BENAZEPRIL PLUS STADA

1 tabletka powlekana zawiera 20 mg benazeprylu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu.

Każda tabletka powlekana zawiera 117 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg nie wolno stosować w przypadku:

– nadwrażliwości na benazeprylu chlorowodorek, tiazydy lub sulfonamidy (uwaga - możliwe reakcje krzyżowe), lub którąkolwiek z substancji pomocniczych,

– obrzęku naczyniowo-nerwowego lub innego typu obrzęku naczynioruchowego w wywiadzie (np. związanego z wcześniejszym leczeniem inhibitorem ACE),

– ciężkich zaburzeń czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy większe niż 1,8 mg/dl lub klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min),

– dializoterapii,

– zwężenia tętnic nerkowych (obustronnego lub jedynej czynnej nerki),

– stanu po przeszczepieniu nerki,

– hemodynamicznie istotnego zwężenia zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej, lub kardiomiopatii przerostowej,

– niewyrównanej niewydolności serca,

– pierwotnego hiperaldosteronizmu,

– pierwotnych zaburzeń wątroby lub niewydolności wątroby,

– klinicznie istotnych zaburzeń elektrolitowych (hiperkalcemia, hiponatremia, hipokaliemia),

– dzieci,

– w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6),

Podczas leczenia produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg nie należy przeprowadzać dializ lub hemofiltracji z użyciem poliakrylonitrylowych lub polisodowo – 2 – metyloalilosulfonianowych błon dializacyjnych o dużej przepuszczalności (np. AN 69).

W przypadku dializy lub hemofiltracji ze wskazań nagłych, należy zastosować inne leczenie nadciśnienia tętniczego lub niewydolności serca - nie stosować inhibitorów ACE lub zastosować błonę dializacyjną innego typu.

Podczas aferezy LDL (lipoprotein o małej gęstości) z siarczanem dekstranu może wystąpić zagrażająca życiu reakcja rzekomoanafilaktyczna związana z przyjmowaniem inhibitorów ACE.

Podczas leczenia odczulającego na jad owadów (np. użądlenia pszczół i os) i jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE, mogą wystąpić reakcje rzekomoanafilaktyczne (np. obniżenie ciśnienia tętniczego, duszność, wymioty, skórne reakcje alergiczne), które w niektórych przypadkach mogą zagrażać życiu.

W przypadku konieczności przeprowadzenia aferezy LDL lub odczulenia na jad owadów, inhibitor ACE należy czasowo zastąpić innym preparatem stosowanym w leczeniu nadciśnienia i niewydolności serca.

Do oceny działań niepożądanych zastosowano następujący podział częstości ich występowania:

Podczas stosowania produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg lub innych inhibitorów ACE, lub hydrochlorotiazydu obserwowano następujące działania niepożądane:

Zaburzenia sera i naczyniowe

Często, zwłaszcza na początku leczenia produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg, jak również

u pacjentów z niedoborem soli i (lub) płynów (np. na skutek wymiotów, biegunki, wcześniejszego stosowania leków moczopędnych), ciężkim nadciśnieniem tętniczym, a także podczas zwiększania dawki produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego (niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne), z objawami, takimi jak zawroty głowy, uczucie osłabienia, zaburzenia widzenia, a w niezbyt częstych przypadkach także z utratą przytomności (omdlenie).

Zmiany w zapisie EKG oraz zaburzenia rytmu serca mogą występować często u pacjentów stosujących hydrochlorotiazyd na skutek hipokaliemii.

W związku z nadmiernym obniżeniem ciśnienia tętniczego wywołanym stosowaniem inhibitorów ACE obserwowano pojedyncze przypadki następujących działań niepożądanych: tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, przemijający napad niedokrwienny (TIA), incydent naczyniowo-mózgowy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Często mogą wystąpić lub nasilić się zaburzenia czynności nerek, w pojedynczych przypadkach także ostra niewydolność nerek.

