Nobaxin tabletki powlekane | 500 mg | 12 tabl.

Jedna tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny ( Azithromycinum ).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 4,788 mg.

Stosowanie azytromycyny jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub na którykolwiek z antybiotyków makrolidowych lub ketolidowych albo na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W tabeli poniżej wymieniono działania niepożądane zaobserwowane w badaniach klinicznych i w okresie po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu, pogrupowane według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania. Zastosowano podział na następujące grupy częstości: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie można ustalić na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane uporządkowano malejąco według stopnia ciężkości.

Działania niepożądane, które mogą być związane z azytromycyną, ocenione na podstawie badań klinicznych i doniesień po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu

Dawkowanie u dorosłych, również w podeszłym wieku, oraz u dzieci o masie ciała powyżej 45 kg

 Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego i trądziku pospolitego)

Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1,5 g w ciągu 3 dni (500 mg raz na dobę przez 3 dni).

Rumień wędrujący

Dawka całkowita wynosi 3 g i należy ją podawać w następującym schemacie: pierwszego dnia 1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg), a następnie 500 mg (1 tabletka powlekana) od drugiego do piątego dnia, w pojedynczych dawkach dobowych.

Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu – wyłącznie u dorosłych

Dawka całkowita wynosi 6 g i zalecana jest do podania w następującym schemacie: 1 tabletka powlekana 500 mg raz na dobę przez 3 dni, następnie 1 tabletka powlekana 500 mg raz na tydzień przez kolejnych 9 tygodni. W drugim tygodniu kuracji lek należy podać po 7 dniach od podania pierwszej dawki, a następne osiem dawek podawać, zachowując 7-dniowe przerwy w stosowaniu.

W związku ze stosowaniem dużej dawki azytromycyny w powyższym schemacie dawkowania u pacjentów z trądzikiem pospolitym o umiarkowanym nasileniu, konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem i w okresie prowadzonego kursu leczenia azytromycyną.

Powyższy schemat leczenia trądziku pospolitego o umiarkowanym nasileniu (3 dni + 9 tygodni) może być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyż nie ma dotychczas kontrolowanych badań klinicznych, których wyniki wykazałyby bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego schematu leczenia trądziku pospolitego.

 Niepowikłane zakażenia wywołane przez  Chlamydia trachomatis 1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg) w pojedynczej dawce.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki. U pacjentów w podeszłym wieku, u których występuje zwiększone ryzyko wydłużenia czasu repolaryzacji serca, należy zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca i torsade de pointes.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny > 40 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny < 40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie ostrożności.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.

Sposób podawania

Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę.

Nobaxin w postaci tabletek powlekanych 500 mg można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości.

Postępowanie w przypadku pominięcia dawki

Pominiętą dawkę należy podać tak szybko, jak to jest możliwe, a następne dawki podawać zgodnie z zaleconym schematem dawkowania.

Ciężkie reakcje alergiczne

Podobnie jak podczas stosowania erytromycyny i innych makrolidów, zgłaszano rzadkie przypadki ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcję anafilaktyczną (rzadko zakończone zgonem). Niektóre z tych reakcji na azytromycynę powodowały nawrót objawów i konieczność dłuższej obserwacji i leczenia.

Zaburzenia czynności wątroby

Wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, dlatego produkt ten należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. U niektórych pacjentów mogła występować wcześniejsza choroba wątroby lub przyjmowali oni inne leki hepatotoksyczne.

Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemno zabarwiony mocz, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa, należy niezwłocznie przeprowadzić badania (testy) czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie azytromycyny, jeżeli wystąpiły zaburzenia czynności wątroby.

Alkaloidy sporyszui azytromycyna

U pacjentów, otrzymujących alkaloidy sporyszu, jednoczesne podawanie niektórych antybiotyków makrolidowych prowadziło do zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i azytromycyną. Jednak ze względu na możliwość wystąpienia zatrucia sporyszem, nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnychalkaloidów sporyszu.

Nadkażenia

Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków, podczas leczenia azytromycyną należy obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy nadkażenia innymi, opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.

Biegunka związana z Clostridium difficile

Podczas stosowania niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, notowano występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), o nasileniu od lekkiej biegunki po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem. Podawanie substancji przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego rozwoju C. difficile .

Clostridium difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Wytwarzające hipertoksyny szczepy C. difficile wywołują zwiększenie zachorowalności i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwdrobnoustrojowe i może być konieczne wykonanie kolektomii. CDAD należy brać pod uwagę u każdego z pacjentów, u którego po zastosowaniu antybiotyku występuje biegunka. Konieczne jest zebranie dokładnego wywiadu chorobowego, ponieważ zgłaszano występowanie CDAD nawet po dwóch miesiącach po podaniu leku przeciwbakteryjnego.

