SUBLANA

Sublana interakcje ulotka koncentrat do sporządzania roztworu doustnego 10 mg/ml 1 but. po 1 l

Sublana

koncentrat do sporządzania roztworu doustnego | 10 mg/ml | 1 but. po 1 l
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu

Ulotka


Kiedy stosujemy Sublana?

Metadonu chlorowodorek, substancja czynna zawarta w produkcie leczniczym Sublana , stosowany jest w doustnej terapii podtrzymującej uzależnienia od opioidów (leczenie substytucyjne) u osób dorosłych w połączeniu z nadzorem medycznym oraz odpowiednią opieką psychospołeczną odpowiednio do podstawy

prawnej zgodnej z przepisami krajowymi.


Jaki jest skład Sublana?

1 ml koncentratu zawiera 10 mg metadonu chlorowodorku, co odpowiada 8,95 mg metadonu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu

1 ml koncentratu zawiera 1,8 mg metylu parahydroksybenzoesanu (E 218) oraz 0,2 mg propylu parahydroksybenzoesanu (E 216).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania Sublana?

Tego produktu leczniczego nie należy stosować w następuj ących przypadkach:

nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych wymienionych w punkcie 6.1

ciężka astma oskrzelowa i inne stany związane z niedrożnością oskrzeli

umiarkowana lub ciężka niewydolność ośrodka oddechowego i czynności oddechowej

wydłużenie odstępu QT , w tym wrodzony zespół wydłużonego QT

porażenna niedrożność jelit i ostre zaburzenia dotycz ące jamy brzusznej

Tak jak w przypadku wszystkich opioidów, nie należy podawać tego produktu leczniczego pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby ponieważ może to powodować encefalopatię wątrobową u pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby.


Sublana – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane metadonu są najczęściej takie same jak w przypadku innych opioidów - najczęściej opisywano nudności i wymioty. Te działania niepożądane obserwowano u około 20% pacjentów otrzymuj ących metadon w leczeniu ambulatoryjnym, gdzie kontrola medyczna jest często niezadowalaj ąca. Długoterminowe stosowanie metadonu może prowadzić do uzależnienia podobnego jak w przypadku morfiny. Objawy odstawienne są podobne jak obserwowane w przypadku morfiny i heroiny, jednak mniej nasilone, ale trwaj ące dłużej. Najpoważniejszym działaniem niepożądanych metadonu jest depresja oddechowa, która może pojawić się w fazie stabilizacji. Obserwowano bezdech, wstrząs i zatrzymanie akcji serca.

Działania niepożądane wymienione poniżej sklasyfikowano według częstości występowania oraz klasyfikacji układów i narządów. Działania te obserwowano częściej u osób bez tolerancji opioidów. Częstość występowania określono według następującej konwencji: bardzo często (> 1/10),

często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i narządów ( MedDRA )

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Częstość nieznana

U pacjentów z uzależnieniem od opioidów i przewlekłym zapaleniem wątroby obserwowano odwracalną trombocytopenię.

Zaburzenia endokrynologiczne

Częstość nieznana

Podwyższone stężenie prolaktyny przy długotrwałym stosowaniu

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często

Zatrzymanie płynów

Częstość nieznana

Jadłowstręt, hipokaliemia, hipomagnezemia

Zaburzenia psychiczne

Często

Euforia, omamy

Niezbyt często

Dysforia, pobudzenie, bezsenność, dezorientacja, zmniejszone libido

Zaburzenia układu nerwowego

Często

Uspokojenie

Niezbyt często

Ból głowy, omdlenia

Zaburzenia oka

Często

Zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, suchość oka

Zaburzenia ucha i błędnika

Często

Zawroty głowy

Częstość nieznana

Utrata słuchu

Zaburzenia serca

Rzadko

Bradykardia, kołatanie serca, przypadki wydłużenia odstępu QT i torsade de pointes , zwłaszcza przy dużych dawkach metadonu

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często

Uderzenia gor ąca , niedociśnienie

Rzadko

Wstrząs

 

Niezbyt często

Obrzęk płuc, zaostrzenie astmy, suchość błony

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

 

śluzowej nosa, depresja oddechowa, szczególnie przy dużych dawkach

Rzadko

Zatrzymanie oddechu

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Bardzo często

Nudności, wymioty

Często

Zaparcia

Niezbyt często

Suchość w jamie ustnej, zapalenie języka

Rzadko

Zwolnienie motoryki jelit (niedrożność)

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Niezbyt często

Dyskineza dróg żółciowych

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często

Przejściowa wysypka, pocenie się

Niezbyt często

Swiąd, pokrzywka, inna wysypka, a bardzo rzadko pokrzywka krwotoczna

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często

Zatrzymanie moczu, działanie antydiuretyczne

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często

Obniżona potencja, mlekotok , bolesna miesiączkowanie, brak miesiączki

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często

Zmęczenie, senność

Niezbyt często

Obrzęk kończyn dolnych, astenia, obrzęk, hipotermia

Badania diagnostyczne

Często

Przyrost masy ciała

Uwagi

Podczas długotrwałego stosowania metadonu, jak i w trakcie leczenia podtrzymuj ącego , działania niepożądane ulegały stopniowemu złagodzeniu na przestrzeni kilku tygodni. Jednak zaparcia i potliwość często utrzymywały się.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji

Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl @urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.


Sublana - dawkowanie

Produkt leczniczy może zostać przepisany wyłącznie przez lekarza specjalistę doświadczonego w leczeniu osób uzależnionych od leków.

Metadonu chlorowodorek działa co najmniej przez 24 godziny i należy podawać go codziennie o tej samej porze.

Dawkowanie

Dorośli

Ten produkt leczniczy należy przyjmować doustnie z pokarmem lub niezależnie od posiłków.

Ten produkt leczniczy powinien być przygotowany do zastosowania przez pracownika służby zdrowia. Należy postępować zgodnie ze wskazówkami zawartymi w niniejszym punkcie „Sposób podawania" oraz w punkcie 6.6 niniejszej Charakterystyki.

Dawkę początkową należy podać rano.

Produkt leczniczy nie jest przeznaczony do podawania we wstrzyknięciu.

Dawkę produktu należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Dawka powinna być podawana wyłącznie przez lekarza lub przez osobę wyznaczoną przez lekarza. Dawka produktu do podania nigdy nie może zostać odmierzona przez pacjenta.

