spowodować obniżenie stężenia osoczowego aprepitantu, co może wiązać się ze zmniejszeniem skuteczności leku. Nie zaleca się stosowania fosaprepitantu jednocześnie z produktami ziołowymi zawierającymi ziele dziurawca ( Hypericum perforatum ). Ryfampicyna powodowała skrócenie średniego końcowego okresu półtrwania aprepitantu w postaci doustnej o 68%.
Diltiazem
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji fosaprepitantu 150 mg i diltiazemu; jednak podczas stosowania produktu IVEMEND 150 mg z diltiazemem należy rozważyć następujące badanie z użyciem fosaprepitantu w dawce 100 mg. Podczas podawania fosaprepitantu w dawce wynoszącej 100 mg we wlewie dożylnym trwającym 15 minut jednocześnie z diltiazemem podawanym w dawce wynoszącej 120 mg 3 razy na dobę stwierdzono 1,5-krotne zwiększenie AUC aprepitantu. Wpływ ten nie został uznany za istotny klinicznie.
IVEMEND może mieć niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po podaniu produktu IVEMEND mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie (patrz punkt 4.8).
W przypadku przedawkowania należy przerwać podawanie fosaprepitantu i zastosować ogólne leczenie podtrzymujące oraz monitorować stan pacjenta. Postępowanie polegające na farmakologicznym wywołaniu wymiotów może okazać się nieskuteczne ze względu na działanie przeciwwymiotne aprepitantu.
Aprepitant nie może zostać usunięty z organizmu hemodializą.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Ivemend może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Ivemend nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Ivemend jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Ivemend nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Ivemend nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Fosaprepitantum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: