Nonafact proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 100 j.m./ml | 1 fiol.

Nonafact zawiera 100 j.m./ml (500 j.m./5ml lub 1000 j.m./10ml) ludzkiego czynnika krzepnięcia IX po rozpuszczeniu odpowiednio w 5 ml lub 10 ml wody do wstrzykiwań.

Każda fiolka zawiera 500 j.m. lub 1000 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia IX.

Aktywność (w j.m.) została określona przy pomocy metody równoważnej do metody testowej opisanej w Farmakopei Europejskiej. Aktywność swoista produktu Nonafact wynosi nie mniej niż 200 j.m./mg białka.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

-   Nadwrażliwość na substancję aktywną lub którykolwiek ze składników.

-   Nadwrażliwość na białka myszy.

Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (które wyrażać się mogą w postaci obrzęku naczynioruchowego, uczucia palenia i parzącego bólu w miejscu wstrzyknięcia, dreszczy, zaczerwienienia, uogólnionej pokrzywki, bólów głowy, wysypki, spadku ciśnienia, letargu, nudności, niepokoju, tachykardii, uczucia ucisku w klatce piersiowej, uczucia mrowienia, wymiotów, świszczącego oddechu) obserwowane były rzadko u pacjentów leczonych preparatami zawierającymi czynnik IX. W niektórych przypadkach reakcje te przechodziły w ciężką reakcję anafilaktyczną i były to reakcje ściśle związane w czasie z powstawaniem inhibitorów czynnika IX (patrz także 4.4).

Notowano także powikłanie w postaci zespołu nerczycowego, będącego następstwem próby indukcji tolerancji immunologicznej u pacjentów z hemofilią B, u których obecne były inhibitory czynnika IX i w wywiadzie występowały reakcje alergiczne.

W rzadkich przypadkach obserwowano gorączkę.

U pacjentów z hemofilią B mogą pojawić się przeciwciała (inhibitory) przeciwko czynnikowi IX.

W takim przypadku objawem będzie niewystarczająca kliniczna odpowiedź na preparaty czynnika IX.

Tacy pacjenci powinni być leczeni przez wyspecjalizowane w leczeniu hemofilii jednostki medyczne. W trakcie badań klinicznych z Nonafact nie obserwowano rozwoju inhibitorów u pacjentów uprzednio leczonych innymi preparatami.

Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem Nonafact u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni innymi preparatami czynnika IX.

Istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych po podaniu produktów zawierających czynnik IX, tym większe im gorsza jest czystość produktu. Stosowanie produktów czynnika IX o niskiej czystości związane było z przypadkami zawału mięśnia sercowego, zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC), zakrzepicy żylnej oraz zatorowości płucnej. Stosowanie produktów czynnika IX o wysokiej czystości bardzo rzadko związane jest z wystąpieniem wymienionych powikłań.

Nonafact zawiera śladowe ilości (< 0,1 ng mysich IgG/j.m. czynnika IX) mysich przeciwciał monoklonalnych stosowanych w procesie oczyszczania. Teoretycznie, zatem Nonafact może wywoływać powstawanie przeciwciał przeciwko białkom mysim. Niemniej jednak znaczenie kliniczne pojawienia się przeciwciał przeciwko białkom mysim, jeśli takowe miałyby się pojawić, nie jest znane.

Informacje związane z ochroną przez czynnikami zakaźnymi – patrz 4.4.

Dawkowanie

Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii.

Dawkowanie oraz długość trwania terapii substytucyjnej zależy od stopnia niedoboru czynnika IX. Innymi czynnikami, które powinny być wzięte pod uwagę są miejsce i rozległość krwawienia oraz stan kliniczny pacjenta.

Liczba jednostek podawanego czynnika IX jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.) zależnych od obecnie obowiązującego Międzynarodowego Standardu dla koncentratu czynnika IX zatwierdzonego przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Aktywność czynnika IX w osoczu jest wyrażona albo procentowo (w stosunku do osocza ludzkiego osoby zdrowej) albo w jednostkach międzynarodowych (j.m.) w stosunku do międzynarodowego standardu dla czynnika IX w osoczu. Jedna Jednostka Międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika IX, zależna od ilości czynnika IX w Międzynarodowym Standardzie dla czynników II, VII, IX i X w ludzkim osoczu (zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia, WHO) odpowiada w przybliżeniu ilości czynnika IX w jednym ml ludzkiego osocza osoby zdrowej.

Obliczenie wymaganej dawki czynnika IX jest oparte na doświadczeniach empirycznych dowodzących, iż 1 jednostka międzynarodowa (j.m.) czynnika IX na kilogram masy ciała podwyższa aktywność osoczowego czynnika IX o 1,1% normalnej aktywności. Wymagana dawka jest obliczana przy pomocy następującego wzoru:

Wymagana ilość jednostek = masa ciała (kg) x wymagany wzrost aktywności czynnika IX (%)

(j.m./dl) x 0,9

Ilość, jaka powinna być podana oraz częstość podawania leku powinny być zawsze uzależnione od skuteczności klinicznej u indywidualnego pacjenta. Produkty czynnika IX rzadko wymagają podawania częściej niż jeden raz dziennie.