Dawkowanie opiera się na występowaniu objawów odstawiennych i powinno być dostosowane zgodnie z indywidualnymi potrzebami pacjenta i jego sytuacją. Na ogół należy stosować najmniejszą możliwą dawkę podtrzymuj ąc ą po dostosowaniu dawki.

Należy przestrzegać lokalnych wytycznych dotycz ących dawkowania, które mogą różnić się od dawkowania opisanego poniżej.

Rozpoczęcie leczenia

Zazwyczaj dawka początkowa wynosi od 20 do 30 mg. W przypadkach, gdy tolerancja na opioidy jest wysoka, dawka początkowa może zawierać się między 25 a 40 mg.

Należy pamiętać, że utrata tolerancji na opioidy może nastąpić w ciągu kilku dni po przerwaniu stosowania lub redukcji dawki regularnie stosowanych opioidów.

U pacjentów z niskim lub niejasnym progiem tolerancji (np. po wyjściu z więzienia) należy stosować najmniejszą możliwą dawkę.

W celu uniknięcia zespołu odstawiennego , można podać dodatkową dawkę wieczorem pierwszego dnia w zależności od subiektywnej i obiektywnej oceny działania leku. Podanie dodatkowej dawki może nastąpić

jedynie w szpitalu pod ścisłą kontrolą lekarską.

Jeśli wystąpią objawy odstawienne , dawkę należy zwiększać stopniowo, najwyżej o 5 do 10 mg metadonu chlorowodorku na raz. Dostosowywanie dawki jest zakończone, jeśli objawy odstawienne ustają. Należy brać pod uwagę granice indywidulanej tolerancji.

Odmierzanie dawki w czasie dostosowania dawki odbywa się za pomocą zawartej w opakowaniu pipety z podziałką co 0,25 ml (co odpowiada 2,5 mg metadonu chlorowodorku; opakowania 100, 150, 300 i 500 ml) lub za pomocą miarki z podziałką co 0,5 ml (co odpowiada 5,0 mg metadonu chlorowodorku; opakowanie 1000 ml). Precyzyjnie odmierzona dawka pojedyncza może być rozcieńczona w różnych objętościach w zależności od zaleceń lekarza. Informacje dotycz ące przygotowania gotowego do użycia roztworu doustnego znajdują się w punkcie „Sposób podawania" oraz w punkcie 6.6 - informacje dotycz ące typów rozcieńczeń i punkcie 6.3 - informacje dotycz ące okresu ważności.

Metadonu chlorowodorek

Sublana (pipeta z podziałką o skali co 0,25 ml lub miarka z podziałką o skali co 0,5 ml)

5 m

g

0,5 ml

10 mg

1 ml

15 mg

1,5 ml

20 mg

2 ml

25 mg

2,5 ml

30 mg

3 ml

35 mg

3,5 ml

40 mg

4 ml

45 mg

4,5 ml

50 mg

5 ml

55 mg

5,5 ml

60 mg

6 ml

65 mg

6,5 ml

70 mg

7 ml

75 mg

7,5 ml

80 mg

8 ml

85 mg

8,5 ml

90 mg

9 ml

95 mg

9,5 ml

100 mg  10 ml

Terapia podtrzymuj ąca

Dawkę należy zwiększać maksymalnie o 10 mg na raz, aż do czasu uzyskania dawki podtrzymującej. Metadon ma wolne tempo eliminacji, co prowadzi do wolnego rozwoju tolerancji, a każde zwiększenie dawki może powodować depresję oddechową w ciągu 1-2 tygodni.

Większość pacjentów w celu uzyskania bezpiecznego i skutecznego leczenia podtrzymuj ącego wymaga dawki 60-120 mg na dobę; jednak niektórzy pacjenci mogą potrzebować większej dawki. Większe dawki można podawać w indywidualnych przypadkach, jeśli jest to uzasadnione i jedynie wtedy, gdy wykluczy się

jednoczesne przyjmowanie innych produktów tego typu. Zaleca się określenie stężenia metadonu w osoczu. Zazwyczaj metadon podawany jest raz na dobę. Częstsze podawanie wiąże się z ryzykiem kumulacji i przedawkowania produktu. Największa zalecana dawka, 150 mg na dobę, powinna być podawana w

wyjątkowych przypadkach (o ile krajowe wytyczne nie zalecają inaczej). Powodem dla tego ograniczenia

jest zwiększona częstość występowania wydłużenia odstępu QT , torsade de pointes oraz przypadków

zatrzymania akcji serca przy zastosowaniu większych dawek (patrz punkt 4.4).

Zmiana na inną terapię substytucyjną

Jeśli pacjent leczony był skojarzeniem agonisty/antagonisty (np. buprenorfina ), dawkę należy zmniejszać stopniowo podczas rozpoczynania leczenia metadonem. Dawka metadonu powinna być zmniejszana stopniowo o 30-50 mg na dobę, jeśli leczenie metadonem ma być przerwane i planuje się rozpoczęcie stosowania buprenorfiny podjęzykowo (szczególnie w skojarzeniu z naloksonem ). Wyższe dawki metadonu mogą prowadzić do indukowania objawów odstawiennych spowodowanych silniejszym wiązaniem buprenorfiny do p-receptora i jego częściowego agonizmu . W celu uniknięcia zespołu abstynencyjnego, wprowadzanie buprenorfiny należy rozpocząć, gdy widoczne są obiektywne objawy odstawienne .

W przypadku zmiany z lewometadonu na metadon, należy rozważyć stosunek dawek 1:2 ( lewometadon : metadon), np. 10 mg lewometadonu chlorowodorku odpowiada 20 mg metadonu chlorowodorku (2 ml produktu Sublana ).

Niektórzy pacjenci mogą wymagać dodatkowego dostosowania dawki podczas zmiany leczenia z lewometadonu na metadon.

Zmiana dawkowania

Zmiana dawki powinna być przeprowadzona przez lekarza odpowiedzialnego za dalsze leczenie, zawsze w porozumieniu z lekarzem odpowiedzialnym za ustalenie dawek podtrzymuj ących .

Zmniejszenie dawki i przerwanie leczenia

Przerwanie leczenia musi następować stopniowo, jeśli możliwe małymi krokami (zmniejszanie dawki o 5-10 mg metadonu chlorowodorku) przez kilka tygodni, a nawet miesięcy w oparciu o indywidualne potrzeby pacjenta zwracaj ąc szczególną uwagę na ewentualne równoległe zażywanie narkotyków (kontrolowanie próbek moczu).

Szybkie odstawienie metadonu prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych i spadku tolerancji na opiaty w ciągu krótkiego czasu.

Duże dawki opiatów tolerowane są jedynie jeśli przyjmowane są przez dłuższy czas. Dlatego należy wyraźnie poinformować pacjenta o schemacie tolerancji opiatów i ryzyku nawrotu w tym o możliwym

przedawkowaniu zakończonym zgonem.

Dzieci i młodzież

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu Sublana u dzieci i młodzieży z powodu niewystarczaj ących dostępnych danych dotycz ących bezpieczeństwa i skuteczności.

Młodzież w wieku od 15 lat

Istniej ą dane dotycz ące stosowania metadonu u młodzieży w wieku od 15 lat, jednak nie można podać zaleceń dotycz ących dawkowania. Osoby starsze w wieku od 65 lat

W celu uniknięcia przedawkowania, u starszych pacjentów może być konieczne zmniejszenie dawki ze względu na zmniejszony klirens.

Pacjenci z niewydolnością nerek i (lub) wątroby

W przypadku niewydolności nerek lub łagodnej do umiarkowanej niewydolności wątroby, może być konieczne wydłużenie okresu między poszczególnymi dawkami lub zmniejszenie dawki. W przypadku stabilnej przewlekłej choroby wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki podtrzymującej (patrz również punkty 4.3 i 4.4).

Pacjentki w ciąży

U pacjentek w ciąży może być konieczne dawkowanie dwa razy na dobę ze względu na przyspieszony metabolizm poprzez indukcję enzymów, zmniejszone wchłanianie oraz zwiększony klirens (dalsze informacje - patrz punkt 4.6).

Sposób podawania Podanie doustne.

Produkt Sublana może być rozcieńczony za pomocą rozcieńczalników o dużej lepkości zawieraj ących środek konserwujący w dowolnie wybranych proporcjach lub za pomocą wody oczyszczonej w stosunku do 1:3 (1 część koncentratu i do 2 części wody oczyszczonej). Do użytku natychmiastowego koncentrat można rozcieńczyć w wodzie lub soku owocowym (np. jabłkowym lub pomarańczowym, oprócz soku

grapefruitowego - patrz punkt 4.5), patrz punkt 6.6. Opakowanie zawiera pipetę z podziałką (dla opakowań

100, 150, 300, 500 ml) lub miarkę z podziałką (opakowanie 1000 ml) przeznaczone do odmierzenia wymaganej dawki.

W celu uniknięcia pomyłki, należy opisać używaną butelkę rodzajem rozpuszczalnika i stężeniem roztworu w mg/ml oraz datą sporządzenia roztworu.

Dawka dobowa musi być przyjmowana pod nadzorem i kontrolą wzrokową (np. w aptece) zgodnie z podstawą prawną i odpowiednimi przepisami krajowymi, chyba że krajowe wytyczne zalecają inaczej. Należy poinformować pacjenta, że podanie doustne jest jedynym dozwolonym i bezpiecznym sposobem podania tego produktu leczniczego. Lekarz powinien również wyraźnie podkreślić jakie mogą być konsekwencje nieprawidłowego przyjmowania produktu leczniczego.

W przypadku gdy produkt leczniczy ma być podawany w domu pacjenta, lekarz musi bezwzględnie upewnić się, że:

- wykluczone jest wszelkie ryzyko dla pacjenta i innych osób wynikaj ące z faktu przyjmowania produktu leczniczego w domu

- pacjent stosuje przepisaną substancję do leczenia substytucyjnego wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem

Podawanie produktu leczniczego w domu pacjenta należy przerwać natychmiast, jeśli produkt jest nadużywany.

Czas trwania leczenia odpowiada ramom ogólnej koncepcji terapeutycznej, postępom terapii substytucyjnej, ustalonym celom leczenia oraz indywidualnym potrzebom pacjenta.

Leczenie może być krótkoterminowe (np. terapia substytucyjna pacjentów uzależnionych w trakcie hospitalizacji) lub długoterminowe.

Instrukcje dotycz ące rozcieńczania roztworu doustnego przed podaniem znajdują się w punkcie 6.6.


Sublana – jakie środki ostrożności należy zachować?

Podczas leczenia należy zachować szczególną ostrożność w następuj ących przypadkach:

pacjenci z grupy wysokiego ryzyka: próby samobójcze z użyciem opiatów, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi lekami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy mogą być częścią stanu klinicznego uzależnienia. U pacjentów wykazuj ących uporczywe zachowania wysokiego ryzyka razem z niekontrolowanym spożyciem leków mimo odpowiedniej interwencji farmakoterapeutycznej należy przeprowadzić indywidualną ocenę przypadku i rozważyć indywidualny schemat

dawkowania łącznie z hospitalizacją.

ostre zaburzenia dotycz ące jamy brzusznej. Tak jak w przypadku innych p-agonistów, leczenie metadonem może maskować diagnozę lub kliniczny obraz u pacjentów z ostrymi zaburzeniami

dotyczącymi brzucha.

Metadon jest lekiem o pierwotnym potencjale uzależniaj ącym i w przypadku przedłużaj ącego się lub powtarzaj ącego się stosowania może powodować uzależnienie. Może wystąpić fizyczne i psychiczne uzależnienie oraz wzrost tolerancji. Metadon może powodować senność i ograniczenie świadomości. Po wielokrotnym zastosowaniu może wystąpić tolerancja na te działania.

Nagłe przerwanie leczenia może spowodować wystąpienie objawów odstawiennych .

Metadon może być zalecany jedynie przez lekarzy upoważnionych do leczenia pacjentów uzależnionych od opiatów i (lub) opioidów, ponieważ zwykłe dawkowanie stosowane w leczeniu substytucyjnym u pacjentów bez tolerancji na opiaty może prowadzić do ciężkiego zatrucia zakończonego zgonem.

Motoryka przewodu pokarmowego

Opioidy, w tym metadon, mogą powodować zaparcia, które są szczególnie groźne dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Z tego powodu należy wcześniej wdrożyć leczenie zapobiegaj ące zaparciom.

Środki ostrożności

Konieczna jest dokładna kontrola medyczna w następuj ących przypadkach:

niedociśnienie z hipowolemią,

zaburzenia dotycz ące dróg żółciowych,

niedrożność i stany zapalne jelit,

rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu,

zdiagnozowane lub podejrzewane wydłużenie odstępu QT (co może być spowodowane również stosowaniem innych leków) lub zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza hipokaliemia,

znacz ąca klinicznie bradykardia,

zaawansowana lub niedokrwienna choroba serca,

stwierdzone w wywiadzie zaburzenia przewodzenia w sercu,

stosowanie leków przeciwarytmicznych klasy I i III,

ciąża i karmienie piersią (patrz punkt 4.6),

zaburzenia świadomości,

jednoczesne stosowanie innych produktów o depresyjnym wpływie na ośrodkowy układ nerwowy lub czynność oddechową,

zaburzenia, w których należy unikać depresji oddechowej,

zwiększone ciśnienie śródczaszkowe,

rozpoczęcie lub zakończenie leczenia antyretrowirusowego , ponieważ substancje antyretrowirusowe mogą zmniejszać lub zwiększać stężenie metadonu (patrz punkt 4.5), • zapalenie trzustki,

jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 CYP3A4 (patrz punkt 4.5),

drgawki,

niedoczynność tarczycy,

niedoczynność kory nadnerczy,

wstrząs,

myasthenia gravis.

Szczególne czynniki ryzyka u pacjentów stosuj ących leczenie substytucyjne

Metadon może powodować nadużywanie i uzależnienie, podobnie jak inne silne opioidy.

Należy uprzedzić pacjenta, że spożywanie alkoholu, nielegalnych opioidów, innych substancji o depresyjnym wpływie na ośrodkowy układ nerwowy (jak benzodiazepiny lub leki nasenne) lub innych substancji stosowanych w leczeniu substytucyjnym może zwiększać ryzyko depresji oddechowej potencjalnie prowadzącej do zgonu na skutek zatrzymania oddechu.

Podczas terapii substytucyjnej wymagane są okresowe badania moczu na obecność opiatów (nawet analiza ilościowa), barbituranów, metakwalonu i benzodiazepin oraz, jeśli konieczne, na obecność kokainy i amfetaminy oraz ich metabolitów; patrz podstawy prawne w odpowiednich przepisach krajowych.

W przypadku stosowania dużych dawek dobowych konieczna jest dokładna kontrola medyczna p od kątem zaburzeń umysłowych i somatycznych.

Leczenie z zastosowaniem antagonistów opioidów prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych .

Przerwanie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, w celu uniknięcia objawów odstawiennych (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia rytmu serca

Badania kliniczne wykazały, że podczas leczenia metadonem niezbyt często występuje wydłużenie odstępu QT . W konsekwencji występuje ryzyko rozwoju polimorficznej komorowej tachykardii ( torsade depointes ). Zaleca się wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem terapii z wykorzystaniem metadonu, szczególnie u pacjentów z rozpoznanymi czynnikami ryzyka dla wystąpienia wydłużenia odstępu QT lub w przypadku

jednoczesnego stosowania substancji, które potencjalnie mogą powodować wydłużenie odstępu QT . Badania EKG należy powtórzyć 2 tygodnie po rozpoczęciu leczenia w celu ustalenia i oceny wpływu metadonu chlorowodorku na odstęp QT .

Ponadto, badania EKG należy wykonać przed zwiększeniem dawki o 100 mg na dobę oraz siedem dni po zwiększeniu dawki.

Metadon należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów, u których występuje ryzyko wydłużenia odstępu QT , np. w następuj ących przypadkach:

zaburzenia przewodzenia w sercu występuj ące w przeszłości,

zaawansowana lub niedokrwienna choroba serca,

choroby wątroby,

występuj ące w rodzinie przypadki nagłego zgonu,

zaburzenia elektrolitowe, jak np. hipokaliemia, hipomagnezemia ,

jednoczesne stosowanie substancji maj ących potencjał do wydłużania odstępu QT ,

jednoczesne stosowanie substancji mog ących powodować zaburzenia elektrolitowe,

jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 CYP3A4 (patrz punkt 4.5).

Płuca i oddychanie

Tak jak w przypadku innych opioidów, metadon należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z astmą, przewlekłą obturacyjna chorobą płuc lub przewlekłym sercem płucnym oraz u pacjentów z ograniczona rezerwą oddechową, istniej ącym upośledzeniem czynności oddechowej, niedotlenieniem lub hiperkapnią. Nawet przy zwykłych dawkach terapeutycznych narkotyków w tej grupie pacjentów może wystąpić obniżenie aktywności układu oddechowego z jednoczesnym zwiększeniem oporu w drogach

oddechowych i końcowym bezdechem. U pacjentów predysponowanych do takich zjawisk atopowych może dojść do zaostrzenia istniejącej astmy oskrzelowej, nasilenia wykwitów skórnych i eozynofilii.

Ciśnienie śródczaszkowe

Depresyjny wpływ narkotyków na oddychanie i ich zdolność do zwiększania ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego mogą ulec znacznemu nasileniu w przypadku wystąpienia urazu głowy lub wcześniej istniej ącego wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego. Ponadto opioidy wywołują działania niepożądane, które mogą maskować przebieg kliniczny u pacjentów z urazami głowy. U takich pacjentów metadon jako p-agonistę, należy stosować z zachowaniem ostrożności i tylko wtedy, gdy zostanie to uznane za konieczne.

Informacje dodatkowe

Przerwanie leczenia po wielokrotnym stosowaniu lub po podaniu antagonisty opioidów powoduje zespół odstawienny.

Stosowanie metadonu u pacjentów bez wytworzonej tolerancji na opioidy zagraża życiu i może prowadzić do zgonu przez zatrzymanie oddechu. Z tego powodu ten produkt leczniczy należy koniecznie przechowywać w bezpiecznym miejscu, niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Produkt leczniczy Sublana przeznaczony jest wyłącznie do terapii substytucyjnej i może być podawany wyłącznie doustnie. Dożylne podanie produktu leczniczego Sublana może powodować ciężkie działania niepożądane zakończone zgonem.

Jednoczesne stosowanie narkotyków i innych substancji odurzaj ących

Przyjmowanie narkotyków, spożywanie alkoholu i stosowanie innych produktów leczniczych podczas terapii substytucyjnej może powodować stany zagrażaj ące życiu i dlatego należy się tego wystrzegać. Jeśli to konieczne, można wykonywać regularne badania moczu w celu wykrycia jednoczesnego stosowania innych nielegalnych substancji.

Ból i choroby współistniej ące podczas terapii substytucyjnej

Działanie przeciwbólowe metadonu może maskować objawy chorób współistniej ących . Należy poinformować o tym fakcie pacjenta lub, jeśli konieczne, odpowiednio go kontrolować.