W niezbyt częstych przypadkach obserwowano białkomocz, czasami z towarzyszącym pogorszeniem czynności nerek.

Stwierdzono pojedyncze przypadki niebakteryjnego śródmiąższowego zapalenia nerek z następczą ostrą niewydolnością nerek podczas leczenia hydrochlorotiazydem.

Zaburzenia układu oddechowego

Często występuje suchy kaszel i zapalenie oskrzeli, niezbyt często duszność, zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, a w pojedynczych przypadkach skurcz oskrzeli, zapalenie języka i suchość błony śluzowej jamy ustnej.

W pojedynczych przypadkach opisywano nagle występujący obrzęk płuc z objawami wstrząsu. Przypuszcza się reakcję alergiczną na hydrochlorotiazyd.

W pojedynczych przypadkach wystąpił obrzęk naczynioruchowy spowodowany przez inhibitory ACE, obejmujący krtań, gardło i (lub) język (patrz punkt 4.9).

Zaburzenia żołądka i jelit /zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często mogą wystąpić nudności, dolegliwości ze strony nadbrzusza i zaburzenia trawienia, niezbyt często: wymioty, biegunka, zaparcie, utrata apetytu, zapalenie trzustki oraz, zwłaszcza w przypadku wcześniejszej kamicy żółciowej, ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Podczas stosowania inhibitorów ACE niezbyt często obserwowano zespół rozpoczynający się od żółtaczki cholestatycznej i postępujący do martwicy wątroby (czasami zakończony zgonem). Związek ze stosowanym leczeniem nie jest jasny. Podczas leczenia inhibitorami ACE obserwowano pojedyncze przypadki zaburzeń czynności wątroby, zapalenia wątroby oraz niedrożności (częściowej) jelit.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często mogą wystąpić skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypka, świąd, zaczerwienienie, niezbyt często: pokrzywka, pęcherzyca, zespół Stevensa-Johnsona, toczeń rumieniowaty skórny, jak również toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (pojedyncze przypadki związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu) lub obrzęk naczynioruchowy obejmujący wargi, twarz i (lub) kończyny. Częstość występowania obrzęku naczynioruchowego jest większa u pacjentów rasy czarnej pochodzących z Afryki niż u pacjentów innych ras. W pojedynczych przypadkach opisywano występowanie ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy.

Zmianom skórnym może towarzyszyć gorączka, ból mięśni, ból/zapalenie stawów, zapalenie naczyń krwionośnych, eozynofilia, leukocytoza i (lub) zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) oraz przyspieszone OB. Podczas stosowania inhibitorów ACE obserwowano pojedyncze przypadki reakcji rzekomoanafilaktycznych, łuszczycopodobnych zmian skórnych, nadwrażliwości na światło, obfitego pocenia się, łysienia, oddzielania się paznokci od łożyska oraz nasilenia objawu Raynauda.

Niezbyt często, podczas stosowania dużych dawek hydrochlorotiazydu może wystąpić zakrzepica

i zatorowość jako wynik zagęszczenia krwi, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku lub w przypadku zaburzeń żylnych.

Niezbyt często podczas stosowania hydrochlorotiazydu może dochodzić do zmniejszenia wytwarzania łez.

Zaburzenia układu nerwowego

Często może wystąpić ból głowy, zmęczenie, senność, osłabienie, apatia, niezbyt często depresja, uczucie „pustki” w głowie, bezsenność, nerwowość, impotencja, parestezje, zaburzenia równowagi, splątanie, zaburzenia nastroju, stany lękowe, szum uszny, niewyraźne widzenie i zaburzenia smaku lub przemijająca utrata smaku.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często mogą wystąpić kurcze mięśni, osłabienie mięśni szkieletowych, ból mięśni oraz, na skutek hipokaliemii, niedowład.

Badania diagnostyczne

Często występuje zmniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu, liczby leukocytów lub płytek krwi.

Niezbyt często może wystąpić niedokrwistość (w tym niedokrwistość aplastyczna), trombocytopenia, leukopenia, neurtropenia, eozynofilia, a w pojedynczych przypadkach agranulocytoza lub pancytopenia, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, kolagenozami lub jednocześnie stosujących allopurynol, prokainamid lub określone leki, które hamują odpowiedź immunologiczną.

W pojedynczych przypadkach zgłaszano przypadki hemolizy/niedokrwistości hemolitycznej, także związanej z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, jednak nie ustalono związku przyczynowego ze stosowaniem inhibitora ACE.

Hydrochlorotiazyd może czasami powodować hipokaliemię, hipochloremię, hipomagnezemię, hiperkalcemię, glukozurię oraz zasadowicę metaboliczną. Obserwowano zwiększenie stężenia glukozy, cholesterolu, triglicerydów, kwasu moczowego i aktywności amylazy w surowicy krwi.

Często, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika, kreatyniny i potasu w surowicy krwi oraz zmniejszenie stężenia sodu w surowicy krwi.

U pacjentów z cukrzycą obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi.

Może wystąpić zwiększone wydalanie białka z moczem.

W pojedynczych przypadkach może wystąpić zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych.

Uwagi

Przed rozpoczęciem leczenia produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg i regularnie podczas jego trwania należy monitorować powyższe parametry laboratoryjne. Szczególnie na początku leczenia oraz

u pacjentów z grupy ryzyka (pacjenci z niewydolnością nerek, cukrzycą, kolagenozami, pacjenci

w podeszłym wieku), pacjentów leczonych preparatami immunosupresyjnymi, cytostatykami, allopurynolem, prokainamidem, glikozydami naparstnicy, glikokortykosteroidami oraz środkami przeczyszczającymi należy kontrolować przez krótki czas stężenie elektrolitów, kreatyniny i glukozy

w surowicy krwi oraz morfologię.

W przypadku wystąpienia żółtaczki lub znacznego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie inhibitorów ACE i zastosować odpowiednie postępowanie.

W przypadku podejrzenia ciężkiej reakcji skórnej należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem

i w razie potrzeby przerwać stosowanie produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg.

W przypadku wystąpienia objawów, takich jak: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych

i (lub) ból gardła w trakcie stosowania leku Benazepril plus STADA 20/25 mg należy niezwłocznie skontrolować liczbę krwinek białych.

Zgodnie z podstawową zasadą, leczenie nadciśnienia tętniczego należy rozpoczynać od małej, stopniowo zwiększanej dawki pojedynczej substancji czynnej.

Benazepril plus STADA 20/25 mg, zawierający 20 mg benazeprylu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu można stosować wyłącznie po wcześniejszym leczeniu benazeprylem

i hydrochlorotiazydem w oddzielnych preparatach, jeżeli dawki podtrzymujące pojedynczych substancji czynnych, odpowiadające zawartym w produkcie złożonym, pozwoliły uzyskać oczekiwane wartości ciśnienia tętniczego.

Nie należy zwiększać dawki produktu złożonego, jeżeli brak jest reakcji na leczenie. W takim przypadku leczenie powinno być kontynuowane np. poprzez zastosowanie poszczególnych składników

w odpowiednich dawkach.

Ponieważ podczas zwiększania dawki benazeprylu chlorowodorku może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego – szczególnie u pacjentów z niedoborem soli i (lub) płynów (np. na skutek wymiotów/biegunki, wcześniejszego leczenia moczopędnego) lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym – pacjentów należy obserwować przez co najmniej 6 godzin.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg należy wyrównać istniejące niedobory soli i (lub) płynów.

Dawka powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Zazwyczaj stosowana dawka u pacjentów, dla których wskazane jest leczenie preparatem złożonym, wynosi 1 tabletkę powlekaną zawierającą 10 mg benazeprylu chlorowodorku i 12,5 mg hydrochlorotiazydu na dobę.

Jeżeli ciśnienie tętnicze nie zostało odpowiednio zmniejszone przez zastosowanie takiej dawki, można podać 1 tabletkę powlekaną produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg na dobę po stopniowym zwiększaniu dawki benazeprylu chlorowodorku i hydrochlorotiazydu w oddzielnych preparatach.

W odosobnionych przypadkach nadciśnienia tętniczego, które jest trudne do kontrolowania, można rozważyć stosowanie 1 tabletki powlekanej produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg dwa razy na dobę, rano i wieczorem.

Dawkę należy zwiększać w odstępach nie krótszych niż 3 – 4 tygodnie.

Jeśli nie można uzyskać dawki za pomocą produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg, dostępne są tabletki powlekane zawierające 10 mg benazeprylu chlorowodorku i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Dawkowanie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny

30 – 60 ml/min lub stężenie kreatyniny w surowicy > 1,2 < 1,8 mg/dl) i u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

U tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność (oddzielne zwiększanie dawki poszczególnych składników).

Sposób i czas leczenia

Benazepril plus STADA 20/25 mg może być przyjmowany z posiłkami lub bez. Zalecaną dawkę dobową należy przyjmować rano z dużą ilością płynu.

Nie należy dzielić tabletek powlekanych.

Czas leczenia ustalany jest przez lekarza.

Ciąża:

Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Produkt Benazepril plus STADA 20/25 mg można stosować tylko po bardzo krytycznej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, regularnie oceniając stan kliniczny i oznaczając parametry laboratoryjne,

w przypadku:

- klinicznie znaczącego białkomoczu (więcej niż 1 g/dobę)

- zaburzonej odpowiedzi immunologicznej lub kolagenozy (np. toczeń rumieniowaty, twardzina skóry)

- jednoczesnego, ogólnoustrojowego podawania preparatów, które hamują reakcję immunologiczną (np.
kortkosteroidy, cytostatyki, antymetabolity), allopurynolu, prokainamidu lub litu

- dny moczanowej

- zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej

- miażdżycy naczyń mózgowych

- miażdżycy naczyń wieńcowych

- cukrzycy lub cukrzycy utajonej

- zaburzeń czynności wątroby.

Przed zastosowaniem produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg należy skontrolować czynność nerek.

Szczególnie na początku leczenia, produkt Benazepril plus STADA 20/25 mg należy stosować ściśle kontrolując ciśnienie i (lub) parametry laboratoryjne u pacjentów:

- z niedoborem soli i (lub) płynów,

- z zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy do 1,8 mg/dl lub klirens kreatyniny
30-60 ml/min),

- z ciężkim nadciśnieniem tętniczym,

- w wieku powyżej 65 lat.

Różnice etniczne:

- Tak jak inne inhibitory ACE i antagoniści angiotensyny II, benazeprylu chlorowodorek jest mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras, przypuszczalnie z powodu większej częstości występowania małej aktywności reniny u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg.

Ciąża:

Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Produkt Benazepril plus STADA 20/25 mg można stosować tylko po bardzo krytycznej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, regularnie oceniając stan kliniczny i oznaczając parametry laboratoryjne,

w przypadku:

- klinicznie znaczącego białkomoczu (więcej niż 1 g/dobę)

- zaburzonej odpowiedzi immunologicznej lub kolagenozy (np. toczeń rumieniowaty, twardzina skóry)

- jednoczesnego, ogólnoustrojowego podawania preparatów, które hamują reakcję immunologiczną (np.
kortkosteroidy, cytostatyki, antymetabolity), allopurynolu, prokainamidu lub litu

- dny moczanowej

- zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej

- miażdżycy naczyń mózgowych

- miażdżycy naczyń wieńcowych

- cukrzycy lub cukrzycy utajonej

- zaburzeń czynności wątroby.

Przed zastosowaniem produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg należy skontrolować czynność nerek.