W następujących przypadkach krwawień aktywność czynnika IX nie powinna obniżać się poniżej podanego poziomu aktywności osoczowej (w % wartości normalnych lub w j.m./dl) w danym okresie. Następująca tabela może być pomocna przy ustalaniu dawek w przypadkach krwawień lub operacji chirurgicznych:

W trakcie leczenia zalecane jest oznaczanie poziomów czynnika IX w celu ustalenia dawki i częstości podawania powtarzanych wstrzykiwań. Zwłaszcza w przypadku większych interwencji chirurgicznych niezbędne jest bardzo dokładne monitorowanie tterapii substytucyjnej poprzez analizę krzepnięcia (aktywność osoczowa czynnika IX). Reakcja na czynnik IX może różnić się u poszczególnych pacjentów, co wyrażać się może różnym poziomem odzysku oraz różnym czasem półtrwania.

W długoterminowej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii B można podawać czynnik IX w dawce 20 do 40 j.m. na kilogram masy ciała w odstępach trzy, czterodniowych. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów młodszych, niezbędne może być podawanie leku w krótszych odstępach czasu lub też w większych dawkach.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Nonafact u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Doświadczenie dotyczące stosowania produktu Nonafact u dzieci poniżej 6 roku życia jest ograniczone.

Pacjentów należy monitorować w kierunku ewentualnego rozwoju inhibitorów czynnika IX. Jeżeli oczekiwany poziom aktywności osoczowej czynnika IX nie zostaje osiągnięty lub jeśli nie można opanować krwawienia przy zastosowaniu odpowiedniej dawki należy przeprowadzić diagnostykę w celu sprawdzenia ewentualnej obecności inhibitora czynnika IX. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitora terapia z zastosowaniem czynnika IX może być nieefektywna i należy w takim wypadku rozważyć inne możliwości lecznicze.

Postępowanie lecznicze u takich pacjentów powinno być prowadzone przez lekarzy doświadczonych w leczeniu hemofilii, patrz także 4.4.

Sposób podawania

Produkt powinien być podawany drogą dożylną. Zaleca się, by szybkość podawania nie przekraczała 2 ml/min. Instrukcja dotycząca rozpuszczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

Podobnie jak w przypadku jakichkolwiek produktów zawierających białko, podawanych drogą dożylną, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Produkt zawiera śladowe ilości białek myszy. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia i anafilaksja. Jeżeli wystąpią wymienione wyżej objawy pacjent powinien natychmiast zaprzestać stosowania produktu i skontaktować się z prowadzącym go lekarzem. W przypadku wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie.

Jako, że stosowanie koncentratów złożonych czynnika IX było zawsze wiązane z rozwojem powikłań zatorowo-zakrzepowych, a ryzyko było tym wyższe, im mniejsza czystość produktu, stosowanie produktów zawierających czynnik IX może być potencjalnie ryzykowne u pacjentów z objawami fibrynolizy oraz u pacjentów z zespołem rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (disseminated intravascular coagulation, DIC). Z powodu istnienia potencjalnego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowych należy rozpocząć odpowiedni nadzór kliniczny w przypadku podawania produktu pacjentom z chorobami wątroby, w okresie pooperacyjnym, noworodkom, lub też pacjentom z zagrożeniem wystąpienia epizodu zakrzepowego lub DIC w celu wykrycia wczesnych objawów zakrzepicy oraz koagulopatii ze zużycia przy pomocy odpowiednich testów biologicznych. W każdej z wymienionych sytuacji należy ocenić potencjalne korzyści wynikające z leczenia produktem Nonafact w stosunku do istniejącego ryzyka wystąpienia powyższych powikłań.

Standardowe środki, mające na celu zapobieganie zakażeniom wynikającym z używania produktów medycznych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza, obejmują dobór dawców, badania przesiewowe pojedynczych donacji i puli osocza na obecność określonych markerów zakażenia i włączenie do procesu wytwórczego skutecznych zabiegów inaktywacji/usunięcia wirusów. Pomimo to nie da się całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych w trakcie podawania leków przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to także nieznanych dotąd i nowo pojawiających się wirusów lub innych patogenów.

Podejmowane środki są uważane za skuteczne w przypadku wirusów opłaszczonych, takich jak wirusy HIV, HBV i HCV, a także wirusów nieopłaszczonych: wirusa HAV i parwowirusa B19.

U osób, u których regularnie/wielokrotnie stosuje się koncentrat czynnika IX (otrzymywany z osocza), należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego szczepienia (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B).

Zdecydowanie zaleca się, żeby za każdym razem, kiedy pacjentowi jest podawany preparat Nonafact, rejestrować nazwisko pacjenta i numer serii produktu. Ma to na celu umożliwienie przyporządkowania pacjenta i numeru serii produktu.