W przypadku wystąpienia dolegliwości bólowych w trakcie terapii substytucyjnej, konieczne jest wprowadzenie dodatkowego leczenia przeciwbólowego po sprawdzeniu współzależności leczenie w specjalistycznym centrum w stosownych przypadkach).

Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów starszych, pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i ciężkimi, przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub u pacjentów w złym stanie ogólnym (patrz punkt 4.2).

Dzieci i młodzież

Brak jest wystarczaj ących danych dotycz ących bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego Sublana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 14 lat. Jednak istnieje doświadczenie w leczeniu młodzieży od 15 roku życia.


Przyjmowanie Sublana w czasie ciąży

Podczas leczenia należy zachować szczególną ostrożność w następuj ących przypadkach:

pacjenci z grupy wysokiego ryzyka: próby samobójcze z użyciem opiatów, szczególnie w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem i innymi lekami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy mogą być częścią stanu klinicznego uzależnienia. U pacjentów wykazuj ących uporczywe zachowania wysokiego ryzyka razem z niekontrolowanym spożyciem leków mimo odpowiedniej interwencji farmakoterapeutycznej należy przeprowadzić indywidualną ocenę przypadku i rozważyć indywidualny schemat

dawkowania łącznie z hospitalizacją.

ostre zaburzenia dotycz ące jamy brzusznej. Tak jak w przypadku innych p-agonistów, leczenie metadonem może maskować diagnozę lub kliniczny obraz u pacjentów z ostrymi zaburzeniami

dotyczącymi brzucha.

Metadon jest lekiem o pierwotnym potencjale uzależniaj ącym i w przypadku przedłużaj ącego się lub powtarzaj ącego się stosowania może powodować uzależnienie. Może wystąpić fizyczne i psychiczne uzależnienie oraz wzrost tolerancji. Metadon może powodować senność i ograniczenie świadomości. Po wielokrotnym zastosowaniu może wystąpić tolerancja na te działania.

Nagłe przerwanie leczenia może spowodować wystąpienie objawów odstawiennych .

Metadon może być zalecany jedynie przez lekarzy upoważnionych do leczenia pacjentów uzależnionych od opiatów i (lub) opioidów, ponieważ zwykłe dawkowanie stosowane w leczeniu substytucyjnym u pacjentów bez tolerancji na opiaty może prowadzić do ciężkiego zatrucia zakończonego zgonem.

Motoryka przewodu pokarmowego

Opioidy, w tym metadon, mogą powodować zaparcia, które są szczególnie groźne dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Z tego powodu należy wcześniej wdrożyć leczenie zapobiegaj ące zaparciom.

Środki ostrożności

Konieczna jest dokładna kontrola medyczna w następuj ących przypadkach:

niedociśnienie z hipowolemią,

zaburzenia dotycz ące dróg żółciowych,

niedrożność i stany zapalne jelit,

rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu,

zdiagnozowane lub podejrzewane wydłużenie odstępu QT (co może być spowodowane również stosowaniem innych leków) lub zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza hipokaliemia,

znacz ąca klinicznie bradykardia,

zaawansowana lub niedokrwienna choroba serca,

stwierdzone w wywiadzie zaburzenia przewodzenia w sercu,

stosowanie leków przeciwarytmicznych klasy I i III,

ciąża i karmienie piersią (patrz punkt 4.6),

zaburzenia świadomości,

jednoczesne stosowanie innych produktów o depresyjnym wpływie na ośrodkowy układ nerwowy lub czynność oddechową,

zaburzenia, w których należy unikać depresji oddechowej,

zwiększone ciśnienie śródczaszkowe,

rozpoczęcie lub zakończenie leczenia antyretrowirusowego , ponieważ substancje antyretrowirusowe mogą zmniejszać lub zwiększać stężenie metadonu (patrz punkt 4.5), • zapalenie trzustki,

jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 CYP3A4 (patrz punkt 4.5),

drgawki,

niedoczynność tarczycy,

niedoczynność kory nadnerczy,

wstrząs,

myasthenia gravis.

Szczególne czynniki ryzyka u pacjentów stosuj ących leczenie substytucyjne

Metadon może powodować nadużywanie i uzależnienie, podobnie jak inne silne opioidy.

Należy uprzedzić pacjenta, że spożywanie alkoholu, nielegalnych opioidów, innych substancji o depresyjnym wpływie na ośrodkowy układ nerwowy (jak benzodiazepiny lub leki nasenne) lub innych substancji stosowanych w leczeniu substytucyjnym może zwiększać ryzyko depresji oddechowej potencjalnie prowadzącej do zgonu na skutek zatrzymania oddechu.

Podczas terapii substytucyjnej wymagane są okresowe badania moczu na obecność opiatów (nawet analiza ilościowa), barbituranów, metakwalonu i benzodiazepin oraz, jeśli konieczne, na obecność kokainy i amfetaminy oraz ich metabolitów; patrz podstawy prawne w odpowiednich przepisach krajowych.

W przypadku stosowania dużych dawek dobowych konieczna jest dokładna kontrola medyczna p od kątem zaburzeń umysłowych i somatycznych.

Leczenie z zastosowaniem antagonistów opioidów prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych .

Przerwanie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, w celu uniknięcia objawów odstawiennych (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia rytmu serca

Badania kliniczne wykazały, że podczas leczenia metadonem niezbyt często występuje wydłużenie odstępu QT . W konsekwencji występuje ryzyko rozwoju polimorficznej komorowej tachykardii ( torsade depointes ). Zaleca się wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem terapii z wykorzystaniem metadonu, szczególnie u pacjentów z rozpoznanymi czynnikami ryzyka dla wystąpienia wydłużenia odstępu QT lub w przypadku

jednoczesnego stosowania substancji, które potencjalnie mogą powodować wydłużenie odstępu QT . Badania EKG należy powtórzyć 2 tygodnie po rozpoczęciu leczenia w celu ustalenia i oceny wpływu metadonu chlorowodorku na odstęp QT .

Ponadto, badania EKG należy wykonać przed zwiększeniem dawki o 100 mg na dobę oraz siedem dni po zwiększeniu dawki.