Szczególnie na początku leczenia, produkt Benazepril plus STADA 20/25 mg należy stosować ściśle kontrolując ciśnienie i (lub) parametry laboratoryjne u pacjentów:

- z niedoborem soli i (lub) płynów,

- z zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy do 1,8 mg/dl lub klirens kreatyniny
30-60 ml/min),

- z ciężkim nadciśnieniem tętniczym,

- w wieku powyżej 65 lat.

Różnice etniczne:

- Tak jak inne inhibitory ACE i antagoniści angiotensyny II, benazeprylu chlorowodorek jest mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras, przypuszczalnie z powodu większej częstości występowania małej aktywności reniny u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg.

Następujące interakcje pomiędzy produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg lub innym inhibitorem ACE, lub hydrochlorotiazydem zostały opisane podczas jednoczesnego stosowania:

Sól: osłabia działanie przeciwnadciśnieniowe produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg.

Leki przeciwnadciśnieniowe, azotany, leki rozszerzające naczynia krwionośne, barbiturany, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg.

Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, indometacyna): możliwe osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego i moczopędnego produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg. Szczególnie w przypadkach hipowolemii, może dojść do ostrej niewydolności nerek.

Salicylany w dużych dawkach: nasilenie toksycznego działania salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy przez hydrochlorotiazyd.

Potas, leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, amiloryd, triamteren), jak również inne leki, które powodują zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi (np. heparyna): nasilenie działania inhibitora ACE powodującego zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi.

Preparaty, na które wpływają zaburzenia stężenia potasu w surowicy krwi:

Zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy i badanie EKG jeżeli produkt Benazepril plus STADA 20/25 mg jest stosowany jednocześnie z lekami, na których farmakokinetykę i farmakodynamikę mają wpływ zaburzenia stężenia potasu (np. glikozydy naparstnicy, leki przeciwarytmiczne) lub z innymi preparatami, wymienionymi poniżej, (w tym z niektórymi lekami przeciwarytmicznymi), powodującymi częstoskurcz typu torsades de pointes, dla którego hipokaliemia jest czynnikiem ryzyka:

- leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid)

- leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)

- niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, doperydol)

- inne (np. beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, winkamina podawana dożylnie).

Sympatykomimetyki (np. noradrenalina, adrenalina): działanie może być osłabione.

Tetracykliny: jednoczesne stosowanie tetracyklin i tiazydowych leków moczopędnych wzmaga ryzyko zwiększenia stężenia mocznika wywołanego przez tetracykliny. Ta interakcja prawdopodobnie nie dotyczy doksycykliny.

Lit: zwiększenie stężenia litu w surowicy krwi (regularna kontrola!).

Alkohol: nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze i działania alkoholu.

Glikozydy naparstnicy: działanie i działania niepożądane glikozydów naparstnicy mogą być nasilone

w przypadku niedoboru potasu i (lub) magnezu.

Doustne leki przeciwcukrzycowe (np. sulfonylomocznik/biguanidy), insulina: osłabienie działania przez hydrochlorotiazyd i nasilenie działania hipoglikemizującego przez benazeprylu chlorowodorek.

Leki moczopędne zwiększające wydalanie potasu (np. furosemid), glikokortykosteroidy, ACTH, karbenoksolon, amfoterycyna B, penicylina G, salicylany lub nadużywanie leków przeczyszczających: nasilenie utraty potasu i (lub) magnezu spowodowane przez hydrochlorotiazyd.

Allopurynol, cytostatyki, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy podawane ogólnoustrojowo, prokainamid: zmniejszenie liczby leukocytów we krwi, leukopenia.

Cytostatyki (np. cyklofosfamid, fluorouracyl, metotreksat): nasilenie toksycznego działania na szpik kostny przez hydrochlorotiazyd (zwłaszcza granulocytopenia).

Leki nasenne, opioidy, leki znieczulające: nasilenie obniżenia ciśnienia tętniczego (należy poinformować anestezjologa o leczeniu produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg).