Niewydolność nerek

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego wpływu azytromycyny na organizm.

Wydłużenie odstępu QT

Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes. Nie można zatem wykluczyć, że stosowanie azytromycyny może doprowadzić do zwiększenia ryzyka rozwoju komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes ), co z kolei może prowadzić do zatrzymania akcji serca. Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów ze zwiększonym ryzykiem arytmii (zwłaszcza u kobiet oraz osób w podeszłym wieku), a zwłaszcza u pacjentów:

− z wrodzonym lub potwierdzonym w badaniach wydłużeniem odstępu QT;

− równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, takie jak:

- leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron, sotalol),

- cyzapryd,

- terfenadyna,

- leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd,

- leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram,

- flurochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna;

−  z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;

−  z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.

Stosowanie długotrwałe

Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności długotrwałego stosowania azytromycyny w wymienionych wyżej wskazaniach. Jeśli zakażenie szybko nawraca, należy rozważyć zastosowanie innego leku przeciwbakteryjnego.

Miastenia

W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego.

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności

 W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, wywołanego przez  Streptococcus pyogenes, oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej, lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.

Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.

Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum .

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.

Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Ciężkie reakcje alergiczne

Podobnie jak podczas stosowania erytromycyny i innych makrolidów, zgłaszano rzadkie przypadki ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcję anafilaktyczną (rzadko zakończone zgonem). Niektóre z tych reakcji na azytromycynę powodowały nawrót objawów i konieczność dłuższej obserwacji i leczenia.

Zaburzenia czynności wątroby

Wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, dlatego produkt ten należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby. U niektórych pacjentów mogła występować wcześniejsza choroba wątroby lub przyjmowali oni inne leki hepatotoksyczne.

Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemno zabarwiony mocz, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa, należy niezwłocznie przeprowadzić badania (testy) czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie azytromycyny, jeżeli wystąpiły zaburzenia czynności wątroby.

Alkaloidy sporyszui azytromycyna

U pacjentów, otrzymujących alkaloidy sporyszu, jednoczesne podawanie niektórych antybiotyków makrolidowych prowadziło do zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i azytromycyną. Jednak ze względu na możliwość wystąpienia zatrucia sporyszem, nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnychalkaloidów sporyszu.

Nadkażenia

Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków, podczas leczenia azytromycyną należy obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy nadkażenia innymi, opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.

Biegunka związana z Clostridium difficile

Podczas stosowania niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny, notowano występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), o nasileniu od lekkiej biegunki po zapalenie jelita grubego zakończone zgonem. Podawanie substancji przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę jelita grubego, prowadząc do nadmiernego rozwoju C. difficile .

Clostridium difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Wytwarzające hipertoksyny szczepy C. difficile wywołują zwiększenie zachorowalności i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwdrobnoustrojowe i może być konieczne wykonanie kolektomii. CDAD należy brać pod uwagę u każdego z pacjentów, u którego po zastosowaniu antybiotyku występuje biegunka. Konieczne jest zebranie dokładnego wywiadu chorobowego, ponieważ zgłaszano występowanie CDAD nawet po dwóch miesiącach po podaniu leku przeciwbakteryjnego.

Niewydolność nerek

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR < 10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego wpływu azytromycyny na organizm.

Wydłużenie odstępu QT

Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes. Nie można zatem wykluczyć, że stosowanie azytromycyny może doprowadzić do zwiększenia ryzyka rozwoju komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes ), co z kolei może prowadzić do zatrzymania akcji serca. Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów ze zwiększonym ryzykiem arytmii (zwłaszcza u kobiet oraz osób w podeszłym wieku), a zwłaszcza u pacjentów:

− z wrodzonym lub potwierdzonym w badaniach wydłużeniem odstępu QT;

− równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, takie jak:

- leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron, sotalol),

- cyzapryd,

- terfenadyna,

- leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd,

- leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram,

- flurochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna;

−  z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;

−  z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.

Stosowanie długotrwałe

Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności długotrwałego stosowania azytromycyny w wymienionych wyżej wskazaniach. Jeśli zakażenie szybko nawraca, należy rozważyć zastosowanie innego leku przeciwbakteryjnego.

Miastenia

W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego.

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności

 W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, wywołanego przez  Streptococcus pyogenes, oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej, lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.

Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.

Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum .

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.

Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.