Metadon należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów, u których występuje ryzyko wydłużenia odstępu QT , np. w następuj ących przypadkach:

zaburzenia przewodzenia w sercu występuj ące w przeszłości,

zaawansowana lub niedokrwienna choroba serca,

choroby wątroby,

występuj ące w rodzinie przypadki nagłego zgonu,

zaburzenia elektrolitowe, jak np. hipokaliemia, hipomagnezemia ,

jednoczesne stosowanie substancji maj ących potencjał do wydłużania odstępu QT ,

jednoczesne stosowanie substancji mog ących powodować zaburzenia elektrolitowe,

jednoczesne stosowanie inhibitorów cytochromu P450 CYP3A4 (patrz punkt 4.5).

Płuca i oddychanie

Tak jak w przypadku innych opioidów, metadon należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z astmą, przewlekłą obturacyjna chorobą płuc lub przewlekłym sercem płucnym oraz u pacjentów z ograniczona rezerwą oddechową, istniej ącym upośledzeniem czynności oddechowej, niedotlenieniem lub hiperkapnią. Nawet przy zwykłych dawkach terapeutycznych narkotyków w tej grupie pacjentów może wystąpić obniżenie aktywności układu oddechowego z jednoczesnym zwiększeniem oporu w drogach

oddechowych i końcowym bezdechem. U pacjentów predysponowanych do takich zjawisk atopowych może dojść do zaostrzenia istniejącej astmy oskrzelowej, nasilenia wykwitów skórnych i eozynofilii.

Ciśnienie śródczaszkowe

Depresyjny wpływ narkotyków na oddychanie i ich zdolność do zwiększania ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego mogą ulec znacznemu nasileniu w przypadku wystąpienia urazu głowy lub wcześniej istniej ącego wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego. Ponadto opioidy wywołują działania niepożądane, które mogą maskować przebieg kliniczny u pacjentów z urazami głowy. U takich pacjentów metadon jako p-agonistę, należy stosować z zachowaniem ostrożności i tylko wtedy, gdy zostanie to uznane za konieczne.

Informacje dodatkowe

Przerwanie leczenia po wielokrotnym stosowaniu lub po podaniu antagonisty opioidów powoduje zespół odstawienny.

Stosowanie metadonu u pacjentów bez wytworzonej tolerancji na opioidy zagraża życiu i może prowadzić do zgonu przez zatrzymanie oddechu. Z tego powodu ten produkt leczniczy należy koniecznie przechowywać w bezpiecznym miejscu, niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Produkt leczniczy Sublana przeznaczony jest wyłącznie do terapii substytucyjnej i może być podawany wyłącznie doustnie. Dożylne podanie produktu leczniczego Sublana może powodować ciężkie działania niepożądane zakończone zgonem.

Jednoczesne stosowanie narkotyków i innych substancji odurzaj ących

Przyjmowanie narkotyków, spożywanie alkoholu i stosowanie innych produktów leczniczych podczas terapii substytucyjnej może powodować stany zagrażaj ące życiu i dlatego należy się tego wystrzegać. Jeśli to konieczne, można wykonywać regularne badania moczu w celu wykrycia jednoczesnego stosowania innych nielegalnych substancji.

Ból i choroby współistniej ące podczas terapii substytucyjnej

Działanie przeciwbólowe metadonu może maskować objawy chorób współistniej ących . Należy poinformować o tym fakcie pacjenta lub, jeśli konieczne, odpowiednio go kontrolować.

W przypadku wystąpienia dolegliwości bólowych w trakcie terapii substytucyjnej, konieczne jest wprowadzenie dodatkowego leczenia przeciwbólowego po sprawdzeniu współzależności leczenie w specjalistycznym centrum w stosownych przypadkach).

Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów starszych, pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i ciężkimi, przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby lub u pacjentów w złym stanie ogólnym (patrz punkt 4.2).

Dzieci i młodzież

Brak jest wystarczaj ących danych dotycz ących bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego Sublana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 14 lat. Jednak istnieje doświadczenie w leczeniu młodzieży od 15 roku życia.


Sublana - interakcje

Interakcje farmakokinetyczne

Inhibitory P-glikoproteiny: metadon jest substratem p-glikoproteiny; wszystkie substancje, które hamują p-glikoproteinę (np. chinidyna, werapamil , cyklosporyna ) mogą spowodować wzrost stężenia metadonu

w surowicy. Farmakodynamiczne działanie metadonu może ulegać zwiększeniu również na skutek zwiększonej przepuszczalności bariery krew-mózg.

Induktory izoenzymu CYP3A4 : metadon jest substratem CYP3A4 (patrz punkt 5.2). Poprzez indukcję CYP3A4 zwiększa się klirens metadonu i spada jego stężenie w osoczu krwi. Substancje będ ące induktorami tego izoenzymu (barbiturany, karbamazepina , fenytoina , newirapina , ryfampicyna , efawirenz , amprenawir , spironolakton , deksametazon , Hypericumperforatum [ziele dziurawca zwyczajnego]), mogą nasilać metabolizm metadonu w wątrobie.

Przykładowo, po trzech tygodniach leczenia efawirenzem w dawce 600 mg na dobę, średnie maksymalne stężenie i AUC w osoczu krwi zmniejszyły się u pacjentów leczonych metadonem (35-100 mg na dobę) odpowiednio o 48% i 57%.

Konsekwencje indukcji enzymów są wyraźniejsze, jeżeli induktor podaje się po rozpoczęciu leczenia metadonem. Jako konsekwencje takich interakcji obserwowano objawy odstawienne , a zatem konieczne może być zwiększenie dawki metadonu. Jeżeli induktor CYP3A4 zostanie odstawiony, dawkę metadonu należy zmniejszyć.

Inhibitory izoenzymu CYP3A4: metadon jest substratem CYP3A4 (patrz punkt 5.2). Przez hamowanie CYP3A4 klirens metadonu jest zmniejszony. Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 (np.

kanabinoidy, delawirdyna , klarytromycyna , telitromycyna , erytromycyna, cyprofloksacyna , flukonazol , itrakonazol , ketokonazol , sok grejpfrutowy, cymetydyna , fluoksetyna, fluwoksamina , nefazodon ) może powodować wzrost stężenia metadonu w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania fluwoksaminy

wykazano 40-100% różnicę wzrostu pomiędzy stężeniem w surowicy krwi a dawką metadonu. Jeśli pacjentowi przyjmującemu metadon przepisane są powyższe produkty lecznicze, należy brać pod uwagę ryzyko przedawkowania.

Produkty wpływaj ące na kwasowość moczu: metadon jest słabą zasadą.