Po kilkukrotnie powtarzanym leczeniu preparatem Nonafact należy monitorować u pacjentów ewentualny rozwój przeciwciał neutralizujących (inhibitorów), które powinny być określane ilościowo w jednostkach Bethesda (Bethesda Units, BU) przy użyciu odpowiednich testów biologicznych.

W literaturze występowały doniesienia wskazujące na korelację pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika IX a reakcjami alergicznymi. Dlatego też pacjenci, u których występują reakcje alergiczne, powinni być poddani ocenie na obecność inhibitora. Należy zauważyć, iż pacjenci, u których występuje inhibitor czynnika IX mogą być zagrożeni większym ryzykiem anafilaksji prowokowanej poprzez czynnik IX.

Z powodu istnienia ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych przy podawaniu koncentratów czynnika IX początkowe podawanie czynnika IX powinno być przeprowadzone, w zależności od decyzji lekarza prowadzącego, pod nadzorem medycznym, w miejscu, gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych.

Jedna dawka produktu leczniczego zawiera poniżej 1 mmol sodu (23 mg), jest to zatem zasadniczo produkt bezsodowy.

Podobnie jak w przypadku jakichkolwiek produktów zawierających białko, podawanych drogą dożylną, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Produkt zawiera śladowe ilości białek myszy. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia i anafilaksja. Jeżeli wystąpią wymienione wyżej objawy pacjent powinien natychmiast zaprzestać stosowania produktu i skontaktować się z prowadzącym go lekarzem. W przypadku wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie.

Jako, że stosowanie koncentratów złożonych czynnika IX było zawsze wiązane z rozwojem powikłań zatorowo-zakrzepowych, a ryzyko było tym wyższe, im mniejsza czystość produktu, stosowanie produktów zawierających czynnik IX może być potencjalnie ryzykowne u pacjentów z objawami fibrynolizy oraz u pacjentów z zespołem rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (disseminated intravascular coagulation, DIC). Z powodu istnienia potencjalnego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowych należy rozpocząć odpowiedni nadzór kliniczny w przypadku podawania produktu pacjentom z chorobami wątroby, w okresie pooperacyjnym, noworodkom, lub też pacjentom z zagrożeniem wystąpienia epizodu zakrzepowego lub DIC w celu wykrycia wczesnych objawów zakrzepicy oraz koagulopatii ze zużycia przy pomocy odpowiednich testów biologicznych. W każdej z wymienionych sytuacji należy ocenić potencjalne korzyści wynikające z leczenia produktem Nonafact w stosunku do istniejącego ryzyka wystąpienia powyższych powikłań.

Standardowe środki, mające na celu zapobieganie zakażeniom wynikającym z używania produktów medycznych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza, obejmują dobór dawców, badania przesiewowe pojedynczych donacji i puli osocza na obecność określonych markerów zakażenia i włączenie do procesu wytwórczego skutecznych zabiegów inaktywacji/usunięcia wirusów. Pomimo to nie da się całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych w trakcie podawania leków przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to także nieznanych dotąd i nowo pojawiających się wirusów lub innych patogenów.

Podejmowane środki są uważane za skuteczne w przypadku wirusów opłaszczonych, takich jak wirusy HIV, HBV i HCV, a także wirusów nieopłaszczonych: wirusa HAV i parwowirusa B19.

U osób, u których regularnie/wielokrotnie stosuje się koncentrat czynnika IX (otrzymywany z osocza), należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego szczepienia (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B).

Zdecydowanie zaleca się, żeby za każdym razem, kiedy pacjentowi jest podawany preparat Nonafact, rejestrować nazwisko pacjenta i numer serii produktu. Ma to na celu umożliwienie przyporządkowania pacjenta i numeru serii produktu.

Po kilkukrotnie powtarzanym leczeniu preparatem Nonafact należy monitorować u pacjentów ewentualny rozwój przeciwciał neutralizujących (inhibitorów), które powinny być określane ilościowo w jednostkach Bethesda (Bethesda Units, BU) przy użyciu odpowiednich testów biologicznych.

W literaturze występowały doniesienia wskazujące na korelację pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika IX a reakcjami alergicznymi. Dlatego też pacjenci, u których występują reakcje alergiczne, powinni być poddani ocenie na obecność inhibitora. Należy zauważyć, iż pacjenci, u których występuje inhibitor czynnika IX mogą być zagrożeni większym ryzykiem anafilaksji prowokowanej poprzez czynnik IX.

Z powodu istnienia ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych przy podawaniu koncentratów czynnika IX początkowe podawanie czynnika IX powinno być przeprowadzone, w zależności od decyzji lekarza prowadzącego, pod nadzorem medycznym, w miejscu, gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych.

Jedna dawka produktu leczniczego zawiera poniżej 1 mmol sodu (23 mg), jest to zatem zasadniczo produkt bezsodowy.