Kolestyramina lub kolestypol: zmniejszenie wchłaniania hydrochlorotiazydu.

Leki zwiotczające mięśnie typu kurary: nasilenie i wydłużenie działania zwiotczającego mięśnie przez hydrochlorotiazyd (należy poinformować anestezjologa o leczeniu produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg).

Metylodopa: pojedyncze przypadki hemolizy spowodowanej powstawaniem przeciwciał przeciw hydrochlorotiazydowi.

Allopurynol lub amantadyna: zwiększenie częstości reakcji nadwrażliwości lub ryzyka działań niepożądanych.

Leki zmniejszające stężenie kwasu moczowego: osłabienie działania przez hydrochlorotiazyd.

Diazoksyd: nasilenie działania hiperglikemizującego.

Witamina D, sole wapnia: zwiększenie stężenia wapnia w surowicy.

Cyklosporyna: możliwośćzwiększenia ryzykahiperurykemii.

Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden): zwiększenie biodostępności hydrochlorotiazydu.

Leczenie produktem Benazepril plus STADA 20/25 mg wymaga regularnej kontroli lekarskiej. Z powodu możliwości wystąpienia indywidualnych różnic w reakcji, zdolność koncentracji może być osłabiona w stopniu zaburzającym zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub pracy bez odpowiedniego zabezpieczenia. Odnosi się szczególnie do początkowej fazy leczenia, okresu zwiększania dawki lub zmiany leku, jak również do jednoczesnego spożywania alkoholu.

Objawy przedawkowania

W zależności od stopnia przedawkowania, mogą wystąpić następujące objawy: diureza ciągła, zaburzenia elektrolitowe, ciężkie niedociśnienie, zaburzenia świadomości (do śpiączki włącznie), drgawki, niedowład, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, wstrząs krążeniowy, niewydolność nerek, niedrożność porażenna jelit.

Postępowanie w przypadku przedawkowania

a) W przypadku zagrażającego życiu obrzęku naczynioruchowego języka, głośni i (lub) gardła zaleca się następujące postępowanie: natychmiastowe podanie podskórne 0,3 – 0,5 mg adrenaliny lub powolne dożylne podanie 0,1 mg adrenaliny (należy przestrzegać zaleceń dotyczących rozcieńczania!) pod kontrolą EKG i ciśnienia tętniczego, a następnie ogólnoustrojowe podanie glikokortykosteroidów. Ponadto zaleca się dożylne podanie leków przeciwhistaminowych i antagonistów receptora H₂.

Jako uzupełnienie podania adrenaliny można rozważyć podanie inaktywatora C1, jeśli zdiagnozowano niedobór inaktywatora C1.

b) W przypadku przedawkowania lub zatrucia, postępowanie zależy od sposobu i czasu przyjęcia leku oraz od rodzaju i nasilenia objawów. Jako uzupełnienie ogólnych metod terapeutycznych mających na celu usunięcie benazeprylu chlorowodorku i hydrochlorotiazydu (np. płukanie żołądka, podanie środków absorbujących i siarczanu sodu w ciągu 30 minut po przyjęciu produktu Benazepril plus STADA 20/25 mg) należy monitorować parametry życiowe i korygować je w warunkach oddziału intensywnej opieki medycznej.

Hydrochlorotiazyd i benazeprylu chlorowodorek nie są usuwane podczas dializy w stopniu istotnym klinicznie.

W przypadku niedociśnienia tętniczego, najpierw należy wyrównać niedobory elektrolitów i płynów, a jeśli nie będzie to skuteczne, należy dodatkowo podać dożylnie katecholaminy. Można rozważyć zastosowanie angiotensyny II. W przypadku bradykardii opornej na leczenie należy zastosować rozrusznik serca. Należy stale kontrolować równowagę wodno-elektrolitową oraz kwasowo-zasadową, jak również stężenie glukozy we krwi oraz substancji wydalanych przez nerki. W przypadku hipokaliemii należy uzupełnić potas.