Substancje zakwaszaj ące mocz (takie jak chlorek amonu i kwas askorbinowy) mogą zwiększać klirens nerkowy metadonu. Pacjentom leczonym metadonem zaleca się unikanie produktów zawieraj ących chlorek amonu.

Jednoczesne leczenie zakażenia wirusem HIV : przypuszcza się, że niektóre inhibitory proteazy ( amprenawir , nelfinawir , abakawir , lopinawir/rytonawir i rytonawir/sakwinawir) zmniejszaj ą stężenie metadonu w surowicy krwi. Podczas monoterapii rytonawirem obserwowano dwukrotny wzrost AUC metadonu. Stężenie w osoczu krwi zydowudyny (analog nukleozydu), podawanej doustnie lub dożylnie, ulega zwiększeniu podczas stosowania metadonu. Działanie to jest bardziej nasilone po doustnym podaniu zydowudyny niż po podaniu dożylnym. Wynika to prawdopodobnie z hamowania glukuronidacji zydowudyny , co prowadzi do zmniejszenia jej klirensu. Podczas leczenia metadonem, należy uważnie obserwować pacjentów pod kątem toksyczności zydowudyny , w celu ewentualnego zmniejszenia jej dawki. Z powodu wzajemnych oddziaływań zydowudyny i metadonu ( zydowudyna jest induktorem CYP3A4) podczas ich skojarzonego stosowania mogą rozwinąć się typowe objawy abstynencji opioidowej (bóle głowy, bóle mięśni, zmęczenie i rozdrażnienie).

Didanozyna i stawudyna : metadon opóźnia wchłanianie i zwiększa metabolizm pierwszego przejścia stawudyny i didanozyny , co skutkuje zmniejszeniem ich biodostępności.

Metadon może podwoić stężenie dezypraminy w surowicy krwi.

Jednoczesne leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C : w badaniach klinicznych wykazano, że telaprewir znacząco zmniejsza maksymalne stężenie metadonu w osoczu

Interakcje farmakodynamiczne

Antagoniści opioidów : nalokson i naltrekson neutralizują działania metadonu i indukują objawy odstawienne . Podobnie buprenorfina , która może wywołać objawy odstawienne .

Środki działaj ące depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (np. inne opioidy, benzodiazepiny, alkohol): produkty lecznicze o działaniu hamuj ącym na ośrodkowy układ nerwowy mogą powodować depresję oddechową, niedociśnienie, silną sedację lub śpiączkę, dlatego może być konieczne zmniejszenie dawki

jednego lub obu produktów leczniczych w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia depresji oddechowej. W związku z tym należy ostrożnie modyfikować dawkowanie, przy czym dawkę należy zwiększać stopniowo, uważnie obserwuj ąc pacjenta.

Leki znieczulaj ące , uspokajająco-nasenne (w tym benzodiazepiny, barbiturany, chloralu wodzian i klometiazol ), przeciwlękowe, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwhistaminowe pierwszej generacji i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą nasilać ogólne działanie depresyjne metadonu podczas terapii skojarzonej (patrz punkt 4.4). Leki przeciwpsychotyczne mogą wzmacniać działanie uspokajaj ące i hipotensyjne metadonu.

Zahamowanie perystaltyki: jednoczesne stosowanie metadonu i produktów leczniczych hamuj ących perystaltykę jelit ( loperamid i difenoksylat ) może powodować ciężkie zaparcia i zwiększać działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy. Opioidy w skojarzeniu z lekami blokującymi receptory muskarynowe mogą powodować ciężkie zaparcia lub niedrożność porażenną jelit, szczególnie podczas

długotrwałego stosowania.

Wydłużenie odstępu QT : metadonu nie należy stosować w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które mogą wydłużać odstęp QT , takimi jak leki przeciwarytmiczne ( sotalol , amiodaron i flekainid ), leki przeciwpsychotyczne ( tiorydazyna , haloperidol , sertindol , fenotiazyny i zyprazydon ), leki przeciwdepresyjne

(paroksetyna, sertralina ) lub antybiotyki (erytromycyna, klarytromycyna , lewofloksacyna , moksyfloksacyna).

Inhibitory MAO: j ednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO może prowadzić do nasilonego zahamowania ośrodkowego układu nerwowego, ciężkiej hipotonii i (lub) bezdechu.

Leki przeciwbólowe: działanie przeciwbólowe terapii substytucyjnej może być niewystarczaj ące u pacjentów otrzymuj ących stałą dawkę metadonu, u których wystąpił uraz fizyczny, ból pooperacyjny lub ostry ból z innych przyczyn.

Tacy pacjenci powinni otrzymywać leki przeciwbólowe, w tym opioidy, wskazane u innych pacjentów odczuwaj ących ból z podobnych przyczyn.

Pacjenci stosujący leczenie metadonem, którzy otrzymują opioidy w celu leczenia ostrego bólu ze względu na tolerancje opioidów spowodowaną metadonem, mogą wymagać większych i (lub) częstszych dawek w porównaniu do innych pacjentów, u których nie występuje tolerancja.

Interakcje diagnostyczne/laboratoryjne

Badania opróżniania żołądka : opioidy mogą opóźniać opróżnianie żołądka, a tym samym prowadzić do nieprawidłowych wyników badań.

Obrazowanie wątroby i dróg żółciowych za pomocą technetu Tc 99m-disofenin: wprowadzenie technetu Tc 99m-disofenin do jelita cienkiego może być nieskuteczne, ponieważ opioidy mogą powodować zwężenie zwieracza Oddiego i zwiększone ciśnienie w drogach żółciowych. Takie działania prowadzą do opóźnienia wizualizacji i tym samym przypominają niedrożność przewodu żółciowego wspólnego.

Ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego : ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego może być zwiększone; działanie to jest wynikiem depresji oddechowej wywołanej retencją dwutlenku węgla.

Aktywność amylazy lub lipazy w osoczu krwi : stężenie amylazy lub lipazy w osoczu krwi może być zwiększone, ponieważ opioidy mogą powodować zwężenie zwieracza Oddiego i zwiększone ciśnienie w drogach żółciowych; może mieć to wpływ na oznaczanie tych enzymów do 24 godzin po podaniu leku.

Badania moczu: metadon może wpływać na badania moczu i dawać dodatni wynik kontroli antydopingowej.

Testy ciążowe: metadon może zaburzać wyniki testu ciążowego z moczu.

Dzieci i młodzież

Badania interakcji zostały przeprowadzone jedynie u dorosłych.


Czy Sublana wpływa na prowadzenie pojazdów ?

Ponieważ funkcje psychomotoryczne i poznawcze nie są zaburzone podczas stabilnej terapii substytucyjnej, metadon zazwyczaj nie wpływa, albo wpływa w niewielkim stopniu na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. O tym, czy pacjent jest zdolny do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn musi zadecydować lekarz oceniaj ąc indywidualne reakcje i dawkowanie.

Nie zaleca się aktywnego uczestnictwa w ruchu drogowym na początku leczenia, w czasie dostosowania dawki, jeśli wystąpią objawy odstawienne oraz w przypadku jednoczesnego stosowania substancji, które mogą zaburzać funkcje poznawcze.


Sublana - przedawkowanie

Zatrucie u osób nie leczonych wcześniej opiatami

Zagrażaj ące życiu zatrucia mogą wystąpić nawet przy mniejszych stężeniach niż stosowane w terapii substytucyjnej, szczególnie u osób bez tolerancji (zwłaszcza u dzieci). U dorosłych bez tolerancji może to nastąpić przy zastosowaniu dawki około 20 mg metadonu chlorowodorku.

Dzieci i młodzież

U dzieci w wieku do 5 lat zatrucie może wystąpić przy dawce około 1 mg, a u dzieci starszych poczynaj ąc od dawki około 3 mg.

Objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania metadonu

Interakcje między powstaniem i ciągłością tolerancji na opioidy a dawką metadonu chlorowodorku mogą być kompleksowe. Jeśli pacjent wykazuje objawy podmiotowe i przedmiotowe nadmiernego działania metadonu chlorowodorku charakteryzuj ące się „dziwnym samopoczuciem", ograniczona zdolnością koncentracji, sennością i zawrotami głowy podczas podnoszenia się do pozycji stojącej, zaleca się ograniczenie dawki.

Objawy przedawkowania

Przedawkowanie objawia się depresją oddechową (zmniejszenie częstości oddechów i (lub) objętości oddechowej, oddech Cheyne-Stokesa, sinica), nadmierną sennością przechodz ąc ą w stupor lub śpiączkę, zwężeniem źrenic, zwiotczeniem mięśni szkieletowych, wilgotną skórą i czasami bradykardią i niedociśnieniem. Ciężkie zatrucie, szczególnie po podaniu dożylnym, może powodować zatrzymanie oddechu, zapaść krążeniową, zatrzymanie akcji serca i zgon.

Leczenie przedawkowania

Jeśli to konieczne należy natychmiast wdrożyć leczenie w oddziale intensywnej opieki medycznej (np. intubację i sztuczne oddychanie). Stosowanie swoistych antagonistów opiatów (np. naloksonu ) może być skuteczne w leczeniu objawów zatrucia. Dawki poszczególnych antagonistów opiatów różnią się od siebie (należy brać pod uwagę informacje od producenta!). Należy zwrócić szczególną uwagę, że depresyjne działanie na czynność oddechową w przypadku metadonu może być długotrwałe (36-48 godzin), podczas gdy antagoniści opiatów maja działanie krótkotrwałe (od 1 do 3 godzin). Po remisji działania antagonistycznego może być konieczne podanie kolejnego wstrzyknięcia. Konieczne może być podjęcie kroków zapobiegaj ących nadmiernemu zmniejszeniu temperatury ciała i utrzymanie odpowiedniej objętości płynów. U pacjentów fizycznie uzależnionych od opioidów, podanie zwykłej dawki antagonisty opiatów spowoduje ostre objawy odstawienne . Dlatego, jeśli to możliwe, należy unikać stosowania antagonistów u tych pacjentów. Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli mimo wszystko należy wdrożyć takie postępowanie w celu leczenia ciężkiej depresji oddechowej.

W przypadku zatrucia metadonem podanym doustnie, płukanie żołądka można wykonać dopiero po leczeniu antagonistami.

Ochrona układu oddechowego drogą intubacji ma szczególne znaczenie w przypadku płukania żołądka, jak również przed podaniem antagonisty (możliwe wywołanie wymiotów).

Metadon nie ulega dializie.

Odstawienie metadonu chlorowodorku

Objawy odstawienne mogą wystąpić w czasie 24 godzinnej przerwy pomiędzy dawkami, jeśli przepisana dawka metadonu jest za mała (niedrożność nosa, objawy ze strony brzucha, biegunka, ból mięśni, lęk). Lekarz nadzorujący leczenie powinien być świadomy, że dawkowanie może zostać zmienione, jeśli pacjent zgłasza wystąpienie objawów odstawiennych .

Substancja czynna:
Methadonum
Dawka:
10 mg/ml
Postać:
koncentrat do sporządzania roztworu doustnego
Działanie:
Wewnętrzne
Podmiot odpowiedzialny:
G.L. PHARMA GMBH
Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
Gotowy, Lek, Lek w Polsce
Dostępność:
Apteki szpitalne, Szpitale, Apteki otwarte
Podawanie:
Doustnie
Ostrzeżenia:
Silnie upośledzający, Narkotyk (N)
Wydawanie:
Na receptę Rpw
Rejestracja:
Decyzja o dopuszczeniu (leki)
Opakowanie handlowe:
1 but. po 1 l
Charakterystyka produktu leczniczego w formacie PDF :
Pobierz

CHPL - Charakterystyka produktu leczniczego Sublana

Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.

Podobne produkty z tą samą substancją czynną

Methadone Hydrochloride Molteni interakcje ulotka syrop 1 mg/ml
syrop | 1 mg/ml | 1 l
lek na receptę z kopią
Trudno dostępny w aptekach

Interakcje Sublana z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.

Interakcje Sublana z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Sublana

Cytrusy

Sok grejpfrutowy może powodować zwiększenie stężenia metadonu we krwi.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące Sublana koncentrat do sporządzania roztworu doustnego | 10 mg/ml | 1 but. po 1 l

Ile kosztuje Sublana?

Cena Sublana może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.

Czy Sublana jest refundowany?

Sublana nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.

Czy Sublana jest na receptę?

Sublana jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.

Czy Sublana ma zamiennik bez recepty?

Dla Sublana nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy Sublana ma odpowiednik bez recepty?

Dla Sublana nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.

Czy leki zawierające Methadonum są dostępne bez recepty?

Leki zawierające Methadonum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.

Najnowsze pytania pacjentów dotyczące Sublana


Wybierz interesujące Cię informacje: